장음표시 사용
11쪽
6. Eadem atque πριν significatione in libris P0lybii exstat πρότερον - , quae particula Semper cum infinitivo 0risti c0niuncta est 1, 58 6 2, 3b, 6 6, 23, 11 15, 18,l 13, 1 a 1 post negati0nem). Semel haec particula cum indicativo futuri c0nii uicta idem exprimit atque μὰλλο C. 38 2, 11 ιόr μ δυνὰμενοι τυχεῖν
Tost λυ aTas far 00vra Πρότερον ζ παραχωρῆσουσι Tai et ς'). T. Quid novi affertur syntaxi Polybiana in ei particulae usu C0niunctivus et plativus evanuerunt, infinitiVus 90St negati0nem etiam tum adhibetur, Si ratio est condicionalis. πρὶν ζ forma muli saepius invellitur quam πρίν Sola. Et nunc videamus, qu0m0d res e liabeat aetate 0Steriore.
Indicem Stoicorum ed. Comparetii Rivista di phil0l. 82b Academicorum philosophorum indicem Hercul ed. Meliter 19027r. ποιημάrων H d. HauSrath, liri,ch. f. Κl Phil. Suppl. 12, 213, , V ed. Dubner, aris 1849 ἡ IV Volum Hercul IIJ 148 158 π. θων καὶ βίων Vol Herc. V 1835 et V 2 Ι 843II. ης Των θεῶν διαγωγης ibid. V 1839. n. . Prio ibid. X 1850 a. κολακείας ibid. D 1-13. 25-92. ΙIU 1-2. 138 141. Cf. lim. Mus. Rhen. 51, 315.
12쪽
π των πιιοικῶν ibid. VIII. 184 et Croeneri. Nesselys Studien VI 54 1906
λέγων verbum enutiliati0nis primariae deest ne c0lumnae antecedentis mutilat 0. Sie 1 rediis Meliter λ cum The0d0r0G0mper ' pr πριν r legere maluit πριν ζ. RiccardusF0erster hanc mecum c0mmunicaVit 0niecturam: hi ν, δυνατον ἱζ, at T dxassaχ. quatenu fer possit. δυναιον persaepe cium . 0nilingitur cf. Xenoph. Anab 1 3 15 6 5, 13 alibique. Cui sententiae aeeed0. Neque enim verisimile est lit-l0demum πρίν cum plativo c0ni ullXisse, quamquam in Scriptis eliis optativus denu0 0rere c0epit'), cum talem constructionem illa aetate nusquam inveniamus neque apud Di0d0rum neque apud Di 0nySium. Un0 0c enuntiati priniaria negati0nem continet, ubi rati temp0ralis est de rhet0rica IV 4 a τας δε τέχνας iusta οἱ ι απον -
M0d0s et infinitivum perfecti mutu sprevit. Nihil novavit β).' In edit.' Hermes 12, 223. y Cf. E. Schroefel, de optativi apud Dionysium Halicarnaseum usu diss. resta 1909 p. 4 et passim. Glalget de optativi apud Philodemum usu diss. restau 1913 p. 3 sqq. M Strathmann de hiatus fuga quam invenimus apud Philodemum Epi
13쪽
2. io Diodoro te illo. 1. Di 0d0itis Siculus πρίν particula vicies cite usus est ita ut eam tribu l0ci eum coniunctiv0, quatilior cum insultivo praesentis, viginti in cum infinitiv auristi c0nitinxerit Ilienuntiati0ne priri iuria bis v0cula πρόιερoi praemiSSa St 1, 64, 7 31,2), Semel Verbum scidii, 10, 34, 13).2. Vertamus n0 ad 0ni clivum qui bis invenitur 1, 77, 9
Verbum enuntiati0nis primariae his locis pendet ab indicativ praeteriti. alibus l0cis lat et Xenoph0n et rat0res 0ptatIVum a Pii pendentem facere maluerunt δ). Sed cum hic m0diis apii Di0d0rum tondum valde l0reat'), 0n miramur qti0 ut er0d0tus et Thucydide c0niunctivum p0Suit.
in Sturm l. l. 153. I R. apst, de Gebraue des optatius et Diodorus Siculus dissTubingen I903 praecipue p. 6 . . . Stimine liter Polybius uia Diodor, dari mitetnander liberein das in emporalsutgen, die in oblique Salg-geiuge Stehen, eide deii Optativus obliquus an vernieiden '
Restat ut agana iis de 10, 5, 1, ubi traditum est o Πυγα-
νῆς γεέρονιο, πρὶν αν πρυς at τοὐς di ci 0μολor Gai To Taκαιὰ ἐν προτέραν δείραν Γιοῖς πραχθέντα. allelibergius )lmue locum Singularem laudat uti iudici addit0. Quaesti0 habenda est. Agitur de m0re qu0dam Pytha re0rlum, quem illi it legem sibi imposuere. Quare ut rationem quae intere liuntiati0nes intercedit, condicionalem esse et sic scribendum PSSe πριν ν προς at τοῖς ἀνθομολογήσωνra κεε. Nam facilius Sane erat pro c0niunctiV indicatiVum p0nere quam νparticulam inserere, si indicativus exstitiSset. 3. Plurimis sane l0cis Di0d0rus infinitivum a0risti adhi
buit 1 39, 9 64, i 2, 21, 6 9, 20 l 10 34, 13 1l, 9, 3 13, 10,1 14,40, 2 52, 1 59,5 70, 6 19, 13, 5 15,6 74,3
103, 1 20, 9, 2 31,9, 1 33, 24; et post negationem 3, 48, 3 19, 38,1 20, 109, 5. Prim l000 1, 39,9 constructi quae arrρii pendet 0n 0d quand0 sed etiam ubi aliquid fiat indicat Nεῖλος πλῆρωon ἐχει πρὶν Iυῆσαι τῆς tri Ἀτου ). Quater exstat infinitivus praesentis, qui Variae Significati0liis est. 1, 92,4 ού μὴν ἀλλα τῆς τὰρεως εἰς τὴν ἐμνην
καθελκυσθείσης πρὶν ἐν λὰρνακα τὴν χον νεκρὰν ,ουσαν Et Tai Z ν έθεσθαι, Tm βουλομέν u arηγορεῖν ἡ νόμος ἐζουσίαν di δωσιν. Di 0d0riis morem Aegyptiorum describit, quam0brem recte insititivum praesentis ponit, ut rem iterari significet. 19, 34, 6 μεν γὰρ δύναμις πῆσα πρὶν ἄπτεσθαι τὴν πυρὰν τρις περιῆλγεν. Hanc c0nstructi0nem eadem atque loc0 ante laudat esse significatione iam secla adiectiV probatur. 19, 18, 1 ναγκὰζοντο si Par0πεδευεσciat περὶ τον ποταμῖν
πρὶν λιον ἀνατέλλειν. Hic infinitivus eti0nem ingressivam indicat. Talibi is l0cis a0ristus adhiberi s0let'), Sed saepe ab hac regula receditur ut apud Pausaniam 4, 6, 1 6, 21,6 7, 16,23 et apud Phil0nelii et Dionysium, de quibus infra. Α0ristum Di0d0rus p0suit 14 70, 6 πρὶν λων ἀνατεῖλαι
i L. l. s. 13.' Idem observatur apud Pausaniam. V. 0gel p. l9. y Sturm p. 4 et 150. M Rogel p. 9.
14쪽
praesentis indicatur 13 79 8 πω ζ δε τὰ στρατόπεδα διaβι-
tequitur 3, 48, 3. Iare rubrum et Arabia describuntur F0nsD10d0a' est Datharchidis itidi de mari Eryllirae liber quintus Agatharchidis l0cum supra iam laudavimus Agatharchides
Natio ut antea temporalis est.
πολέμου τραπεις καὶ ἐφυγεν .... πήλιν ἐφυγε a To πλεῖ- σιον ιλ. Neque Ver recte mutatium Sse put0. hi saepe ut
praepositi cum geneti V coniungitur velut a Pindaro, Flavi I0sepho, Plutarch0, aliis Vid. 0ncluS. p. 32). 5. πρίν et πριν ζ 0rma Diod0rus eodem m0d discrevit atque auct0re Supra c0mmem0rati. πριν ζ, quam decies quinquies adliibuit, semel πρὶν ἀ 31,9,1 - utiquam ante vocem a v0cali incipientem exstat . πρίν 0rma ante Vocalesn0Vies, ante c0nS0nante ter invenitur. 6. Di0dorus ab usu classic ii in mi illum recedit. Unica est excepti0, qu0d ptativum in rati0ne obliqua sprevit.
centies vicies itinquies invenimus. Semel est coniuncta cum indicativ0, quater cium coniunctiV0, centies indevicie cum infinitiv0, semel adverbii locum btinet Ant. 8 65, b). πρίν partieulae ter πρόιερον adverbium antecedit, exies θύνω 3, 20, 30 64,3 6, 4, 4 7, 10, 2 8, 18, 4 9, 14,8) 2. Indicativum Di0nysius adhibuit Ant. 10, 7, 4 υ πρότερον
15쪽
qii de l0c0 8 54.2 Baumantius oeulam inserere vult. sed ipse fatetur iae in re nil certi constitui posse. Scriptores aevi prioris isti particulae plerumque di addiderunt Sed sunt excepti0nes H0merus iam et Hesi0dii asti Solam eum e0niunctiv iunXerunt a particula Iton addita 'i Quam primi adhibuerunt p0etae lyrici N0n millis l0eis Her0d0ti 0dices diserepant in libris hiucydidis omnes eo dicesinit inqlites di miserunt. ut res 110n tam certa Sit llam turmius putat inti addit. Similiti res se habet du0bus l0eis rat0rum et tribus Platonis. Accidit ergo iit a Vocula desit. lle ille labemus quod de uet0ritate e0die uni illo l0e Di 0nysii dubitenuis praesertili elim ietiam aliorum seript 0rilm 0 eis haud paucis desit A. 8. 75 3
λiro . Sic traditum est. Icies stingitis in editione Parisina rotia alia Seribit elli SSenti Dr. elum ru et aa, et Saepe inter Se Se mutenilur Arsi formam ante consonantem p0nere Dionysius n0luit qua de re infra agem HS. 3. Venimus ad infinitivunt, ii quinquies S tempuris praesentis semel perfecti centies decies ter oristi. Infinitivus praesentis adhibetur. Si aeti enuntiati0nis secundariae iteratur ahit ingressiva est . . . 2 l δε σε υλε i Gya ra cirrai Ta D r ovrrsi ἐπιχειρεῖν θ U λικωδε et 8 27 2 a Vix εγχει θεῖν L pd Iror ε
Iacobvus in editione infinitivum praesentis recepit, Sylburgius κaTεGTsarii εδε ica Vel - ε1 Gai To 0niecit, quibus Mentiri nequeo. DionySiu narrat impetum celerius factum esSe quam ut astra poni potuerint. eti sententiae Sub ordinatae innessiva est ad quam significandam a0risti infinitivus adhibetur cf. 2, 38 1 5 16. al. Praeterea participii forma - Gairες facile in infinitivum fascia corrigitur. Uno Deo inVenitur infinitivitis perfecti T. 13. 2 μὰλιGra 'r Grὰσις ιαρριπι επι
Ving εGe a οὐ d. r. Gri,ioi. Apertum est h0 loe insititivum perfecti vim praeseritis habere et indieare actionem durantem. quae significati it Vocula augetur. Praeterea πεπαὐσθαι per se ipsum iam idem fere est atque Ira Esciat. Nunc vertamus n0s ad ins nativum ori Sti qui invenitur toginta loci p0St Tois et triginta quattu0 90S asi, r. in
16쪽
70, 5 84, 1 9, 26, 2 34,3 47, 2 53, 4 57, 1 59, 3 63,2 et 3 6ψ,1 71,2 10, 10, 2 26, 3 40, 4 48,2 11, 7, 1 20, 3 et 5 36, 2 37, 5 46, 3 et 4 12, 13 l 13 8, 2 14 9 4 15 3, 11;10, 2 18, 5, 3 19, 10, 4 20,5,2 11, 1 de Dem0sthene 9: ad
t ς ἀκμῆς γενέσγαι. Hic e seriou Xplicatur c0nstructione πρίν pendente uitibus l0eis addendiis est 2, 31, 1. Di0nysius narrat virgines Sabinas raptas esse lio prim regni ann factium esse ali 0 qu0Sdam prodidisse Gelli lim autem quarto,
tiati0nes ratio temporalis. Pariter res se labet , it 1 διὰ
alit0 res se habet reliquis tribus l0cis 8, 5, μὴ πρότερον
ποθεῖιε δε χρη πράετειν ἀκούσαι πρὶν ποιός τις ειμὶ ἐξετάσαι. 10 19 4 ρκους διομοσὰμενος σχυροῖς περὶ του μὴ λῆφε- σθαι πάλιν ζ saarεiax πρὶν ἀποθέσθαι την προτέραν αρχὴν προεῖπεν αρχαιρεσίων μέραν. li 7, 5 κριναμεν μὴ πρ Gερον ἄρ at 1 ῶν ἐργων πρὶν ζ πειραθῆιαι τῶν λόγων. Animadvertendum est mnibus fere iis l0cis, quibus infinitivus vim coniunctivi usurpavit, in enuntiatione primaria πρότερον particulam exstare. Idem apud P0lybium e l0cis X et observamuS. Quater ergo Di0nysius a regula, quam classici statuerunt, discessit, cum infinitivum admiserit pro c0niunctivo, ut rati0nem
condici0nalem redderet, id qu0d iam Polybium fecisse supra vidimuS. 5. Iac0byus in bservati0nibus in Di0nysium Halicarnassensem criticis ' stendit Dionysium in πρέν particulae usu c0ncursum ut vocalium ita c0nsonantium Vitavisse. Nam constanter πρίν 0rma utitur ante V0cales, oct0gies Septies, πριν ante c0nsonantes, tricie Septies . Quam Sententiam pr0rsus laudavit allenbergius ), quamquam c0ncedit Dionysium miti0rem esse in hiatu vitando. 110 0co Xcerpta Ambrosiana πρὶν h ante v0calem praebent 13, 8, 2 πριν cit χεῖρας ἐλθεῖν, ubi iam tessi ingius merito ζ delevit quattu0 enim l0cis πρινεις χεῖρa ἐλθεῖν traditum est G, 84, 1 9, 53, 4 13, 8, et
in Sequor ut Iacobyus lectionem codicis L. y Acta societatis philol. Lips. I p. 303 Sed vide utiner-Wobst, Beri. phil. och. 1892 . 24 p. 245. y Mus Rhen. 62 9.
17쪽
vocula merito inserta est. Nam primum Dionysius illo loco, quo πριν adVerbium S - , 65, D at προν ἀρισχευεμ μύχαις - , Sitatam p0Siti0nem V0cum ita mutavit, ut πρίν ante vocalem, non ante e0nsonantem Ollocetur. Nam ut clausulam ' efficeret, li0 facere 110n potuit, cum pros0dia eadem sitisset sive rdine Verbortum e0mmittat Sive n0n. Praeterea
nunqliani Di0nysilis p0St his particula μεν δέ, γάρ, γε Ρ0Suit, id qu0 alii script0res fecerunt, visi πρίν et πρὶν ζ formas n0n tanta subtilitate distinxerunt litanta Di 0nysius, Velut Polybius πριν μεν 16, 22 4 Strab Πριν γύρ 1, 3, 5 πριν δε 6, 1, 2 14, 1, 32 17, 1, 46 Diod0rus πρὶν ε 20, 9, 2 Pausanias ')Septies πριν δέ, bi asti γὰρ et πριν γε Semel πριν μεν Philo Septies πριν δέ. 6. Parica addenda fiunt de Di 0nysii quae fertur arte rhe-t0rica, Ilam ab e n0n esse c0nseriptam Le0nardus ad00 0-m0nstravit': . Nam sermo eius valde recedit ab el0cliti0ne Dionysiana Gai ideo me quo ille conferre aliquid p0sse ad lianc rem illi istrandam. Cap. T-8 XStat πρὶν νανερῶς ειπεῖν et πριν ειπεῖν et Πριν συναγαγεῖν. peritum est regillam, Ilana Dionysius sequitur, iis locis vi ilatam esse; nam ille inter πρὶν et Iaxερω Vel συναγαγεῖν inseruisset 0culam, ut impedii set
T. Videmus apud Dionysii in mod0s magis orere quam apii Diod0rum. Attamen infinitivus sa0pe vim coniunctivi usurpavit. optatiVus ut alite deest ε).3 Clausulas i0nysius adhibuisse mihi videtur am perpaucis paginis perquisitis has praecipue formas inveni iluam rem OceaSione data aecuratius perquiram. Cf. Rogel . l. p. 8.' De Di0nysii Halicarnassensis scriptis rhetoricis quaestiones, DiSSerit. phil. Argentorat. II 1l3sqq. Multo ante de hac re egit H. A. Selioti, θι ηοηr0ο κη quae Vulg integra Dionysio Hal. tribuitur, emendata . . . Lipsiae 1804. Ant. 6. 56, 4 9. 4. 1 9, 58,6 πινότερον , particula cuni infinitivo aoristi adhibita est eadem significatione atque πρίν.
4. Do trahoite eo ς raptio. 1. Strabo πρίν particulam triginta septem l0cis adhibuit. πρίν pendet indicativus sexies, c0niunctivus ter, infinitivus vicies cites. In enuntiatione primari quater προτερον 3dverbium exstat 1, 2, 3 7 7, 11 15 1 37 16, 2, 10), ter verbum παύεσθαι - , 3, 16 5, 4, 11 8, 3, 28 , Semel formiuia πρύ- ἐερον παυεσθαι πρίν 4, 4,6), ter Verbum φθὰν υ - , 2, 8 7, 3, 1l 13, 2, 3 .
2. Indicativus Semper p0st verbum negativum invenitur. Templis iii Semper StisoriStus. Bi πριν partieulae υ πρί- ἔρρων antecedit, ter D aύεσθat, Semel D negatio S ita. His in f0rmulis Strabo cum Xenoph0ntis, PlatoniS, Orat0rum Sue invenit. Semper constructio, quae hii Sequitur, indicat, S-que ad quem terminum acti enuntiationis primariae fiat.
τη δ εγέλων θέλουσαν ἀνήγαγεν νύ d0μόνδε omnibus locis Verbum regens temp0ris praeteriti est ut apud classic08, qu0S
18쪽
scribae Sed, ut supra ' vidimus, n0nnullis locis script0rum ali0rum a deest, ut hic inseri necesse non it. 3. Vertamus n0s ad infinitivum. Binis l0cis est temp0ris praesentis et perfecti, viginti quattu0 a0risti. Infinitivus praesentis adhibetur ad actionem durantem significandam: 11, 14, 2 'Aντιτaυρος οἱ ro τελε-α, ἐκ θατέρου di μέρους χων τὴν Diau G μεταζυ ὁρ is ἐν ν του αύρου τε καὶ ἔς To -
est hunc l0cum acti0nem durantem c0ntinere Pariter res se
habet , 2, 9. Narrat Strab Salganeum Vicum n0men cepisse ex morte Salganei cuiusdam, qui Persis viam e sinu Malaico per Euripum ostendisset; sed diicem Persarum illi diffisum
calem accedunt 11, 3, Αὐρος et ' Maro flumina πριν γαρ εις αλλ λους συμπεσεῖν ,ουσιν ἐπικειμένας πόλεις et 14 3, 32 πρινδ' ἐλ9Hν ni τὰς Ἐρυγρὰ πρῶιον μεν χραι πολιχνι ν εστι
Praeterea πριν particulae soli bis negati antecedit 6 1, 2πριν ὁ τους Ελληνας ἐλθεῖν Ουδ' σὰν πω ευκανι i. Plane inest huic l000 Sensu temporalis ante adventum Graec0rum Lucani n0ndum fuerunt. Aliter pr0rsus res e liabet 15 1 3T: narrat Strab iii India esse canes f0rte ου πρότερον μεθιέντας et ὁ χθ ἐν ριν εις Ους ρώγωνας δωρ araχυθ νaι. Hic Sane rati ad significati0nem condici0nalem appropinquat caneSillud qu0 11101 deiit, n0ii mittunt, niSi aqua in lare e0rum infunditur. Unicus est l0cus, quo Strabo a regula Sitata recedit. Quam ad rem imitati0ne perductus est; nam illud caput hausit ex Megasthenis Itidicis, apud quem hanc c0nStructi0nem fuisse c0niciendum St. 4. Hiatum post πριν Strab non admisit. Hanc formam du0decim l0cis adhibuit. Πρίν sola vicies quinquies inVenitur, quam quindecim l0cis vocalis sequitur. Iam Supra C0mmem0ravimus ter πρέν ante δέ semel ante γὰρ XStare. Praeterea in l0ci πρίν solam c0nsonans sequitur, , 3, 15 4, 6, 7 9, 2,
28 15, 1, 8 8, 3, 28 4, 4, 6, qua e re elucet Strab0nem in iacre 110n tam Severis legibus sese obstrinxisse quam DiotiySium. 5. Apud Strabonem mod0 - ptativ0 Xcept - orere VidemuS, cum 110vem e l0cis triginta septem ill0s adhibuerit
apud alios script0res muli rarius invenitur.
Semel adverbium est de pii mundi 114. De ptativi usu Philoneo v. Rei l. l. 8.
19쪽
πάτρια Nihil habet 0cii singulare, Sed c0nvenit cum regi ila
3. Ex 0cis, quibus infinitivus exstat, primum ill0 tractemus, citi infinitivum praesenti vel perfecti praebent. Me plan
turae SSelit. Regulariter a01istus acti0nem ingressivam indicat
sed talem iii 0 dum iam P0lybius ' et Di0d0rus' praesens
4. Restat ut quaerain is de infinitivo 0risti. Diuodequinquaginta l0cis ei antecedit verbum affirmativium de pis.
mundi 8 129 159 Legum alleg 1, 22 et 23 3, 8 et 8 et
244 bis de Cherubim 31. de p0ster Caini 14 et 163. de gigantibus 29 et 2 quod deris sit immut IT T. de agricultur 163. de plantati0ne 96 107 161. de ebrietate . de confus lingv. 40. de nigrat Abrali 138 et 141. de s0mniis 1, 11 et 112 2,221. de bratiam 5 182 226. de Ι0septi0200. de decalog 80 de Spec legg. 1, 311 2, 9 et 179 3, 1 et 103. de virtutibi is ibi et 165. de praemiis 2 qu0d omnis probus liber sit i. de vita c0ntempl. 5 R editi0nis Richterialiae . contra Flaccium 13 R. de legati0ne 4 R. r. p. 628 3 sit 3 3I 0st si, et de heri ibim 135 de c0ns.
lingu 38, de praemii 5 0S πριν L. Sunt vigiliti se loci, quibus enuntiati primaria negativa est. Supra vidimus talibus l0cis duas ineSSe rationes, temp0ralem ut 0ndici0nalem. Videamus hiemadmodum res Se ia-beat in libris Phil0nis. Mirum est, quam saepe infinitivum 90Si verbum negativum admiserit vicies Septies de un0 0copalii ante verba fecimus), saepissime fere omnium Scrip 0rum Τliucydides quater 6 6 'li, Xenopii0n sexies 5,4'lu, lato decies seXie. 13, 8 , rat0res vicies ter se 12, 9 l0 P0lybius n0vies 36 lii, Pliil0demus semel - 14,3 ' , Diodorus ter 12'l6, Di0nysius undecies se ,2 tu, Phil vicies Septies Gl, 'l0. Apud Pliil0nem c0nstructi0, qua infinitivus a si pendet negatione antecedente, tres significationes praebet. Primum lillo hac c0nstrueti0ne utitur, ut secundum regulam usitatam rati01iem temporalem indicet. Deinde haud raro insultivum a Pi SuSpensum facit 0cis, quibus indicativus adliibendus est quam rem, si recte l000 interpretati Sumus, antea n0 invenimus. Tum sane huic c0nstructi0ni rati c0ndici0nalis inest ut apud Script0res, qu0 laudavimus ). Inprimis l0c0s ill0s tractemus, quibu apparet determinatio
mera temp0ris am in infinitivi perfecti usu vidimus infiniti-
20쪽
ι βρε Di δει p08 πρὶν Ἀρ ωσθαι infinitivus facile ex ortat suppletur. Eadem res in scriptis Platonis observati try) nonnul- Iis 0cis hic insititivum praetermisit, si eiusdem verbi si atque verbum enuntiati0nis primariae. Pariter ins nitivus Hest in Septuaginta, legimus enim Gen. 29, 26 4υ εστιν Diως ἐν δ P0 o/ν μῆ- τὴν νευ'ἐραν προ - τὴν πρεσβυτέραν scit. δουναι Hunc quidem l0cum liti per alleg0riam circumlocutuSest in libell0, qui inscribitur de ebrietate 49 οὐ πρόεεοον επὶ
ia r ς πρεσβυτερας ἀφικνούνra θυρας νιλοσοφέας πολι 1 ταῖς νεωτεραις ενὶ πεῖν SenSu Sane est temp0ralis ut 0c Genese0s, quem Phil imitatus St. Nunc Ver vertamus n0 ad illos loc0s, quibus infinitivus Vin IndIcativi usurpavit. Indicativus antea ponebatur, Si constructi quae a πρίν elidet indicabat, quem usque ad te lini macti enuntiati0nis primariae duraret sive perfecta esset Xe-Π0Ρh0n, Plato, rat0res praecipue formulam o παλσθa vel
i 'm adhibuit Haec constructio imnin rara est apud scrip-
E0dem m0d atque hil Flavius I0seplius infinitivum pro indicativo a πρίν suspensum fecit velut iit Iud 6, 230 υκ