장음표시 사용
221쪽
181 INSTITUTI GRAECAE duo iactum ab ἐγὼ , ego Deinde adjectiva gravitona in re quintae declinationis , quae in genitivo plurali acuunt penultimam, ut , honus homo , simpleri, geniti- usis de Ais contracth M inis; tandem acusativum singularem quartae con- tractorum, quando a contrahitur in ta : Vide ibidem. Si autem syllaba gravis coeati eum acuta , acuitur ut ες - , Ionice Attich poli, -ους, contractE-ω- propter regulam primam. VII. Diphthongi , , finales, si aecentum
habent circumflectuntur, ut a Bοπιλέ s, mi eativus ὁ Βασιλευ, Rex. Excipe adverbium δου, ecce, non, quod etiam si accen- tu careat, tamen a fine membri, aut pe- riodi acuitur, , non.
VIII. Genitivi , lativi cujuscunque declin tionis quando accentum habent in ultima , si est longa circumflectitur, si non est lon- acuitur , ut M τυγων, τῶ Θ μέ - τριχ si capilli e Excipe is λεώ, populi, Mώ, templi is similes genitivos quartae
IX. Genitivi is Dativi quintae declinationisi disyllaba accentum habent in fines, ut 'rtia , friδοι Θιαδi, c. puer . Excipe tamen Ia
222쪽
ν , τινα, c. quod accentum habet in ultima is est encliticum. 3. Genitivo γέ-νων, ἔπι , πασαν, a nominativis γόνυ γο νυος , vel γουνος - in plurali γουνων , genu auris -- πῶς omnis . . Gentintivos plurales horum octo nominum qu rum quinque desinunt in . . nempe lik, του - , -- fanucius - ό ,- -ὐ Θω , lupus cervarius G τρως, - orsi , Trojanus -- ό φ- , τῆ punis, vir , --ἡ ψο- , τῆς νοiδο , pullula , vel inustio ab igne facta in cruribusu duo in ας, nempem via , et κρατος , caput i δῶ , - δαδος , vel ν δε , - δοιδος sax. Unum
tandem in rus, nempe πως παιδός , puer
Cpuella ; horum genitivi plurales accenis tum habent in priore syllaba, ut ψω δμω &c. Disyllaborum casuum naturam imitatur etiam trisyllabum v --los, γ κἰ γυ-κων, immξὶ, ylier c.
Superioribus Regulis adde sequentes.
In nominibus accentus aeuius syllabae per apostrophe rejectae transiit in syllabam anteceontem, ut καλα M.t6:τα , κάλ' ονο -- , pulcra nomina ; in aliis orationis partibus perit cum ipsa vocali, ut ετα μῆ, a. A
223쪽
a. Accentus saepe retrahitur propter compositionem, ut κοιλος pulcher φιλόκαλος, elegans, maxim ver retrahitur propter compositionem praepositionum α, L, ut maLτος disciplinatus , ἀπαύδL indoctus 3. Accentus retrahitur aliqando propter parago-gen, sed raro, ut ἐγω, γωγε, ego; pius
promovetur , ut τηλικος tantus, πιος, talis, εκῶνος ille, τηλικος δε, τοιο δε, κρινο ὶ c.
. Nomina in I, composita , quorum ultima pars venit a γραφω, τρεμο τυπ- κτεάνω φθείρω , si adtive significant habent accentum in penultima , si passiv in antepenultima , ut 1 εο κος Dei para, ο Θεοτοκος aDeo genitus. s. Substantiva in iis, si descendunt verbis in Elii, accentum habent in penultima, ut δου λ.ύω servio , δουλεια servitus - βασιλd os rum, μιλεια, regnum. Si descendunt ab adjectivis in accentum habent in ante- penultima , ut ἀληΘἡ , verus, insiα veritas; Ῥα ίλεια, Regina est το τοῦ Βα
6. Substantiva in ια , composita a simplicibus in accentum habent in antepenultima ut δι-οια, intelligentia, descendensis νόος, contractὶ νοῦς νόου , mens -- εὐ λοια, selix navigatio a πλοος , contradi πλους navigatio ευροια, felix rerum cursus a
224쪽
. GRAMMATICE s. 18s stantiva in τυα , I τειρα facta substantivis masculinis, ut η ποιητοι , poetria ἡ δοτειρα, vel λειρα datrix &c.
De Aecentibus Verborum Participiorrim.
I. Accentus in conjugandis sermandis temisporibus ira retrahitn , quasi naturalis ejus sedes sit syllaba antepenultima , dummodo
a. Ultima syllaba verborum si habuerit vocalem α, velo, erit brevis, ut λυφοι , λυνας τιΘημι δεησι c. si habuerit ii, saepissimherit longa, ut αξ mυ, ἐδείκνω. 3. Aoristus primus infiniti activi omnia
tempora communiter finientia in ναι, accentum habent in penultima , ut ποι era, προ ποιμώοα το eu, P minc.
q. Participii sngularis terminatio ας longa est
s. In declinandis participiis is nominibus eadem est accentuum ratio. Caetera quae desiderari videntur , magna ex
parte colligi possunt ex iis quae sparsim ,
225쪽
186 INSTITUTIO GRAECAEDAE ENCLITICIS.
aedam voces dicuntur encliticae uia pro prium accentum inclinant , hoc et exonerant in praecedentem dictionem , vel omnino perdunt si praecedens dictio eumdem sustinere non possit. Quae nuper tradidimus de accentihus in pronunciatione , ita praesare quadranti doctrinam encliticorum , ut cum utrobique eadem sit ratio, scire sussiciat quaenam sint ipsae voces encliticae , ut etiam simul scias quare quando,, quomodo inclinentur. Si quis tamen ulteriora desiderat , videat Lancellotum Lib. q. cap. 9. Voces igitur encliticae sunt. I. Nomen indefinitum τίς , - , aliquis , articulus praepositivus quando ponitur pro eodem indefinito , ut m εἰ i, si cujus si cui ci vel , , τω cujus, cui c.
a. Pronomina monosyllaba , ut u , μοι , em, σοι, cra, οἱ, ε, σφε , exceptis σε,
σipae. Sed pronomina desinunt esse enclitica cum postponuntn conjunctioni hus disjunctivis, vel praepositionibus, ut δεκα νώ. g. Verba Hai, wψημι toto praesenti indicativi, excepto , 4. Conjunctio copulativa τε, quaedam expleti Vae , ut γε, περ, item δε sed in compositione , ut ὀδε, hic &c. ρομόν δε,
226쪽
GRAΜΜATICEI. 18'ad coelum item negativum ουν in κουν non sed ,- - . igitur, non est encliticum.
Sunt praeterea aliae quaedam voces encliticae, sed poeticae.
Igitur si dictio enclitica ponatur post M , θεοὶ , δῆμος , ου inro quidam addunt etiam sed adimunt φοῖνιξ encliticaruidem accentum ammittit praecedens icti acuitur , ut ει τις - αἰ ωτός ωι e. Si autem enclitica ponatur post ποιω, Vel ποιεω enclitica quidem monosyse laba accentum omnino perdit disyllaba
vero retinet, ut ποιῶ τι , ποιω τινα.
Per si intellige dictiones omnes , quae accentu carent, ijusmodi sunt articuli reposi iiiv , ι, η, αἱ c. item conjunctiones ea,
Wia , sed δ quando significat μως acuitur ' Sic Aristot. s. Ethicor. Muta, in , risu τε , ubi, quomodo is quando -- ωιν ως, aliqu modo ' Di δ' Aου, nullo modo Item acuitur quandosgnificat vi , Xenoph ne equidem. significat dictiones acutas. Δημι dictiones penamflexas. κν inro dictiones antepenaculas. Ποιῶ dictiones circumflexas. ω dictiones penaculas, quarum ultima, penultima non essiciant trochaeum.
227쪽
.penultima essiciant trochaeum , hoc est essiciant longam positione is brevem natura, vel auctoritate. Φοῖνιξ dictiones penamflexas , quarum ultima producitur positione , an quibus idem fit quod in ποι- Contingit igitur aliquando in eadem dictione duos esse accentus , alterum naturalem , alterum adventitium , ut δὴ - τις c. ωpulus quidam. Encliti cum in aliquando transfert accentum in priorem syllabam jam fit hoc autem contingit tribus locis. r. In principio membri , aut periodi , ut τι
3. Post pronomen τῆ , sed cum apostropho
Quando duae , vel plures encliticae successive in
oratione ponuntur ita altera in alteram accentum exonerat , ut ultima remaneat atona , hoc est sine accent , ut inrisos με τι- - Ουος μῆ ἐτι.
Atque hae sunt regulae a recentioribus Grammaticis probatae , quaeque omnibus ser libris confirmentur , quamquam aliquibus videantur aliqua pati incommoda. , Nam
228쪽
GRAΜΜATICEI. . 28 Nam . Si post αλλος, vel ποucis, hoc est si post acutum in penultima sequatur enclitica monosyllaba brevi , puta Di τις , 'i-
detur quod enclitica suum deberet retinere accentum , ne si exoneret in precedentem
dictionem habeantur duae elationes successivae sine in termedia depressione, quod fieri qui quod absurdius et sequente monotyllaba longa , nam si exoneret haberentur item duae elationes successivae si autem ammittat , haberentur duae ex tribus men' suris deprellionis post elationem in ultima syllaba , contra generalem linguae analogiam , quod adhuc absurdius apparebit ultima penaculae praecedentis esset longa ut υχρω-ου μου , quia tunc essent quatuor mensurae depressionis post acutum, quod nulli modis stare potest neque apud Graecos, neque apud Latinos. ' , a Si post ποιω, hoc est post circumflexum in ultima sequatur enclitica disyllaba , ut rhω φησι, ορι τινας deberet enclitica suum accentum retinere ' dicendo Θε- - , ὀρῶτινάς , quia cum circumflexus contineat unam mensuram depressionis , arduum videtur alias duas depressionis mensuras idem adjungere. 3. Si plures sint encliticae successiv , videtur esse contra analogiam linguae ita inclinare encliticas, ut habeantur duae elationes suc-
229쪽
cessivae, quare satius videtur dicere Timασι 4. Quotiescunque enclitica suum exonerat alis centum in ultimam praecedentis dictionis hunc semper pronuncies oportet , quidquid in contrarium asserant recentiores Gramma. tiei. Vergara docet tunc ambos , quo ad fieri potest , esse pronunciandos , quod si alterutrum solum possis, hune esse debere posteriorem, non priorem. Hae e infortasse alia non nulla sunt incommoda superius traditarum regularim, quae omnia scitissimh, de more, consutans Lancellotus, aequ modestissim per haec verba conclu-eli. Mamquam , inquit,' in Ibis,' ineaeteris , enuntiam meam sententia M. dirorum subjisiam: tamen addam , ac mgumeno erue superiores regulas a recenti risus adinventa . proprioque usui aptatas Disse , quod seitice . non solum viseres sed ne ue maereris seeuli Auctores inter se super iisdem eonvenian , seuti videre es apud Hergamam Grammaricomum doctissimum, qui Hispaniis doceων anno IIII.
230쪽
GRAΜMATICES. 91 DE SPIRITIBUS. ΚΑipis accentuum regulis adjungere audemus
spirituum schedulam . quam in primaeva adolescentia scriptitabamus , otio graeco subcesi- vas horas fallentes. Porro haec pro majori parte desumpta est ex Libr. 3. Grammat Theodori Gazae in hunc
a. Spiritus Primitivi manet etiam in derivatis compositis , decompositis , conjugatis, obliquis c. a. Numeralia aspirantur, praeter Ana, odio
g. Articuli aspirantur scilicet Q non est articulus, sed adverbium vocandi Aspirantur etiam relativa. 4. Qui incipiunt a vocali aspirata si assumant , aspirationem abjiciunt , ut o ορο , τῆορου, terminus υρος ἀώρου est etiam ἐρ- του ρεος, mons , quod factum est ab ορος, ἄρεος cum spiritu tenui. s. Eoles spiritum asperum omnino respuunt dicunt enim λιος, pro C, BD, sede caeteris. Hae nota Latinos spiritum asperum Graecorum saepe exprimere per M, ut iam , Hector aliquando per , ut psuper -υς, sus, sex aliquando