In Papatus nostri sæculi, et remonstrantismum, aÌ€ D. Arnoldo Poelenburgio enarratum oratione inaugurali, cum Amstelodami, anno MDCLIX, mense octobri, professionem apud remonstrantes theologicam auspicaretur scazon

5쪽

PAPATUM NOSTRI SAECULI,

REMONSTRANTISMUM,

D. ARNOLDO POELENBURGIO

Enarratum

oratione nati urali

Occasione temporum nunc editus in Lucem. DOMIN LI JESUS.

Matth. VII.

Casei vobis a Pseudoprophetis, qui veniunt ad vos, cum messimentis ovium, sed intrinsecus sunt lupi rapaces. fructibus eorum agnoscetis eos.

7쪽

p Ap ATUS NOSTRI SAECULI,

REMONSTRANTISMUM

Postolorum e quo chorus salutaris, Caelo beatus & alute, decessit Terris apostolica magis magis nulla Catholica cunctis Saeculis fuit causa; Causa Remonstrantismi. Hic illa primaevae Integritatis Sacra dc utiles cultus Inculcat assectatque candidis votis. Christo propinquus, indep ximus cunctas, Pro parte clamat neut quam, Sed in partes. Fac1enda quae credendaqHeas' erit, lege Necessitatis paginae Sacrae dictis: Isthaec ubique Semper, seruint omnes, Nil esse sigum, nil Sacrumisse vult quicquam, Quam quod diserta Christus esse vult fixum, Sacrumque voce quam quod optimus codeX, Intelligendum pariter infimo, summo, Mulierculae indoctae, viroque perdocto, Praescribit evidenter. Omnibus namque, Et universis consulit Sacrum ex aequo Volumen imo simplici magis plebi, Quam scribae iniquo, iurgido sacerdoti. Lux vera mundi, Iesus omnibus Lucet, Collustrat omnes, quos amor tenebrarum, Odisse lucem in caecitate gaudere Non cogit atra cum tenendi Hesti Declamat eloquentia rudi vulgo, Non eruditis qui Scientia inflati, Intelligendo intelligunt nihil saepe Pauperculae sic nuntiata sunt turbae,

8쪽

In Papalm c. Homuncionibusque laeta Plebriis. Ut loeta, sic kplana Sensui indocto: Proque imperitae plebis, at probae captu.

Hinc nos aperta Plana, trita, comperta Sectamur. atque luce quae sua lucentUrgemus ube-remque proferunt frugem. Necessitatis sorte volumus eXemtum,

Nullique causam litis esse morosae Obscurum anceps quicquid in sacris libris. Profunda scrupulos es alta rimari,

His nos me ipsos caeterosve torquere Non assolemus. Quae docere divinus Non vult magister, illa nolumiS scire.

Inscitia haec est erudita nobis hac

Placemus eruditione Vulgaris Nec laus profecto nescienda novisse, Eque ac sciendi quaeque referat scire, aut

Nescire parvi. At, scire nil opus quenquam, Quod non sciendum est omnibus. Quotus quisqVel fando scit de plebe Christianorum, quid Trias quid arcanum Divinitatis , ut magister haec noster Definit audax, ipse nesciens quae scit, Et Christiano haud explicanda sermone

Quidam methorum inscitiam, bonos damnet Plerosque quos Deo, scientibus multis Sciolisque vanis arrogantibus cunctis, Acceptiores novimus modis multis,

Justisque. Sed quojure gaudet ignorans,

Curioni errans gaudeat pari Sorte 'Errare, quam nescire, milius vulgo Malum s frequenter nescientis errores Absurdiores; nonnihil sciens, multa

Dum fingit ignorantia a citra fraudem Dispendiumque mentes Deum pura

9쪽

Amet colatque noxia Vacans Virtus. Quocumque aberret qui pius via tota Haudquaquam aberret. Urgeat per errorem Absurda quamvis cras, salvus errabit, Errabit inibias dum pia in Deum salva Fiducia&mandata quae dedit Christus. Haec)udicandi regula atque credendi, Concordiaeque candidae salutaris, Simplex, parata, expersque dissicultatis. Haec scire pauca, facere sed docent multa; Negotioque neutiquam docent magno Ni sana desit, mens amorque discendi. At scire quae sophistae acumen infelix Excogitavit venditatque pro sacris: Quanti laboris, quamque inanis est curael

Nescire vult, qui nescit illa, peccare; Facienda non vult facere mente corruptus, Cui sentiendi norma pravus affect us, Libido, venter, nummus,4 honor vanUS: Hic solus errat semper,i volens errat, Totoque coelo aberrat, ita tota.

At mente vivit atque sorte diversa, Quisquis recumbens in Deum fide plena, Hus capessi jussa corde sincero. Proclive ut haec teneroe sic aberrare Proclive in illis fine quae carent isto; Obscuritatis ac habere tanto plus

Solent necessitatis, ac bonaequanto Frugis minori comprobanda sunt laude Error meretur veniam , ubi facile erratur, Haud facile peccatur Severus errori

Juc X severus est sibi. Quis errore Est libera Errat impudentius cunctis, Errore qui vult esse solus immunis, Et sapere solus, ut vicarius Christi,

10쪽

6 In Papatus o c. Romanus Antichristus, ac sequax orbis: Et placita quisquis non veretur humana, AEquare vel conglutinare divinis, Mortalibusque obtrudere violent astu Ut norma titulo sint secunda re prima Modo error haud praevaricatio prava, Ea sit vocanda turpitudinis arva. Homini supremum religio bonum interris. Commune porro est maxime quod est summuni. Invitat omites huc. omnibus vult hoc Deus patere, sic benignus est vere. Erat benignus ipse Nero nonnullis. Opus, genusue nec suum Oderit Satan. Amator hominum caritasque caelestis vera pater, id dat largiter quod exposcit. At mentem acutam, stolium dedit paucis Recondita ut scrutentur , imperat nullis; Iusta ut facessant corde implici, cunctis. In hoc sacroriam cardo vertitur totus: Deumque novit, estque Sobrie doctus, Quicunque novit ejus obsequi dictis. Sunt facilia necessaria, vacant triclS. Spinosus haec ni disputator intricet. Utilia vix sint, dissicilia, perpleXa, Operosa quae sunt d retrusa poscuntque Laboriosum eXamen, atque subtile

Mentis acumen par in impari sorte

Minoris hic ut sors sit, atque majoris Nec melius habeat qui frequenter est peJOr. Contentus his queis Christus ipse contentus, Clerus protervus, ambitioque doctorum Si vellet esse quae malacia oriretur Extemplo, quamque optata rebus humanis

Beatitudo Sed sibi studet quisque, Suisque placitis,in sacris adinventis: