Scholia in Ionis Euripideae prologum [microform]

1쪽

aS partis the Foundations of Western Civiligation Preservatio Project '

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission rom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

States Code, concem themining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement fulfiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

PLACE:

4쪽

Restrictions o Use:

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARTMENT BIBLIO GRAPHIC MICROFORM ARCET

Origina Materia a Filme Existin Bibliographic Record

Master Negative

TECHNICAL MICROFORM DATA

I PUBI DATE FILMED: REDUCTIO MATIO:

5쪽

2.5 2.2

6쪽

FRIDERICI GUILEI n IV.

IN ABDITORIO NAIORE CELEBRANDA

INSUNT

7쪽

In Euripidis sabula Iono Mercurius, cui prologi parte poeta demandavit, ante quam argumentum Fabulae Oxponat, ipse qui sit spectatori bus aperit. Id I. H. Vossius, Epist mythol. I. p. 116, propterea seri debuisse suspicatur, quod, quo tempore haec Ioni sabula in scenam producta sit, nondum moris fuerit, certa quaedam inSignia petaSum, caduceum, talaria pinnata gestantem Mercurium inducere, quae Si geStasset, gnosci statim a speciotaribus potuisset. Talarium certe nullum disertum testimonium extare ante Aves Aristophanis, quam comoediam l. XC,2 actam ess constat, brevi post Ionem tempore siquidem recte hanc Hermannus, praes. p. X XII, argumento ex numeri VerSuum ducto, non diu ante Ol. LXXXI actam esse probavit. Nam quae Oeckhius ), Fixius η),martungus sibi indicia invenire visi sunt, unde certius tempus definiretur, haec Omnia nimis incerta partimque manifesto salsa esse, facillime, si res posceret, demonstrari posset. Neque certius est quod Zirndorserus A indicium repetiit ex oeconomia sabulae cum exitu solici,

8쪽

quod genus compositionis ab Euripide non ante ol. XCI usurpatum esse autumat. Nam quum de plurimis Euripidis sabulis, numerabantur enim aut nonaginta duae aut minimum quinque et Septuaginta, tam paucae superstites sint, quarum duodecim temporis incerti, in hac paucitato sabularum temporumque incertitudine quis tandem sibi persuaaderi patietur, Euripidem certis temporibus certa tantum compositionis genera sic unice probasse, ut nunquam variaret Igitur si tenemus quod obtineri potest, non diu ante ol. LXXXIX Ionem actam esse, h. e. paucis annis ante Aristophanis Aves, aut concedendum erit Vossio non insignitum in Ione Mercurium pinnatis talaribus suisse, quae ab Aristophane Av. V. 572, ei tribui videmus, aut, si uerit, non tamen ineptum Oetae Visum esse, ut etiam sic, quis esset, disertis Verbis speciatore edoceret. Scilicet, ut in proverbi est, superflua non nocent. Atque sic Euripidem iudicasse etiam hinc manifestum fieri dicas, quod non satis habet eius Morcurius nomen suum simpliciter profiteri, sed originem quoque ab avo materno Atlante repetit, id quod haudquaquam necesse suisse Omnes profecto consentient. Exorditur autem his versibus r

Atlantem igitur nobis proponit coelum humeris sustinentem et, quemadmodum mox apparebit, etiam contorquentem quumque in coelo deorum domicitum esse dicatur, una cum coelo etiam deos ab Atlanto portari circumtorqueri necesse est, pariter ut in Herc. sur. V. 403, ubi Hercules,

Atlantis aliquantisper Vicarius, στερωrro εῶν οἰκους SuStinuiSSe dicitur. Neirari autem non potest, Sic consuSRS SSe diversas diversarum aetatum

opiniones Scilicet antiquiores illi, qui coelum ab Atlante portari finxerunt, cuius Opinionis primum testem Hesiodum habemus, theog. V. 5 II; - nam

de Homeri loco, Od. 1, 55, non satis liquet β), - deos non in eodem coelo habitare unaque cum eo ircumagi, sed alios in monto Olympo, alios in aliqua parte orbis terrarum versari crediderunt posteriore autem, quum deorum domicilium et nomen quoque Olympi de monte in coelum translatum esset, si hoc coelum nihilo minus tamen una cum diis incolentibus sustentari ab Atlanto et contorqueri voluerunt, absurditatis culpam contraxisse dicendi sunt, meritoque propterea a Luciano, Contempl. c. 4, irridentur. Neque tamen omnes id voluisse crediderim, sed suisse etiam, qui coelestem illum orbem, in quo dii habitarent, totius mundi extimum semperque immotum, hunc autem, quem Atlas portaret et torqueret, infra illum

eoque circumdatum esse statuerent esse autem portas duas in iis coeli partibus, ubi lacteus circulus Zodiacum Secaret, per quas in superiorem illum orbem ascensus aut ex eo descensus esset, alteram diis, alteram humanis animis in coelum evectis destinatam si . De numeris versus primi in creticum post spondeum desinentis quum

abiermanno aliisquo disputatum sit, nihil nunc dici opus est. Hoc

unum tangam, quod Hermannus transpοSitionem verborum ad corrigendos numeros ab Elmsteio commendatam, ' Ατλας ὁ νωτοι χάλκεοισιν ανον,

propter postpositum substantivo adiectivum improbat, non satis considerato mihi factum videri. otuit enim sine dubio pariter utrovis modo dici. Nam sententiam ab eodem Hermann alibi propositam, quum anteponi adiectivum vult, ubi oppositioni, postponi autem, ubi ampliori descriptioni inserviat, exemplis haudquaquam comprobari Geelius demonstravit ad Eur Phoen. v. 92 p. 161. Equidem illud potius dici do-buisse arbitror, anteponi adiectivum solero ubi accuratius tantum defi-

9쪽

niendas substantivi notioni inserviat, postponi autem ubi vis eius ad praedicatum quodammodo pertineat et quasi causalis aut conditionalis aut etiam concessivae nuntiationis instar haberi possit, Velia hoc locori dicct uti τοις τε καλκέοιο υσι. Verum tamen ne hane quidem legem ubique religiose a poetis observatam esse latendum St. De verbo κτριSειν, quo sensu hoc loco Recipiendum sit, non consentiunt interpretes. Vam Sandorus quidem 7 praepositionis hanc vim esse vult, ut dicatur Atlas coelum terendo a terra distinere se de erdemegrei ben undisntferat alten); in quo, licet de praepositione fallatur, hoe tamen certe probandum, quod ipsi verbo ριδει significationem suam re- reliquit. Sed hanc quoque nuperus interpres Hartungus ab hoc pariter atque a latino verbo ero abiudicavit. Esse enim ρίβει et terere non quod nos vernacule dicimus reibis, sed illud potius, quod dicimus fusiren vel manu, addit, vel in corpore, ideoque etiam multo usu

ConSumere, duri sielfallige Sebraua abiithren Equidem nec quid hoc sit, et quinam inter Germanos illo verbo abfithren sic utantur, me noSSe prosteor, neque de Vera ac genuina significatione verborum qi 3 et ero

a quoquam dubitari posse confido, qui modo exempla eorum in exicis

congesta paullo diligentius consideraverit. Nam quamvis varie transferatur utriusque Verbi usus, facile tamen omnia a primitiva signiscatione derivari possunt, quae quidem sic sere desinienda est, ut sit i. q. rem aliquam tangendo Vel Stringendo, fricando, radendo vel etiam tundendo ita tractare, ut Si hoc satis diu aut vehementer fiat, ea res imminui ai-que aliquid de substantia sua amittere possit. Hinc apparet, quo iure et viam terere et Mox ρι Θεὲ dicatur itemque translata viae similitudine

etiam tem Pu terere, χρονον τρίβειν, aut etiam 'Aν τρισειν Compositum autem κτοι. ει Hermannu in hoc Ionis versu sic dictum esse cre-

dit, ut in aetor num significetur nam particulam ad finem reserri, qui Atlantis labori nullus sit. Sic etiam καριμι βίου accipiendum esse apud Sophoclem Oed. R. v. 248. Id mihi secus videtnr. Praepositionem illam in compositis nonnunquam continuationem significare scio, dicique de actione, quae non intermittatur ante quam ad nem perducta sit de a terna autem actione, quippe cuius finis nullus sit, qua ratione dici possit, mihi non liquero lateor. Neque apud Sophoclem, ubi legimus κατευ-κosita δὲ - κακον κακῶς νιν avoco ἐκτρῖψαι βίον, de aeterna vita cogitari

posse apparet. Assentior itaque Seidiero, qui apud Herm. in praes. p. IV, deterendi potius significationem huic loco aptam esse cenSet. Eadem significatio est e. c. apud auctorem libelli de puerorum educalione, qui in lutarcheis legitur, cap. 4: σίδηρος καὶ χαλκοις ταῖς παUκαῖς σω χειρῶν τριβεται. Itaque Atlas quum coeli Orbem humeris suis aeneis impositum verset, ut est in Ennii versu apud Macrob. Sat. VI, 1, aut torqueat, ut Vergilius ait Aen. VIII, 136, fieri non potest quineum, utpote et ipsum ad aeris aut serri instar durum, quamobrem etiam

σιδηρεος ut πολυκω.κoc dicitur, nonnihil paullatim deterat. Non absimiliter Verbum καριβει etiam do iis usurpatur, qui ianuas potentiorum requenter adeundo quodammodo deterunt hi enim σαο υρας τριβειν dicuntur testo Eustathio ad Od. XVII, 221, unde idem Eustathius, epist. 8.ad Omnenum, Opusc. p. 318 87, huiusmodi frequentes aditiones

etiam occis εκ igila dixit. Nolo autem dissimulare istum verbi usum mihi tragici sermonis personaeque di anae dignitati non satis accomodatum videri, mallemque Euripidem eo abstinuisse'). Nec minus displicet verbum εω in eiusdem versus et principi et exitu positum, cuius generis plane geminum exemplum me alibi legero non memini. quam-

10쪽

quam . mulium diversa videntur, ubi duo versus continui eodem vocabulo finiuntur, velut apud Sophoclem Oed. R. 1280 81r

ubi tamen recto SchnoideWinus animadvertit, repetii Vocabulo notionem malorum gravius quodammodo inculcari. Nec multum disserto. 777. eiusdem sabulae

ubi oppositio repetitionem flagitabat. Etiam apud Euripidem eraclid. V. 947 8:

repetitio similis vocabuli laudanda potius quam vituperanda videtur. Item Troad. v. 85. t

Alibi, quum idem vocabulum sit, declinationes tamen diversae sunt, ut apud Sophoclem Oed Col. v. 1354. 55r

Heraclid. v. 223. 4r

ubi etiam interpunctionis intervallum accedit. Minus placet quod . 591 2 legimus:

Potuit MEmi, toc dici. - Sed de universo hoc genere repetitionum conferri possunt quae a Reifigi dicta sunt Comm. crit ad Sophocl. Oed. Col. p. 186, et ameeli ad Eurip. Ρhoeniss. v. 21 p. 80 et v. 700 p. 14 l. In tertio versu cur recentiore editore ἡ πεί-ro quam xl ἰἐ- γειναν Scribere maluerint ratio manifesta est. Vid. Apollon de constr. II, 14 p. 21, 13. Schol. Ven ad Il. I, 20. Priores autem in huiusmodi minutiis non raro similiter peccarunt, velut Hippolyt. v. 34 pro eo quod olim scriptum fuit,

Verum Scripturam Ii κρη recentiores demum reposuerunt itemquo Iphig. Aul. v. 728r

pro eo quod olim erat, oi -. Et his quidem locis vitium etiamnieiro violat arguebatur. In Ionis autem versu et similibus dubitari non potest, quin non solum relativi pronominis accentus in pronuntiando sopitus, Sod etiam personalis pronominis vis paullo significantius quam sola litterula tu notata sit quamquam veram pronuntiationem scriptura indicare non OSSumu S. Denique Versum quartum qui conuitate post Ecfiῆν posito inier-punxerunt, sequentia Verba Sic acceperunt, ut Mercurius Se Iovi, summo deo, amulum esse diceret, id quod recte meri potuisse manifestum