장음표시 사용
141쪽
REGNANT E CHRISTO. Iar Wintoniam prioratu transacta, mane vestimentis regalybm induim , coronam auream gestans in capite processit de thalamo coronaim , quasi Vero non postea ab Archiepiscopo pro nore coronarum , hinc fiat. Atqui contrarium ex profest Rogerius ab Hoveden, Natthaeus Paris docendi hic enim non in sancti Sivithunt aede , unde coronaim processerat, sed apud Minioniam coronatum refert, Huberti chiepscopo Cantuariens Missam celebrante, millielmo Rege Scotorumpraesente, adeoque more solenni ut Regem qui coronaimprocesserat, coronam inter sacrafiger
altare denuo post lacra ex Archiepiscopi manu resumendam' posuisse necesse sit nec aliud Rogerius vult qui hoc ipso quod a Rege qui e sancti SKithun prioratu ad Ecclesiam non Metropolitanam qualis Wintoniensium nulla fuit, sed Cathedralem processit April. 16. Ga ido Eboracens Archiepi copo, ne in crasina ad coronationem accederet cum cruce Ara mesorte
tumusti erat inter ipsem est Cantuariensem Episcopum, mandatum scribit hinc enim rursus Regis qui coronaim e sancti Swithun monasterio prodierat coronationem Wintoniae more solenni peractam fuisse liquet. Vnam etiam Ludovicisti post impiae exauctorationis, Suesses1onibus apud sanctum Medardum , anni 33. Ovembri mense, a male affectis Praesulibus adtentatum nefaS, coron tionem agnoscit Metis anno 83 Quadragesimae Dominica prima peractam sed alia , consimili proxime praecedentis anni die, apud sanctum Dionysium praecesserat , tunc enim
prout Annalibus Bertinianis metensibus scriptum legimus Epis copi qui praesentes aderunt, in Eccles sancti Dion i Domnum Imperatorem reconciliaverant, ese regalibm vestibin armisique induerunt, quod apertius scriptis mandavit Nithardus libro . plebs inquit non modica quae praesens aderat, ct jam Iamqme Lothario pro patre vim inferre volebat, Rege recepto , Basilica S. Dionysii una Gym Episcopis ct omni Gero confiuunt, laudes Deo devote confer Ut coronam ct arma Regi Ao imponunt, ct ad caetera deliberaturi
142쪽
128 DEFORMULA contendunt, nec conventui Metensi coronationique in eo anno 83 saetae , plenariam Imperatoris restitutionem , auctor vitae
Ludovici tribuit quasi regnandi, ure summaque in subditos a Deo collata potestate unquam excidi siet; sed quia de facto clavo regiminis i Otharii primi, qui in partes Praesules aliquot traxerat, factione anno 833 excussus, sub poenitentia positus, in integrum ex parte . filiorum Sc procerum qui in ossicio perstiterant studi, anno 83 restitutus redeunte anno 3s ad sanam mentem Lothario qui adpatremflupplex venerat, culpam deprecantibus Episcopis quibus sceleris administris usus idem fuerat, ac velut succollantibus universis throno repositus fuerat ut tanto certatim ossicia spondentium motu studiorum concursu redditum proprie non regium fastigium summamque potesatem riuae populorum nequaquam dona sunt sed datae coelitus meis injusta vi cohibitum ad tempus exercitium pateret. Facto ad Philippi primi iteratas coronationes regreta, hoc eas extra ordinem Sc non vulgare habuisse censet, quod corona si isolenniter ab Episcopis imposita cum potius statuere debuerit, quandocunque Philippi aetate coronam principes gestare contigit si tamen contigit selenniter ab Episcopis non impostam, id extra ordinem fuisse' nec verius Episcopos ob Pontificium interdictum Regem coronare non auses, e regnum haec enim ab imperio non posse eparari , eruditis docuit faciis lib. a. obser c. a . haec inquit insignia non simi separanda ab imperio, qui negat in signia di imperium negat. Atqui neutrum denegasse Verius ad eum enim quem it ut abstentum principem fatebantur,in regnum regni in igni spectasie, nec dubitabant nec dissilebantur, qui sacrum ministerium a sacris Xtorri negare cogebantura nec vitata Regis abstenti communio, vel Uni Vel insignium in vitante denegationem inducebat sed functio
143쪽
N A N T E CHRISTO. 129 lanctionis, cujus praestatio vitatam communionem de facto restituisset, imo pars ejus fuisset nec is rursus insegnia ab imperio non siparanda separat, sed et fim, qui imperantis ad querilegitimi regni tan gnium possessio contingit, quomodocunque consortium refiigit, ne quid praeter ossicium admittere compellatur. Falsa dehinc nonnulla admiscet quae indicasse quodammodo refellisse sit. a. Excommunicato Philippo primo ab Vrbano secundo , in Francorum animis hanc opinionem actae spe, excommunicationem trahere diminutionem est susspensionem quandam regni id es aucIoritatis regia. a. id ipsumquonem ob os impegisse ipsi Philippo. 3. Philippum ut Regempublice osolennitersis assereret, hoc extors se ab Episivis quibusdam, ut contra intemdicium toronam bi imponerent. q. Franco excommunicationem de ure diminutionem , vel Auspensionem auctoritatis regiaeerisse masse. I. supplicibus Fraucorum querelis,in mandatis, d missa concubina morem tandem gest isse. χ durante excommunicatione in publicis actis non fuisse scriptum, Regnante Philippo, sed regnante Chrso. In Aquitania cin Narbonensi provincia passim receptam filisse hanc subscriptionem Regnante Chrso; Iaciliusque apertius hanc inter Aquitanos sententiam obtinuisse, quia habuerunt proprios Dominos, Duces Vel ComiteSparum regibin obsequentes. I. tempore excommunicationis, sine ulla Regis excommunicati mentione, simpliciter fuisse scriptum , Regnante Domino Iesu Chrso. 9. Majores nostros existimasset in excommunicatum non retinere personam Regis.1 o subscriptionem hanc, Christo regnante, usurpatam fuisse, ante consecrationem se inaugurationem noVi Regis , quia tunc erat interregnum quoddam. II. Scriptum aliquando in multis publicis Actis Regnante Chrso est Regem expectanete. Licet enim nova a Gregorii VII, temporibus in Christianum Orbem perperam invecta sententia , quibusdam fucum facere potuerit , communis inter Francos nostros nunquam
144쪽
13 DEFORMULA fulta Leam Philippo ob os vimquam impegit vo a Philippo nulla
occurrit CXtorta coronatio ter trada ab eo nec concubinae loco habita, nec adsnem dimisse ob excommunicationem principis, aut nondum peractum coronationis solenne, actis nunquam
adscriptum Regnante Christo formulae hujus inter Aquitanos& Narbonenses frequentior usus nunquam fuit: nunquam ob excommunicationem Philippi desiit actis nomen ejus adscribi, nunquam denique in actis Christo Regem expectante, sed Regem pectant , id est paterno intuitusvente, protegente scriptuma quod in transcursu monuisse sussiciat.
V. Uu's regnum minui, eique ab excommunibatione periculum impendere scripserit Ino.
Oronae ab Vrbano Papa Philippo Regi resiluendae nomine , non summum inter Francos imperium, regnandique Ius,
te diadema ipsum aureum, quod1nterdicto suo regio capiti imponi vetuerat, eoque ipso quodammodo quoad usum scilicet ademerat,intelligi debere praecedenti capite manifestum fecimus qd ipsum tituli praesentis, quae asserendae pontificum in Regum temporalia potestati idonea Clarissi a Costa , aliisque nonnullis visa sunt verba fateri vel invitos cogunt Cum enim quod non eis, nec ulli periculosiubiacere, nec minui posse constet abstenti Philippi regnum, quod Ivone testes minui potuit, Se periculo de facitosubsecuit, excommunicationis vinequaquam desiisse, ablatumque excommunicato Regi regnandi ius nullo modo fuisse necesse est unde fit ut restitui cum ablatum non sit nequaquam per absolutionem contra qua in ringebatur sive regnandi us , sive regnum potuerit. in quod nunc ob sui Regis excommunicationem per, culum regnum venerit expendamus Quo sensu Regis curn superducta Ber trada conjugium , rem pericuissem, ainaldique Rhemensis famae ct honestati toti regni perniciosam , episto-
145쪽
REGNANTU CHRISTO. 13 epistola 13. dixerat Ivoci idipsum epistolaris ad regem)animae ejus magnum detrimentum, ct coronae regnis-mumpericulum se credere professus, cavendum monuerat ne cum diminutione terreni, regnum amistere aeternum: is 3 ad Widonem
Dapiferum, Vrbani Papae literas quaeiamini si ipse impedimento fuisset publicatae essent, se pro Regis amore adhuc detineris cise scripserat i quia nosebat regnum ejus quantum exse erat ad
versius eum ali a ratione commoveri : QuanQuam lonae alio irexi si enim
ipsum spectasse sequentia epistolae a s. ad Urbanum Papam modo inemo verba docent, literinsinctitatis vestraesecurus meipericuli, Metro qumiatinebat politanis se eorumsu aganeis ne mora direxi adhuc tamen tacent,
tanquam canes muti non valentes latrare ac C. Regni rursus peri Esai. 6 ioculum epistola I ad Paschalem Papam suo totiusque Cleri Gallicani nomine amoliendum suasit, quantum cum salute ompotest conde cendatis, ct terram quae eis anathematepericlitatur ab hoc periculo eruatis. Quorum omnium nihil ad ullam Philippi primi prolatae CX communicationis vi exauctorationem sequae nunquam fuit)aut dejectionem quicquid in contrarium sentiant pontificiae in temporaliapotesatis assertores referri potest. Nam et si abs tentum Regem ad privatam conditionem sive defacto, sive ex novae opinionis hypothesi de iure redegisset excommunicatio unius ipsius capiti non regno impendisset actualis destitutionis periculum. a. sive regni nomine Franciam,site auctoritatem regiam, doctissimi a Costa exemplo interpretari placeat, solam regni diminutionem passus non fuisset, sed terrenum S aeternum amisisset ex aequo tota simul ac semel ex nova sententiae patronorum mente Francicae terrae possessione , regnandique potesai per excommunicationis sententiam exutus Rex. . terram quam meliori tradi commune lucrum, non damnum fuisset excommunicati principis anath
mate periclitari falsum fuisset. . ni regi directe serie damnosum fuisset anathema, non regno,nisi serte per accidens, a ob mO-
146쪽
Actor.' I. Ob motus a rege adversin anathematis aculeos me seipsum de serere videretur caecitrante, X citandos.
Falsum etiam esse quod ad Ivonis epist. 46. doctissetv
retus defendere ausus est, Philippo excommunicato, a Papa Vrbanosecundo. interdictum mulregnum Aranctae; CVincit veterum
non modo silentium , sed etiam reclamatio Millelmus Malmesburiensis, cum in visu qua mansitabat Rex nihildmini servitii erci, sed disiceime eo tinni mHnorum undique concreparent, usamfutuitatem cachinnis exprimebat Ordericus libra. ρ-
cImpublicin agebatur, se Domini in cultin privatim exercebatur, quamdiu transgressor princeps in eadem dioeces commorabatur, ut in-urdictasacra, non regno sed loco, in quo Rex commorabatur, id- qtie ad te in tanthim fuisse necesse sit revera, Urbano Papa praesente, totam in qua versabatur terram anathemate ullo obi,
gatam fuisse labsurdum falsum fuisset, cum altero post
regis excommunicationem mense Bertholdo auctore, et re Natale Domini celebraris Februarii sequentis II S. Nicolai apud Andegavos Basilicam consecraverit, Concilium apud Turones Martio mens habuerit , nec tum coronationes illae Ivoni epist. 66. 67. 6q. memoratae contra quam Iuretus
putavit peractae sunt sed anno domum Iioo post Vrbani supremam horaim, Concilii Pictavensis decreto, universa regi immediate subdita ditio , quam vulgo , doministeream appellamus sub interdicto posia esYS quod Almoini continuator, aliusque antiquior Floria censis, suo more, abusive, sumpta
anathematis Voce , expresserunt Dominπι Papa inquit ille ipsum est totam ipsim terram anathematis inculo obligavit hic vero , Pictavis adunato Concilio totam Aranciampro hac re anathemari subiaderunt. Sed verius&accuratius uoci regis anathemate periclitari terram dixit definito, non regnum universum ab lute,
sed illam regni partem quae Regi immediate suberat intelligensa nec anathemate cujus justa nulla causa fuisset percus iam scripsit; sed Regis improprie dicto anathemate periclitari aseseruit,
147쪽
REGNANΤΕ CHRISTO. Haseruit , quia ejus occasione u interdicto posita suerat. Cum igitur ab Vrbano nec positum se interdicio regnum fuisse ; nec decantatum hodiernis novitatis amatoribus, de imaginaria Philippi nostri desectione somnium rivonis verbis coaptari posse liqueat, eruendum ex iisdem restat, summum quod ex censura pontificia regni coronaeperis ulum impendere videbatur. Duplex regio fastigio periculum, idquesiummum imminere judicabatduo 1 ab odio & contemptu, quo ab initicum Bertradi mariti prioris desertrices conjugii, invidiam severumque de eodem Romanae Ecclesiae judicium, apud quamplurimos laborabat quid enim metuendum magis principibus quam cultui ac reverentiae ab ipsis pene uberibus as laetorum populorum fastidium quid rursus optatius turbonibus, quam Majestatis illius, quam oderint spreverint calcanda commode reperta occasi, quae denique commodior procellarum avidis, regii freni excutiendi occasio, quam edum sub anathematis ictu pendentis, vel jam spiri, tali mucrone confossi principis spectaculum, si promeritas poenas luere credatur' a. ab aemulorum laesorumque principum aperta malevolentia , clandestinis molitionibus. Hinc enim efferatus ob violatum odiosis sponsalibus maritatem thorum, natura pugnax a morum asperitate Richindictus, Fulco, Alani Britonis socer, Gaufridi Martelli ad arma nati juvenis parens, annis Io 93. 94 9s , dira minabatur. Inde vasti animi princeps, ac ut Sugerii verbis utar Rexsuperbin, ct impetuosius, Guillelmus rufus occurrebat qui ad regnum Hancorum ad pirare dicebatur Stephanumque Blesiensium Carnotensium, c. Comitem Adelae sororis maritum Robertum Flandriae Comitem consobrinum Berthaeque Olim derelictae uterinum fratrem, Mugonem Trecensium Comitem Stephani germanum in partes adversus Philippum, cujus unicam ex Bertha eadem repudium passa, filiana Constantiam duxerat, trahere facile poterat si post Philippi
148쪽
13 DEFORMULA primi praesepultique Guillelmi dormitionem , festinanda fuit
Iro Epist 389 Ludovici rom coronati , quia erant quidam regniperturbatores, qui ad haec omnisudio vigilabant ut aut regnum in aliampersonam transferretur, aut non mediocriter minueretur, quanto sollicitius cavendum fuit, ne quis scriptis ab Vrbano Papa adversus Philippum eundem literis , secutaque X communicatione abusus, eo ad evertendum regni statum spiritu duceretur quo patrum memoria Ferdinandus Aragonum Rex Iulii a. anathematismisi ceu facibus accinctus, in avitam Regum nostrorum haereditatem avarram compulsus, involavit non certe plane de nihilo fuit, quod detenim a se Vrbani Pa-Epis .i; pae litera gloriatus est Ivo, ne si spublicatis Philippi regnum auevcrsin eum aliqua ratione commoveretur Sed Dei optimi maximi misericordia, ne quid Francica resipublica detrimenti caperet, providit, tetramque quam terris nostris imminentem, horrere videbaturquo' pestem avertit ex literarum enim pontificiarum publicatione , bellicorum motuum esseditionis nihil exortum est quantumvis accensum consimili ex causa ante annos plus minus 18. vicinas Germaniam Italiamque late popularetur incendium. Porro regni quam futuram animo praesagibatqvo diminu-rim non magis ex perdiuellium protervia, seditiosisque molitionibus, quam ex regiae dignitatis sensim gliscente contemptu, nasci potuita ut enim accisis per vicinos aemulos limitibus coarctari, ac minui regni amplitudo solet, concidentibus regni gloria ac viribus, clabascente regia auctoritate , Majestas paulatim deperit, prioris generis diminutionem praecaverunt Ludovici ros ordinatores, ne perturbatorumsudio re gnum minueretur, posterioris culpam a se depulit epist. a 8. Ivo rnolo vos sicandalizare, vel Regium t Majestatem vestram minuere.
3 s. projam dicta veritate, se Aposoli steris obedientia, tantam sentio siveritatem , ut perfurium arguar incurrisse, o, Mosatem
regiam minuisse Leodem plaue sensu quo Rangerius Cardinalis Vrbani
149쪽
REGNANT E CHRISTO IN Vrbani Legatus, nimia facilitate quantum in se erat, Majestatem Apostolicam minuere iac rigore suo Anselmus Henrico Anglorum Regi auferre coronaessae honorem, dictus est. Quod perpendant velim qui ubicunque de regni vel diminutione, vel periculo cogitare jubentur, ad G cujus quomodocunque p-li a tur status exauctorationem animum adjiciundi simulac dietum cuipiam principum, damnosumque esse regiae dignitati a thema audiunta quia abstenti regu caput, tam subditorum,
quam exterorum odio despectui exponere , turbarumque occasio esse videtur enascentem suapte natura evanathemmate exauctorationem Omniant : periclitari enim saepiuM anathema nullum vel commeritos, vel passes i reges, Regum
satus, contigio iisdem anathemate ullo dignitatem abrogari, ante Philippi primi tempora creditum nunquam; a paucis Philippo regnante extra Franciam ex Gregorii septimi in Henricum ΙΙΙ, inaudito antea ausi credi coepit Francis nec Philippi aetate, nec post persuasum est.
XVI. est merito Philippoprimo ante divortium minatus sit Gregorius VII.
'Vm ille ipse Gregorius VII, qui Henrico tertio regnum CRus Is qu 6
eripere tentavit, se excommunicato delitate aut Sacramento
constrictos a Sacramento abstisit modirique omnibw ne eis delitatem observarent prohibuit, Philippo primo de eripiendo regno inauditas antea minas intentarit Vrbanusque ut sedis, sic motae de dignitate Henrico ΙΙΙ litis haeres, quam ex ejus disciplina hauserat doctrinam retecta fronte propagaverit, haec ad Vapincensem Episcopum scribens, Iuraios milites Hugonico rubid ς φ miti ne i ii quamdiu excommunicatis eis serviant prohibeto , qui
se Sacramenta praetenderint moneantur oportet, Deo magis servire Actor 4 9
quam hominib-; delitatem enim quum Christiano principi Iura-mm , Deo ejusque sanctis adversanti, o eorum praecepta calcanti,nu u
150쪽
r; DE FORMULAnusta cohibentur auctoritate persio ere quaerendum I. anjusti suo tempore Philippi ab sinendi causti habuerit Gregorim eptimus.
a. an quod si sus Hugonem Comiter extra Francorum regnum constirutum statuit Vrbanus , in Philippumsacra communione o ibatum statuendum putaverit. 3. An promu lgato adversus Philippum excommunicationis decret , ab observanda se fidelitate absolutum ex Francis ullus crediderit. Denat anno Io 3. April ao feria a. Alexandro Papa,
cadem die suffectus Gregorius, bis Philippo primo minatus est. Cum enim post Rodulphi Episcopi dormitionem Landricus Augustodunensis Ecclesiae archidiaconus a Ciero&populo Matisconensi eleetus fuisset, uerentibus Clericis 'Gre ' lib. I. Philippum Regem ' electionem confinfuse actum impedire vel prist. 3, D, licet per Albericum Cubicularium se adi Pontificii censeramsi dicti, o vitam corrigere, o Ecclesias ordinare firmiter respondisset Rex , directis nihilominus Decembris'. ad Rodericum C
hilonensem Legatum quem regia familiaritate uti cognoverat mandatis, haec eum dura&ab omni hominum memoria inaudita ipsi insinuare jussit, aut Rex irae repudiato turpi Simoniacae haeresis mercimonio idoneas ad sacrum regimen personas promoveri permittet, aut Francipro certo,nisis dem Christianam ahicere maluerint generalis anathematis mucrone percusi, illi ulterim obtemperare recusabunt. Quid adversus acquiesentem ac sponte manus dan- Esei gr. 3. rem quasilinum fumigans exsinguere aut calamum quassatum cohs ingere unquam licuerit excandeficere δε intentatum a Matisconenssibus crimen conversionis laudibus deprecantem, minarum aculeis defigere necesse eradi non quaero an Simonia reus fuerit, quem antiquo regalium jure usum probabilius videri possit fuerit quandoquidem hac coinquinatus pice
quomodocunque creditus est inter Simoniacos quondam audacissimus, an vero ejus causa generalis anathematis mucrone Francorum gens percutienda, ac praeceptae a Domi