De antiquissimis Telemachiae carminibus

11쪽

Has cum discrepantia atque perversitates, quibus majores nullo aere alio loco Iliadis vel Odysseae reperiuntur, non viderent neque antiquitatis nec noνtiae aetatis hilologi,

sacrum eat, ut versum ineptissimum 53 . . . . -

12쪽

v. 553 ineptissimum aegre consecit.

Sed ut quisnam postremamque neque am negligendam som- - - - 498, quam nostri homines bona a verunt fido, jam antiquorum rumorum dubia tonu

13쪽

- ω ον λωι via non inter se e aer se diei vieta Mis. Fronto anim ad-- imo laeus alis alterari imp uam videtur, qui verba 'ibus Eano tuatim eat, ignineant aut , evrum πι- necit aut u. alii voliast, .uo 1 operit in inua ossitionibus'. cf. hongonb ovi dias horti prior. p. 22.3. Sed ab eo Hectum m ago, ex sequentibus ,,α-ν-ος --α ἰτος-- appavet. Restat i in nihil quam ui eum eum in editionibus, et risum antiquissimas aevi ita heuutus est, non opororii, tamquam necessinium o Mentioribus desumptum addiderit; quod ab is factum ossa Duo goras in libro, qui insoribnu A Zenodoti sudi mamis pag. 31 seqq. ostendit. Verbis oro , σι αυτός eum sient alios adjisi Nadum esse, ut poeta fiat nar- atio, sibique tot u locum magnopere suspectum esse, diserto indisat. Jam vides, Dant eum oum Veteres estitie naevos, quibus laborabat morus, exstinguor et dolore studuerint. His igittae de causis versus os illudque de Ulixis mansion Mostelaiquo apotheosi embolium a Telemachia auctore, ut esset, quomodo nosti insiserent 4 exeogitatum aeque additum eis puto. Compositione autem tam hianto det is, omnos illas fabulas de virorem sorti- reditu Maias aliundo depromptas varioquo Moetas eis aehiaeuiterpositas esse, mihi persuasum est. Ut ad alteram dissertationi partem accedamus, primum quae eonoin amno ex aliunde deprompserit, uina o quo sonte hau ris, pomoruta mare. Itaqua reliquas horum nosiorum partes mecum accuratius inspicia ac percenseas vesim, quo facili a. Hecta membra poetae conquire in possimus. 8od ut in hae Hime sabulo inplicanda pergamus, jam V. 351 duoque sequentes, quos Viri docti doleverunt, suam a ipiunt in m. Cum enim jure in partisvia τι pervere M loe posita vigendarent, Variis modi exo avo tuiserunt Atque alii ut Duont Mus in oditione Odysaeae o linatanas uti sunt hae dicentem: , μἐν Αριστον-ης- έλκειν φησι τὸ μ ως V. 736 me enim, eum verans ἐνωπεν se μι - - esto seq.ήν σοι onM- ις ἐστι πολυκλυσσεν ἐν πώ- . . . .

14쪽

μ or Ontrarim Peturn usu inuit. Cum enim navigantea, a moras, illi quidpin provor ,,- ας δε κα-ος. ιλοθου - ο ινδε promio io ii- issu et μο- tempest a . propter. latrones maritimos hine'tum auxi o verent Herod . 82 Thu d. 4 V. 4; M. Aeu V, 19M, eram Maleamque tum demum potere si . si qui lucri enua uxPhoenicea mare onium, uacum, alia uinibus adirent; Momemus. o Viis invito lamgiore odire non potuiι. et si ad Male in appulisses, inde in altum με. procellis x tua certe non ἄγρο ἐμ πιο ην venisset. Sin autem in Aegisthi praMdio erat, iterum mari tentat, cu navigationi non viae se committit 8 Quibus uin insulsit ub .viri docti . locum in exirent Iaborantem, Buchnerus et it obius mage oosio p 114 Anm. transpositiomem ausi sunt, iis x eram 17 seq. post V 5M Iegeremus Duenta rus V. 517 seq. prorsus expunxit. Sed Nitzschii sententia, id quod Bohhorus in dii paeaua aest, proba , quid sibi velit illud πιαὶ κει- vorsus 517. cur subito pluralem numerum tac- 518 legamus, intelligere non possum. Equidem quod Agamemnona

niciem effugisse absque Junouo ematum esse jam V. 11 aeq. auctor disit, totum emblama olitam interpolatorum artem redolens de caua supra ooinmemorata a nostro insertum esse cenaeo. Accedit quod, ut Duenis us intellexit, omplures veraua aliis ex

latas deprompsit: v. 514 misere oonsectu ea ex 275 aura i μελλον - δέεσθαι ol. III.

286 ---ων eos ἄλυ. v. i verbo ἔζεσθαι ex X275 petito, reliquas partes sicut sequentem totum RV4is transsoripsit. Sed hi jam missis facti ad Neatoris arrationem recedamus; qui a Telemacho interrogatus sui reditu sortunam longiore semone resert III. 102-200 . Incipiens autem ab iis, quae terra inque in bello passi aint quique viri occiderint, subito similitudinis, quae tuter Telemachum patremque intercedo mentiout sacta, ad sua Ulixisque concordiam elebrnudam. transit et tunc demus propriηm de reditu adjicit narratione. v. 130, cui finem imponit v. 183. Quae vero de Neoptolemo, Philocteta Idomeneo, Agamemnone adumbrata tantum dicit, initio totius loci 102-1303 sunt tinta lima et decurtate e nostis huc translata. Sed eum qua de reditu suo narrat 130-183)o quae de alii comperit 18 201 bene fluant, pauca sunt in initio, quo in virorum doctorum auspicionem indiderunti Ac primum quidem Duo gerus V. 120-126, quippe qui et cum anteeedentibus et eum sequontibus nullo modo eo exerent, abesse j sit.

Simili versuum 120 o 126 initio iis, μις - ενθ' ἐτοι suspicio eos adulterinos Maeaugeri videtur. Sed et Veraus I. aeq. castigandi sunt, quia podosis quis dicurui

prorsus abeat Ametatua quidem eam ita, ut eandem atque pirotasta esse dicat, supplere vult. Sed frustra. Defendi non possunt; ex iis autem quae de 'ersibus minore arteeaolatia et a nostro additi a xis intelleximus, hos quoque ab eo Mertos me eo majore jure mihi conjiciendum videtur, quod v. 122-2 agnitionis illius, quam 'IV. V.

15쪽

Ac emisi amor Aegisthu- commemoret, Telemainua, qui et ipso Aminemnonio eaedem novit III. 1933, nihilo tamen minus hanc noque planius sibi rosein cupit. III. 24M Sed hoc juvelliem noster sata morbis naulaissimis quaerontem quis cum iam Burimanno crupulum moviment, itastatua frustra sanam studuit. Erriar. Anm. p. 18SAEL, Omnia oni poturbaniux misoenturquo 248ὶ - εθων Ἀτρώδης που---- ενε jam sequitur 'isa 'υἐτε μησστ ολεθρον ανισθος ubi αλ- non ad Μωnelaum in ad Agamemnona resevondum est. Aooedit quod tota aeuientia, quae ad steat a prior νεώς -- ωτροιδης, aliis verbia tantum expressa, prorsus inutilia est. Deinde verba ex ' νεος - Ἀχαικου κτλ. non de Agamemnone ae de onelao sunt intelligenda. tri plura Tot tantisque discrepantiis hie locus laborat, ut nihil

sum possit. Menelaus vero, ut par est, ad ham eapondo ae modio a mone into. rupto, ut ueniserua adscribat . 256-275 enthiaten in au Ilendo Machweisum'. in Nit in L l. et Amria. Quae ipsa res misellam vomiscatoria artem danuntiat. --teriori es nain qua tioni respondent, quae v. 276-3ω aeripta invenimus, sed a finem narrisse perductis non est M. v. 8 3 priorem vero Maontioni partem eo thtantum quomodo Clytaemneat m ad se illexerit Aegisthua, auetor narrat. Sed quo disjecta haeo motae' umbra roserenda unt 2 cum ostor . III. v. 168 dixerit, Menelaum una actoum navigasae et avum Di modisquo alimem roditum, Menelai omisso, narraverit, qua in re Duenigerus quoque

of idit, qui V. 276 hae adjunxit: -versi 168 ff., o in de .esteron Em lun dea Menelaus iob gedach vird equidem initio v. 27 300 aliquo modo cum prior Nestoria narratione 130-184 conjuncto fuisse existimo. Quod ita factum saepο--rat, ut versibus 276 aeq. doletis, quod . 16 isonte advera repugnant cf. μῶς μειγαρ αμα πλέομεν Tροέηθεν ἐοντες Motyi δὲ δὴ μετὰ νῶι κιε ξανθος Μενέλαος, εὐγώσβε δ' ἔκιχεν. v. 278-28 statim vomuin 79 sequarentur ac deinde V. 80, tribusque qui aequuntur, interpositis jam v. 286 seqq. uaque ad V. 300, id quod otiam . 286 ,κσι Misse indicari videtur, lagerantur. qua varo do Aegistho Clytaemnestram eorruptelarum illo bria irretiento III. 263-275x qua de Oreste parricidam Meante 803-31η, qua denique de Agamemnonia AEaede a Proteo narrantur IV. 512-537, nullo modo intor o oriungi possunt. Id tantum apparet Versus, quos

optimo astra. I. v. 275 quadram nullum enim nouo habent locum. Quos entonarius eum et re a Misermonia eorum Tolomaehia non ongruerent, tranas ibas .u

au non M.

16쪽

vino autem IV. 23s- - rosset, alii armari inni tribu a. si hae onusia bene μι- dioin ima et perpenderim , quae de villorum reditu legimus, n- a Telemachiae auctor excogitata ae alimide surrepta pravoque detorta ad hoo p inium proon ID dum ouata esse, nemo non one. M. At quaesivin quia, indo tan- -- Maump- aerit intonarius PMd priusquam ad haec tibi respondeo, Telamachiam recentiori aetatia esse, paucis mihi docendum est. De hac re crum jam Benningatus opus ad reliquarum Odysaeae partium normam a regulam compositum eas in libro supra laudato alenderit, legentes ad commentationem ipsam ablegasae satis erit pag. 21 som.). Quod vero

ad unam omnes hujus operis partes ab uno eodemque Poeta prosecta mae dixit, nos-to oorte ab eo excogitatos esse no posse intellerim . Ac universum quidem et verum et verborum Telemachiae colorem undem atque Odysseae mae, nemo infitias ire poterit. Sed ea, quibus nisus serae originis armen eas ostendit Henningatus documenta, aliis neque iis parvi momenti augere potuit. Nam si uomus et scholis attentissime perscrutatus eris l. I. V. 198, qui nuuius dubitationi obnoxius saetus eat καί ποιδέ μιν ἄνδρες εχουσιν Phaeo adscripta invenies: ααλεποὶ ανδρες, εγο o Matio st καὶ ia με αυτου αρπασας γὰρ 'Oδυσσευσαν θυγατέρα του κυκλωαος, 4 κα- με- πολλῆς ἰαύο νῆας ποιησας κατα του 'Oδυσσέως ἐνερετο καὶ λως - δο αυτον προς ἡ Οἰκειαν επιστρέψαι quibuseum conferas olim scholion l. I. v. 69 additum D θαυριου λαωσεν ον τῆς θυγατρος ἐστέρησεν μι--γατέρα ἀ- --φθαλμών. Quae quantopere abhorreant ab antiqua Cyclopia fabula et Ulixis apud Calypso mansione et inervae potentissimae napientia monere supersedeo Hao enim ,,ae nia δέ μιν ἔνδρες εχουσιν dicere non potuit, cum ipsa Mercurium ad Calypa mittendum cura νει. Novas igitur planeque ineptas recentiori aetatis poetae finxerunt sabulas. Quae mirum in modum libri II loco comprobantur. hi nim mos seqq. hae legimus: καὶ γαρ του φιλος υιος αμ αντιθε λυδυσῆι 'χλιων ἐς ευ-λον β' κοιλης ἐν πινυσιν, ' Ἀντιφος rix κητης ' τὰ δ' ἄγριος ἔκτανε κυκλωψ ἐν σαμν φυρεν, πυμ.ατον δ' eo πλισσατο δορμον. . At quomodo fieri potuat, ut poeta ratione arti congruas a carmine eomponendo Beatus, tam emerae rein Miratur, ut quae narrationi Ulixis comin Phauacibus saeis undae tribuenda ossant, jam nunc loco maximo iniquo referret Quid quod auctor VoInomen miseri Iliua Antiphi non ignorat, qui no verbo quidem tota Odyssea memoraturi

es. Od. IX. 28 qui mirabit auditu Aegyptii Ithacesi filium fuisso post-mum, quem ex Ulixis sociis immania Cyclopa devor are, noverat Soholia nihil memoratu dignum afferunt; unus titii sina totum Moum k7-MDe Mari jubet p. 1713. Sed salso. Ut enim poetae L XXIV. v. 422 seqq. ant oeulas Raerint, certe haec causis nulla est dicenda, a non fribuaninis Telemachiae cona.minatori, eum Vir tua n-isum armen ad reliquarum Odysaeae paritum normam pros vim Maa, ipse dient. iris aeq. Sunt jusdm sarinae ac reliqui loci, qui seram carminis originem omprobant. Solent enim eoanti os poesae, quine Romem divinitus Ioedimaist singiuis saetis dilatare nominibusque nostis fingendis legentium animos Gloetaxo. Itaque multa nobis in Q

17쪽

Praeter has quas mydo commemoravi res, aliae quoque sunt, quibus Telemachiam inserioris aetatis esse confirmatur. Inest enim mira mirorum actorum congeries Aelocum quidem de euela in diis collocando IV. 561-570 contra virorum doctorum sententias iam supra nostro vindicavimus. Ab eo enim sicut illi qui de Ulixe leguntur versus additus est. Quos cum etcherus, Vir doctissimus, defendat poetasque post Homerum plerumque virorum sortium apotheosin celebrasse dicat, serioris Telemachiae originis suspicionem nobis ipso injicit. Dicit enim in libro, cui titulum iacit: Derepische Cyhlus' partis prioris pag. 218: Wen mi hemerhen, Wie in ener id. i. de nachhomerischen Periodo das pos star dahin eigh de Haupthelde a Schlusa in dem Glange einea unsterblichen Dasein gu eigen, te die Thebais de Amphiaraus, die Aethiopis de Achilleus, die osten de Menelaus, die Telegone Hen Odysseus mi seine Sippschast et p. II. p. 282D 4 sserdem ha Proclus cs ejus χρηρτομαθ'. γραμματ. vom Schlusse des edictites τῶν νοστων c. avsgelassen, dasa enelaus ac seinem ode nata Elysium versetEt urde, a die Odyssee, alae noch lebte, unier der Form der Prophegeiun meidet. Et re vera res ita se habere Videtur. Sed quoniam centonarius immortales reddere non poterat ViVos, Proteum onelaum post mortem in Elysiis campis habitaturum esse, Versibus carptim insulsissimia cf. 67 seqq. et Duentg. vaticinantem secit. Neque abhorrent haec a reliquis quae de rebus mire gestis in elemachia legimus. Multa enim insolita jure summam tibi auspicionem OVent Minerva ουτε τι μαντις ἐων ουτ οἰωνῶν σαφα εἰδώς v. 202 haec

αυσα νυν τοι ἐν μαντευσομαε, οὐ κτλ. . .

et 820 ορνις δ' - ἄνοπαια effugit, evasit, erupit . Tolertiachus Mentem deum esse exedit I. 32 δισσου ναρ θεὸν εἶναι ridemque Minervam adfuisse sentit I. 420 φρεσὶ σα παπιν eo μω Penelope hariolis sortilogismo studes 9. 153 l. V. V. 146 duo parent aquilae, quae , σωτο λε ονερ, inauditus apud Homerum dieendi modus v. 17 antiqu- de Ulixis reditu vaticinium non bene narratur. cf. Duentser. In libro XII praeter illud v. 27 δαιριων ποθησεται notandum est, quod simili modo ac I. 20 actum est, inerva φήνη εἰδομένη abit III. 372 . Accedit quod Helen quis per totum armen quaa veneficae partes agit, veneno ex Aegypt petito hospitum animos miro exhilarat IV. 2203 quid quod adeo vatieinaturi XV. 17M quibus adnumerandum est illud do Theoclymen vato embolium libri XV. cf. imprimis V. 22 seqq. et 581 seqq. . A-onent imur haec omnia nos Mentioris aetatis poetamm, e quibus unum oenin landasse suffieiat. Legimus enim in geholio Aristoph. Equit. V.

18쪽

tum invenimus: προκατεσκευασεν, ἔνα ιν 437τῶμεν πῶς ἄπο μι--Dyrii αναιρουνται οἱ μνηστῆρες a schol. I. 261 Hennings. p. 22M. Porro cum Telemachus se νο--πευσομενον πατρος φιλου prosecturum esse, declaret, proci ne Ephyram ea timent,

οφ σθεν θυμοφθόρα Vrρμακ' ἐνεικη, ἐν δὲ βαλη κρητῆρι, καὶ ημέας παντας ολέσση. Nostri igitur carminis id quoque proprium eat, quod venenatis sagittis, quarum nusquam

montio fit locus est. - Sed haec novarum sabularum fictio et nimia remm mirabilium coacematio non solae sunt causae, cur posterioris originis Telemachiam esse existimemus sermonis quoque color minime est negligendus abhorret enim interdum a reliquis Odysseae carminibus. Atque ασξ εἰρημένα quidem, quae variis locis necessario varia sunt, ut L. Friedlaenderes ostendit cf. Jahrb. d. hi s. hilol. v. Athe Flecheisen III. Suppl. Bd Hest VI p. 7i1-8303, auxilio vocare omitto. Ea tantum, quae memoratu sunt digna afferam. Alienum autem eas nostri carminis dicendi genua, si comparaveria cum

aliis Odysseae locis, haec tabula docebit: al. I. v. 10 ἐπὶ προθοροις 'Oδυσῆος pro ἐπι semper ἐν ἐνί conjunctum cum προ ροισι leges. IV. 20). v. 112. δατευντο hoc loco est .dissecaro' reliquis diatribuere' bδαιτρευειν, δαι. θαι. XIV. 433, XV. 140, 323.Jv. 278. ἔπεσθαι hoc loeo enitivus, praepoηitione ἐπι in auxilium vocata, sequitur; ceteroquin cum Dativo, saepe cum αμα, μετα σύν conjungitur. Unua Athenaeus hanc te tionem praebet τον λερον ἐπι του που - ουραν επομεν- VII. 2813. v. 337. Da pro lacta recurrit in hyninis et apud recentioris avinti aeriptor . ius Mure Dial. 38. 7. l. II. V. 63 καλως, quod iterum legitur hym. XLVII. V. 4. hoc uno loco reporitur; reliquis καλον Vel iaci eo majorem suspicionem movet, quod cum απα λενομεν. διδιωλε copulatum est. V. 150. πολυφημος ανορα hic passive positum est ut apud posterioris aetatia

auctores Herod. V. 59 Alem. ap. Athen. l. 4ssa Pind. I. 7. 5M; aliis Homeri laeis significat vietretand Od. XXII. 376 Batr. M.

V. 190. ανιηρέστερος, cujus loco Be erua ἄνεηρω eos aeripiat, posterioribu demum temporibus altatum eat Scholi in igitur hae adnotavit: ἀ--- - τὰ πτω--τερον formas in assερος apud Herodotum, Pindarum, Epicharmum ali ρο----- esse, Euatathlua monet sad 1. U. v. 190. . Dj0jtjas by OObic

19쪽

l. III. V. 175. pro vecto τέμνειν ceteroquin τἄμνεω seriptum invenimus inmem

V. si epitheto ευμελέης usus est, quod falso ab Iliade mutuistus est auctor Pisistratus enim bellieosus esse nullo alio loco exhibetur. v. 19. ἀσσομαι his venerari', alii laesa semper propitium rosiore vel Pl

Oaro signifiea GL I. 100 147). V. 435. ἐργάζετο verbum augmento exomatum nusquam legitur M. d. XXIV. 210 . v. 471. ἀνέρες ἐσθλοι ex Od. XIV. 104 - δ'ἀνέρες ἐσθλοι Θρονται surreptum

perverse hic de servis vinum infundentibus usurpatur. D. v. 62 LIV. v. soboliastae verba laudasso satis est: ,IV. 62-64 προνμ' -υντο καὶ παρὰ Ζηνοδοτε καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει - τε γὰρ σφῶιυ υ υμ ρε- κως μονοσυλλάβως ἐξηνέχθη, ο - παινος τῶν νέων - ἀναγκαῖος addere potuit nihilominus versus centonario nostro minimo abjudicandus eat. V. 72. Pro κατὰ δευμστα semper scriptum invenies αδδώματα opitheton ais εντα reliquis locis de mari tantum usu Mum Jl. I. 157 hic non bene de androniti po

situm eat.

V. 158. πωρον hoo uno loco δά-o nominatur. V. 158. νεμεσσῶται ἀντὶ τει ἰδεῖ- ουχυριηρικως es II 64 ut achollaata monet. V. 201. ου- εντησα perverae de fratre usurpatur; verba ου ἄρ θων - γενέσθαι ex Jl. IV. 374 aeq. sumpsit in v. 244 et 247 notandum est, quod hic ἄλον, illi συτόν uin inest, auctor

posuit. . . .

V. 254. malenoater a. eat .verbo ἀναφῆναr, ita ut hie aignificat .se non a ditum esse, Ulixem Triae ulmo . . M. Duonisemin, qui matra locum nucleareainduit, vertens dam Od noua unis de Troom ). V. 567. λιν ανει-τατῶ res Cum verbum iam latarum do ventis acriter flantibus

20쪽

rebus in itinere necessariis a patum invenitur. v. 236 - ω semper cum Accusativo et Genitivo conjuncto UL HI. 366; d. ULMO praeter consuetudinem duplex Accusativus attributus est. Quoniam eo disputationis ventinua novisquo fabuli exornatam, inatructam rerum mirabilium congerie, sermonis color vitiisque ins tam vidimus Tolemaehiam, nomine jam recentioris originis esse armen negaturum spero. Sed quod jam supra contonarium nostrum nostos' alio ex carmine deprompsisse ostendimus, restat ut paucis min- paremus cum iis, quae de nostorum auctoribus ab antiquis memoriae traduntur. Quam viam difficilem ingressurus ne audacius in omnium doctorum virorum judicium invehar

adstipulantur et Agiam Troezenium antiquiora Homeri carmina in suum unum reserentem exacripsisse Vol erte quaedam ab illo mutuatum sae balinate tenuerunt. Cum

enim complures nostorum aeriptore exstiterint of Sti l philol. m. p. 4 seqq. MX. 151 seqq. IV. p. 9 aeqq.), ex iis qui argumentum versibus aeoaequebantur, duo imprimis sunt nominandi Colophonius quidam poeta et Agias aut, ut alii volunt, Augias Troezonius. Sed de illo pauca tantum innotuerunt; unu Malathius in Od. XVI. v. 118 p. 1796 laudat eum his verbia: , τους νόστους πω σας - ωνεος κ ;do hoc omplures viri docti scripserunt CL Wolchor. v. ' L 260 seqq. M seqq., Π. 281 00 Songo uach. dias post. p. 59 et 1193. distant aulam reliquiae a minia ab hoc auctore Ompositi in Proeli Areatomathia grammatica, oujus libri membra variis in locis dissipata optimo composuit R. Wea haliua scriptor metrio gram. I. asae.. . Ac Sego uachiva quidem Agiam meaenium nonnulla narrationea a isseve transscripsisse parte quasdam immutata a carmine antiquioris alicujua poetae, qui natione esset Colophonius , a pleatur. Quod anopina laetum esse Clemen Aux, Stro . 628 M, qui Pisandram ad Heracleam omponendam antiquiore Haini armine eodem nomino i ignis Mum ema monet, comprobat in Nitnaeh. - 1. 6 M