장음표시 사용
91쪽
illiteratis prolatum , intelligitur tantum de pecunia numerata, vel de denariis aut nummis, per text. in I. . in princ. in Perb. pecumam. ct in I. sed Iulianus. f. mutvι dationem. g. ad SC. Macedon. qui textus expressὶ dicit,appellatione pecuniae, tantum pecuniam numeratam comprehendi; &Cardinat . in Clement. exIνi. g. porro. d.
orb.signis ubi dicit, pec uniam de denariis proprie intelligi. & Bartol. in Luxorem. f. legaverat. Τ de legat. r. ubi inquit: si in sermone hominis illiterati facta est pecuniae mentio, intelligitur de pecunia numerata. & Alciat. in I. pecunia verbum. st de V.S. tradit, pecuniae appellatione proprie nummos vel pecuniam numeratam accipi, ubi allegat Plin. lib. l. nat. histor. cap 3. & refert,quod secundum vulgarem usum loquedi, verbum pecuniae , de pecunia numerata tantum
intelligi debeat. Et dictionisaeaar est ob ran baa. rem Sestra haec est propria signisic
tio, ut pecunia ad manum habeatur,& prompta sit vel parata, ut statim numerari possit. Et censetur ista dictio, baarim Eeld te ad exclusionem mercium, ut per eas se lutio fieri nequat, apposita esse: clim ex communi usu loquendi, tum ex dispositione Iutis, ea tantum pecunia di catur esse parata, quae In promptu est, Sc ad manum habetur, ut statim numerari possit, perallegatos Dd. senbec. consi. abs. num. 3. qui tamennum.go. limitationem addit.
immobilibus vel anianis reditibus,
commune nihil sit, testatur Pruchinman. Pol. a. consi s. num. ρa. Ac ita fidei commisto, si1b pecuniae signatae
constituto, res immobiles includi non posse, notatur ibidem num. Ua. Et
in Latino aequi pollere pecuniae Verbum, sed verbi pecuniae aequi pollens. in Teutonico voculam Seldi esse. staturq; omnes, qui latinὸ dc GermanicE loqui unquam didicerunt. AGnum. yy I. subjungit, etiamsi verbum
cuniae, nec tamen pecuniae verbum, in significatione etiam impropria ac ceptum , alia , quam quae in pondere, numero ac mensura cosistunt, continere. Aca nemine unquam demon
strari posse, verbum Q aarmjai' in
nostra lingua, non nisi tantum illam significationem habere , qua pecunia parata, de nomina debitorum Elum-m d veniunt. Sicque num Posidem Pruchman. absurdum esse ait, si quis fideicommissum et,usque prorogare velit, ut seb verbo signatae pecunia: te iustum , universum fidei committentis patrimonium comprehendat.
92쪽
Largum cruorem ex cadaVere occili, aliquo. de homicidio luspecto accedente , profluentem, funiciens ad
torturam indicium praebere , communiter quidem invaluit. Eam tamen reprobantquam multi : cum insontem quenque in capitis discrimen id adducere pollet : δc tunc deinum indagandae veritatis gratia, quaestioni pateat locus, quando reus verisimilibus, probabilibutque oppressus est argumentis, quae ex aliqua extrinseca, ac nobis cognita causi profiscuntur, I.f. ct L ι. 3. un. C. de qua l. l. unius, 13.3. I. I. marrim. ao. post Hoc autem indicium ejusmodi eL se, neutiquam dici posse autumant: quippe cum illud ex causis, homini etiam lapientissimo incognitis, S vati de remotis proveniat ; naturalibus enim causis hoc signum demonstrat inequit: cum ςOrpora mortuorum ex
anguia sint, nec ulla vis cadaveri frigido insit, quae egererς sanguinem valeat. Quapropter cum dubium pla-nE & incertum sit, an divinitus, vel Doemonis cujusdam praestistis & iuIusionibus,cursus ille coloriS moveatur, pro indicio ad torturam idoneo iudicari non debet. Satius enim est, impunitum relinqui facinus nocentis , quam nocentem damnare, I. ab
Ego puto , cruentationem hanc, inter indicia, ad torturum recenseri debere; sed non siissicere solam. videm e tr. de ιnformat. O coactione fisa. Est de alicubi in Germania mout vel ad requisitionem amicorum ac propinquorum occisi, vel ex ossicio Magi stratus, ii, qui conflictui intest- fuerunt , de de admisso homicidio suspecti lunt, ad mortuum perducan
de authore caedis dubitatur, S: digitosluos vulneribus applicent, verbis utentes ceptis,an sic fortE verus hoomicida, s ninsru vulnus tactum lavo guinem emittat,manifestari possit. L Itque haec consuetudo in multis Germaniae Provinciis etiamnum usitata, neque omninb irrationabilis. ut notat ZieritZ ad artic. P. G. O. I g. Cum exempla historica non tantum, verum etiam ipsa experientia testentur, hoc inveterato alicubi inqliis tionis remedio, multos homicidas, non sine isto divinae ultionis argumento, alias accedentibus indiciis x
suspicionibus, mille convictos,& j sto supplicio sublatos.
Quae vero sit ratio, cur cadaver c ram Occisore, prorter praecedentem contactum soleat sanguinem emitte
re , vatia hinc inde a l hilosophis
Medicis, de Iureconsultis disputatuis multae etiam ac diversimodae allegantur caulae, ut mult s hac de re sentet tias &auctores recelet& laudat R. P. Mutin. Detrio in Comment. in octa
93쪽
viam Senera,verfιa . Plerique urgent tem Corper tlcher arserait 3 s. Illam antipathiam,ex vehementi odio Stund ermorderi gem feta vnd thetis occisi , in occisorem, quod qualit, in ei nem Stiuid tam latentem S arcanam impresserit iror dein Actu, umer sttheiri Dim nulcorpori, cum cadavere permanen- behi initio tintas tentaeim mitatis. tem: juxta illud Lucretii: sedeater Querust inind Tauch gelegeia , Id1 perit corpα mens unde in triviisen mollens viad sepiad binde avisjaucia amore, threr relicti Z illis ag satis confidenter Namque homines plerunque ca- veri' arrit. NB. vier auis duntan vulnus, ct illam deii emitisten gemaricii da der cius ibi Emicat in partem sanguis, unde nut eliret . ellenparti lamine n styndicimur ictu. obvermesdte ιmcen si niveg gil offen.
Et si cominus est. hostem ruber ω- auis Jurfuhruns des Atrgin cupat horror. det si mrper a iiij deni Nund biungensed Paracelsus duplex in homine Θαaumgeben NB. diiseri 'praesens
94쪽
Ex hoc apparet , vulnus, corpusque mortui gradus culpae observasse.
der Dund ex rancore gestiuimet; sed non vulnus, mill er nidit her
plo constat , occii im eadem serE 1 lennitate obtervata, nullum plane signum edidis le : forsan, quia homici dium casuale erat, nec vindictam sen-guis expetebat. Quod enim Spiritus occisi, transeat in occi dentem, expetatque vindictam . creditum est limul sis. Ioachim. Stephan. demonstra
Interdum miraculosξ fit aliquid hac in parte, quod non intrat Iuris r tionem. Sic Gilbertus de Clara, C me, Gloverniae, maximis affecerat iniuriis S. Thomam Herefordiensem in Anglia Episcopum, quod Ecclesiae iura ipse tueretur,1 lle invaderet:obiit interim diem suam Episcopus absens. Necessarii autem ejus ad ejus Ecesssam deserenda ossa proi sus carne a lata , curaverant: mox ubi obvius f etiis est Comes, a puris nudatisque omni carne ac sanguine ossibus, plurimus manavit sanguis. Id conspic
tus Comes, terrore concutius, poeni
tentiaque ductus , Ecclesiastica jura omnia , se invasa restituit, ut tradit incerti nominis auctor in vita i in
Clim igitur is sanguis a siccis ossibus
mana Tt, ad concutiendum scelesti hominis, & impcdnitentis cor, nullaque spirituum, aut infectionis sa suinis ebullitio considerari hoc casa potuit et quandoquidem S. Thomas absque ullo vulnere dem suum obi rat; neceIIarid illud conlequens est,
95쪽
sentiendum esse, in occiso corpore Deum id miraculo agere , quo homicidae culpa gravior agnoscatur, & se poenitentiae dolore assiciat. Ac refertur Consilio Altorphino Ia. epistola Ioachimi Camerarit, Archi tri Norimbergensis, ubi inter alia habetur: Tota illa probatio caedis, per μαλοδειξιν videtur elle singularis, sεειονὶ . Et quamvis Andreas Lib
vius nuper accuratum scriptum de illo ediderit, & naturales causas afferre conatus fuit; tamen rem non ad demonstrationem , sed tantum aliquam probabilitatem deducere potuit. Apud nos plane non adhibetur, vel saltem raro haec δοκιμαέα, Sc non nisi aliis indiciis pluribus concurrentibus. Memini ita Saxonia aliquando accidisse,quod quidam, qui suo Hero non poterat rationes de omnibus reddere , in quadam υ Τροπῆ domestica, ideo fuerat suspentus, Ec cum Dominus post biennium, vel etiam ut puto, longius tempus, locum supplicii imprudens pi aeteri isIet, cadaversemi consumptum, caepisse langui. nem per Os ct nares effandere. Quod in Pnilosephus qui ipiam, etiam argutissimus, possit ad Physicas caulas referre, equidem apud me p ane est dubium.
De antiquitate oppidi twtii ii mo dubitare potest. Eaq; de re itastriabit Dii. Iollann. Κieffer, Medicinae
dus Bartholinus. Perusinus, in scintr
Tu quoque Dux Bada, non inferiora secutus Austicia,Mi Martem properas,qua cana vetustas
96쪽
den Antoninum Philotaphum deutet nus dere Anno Christi isa. in regieren Ogefansten: da iupo: lvit genuint f ron Antonino Caracalla, der allerent uber die ro.
Hactenus Dia. Micifer. Quod Familia Badensis bHachber-gica non sit alia&diversa, sed una ac eadem, testantur Chriitophorus Marchio Badensis, & Philippus MarchioHachburgensis in pacto reciproco , quod de succedendo sibi invicem Anno I 9 o. in die Sagartholomaei fe
Vnde veri, fami l iae Eae pri ma m trahant originem, dc quem habeant communem stipitem, vel primum stemmatis ibi auctorem, inter Historicos de Genealogistas non constat, quin imo iplaeuam manuscripta, in Archivis latitantia , diversimodE s quuntur. Reperiuntur enim nonnulisti, qui Familias hasce deducere conantur ab antiquis Comitibus Ba-
densibus, qui olim in Ergovia, in ipsa urbe Badena, seu in Castello The
marum , uti Rhenanus appellat, aut in Thermopoli, ut Clareano nominatur, habu arunt. Alii Marchiones hos serenissimos, ex Vrbe Romana accerssint & ab V sinis ortos elle fabulantur, vide
Franciscum Irenicum in sua 'Exegesi
Germania, lib. I. cap. ιυ. eq. Petri de Andio libr. r. de Imper. Rom. .
Quidam ab antiquis Gothorum Regibus, Ee Scaligeris Veronae Dominis, qui ex illis, deducere volunt, de quidem a Capione leu Ansete primo stipitet. Plerique, neque Ursinonim vel Scaligerorum mentione facta, 1 C mitibus seu Marchionibus Veronensibus eosdem ortos eissio, Sc Herman-rium Uemnae Marchionem, a Friderico Imp. Ahenobarbo, cui obses traditus fuerit, hisce primi Regionibus impositum, & Principem Imperii constitutum, vulgb persuasi sunt. Mitiasterus, Pantaleon, Hieronymus Henninges, Elias Reutherus, Albi-χ.ul, ac fermE Genealogistae ac Hia. stolici omnes, quibus hactenus ipsi Marchiones Badenses decepti, Majores suos a Veronensibus descendisse
97쪽
sed omnes hos ballucinatos esse, ricus Barbarossa ad Imperium perus& veram Marchionum Badensium dc nil aut: n italiam profectus est, Ma Hachbergentium Originem ignorac chionatum Badensem tenuerit. Id- se, scribunt Iohann. Pistorius Nidda- que Guili mannus ex Diplomatentis, cui vera investigatio Sc deseri- Conradi II. Imp. in quo expretia fit mici familiae Raderisis de Hac liber- mentio Marchionis de Bathar, rectδgensis,certo de splendido talario con- observavit. Ait enim Imperator Anstituto . commilia fuit. Item Fran- no Domini Ii 39. se Privilegia Viciscus Guili mamis, vir antiquitatis erami Fabariς Abbatis confii mare,in apprime pertius, ιnsuu Habsburgi - praessentia Alberonis, Archiepiscopicu, sive ιn librude antiqtia 9 vera ora- Trevirensis, Ortii ebi Episcopi Baligine Domin sutraca, lib s. cap. r. Et ieenss , Friderici Ducis . C radie a par. Scioppius , in stemmate Augu- Ducis , Matthaei Ducis . Hermanni Domus Austria, quod Consiliosuo RG Marchionis de Batha , Adelberctgio ct Classico Bellisacri, Anno 1ειρ . at Marchionis de Habe urg. Iunxit. Hi omnes Familiam Baden- Ita in veteri codice Bachen avvensem Se Hach retensem , ab antiqui si legitur, quod jam ante, nimirum, simis Vindonisi e , Altenburgii& tempore Paschalis I I. Papq Aηnο rus. Habiburgi Comitibus provenire; ac Hermarmus Marchio Badens sunVi, propteret Habimurgi eam . seu' - lalua Bachenavv, fundaverit Mona-diernam Austriacam. Zer ingensem, sterium Canonicorum Regularium Te icam, Badensem . Hachbergi- s. Augustini, in gloriam de laudem Cam, Ecc. unas ealdemque Familias Pancratii Martyris, quam fundati esse, ex ipsis Archivis i in onumentis nem Bruno Episcopus Spirensis , ad
Veterum, allerere non ver rizur. petitionem Hermanni, V.Cal. Mari t.
itilige mei oe dir ferin Marginrausa firmationis ipsius sunt haec verba: In
li Eadcn- rc. vhraltes nomine Sanctae & individuae Trini-8:ir is. iii Uererri in Italia , vola tali, notum sit tam suturi, qu m
quod Hermannus Terri iri, Herman- hu , voti: rue piis & diurna inspirant secundi Filius, Hermanni priris, tione concep is, de fidcriis Herina nulpostea Monachi Cluniacensis facti Marchionis annuens. concesti, ut ii
tqui fuit Berchioldi Zerin entis fra- Ecclesia,S. Pancratii Martyris cun- ter) Nepos, multb prius qua in Frklo structa, qda in ip e dc Uxor ejus I
98쪽
ditha, ipsiusque Parentes praediis de
Decimis ditaverunt Pauperes Christi
Canonicos, secundum Regulam B. Augustini, communem vitam dueentes, col locaretur, &c. Anno D minicae incarnationis M. C. X XII. Indich. Is . I . Kal. Martii.
Quin ipse Fridericus Primus Imp. donationem ab Eristeinens Abbatis.
sa factam . Hermanno eidem Ma chioni Curtis Besighelm, confirma vit Anno Imp. secundo, An. C. II F s . In dict. I 4 quo tempore nondum It
liam cum exercitu intraverat, nec
proindὸ, ut vulgd putatur, Herman- num obsidem inde secum in Germaniam ducere potuit. Itaque non absque ratione verisimile et se scribit Guili mannuI, Berch-toldum primum Barbatum Ducem Teringensem, in filios, aut iplos Inter se haereditatem divitiise. Berchioldo- secundo, Ducis titulum & majorem
partem: Hermanno tanquam minO-
ri, titulum Marchionis cum non poe-- nitenda ditione attribui potu ille,imo debuille : nugari etenim hic , ut in plerisque, Lazium, qui Hachbergensium Marchionum ditionem Berch-toldo & Cunrado Zer ingensibus ademptam, Marchionibus Veronens bus 1 Friderico I. traditam dicat, clanu trunque Ducem ob rebellionem
Duxit verb Hermannus II. Iudiatham Comitillam Badensem , quae cum ad ipsum Dominium Badae detulisset, dedit ei causam, ut se Marchionem Badensem scriberet , cum prius nullo alio , quam solo titulo Marchionis appellaretur: quem tit tam postea Hermannus III. Iudithagenitus, adsumptis quoque maternis armorum Insignibus, retinuit,& ad
posteros trant portavit. Quamvis autem negari non possit. quod Hermannus IV. Hermani HTertii fi Ii . sub dicto Friderico I.
Barbarossa Imp. non tollim se Domianum Badae, sed limul etiam Marchionem Veronensem appellaverit; gubernationis tamen eam suille den
minationem, non Origuus, ex eo Pr
bari scribit idem Franciscus Guili manus, quod Barbarossa everso Medi lano, domitaque Longobardia, &iu plures partesdivisa, lingulis partibus, imb penE Vrbibus Proceres Germaniae praefecerit, uti testantur Historiisci Italici, quo tempore Hermannum Marchionem Badensem , tanquam Uicarium seu Gubernatorem Caec reum , Veronae iam debellatae, et se
impolitum; ide ue ipsum postea in
Germaniam reversum, titulo hoc Veronenti deinceps usum suille, quem post ipsum pauci retinuerint, magis
memoriae caula, quam ad demonstrandam originem prolapiae,Aus pos tellione in haereditariam Domum veteris Uermaensis.
99쪽
vndictit aequali jure mit ei nander gi.
olim etiam Austria supra Ama- sum, ad Bavariam pertinebat: Quadere ita scribit Dn. Carol. Stengel. in Monasteriologia. ubi de Metten: Fri-dericus , cognomento Barbarossa, Henrico Saxonum Duci, Henrici alterius , ejus nimirum, qui a Conrado Rege prostri plus, δc ex universa Ba- varia ejectus erat, filio , Bavariae ac Norici Ducatum restituit : & Henricum Patruum suum Marchionem Austriae , tunc Ducem Bavariae , ab eodem Ducatu ta anstulit ac amovit.
Quia verb ejusdem Henrici Marochionis praecipua nobilitas, ac summa honestas exigebat . ut nomen D cis neutiqu m amitteret: & ut Duces Bavariae minus deinceps contra Im perium tumultuari, & rebellare possent, Imperator de voluntate &con
sensu Principum, in Comitiis Anno
D m. c II cLv I. Ratis nae habitis, Marchionatum Austriae a Iurisductione Ducum Bavariae eximendo, &quosdam et Comitatus. de Bavaria adiungendo, convertit in Ducatum. Sic iste Henricus factus & designatus legitur primus Dux Austriae. Bavaria, olim BojOaria, vel Bojaria dicta, a Bois nomen traxit, quos Germani Tojir dixere, unde Pojerland
BOjorum terra, regio vel Provincia, quae nunc corrupte mjerland vocatur. Quae in digitatio etiam gener tim uta veris Germaniae&Galliae aliquando attributa fuit , quod Boji Principes utrobique regnarent. Vnde Moguntia, Bojamae Vrbs dicitur 1 S. Eulogioni epistol. quam refert Case
Nobiliis Dia Goldast. in operesuo eru-Gιenu ct iligentia incomparabitu, de de Iare Ecbι m. tib ν c. . adfin. An Septemviralis dignitas Ducibus Bavariae competat ratione Ducatus 3 qua stio est latis intr: cata, cujus mentionem feci, in meis dissert. p. ἐς succesi. o elect Regia. DI ais. Oseq. de pro Bavar a conc a dic Dia. Gevvotidus cisti temr:Du. cap. Io. Et non im
100쪽
probabilem hancce faciunt opinatio/ ten ili. v Id. insta verb. nem, quae habet it*nan. lib. uir. Hr Furni item bannales : qub tota vi-Θptiri sien Ebronici, p. a . a pr. Oma. paneS ad coquendum cogitur
t limbaeajerngei ὁri Iclemesen vnn d Estieniae Pasquier, tr. des rechem voti der et ben aritiem bisundigin ches. lib. a. c. 13 Ios a os .ctbb. 7.ς ῖ .ddois ιu a ait et berg ange sitit: lania Pan publicum elle ait. Hincque athre morsalirm mel tarsi ei Is in Q a. ban donner, pro derelicto habere. terii oderandern Drten Dost gil .iI. Galli , adhuc hodie , Ban usurpant, pro ea proclamatione, quae fit
cirιbmn. sca, in Dictionar. Sic Bans, sunt de Vox diann aequivoca est. Dici- nuntiationes conjugii futuri . das mus enim Maali de viis publicis. Hylindri)- Hinc QManen planam reddere viam. Forbannitus, tribai lusi live forti Dicitur quoque aestianetl de pote- bannitus, dein dasi an puer botieni'. state animadvertendi in facinorosos Leg Ripuar. tit. ιρ . , r. Si quis homi-8c coercendi Inde Iut ban Mil M. nem, qui forbannitus est, in domum ban tum & de in exilium ejiciendi recipere praesumpserit, si Ripuacius iure. Rosen thal. desevd. cap. s.concl.ε. , LX. solid. &ακum I. Et hannum pro eo sumitur, Ita Lazius de Orst Vienna Itb. i. e. tquod est proscriptio & ejectio in ex ita putat;Viennam,olim Vendobonnam lium, de quo mox. Diste , quasi da Vendorum Sanὸ Bannum, voce Francica, adi populi ita dicti) Gebici fiuibpellatur generale mandatum. su Ratisbiannam, quas Rha robonnam, prema potestate profectum. Sicque Pra:torium Rhaetorum. Sic frequens dicuntur Molat bannales, MamCae. est Rutiquitatis mediae Scriptoribus,