A Greek boy at home, a story written in Greek; [with a vocabulary]

21쪽

μεν δε το δῶρον, περ λαμβάνομεν ἀντὶ τροφῆς, τροφεῖα.

καὶ περι με των μερων ορνιθίων τοιαυτα ' περὶ δὲ των ἀγρίων ἄλλος εστι τρόπος ταὐτα γάρ, A 20και λεγω, οἰκοδομεῖ τὰς καλῆὰς ε δένδροις ψηλοῖς ημεῖς δὲ οὐ τροφην παρεχομεν τούτοις τοῖς ορνιθίοις, παρεχε δ' μῖν τροφην αὐτα, αλλ' οὐχ εκουσιως. oσοι δὲ λαμβάνουσί τι οἴτως ἀπ κουσίων, κλεπται εισι καὶ κλεπτουσιν ' μεῖς ὁ κλεπται σμεν ἀλλ 25ομως χν σκληροί εσμεν τοῖς χρνιθίοις ' λείπομεν Παρ

22쪽

δή εστιν ο τροπος του ζητεῖν τα α αὐτα, λεγω τὰ των ἀγρίων ορνιθίων περιπατουμεν γαρ κατα τηνυλην κάτωθεν δε σκοποῖμεν, εἴ που καλιά τίς εστιν. καὶ δου ορῶμεν δη καλια επ κρου του δενδρου. αναβαίνω υν γ ἐπι το δενδρον, αναβαίνει

πολλα δε των καλιῶν ἐπὶ κλάδων εἰσιν ἴτως υφηλων, στε Ου πάρεστιν ἀναβαίνειν κεῖσε ' αὐταουν μενε εν ταῖς καλιαῖς το δ ορνίθιον πω ζει, τουτεστι, καθίζει επὶ των ωῶπι Ῥύτως μεν ri εστι θερμὰ τὰ 15 ά, ε δε μη, λυχρά, στὶ καὶ αποθνήσκει τὰ δε ωὰ θερμὰ μεν εστι, μετὰ χρονον δ' Oλίγον, τέκνον εστιν

23쪽

III gΠΑΙΔΙΑ

24쪽

10 α δε γνοεῖς τι ναβαίνω πολλάκις επὶ τα δένδρα, καὶ ζητῶ τα α των ὀρνιθίων αἴθις ουν λεγω σοι ταὐτα ' ληθ' γαρ ἔχει τους ἀνθρώπους αδίως λέγω αυθις καὶ οὐτο τι οἰκοδομεῖ τα ορνίθια καλιάς, ενδε ταῖς καλιaῖς Ἀστι τα - ὶ ζητῶ. τὰς si καλιὰς 1 οἰκοδομεῖ τα ρνίθια, τα με επὶ τῶν δένδρων τῶν ὐ χηλῶν, τα δε εν τοῖς δρυμοῖς τοῖς ταπεινοῖς, τὰς δε καὶ ε τῆ πο ' τα δε ε τοῖς δρυμοῖς α ευρίσκει

καὶ ἡ αδελφη, ἀλλ υκ αναβαίνει επι α φηλα δένδρα o σπεμ εγὼ αναβαίνω χυθις ram λεκτέον τι 20χύ ἰσχυραί εἰσιν αἱ κόραι οἴτ' ἀνδρεῖαι, στε διατοῖτο ου ἀναβαίνουσιν επὶ τα δένδρα τα φηλά. οὐδ' η τροφὸς αναβαίνει οὐδαμῶς ' πῶς γαρ δη ς γεραια

25쪽

κώ ν τῆ μετερα κώμη ἀγορά εστιν ' μικρα με ἡ κωμη, μικρὰ δὲ και η ἀγορά και η καὶ το χωρίον μῶν

μικρόν. και ν τ ἀγορα ἀγοραζουσι μεν ι αγορασται, πωλοῖσι δε οι πωληταί. εγὼ δε ὁ λέγω, μικρος ιμι 5 ἀλλ' ἡ τροφός μου υκ εστι μικρά. οὐδε οι λοφοι μικροί, οι περιεχουσι τον τοπον κυκλω ' ψηλοι γaρ εἰσιν λόφοι αλλὰ οἱ GVθλοὶ λοφοι μικραν κωμην περιεχουσι. λεγ δ πολλάκις τα περὶ της κωμης μνημη γαρ η των ανθρώπων ο ραδιως κατεχει Οὐτο 10 λεγομεν ἄπαξ. ούτως λεγε ὁ διδάσκαλος ου ηπου νυν 'γνοεῖς ἴτε α περὶ των λοφων ἴτε α περ της κώμης, οὐθ' πως ὀνομάζομεν την τροφον μῶν οὐθοτι Κλεν η ἀδελφη μου, ούθ τι ενο ιος ιμι του

ωρα νυν λεγειν σοι τα περὶ της οικιας μικρὰ μέν εστιν η οικία μῶν, μικροτάτη μεν υπι τί μηνίου γὰρ πολλοί εσμεν. οὐδε πλούσιοι. πρῶτον με ε της δο ορῶμεν τοῖχον μεγαν, και ντω τοίχω πυλας της δ μερας ἀνοικταί εἰσιν α πυλaι 20εντος δε τῶν πυλῶν βλεπομεν αὐλην μεγάλην, καὶ ε τῆαὐλη τὰ ὀρνίθια, καὶ δ και ἴσως εν τι τῶν γων, θωπον η νον η μίονον ἄρ' ἀγνοεῖς ποῖα ἄττα εστὶ ταῖτα ς ου εχ λεγειν καλῶς, μως δε λεγω. O μενωπος ελκει την ἄμαξαν ' νος μοιο μεν ,πω 25εστί, διαφερε δε και γαρ μικρότερός εστι, καὶ μιαρὰν ευε την φωνην, καὶ σθίει ἀκάνθας. o δ' ημανος

26쪽

εξ ριστερὰς δε qς αὐλῆς καὶ κ δεξιὰς οἰκίσκοι

εἰσὶ μικροὶ η δωμάτια εν οἷς εχ ομεν τοις ζωοις την τροφήν, και δ' καὶ λ α πολλά. εναντίον δεβλεπεις τον προδομοπι ου εστι κλειστος ὁ πρόδομος,5 ιλ ανοικτος σκιαν δ ἔχει, στε η καίειν μὰς τον λιον περαιτερ δε του προδόμου ἡ ικία δηεστιν, και εν τη ικια τράπεζαι καὶ κλῖναι και δίφροι, περὶ λεγω τοιάδε. ἐπὶ μεν τραπεζης στὶν ἴσαεσθιομεν 'ε και πινομεν, ηιτία δε εγ- καὶ οἶνον και 10 α Yλα καθίζομεν δε επὶ των δίφρων επι δε των κλινῶν καθεύδομεν. καθεύδομεν δε καὶ ενδον καὶ ντ προδομ καὶ επὶ qς στέγης - το γαρ ἄνωθε της οικίας στεγην ονομάζομεν-καὶ δη καὶ ἰξω. εσθίομεν I πρις τῆς μερας χωοι Ῥεν Oλίγον 15 πιίνυ σθίομεν τε καὶ πίνομερο πειτα προ Vς μεσημβρίας αριστωμεμ εἶτα της σπερας δειπνοῖμεν. το μεν πρωτον λίγον στί, καὶ ου ονομάζομεν αυτο Οὐδέν το δε δεύτερον λεγομεν το πιστον, το δετρίτον Ἀστὶ is, δεῖπνον. μετα 'αὐτα λαλοῖμεν μετ20 ἀλληλων, καὶ καθεύδομεν.

καὶ κυκλω περὶ την οικίαν ἀγροὶ μεν εισιν, ους γεωργοῖμεν, καὶ ἄλλος εστ τοπος εν ω ι μπελοι, εστ δε καὶ κῆπος, εν ω κηπεύομεν. καὶ περι μεντ0ς γεωργίας στερον λεκτέον Ἀστί περιέχει β i25-qπος την οικίαν, ε δε τω κήπω πολλα και α λαπάρεστι βλεπειν, καὶ ' καὶ λύχανα καὶ roa και ακα ροδα καὶ ἀπο της ἀμπελου δρεπομεν σταφυλας' καὶ των σταφυλων τα μεν σθίομεν, τα δε ξηραίνομεν,

27쪽

IVAE A GREEς BOT AT MOM 13των λαιῶν περὶ τούτων στερον λεκτεον μοι νυν γαρ υ πάρεστιν. οἴμοι φεῖ' ς πολλάκις λεγω τοαὐτό καὶ γαρ υ γιγνώσκετε ουπω την E. ληνικην γλῶτταν ἀ λα ραδία μὰ λον δοκεῖ εἶναι καθ ημεραν, ῶς νομίζω πῶς γαρ υ εγω μεν ου δεινος εἰμι λεγειν, οὐ δε που δεινὸς - μανθάνειν.

παντοῖα.

συκων.

των Ἀλαιῶν.

28쪽

ενθένδε ορωμεν τα 'Aθηνας φανερώ γάρ εἰσιν αἱ Αθῆναι ἀπο τῆς κώμης, εν οἰκῶ μετα του ἀδελφου και τῆς ἀδελφης καὶ του Θρασύλλου και τῶν λων. καὶ δη καὶ ε ταῖς Αθηναις φανερός εστι aOς τ ις θηνης, ο εστιν επὶ της πετρας η Ορὰτε. μεν γα 'Aθην θεός ἐστίν, ἡμεῖς δε σεβομεν την Αθήνημ' σεβομεν δε καὶ ἁ λους θεους εγχωρίους, περ ῶν στερον. καὶ πολ λάκις ἄγομεν εορτας καὶ

Αθήνησι και κατ αγρούς αδομεν, χορεύομεν, σφάζο - 10 μεν ιερά, σθίομεν, πίνομεπι τί δ υ ποιοῖμεν εν ταῖς ορταῖς εν τοις Ιαναθηναίοις πομπη στι λαμπροτάτη εν τοι Διονυσίοις φοιτῶμεν εἰς τοθεατρον καὶ αἰεὶ χαίρομεν.

29쪽

ου δι νοεῖς δ οποσα δωμάτιά ἐστιν ν η μετέρα οἰκία λεγω γαρ αυθις τι δεκα. εἰσὶ δε καὶ ε αὐτὴ δίφροι, ἐφ ων καθιζομεν, καὶ κλῖναι, ν αἷς καθευ bδομεν, καὶ τράπεζαι, ἐφ' ων εστι τα σιτία καὶ οἶνος ' τα μεν σιτία ἐσθίομεν, το δ οἶνον πίνομεν. ποτηρια δ εστιν μῖν ξ ων πίνομεν, λεκάναι δ' ἐξ υεσθιομεν τα σιτία καὶ μην ποῖά γ εστιν μῖν τασιτία ς ἄρτος μεν καὶ ἄζα, μετα αὐτα τυρος λευκός, 10 και ά, και ορνίθεια, καὶ δ καὶ ἄλλα εστὶν περὶ νλεκτέον εστὶν στεροπι ου γὰρ νυν πάρεστιν τα δ'ε του κηπου εσθιομεμ λάχανα λεγω και πώραν,

ου εχομεν μεῖς, σπερ καὶ μεῖς, οἶκον μεγιστον 20εν ω διδάσκουσι πολ λοὶ διδάσκαλοι παρ' μῖν γέρεστιν οἶκος ς πολλὰ χει δωμάτια, α λα μεν μεγάλα, ἄλλα δε μικροτερα εἰσὶ δε καὶ διδάσκαλοι πολλοί, εἴ με ἄρ χιδιδάσκαλος, τεροι δ ποδιδάσκαλοι. μοὶδ εστ παιδαγωγος μεν ος οὐλός εστι, καὶ ἄγει με 25

30쪽

ὁ διδάσκαλος δε εν τα εαυτο οἰκία, δε εν τα αὐλῆ, υπο των δένδρων ἔξω. μεῖς μεν γράφετε καλύμοις εν παπύρω, η γυψω ἐν τω τοίχω ἡμεῖς δε γράφομεν

στύλω εν πινακίω, Ἀλλω επι της γῆς. αρ' ἀγνοεῖς ποῖα αττα εστ τα πινάκια μων λεγ δη ξυλινα μέν εστι ταυτα τα πινάκια, στι δ' et αυτῶν μαλθαἐν η γράφομεν τοις στυλοις και μετα αὐτα λεαινομεν την μάλθαν, και λεια εστὶν δη ' στε γράφομεν πολλάκις εν την αὐτ μάλθη. υτως ο δει ἡμῖν πολλῶν 10 πινακίων, τα δε αυτ πινάκια ἱκανά εστιν. αρ ἀγνοεῖς την μάλθαν ὁ τι στί; η που δεινος εἶ συ γε μανθάνειν.

πινακίου γράφομεν δε καλῶς ' O γαρ θελομεν πληγας λαμβάνειν. και γαρ ἔχει ξύλον ο διδάσκαλος, παίει μὰς νίοτε ' αλλ. υ πολλάκις παιε ταπαιδία τω ξύλω Ἀπεὶ εύκολος εστιν. OP δν δυσκολοι 20 διδάσκαλοι πολλάκις παίουσι τα παιδία, εν ω χρονωδιδάσκουσιν. προ δε τούτοις μανθάνομεν ἀναγιγνώσκειν τα τῶν ποιητῶν, και η και εκμανθάνομεν, στε λέγειν ἄνευ πινακίου και ἄνεω βιβλίου ποιητῶν ποι ὐ μεγιστος 25 εστιν Ομηρος μανθάνομεν δε ἀναγιγνώσκειν τα τοῖ μηρου, καὶ τα λιακὰ καὶ την δυσσείαν, περι νυστερον λεκτεον στίν. μαθηταί σμεν καλοι, και μανθάνομεν υ επε ούτως εἴκολος εστιν ο διδάσκαλος ὐ δε σοφώτατος τίς Ἀστι καὶ δυνατος Ἀστι λεγειν

30 πάντα τὰ Ομηρικὰ ἄνευ βιβλίου.