De Nechepsonis-Petosiridis Isagoge Quaestiones Selectae

1쪽

QUAM AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS CONSENSU PAUCTORITATE AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES IN UNIVERSΙΤΑΤΕ FRIDERICA GUILEI MA SILESIACA RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT

2쪽

Do dissertatione probanda ad ordinem philosophorum rettulit

EXamen istorosum habitum est die XXI mensis Iunii anni MCMXV Dissertati integra prodibit in commentationibus quae inscribuntur

5쪽

A EDITIONUM

Antioch. Excerpta ex Antiochi Thesauris et ex Heliodoro). Cat. VII p. 1074s.

Antioch. Isag Sum marium L πων ντιοχου ἰσαγωγικων συγκεφαλαίωσις. Cat. VIII p. 111 - 119. Antioch. - Rhetor. δ): Phτοριο ἐκ το 2ντιοχου Θησαυρον ἐπίχυσις καὶ διηγησις

Cat. Catalogus modicum rastrologorum Graecorum ed. ab Franc Boll. Franc. Cumoni, Guil God Alex Olivieri aliis viris doctis. Adhuc volumina undecim. Brisellis 1898-1912.

p. 20-113.

Ps.-Erat. PseudO-Eratosthenis Catasterismi ed. . Olivieri ps. 1897. Firm. Iulii Firmici Materni matheseos libri VIII. d. W. 1 odist F. hulse Fase. prior ps 1897 in operis societatem assumpto . Ziegler fas c. ali. ps 191 3).Heph. Hephaestion vo Thebetion sein astrologis ches Compendium. Tin ei-tra g. Gesch. d. gri ech Astrologie On Aug. Engelbrecht Wien 1887. 4. e. Hephaestionis operis liberes accedunt: Heph. Oliv. Frammenti deli astrologia di Esestione Tebano uel cod. Laureng. 28, 34. d. . Olivieri in Studi italiani di filol. class. VI 189 p. 14s. Heph. uelle 'Eκ Λων Ηφαιστίωνος του Θηβαίου πιποτελεσματικων καὶ ἐτέρων παλαιον ed. .inem. Ruesse Cat. VIII 2 p. 384s. Hermipp. innonymi christiani Ioannis atrarii Hermippus De astrologia dialogus d. G. rod et P. Vierech. aps 1895. Maneth. Μανέθωνος αποτελεύματικα ed. Arm. oechis in Poetae iueo l. et didaei. d. Ameis, Lehrs etc. lari 1851. Manil. M. Manilii Astronomica ed. Jacobus an age ingen. lipsine 19 15. Nech. et lag. Nechepsonis et Petosiridis fragmenta magica ed. Ernestus Riess. Diss Bonnae 1890. Fragmenta ipsa in hilol. Suppl. VI 1891-93 p. 325-94. Brit Pap. lap. num. 98, 110, 130 in Gree. Papyri in thes Britis Museum. Catalogue it texis sedit by . . enyon Ol. I Lond. 1893. O XJrh. Pap. Pap. num. 235 in The Oxyrhynchus Papyri edite by B. P. Gren- sed an A. S. Hunt Pari II. Lond. 1899 p. 13PSS.

1 Si duos auctores linea coniungo, priorem a posteriore Xeerptum e SSesignifico Anonymum quendam ex Ptolemaeo hausisse verisimile esse significo sic: tol. 8-Anon.

6쪽

B. LIBRORUM SAEPIUS ADHIBITORUM

7쪽

Babylonios primos fuisse, qui antiquissimis temporibus ursum planetarum observavorint et de futuris vaticinati sint, ab iis quo has superstitiones ad ceteros antiquos populos viam festisse nunc constat.' Idem solis circuitum in duodecim aequales partes primi diviserunt et signa in eas distribu serunt; sed qualis fuerit forma odiae eorum nondum satis doeretum est.' Has res Aegyptii et Graeci mutuati Sunt neque Vero quantum uterque populus ab auctoribus illis ipsis sumpserit aut alter per alterum interpretem ognoverit, semper diiudicari potest. Astrologia autem Babylonia testimonia ad hoc tempus servata

nihil aliud sunt nisi prima vestigia o doctrina initia, in quibus Luna potissimum multum valuit. y Testimonia ipsa, qua omnia nihil nisi vaticinia praebent, imprimis in bibliothoea Sardanapalis regis a. 668 26)inventa sunt et sequuntur Xempla, quae fortaSSe tempora ea. Reeulum

XX a Chr. n. attingunt. Neque oro ullum Opus illis temporibus Ortum, quo de disciplinis astrologorum agitur, adhuc ibi inventum St. Contra omnes fore libri servati, quibus de principiis astrologici edocemur, X imperatorum Romanorum demum temporibus seripti sunt. Sed eorum

auctores multa praecepta ita tradunt, ut iam ante eorum tempora oe- trinas et rationes astrologicas illas inventas esse et testes nostros eas

1 A. Habier Astrologi im Alteri. rogr. ZWicha 1879 p. 6. - roli N. J. p. 559. - Oll Sph. p. 372 et Die rforsehun d antiken Astrologie in Neve Jahrb. f. d. lass. Alteri. XXI 1908 p. 118. - Αrth. Ungnad Babylonis hesa sagehunst; albmonatsheste d. deusschen undscha 1908-09 d. II p. 2674s. C. Begold Astronomie, immelssehau und strallehre ei de Babylonierni Sitgb. d. Heideib. h. ., Phil.-hist. l. 1911 Abh. 2 p. 194s. - ROScher, Lex. HI 2 2529.2 Do controversiis f. Bol Sph. p. 181 - 208.3 Exempla apud R. C. Thompson, The reporis of the magicians an astrologers of Ninive an Babylon Lond. 1900. . Cuneisor texis. II. Englis trans-listion. Quorum pars quaedam Germanice versa est ab Arth. Ungnad Di Deu- tun d Zukunn ei d. Babylonier undossyriern Der alte Orient X 3, 1909 p. 20 sq. - Ex his Babyloniorum ipsorum scriptis auctores Graecos hausisse nunc C. Begol et r. Bol dilucide probaverunt: estex astrologischer ellinschristenbe griechischen Schrinstellerti Sitgb. d. Heideib. h. . . 1911. Phil. -hist M. Abh. T. - cf. tiam C. Begold Astronomie, Himmelssehau te ibid. p. 17.

8쪽

recepisso, interdum propria et aliena addidisse perspicuum sit. Atquo adeo in gravioribus quidem rebus inter Se consentiunt, ut unum fuisse opus credamus, quod Strologi OSteriore Secuti sint. Cum intor os, quos posteri appellant exemplorum auctoreS, nomina imprimis duorum

Asegyptiomam, qui dicuntur echeps et Petosiris δ), praedicentur, hos interpretes disciplina fuisse quasi corium est. )Quorum personae tenebris involutae sunt, sed pus illud circa an- .num 15 a Chr. n. leXandriae Ompo Situm SSe nune inter Omnes constat. y Unum tantum astrologum auctorem librorum fuisse rollius

Ν. J. p. 577 coniecit, id quod ego quoque rationibus ibi allatis commotus credo. Itaque hunc Strologiam X Omnibus eis elementis, quae iam antea in astrologorum usu erant, doctrina illa et praeeepta, quae apud posteros occurrunt et per multa aestula oruerunt, constituisse auctores nostri docent.

Aegyptii illius fragmenta, quae supersunt, ab Ernest Ries collecta sunt. Nunc nonnulla fecedunt, quae in Catalogi voluminibus, quorum indices adeas, edita sunt. Sed in his fragmentis perpauca se astrologorum principii inveniS, quae e g. in Iulii Firmici Materni matheseos ε ser. a. 335-3i libro secundo, quem dicit librum institutionis ut p. 46,8), Xponuntur. Horum principiorum qualis fuerit forma

N0ch.-Petosiride posteris tradita perserutari meum est. Sed nonnullorum tantum principiorum corrigo. Olim enim Omnia ea praeeepta, de

quibus Firmicus illo libro institutionis dissorit, tractare in animo habui. Sed brevi tum pore id fieri non posse cognovi, Si reS, quarum aliae ab

aliis saepe seiungi non possunt, Xhaurire Vellem quantum exhaurire possum. Itaque Oe mihi praeferendum esse putans nonnulla doctrinas elegi eas, quae principia principiorum nominari pOSSunt et nunc offer id, quod de eis elaboraVi. Ratio inquirendi is, quae iam dixi, effieitur. Ea, quae auctores

1 Etiam Chaldaei laudantur. Quod vel ideo haud multum valet, quod Chaldaei saepe astrologi omnes nominati sunt. Conferas Bouehe-Leelercq, 'astrologie Grecque, quem librum egregium solum nunc de astrologorum disciplinis adeas et semper de eis rebus, qua infra tractabo, conferas nonnullos errores Krollius in recensione operis correxit Gotting. eL Angeig. 1900 d. 2 p. 9034s.) Σαλμυεσχινιακον vero quae distuntur doetrinam a Nechepsone-Petosiride laudatam a Chaldasiis petitam et cum Berosso ipso arte coniunctum esSe nuperrime Probaverunt Begold-Boli, Auffulge gur ultur und prachgeAchichte, . vh gum

9쪽

Praelatio nostri de doctrinis singulis exponunt, comparamus et Omnia, de quibus inter se consentiunt, enucleamus hae Nech. - Petosiridis operi attribuimus. Cetera Omnia poStea inventa et cum eius doctrina coniuncta esse

suspicamur.

In capitibus singulis illa pra0ponuntur et haec litteris minoribus

impressa adiunguntur.

Cum illo Firmici libro secundo, quem sequor, maxime hae Scripta

comparata sunt:

1. Fragmenta Nech.-Petosiridis ipsa. 2. Omnia fragmenta et Xeerpta, quae appendicibus Catalogi codicum astrologorum Graecorum edita sunt. Quorum maior par anonyma

traduntur. Sed duos auetores, ut Teucrum Babylonium ), astrologum saec. I p. Chr. n. et Antio elium Atheniensem ), qui ei. a. 2004. Chr. n. floruit, primum ae duratiu cognovimu praeeipue ei S Xcerpti S, quae Rhetorius, compilator Aegyptius Saee. VI, ex eis Deit.

3. Manilii δ astronomicon libri Tib0rii aetato editi, quibus auctor

de signis tantum, non de planetis egit. 4 Ptolemaei g)Tetrabiblos, qui summus astronomus Antoninis regnantibus dogmata astrologica, ratione non semper valde Oeta auSis physicis confirmavit.

1 cf. Boli Sph. p. 64s et Cat. VII p. 1924s., ubi id Teucri-Rhetorii caput, quo de duodecim signis agitur ex his tribus codicibus editum est cod. Vindob. philos gr. 108 T saec. XVI), quem editor Bollius praeferi cod. Berolin. gr. 173 R; s. XV), cod. Vatic. gr. 191 V; . XIV) cf. infra append. I. - Rhetorii

capite altero p. 213 8S., quo auctor de septem planetis disserit, ef infra append. I. 2 De Antiocho f. nunc Bod Das alendarium . Antiochus, Stigb. d. Heidolb Ak. d. Wiss Phil.-hist. Κl. 1910. I. Abi. 16 p. 74s Antiochum non Oetam fuisse persuasum habeo; liter Arth. Ludwie cf. Cumont . . Suppl. I p. 92 D. 68, Olim Bol Sph. p. 55, qui nunc coniecturam correxit . l. cf. etiam quae etrus Boudreau iuvenis diligentissimus, qui bello atrocissimo praemature studiis ereptus est, de hac quaestione scripsit Cat. VIII 3 p. 109, adn. - . B.JUno enim loco Cat. I p. 108 sq. excepto de Antiocho poeta nihil comperimus Sed hos versus Antiochum ex poetae alicuius Opere fortasse Dorothei Laroli Philol. 57 p. 126.1 excerpsisse eosque postea Antiocho ipsi attributos esse credo. Summaria Antiochi operum nunc edita sunt in Cat. vol. VIII 3 Συγκεφα

λαίωσις των 1ντιοχου Θησαυρῖν ιτινες ἐπιλυσεις καὶ διηγγ σεις τῆς στρονοιιικης ἐπαγγελΠονται τεχνης sed ea e Rhetorii excerptis facta est: p. 104-11 adn. 1 et Q Αντιόχου εἰσαγωγικον GUTκεφαλαίωσις . 111 SS.

3 D Manilio L eui l-Moll-Skutsch, esch. d. Om. it. Ol. II. 9Z. u. Beri. 1910. p. 11 44s. - Praeter ageningi et reiter editiones inspexi A. E. HOusman lib. I. Londo 1903 lib. II. Lond. 1912. Textus huius viri docti pluribus quam Opus erat coniecturis deformatus esse mihi quidem videtur. 4 cf. Boli Studien liber Claudius Ptolemaeus. Et Bettra gur Gesch. d. mech. hilosophie . Astrol. Jahrb. s. lass. Philol. Supplbd. XXI. 1894. . 494s. Do Quadripartito et commentariis p. 11148.

10쪽

10 Praefatio

5 Vottii Val0ntis λ), Ptolemaei aequalis Anthologiae. 6. 0rothoi Sidonii* fragmonta metrica Cat. VI p. 9 113 otoratione pedestri tranSScripta.

i. Soxti Empirici ' ei. a. 1802 tractatus, qui πρ0ς αστρολόγους

inscribitur.

8. Porphyrii, Platonici recentis nati a. 232 et 233 , Εἰσαγωγὴ εἰς

Hie libellus potius Isagogo in astrologiam universam dicitur cf. infra append. II). In ea parte commentarii, qua in Wolfii dition0ὶ χύλια κ του Axlii οφίλου significatur p. 194, 1), nihil nisi hoc capitulum ipsum p. 194, 1 - 12 ad Demophilum quendam, qui post Dorotheum Sidonium fuit speetat. q)9. Manethonis ποτελεσματικά, quorum libros II, III, VI, funda- ruont libri I loxandri Severi aetate, fortasse a Manethone , librum IV Iuliani tumporibus, reliquam parto libri I et librum V adiversis astrologis compositos esse Engolbrechtius in edit Heph. p. 374s.)dis sorit Koechlyum paulum corrigenS. 10. Hephaestionis, qui imprimi Ptolemaeum Xcerpsit, Opu astro-l0gicum anno 38 1 oditum tituli incerti.' Librum primum Engolbrechtius edidit, eo dicibus, qui epitomon tantum Hephaestionis disciplinae praebent. Conferas A. Oliviseri: Frammonti sed astrologia di festion Tebano ne eod. Laur0ng. 28, 34 Studi ital di stol class. VI, 1898, 14s )et Cat. I p. 90-93. Nunc varias sectiones et additamonia ad librum I codicibus aris. r. 2501 Cat. VIII 2 p. 38 s. et aris. r. Suppl. 651 p. 1354. 0 partos librorum II, III e codice illo aris. r. 250ltantum Carolus Ruod edidit. 11. Pauli Alexandrini ισαγωγ ὶ εἰς ταὶ ἀποτελησματικὶ anno 378 edita. f. Fabric-Harios Bibl. Gr. IV 140.

Praeterea nos adiuvant:

12 quattuor papyri, quae horOScopos praebenta Oxyrhyneh. Pap. num. 235 in he Oxyrii Pap. vol. II p. 13 Ss., quae horoscopum hominis cuiusdam inter annos 1 et 3 p. Chr. n. nati continet et ante a b Orta esse videtur.

1 cf. praefat. edit. 2 cf. etiam J. Hoeg Hermes 454 3154s. roli, hilol. N. S. XI, 1898 p. 129. 3 cf. Zeller Die hilos. d. Griech. III ' 1903. p. 104s. 494S. 4 Alterum i. e. Anonymi commentarium: Et τὴν τετράβιβλον του Πτολεμαίου ἐξηγητης νωνυμιος interdum tantum adhibui, cum magni momenti non sit. 5 cf. Boll, Berlin philol. Wochenschr. 1898. p. 202.6 cf. Engelbr. edit. p. 23. sed 4. Eroll. Gotting. gel angeig. 1900. p. 907.