장음표시 사용
21쪽
22 23archontibus erant, qu0rum summam habebat potestatem archon qui vocatur. I. 11. Verbum λως spiritu aspero, qu0cum accentus est c0niunctus, omnium St. In his quoque Verbis explendis nonnullae dubitationes existere possunt. Blassius primum edidit τὰ στρος στάσιν ποιουντες, quod n0 modo, ut recte Beroius l. l. p. 100, not. 2 animadvertit, additamentum supervacaneum est, Sed etiam in papyro nullo modo scriptum Sse potuit, cum Spatium n0 tantum in hac linea fuisse ex lineis, quae antecedunt et secuntur, quis est qui non colligat Berosi lectionem τὰ στρ Σύλωνος falsam esse argumentis in altera disputati0nis parte allatis demonstrabo. Blassius autem priorem iniecturam salsam esse intellexisse videtur, cum in altera de papyro tractati0ne Hermes XVI, 1881, p. 4M pr0p0suerit τὰ στρος στύσιν, quam lecti0nem probare non P0SSumus, cum tres vel quattuor litterae in initio lineae sint amissae. Itaque licet nobis coniecturam afferre τὰ
I. 14. καί edidit Blassius, sed litteris in nihil potest
anteceSSiSSe, cum in extremo margine papyri scripta sit
littera a. ut igitur has litteras ad verbum γε 'εσΘJ
pertinere. Ad quam sententiam c0mprobandam asserre p08Sumus, litterae , quae est in linea superi0re, nihil antecedere nisi O h. e. spatium trium litterarum. Est igitur idem spatium in hac linea, quattuor autem litteras νεσθ' hoc loco Scriptae esse possunt, quia, maius et O minus patium quam ceterae littera postulant. Huc accedit alia res gra-Vi0ri m0menti Paulo supra diximus, in papyri lineis inter 3 et 1 litteras scriptas esse. Quam rationem si ad hanc
lineam transferamus, inveniemus nullo m0do rectam SSe
Blassi lecti0nem, qui edidit γε rara af καέ, cum hoc modo quadraginta quattuor litteras numeremus. Si autem delemus κ, cuius nullum vestigium esse potest, et legimus γε 'ε θαι, litterae XXXXI in hac linea scriptae Sunt. Ι. 17. litterae quae extant re . O . στη . ει utendae
sunt in προιστήκει, cum inter o et, spatium unius litterae esse videatur. Haberemus igitur confusi0nem antiquae et recentioris orth0graphiae venia sit Verb0), cuius exempla in papyro 'peridis nonnulla extant, ut col. XLII, 1. 8 συνέ-
I. 19 sqq. Usque ad finem papyri linearum vestigia extant, quarum nihil amplius quam Blassius et ego exscripsimus, legi potest. Columnam alteram iuxta hanc medio spatio interposito scriptam fuisse nonnullae litterae demonstrant, ut in lineis T. 8 9. 10, nam reliquarum litterarum, quas exscripsit Blassius, nihil multo labore et assiduitate adhibito invenire potui. Cum autem litteras m0do, quas TScripSi, papyro iterum iterumque inspecto legerim, valde dubito, num in Blassi partes transgrediar. Sed de his rebus ortasse quispiam in utramque partem diSputare potest.
Haec papyri particula multo maiores difficultates praebet, quam ea, quam tractavimus. Litterae, qua in tabula autographica exscripsimus, hunc in modum expleri possunt. κατεστησε ὁ καὶ Jημαρ- χους την αυτην ποντας εα ιJsιελε ιJαν fori πρό τε-J
22쪽
24 Adnotatio critica huius partis brevis est, quia et ea quae exscripsi paene omnia Sunt certa et de verbis e plendis in altera dissertati0nis parte dicemus, cum ad hanc rem diiudicandam mi argumenta historica afferri
1. 3. Nihil in exitu lineae legi 0test nisi ημαρ, nam
quae antecedunt ita sunt corr08a, vix ut aliquid certius c0gnoscatur. Forta8Se paulo ante ημα Scriptum erat δεκ. L . Coniectura obeti collectanea critica Lugd. Batav. 1878, p. 176), qui da μου apud Harpocrationem S. V. ναυκραρικά in δημάρχους mutare Voluit, quamquam aliis argumentis refutata St, tamen papyro hoc reperto per Se
ipsa corruit os ursian, Jahresberitate XVII, 1881, I, p. 115).Ι. . Littera δ ante vectum duo magna difficultate
c0m08citur. Quomodo verba του δ' areo των adieci ea, quae Scripta sunt, in altera papyri parte cf. p. 23 explenda sint, difficile est dictu et ea quae in textu posuimus coniecturae loco habenda sunt. Locus, quem attulit la88ius, tym Mam.
p. 327 sed Sylburg. cf. p. 32 nullam habet auct0ritatem et si vir ille clarissimus hunc l0eum secutus SuppleVit agro
των ἐπισύντων, non intelligo, cur haec ip8 Verba elegerit.
Quod autem attinet ad Bergkii c0niecturam στροςJη ride σε
partem ut Berghius coniecit Aristotelem non Scripsisse, ex
Harp0cratione S. V. ἀποδεκ&ται c0lligi potest, qui Aristotele auctore de huius magistratus muneribus refert et quae addidit de temporibus, quibus facti sunt, narrat auctor drotione: - δε ἀντι των κωλακρετ ον ι ἀποδέκται reo Κλεισθενους αεδείχθwαν , Ἀνδροτιουν β . taque his ex verbis particula δε enim ea quae secuntur opp0nit iis quae
antecedunt colligere possumus ab Aristotele nihil eius generis traditum SSe. L . Ante και cathetus est, quae sine dubio est posterior pars litterae Η.I. 13. Quid ante a extremam huius lineae litteram scriptum sit, diiudicari non potest. Blassius primum da, deinde τα legit, mihi videbatur scripta esse littera p. I. 17. Nil legi potest et a os quod exscripsit Blassitis, dubitatione non beSt. Ι. 23. ius hanc lineam in tabula nonnulla ex8cripsi
I. 26. ios lineam hanc nihil in hoc fragmento Scrip
Litteras, quae post lineam 13 Scriptae Sunt, explerenem audebit diiudicare, quamquam quae extant, coniecturam permittunt. Quamquam in linei 15. 16 fortasse leges Solonis, qua CESthenes Sustulit, nominata esse recte coniecit Berctius, s tamen, quae de linea 16 ις πεντηκοντα ille vir doctus l. l. p. 105 exposuit, Ssentiri non p0SSum, quia puto illum numerum pertinere ad viros , quos phyle quaeque in senatum elegit et ρκo l. 21 dictum esse de senatorum iure iurando. Quid autem ignificet inτης, quod est in l. 23, non audeo diiudicare; πρυτJανείας νατης quod coniecit Berotus, non consentit cum iis, quae eg0
23쪽
M χρη δ ιανομην καὶ κατον πολίταιςJad τῶ στJλDJυσι Γωτάτοις δουναι εἰς τριήρους στο-Jλον κύστο τά λαντον καν μεν ρεμ η ναος,4 τ ι Jνάλωρεα της ν εω τῆ τολει λογισθηναι.Jfri δε ριέν, κοριισασθαι is δανεισθεν reae δε ris da fri εισαμενων , mi εγγυοις ἀσφαλῶς οἱ εJet foroιJησα ν τριήρεις - .1. 1. rimae lineae extant in papyro vestigia, sed fieri non potest, ut ullam litteram legamus. L . lassius in initio lineae ηκ scriptum Sse dixit, sed nihil eius generis Vidi. te litteram a servata est cathetus, quae posterior pars litterae re videtur fuisse. I. 11. 0stis invenitur signum, quod ad δ pertinet sine dubi0. et ante tu magna dissicultate legi potest. 1. 13. Aliam formam litterae ξ atque in linea 5 D. P a librario usurpatam esse ex iis, quae extant, colligi poteSt.
1. 20. Qua in hae linea legantur, difficile est dictu. Vidi magna assiduitat adhibita haec: λ . υσι.
Quamquam in altera disputationis parte diiudicabimus, num lassius aut Beroius verba quae extant recte compleverit, hoc tamen loco addamus quaestiones magis philo-l0gicas, quam hist0ricas. 3.Do Harpoornu no. Primo quidem loco quaerendum est, utrum Harpocratio in lexico rhetorico Verba scriptorum, quos laudat, e libris
eorum ipsis exscripserit neene. Qua in quaestione magni interest, ut dem0nstrare Studeamus Harpocrationem scriptorum oratores 80l08 inspeXiSSB.
verisimile est verba scriptoris ipsa relata esse, 0 e Scrip-t0re ipso, Sed e fonte, quo usus est arpocratio in letico compinendo. Sin autem invenimus formulas ut G ὁ δεινα φησὶ aliasque, quae, ut fere sit, in exitu verb0rum scriptoris positae sunt, sententia modo Verborum Scriptoris XpreSSaest. In fragmentis politiarum Aristotelis, quae ab arpocratione servata sunt, haec distinctio, quam Xy0Suimus, distinguenda est. Legimus igitur . V. ναυκραρική Verba ipsa Arist0telis, ubi haec sunt Ἀριστοτελη εν Ἀθηναίων
14 Non possum transgredi in Valentini Rose partes, qui Aristot. pseudop. p. 419 putat in scholiis Arist0phaneis Harpocrationem verba
haec ex duobus locis contracta invenisse.
24쪽
papyri reliquias, quas habemus M. II complendas, ubi legitur κατεστησε δε χχὶ daeis ιάρχους, Γν αυτην ποντας επιμελειαν τοῖς προτερ0ν ναυκραροις καὶ τους δέ μου ἀντὶτων ναυκραριον ἐποίησε. Videmus igitur non satis sincera Harp0crati0nem verba Aristotelis reddidisse, quod n0nnullis exemplis demonStrabo.
ται, ξενίας καὶ δωρο- ξενίας ξενίας μενεήν τις κατηγ0ρηται ξενος ιναι, δωρ ξενίας δε εάν τις δωραίους ἀποφύγχὶ την ξενίαν.
Grammaticum, qui composuit exicon Cantabrigense, puriora verba Arist0telis tradidisse puto, ut quispiam verbis comparatis intelligere potest. Sed etiam alter 10cus Aristotelis bis ab Harpocratione allatus eadem demonStrat.
γράφει ταυτί οἶτος δε εἰςύγει δίκας
- riore 10 o Harp0Jatio sine ulla causa verba Aristo-tsilis ita c0ntraxit, vix ut sententiam intelligere p088imus, cum τοῖς μετοίκ0ις, qu0 Sententiam recte explet, non a diderit. Sed etiam alter locus multum ab Arist0tele disserre videtur, si comparamus verba exici rhetorici Segueriani. Harpocrationem ipsum illa σα τοῖς ἀστοῖς ὁ χρχων, quae legimus in exico, de suo mutasse in σα τοῖς πολίταις puto, quia dissicile erat factu, ut πολίταις in στoi mutaretur. cum verbum Ἀστος recenti0ribus temporibus monusurparetur. Lexic0 autem Harpocrati0nis, qu0m0do nobis est Servatum, nihil esse nisi breviarium ex aliis exicis rhetoricis male collectum BlasSius V. l. nuperrime apyro graec0, qui
est in museo Berotinens Aegyptiaco r. 167 adhibito, demonstravit Merme XVH 1882, p. 154. 158). Talibus Drtasse causis c0mmotus Valentinus 08 statuit, Arist0telis p0litiarum fragmenta n0 ex Aristotelis libro ipso, sed ex Didymi β c0mmentariis Harpocrationem arripuiSSe, cui B0ysenus δ'), qui de Harpocrati0nis lantibus disquisivit p. 17
assentiri noluit. Harpocrati0nem scriptores, qu08 laudat, non inSpexisse
15 Melorus opusc. acad. H, p. 147 sq. comprobavit, arpocrationei lorici, si de aetate eius esset ex scriptorum temporibus iudicium aciem dum ' quibus ab so donunciarotur ostimonium, fundamenta videri Augusto imperante neque tamen ab ipso Didymo iacta esse, sed a grammatico aliquo. qui aut Didymo aequalis luisset aut paulo 40st Didymum
16 Boyson, o Harpocrationis texies sontibus quaestiones selectae, gr. 4, Melia 1876.
25쪽
scripta sunt, reliqui tamen l0ci eiu hi sunt, vix ut putare p088imus, Harp0crationem legisse X ph0ntis scripta. NE n0n modo n0 accurate verba Xenophontis rettulit'
p. 202, 1 Ξενοφεῖν Ἀναβάσεως, ' καὶ σίτου καὶ μελίνης ἐν δε τερ υτψ' 'πολυν δε- σαφιον καὶ ριε νον καὶ ε ς καὶ πρια ccloa ta φιελινους quae verba in Xenophontis libro sic extantes 5, 10 ῶνον τε εγι της βαλάνου πεποιηφώνον της detro του φοινικος καὶ σῖτον μελίνης Π, 2, 22:πολὸ δε καὶ σησαμον καὶ 3 ιελίνην VI, 4, 6 φερε γαρ γη καὶ κριθὰς καὶ πυρους καὶ et τρια τύντα καὶ μελίνας, sed etiam numerum librorum ita confudit, ut ex ea re colligere quispiam p08set, loco ipso Harpocrationem non imspexi88e, ut p. 244, 18 0eum assertis libro tertio, qui est in
libro secundo, qu0 vitium librariorum culpa ortum esse non p0test, cum omne h0 Ioc praebeant c0dices: ενοφον γουν εν Ἐλληνι u ν. Similiter miro quodam c0nsensu p. 108, 18 in codicibus mnibus ς' pro , p. 270 12 ηpro, Scriptum est. Si autem Harpocratio, per quem stetit, quominus hoc vitium oriretur, libro Xenophontis revera i
δίδης ν - Si autem Harp0cratio revera legisset Thucydidis librum primum c. ), hunc locum ad Sensu Verbi κρωβυλου e sicandum asserre non potuerat. Nam apud Thucydidem nihil legimus de genere tec9βυλου. Cum iam paulo supra viderimus arpocrati0nem non
plendas p. 21, Si Sumus, de Themistocle alia narrantur, quae et apud erodotum et apud Thucydidem et apud Ρlutarchum vit Them. leguntur, quos Scriptores ip808 olyaenum inspexisse n0 VeriSimile est Herod0tum eum non legisse colligere p08Sumus e paragrapho Q. cap. cum nulla sit cau8a, qua c0mm0tu h0 l000 P0lyaenus ea, quae Herodotus memoriae prodidit, respuerit. De lutarcho idem statuendum est ac demerodot0. olyaenum autem e multis scriptoribus ea quae tradit, excerpSiSSe non est Verisimile, cum in libris componendis non multum operae posuerit et singulas partes non multo tempore intermisso consecerit. Itaque si librum primum et secundum strate con contemplamur, omnia ex eodem lante hausta esse videntur ita, ut
opus, in qu hist0ria graeca tractabatur, perlegeret et quae
ad propositum libri pertinere videbantur, exscriberet alio scriptore non adhibito. Quis autem ille fuerit, dissicile est dictu, quia nemo adhuc accuratius de fontibus olyaeni disputavit, quam rem tractare fructu08um est. Ea quae Comelius Nepos de hemistocle memoriae prodidit, ex eodem lante hausta videntur, quo Polyaenus Sus est, qu0 paucisc0nfirmare licet.
17 Errorem illorum virorum doctorum iam correxit, uti nunc ideo, odorus orat entin do Julii Pollucis in enarr. antiq. r. auctoritato ratistavia 1875), p. 39, not. 6.
26쪽
C0mel. 5, 1. Cornel. 6, 1. Comet. 8 6: Quae cum tempestate maxima Naxum ferretur, ubitum Atheniensium erat eXe citus, sensit Themistocles, si e pervenisset, sibi esse pereundum. ac necessitate coactus domin naVis, qui sit, aperit.
Ρ0stquam textum fragmentorum conStituimus, quaerere nos oportet, quonam ordine fragmenta scripta sint. Blassium in prima tractatione fragmenta non recte ordinasse Bergrius demonStravit t. l. p. 94), cui ex parte assensus est Blassius in altera commentatione Mermes XVI 1881J, p. 4), ubi fragmenta ordinavit, sicuti nos edidimus. Videamus primum, num papyrus ipse praebeat argumenta, quae ad hanc rem diiudicandam asserri p0ssunt. Fr L et eodem sunt colore, simili modo I et Π h. lassius autem argumentum ad fragmenta ordinanda invenisse putat. In fragmenti enim L lineis . . . 10 0nnullae litterae SerVatae Sunt, quaS cum iis quae in D m' leguntur, coniungenda eSSe putat.
10c quid0m tym0l0 ei Magni, quem lassius attulit, nihil fructus redundat ad hanc sententiam c0mprobandam. Legimus enim h00 000 p. 32 sed Sylburg s. V. Ἐλεεῖς
ici Qντιον ἀνδρον η γυναιγu99ν. Ad Verba autem papyri explendiar In locum utilitatem n0n habere, quis est qui in intelligat 3 cf. p. 24. raeterea si Blassii legii0n08 0ntemplamur, inveniemus in linea 10 φ ατριάρχους, quanquam paululium antea legitur φρατρίας. . Sed haec sunt levioris m0menti cum in papyro nihil legatur nisi φ, ego aliter hanc litteram explevi Cum autem reliquae litterae, quae in margin D. I servatae sunt, cum iis, quae sine dubio
recte coniciuntur, ut e Harp0cr. S. V. ναυκραρικά et
stadii ad Arist0ph. nub. V. 37 0fligere p08Sumus, bene congruant, lassi coniecturam a ver haud pr0cul abesse et ingeni0sam SSe Ut0. Nos igitur fragmenta, quae extant, Sic ordinamus: p. 1. De Solone, eX8cripti erant hoc l0 versus illi
tamen, num reliqua verba Aristoteli ipsius essent. iraeter locum Harpocrationis, quem iam ante attulimus, scholiasta ad Arist0ph nub. V. 37 verba Aristotelix exscripsit: ' ρεστοτελης δε στερι λεισθεινους φησί κατεστησε καὶ δημύρ-
27쪽
Comet. 4, 3:Η00 e Valebat, iis ad depugnans
c0gerentur. Comet. 5, 1. Cornel. 6, 1.
Comet. 8 6: Quae cum tempestate maxima Naxum ferretur, ubitum Atheniensium erat eXe citus, sensit Themistocles, ie pervenisset, Sibi SSe pereundum. Hac necessitate c0actu domino navis, qui sit, aperit.
Do oratu magmBul Pum. Ρ0stquam textum fragmentorum constituimus, quaereren0 090rtet, qu0nam ordine fragmenta scripta sint. Blassium in prima tractati0ne fragmenta non recte ordinasse Bergriusdem0nStraVit t. l. p. 94), cui ex parte aSSen8us est Blassius in altera commentatione Hermes XVI 1881J, p. 4), ubi fragmenta ordinavit, sicuti nos edidimus. Videamus primum, num papyrus ipse praebeat argumenta, quae ad hanc rem diiudicandam afferri p0ssunt. Fr L et II ' eodem sunt col0re, simili m0d L et Π Blassius autem argumentum ad fragmenta ordinanda invenisse putat. In fragmenti enim L lineis . . . 1 nonnullae litterae Servatae Sunt, quaSeum iis quae in D. Π leguntur, coniungendas SSe putat.
explenu uno locum utilitatem non habere, qui est quin in intelligat 3 cf. p. 24. Praeterea si Blassi lectiones contemplamur, inveniemus in linea 10 φ ατριάρχους, quanquam paululiam antea legitur φρατριας . Sed haec unt levi 0ris momenti cum in papyro nihil legatur nisi , ego aliter hanc litteram explevi Cum autem reliquae litterae, quae in margine D. L servatae sunt, cum iis, quae sine dubio
recte coniciuntur, Ut e Harp0cr. S. V. ναυκραρικά et scholio ad Aristoph. nub. V. 3 colligere poSSumus, bene congruant, lassi coniecturam a vero haud procul abesse et ingeniosam 8Se put0. Nos igitur fragmenta, quae extant, Sic ordinamus: p. 1. De Solone, AEX8cripti erant hoc loco versus illi S010BiS. p. 2. res post 0l0nem ge8tae usque ad 1sistratum. p. 3-6 amiSSae re ali Si Strato eiusque siliis gestae. ClistheneS. p. qu0modo Clisthenes rempublicam Atheniensium ordinaverit. D. de stragismo. lex Themist0 sis.
DB auoloris P mi. Restat, ut dem0nstremus, Arist0telis haec fragmenta esse. Berctius primus hanc quae8ti0nem tractavit, quiquRmquam demonstraverat, D. II ' Aristotelis esse, dubitavit tamen, num reliqua verba Aristotelis ipsius essent. Praeter locum Harpocrati0nis, quem iam ante attulimuS, Scholiasta ad Arist0ph nub. v. 37 verba Aristotelis exscripsit: Ἀρι
28쪽
quam iam in iis, quae antecedunt, dem0nstravisse putamus, primum omnia haec quattu0 fragmenta ab eadem manu eodem studio in eundem librum scripta esse ita ut inter se cohaereant, deinde excerpt0rum nullum esse vestim ut sidomnia uno quasi tenore dicta esse, tamen aliis, imontis explanare studeamus, mnia Aristoteli apta esse. QuiHattinet ad D. II , habemus locum Heraclidis ontici di qui ex h0 libro excerptus videtur 88 p. 5 ed. SchneideW. καὶ τον περὶ ὀστρακισμου νομον εἰςηγήσατο '), o ἐτεθη διὰ
θιν co καὶ Ἀριστείδης. Huc accedit, qu0d ea, quae deostracismo II ' l. 10 Sq. exponuntur, bene cum iis, quae Aristoteles polit ΙΙΙ, 8 p. 1284' 17Sq. narraVit, congruunt, ut ex hac re fortasse colligere quispiam possit haec, quae sunt in papyro, ab eodem Scripta esse ac quae in politicis leguntur. Fragmentum L Arist0telis esse nullo testimonio nisi iis, quae paulo Supra attulimus, demonstrari potest. Quamquam alia praeterea testim0nia, quibu comprobatur, Aristotelis haec fragmenta esse, inVenire n0n OSSUm, puto tamen nobis Servatam esse partem codicis libri Aristotelici, qui inscribitur πολιτεία Ἀθηναίων.
Atque de versibus Solonis pauca sunt dicenda. Ῥost-18 Horaclidis Pontio scripta nihil continore nisi Aristolatia operia excerptarachneide nus contendit, cui non assensus est od de Strientini. l. p. 46, not. 1.19 Coraesti coniecturam εἰςηγήσαντο se. οἱ Ἀθηναῖοι omnes edit re in textum receperunt, quia εἰςηγήσατο ex iis, quae antecedunt, X-pleretur in εἰςηγησατο 'μπίας. Nos tamen alio modo verba explicare studeamus Epitomator sententia quadam, in qua Clisthenes commemorabatur, omissa verba, quae apud Heraclidem secuta sunt, exscripsit. Cuius generis alia in hoc libro inveniuntur exempla, quorum hoc Grop. 4: του ριετα κυλωνος δια Τὴν τυραννίδα ἐπὶ τον βωμον τῆς θ εοὐ πεφευγότας οἱ περὶ Μεγακλέα πέκτειναν. secuntur haec: καὶ τους δρα-
σαντας si ἐναγεῖς μα-ον, quod ad eos, qui in sententia pri0re οἱ περὶ Μεγακλέα Vocantur, reserendi in est. Quam salsa haec explicatio sit, quis est, qui neget Hoc quoque loco sententia est omissa et verbis illis est adiciendum οἱ Ἀθηναῖοι.
quam Ver8u8 0 ex Ari8tide, ut existimavit ergkius, exscriptos esse iam antea exposuimus, restat, ut refutemus
alteram opinionem Beroti, qui putat et versus tam multos afferre neque Aristoteli neque libro tam arcte et commode scripto aptum esse et versus a lect0re intent addit08 esse. Lect0rem autem quendam h08 versus addidisse c0ncedi n0n potest, quia papyri forma demonstrat, omnia ab eadem manu scripta esse. Alteram Bergkii pini0nem, quam rettulimus,
iam lassius Hermes XVI, 1881, p. 42 impugnavit allat0
loco, qui est in Aristotelis libro στερὶ ναστνοῆς, ubi VerSus XXV Empedoclis p. 473 asseruntur. Sed tamen multi loci commemorari possunt, ubi complures versus Arist0teles ad sententiam comprobandam affert et multis locis ad orati0nem explendescendam dicti esse videntur, quia iis mi88is e tentia intelligi potest. Ad quam sententiam c0mpr0bandam loc08 0nnullos Aristotelis addam.
11 quattuor versus Η0meri 2 novem versus Orphicorum 2 decem versus Empedoclis, cερι αἰσθήσεc0ς.
p. 109M , 30 quattu0 VerSus ΗeSi0di, θικα Νικομαχικα. p. 1367' 11 quattuor erSu Alcmani S, ρητορική . p. 1397' 13 Septem VerSus, ρητορική β . Cur autem h0 loco versus illi 0l0nis apti non sint, demonStrare nemo potest. Nam apud quem Script0rem Aristoteles meliorem invenire potuit explicationem harum rerum,
quam apud S0lonem ipsum, qui in versibus illis optime
σεισήχθειαν eiusque Venta demonstraverat 3 Itaque argumentum inVenire non p0SSUm, quo comm0tUS XiStum0, VerSUS ab alio sive lectore sive librario Sive Scriptore atque ab Aristotele ipso addito eSSe.
29쪽
Quae hoc titul inscript ordini phil080ph0rum amplissimo universitatis Berotinensis prop0sui, publici iuris saeiam hoc anno in libr0, qui inscribitur Fors hunge gur altischen Goschichi I, 1883.
Cum seri non posset, ut tabulas phot0lith0graphicas adderem, imprimis id egi, ut litteras omnes e0dfii loco ederem, qu in papyr Scriptae Sunt.