장음표시 사용
91쪽
Rea dirudiit trinae trouersia prveerum
stram, ut ob mercedis nostrae augmentum res pertinentes ad suum Episcopatum, quod est constructum in honorem sanctae Mariae in loco, qui dicitur Feride sub nostrae emunitatis tuitione susciperemus. Cuius petitioni, ob amorem Domini nostri Iesu Christi libenti animo assensum praebentes decrevimus ita fieri, et iussimus ei fieri hoc nostrae auctoritatis praeceptum, per quod decernimus atque iubemus, ut nullus iudex publicus, uel quilibet ex iudiciaria potestate in ecclesias aut loca, uel agros, seu reliquas possessiones memoratae ecclesiae, ruas praesenti tempore in quibuslibet pagis et territoriis habet, et einceps ibidem conlatae fuerint ad causas iudiciario more audieniadas uel Deda exigenda, aut mansiones uel paratas faciendas aut fideiussores tollendos, aut homines ipsius ecclesiae tam ingenuos quam et latos distringendos. aut ullas reddibitiones, aut inlicitas occasiones requirendas ullo unquam ingredi audeat, uel ea, quae supra memorata sunt penitus exire praesumat. Sed liceat memorato Praesuli sub immunitatis nostrae auctoritate successoribusque eius et monachis in memorato monasterio per tempora degentibus iam dictam Ecclesiam cum omnibus ad se pertinentibus uel aspicientibus a Dei et Domini nostri Iesu Christi famulatum diligentius peragendum absque cuiusquam contrarietate uti et quaecunque ad suos Domini nostri Ielu Christi militia usus et necessitates pertinent ordinare dispon re iusteque essicere etc.
Quemadmodum Regis summum iudicium nemo poterat subter sugere: ita ipsius auspiciis controuersiae quoque antistitum sacrorum dirimebantur. Exempla uaria, quae Proseremus, caussas cognoscendi modum uberius declarabunt. Litem inueteratam inter episcopum Constantiensem et abbatem S. Galli componit Rex in charta ab HERRGOTT. in cod. probat. Geneat. Habspurg. n. 36 diuulgata, quae Omnem disceptationis historiam enarrat: uiri uenerabiles Grimal dus Archicapellanus noster, inquit Rex, et Abba monasterii sancti Galli Confestoris Christi, et Salomon Constatiliensis ecclesiae Εpilaopus, nostrae innotuerunt mansuetudini: quod inter Episcopos praedictae urbis, et inter Abbates praefati monasterii, temporibus ataui nostri Pipini, atque aui QOstri Caroli, nec non beatae memoriae Disitigod by Cooste
92쪽
LUDOVICI GERMANICI. Metiae Hludovici Serenissimi Augusti et genitoris nostri, semper dissen- XIlILsio et discordia esset; quia Episcopi praefatae ciuitatis praescriptum
monasterium ad partem episcopatus uindicare uoluerunt, eidem rationi monachi cum propriis Abbatibus resistentes ad auum atque genitorem nostrum se reclamauerunt. Unde divae memoriae Karolus auus noster, et Hludovicus praestantissimus Imperator ac genitor noster, propter futuram dissensionem uitandam, cum suis fidelibus decreuerunt praeceptum confirmationis illis scribere, ut annis singulis,
partibus eiusdem sedis , Abbates ipsius monasterii sancti Galli unciam auri, et caballum unum, libram unam ualentem, persoluerenta et ecclesiam S. Stephani extra muros ciuitatis constructam, quando
necessitas fieret, proprio sumptu cooperirent: et nihil amplius Episcopi eiusdem ciuitatis de rebus iam dicti monasterii exigerent, sed
liceret eosdem monachos secure uiuere, absque alicuius infestatione, uel rerum suarum diminoratione. Quamuis uero praecepta antecessorum nostrorum nostra auctoritate confirmaremus, tamen a fidelibus nostris praescriptis comperimus, semper inter illos discordiam et dissensionem haberi. Quapropter petitionibus Archi cape lani Grimaldi Abbatis, et monachis suis in hac petitione consentientibus , nec non et Episcopo praelatae sedis et canonicis sibi subiectis acquiescentibus, hoc malum dissensionis penitus per futura tempora exstirpandum, secundum petitionem utriusque partis, placuit nobis et nostris fidelibus Episcopis, Abhatibus, et Comitibus, se rebus praefati monasterii aliquid conferre ad episcopatum: id est, in comitatu ChaZonis Comitis, in pagello Suuercentiuntare. in uilla Muntinga, Capellam unam, et quicquid ad ipsam pertinet, hoc est ipsam uillam, et in Stettheim, Stiuigringa, et Helonga, et WiltZinga cum mancipiis utriusque sexus, numero contum quinquaginta sex: Et in comitatu Ruadolii Comitis Palacii, in pagello Affa, in uilla Antoluinga, quicquid haberi uisi sunt cum mancipiis utriusque sexus, numero quadraginta quatuor: Et in comitatu Udatrici Comitis, in pagello Goldineshuntare, in uilla Heripreti tinga, hobam unam cum mancipiis ibidem manentibus: Et in comitatu Vionis Comitis, in pagello Perachioldespera, in uilla Paldinga, capellam unam cum terra Salica, et hobas uestitas quinque, cum mancipiis ad eas pertinentibus. Has itaque res superius denominatas, cum ccclesiis, domibus, Caeterisque aedificiis, desuper positis mancipiis, terris, cultis et in-G cultis,
93쪽
ua pol state et vestitura habet, sein eure politis dere iube
cultis, pratis, siluis, pascuis, aquis, aquarumve decursibus, adi contiis, pertinentiis, exitibus et regressibus, quaesitis et inquirendis, uel quantumcunque ad supradicta loca aspicere uidetur, totum et imtegrum ad iam dictam sedem conferre, et dare omnibus fidelibus nostris complacuit. Quorum petitionibus ob Diuinum amorem libe ter aurem accomodauimus, ut propter hanc donationem, ab illas de episcopalὐ monasteriuria supra nominatum penitus ab omni censu et omni seruitio absoluatur, et nullis temporibus amodo , et deinceps per futura tempora , ullam inquietudinem et molestiam ab Episcopo uel succetaribus illius patiatur, nisi sicut caetera monasteria canonia ea auctoritate Episcopis stibiecta sunta Praeterea Comperimus, quod tempore, quando episcopatus et monasterium simuι contin bantur, in quibusdam locis censati homines terras quasdam cum ce
su ad episcopatum proseruire deberent, ad iam dictum monasterium sua sponte tradidissent, et in hoc magna discordia et diissensio intep ib. Ios semper erat; sed hanc dissensionem penitus abrumpendam dedit praedic ius Abba et fratres, quicquid habuerunt in Bisclios emoui ex traditione Reginstidi prospiteri, et in pago Arbonens, in uilla Puoelia, hobam unam, quam Possi illuc tradidit; ita ut deinceps quod illud monasterium modo in fila potestate et uestitura habere uidetur,. absque ullius inquietudine, seu reppetitione, secure possideat, nec
amplius tempore mccedente ad partem monasterii. usurpare praesumant aliquid de illa terra, ad illam sedem episcopalem centata, ut in utraque parte paX et concordia sine ullius contradictione semper habeatur. Haec omnia per auctoritatem nostrae confirmationis circa utraque loca decrevimus, atque iubemus, ut sicut utrisque partibus et nostris fidelibus complacuit, pleniter omni rumpore absque albeuius in statione aut contrarietate, Domino annuente, perpetuo inconuulsum permaneat; sed liceat memorato Episcopo, iisque successoribus, res ei a praefato monasterio collatas, cum omnibus
ad eas respicientibus secure habere. Similiter iam dicto Abbati. et fratribus sibi suhiectis, et successeribus eorum, res monasterii sui ab que ulla inquietudino libere possidere. Litis huius historiam copiose enarrat RAI PERT. Monaelius S. Galli de origine et diuersis casibus monast. S. Galli in Alamannia c. 8 inter GOLDAST. scrip t. rer. Alamann. t. I p. 7: venerabilis namque Constantiensis ecclosiae Praesul nomine Salomon, cum litae sedis dignitatem non soluin nou
94쪽
minuere, sed etiam in omnibus uellet religiose accumulare, ad n strum monasterium nuntios direxit, censium, ut saepius praefati sumus; nefanda conditione ex monasterio ad Episcopi partes condictum sibi restitui inquiens. Quae perturbatio fratres aliqua ex parte inquietavit, maximo cum ille census ab hoc a H ludovico Impora. tore ita fuisset concessus, ut ipsum monasterium et ab Episcopia, et ab omnibus seeularibus potestatibus absque solis Regibus fuisset absolutum. Grimal dus autem Abbas cupiens omnia utrohique cum pace et caritate finiri , claustra ingrediens monasterii Principes fratrum ad se conuocauit, a quibus inquirere coepit, cur censum sicut scriptura ipsorum continebat ad Episcopatum non persoluerent. Tunc Harimotus prae caeteris respondens: non merito, inquit, debemus hunc censum, sicut hactenus fecimus, persoluere. Grimal-dus dixit: unde debet cessare censius istius ad Episcopatum donatio Harmotus respondit, quia illa securitas et illa emunitas, quam nobis iste census liberam Regum donante ciementia usque huc fecit, a nobis penitus ablata est. Grimaldus dixit, ob quam causam, et Perquem eadem libertas uobis ablata est. Harmotus resipondit, utique Propeter vos. Quia enim uobis in beneficium traditi sumus, ideo Episcopo censum persoluere non debemus. In uestrae enim dominationis seruitute nobis lassicere credimus, et ideo in diuersa partiri nequimus: His auditis, Grimaldus ex illo tempore coepit cogitare, rogantibus Harmoto et reliquis fratribus, atque Cum illis pertractare, qualiter ipsum monasterima et ab istius census, et ab omni inquietudinis liheraretur molestia, quod ita peractum in sequentibus, Deo mustrante, monstrabimus. Exinde igitur utriusque loci Rectores, Episcopii uidelicet et monasterii, cum sibi subiectis perquirere coeperunt, qualiter salubritas pacis inter utrumque locum ita statueretur et firmaretur, ut absque dilaordia quandoque liceret utrisque Christi seruitio inhaerere. Cum uero huius consilii prolixitas saepius utrim- ue pertractaretur, tandem, salubri consilio reperto, Rectores prae-ati consentientibus partis utriusque familiis interuenerunt et decreuerunt, ut quaedam possessiones de monasterio ad episcopatum contraderentur, per quarum donationem monasterium ab episcopatu se-yregaretur, et Eb omni .census molestia deinceps redderetur securum.
Quod decretum ab Episcopo et Abbate inuentum placuit ambobus. Episcopi uidelicet filiis, et monasterii incolis. Interea contigit, G a Hludo
95쪽
. XIIII Hludooicum piissimum Regem publice placitum suum habere in uilla, quae dicitur Ulma, praesentibus filiis suis aliisque regni sui Principibus. Ad quod placitum istius conuentionis causa perlata
est. Et coepit exinde Rex sollerter et caute cum suis cogitare aliaque pertractare. Cumque Summates, qui aderant, in bonam partem causam declinare studerent, tandem piissimus Princeps ab Episcopo et Abbate Monachisque, qui aderant, inquisiuit, si utraque pars, Monachorum uidelicet et Clericorum, in hac re consentiret 8 Responsum est ab Abbate et Monachis, qui aderant, in hae uoluntate se cunctamque illorum congregationem persistere. Similiter et Epistopus interrogatus pro se suisque similem reddidit istius con
sensus responsronem. ReX uero ambarum partium eum consipicere
unitatem, sese huic pacto interposuit medium, atqne in semet omne negotium assiimens cum manu sua potestative res praedietas ad episcopatum contradidit, atque cum ipsa manu similiter potestative ab Episcopio monasterium abstulit, penitusque diremit, ita ut deinceps nullam potestatem Episcopi in rebus eiusdem monasterii haberent. neque in censu , neque in ulla alia cause praeter spiritualem tantummodo Episcopalis ossicii dignitatem, sed pura mente ex hoc, et deinceps licentiam haberent Monachi iidem seruire, nullique seculari Potestati, nisi solis Regibus subiacerenta Haec confirmatio cum per regiam auctoritatem circa utramque partem fuerit stabilita, oriebatur et alterius similis causae necessitas in praesenti, quae et protinus in eodem consilio penitus finiebatur. Nam cum ipsa loca ita unitate
fuissent antea copulata. ud uelut uni semper uiderentur cedero potestati huius causa communionis quidam haereditatem suam ad Constantiam census debito cedentem monasterio contradiderunt: e conistra tributarii monasterii eandem tributari arre hereditatem ad episco patum contradiderunt: et ut in hoc etiam penitus omnis dissensio auferretur, idem ReX de Parte monasterii, consentientibus Abbate et fratribus , quasdam res ad Constantiam condonauit, ea uidelicet ratione, ut omnia, quae tune in potestate monasterii erant. uel a praefatis tributariis illuc delegata , vel qualicunque modo ibidem confirmata , postea sine ullius contradictione person ac firmarentur ibidem in perpetuum permansura. His uero ita a clementi Reguomni cum consensu compositis, iussit idem Rex suae auctoritatis
praeceptum utrique Parti ad perpetuam confirmationem istius pactit i l x O statim
96쪽
statim in praesenti conscribi. et ut cautius haec eadem firmitatis seri- rari
plura communiretur, praecepit primitus tantummodo dictatam, et in aliqua sceda conscriptam sibi praesentari, et cum ille causam comprobaret, tunc demum Cancellario praecepit in legitimis cartis conscribere praefati pacti confirmationem, et cum perscriptae fuissent propriae manus auctoritatρο eas confirmans , unam Episcopo cum suis, aliamque Abbati Monachisque contradidit, perpetuae firmitatis sine aliqua euersione ita retinendas indictoo Quisquis autem uult scire, quantae fuerint causae ob redemptionem praedicti cenis, et monasterii securitatem, et praeterea ob tributariorum praedictorum reconciliationem ad Episcopatum contraditae, legat in cartis supra
memoratis , et inuenire potuit . quod quaerit. Hauc RAUER- lyeees ΤUS. Monasterium igitur S. Galli sibi plane relictum potestati tantum . ecclesiasticae episcopi Constantiensis parebat, quae postea disce- Cons Ioptandi caussam subinde praebebat. Haud ita pridem abbas liberim rem suam aduersus cpisicopum Constanta in ditione S. Gallensi uisita- .dmoti hcionem tentantem re ipsa et libello, SELE . IUR- PVBL. nouissimonalisis P. I p. 4 et inserto, tueri midebat. Ecclesiae Oli rubrugensi Rex k in comitiis caussa eo ita. deci- Melesiae
mas ablatas restituit, eamque in suam tuitionem recepit. Testor Pse bif-
chartam, quam HENSELER. in dis s. de diplomate Caroli M. eccle- f .. .2siae ossi abrugensi pro scholis Graecis et latinis dato p. Ior diuulga- iatae rest , uit; ECCARDVS autem t. II rer. Franc. p. 398 inde repetitis ais 'μ'Rin . uenerabilis o nebrurgenses Eccisiae Episcopus, nomine Riberius, et Lmdovici regis Hementiam, insoli praeceptum sequens, arguendo, increpando,o ecrando et iuuentutem Regis eiusdem non parum incusando adii
querimoniam faciens . Oscopium suum a cibisne Comite et Goeberto Susonum Episcopo, quibus, dum Gesuvinus suae infidebitatis in partem Regis Ludovicum imp. constius et pro periurio ab Epistopstrum consortis semotus fugitiuus abscederet, tuendum Rex commiserat, in decimarum direptione, Hi debite pertinentium, esse decurtatum, et huc usque non e Ludovici Regis culpa indecens et Dorme, quasi pecus mutilum, perminisse: Hinc, tit inde iusitiam acciperet, et sie suaque firmius et securius habere ualeret. posulauit. Rex eius reclamationi ostensium suo sito consilio praebere non censens, praefato Epistopo suisque aduersariis Franconoori, tibi Prinensibus suis conuenire flatutum erat, ut et isse uenirent, praecepit. Ibi in Regis ceterorumque melium eius praesentia praefaetus Eliseopus literas
97쪽
. NIm. magni et admirabilis Naroli, aut Ludovici Regis, Imperatoris Augusti, ipsius sigilla assignatas in palam protulit. His in Regis caeterortimque considentium praesentia reritatis, mimisuggregem Ecclesunn Adriani Papae consilio et confulis ab eodem magno et illustri uiro Grais primitus in prouincia Messala fundatam, et a uenerabili Egilfritho Leodicensi Episeopo
consecratam et eisdem decimis, quia alia ibi tunc temporis non erant donaria, dotatam; et priuilegiis Paparum ante Regem relictis, omnem homi nem, qui haec sancita aliquo modo irritaverit, siue irrita reddiderit. anath matizatum censeare absque ulla ambiguitate, Rex et Principes didic
runt. Qua de causa ob amorem Domini nostri Iesu Christi et S. Petri PTincipis Apostolorum et pretiosissi norum Martyrum Crispini et Crisunt ni, quorum corpora illuc translata junt, aselum libenti animo praebens Rex. praeceptum inde conscribi iussit, praecipiens, ut ficut reliquae sanctae Dei ecclesiae, quae in regno suo immunitatis tuitione, antecessorum Regum aucIstrittare, confirmantur, ita ima dicta Ecclesia perpetuo per hoc suum Praeceptum, Domino opimiante, consistat, ita, ut nullus iudex publicus Dua uel Comes neque alia iudiciaria potestas, nisi illius loci Episeopus et eius inuocatus aliquid in rebus sti pertinentibus, potestatem habeat ageni uri homines illius diruiucandi, quod eorum lingua Obargata dic
. rvr: sed idem Epistopus suique successsores decimas infra terminum Diuiscopii ceterasque res suae Ecclesiae, quas modo possidet, uel deinceps aequisierit, quieto ordine obtineat et gubornet; exceptis deciamis dominicalium siue praediorum Monachis f Corbeten us J et Sancti--iussibus f Herivordensibus J pertinentium, quas Foravverch uocabant. qtias pater Regis raudoussicus de eodem Epistopatu per cambiatum siue commutationem acquisuerat, et ad pauperum sustentationem et per grinorum susceptionem iam dictis Monaseriis tradiderat: Serui autem ipsorum et liseri et cuiuscunque conditionis coloni decimas, tit caeterorum in Saxonia ius es Episcopori , secundum Naroli institutionem Epycopo ple- moremus etiam chartam apud SCHATEN. p. i4i et MA-BILLON. Act. S. Ord. S. Bened. saec. IV P. I p. 126, qua Rex noster non solum uaria munificentiae documenta in Corbuiense et Hersordiense monasterium conseri, sed et abhatem Corbeiensem Hersordientium Sanctimonialium prouisorem et patronum esse iubet, ac consentiente Synodo Moguntina de uisitatione episcopali ecclesiarum monasteriis his subiectarum, uaria sancit his quidem χρο
98쪽
mulis: Henerabilis abbas marinus adiu excellentiam nostram supplisit rorans, ut nosra munificentia 'olpueremus monasseriis illi comm s, . .'
quorum unum est monachorum noua Corbeia nominatum, ubi et ille 'i- co fist. muni regulari electione Abbas exsilit, et alterum es Sanctimontialium He- eonstitu
risordi dicIum es propriae abbatissae, euius nomen Addila, subiectum. sed Σ π'
iuxta est uetudinem . quod ancillarum ni congregationibus procurari Io. thenonissent praeposti ex ecclesiasico ordirie, iam dicto Abbati conmendauimus, ut tam in distiplina abbati pam iuuare, quam in cunctis negotiis, quae fa
De orsi pro sexu et professione sua exsequi non posent, ipsarum mouia
sor et patronus exsiseret. Is ergo petiit cestudinem nostram recordari, quod piae memoriae genitor noser , uludovisus imperator, ambη haec monasteria exserui tint, ad normam uideliset praecipuorum in Gallia moraia periorum, nouam utique Corniam ad stat dinem antiquae Crebeiae, Herisordense ureo eoenobium ad exemplum monasterii Sanctimonialium in Mesonis ciuitate erasennum, et ut in elemosinam m hac totius generis sui insitutionem earundem perfectis expleretur, cellam iuris sui j quae uocatur Mevia, cum decimis et possessionibus undique ad eam pertinentibus, et ecclestam Eresburg, quam auus noster Carolus primo res ruens in Saxonia decimis dotauit, circumquaque habitantium per duas Saxonicas rasias praefatus nosere genitor ad nouam Cocleiam tradidit, ad PD ordiensis autem monasterii adiumentum dedit, in episcopatu quidem Osiab gensi ecclesiam Bini ibi cum subiectis Mi eccisis, in parochia uero M uer- fordense Getesiam Hreni cum his, quae ad eam perament, eccles T. Basane, ut decimarum aliorumque redirimm prouentiones praefatis cederent
monasteriis et ab ipsis uicissem procurentur subiectae plebes in baptisimare, in Eucharisia , in sepulturis, in confessione peccatorum audienda. Et presbuteri. qui principales ex bis ecclesias tenerent, Archipreu terorum incio fungerentur ad agenda Gmia, quae s.lent fieri ab Archipresbyteris episeoporum. Cum autem ipsi episcopi circationes suas ibi agere deberent
ad eorum monsio tisa daretur, quod in capitularibus antecesorum noser rum praescriptum habetur. Ros igitur rata esse nolentes cetera omnia, tantum expenseas ad ministerium episcopi prUtre aegritudinem et senes Iu tvr neee
tem eius, qui mine est Gozberti, augere debemus. Id iuxta petitionem lorsis petacti Abbatis marini ita moderari placuis, ut descripto, quamum sa- stopo Os iis sit adseruitium e fiapi,. hoc nullo modo subtrahatur et epiycostus uisissim ampliora non requira/nec cum pluribus ueniat, quom ut eis si h.iu iaciueerelo t. In quibus satis esse, consensit praefatus episeopus coram nobis pienti Disi tiroo by Corale
99쪽
N CAP. 1 DE DI PLOMATIBUS, IlIL H Archiepisicopo nostro Hrabam, teterisque cum eo in sumis agenti zz Item ut dentur ad singulas ecclesias porti quatuor ualentes finguli denariis duodecim et octo arietes, qui eadem paene sumna, quod quatuor porci, a simarentur; tres porcelli, quatuor aucae, octo pulli, uiginti JHM de medone, uigineti de mellita cremisia, quadraginta de non mellita, centum uiginti paneε, centum modii de aurea, manipuli sexcenmi; fitque in potest te episcopi, utrum haec per siquos ad tinam mansonaticam, an ad duas uelit habere. Ne autem in summa debiti his plus aut minus complectatur, hoc auctaritatis nostrae praecepto cum consenseu Bnodali decernimus atque subemus. Haud aegre feres, lector, si obseruationes quasdam per- Obsere, quam utiles a MABlLLONIO huic diplomati adspersas huc transcri-M, hic s mus: is Primum est, morem antiquitus fuisse, ut Coenobiis puel-LONu, larum prouiderentur Praeposti ex ordine ecclesiastico, qui Ah- , batissam in regulari discissina iuuarent consiliis suis. et ancillarum , DEI negotia tractarent. Alterum, Herisordensem Parthenona in se initio subiectum fuisse Corbeiae nouae, cuius Abbas Herisordemissium Virginum Praepositum agebat. Id Conradus Imperator an--no MCXLVII et Fredericus Aenobamus anno MCLU confirmant, is decernentes, ut Wilboldus Abbas Corisiensis Herisordensis ecclesiae, ad similitudinem Mesonensis Monasterii conseructae, procurationem agat, se iuxta consuetudinem, qua ancillarum Dei congregationibus procurari s issent Praepositi ex ordine ecciem o, tam in disciplina, quam in cunctis negotiis etc. Uerum ius astud modo Corbeiae nouae detractum Meu. Tertium, Herifordense Asceterium institutum fuisse ad exemisplum monasterii Sanctimonialium in Suessionis ciuitate exsentium, id est, Suessionici beatae MARIAE Coenobii, quod praecipuum in Gallia tum habebatur. Murerum, tam Cocteiensi. quam Herisordensi se Coenobio subiectas fuisse, regia auctoritate, paroeciales ecclesias hic designatas, itasane, ut decimarum, aliorumque redituum proue - tiones praefatis cederent Monasteriis, et ab ipsis uicissim procurarentur, ubiectae plebes in Baptismate, in Eucharsis, in sepulturis, in confessisume peccatorum audienda: Et Pres teri, qui principales ex his eccle-- sias tenerent, Archipres terret vicio fungerentur, ad agenda omnia, si quae solent fieri ab Archipresbyteris Epycoporum. Quo in loco non tantum ius decimarum istis Monasteriis confertur, sed etiam ple--bium cura in ministrandis Ecclesiae Sacramentis. Quintum , an-
100쪽
rationem adpellant) a Ludovico Rego adsignari et definiri , ne L MIR., quid amplius ab iisdem Mon alteriis Miscopi in posterum exige-inent; augeri tamen ad tempus, in gratiam Gocterii Osnabruggenissis Episcopi, qui Ebonis Remorum Antillitis nepos, eas in partes, se praedicationis caulla, adductus fuerat, eoque in munere conse- ,,nuerat, uti in Actis S. Anscharii Episcopi inferius edendis fusius memoratur. Sextum denique est, Ludovicum Germaniae regem se ab anno DCCCXXXIU, aut insequenti, in orientali Francia reis gnasse. Siquidem superius Diploma datum est anno regni eius ui- gelimo, Indictione I, Hrabano Moguntiae praesidente: qui chara- ,, eheres anno DCCCLIII conueniunt. Eodem tendit aliud eiusdem
Regis Diploma superius memoratum. Id propterea noto, quod 'Mea res a nullo Historicorum ueterum, si bene memini, obserua- ista sit. - Ηis obseruatis insuper notare conuenit, Heri sordense M a-
,, sterium principio Monacharum fuisse, quae sancti Benedicti Re- ω gulae, uti et Suessionentes, addictae erant; postea ad Canonicarum mores et habitum transiisse Seculo XII, ut colligitur ex litteris Ha- ,, di iam Papae lU, scribentis, Iudithae Abbalsae Hercordensis Mo- ,, nosterii, eiusque sororibus canonicam uitam professis; demumque a Ca- Oholica fide ad Lutheranam defecisse, quod factum anno MDXX-M XIlI, quo Herisordensis ciuitas et collegium a Religione auita adis Lutheranam heresim recesserunt, translatumque anno MDXLVII,, dominium temporalc ab Herisordensi Abbatissa, Anna Limburgi- ,, ca, in Ducem Iuliae ac Rauenspergiae Comitem Guillelmum. Haec se omnia didici ex literis nostri Ouerhami, qui ex uetustia Diploma- ,, tis quasdam eruit Heri sordenses Abbatissas. scilicet in Diplomate ., Ludovici Pii anno Christi DCCCXXXVIII inuenit Antistitam no- mine Tettam, cui Addita, in superioribus literis laudata, successisse Muidetur. Item anno DCCCLXIlI aliam inuenit HariSic dictam. modernam uero Abbatissam scribit uocari Sigabetham Palati- ,, nam, doctam principem, Palatini Electoris I Ιeidelbergensis soro- ,rem; sed quae, pro dolori Caluiniana Iahe insecta est. Hade M vic, seu Haduvie, Warini Abbatis consobrina erat, ut lego in historia translationis St. Pusinnae Herisordam in tomo 3 Aprilisse Bollandiani: cuius translationis auctor fuit Hadevvic anno DCC-