장음표시 사용
271쪽
erant mirabilia, & cui Dominus miris portentis insignem conciliavit Opinionem. Non erit abs re quaedam enarrare; quorum dum certum
non licuit tempus scrutari, in ea , quae in Gallia, & quae in Italia secta
sunt , omnia duplici serie dividemus . Eo tempore quo apud Montempessulanum Uir sanctus praelegebat quodam selemni die eonesonabatur , omni & Clero & populo auscultante. Sermone incepto, oecurrit ani mo , se ossietum quoddam sibi injum tum alteri non demandata . Moris illic erat, ut in praecipuis Dei soleinnitatibus duo insignes Fratres, subfummo sacrificio , alla ' eantarent, quod ossicium tum incumbebat Uiro Dei. Itaque magno quodam moerore assectus , in pulpitum caput cucullo operiens , sese reclinabat, & coram omni illa auditorum freque tia sic aliquamdiu permansit. Interina mirabili quodam modo illud ossi- Cium peregit, quemadmodum olim sinistus Ambrosius legitur, beatissimi Martini ianus , licet corpore procul abesset, curasse : & sanctus Francisi us , ut supra adnotavimus, Fratribus suis in Arelatensi Conventu , sive Capitulo apparuisse . Eo autem munere diligenter perfunctus , ad se rediit Vir Dei , & sermonem inceptum egregie prostcutus est. Ejusdem modi quidpiam etiam apud Lemovicenses illi contigisse serunt: ubi eum in nocte Nativitatis Christi m summa aede concionandum ei esset, & e dem tempore nona in nocturno offeto lectio apud Fratres in suo Monasterio recitanda; cum utrumque simul praestare non posset, rogavit Dominum . ut is sua virtute suppleret, quod humana ope fieri nequiret; S ita eodem tempore , & lectionem illam in Fratrum choro visus est te gere , & in primario Templo concionem habuisse. U. In tractu Lemovicensi in Gallia Aquitanica Custodis gerens ossi cium intellexit, tironem quemdam , Petrum nomine, Valde tentatum, ut Edalitio valediceret. Vocatum ad se paterne ample Xus, in fauces siua manu apertas insumavit mira virtute , & coelesti fiducia , dicens: aeeipe Spiritum Samstum; mirum sane, & rarum mi aculum i statim concidit ad pedes ejus adolescens exanimis , quem paululum veluti emortuum jacentem , apprehensa manu elevavit e terra, jubens coram omnibus cireumstantibus , ut ad pristinam mentem rediret. Resiumpto spiritu, apparuit pulchra nimis facie, & coepit enarrare quatenus statim post in sustiati mena raptus sit ad coetus Angelicos , videritque mira Dei arcana . Quae dum amplius enarrare vellet, Uir sanctus silentium indixit, jussitque ut divinae virtuti, & misericordiae cuncta humiliter & gratanter adseriberet. Ita secit per omnem vitam , absque querela semper incedens , nul- Iam deinceps sentiens in quacumque materia tentationem. Vixit per plures annos in ancta conversatione , &sancto tamdem fine quievit. I. Paulo post Uir sanctus per Abhatiam de Solemniaco Lemovicensis dioecesis pertransiens , excepit consessionem sacramentalenta cujusdam ex Monachis , magnas passi carnis molestias, itaut nullo remedio abstinentiat, vigiliarum , orationum, aut quarumcumque corporis macerationum potuerit ab eis liberari. Compassus assecti hominis Antonius , exutam sibi anteriorem tunicam ei superinduit ad nudam ea nem; ille vero quasi quidquam in tunica lateret divinum, tantum sensit tribulationis levamen, & eordis munditiam, ut amplius non fuerit ei
VII. In eodem tractu Lemovicensi quaedam devota foemina, in Minores valde propensa, dum eis quaedam emerat, atque aliqua caritatis exhiberet ossicia, supervenit nox , quare tarda domum rediens male s
veni tentat one fugat . sua tuniea alias
272쪽
crines a Usos . Deit tu altera
via non inadeserit mimonis arte
illudit Assas praedlait. sub magna plu
audivit a zelotypo nurito , qui verbis verbera addidit, & capillamento per aulam traictam sere decalvavit. Illa , ut muliebre est , supra omnem dolorem dolens ad perditum capitis ornamentum, comam dispersam collegit, Sc Virum Dei sequenti die rogavit, ut tedio languentem vilitaret. Dum adesset, signifieavit quae facta inint, qualia pro Fratribus passa ,& rogavit, ut pro ea juberet Orari in Monasterio. Ita saltum iii-itanter pro benefactrice, cui ad Fratrum preces Dominus dolore ni omnem abstersit, crines capiti restituit, ita ut capillus unus de capite
ejus non perierit. VIII. Cum apud Brivam , Lemovicensis dioecesis oppidum, Fratrum Rectorem ageret, nec haberent quod manducarent, misit ad piam quam dam Dominam rogatum, ut quaedam ex suo horto Olera transmitteret. Illa, licet incessati ter plueret, secit ut ancilla in hortum descenderet,& incun tanter decerpta ad Fratres portaret. Decerpsit, abiit, rediit :neque tamen una tantae pluviae gutta ei incidit. Quo miraculo stupefacta , laeta ad heram rediit, quae majorem ex hoc miro eventu induit erga Fratres affectum,& filium unicum Petrum Nobiliacensem Canonicum olite stata est , ut dum posset, numquam indigentibus fratribus deesset, certam a Domino recepturus mercedem ; quod ille fideliter implevit , enarrato saepius domestico thoc miraculo . IX. Ibidem pulsata campanula ad orationem mentalem post Completorium , vidit unus, aut alter ex Fratribus multos dissipantes & destruentes segetem vicinam cujusdam bene saetoris. Rem narravit Uiro sancto , qui statini respondit, accedite Patres , accedite adorationem, neque curate damnum imaginarium nostri benesae oris. Qui segetem conculcant Doemones sunt,qui hoc spectro vellent vos ab oratione retrahere , sub specie caritatis praeveniendi tanti damni per illorum expulsionem. At bene nostis, non omnia Doemoni licere , non dedit ei Dominus in hanc messem potestatem, summo mane arridebit oculis vestris campus, segetemque invenietis penitus illaesam . Ita Fratres compererunt , cognoveruntque in Viro Dei miram virtutem , & Doemonum malignas astutias. X. Apud sanctum Iuvanum ejusdem dioecesis praedicaturus in aede praecipua, non potuit, ob irruentem numerosam populi multitudinem . In aperto soro praeparatur suggestum, ex quo confluentem populum prae-inonuit, Diabolum eo die ibidem suas artes exerciturum, attamen per Dei gratiam nullum laesurum . Medium non complevit Conesonator sermonem , quando magno fragore & impetu Dormon suggestum concussit, dejecitque, Praedicante tamen illae , ut ceteram bonae exhortationis partem tolleret, & Circumstantes a tanto Viro audiendo terreret. Nihil vero suis artibus profecit; nam comperto tu homine spiritu prophetico, majori fide, & reverentia eum sermonem, ex alio praeparato sibi conse stim rostro , absolventem omnes audierunt.
XI. In urbe Bituricensi cum quodam die populo praedicaret, tam frequens habuit auditorium, ut nullus intra oppidum esset locus tantae multitudinis capax . Canonici igitur cum populo instituta processione, in agrum latissimum exierunt, sub aestivo tempore; sub ipsa autem coa-eione immanis orta tempestas , fulgoribus, &tonitruis comminantibus, imminentem pluviam omnes sugere compellebat. Sed Vir Dei cernens illos fugam meditantes, alta voce dixit; sitis. boco animo , nec vos loco moveatis: nec gutta quidem pluviae quemquam vestrum continget. Tum
273쪽
illi verbis ejus fidentes nequaquam se moverunt. Interim pluvia , &grando crassissima praxeps e coelo proruens, omnes illos prorsus intactos reliquit, ne locum quidem in quo stabant madefaciens ; cum tamen undique instar muri ambivisset. Ad tam insigne miraculum omnes gratias egerunt Deo, & Virum Dei deinceps in multa habuerunt reverentia .
XII. Conesonante quandoque Viro Dei ad sex milliaria extra urbem Podiensem , absoluto sermone, quidam viri fideles vinum & alia quaedam ei miserunt. At vinum gustans matrona quaedam , cum ejus palato non sederet, festina domum abiit, melius allatura, qua in re tam suit sollicita , ut vasis epistomium apertum relinqueret, manuque serens vertibulum, sive partem illam qua epistomium obturatur , ad hominem Dei properaret . Ad quem ut accessit, vidit in manu sua instrumentum illud; sensit, se non obturasse epistomium: nioxque domum reversi , solum cellarium vidit vino perfusum. Confidens autem meritis sancti Viri, in epistomio reposuit vertibulum , statimque dolium adeo est vino
repletum, ut exundarit. XIII. Ibidem alias praedicante , perturbabat auditores amens qui dam, multa pro stultorum more vociferans. Vocato ad te Uir sanctus , cingulum porrexit, quo tacto statim mentis compos , coram universa
multitudine Deum laudavit, de restituto sibi judicio gratias agens perpetuas .
XIV. Apud Montempessulanum dum sacram profiteretur Theologiam , juvenis quidam in sodalitium admissus paulo post ad seculum rediens , fugitive recessit, surripiens psalterium egregia glosia illustratum, quo utebatur Vir sanctus in expositione psilmorum ad Fratres . Ut ei constitit de furto, in oratione petiit a Domino restitui tibi librum hune valde necessarium. Exauditae sunt preces illius: nam occurrens Dccmon fugitivo in quodam ponte elev ta magna securi minatus est ei mortem , nisi rediret & redderet, quae abstulit furto . Exhorruit ad tetrum A terribile spectaculum, quare cum humilitate rediens, psalterium
Viro sancto, & seipsium reddidit sodalitio.
XV. In quodam oppido praedicaturum , dum anxie audire vellet Remina quaedam solum reliquit domi filium infantulum , quem miro &insperato casia invenit incidisse in cacabum aquae ebullientis. Ad primum aspectum coepit clamare ; sed dum fleret, & alii accurrerent, viderunt puerulum colludentem , & veluti tepida in aqua natantem : extractum ex aqua viderunt signum nullum habuisse tanti periculi; quare magis anxie currebant omnes ad miraculosi Viri sermones . Simile alii accidit mulieri reveris e sancti Uiri eoncione , quae filiolum reperit mortuum ineunis resupinum; ad Sanctum etenim properans, ab eo auditis verbis, quae Christus olim ad Regulum dixit: Vade , us ιπιι vivit, domum rediens vivum recepit colludentem vicinorum pueris. XVI. In eodem tractu Lemovicensi recepit eum hospitio quidam virpius in cubiculo a turbis domesticis remoto, quia quietis, & lblitudinis cognovit amicum . At alta nocte , dum per rimulas sui liospitis observare vellet excubias , vidit in ulnis ei colludentem puerulum ultra modum speciosum, & Antonium in ejus faciem intentum , veluti stupentem haesisse; deinde carius amplexatum amatoriis uerbis collocutum ex specie verbisque, quae tacite divinitatem prodebant, agnovit devotus obiervator insantulum Iesum, quem suo modo per rimas adorabat. Hominis
VInum estusum in vas restituit. Ainemem sana in
terium mito n. do ut reddere ta
274쪽
pr. e foribus per cancellos prospicientis revelavit pietatem Antonio dulcitulus Puer ad utriusque consolationem , longiuscule cum Viro ancto confabulatus. Sequenti die pia cautela, & digna reverentia inter se shonis spectatoribus de tanta Christi ersa homines dignatione loquentibus, Virum rogavit Antonius, ut vitionem nemini diceret, dum ipse viveret. Obsecutus , post mortem viris praecipuis rem miram , tactis sacrosanctis Evangeliis, testi sileatus revelavit. Singularem hanc gratiam indicant pictores , dum Infantulum communiter in sancti Uiri ulnis , vel ex collo haerentem depingunt. XVII. Cum in quadam Ecclesia praedicaret, accessit festinanter ad nobilem foeminam quidam in specie cursoris, qui porrecta epiliola de- nunciavit, unicum ejus filium ex inopinato eventu occisum . Ad tanta, nestum nuncium tristis mater non potuit se continere,quin prodiret in voces & lacrymas. Dolos inimici optime praesentiens Vir sanctus , e rostris rogavit Dominam ut taceret, & omnem mitteret dolorem; nihil enim , inquit, subdolus hic cursior verum narravit, namque filius tuus vivit incolumis; quod ut facilius credas, virtute Dei in malam rem subito infamis hic nuncius ob detectas technas, quibus Dei verbum impedire satagebat, disparebit. Non plene dixit, quando cum magno eju-latu mendax tabellarius evanuit.
XVIII. Uilitavit semel in oppido Avisio Dominam quamdam metu gravidam , quae partus periculum timens, petiit ut pro ea Vir sanctus oraret. Ille oratione praemissis , dum secundo eum circa id ipsum rogaret, dixit, jam se preces effudisse , & bonam accepisse spem, imo & certam fiduciam incolumem parituram filium, qui religiose transactam vitam in Ordine Minorum praeclaro clauderet martyrio . Nihil inaniter praedidium , peperit salva insantulum , in aquis lustralibus Philippum dictum, qui inter Minores initiatus in Orientales partes nutu Dei pro istus ,
in exercitu Christianorum deservivit. Captus tamdem a Saracenis cum plurimis ex fidelibus , omnes ad martyrium subeundum egregie in docebat, quos tamdem sequutus, gloriosum posuit sui terminum magisterii. XIX. Alia quaedam pia foemina, Virum Dei pro habenda concione
extra urbem exeuntem sequi desiderans, a marito male valente non permittebatur . Fuit hoc illi molestissimum, & cum concioni interesse non liceret, ascendit in larium domus suae , & ex senestra ad locum concioni destinatum eupida respexit, ut vel sie nonnihil suo desiderio satis. saceret. Accidit tum res admiratione digna : cum enim ad duo milliarix abesset locus ille, vocem Viri Dei praedicantis audivit, cujus suavitate delectata, haesit diutius ad senestram quam vir ejus serre posset, qui etiam eo nomine dure objurgavit eam: sed illa se , respondit , patrem
Antonium audire concionantem . Quod ille audiens, irrisit tamquam delirantem, illa contra asserente, se optime audire eum , ascendit vir
ad senestram eamdem, & etiam ipse Viri Dei vocem meritis fideliseoniugis percepit, atque ab illo die numquam ex illius concione abesse
XX. Quae sequuntur in Italia perpetravit miracula. In urbe quadam Amiliae , cum a praedicatione rediens , & per solitudinem iter habens populi applausus declinaret, mulier quaedatu viae compendia captans , & Virum Dei per devia quaerens, filium suum brachiis ,& cruribus a primo ortu contractum ad ejus pedes abjecit, cum multis lacrymis
275쪽
rogitans, ut crucis signum in illum exprimeret, nihil dubitans, hoc facto , illico filium sanatum iri: sed eum Vir sanctus prae multa modestia& humilitate id reeusaret; illa flens largius, & preces multiplicans, clamare coepit: Domine pater Antoni miserere mei. Tamdem Vir pius ,& matris afflictione , & filii calamitate permotus ; tum etiam flexus precibus sbeii sui fratris Lucae ejus perpetui comitis , scientia & sanctitate praeclari, crucis signum in Christi nomine in aegrum puerum edidit : Rille eodem temporis puncto sinus , R incolumis surrexit. Porro Uir Dei non hoc sitis meritis, sed mulieris fidei adscribens, rogavit eam . ut dum ipse in vivis esset, nulli id propalaret.
XXI. Puella quaedam Paduana nomine , annorum quatuor, pedum officio carens, insuper morbo caduco laborans, crebro volutabatur spumans , & ad terram se miserandunt in modum allidens . Contigit autem , ut pater ejus, Petrus nomine, cum illam gestaret in ulnis , ab insperato obviam haberet sani tum Antonium a concione revertentem . Itaque eum obnixe rogat, ut signum vitalis crucis edat ii puellam . Ille cernens hominis snceram fidem , a capite usique ad pedes cruce eam consignat, & de repente fit sana. Matrona quaedam nobilis Virum Dei cum ingenii populi multitudine extra oppidum sequens , ut in agro concio- maturum audiret, in angusta quadam platea in densissimum lutum decidit novis, iisque non parui pretii vestibus induta; in ipso autem casu se Deo, & saneto Uiro commendans, ex luto ita surrexit munda, ut omnes in admirationem versi , Deum , & fidelem servum ejus mirifice
XXII. In usiurarii cujusdam exequiis Vir Dei concionaturus, thematis loco illud accepit ex Evangelio , ubi es tbesauruGuas, ibi est oecor tuum'. sub concione autem inter cetera , ait: Mortuus es bie dives, oe sepultus es in infreno: Ite ad thesaurum ejus, & in illius medio invenietis cor ejus . Corpore iam humato , abierunt hominis parentes & amici , 3c cor adhuc calidum iu medio nummorum ejus in
XXIII. Cum Paduae degeret, Ityisipponae duo Cives inexpiabili odiose mutuo prosequebantur, e quibus alter juxta aedes parentum beati Viri manebat; Κ eum hora vespertina filium hostis sui in platea invenisisset, per summam crudelitatem iugulavit, intempestaque nocte in horto parentum Uiri Dei eum sepelivit. Cum autem nobilis esset is , cujus filius caesus erat, inquisitum est diligenter , & repertunu ejus filium illae transiisse , ubi ejus inimicus morabatur . Itaque ejus domo , .ac horto tu strato, nihil compertum est . Itum est ad vicinas aedes. & in horto illarum , pueri cadaver inventum est. Itaque pater sancti Viri cum tot 1 Ω- milia conjectus est in vincula , tamquam reus eaedis illius. Id vero ut per spiritum Paduae cognovit Vir Dei. vesperi a Guardiano petiit copiam exeundi, quae illi negata non est . Eadem nocte , magno miraculo, UlyΩsponam perductus est, & proxima luce ad Iudicem se contulit, rogans ut insontes e vinculis dimitas pateretur abire domum. Illo modis omni hus recusante , petiit cadaver perempti pueri ad se adferri. Quo allato, jussit surgere puerum, & dicere, num a parentibus ipsius occisus esset mille surgens , dixit, ejus caedis illos prorsus consti os non esse , atque ita distedendi est illis facta potestas. Mansit toto die illo eum parentibus suis Vir beatus, & mane angelieo ministerio Paduam redirinus est. XXIV. Inde post Quadragesmam perfunctus auguis laboribus in con sessio
Ex oeeiti in antis vore paren. tum probavit in
276쪽
quampriinum debet amputari: quod ille homo simplex perperam accipiens, illico domum abit, Sc pedem amputat. Mox per omnium ora volutat crudele iacinus , 8c ad Uirum Dei resertur : qui absque mora adit nominem , & post oblatas Deo preces , crucis signo expresso, jungit pedem tibiae ,&aliquandiu linit saeris manibus suis. Confestim surgit homo incolumis ambulans, & exsiliens, de laudans Deum , & ingentes agens gratias servo ejus fideli Antonio.
XXVIII. Tyrannidem apud Ueronenses exercebat immanissimus Aia. Vir Eceelinus de Romano , cusus avus Teutonicus, ut habet Platina, sub Ottone III. in Transpandana Italia ordines duxerat,copias a Friderico II. accipiens in Transpadana Italia magnam tyrannidem exercuit, redactis in potestatem suam Tarvisio , Patavio, Vincentia, Verona, Brixia ;quem item,per annos circiter viginti,pios miris incommodis amigentem, Alexander IU. uti Ecclesiae hostem , tortorem Christianorum , interse- 'orem sexaginta Fratrum Minorum , & aliorum plurimorum Fidelium
pro haeretico cum omnibus suis fautoribus condemnavit, uti refert Si isti-- .cus. Hunc cum didicisset beatus I kntonius multam hominum caedena per bi M. Mannum summam erudelitatem Ueronae secisse, intrepidus ad eum accessit, atque his verbis compellavit. Iniminet cervicibus tuis, tyranne saevissime , Retabide canis, horrenda sententia Dei, quousque non temperabis tibi M, Hune a muIt a
fundendo insontium hominum sanguine. Pleraque his similia voce liberrima in faciem ei dixit. Qui vero aderant, nihil expectabant aliud , nisi illum more sito jussurum , ut trucidaretur , sed secus evenit; nam omni posita seritate, instar ovis ad collum suspensa zona, coram Viro Dei humi prostratus , culpam suam humiliter edixit, omnemque pro illius arbitrio promisit emendationem , adjecitque: viri commilitones , non mirum vobis istud videatur , nam revera divinum quemdam vidi sulgorem ex hujus vultu vibrari, qui adeo me perterruit, ut repente in tartarum me demersum iri vererer . Ex illo tempore multa erga hominem Dei devotione suit, & quoad vixit a multis malis , quae alioqui, sicut ipsie fatebatur , fecisset , illo retrahente, abstinuit. XXIX. Potest de beato Uiro non absurde diei , quod de filio suo Iaeob dixit Isaac Patriarcha: Ecce odor fui mei , sicut odor agri pleni , cui
benedixit Dominus. Adeo enim coelestis benedietionis gratia perfusus erat, & virtutum odoriseris floribus mirifice ornatus, ut esset humilitate praecipuus , sapientia clarissimus, eloquentia mellitissimus, caritate serventissimus , paupertate insignis, omni morum elegantia illustrissi- Mignae dotes mus , honestate praecelsus , sermone placidus, conversatione humanissi- AR mi mus ; denique in omnibus & Deo & hominibus gratus . Moderatione autem sive discretione, quae est virtutum omnium parens, sine qua virtutes abeunt in vitia, praeclare imprimis usus est in concionibus, in dandis consiliis , in excipiendis consessionibus, denique in dictis, factis , 5c rebus omnibus: ut nihil in eo posset animadverti hujus virtutis sale non conditum. Solebat sine personarum acceptione omnibus fidelem navare operam, ut e peccatis extraherentur: εc quibuslibet postentibus opitulari numquam omisit. Duodecim latrones ejus emeaciae dicendi sania alleisti, praedicantem voluerunt audire , quibus adeo placuit, & verbi virtutem impressit, ut poenitere secerit vitae male antea transactae. Cum iis post sermonem ratiocinatus, ad suum desiderium omnes flexit,& ad condignam sitisfactionem suorum peccatorum Obeundam excitavit. XXX. Accedentem jam hoc anno vitae terminum ipse longe ante Tom.II. Ll prae-
277쪽
Busta sanctoriam ingentes bono. rum thesauri .
IIII. ANNO s. ANNO a I. RUM ANNO a
praescivit , sed ne Fratres moerore assicerentur, illis indicare noluit. Deeimo quinto sere ante mortem suam die, cum e quodam colle contemplaretur amaenam Paduae planitiem , exultans spiritu , situm urbis ejus miris vehebat laudibus . Versius deinde ad Fratrem itineris sui comitem, multo honore Civitatem illam brevi affectum iri praedixit; non tamen epi primens , cujusnodi ille honor futurus esset . Sed ab illius obitu usque in praesens gratulatur urbs illa felici rerum experimento e quando propter Viri Dei praeclara merita , innumerabilium hominum frequentia visitatur, egregiis praeconiis , R eximiis muneribus cohonestatur; dum thesaurum illum, miraculorum lignis inclytum obtinet , rei prope incomparabit' titulo gaudet, & in suo Antonio tot miseris opitulatur. Sant hi tot fidelibus praeliant beneficia , ut non dubitarit Gregorius Na1ianzenus sancti Cypriani corpus vocare publicum orbis bonum. Recte item Chrysostomus inde magnam dixit esse Sanctorum virtutem,quod non ta tum sua merba aut eorpora, sed ipsa etiam eorporis tegmina semper sunt omni possessisne aurasiora, quod multis saerarum exuviarum exemplis ibiisdem probat, subjungens : summa igitur eum potesate omnia faciunt, ut quotidie iacit sanetus Antonius apud suos Patavinos, ab ejus busto veluti e fonte scaturientibus gratiarum fluentis,& per universum orbem Omnibus invocantibus eum in veritate veluti ad votum postulata concedens. XXXI. Sed cum jam messis instaret, & Uir Dei seiret colligendis frugibus populum occupatum iri, statuit ad tempus concionibus supersedere. Pertaesus vero crebri cum secularibus hominibus congrellus , extra oppidum , ad locum quemdam solitarium , quem sanisti Petri campum vocant, secessit, Deo & sibi vacaturus . Nec vero mediocriter ejus adventu exhilaratus Tisio vir nobilis, in cujus ditione erat locus Fratrum , multa humanitatis ossicia propensissimo animo illi praestitit. Habebat is lorum quemdam nemoribus consitum, haud procul a domo Fratrum, in quo erat arbor procera , ex cujus trunco sex rami emerserant, coronae speciem reserentes . Eam Vir Dei conspicatus , cellulam sibi super eam extrui voluit: quod Qtitudini & quieti ille loeus videretur idoneus. Id ubi Tisb ex Fratribus cognovit, ipse sitis manibus, viro Dei& duobus sociis ejus tres cellulas eum multa devotione consecit. In ea igitur cellula Vir Dei vitam degens solitariam, instar apis sedulae , lectioni Scripturae sacrae , orationi & contemplationi vacabat. Atque hae inter mortales illius extrema fuit habitatio . Jam igitur separatus ab hominum turbis, vivebat sibi sanctii meditationibus & serventibus precibus intentus: ut spiritum ab omni rerum terrenarum contagione repurgaret; &si qui pulveres ex hominum secularium convictu&consuetudine , ut solet, illi aliqua ex pat te inhaesissent, eos lacrymis compunctionis, & capillis sanctae eontemplationis abstergeret,coelestis patriae prope diem Civibus felicissime eonjungendus . XXXII. Cum autem die quadam e sua cellula hora prandii descendiiset, cum Fratribus pro more discubuit: tacta est vero illic super eum manus Domini, coepitque repente totius eorporis viribus destitui. Morbo autem magis ac magis invalescente , Fratrum manibus sustentatus , amensa surrexit: sed cum sati seentes artus sustinere non posset, in cujus dam lectuli stramenta se praeceps inclinavit. Sentiens itaque corporis ditatutionem imminere , accito ad se socio fratre Rogerio, dixit ei, si tibi consultum videtur, Frater , ob vitandum horum Fratrum gravamen , Paduam me conseram ad beatae Mariae locum. Q fod eum fratri illi pla
278쪽
ceret, in currum imponitur Uir Dei, Fratribus quidem loci illius, ne ipsos desereret, obnixe contendentibus; qui tamen ut viderunt ejus animum flecti non possie, passi sunt, licet inviti, eum abire . Jam vero ad urbem propius accedenti, alius quidam Frater obviam venit, qui illum invisere constituerat. Is ut vidit eum in vehiculo valde affecta valetudine, hortabatur ne propter Civium importunitatem in urbem ingred Tetur ad Fratres de sancta Maria, sed diverteret potius ad cellam Fra trum juxta Monasterium pauperum Dominarum commorantium , & eis divina ministrantium . Assensit Uir beatus, seque eo perduci curavit. Paulatim autem increscente aegritudine, ad extrema festinavit: cumque
nonnihil quievisset, saeta consessione, hymnum illum de beata Maria, O gloris Domina canere coepit. Deinde sublatis oeulis aliquandiu sursum, diligentissime intentos eos tenuit. Cum autem interrogaretur, ecquidnam ita aspiceret, respondit, video Dominum meum. Cernentes igitur Fratres, qui aderant, selicem ejus exitum adesse e proximo , sa cram unetionem ei impendere voluerunt. Ut autem vidit sanctus Vir, Fratrem ex more sacrum oleum adportantem, intuens in eum , ait illi: hanc unctionem ego habeo intra mer etsi autem necesse non est, ut hanc
mihi extrinsecus adhibeas, at plaeet tamen , & utilis est. Suscepit igitur sacrani umstionem, extensisque manibus & palmis in jum his , palmos quos poenitentiales vocant, cum Fratribus perlegit: Inde quasi dimidia lapsa hora, inter manus adstantium, dormienti similis , leniter expiravit,& anima illa sanistissima carnis ergastulo absoluta , in abyssum aeternae claritatis absorpta est. Corpus plane dormire videbatur, manibus in candorem & eolorem pristinum mutatis , 8c membris omnibus ad nutum contrectantium flexibilibus.
XXXIII. Ipa mortis die, quae fuit Iunii tertia decima, celeberri mus ille Abbas Uercellensis saerae lectioni & divinis meditationibus intentus, solus erat in cubiculo. Eum Vir Dei, cum esset in corpore ,
praecipue carum habuit, maxime quod olim in Theologia illum institui Gset, & vieissim ab illo ex libris Dionysii de rebus altissimis instructus suisset. Et ille quidem Abbas in Conventu Fratrum suorum hoc de Uiro Dei perhibuit testimonium : Frater, inquit, Antonius ordinis illorum Fratrum, de pura Theologia sensu mystico hausit plenissime, divini radii gratia illustratus . Porro in Abbatis ejus eubiculum Vir Dei subito ingressus, post mutuam salutationem ait illi: Eere, Domine Abba, relicto asello apud Paduam, festinus ad patriam proficiscor. Laborabat
tum Abbas graviter ex gutture: sed Vir Dei leniter eum attingens, i tum illud incommodum repente depulit, & disparuit. At ille putans , eum ad natale selum iter intendere , ignarus prorsus obitus illius, surgit , &ex famulis Monasterii perquirit, ubi sit Frater Antonius . Stupefacti illi, respondent senescire, Abbate asserente, se pro certo eum vidis se , dc ex suo cubiculo quamprimum eum exiisse : missus est quidam ad Fratres, ut ex illis cognosceretur, num quid de adventu Antonii commperissent. Ubi ille reversius , Fratres dixit nihil ejus nosse : Abbas tamquam ad se rediens , certissime cognovit, Antonium migrasse ad coelos , tempusque adnotans, postea didicit, eodem die, & hora eum decessisse, quo in cubiculo apparuerat, sicut ipse Fratribus, non sine lacrymis narravit .
XXXIV. Cum iam abiisset e vita beatus Vir, noluerunt Fratres ad hominum notitiam illico id perferri, ne populus tibi to ad ipsos accurre- . II. Ll a ret:
279쪽
Morietura pue- ret: sed latere non potuit. Pueri enim, nemine sciente quidquam de ii r latui. ejus morte, per urbem catervatim incedentes clamabant: mortuus est pater sanetus, mortuus est sanetus Antonius. Mox in omnes urbis angulos rumor ille pervadit; & populus certatim, neglectis laboribus, quibus se suosque alebat, instar apum advolat ad domum Fratrum , eamque
circumdat undique. Imprimis vero Cives ad pontis caput habitantes Conteiul me dis cum armata juventute adcurrunt, ocius impedituri , ne quis beati eor- jM s. pore. pus rapiat. Omnium ibi lamentabiles voces & gemitus audiuntur luge tium orbitatem suam. Maxime vero plorabant, se tanto Patre destitutas Sorores, quas pauperes Dominas vocant, quae etiam multum egerunt
apud primarios ejus Civitatis Viros, ut liceret ipsis apud se retinere eorpus sancti Uiri. Sed repetebant illud Fratres ad sanctam Mariam degentes, apud quos etiam voluit sepeliri Vir Dei: idque adeo, ut sub mortem Fratri cuidam ipsi adsistenti praeceperit , modis omnibus daret operam, ut corpus ejus ad Goctae Mariae Ecclesiam deportaretur. Itaque instabant Fratres isti, & aerum corpus asportare volebant, sed Cives de pontis capite illis resistebant, nec attingere quidem permittebant
corpus. Interim etiam augent numerum armatorum, qui noetes&dies
ad vigilent , ne inde auferatur . Tum Fratres nescii quid facerent, adeunt Civitatis Episcopum, eique rem totam permittunt. Episcopus Canonicis convocatis , singulorum super hac re sententiam inquirit. Multi videbantur in eam ire sententiam , ut pauperibus Dominabus co pus sancti Viri relinqueretur. Tamdem Episcopus, non negligendas putans preces Fratrumlationi consentaneas , Magistratui urbis praecepit, ut Fratribus inde portando corpore pro viribus adiumento foret. XXXV. Interea dum haec geruntur , pars Civium de pontis capite valde inflammantur desiderio humandi sacri. eorporis, neglectoque Magistratu in vetitum , majori contentione nituntur, invitantque seniores ,& amicos . ut ipsis auxilio sint. Denique inter se unanimiter statuunt, se suaque omnia in praesens mortis , & excidii discrimen conjicere potius, quam sinant ex eo loco tolli corpus Viri Dei. Et quod mirum videri queat, adeo in hac re servebant, ut quidam eorum odium inveteratum , Ac bella intestina, quibus inter se multo tempore cevierant, plane ex animis abjecisse viderentur, tantum ut illud sacrum pignus retin rent. Et ne cujusquam fraude aut machitas illo fortassis privarentur , communicato inter se consilio , illud rapere moliebantur. Sed quod praesens non esset Minister Provincialis , ad cujus nutum Fratrum controversia pendebat, Seniores quosdam e Civibus rogabant Fratres, ut ad illius adventum paulisper a suo proposito desiisterent, eiusque arbitrio omnia permitterent ut . Placuit hoc Civibus, & omnes illi sententiae aecedebant . Nocte incumbente, Fratres emistis turbis, claudunt ostia d
morum , & diligenter vectibus & seris ea obfirmant. Et ecce media nocte et amor ingens extitit, 3c importuno desiderio turbat inhiant ad videndum eorpus sancti Uiri. Itaque ostia perstingunt, sed eum jam tertio id .. fecissent, nulla ratione in domum ingredi potuerunt, stabantque , ut .idete . ipsi met Assi sunt, apertis ostiis stupefacti ; & cum domus plena esset luminibus , aeditum videre non potuerunt. Mane facto, permulti ex urbe, castris , pagis, & locis vicinis accurrunt: & eui datur vel semel ut eumque contingere sacrum corpus, beatum se credit.Qui autem prae turba tangere non poterant,Zonas,annulos,monilia, claves dc cetera ornamenta per
fenestras &ostia passim porrigebant, ut contactu sanctissinai corporis sanctificata reciperent. XXXVI. Pen-
280쪽
XXXVI. Pendente interini propter Ministri absentiam negotio, Fratres propter aestivum calorem corporibus infestum , in capsa lignea sacrum corpus conditum in foveam deponunt, leviter illud humo operientes . Mox rumor exit in populum , raptum esse sacrum corpus . Ad volant igitur omnes suribundi in domum Fratrum eum sustibus Sc gladiis, sepes Sc ostia evertunt; properant ad locum, in quo erat corpus; nec cessant a siuo conatu , donec capiam illam invenirent. Sed nee sic credunt in ea haberi corpus , licet Fratres id asseverarent. Tamdem advenit Minister, ad cujus reditum tota urbs suspensa haerebat. Ab eo igitur Cives de pontis capite Corpus sanisti Viri petunt instanter ; addunt etiam minas , ut terroribus stangant Fratres; affrmantque, se nullius periculi causa a sententia discessuros. Videns Minister temeritate illos duci, cum multa exutione & modestia dicit ad eos : Nihil quidem jure hic repostere potestis carissimi: sed si de indulgentia agitur, de Fratrum consilio faciemus quod Dominus inspirabit. Interim ne aliquam possitis siuspicari fraudem, vobis permitto custodire locum , in quo Beati corpus quiescit. M1ne alterius diei Minister adit Magistratum; & convocato Senatu, humiliter opem & consilium implorat. Magistratus de communi omnium sententia, Custodes adhibet loco sacri corporis; & sub poena centum
Iibrarum cavet, ne quis vim adserat Fratribus , aut armatus ad eum locum accedat, donec Epistopus & Clerus quid fieri oporteret, sta
XXXVII. Altera luce Episcopus in eam curam , & eogitationem di Iigenter incumbuit: & audita utraque parte , tamdem voluit ut ex Ministri voluntate omnia fierent, jussitque ut & Clerus & populus omnis die crastina ad efferendnm saerum corpus summo mane convenirent. Magistratui quoque praecepit, ut Fratribus, ne quid paterentur molestiae, sita ope adessent. Magistratus libenter jussa capessit, Rex adversio fluminis, quod cellam fratrum ambit, ex navibus & lignis celeriter curat
pontem confici, ne Cives de pontis capite animis commoverentur , si cernerent corpus per suos fines deserri. At illi nihilominus versi in si ditionem, pontem illum diis pant. Ea res totius Civitatis animos concitavit , quod tanta temeritas ad omnium injuriam redundaret. Itaque armis muniti, omnes proficiscuntur contra illos pontis eversores : R hi non minus fidenter ad arma se parant, omni periculo contempto . Via dentes autem Fratres tantum urbis totius distrimen , magno timore correpti sunt: nec minus terrebantur pauperes Dominae sua culpa eas turbas concitatas alserentes. Tum vero Magistratus illum populi tumultum non serens, Omnes voce praeconis ad palatium convocant, & mutis eversoribus interdicit, ne ea die ausi sint redire ad aedes suas . .
XXXVIII. Amotis ergo illis seditionis auctoribus , Episeopus eum Clero, Magistratus eum militibus ,& innumera populi multitudine, institutis usque ad sacri corporis locum processionibus cum hymnis &canticis sipiritualibus, per medium capitis pontis ad Ecclesiam sanistissiniae Matris Dei , idem beatissimi Viri corpus mira omnium exultatione transserunt. Supponebant autem seretro humeros suos primarii Viri Civitatis dc Magistratus, beatos se existimantes qui loculum vel leviter
attingere mererentur. Quotquot autem cereos habere potuerunt, eos. accensbs manibus serebant; quorum tanti erat copia , ut eorum lumine
quasi tota urbs inflammata videretur . Ubi ad perpetuae Virginis Templum ventum est, Episcopus sacrificium fecit: eo peraeto , & exequiis