장음표시 사용
11쪽
author's death took place in 1208, at the age os
Τanner, Bibliotheca. si Collectanea, iv. v. pp. 4. Id si I ho sollowing is the srst titie in this MS. Epistola Willelmi viri religiosi Canonici Noviburgi ad Ethelredrum abbatem Rie-
vallis. 7 he solio ving is the rem aliis of the partialty erased titio in MS. Reg. Incipiunt cronica W . . . . de . . . . hurgh de Gestis Λnglorum 'l Incipit prologus in sequentem librum.
12쪽
G. There is likewiso a copy of the History in Corpus Christi College, Cambrid ge; and a fragment, Containing the solarili and sis th books, in Trinity College, Dublin. The following contractions have been used in
13쪽
2. De Willelmo Ruso secundo ex Normannis rege Anglorum, et de expeditione Ierosolymitana. 3. De Henrico tertio ex Normannis rege Anglorum, et de quibusdam quae Sub ejus regno contigerunt. 4. Quomodo Stephanus contra jusjurandum invasit regnum Anglorum.
5. Quod Stsephanus fausta habuerit regni prindipia. 6. De Rogerio Salesbiriensi, et Alexandro Lincolniensi episcopis, et quomodo capti sunt a rege Stephano. 7. Quomodo Stephanus regiam auctoritatem ami Serit cum Nor
B. Quomodo rex Stephanus captus est in bello apud Lincolniam. 9. Quomodo rex Stephanus liberatus est per captionem comitis Gloucestren Si S. 10. Quomodo imp0ratrix fugit de Oxensordia, et de concilio Lundonien Si. 11. De vita scelerata et condigno interitu Gaus ridi iis Magna Villa. 12. De Roberto Marinium et ejus interitu. 13. De variis casibus regis Stephani. 14. De Turstino Eboracensi archiepiscopo, et origine Rie vallis ei Fontium. 45. De origine Belialandae.16. De Gilberto Sempringlia mensi, et ordine quem instituit. 17. Quomodo Willelmus Eboracensis non accepto pallio depositus sit, et quomodo Henricus Successerit. 18. De causa expeditionis derosolymitanae Secundae. I9. De errore Eudonis de Stella, et quomodo periit.
14쪽
X CAPITULA LIBRI SECUNDI.20. Quomodo. Conradus imperator et rex Lodovicus exercitum duxerunt in Orientem. 2 l. De Raimundo princip0 Antiocheno; et captione Ascalonae. 22. De intestinis malis Angliae sub rege Stephano. 23. De rege Scottorum David, et filio ejus, et filiis filii ejus. 24. De Wimundo episcopo, et in episcopali ejus vita, et quomodo
25. De Malcolmo Christianissimo roge Scottorum. 26. De institutione Hugonis Dunei mensis episcopi, et reStitutione Will lini Eboracensis, et de morte ejUS. 27. De viridibus pueris. 28. De quibusdam prodigiosis. 29. De successibus Henrici secundi in Anglia tempore ducatus
sui. 30. De concordia inter regem Stephanum et ducem Henricum celebratu.
31. De divortio inter regem Francorum et uxorem ejus celebrato, et quomodo ipsa nupserit futuro regi Anglorum. 32. De concilio Lundoniensi, et morte regis Stephani. CAPITULA LIBRI SECUNDI, pag. 89. 1. I E primordiis regni Henrici secundi. - 2. Quomodo rex Henricus secundus dominica regia ad pristinum revocavit Statum. 3. De situ Castelli do Scartheburch. 4. De obsidione et deditione Brigiae, et quomodo rex Scottorum reddidit regi Anglorum aquilonales Angliae partes. 5. De bello Walensium, et quomodo in gratiam regis redierunt. 6. Quomodo Nicholaus Anglicus factus est papa Romanus. 7. Qua de causa Gaufridus regis frater descivit ab ipso, et quomodo reconciliatus eSt. B. De subversione Mediolani, et Magorum reliquiis. 9. De schismate Romanae ecclesiae, et Papiensi concilio et conventu Gallicano. 10. De expeditione Tolosana, et de illustri comite Barcinonensi. 11. De horrenda intersectione Willelmi Trencheveil, et de ultione HUS. 12. Quomodo reges, Francorum Scilicet et Anglorum, dissidentes pacificati Sunt. 13. De haereticis Angliam ingressis, et quomodo exterminati Sunt. 44. De concilio Turonis celebrato ab Alexandro papa.l5. Decreta Turonensis concilii.
15쪽
CAPITULA LIBRI TERTII. XI16. De ira regis in venerabilem Thomam Cantuariensem archiepi
17. De morte Octaviani, et de reditu Alexandri papae in Italiam. 18. De secunda expeditione Walensi, et de adquisitione Britanniae. 19. De transitu piissimi regis Scottorum Malcolmi. 20. De vita et transitu venerabilis heremitae Godrici. 21. De quodam Ketello, et gratia divinitus illi collata. 22. De diutina vacatione ecclesiae Lincolniensis. 23. De duabus expeditionibus Amatrici regis Jerosolymitarii in AEgyptUm.
24. De discordia et reconciliatione regis Francorum et regis Anglorum. 25. De coronatione Henrici tertii, et intersectione beati Thomae. 26. De expugnatione Hiberniensium ab Anglis. 27. Quomodo Henricus tertius recessit a patre, et comm OVit contra eum regem Francorum et alios.
23. Qualia contigerunt apud Albemartiam, et Castellum Novum, si Vernullium. 29. De hiis qui capti sunt apud Dolum. 30. De obsidione Leicestriae, et guerra regis Scottorum, et captione comitis LeicestrenSiS. 31. De David Scotto, et quibusdam aliis qui a rege defecerunt. 32. De adventu regis in Angliam, et qualia Scotti secerunt in Anglia. 33. De captione regis Scottorum. 34. Qualia exercitui et terrae regis Scottorum eo Capto ProvenerUnt. 35. De memorabili humilitate regis Anglorum, eo de eo quod
36. De obsidione Rothomagi, et dolosa oppugnatione obsidentium. 37. Quomodo rex Anglorum pacificavit Angliam, et liberavit RostomagUm. 38. De concordia regum, et pace regnorum. CAPITULA LIBRI TERTII, pag. I94. E Lundoniensi concilio, et contentione archiepiSCOPOrUm, 2. De reconciliatione domini papae et imperatoris. 3. Decreta Lateranensis concilii. 4. De morte regis Francorum, et de hiis quae apud Constantinopolim provenerunt. 5. De mutatione monetae publicae, et decessu Rogerii Eboracensis archiepiscopi. et inundatione Hollandiae.
16쪽
XII 6. De Suero tyranno Nor egiae. 7. De morte regis Henrici tertii, et Gaufridi fratris ejus. 3. De morte Cantuariensis archiepiscopi, et institutione Lincolniensis epi Scopi. 9. De expeditione contra H Ollandum, et quibusdam eventibu8 Hiberniae.1O. De adventu patriarchae in Angliam, et morte regis Jerosolymorum, et regno filii ejus, et de Saladino. 11. Quomodo victus est Salallinus a Christianis, et quomodo postea praeValuit. 12. De causa adventus patriarchae in Angliam. Epistola domin papae ad regem Anglorum. 13. Quomodo patriarcha, insecto negotio, repatriavit. 14. De discordia regum, atque induciis. 15. De praerogativa terrae Jerosolymitanae, Propter quam totiens
devorat habitatoreS SUOS.16. De Guidone rege Jerosolymorum. 17. De proelio, quo exercitus periit Christianus, et captus est rex
18. Quomodo Saluilinus occupavit Terram Promissionis cum Sancta Civitate. 10. Quomodo Conradus Marchio munivit Tyrum, et de interitu comitis Tripolitani. 20. De obsidione Tyri, et reditu regis de captione. 21. De morise Urbani Papae, et institutione Gregorii. 22. De transitu Gregorii papae.
23. Quomodo Reges crucem acceperunt cum nobilibus plurimis. Statuta regum in suSceptione cruciS. 24. De exactione decimarum, et quomodo imperator cum suis crucem accepit. 25. De rupto foedere a rege Francorum, et consecuta morte regis Anglorum. 26. De moribus regis Henrici. 27. De laboriosa et morosa obsidione Acrae.
28. D se morte Willelmi regis Siciliae, et de malis quae per illam
17쪽
PRAEFATIONALIS OPERIS SEQUENTIS ET APOLOGETICA,
mus Servorum Christi minimus, Cum apparuerit PrincepS DRStorum, immarcessibilem percipere gloriae Coronam. Litteras Sanctitatis Vestrae Suscepi, quibus mihi studium et Operam rerum memorabilium, quae nostris temporibuS COPiΟSiUS Pro Venerunt, ad notitiam cautelamque pOSterorum ConSCriben-
durum dignatur ingerere; cum ex illo venerabili filiorum vestrorum collegio plures VobiS Suppetant, qui hoc OPUS Commodius Valeant atque elegantius adimplere. Sed ut video pia prudentia vestra propriis siliis, circa Observantiam militis regularis sudantibus, in hac parte dii Cen S purCen-
18쪽
dum, indultum misericorditer infirmitati meae otium non patitur esse otiosum. Et quidem vestrae circa me dignationi tanta Sum de Votione astri Ctus, Ut etiam si fortiora jubentis non audeam Contraire. Nunc autem Cum Cauta discretio veStra, non altis Scrutandis, mySticisque rimandis insistere, sed in narrationibus historicis praecipi ut spatiari ad tem PUS, tanquam Pro quadam, ex facilitate Operis, recreatione ingenii, ymulto magis excusandi mihi Occasio tollitur. Itaque in adjutorio Dei et Domini nostri, in cujus manu Sunt et nOS et Sermones nostri, fretus Orationibus VeStris, et sanctorum filiorum VeStrorum, qui praecepto Sanctitatis vestrae Suas non contemnendas preceS dignati sunt Sociare, opus injunctum aggrediar; Ρη UCa Sane, quae ad rem Pertinent, ante historiae ingreSSum praelibans.
Multo.J C. H. L.; tanto,' E libit Epistola. Explicit prologia S, C.
19쪽
PRO EMIUM SEQUENTIS HISTORIAE.
ISTORIAM gentis nostro', id eSt, Anglorum, VenerabiliS presbyter et monachus Beda conscripsit. Qui nimirum PraeSumpto altius exordio, ut ad id quod specialiter intendebat, Com-Ρetentius accederet, etiam Britonum, qui nostrae insulse primi incolae fuisse noscuntur, celebriora Subtili brevitate gesta perstrinxit. Habuit autem gens Britonum ante nostrum Bedam proprium historiographum Gildam, quod et Beda teStatur, quaedam ejus verba suis litteris inserens: Sicut i 9Se probavi, Cum ante annos aliquot in ejusdem Gildae librum legendum incidissem. Cum enim Sermone Sit admodum impolitus atque inSipidus, paucis eum Vel transcribere Vel habere curantibuS,
documentum est, quia in Veritate promenda Propriae genti non parcit, et Cum admodum parce bona de suis loquatur, multa in eis mala deplorat; DOC Veretur, ut Verum non taceat, Brito de Britonibus scribere, quod nec in bello sortes fuerint, nec in pace fideles. At contra quidam nostris temporibus pro expiandiS his Britonum maculis Scrip-
Τ Integritatis tumen ejus.J C. H. B.; integritatis igitur tamen
20쪽
tor emersit, ridicula de eisdem figmenta Conte Xen S, COSque longe supra virtutem Macedonum et Romanorum impudenti vanitate attollens.
Gausi idus hic dictus est, agnomen habens A rturi; pro eo quod fabulas de Arturo, ex priscis Britonum
sigmentis sumptaS et eX proprio nUCtaS, Per Si Perductum Latini sermonis colorem honesto historiae
nomine palliavit: qui etiam majori ausu cujusdam Merlini divinationes fallacissimas, quibuS Utique de proprio plurimum adjecit, dum eas in Latinum
tranSsunderet, tanquam authenticus et immobili Veritate Subnixus prophetias, vulgavit. Et hunc quidem Merlinum putre incubo daemone ex foemina natum fabulatur, cui propterea tanquam in patriS-sunti filio excellentissimum atque latissimam tribuit praescientium futurorum: Cum Prosecto et Veris rationibus et sacris litteris doceamur, daemones aluce Dei seclusos futura nequaquam Contemplando praeScire: Sed quosdam futuros eVentus CX signis sibi quam nobis notioribus, conjiciendo magi S IIIam CognOScendo Colligere. Denique in Suis quamvis Subtilioribus conjecturis saepe 1alluntur et 1 allunt. cum tamen per divinationum praestigias apud imperitOS, ' quam utique non habent, praeScientiam sibi arrogent futurorum. Sane divinationum Mer
lini perspicua fallacia est in his quae in regno
nominati Gaufridi, qui divinationum illarum naenia Sex Britannico transtulit; quibus, ut non frustra creditur, ex proprio sigmento multum adjecit. Porro ad ea, quae vel ante ipsum vel in diebus HUS evenerunt, taliter Sua, quod utique facile poterat, temperavit figmenta, ut congruum DOSSent in-y Putrissanti. J C. H. L. ; Pre tris Anncti, Η. Quam utique non habent. J H. L. N.; quam non habent, C.