장음표시 사용
11쪽
Omnibus viris doctis, quicunque in antiquitatibus graecis
operam consumpserunt, notissimus est liber Aristotelis, qui inscribitur πολιτεῖαι, quem peritSS Vehementer dolemus, cum fragmenta huius operis, quae et a Scriptoribus Imperatorum aetatis et a grammaticis servata sunt, dilucide demonstrent, nos, Si esset in manibus ille liber, multo accuratius antiquitates graecas tractare p0880. Etenim Arist0teles do rebus publicis centum du0desexaginta, ut est apud Di0genem Laertium V, 27 πολιτεῖαι πολεων δυῶν δεουσαῖν ἐξηκοντα καὶ κατον, καὶ dic δημοκρατικαὶ , ὀλιγαρχικαὶ, ἀριστοκρατικαὶ καὶ τυραννικαι etanonymum Menagii βιδγρ. ed. Westem p. 404 noti la πόλεων ἰδιωτικων, τὶ Oκρατικων καὶ Lγαρχικεῖν νέ), de ducentis et quinquaginta, ut est apud Ammonium βιόγρ. d. estem p. 401 ἀμελει καὶ συνείδευσεν υτ p 8cit. 'Αριστοτε λης Ἀλεξανδρ P μεχρι καὶ σω τον Βραχμάνων, εν, στησε τὰς is notiτείαο disputavit ). Quo libro amisso accidit, ut nos in antiquitatibus graecis enarrandis imprimis res publicas Lacedaemo-1 Ηorbolo in Bibliothoquo orientalo p. 7 haec: Κeta Si assat nodon, titrora lino des republiquesta'Aristote trades en arabo dans loquel scivant Hagi-Κhiasin il est mentio de cent quatre-ving ongo ville ou republique difforentes et de leur stat democratiquo. Quid do hoc scriptoris cuiusdam Arabici iudicio sit statuendum, in medio relim quamus. Attulimus nihil nisi locos gravissimos, uberrimo de hac sdisputavit Valentinus Boas, Aristoteles pseudopigraphus Iapsia 1863), p. 394 sqq. trusit g Dis vertorenen Schriston de Aristotcles Leipetig
12쪽
niorum et Atheniensium tractemus, cum de his soli scriptores tam multa tradiderint, ut fieri possit, ut c0gitatione imaginem harum rerum publicarum tangamus. iraeterea autem non est negligendum, illos quoque scriptores de temporibus vetustioribus nihil nisi haec vel illa memoriae prodidisse quae quanta sint auct0ritate, intelligimus, si forte quadam lactum est, ut Herodotus et Thucydides, quibus summam in historia
enarranda fidem adiungere solemus, eadem narrent. Itaque magno emolumento St, partem quandam casu felici operis
graeci repertam esse, quae iudicio vir0rum d0ct0rum ilhagmentum libri Mist0telici supra n0minati. Blassius enim istinermae volumine V 1880 p. 366 sqq. duas a'pyri graeci particulas publici iuris fecit, quas a. 1879 mu-seum Berosinense Aegyptiacum in Aegypto repertas emit. Crocodilopoli, quae nunc Vocatur Fayum, multi papyri ma'nuscripti sunt reperti et graeci et latini et c0ptici et syriari et Mahic et hebraici et persici uirum quantum c0nfusionis linguarumlh Qu0d attinet ad 0dices graec08, varii sunt
et chartacei et membranei Chartacea sunt fragmenta, de quibus nos dicturi sumus et quae lassius l. l. nullo certo argumento, Sed nonnullis rebu8, quas forte quadam invenit, commotus he0pompo adscripsit, qui in extrema parte libri Philippicorum haec de rebus Atheniensium publicis narra'
visssit. Sed Berghius, qui iterum hanc rem in musei Rhenani volumine XXXVI n. s. 1881, p. 87 sqq. tractavit, et lassium valde erravisse et fragmentum sicuti ego
fragmenta ordinavi Aristotelis esse demonstravit. Quicunque autem Berosi disputationem perlegit, eum putare oportet, virum hunc doctissimum malle existumare, haec fragmenta esse excerpta ex Aristotelis opere supra est t0, quam codicem
operis Aristotelici ipsum. Blassius tamen disputatione Bermilecta statim in Hermae v0lumine VP 1881, p. 42sqq.)contendit, fragmenta esse e codice Aristotelico Servata. Commentati0num lassii et Bermi censuram seripsit Franciscus 8usemihi in ursian, Jahresberitat uber dis ot lachritto derHass. AlteriumsW. XXX 188 I, p. 20-223.
Cum autem et lassius certis argumentis nondum demonstrare rideatur, fragmenta non 880 Xcerpta et res, quae in fragmentis narrantur, et a lassio et a Bermo non satis accurate Sint tractatae, praeterea cum Gilbertus Mansbuch de griochischen Staalsalteriumero, Leiugi 1881,9. 123 sqq.), quamquam quanta auctoritate haec fragmenta sint, recte intellexit, re tamen, quae in papyro hoc tracta tur, obiter enarraverit, rem denuo retractare SUScepimus. Huc accedit, quod textum ipsum a Blassio editum nonnullis locis corrigendum esse papyro iterum ac saepius inspecto
Ρropositum igitur mihi est, et textum denuo collatum publici iuris facere apparatu critico plenissimo, quoad fieri p0test, adieci et res, quae in papyr040 traduntur, enarrare et emendare, qua in re dissertationis pars maior Versa-hitur. Licet mihi hoc loco gratias agere quam marima JO. Gust Droysen et O. Droyseno praeceptoribus dilectissimis, quorum utrumque mihi, cum hanc dissertationem componerem, insigni enimtate nunquam non adfuisse laetabundus proste0r. raeterea Ludovicus Stem, musei Berotinensis Aegyptiaci cust08, summa liberalitate permisit, ut papyros graecos Crocodilopoli repert08 inspicerem.
13쪽
adnotallonos Macto RPhloa.. Scripta sunt fragmenta in papyro fusco atramento badio, quo sit, ut verba multa cum dissicultate legantur. Ticet igitur at tabulas autographicas, qua adieci, emendandas nonnullas notas palaeographicas Subscribere. A omnibus locis eadem forma extat. B superior pari litterae, quam reliquarum qitterarum magnitudinem superat, maior est quam inferior. E saepius cum littera, quae sequitur, media linea longiore facta coniungitur.
Θ angusta est et magnitudine superat ceteras litteras. calam bis in papyrum directo videtur scripta esse. A multis locis litteraeis simillima est. E formam huius litterae, quae extat in D. Π l. 13, praebet quoque papyrus Hyperidis rationis pro Euxenippo habitas col. XVI H l. 13. Aliis locis ut D. I Q. legitur forma huius litterae usitata. multo minor est ceteris litteris. varie scribitur cf. h. I l. 6 et D. V l. 7.
cathetus litterae interdum ut D. l. 7. libramentum dividit.
D circulus magnitudinis eiusdem est a littera. si spatium maius obtinet quam reliquae litterae. Litterae sunt elegantes et multa cum diligentia scriptae. Mensuras papyri invenies apud lassium Hermes XV1880 l. l. '. Argumentis et indiciis, quae res palaeographicae praebent, commotus Carolus Graux arisiensis, quem lassius de his rebus certiorem secit, papyrum hunc p0nendum esse inter Iliadem Bankesianam et papyrum Hyperidis iudicavit neque papyrum hunc post Saeculum alterum post Chr. scriptum esse putavit. Rectissime iudicavit vir doctissimus, nam si contemplamur in universum litteras, approbare op0 te nos sententiam hanc Codicem vetustissimis, qui servati Sunt, adnumerandum esse colligi potest et e forma litter rumi, E, O, et ex tota neque adscripto neque ub- scripto. Itaque omnium papyrorum, qui Crocodilopoli reperti sunt et adhuc publici iuris facti, Aristotelicus codex
est vetusti8Simus. Fragmenta, quae tractamus, utriusque partis ab eadem manu Sunt Scripta, ut conicere nos oporteat, ea esse e codice quodam excisa. Qualis autem hic codex fuerit, diiudicare dissicillimum est. Nam nulla extant argumenta, quibus de-m0nStrare possumus codicem continuisse Aristotelis politias omnes aut politiam Atheniensium solam. Ego quidem Suspicor, nobis servatum esse codicem libri Ἀθηναίων στολιτείας. Nam scimus has vel illas politias seorsum divulgatas esse Cic. ad Att. II, 2, 2. hot bibl. p. 104 Behhed. Praeterea observandum est, in catalogo, quem publici iuris fecit undelus Rhei Mus. n. s. XXI, p. 431), ita commemoratam esse politiam Atheniensium, ut putare possimus
14쪽
eam solam in hac bibliotheca fuisse os erratum l. l. p. 114, not. 1). Codices chartace multis annis a Chr. ab Aegyptiis seribebantur, quorum in musm eidens exempla Servata sunt, quae in editione papyrorum hieraticorum publici iuris fecit Chabas Melanges Egyptologique c0mprenant onge dissertati0n sur disserent s*ets. Chalons-8ur-Saone etiaris 1862M in monimentis Aegyptiacis ei densibus a Leemansio editiS, r. 343. 345. 369. Ulpianus quoque in libro XXIV ad Sabinum misso oorp. iuris civ. l. 52 pr. de legat et fido m codices chartaceos ita commemorat, ut eiusdem aetate usitatissimi esse videantur δ). Itaque ex hac codicis forma nemo quidquam colligere potest, quo refutet ante annum CC hunc librum scriptum esse. Sed etiam posteriore
aetate codices chartadeos usurpatos esse colligitur ex Her
umi epistula ad Lucilium, quae anno CCCLXXXXVmscripta est sed Migne, r. 1, p. 71 opuscula mea quas non sine merito, sed bonitate tua desiderare te dicis, ad
describendum hominibus tuis dedi et descripta vidi in cha taceis codicibus). Et nune quidem extant papyri huius
aetatis, ut papyrus graecus, qui continet res ad chemiam pertinentes, quem ReuVensius Letire a Letron , p. 53 edidit et Constantini temporibus scriptum Sse putat.
M Librorum appellatione continentur onis volumina sive in charta iuve in membrana sint sive in quavis alia maista sod si si in philyra aut in tibi in nonnulli conficiunt aut in quo alio corio, idem erit dicendum, quod si in codicibus sint membraneis vel chartaceis vel etiam oboreis vel alterius materia vel in ceratis codicillia, an debeantur vide mus. s. quae do hoc loco disputavit Theodorus Biri, Das antiis Buchwsse inerti 18823, p. 8.1015
est dictu, quia circulus aliquantum supra lineam videturniisse Litterae a post, positae nil nisi prima pars seria
L 2. Litterae e superior pars est SerVata. L 3. Loco prioris δ primum legi , quae litterae in papyro nonnullis locis sunt simillimae. Huc accedit, quod quispiam verbis certare potest, num Sit loco ε legendum , cum in papyro I scriptum sit conferas tabulam), sed ita ut diiudicare non possimus, num prior pars litterae sit Dpm naturae proprium. AEa quae Iecuntur, nullo modo
15쪽
10 investigari possunt, cum papyri color multo fuscior sit, quam
atramentum.1 4. Litterarum νη, quas edidit Blassius, nulla invenio vestigia, sed in hac linea a supra , quod legitur in συμμαρτυροίην, Scriptum St. I. 5. Postremae litterae a prior modo par est Servata. I. 7. vocabuli της multo lab0re legitur, sed cinδρους omnes dubitationes vincit. os quae verba litterasci prior pars inVenitur. I. . Inter v et πεπηγοτας Scriba Spatium posuit, ut signiscaret haec duo esse Vocabula. L . Litterae re in extrema lineae parte dubitationem non habent.1. 10. Littera re prior pars est servata. In eodem vocabulo est incertius. I. 15. Verba μἐν κρύτη dissicillime legi possunt, sed constat scripta SSe ρ. T.
I. 16. Utrum ἔρεξα an ε ρεξα scriptum sit, vix diiudicari potest, quanquam si patia litterarum contemplamur, multo veri est similius ερεξα in codice esse Scriptum quam
I. 17. δ' ὁμοιως dissicile legere potuimus, Verba autem
Tos χχχtos multo Sunt dilucidiora.
I. 22. Quae lassius exscripsit, sine dubio recta sunt et dem0nstrant non eadem esse ac quae leguntur apud ArbStidem περὶ os παραφθεγματος ed. indorf, p. 364qq. Quod attinet ad verba explenda lassium, qui ex Solonis carmine, quod ab Aristide rhetore l. 1. Si Servatum, haec fragmenta hausta esse recte intellexit, equi possumus duobus locis exceptis. Si enim litteras singularum linearum numeraverimus, inveniemus in omnibus lineis interra et 41 litteras saepissime 35 et 36 scriptas esse exceptis, ut Blassius edidit, lineis . . 20. In reliquis partibus huius papyri eundem usum paulo infra demonstrabimus. Qu0d in linea 8 litteras 33 inveniemus, propterea fortasse factum est, quia spatium est inter χη et πεπηγότας ut paulo supra l
11 adnotavimus. Si autem in linea 6 sunt 34 litterae, suspicionis abest, quin lassius recte verba expleverit. Apud Aristidem . . enim legimus αριστα γη μελαινα, quorum e borum papyrus praebet et μελα να. Blassius igitur coniecit pro γη μελαινα papyrum praebere η μελαινα Mea quidem sententia haec cunctanter a lassio conici possunt, cum extrema lineae 6 pars non sit servata et fortasse quispiamsi verba explenda esse 'Oλ υμαίων Mi μελα ιJνα in animo habere possit Attingo haec, quia vir d0ctissimus Beroius l. l. p. 100 in D. I G. 11 verba si explevit: TAMOCόλωνος post C est exitus lineae). Cui lassius l. l. XVI, p. 48 obiecit, in papyris Moecis litteras singulas hunc in modum dividi non posse. Quae sententia verane sit necne paucis exemplis e papyris graecis, qui sunt in bibliotheca Parisina, qu08 quidem inspexerim, demonstrabo. Grammatici, quos lassius . . scribam huius papyri secutum esse putat, has regulas divisionis syllabarum praecipiunt' quas exemplis adpositis dilucidiora reddam: 1 ε χει, lκαl νύν ita ut consonans inter duas vocales cum vocali posteriore coniungatur. 2 αlκμη, Mi σμύς, pcllτνη, δη inad ita ut duae consonantes, si inter vocales sunt, in linea, quae equitur,
scribantur.3 εl-ος, 'χθρός ita ut tres consonantes, si inter Vocales Sunt, cum Vocali, quae equitur, c0niungantur. 4 Oςl περ, συνl τριβω Verb0rum compositorum Syllabae Semper Secundum etymologiam dividuntur.5 γαλέ l deos, recite αυτos elisione vocalis facta comsonans extrema Verbi prioris coniungitur cum verbo, quod sequitur.
Sed qu0modo cum his grammaticorum doctrinis papyri congruunt In fragmento dialectico has invenimus diu,
16쪽
Quorum exemplorum adversantur grammaticorum F
commem0ratae Suspicionem commovent, librarios illos certam et desinitam regulam grammaticam non Secuto eSSe, Sed
litterarum talum divisionem instituisse, qualem spatium linearum postulavit ut illud μηδε , Quae quamquam exempla extant, n08 tamen divisi0ni l μελαινα et τὰ προ Σlύλωνος assentiri prius non possumus, quam exempla eiusmodi usus ex papyris graecis Subtiliter scriptis, sicuti hic codex ruestotelicus, Gruntur. Licet mihi nonnulla exempla addere e papyris, qui ante annum CC p. Chr. scripti sunt, collecta. In Eudoxi codice pap. I. bibl. aris tab. II col. 8, 1 7 δέ lι, sed tabula lithographica videtur non satis accurate facta e880, quia nullo spatio interposito sequitur verbum μεθίσταται. Α notatum est ab editore: in a pu remarque quem Scribe de n0tre papyrus 'observe an la c0mpure de m0t ala si de lignes aucune des regle adoptees plus tard parte calligraphes reos. insi non, seulement ii ne suit pacta divisio par syllabes, mais it partage meme comme
Afferri nullo modo debet exemplum ex Hyperidis r tione pro Euxenippo habita haustum, ubi in sine col. XIXsoriptum est υδε, col. XX incipit a littera , quae cum iis quae antecedunt, c0niungenda est. Sed haec mirifica diu, si0ni ratio orta 8 e 0rrectura, nam antea scriptum erat ostii νέ. Librarius autem cum correxisset vitium, non vidit liueram illam, ad columnam, quae antecedit, adscribendam egse. Huc accedit, quod in papyro Hyperidis semper regulae illae grammaticorum, quae sunt de divisione litterarum, ob
Ε exemplis autem, quae exscripsimus, c0lligi 0testatio librarios regulas illas grammaticorum Secutos, alio non secutos esse. Si igitur diiudicare volumus, num illa Beroti coniectura recta Sit, videamus, quam rationem in ceteris luteis librarius hic secutus it. Quo acto inveniemus exim in universum regulas grammatic0rum illas secutum esse. Nam semper verba ita dividuntur, ut ex nulla divisione quidquam colligi p0ssit, quo c0nfirmatur Beron coniectura. Negari tamen in p0test suum habere ius coniecturamiliam αριστα Da μελαινα, ut linea 6 sit explenda: ολ υμαίων χριστα γ J Quam Si lectionem probemus, putare nos
17쪽
141 5 oportet, errore librarii, quod mihi videtur verisimillimum,
factum esse, ut in linea 7 et repeteretur. Sed linquamus haec. Mult alia est ratio lineae 20, in qua numerantur litterae 31. Quae Verba non recte Blassium explevisse primus Vidit Bermus l. l. p. 115, not. 2), qui quamquam numerum litterarum in singulis Ensis scriptarum non adhibuit ad 0niecturam suam comprobandam, recte tamen intellexit aliquid esse supplendum ut ειτα φησίν Vel εὶθ fποβάς. Arist0teles in libro, qui inscribitur ποιητική, Simili l0c δμα δε φησιν usurpat, quod hoc loco inserere n0 a Veritate abesse ridetur. Sed priusquam ad hanc quaestionem diiudicandam accedamus, alia res, ad quam c0mprobandam Bermus coniecturam illam proposuit, nobis est exponenda. Berghius enim versus ill08 Soloneos ex Aristidis libro περὶ os reae αφθεγματος X Scriptos esse putat quam sententiam refutandam paulo altius repetam. raeter Aristidemllutarchus quoque in vita Solonis hos versus attulit cc. 15. 16). Qui postquam exposuit
plurimos scriptore σεισώχθειαν quae Vocatur SSe των συμβολαων ἀναίρεσιν existumare, quae Sententia Solonis quoque carminibus comprobaretur, hi fere Verbi pergit σεμνύεται γὰρ Σύλc0 ε τούτοις, δε της τε προυποκειμενης γης δρους ἀνεῖλεν coHπη πεZτηγοτας προσθεν δε δουλευουσα, νυν λαθερα ). VerSuum, qui Secuntur, lutarchus sententiam affert: καὶ των ἀγωγίμων στρος ἀργυριον γεγονότων πολιτον τους
δουλευουσα, νυν ἐλευθέρα - δουλευουσαν se ἐλευθέραν.
ἐλαθερους φησὶ ποιησαι. Cum autem S0l apud nullam
factionem valuisset, quia omnes mai0ra XSpectarent, factum esse, ut omnibus civibus SuSpiciosus sieret: καίτοι φησὶν, εος ει τις αλλος σχε την αυτην δυναμιν, ουτ χ κατεσχε Θυμον η υτ εοπαυσατο
πρὶν ει ταραξας πια εξευ γύλα. Quae si lutarchea cum iis, quae attulit Aristides, comparaverimus, inveniemus in Versibus extremis script0res inter se differre. Nam Aristides nihil citat nisi Oκ κατεπε δημον et nonnullis Verbis de suo additis pergito τατέ φησιν ὁ Σύλων; εἰ γαρ ἔθελον κτλ. In editione poetarum lyric0rum graec0rum Bernius putavit a lutarcho veram carmini formam servatam esse et Versus, qui apud Aristidem secuntur, ut ex eodem carmine esse, ita pauca tantum intercidisse p. 351, edit. ID. Blassius autem demonstrare studebat secundum papΠum hunc fragmenta illa ambo ab Aristide tradita inter se c0niungenda 88 et verba ood Ἀπαύσατο - γάλα paulo infra in carmine posita a Plutarcho his versibus addita esse, cui sententiae argumenta metrica non obstant. Si autem vir doctissimus omnibus a gumentis omnibus locis collectis sententiam suam n0 ad probavit et dem0nstrare studuit sententiam ex sententia bene pendere, SSentiri n0n 088umus. Blassius enim si litterarum, quae in Singulis lineis Scriptae sunt, numeri rati0nem habuiSSet, Se non omnia ad verba explenda addidisse sine dubio intellexisset Nam numeramus in hac linea XXXI litteras, quod iam antea exp0suimus Quaeritur igitur, utrum scriptor, quisquis ille fuit, verba eius generis ut διχα δε φησι vel alia interp08uerit verbis 80l0nis n0nnullis missis necne. Quam rem diiudicare non possumus, nisi testimonia adseruntur, quibus comprobatur Plutarchum n0 satis γ
18쪽
16 17 curate verba poetarum vel Scriptorum, quos attulit, reddidisse, quod lassius ei opprobrio dedit nullo testimonio a posito. Infitiari tamen non possumus Verba, quae addidit Plutarchus, bene esse accomodata Sententiae VerSuum, qui antecedunt, Tunque numero litterarum satis appareat, inh0 fragmento verba nonnulla fuisse interposita, nil obstat, qui in Berosi partes transeamus et Scribamus: ἐκ δω κατωχε τμον δμα δε φρον - γαρ ηθελον κτλ. Sed nullo modo Beroto concedere possumus, hos versus ex Aristidis libro exscriptos esse. Quamquam primo quidem aspectu mirificum videtur esse, eodem loco et ab hoc scriptore et ab Aristide versus esse interruptos, multis tamen argume tis refutatur sententia illa. rimo quidem loco c0nsideremus, num papyrus et Aristides inter se disserant. Ad quam quaesti0nem diiudicandam varias utriusque lectiones adda-
Aristidis codices. συμ ιαρτυροίη γη μελαινα
δεσποτας δεσποτέον Γ.)κρατει κρατη .)Oμοίους . . αἶθις δ' ci Oiσιν τεροι. Papyrus igitur omnibus 10eis meli0rem praebet lectionem exceptis V. 5 συμμαρτυροίην et . 11 χρεσμον, qu0 comfusi0ne litterarum e et i, quae in inscriptionibus graecis illius aetatis, qua codex hic scriptus est, invenitur, factum est. In versu 22 lectio papyri multo differt a lectione codicum Aristidis, quod ex litteris, quae legi possunt, satis intelligere possumus. De reliquis locis nihil est adnotandum. Si igitur Beroti sententiam comprobare VolumuS, concedere
nos portet versus e codice Aristidis optimo, qui nullis
mendi assectu erat, XScript08 88e. Quae cum ita essent, nondum varia lectione versu 22 explicavissemus. Sed quid cauSae est, qua c0mpr0bemus, Versu non e codice
Soloneo haustos esse Ad sententiam suam defendendam Beroius nihil asserre p0test, nisi versu eodem l0c0, quo apud Aristidem, interruptOS SSe. Aliam praeterea rem consideremus. Iudicio Car0li Graux, qu0 iam Supra p. 7 c0mmem0ravimus, papyru inter frugmenta Hyperidis et Iliadem Bankesianam ponendus est neque post saeculum alterum . Chr. Scriptus est. Cum autem fragmenta 'peridea lassio auctore Hermes X, p. 24 circa annum L . Chr. Scripta Sint papyrus, quem Π0stractamus, eodem fere temp0re Scriptus esse apparet. Sed quomodo haec cum aetate Aristidis c0ngruunt Aristidesoni st0ruit anno 160 ' et librum rερὶ του παραφθεγματος, in quo versus illi citantur, non ad0lescens videtur ScripSiSSe. Si igitur temporum ratione computemus, Beroti sententia
Huc accedit alia res magni m0menti. In codice, quem tractamus, nullo modo a lectore diligentissimo versus additi esse p088unt, quod infra n0nnullis argumentis ex fragmento P sumptis demonstrare studebimus, cum non sit in manibus archetypum, Sed ap0graphum. Itaque iam in archetypum versus illi inserti sunt, quod nonnullis annis ante a CL p. Chr. factum erat. Qua re sententia Beroti multo magis refellitur et quamquam nulla restat causa, qua commoti X Aristide versus ill0 Soloneos exscript08 880 Xi Stumamus, Beroto tamen concedere debemus, p08 Verba Dκ μ κατέσχε δηφιον versu interrupt08 esse Fortasse script0 haec pr0pterea fecit, ut lect0 versibus multis perlectis non satigaretur, laria88 etiam . propterea quod ea quae secuta Sunt
9 Vixit abis. 117 . Chr. usque ad a. 18 p. Chr. ut exp0suit Waddingtonus in momoires de academi de inscriptions XXVI, 1, p. 205 sqq.
19쪽
apud Solonem, non satis ad sententiam comprobandam necessaria erant. Scriptorem autem lecti0nem quod est apud lutarchum, in υχι mutavi88e, 0 licet nobis conicere, nam Berctius ipse in editi0ne poet lyr graeci p. 351 adnes crit non reSpuit lectionem εκ αν των δημον ουδ' ενταυσατο. Finem iam huic quaestioni acienti mihi in mentem venit Meb rii iudicium, qui valde dubitat, num Plutarchus Solonis carmina ipsa legerit, sed orilegio quodam usus sit 3'. Itaque si in universum lutarchi in his capitibus rati0cinati0nem c0ntemplamur, c0nicere p0SSUmUS,Hutarchum nescisse Versus, quos XScripSit in capite 16, ex eodem carmine S010ni hau8t08 8Se, a quo legimus in capite 15. Videntur autem hi erSUS υτ αν κατέσχη τὶ in libro, quo usus est lutarchus, aliquo modo coniuncti
κλης ὁ ζάλκμεωJνος ' Ao δ' δόκουν μύλιστα διευκειν τους Ιεισιστράτου.JI. 1. Litterae L quam exscripsit lassius, nullum inveni vestigium. Non multum ante litteras χοντα circulum quendam supra lineam vidi, quem litterae a vestigium esse diiudicare
1. 2. 0dem 1000, ubi lassius λιν vidi88 putat, ego inveni formam L, quod lartasse litterae pars est; quae sequatur littera, dicere n0n 08Sumus, tum g et . rioris litterae forma valde est abSterSa, nam circuli leve vestigium extat, quo factum est, ut lassius legerit ι. διὰ magna cum difficultate legitur quamquam quid antecesserit, difficile est dictu, lassium tamen n0n recte puto legi8Se, qui edidit ηματος, nam ego, niSi fall0r, ante tales litteram cas. 1. 3. Inter reo et M ta Spatium unius vel duarum litterarum est. ε quod est in μετή Vocabulo, cum littera c0niunctum est, sicuti saepius sit. s. l. 5 vid. p. ). Blassius in extrema huius lineae parte legit διὰ τοῖν, quod supplevit in διὰ τοῖν Θνοῖν δ), quem secutus est Beroius. Sed Gilbertus Handbuch de griech. Siaalsalteri. I, p. 125, 0t. 1 et Dunckerus sesch de Alteriums VI, p. 125, 0t. 1 huic coniecturae non assensi sunt; quibus
11 Lectionem δια τοι ἐμοῖν nullo modo defendi posse loco Dionysii Hatio Π, 8 a lassio allato in altera dissertationis meae parto
20쪽
causis commoti, non intelligo. Nam Si legeretur revera διὰ τοῖν neSci0, qu0m0d quispiam aptius Verba expleat. Cum autem ego papyro inspecto vidissem, legendum esse διατ Dν nam litterae os prior pars extat et si ea quae in linea quae equitur, ν cum hi c0mparaverimus, inveniemus θνscriptum esse), alia ratio est instituenda. Quaeramus igitur, a quibus Damasias ille electus sit Mea quidem sententia, quam in altera commentationis parte profuSiu comprobabo, non solum ab eupatridis, sed etiam a factionibus eupatridarum, quia legitur non suo, Sed δι i. e. auxilio eupatridarum. Nam puto multos cives ceter0rum ordinum eupatridis auet0ribus Damasiam elegi880. I. 5. aitteram ' in vocabul βέ n0 Vidi, quam X- scripsit Bla88iUS. Littera in ἐτ Καντο dubitationae procul abest. Qu0 quidem attinet ad verba explenda, Beroi coniecturam comprobare n0 possumus, qui edidit εἴασαν ὁ Ἀστο Quamquam negari non potest, magnam inessu probabilitat0m in hac lectione, observandum tamen est in c0dice legi: τα.
quam quattuor litteras excidisse e lineiS, quae Secuntur, colligere p0SSumu8, cum ibi semper ex primae litterae sint abstersae. Quod in hac quoque linea factum esse quis est qui neget Itaque alio m0d verba expleri opus est De verbo autem υτo7ς, ut lassius c0niecit, pauca antea Xp0namus. Si χ0ncedimus rectam esse lassii coniecturam, quaerimus, qui illi fuerint, qui verbo αυτοῖς Significantur. Ea quae antecedunt sine dubio sic explentur: μετα δἐ area
στας της πολεc0ς ξηλύσ9η βία τῆς αρχῆς. Verbum igitur αυτοῖς tantum ad διὰ τ60ν ευντατριδον pertinere potest Quod num rectum sit, dubito. Multo melius haec verba explevisse Berghius videtur, qui l. l. edidit στοί, qu0 cum litteris, quae leguntur a . o. congruit, nam litterae , quam e scripsit lassius signo dubitationis adp0sito, ego nullum i veni vestigium. Sed qu0modo sunt reliqua explendar Re
tam lectionem apud Berotum δ' invenire poSSumVS, quam qua de causa respuerit, intelligere non p0SSumuS. 11-
bene accomodata. Sex qu0que litterae ante a . o Sunt X-cisae, Sicuti in lineis, quae secuntur. Sed qui fuerunt στοί γe atridae, ut putat Berghius Videamus, quid censeant grammatici. Suida I, p. 810 ed. Bernh. στος - πολίτης, Hesychius Ι, p. 306 ed. Schmidi: στός - πολίτης, πολι- τι κος' στος igitur nihil significat nisi civem. 1. 6 verbum λέσθαι in c0dice spiritu aspero est ornatum.
L . o legit lassius post verbum ενιaυτον Signo dubitationis adposit0. Quamquam ego quoque primum legioc Vehementer tamen dubito, num lectio recta. Nam cum litterae arctissime coniunctae sint, mihi in mentem Venit Servatum esse hoc loco signum quoddam interpunctionis, cuius adhuc mihi n0 licuit exemplum λδ invenire in papyris, qu08 quidem in8pexerim Librarius, cum paginam iam Sque ad finem exscripsisset, animadvertit se nonnulla omisisse. Itaque in hac linea verbis καὶ - δε ναμιν abstersis iterumque signo hoc anteposito scriptis in margine verba, quae omisit, addidit. In iis, quae ami8Sa sunt, script0 sine dubio disputavit de muneribus, quae singulis