장음표시 사용
161쪽
REGNANT E CHRISTO. Τήν nos, quia nospro illo eiu e exercitu Deum semper precariparari semus. Revera ad Gregorium usque septimum inter Christianos repertus fuerat nemo, qui Christi quibuscunque Legatis
transferendorum temporalium regnorum potestatem adscriberet, nec quicquam antiquae Ecclesiarum sententiae adversum magis animo concipi potuit . illa enim ab anno plus minusqoo tyrannorum pessimi Herodis occasione uno velut ore inter Latinos de Christo optimo maximo cecinit non eripit rudelit iis
mortalia, qui regna dat caelesta: Gregorius vero de Philippo Rege secui Herodianum nihil adscribi jure unquam potuit)stylo ferreo, nec antea unquam usitato scripsit, modis omnibm
egnum Franciae ab ejus occupatione tentabimus eripere, ut quod
Christum ipsummet facerein fieri ab aliis noluisse senserant
hactenus Omnes, Gregorius idem primus aggressus sit. Quo is Henricum Teutonum Regem impetu anno Io 6 adortus est , eodem jam debilitatum Vrbanus II Tasch lis II tu praeceps facile impulerunt cum enim novam de Romanae sedis in temporalia omnia qualicunque imperio sententiam , quam propulsandae injuriae vehemens desiderium Gregorio VII expresserat, conjuratorum SaXOnum, Sueuorum , Longobardorum defectiones, in talia, Germania, Burgundicoque regno quod Germanici appendix tunc quaedam fuit probabilem fecissent; tunc maxime verum apparuit nihil esse quod credere dese nonposit, cum laudatur Diis
aequa potestas simulac in Henrici principis perniciem armata factio, irreconciliabili odio suadente, solio reges a Romano Papa deturbari posse sibi persuasum finxit , usurpatam primum a Gregorio septim potestatem ubicunque per populares motus licuit Laudentius sibi reliqui pontifices arrogarunt Hinc factum, ut ἀλως, ac plane eventus securuS, mandato ad apincensem Burgundicae ditionis, quam nova sententia pervaserat, Episcopum directo, Hugoni Comiti excommunicato servires delitatem persolvere militesprohibuerit Vrba
162쪽
nus Papa; nihil quod sciamus adversus Philippi Regis ut ut
excommunicati majestatem aperte molitus: Cum se origi ne Francum , Francorum mores nulla falsa opinione depravatos, aut defectione efferatos, a Philippo cujus potis1imum adversus Henricum Imperatorem patrocinio ibuebatur nullum sibi periculum impendere meminimet, nec aliud quam simplex absentionis a sacris decretum in eum edere auderet. Ignorare certe nequaquam poterat, quod paulo post palam notavit Apologiae pro Henrico III scriptor anonymus, tota Germania, Italia nulli nisi qui factioni nomen dedisset Gregorii VI molimen placuisse quem foederatorum surreptione delusumis honore creandi Regis, quems bifusiac ter obtulerant, impulsium, banno Regem innodasse omnes qui fidem et juraverunt, iuramento absohise caeteris factum multum dispi ctusse qui tam ineficaciter quam illicite factum asserebant constabat Id enim ne falsum suspicemur, Lambertus vetat, qui Italos omnes postquam Henricum anno Io 7 colla Grego rio submisisse audierunt, fremuisse, eum sicinae decuisset egisse, crimen gloriuesuae intulisse minquam abolendum, foedirimasuheritione sua fidem plane Catholicam, aucto itatem Ecclesiie, dignitatem reip. prodidisse, tantumque ei odium brevi con vise monet, ut
ad resumendos animos ipsum coegerint vetat a Francis nostris, anonymusi ancicae historiae scriptor in annum IIIo Iom 4 p 8' desinens. Desimodo inquit Alexandro Papa , loco e succem se si si si 'PHildebrandu , qui se Gregoriin. Ic magna Synodo Romae congre- gata Ainricum imperatorem de quabus um criminalibus adsedelatis
. . . accusabat erator audiens si criminari, legitimampurgationem
η- 'i erici Papa autempurgationem ejus Mais recepturum, sed eum tum Θοοι cum imperio dignin noni t anathemate feriendum, nisi coronam
rum i mom- mpera deponeret: duo nolentea pertum A ponere contra volun 39. bin diu ex . ratem totius pene Concilii, esem excommunicavit inuae res Iotum E
di cosae satum turbabis. Yigebat quoque idem Papa ab eo dimitti '' Ἀ- --- omniumFui imperii Dclesiarum, ne cui baculumpaso
163쪽
REGNANT E CHRISTO. Oralem donaret, iuxta quod in antiquom fatutis continetur Patrum. Odisi facere renuit. Hoseuis justiorcausa sim anathematis.
Imperatore igitu Ecclesiae communione privato,Papa Gregorim quendam Rodulfium genere Saxonem ' pro eo re nare constituit. Hic a Iorae maio-
Ducibu eiusdem veratoris qui ad besium eum lace ierant interse fuerunt, sed
ctus est. Post haec Imperator Legatos Papa viragri, Iterum atque Ite vox natus estrumsuti actionem per μὴ accusationibus osseu Papa vero insua nupsi 'ρ severante stententia, Romam cum magna armatorum manu tendit PQRς -ddi ita eamque per aliquod tempus obsidet; 'ua tandem recepta, uigenum Ravennatem Epistopum pro Gregorio Papam consiluit, qui mutato nomine dictus es Clemens Gregorius vero in Vuliam aufugit, in qua quamdiu supervixit commoratus eis. Hactenus coaetaneus ille effloriacensi coenobio monachus, cui anni II OZ temporem Ocbali cum esset uperfluvium Garumna in loco qui dicituri Scyrs, odist a sol triplex conspectus est, cum autem ex ejus minime gratiae suspecti relatione tria haec habeamus; Henricum Imperatorem sepius accusatum legitimam semper purgationem orsatisfactionem, nunquam a Papa admistam , obtulisse. a. a Papa contra totiuspeia Concilii voluntatem excommunicatum fuisse. . excommunicatione ista torum Ecclesiae statum rurbatum fuisse Francis nostris quorum Monachus ille communem sententiam refert Henrici excommunicationem adnexamque exauctorationem nequaquam placuisse necesse est. Vetaut . belli sacri scriptores qui Henricum ut ut anathemate percussum Imperatorem agnoverunt. Imo quod in se fuit) praedicaverunt Anonymus aulcherius, Anno Dominicae incarnationis1O9s regnante in Alamannia inriso Imperatore, C. Albertus Aquensis lib. I. . 7. Anno Dominicae incarnationis Io s. mdict. qc Henrico IV, Rege a 3. Imperatore, anno regni ejusq3. Imperii vore 13. Gilo Parisiensis lib. I. Anno misieno sexto , decic que noveno, a Patris Herbo velamine carnis amicis, Cum Rex eximius Francorum sceptra Philippus ferret, ese Henricus regere Lothar Daquartus. Guibertus Abbas Eb b. c. a. urbe expulis, Robertus 3 Wilcar f
164쪽
aso DE FORMULAWiscardus, eum quem Ligures Regem Roma, Alemannus habet, Henricum vIdelicet Augusum , Dirum utique innumeris in . fere, gibus victoriisseritinarum Guillelmus Tyrius lib. I. c. I 3 per annos aliquot Henricus Teutonicorum Rex est idem Romanorum Impe-ruto a Domino Gregorio Papa, hujus Vrbani praedecessere, passus fuerat quaesiones cap. Iq. Anno ab incarnatione Domini Io 9s . Indict. . regnanete Domino Henrico Teutonicorum Rege est eouem Roma- Corum mperatore, anno regni Uus 43. Imperii vericia lib. 8. .aq. capta est praedicta civita Hierusalem anno ab incarn Domini IO99.
mense Iulio decima quinta die mensis seria 6. c. praesdente sanctae
Romanae Ecclesiae D.Vrbano Papa II, Romanorum ver, perium amminifrante D. Henrico IV , lib. 9. c. 8. a Domino IN. Henrico desecerat Saxonum poputas , c. hac iniuria Radulfi permotus -- perator, c. Dum de stridus cum Aquila praecedens Imperatorem
versus aciem cui praeerat neudore Radulfus, C. Si Henricus qui post iteratam exauctorationem a Guiberto Ravennate Gregorio septimo suffeci o coronam Imperialem anno O8q. sumpserat, anno et o 9s. Rex se Imperator fuita si quaesiones a P
pa, furiam a Radulfo passus est si denique Radulfus a Gregorio VII. Rex salutatus, corona donatus, Pseudorex habitus est: quis exauctorationis a Gregorio VII, & succestribus attentatum molimen , ipso jure nullam si Willelmum audiamus, fuisse non videt pVerant vibrata toties in Henrici caput anathemata Si enim ei post impetratam anno Io I. absolutionem Panno
Io8o Mart. I. regnum Teutonicorum o Italiae iterum interdicens,
omnem potestatem es dignitatem regiam abstulerat Gregorius; quid rursus A. D. Io 8 I. in Quadragesimae ipsius initio, A. D. 1o83. Iunii aq. A. D. Io 8 . mense circiter Aprili a Gregorio VII. A. D. Io 89. April. I 8 ab Vrbano II. A. D. II OΣ. April. 3. in Caena Domini a Paschali ΙΙ. anathemate nomin rim percelli, quasi cum larva irrito conamine luctari, aut jamdudum exangue im,elatum cadaver confodere liberet necesse
165쪽
REGNANT E CHRISTO. st necesse erat λ Sed nulli a partibus alieno sanctorum Patrum traditionem quam soli Deo judicandum Regem docuisse A. D. xo8o non frustra actabat Henricus deserere , fas adhuc creditum fuerat ; tantaque deinceps eutonum adversus
novam sententiam concordia fuit, ut anno Io 89 ViX s. Praesulum capita nimirum Wirceburgensis, Pataviensis, Wormaciensis, Constantiensis, Netensis pro Vrbano adversus eX- communicatum principem stare dignarentur.
Vetat s. Desiderii Cassinensium Abbatis quem succes remi optavit, labuit Gregorius VII, ingenua: factis
confirmata professo e nam I. Henrici iterato anathemate
perculsi epistolis accersitus, anno Io 83. tantisperdum Romae obsidionem pateretur Gregorius pro salutatione rib tum deliratis obstequium, in fronte epistolae scripsit. a. oranti Henrico ut de acquirenda Imperii corona ipsi sibifautor existeret
facturum se pro viribus promisit - 3. Accepto ab Imperatore pnecepto si gon. de re- aurea busia munito, de posses ione totius monasterii petita remeandi parte a litas.
licentii ad lio uos tandem atque ad monasterium rediit. Atqui storio ite novae sententiae propugnatorum hypothesi, nullum ob=ztan quit debitum agnoscere tenebatur, omni juramenti vinculoselu ri' Vii Itusa nullum spondere delitatis obsequium, vetante Papa, jure in m
poterat ; abdicat Operam addicere piaculum erat i ab eo
praecepta de monasteriiposse Ione vel poscere, vel accipere nefas; imo merum ludibrium videbatum; quid enim praecipere pra-cipiendi jure carens, aut praestare omnimoda praestandi potestate exutus ex poterat Cum igitur eum pro dignitate Constanter coluerit,ad debili principibus obsequii praestationem fidem obligaverit , ab eo privilegium impetrandum putaVerit, . exauctorationem a Gregorio septimo , cui cuncta literis sui gni cavit, quid bi esset agendum ut moneret orans, faciam ipsimet Gregorio vel judicante, vel consulentis judicium confirmante nullam censuit. Nec sententiam postea ad pontificatum assumptus mutavit i anni enim Io 87. mense Augusto coraπὶ
166쪽
rsE DEFORMvLAHinc corri Beneventana Synodo ne verbulum quo Lmperatoris ante se- ptennium a praedecessiore depositi famam vel dignitatem im
, i. io dcret, sibi elabi passus totam in Guibertum Antipapam, ' et quem solum nominatim anathematis vinculo innodabit, bilemtarim effudit, commotumque ab eo adversus Gregorium Roma recitata vi num Imperium in acro Imperatoris ' exercitm postolica siduli eras relari, invaserem e secum eum fuisse questus eae ut Henricum IN DIv'ii si rarorem non obstante Gregoriano anathemate contra quam
ατ novae sententiae assertores putaui & re momine fuisse ue-
I iii ς hi Vetati. Ottoni, Bambergensis Paschali ΙΙ qui paucis an- expreisu Si te diebus novo Henricum anathemati tradiderat, probatum a
ricum liquit civim cum enim vovi ei nunquam se in Eprcopatu manurum,
reretur, thaec anno IIoa ad eum scripsit: In obsequio Domini Imperatoris per aliquot annos degens, ergratiam in Vm oculis inve- mens, spectam habens in manu Regis invesituram semel se iterum cum dare vesie, renui Episcopatum istinc ver)jam terti), in Bambergens Episcopatu me ordinavit. In quo tamen minime permanebo, nisi veprae complaceat sanctitati, per vos me investre est consecrare. Henrici ab anno Io8o extra Romanae Ecclesiae communionem positi, imo si Gregorii VII, judicio stare lubeat ex e- se partes constanter secutus, Paschalis pontificis non modo gratia excidisse, sed patientiam tentare, perpetui in excommunicatum cultus professione videri poterat meutrum tamen evenit Nam Paschalis visis Ottonis literis, gavistis , eumque dilecti tris titulo dignatus, de sua benevolentia dubitare vetuita quantumvis regiam investiuriam abjurare contentus, abstentum principem solito velut Dominumsuum Imperato-ram Icustu prosequeretur; nec Ob praestitum eidem per annos aliquot obsequium, ullo se reatu teneri fateretur. Si Henricus
Gregorii VII judicio a regia dignitate aberi , censeri debuit; quomodo otionis cum bona Paschalis gratia Domi ac
167쪽
REGNANΤΕ CHRISTO. Is3 Imperator audiit Gregorio ut Chrisianorum eis cor Regi obediret, interdicenti, parere necesse fuit; qui factum ut violati interdicti continuato' annos aliquot obsequio reus, insons habitus sit Vetat . Sugerius Abbas, qui commune Francorum nostrorum de Henrico V, ejusque consultoribus judicium, memoriae prodidit Henricin inquit imperator vir assec paterni,
toti humanitatis expers,genitorem Henricum crudeli bime perst- cultu, exhaeredavit; se uiserebatur nequis ima captione renens , inimicorum verberibin est i uriis, ut insignia regalia, videlicet, coronam sceptrum est lanceam S. Mauritii redderet, nec aliquid in toro regno proprium retineret, impiis ime coegit. Si exauctoraim , a
Gregorio VII, ad privatam vitam redactus Henricus senior fuerat, nec a filio qui nihil nisi ex Legati Romani Clerique Teutonici praescripto egit exhaeredaim, sed ab alieni violenta usurpatione depulsus, dici debuit nec proprium in regno quicquam Jure qui nihil habebat, retinere potuit nec ad reddenda regni ad se non pertinentia in gnia coactw, injuriam passus est; nec filius patri jubente Papa manus injiciens in culpa fuit; nec in eum jure Sugerius invectus est. Si veropatrem crudelissime dc perfluim est,& exhaeredavit Si nequissima captione tenuit; Si impiisime ad reddenda regni insignia coegit: nec regia dignit
te excidit, nec jure exauctora in est pater, nec insontes haberi possunt qui filium regni cupidine illedium adversus eum
quomodocunque armaverunt Nec falso Sigebertus Henrici Imperatori lium contra Iin naturae, erras legum, inpatrem insem
rexisse scripsit. Henrici certe filii quanta quanta fuit duritiam suam Clerus Germanicus fecit, rediens scopo cum Coepiscopantibwin Vrsperi. communionempa nitentia recepto hac conditione, pis Henrici patris cadaver per se pridie in monasterio tum latum eoderet, eralaque u asepultura vel exequiarum communione in loco mn const-crato deponem : id vero ex Papae sententia , Archi scopos ,
168쪽
as DEFORMULA Lib. q. c. 38. Episcopos qui aderant comprobavisse , Petrus Diac ' expresse docuit populanii peratori ut patris ui corpi in Ecclesia sepeliri
permitteret, sanctarum Scripturarum his obsisere auctoritatem Paschalem anno IIIo respondisse memorans.
Vetat denique ille ipse qui sibi primus destituendorum
Regum potestatem arrogavit Gregorius VII. Cum enim Lambert. Saxonum qui anno 1 os . Henrico Regi, dum adhuc aetas vixu lira quinquennium progressa opportuna injuriae esset, regnum eripere pulchrum putare coeperant continuis anno IOIS'. Clamoribus irritatus, Legatos qui accusato diem ad Februarii sequentis secundam dicerent, eique praevertenda quomodocunque injuriae necessitatem afferrent , misisset primus B uno de ei quamprimum KOrmatiensis conventus decreto omnes bi patus in abrenunciatum rescivit, par pari referre totius regni gubernacula contradicendo, Christanesque omnes a uramenti vinculo absolvendo conatus me regem magis in urtaesuae dolore, quam Iu stitiae zelo , excommunicasse putaretur editis subinde apologiis, invidiosi apud omnes facti crimen vituperationemque amo liri coactus est; Audubimus inquit data ad suae partis Teutonicos epistola quosdam inter vos de excommunicatione quam in Ecgem fecimus , dubitare ac quaerere utrum juste excommunicatussi, Scc eorum opinionisatisfacimus, qui putant nos diritualem glodium temere se maeis motu animi nos ri, quam divino metu, ectium sitiae zelo arripuisse; epistola 3 libri T. Pervenit ad nos quod quidam ex obis de me dubitant, tanquam in insanii modo necessitate , ustus sm seculari letitare, c. I uotquot Latinisunt omnes causam Henrici, praeter admodum paucos, laudant, ac defendunt erpernimia duritiae ac impietatis circa eum me redarguunt. Si perdita
vitae principibus omnem Ecclesiastico decreto potestatem abrogari posse constabat qui factum ut ad Gregorii VII,
m Heliri cum molimen stuperent fere omnes Hermannum
que Metensem inter factionis primipilos in acie stantem ignorantiam suam profiteri necesse esset yposulasti inquit ad
169쪽
REGNANT E CHRISTO. 1 Hermannum lib. 8 epist. a I. Gregorius te quasi riptis uvari,
ac praemuniri, contra illarum insaniam qui nefando ore garrium auctoritate ncta' postolicaesi non potuisse Regem Henricum, C. excommunicare nec quenquam a Sacramento detitatis ejus absolve
re. An vero praemunivit primo in ipso conatu stactus a lineis excessit, causamque per se deploratam nullo tibicine fulciri posse docuita obstrictos sceleribus principes supremos a sacra communione arcere licuisse, confirmare necesse non erat; quandoquidem nondum natus fuerat qui negaret: aliud plane anno IOI6 in quaestionem veniebat, quod antea nemo vel mente conceperat; nempe abstinendis suo merito principibus , regiam potestatem excommunicatione toggere in subditos a fidelitatis Sacramento absolvere cuiquam mortalium fas esse. Utrumque Christiano orbi obtrudere ausus Gregorius, idonea probuione caruit Promissas Petro a Domino claves atrii. i6.is.
frustra actat, quae regm non terreni quod pe pessimos jure gentium contingit sed coelesis quod sanctos qua sancti
sunt, non qua in seculo potentes spectat fuerunt. Sacerdotibus recte divina tractantibus delium convenire cosia submitti, licet scripserit Gelasius hinc tamen non fit, quot ' ζ' η quot ex sacerdotibus ullam sibi qua sacerdotes sunt in temporalia potestatem arrogant, divina quomodocunque tracta re, vel eo nomine a delibus venerandos esse cum enim temporalia , divina aut coelesia, dici nequaquam mereantur, sed humanain terrenaa quisquis ea quomodocunque tractanda suscipit, divina proprie tractare censendus non est, sed Jub Deo sua. Iulio Papae ad Orientales infelici ausu supposita, quam Gregorius VII laudat, epistola, falsum si ad sev rioris examinis leges exigatur phrasis docet, Romanam scilicet Ecclesiam aperire e claudere regni caelestis januam quibus voluerit cum nec ipse cujus sibi privilegium vendicat Petrus quibusicunque volui absolute,sed is solis quibus ex officio velle tenebatur, aperuisse aut clausisse dicendus sit; Ἀπιο νυσγV a plane
170쪽
1; DE FORMULA plane ex cum nemo ναιο θον non videat aperit σclaudit Ianuam regni coelestis: Ergo regiam dignitatem ex is quibusiun . que quod Gregorius volebat tollire se a papavera quandocunque libuerit demetere potest nec si Gregorii septimi exemplo , cui aperiendi est claudendi coeli data eripotesas , de territ judicare licere pronunciandum putemus laudat a Gregorio De Vinculo ipsom et loco sinat Gelasius duo esse quibusprincipaliter mundus hic regitur, aucIoritatem acram ponti cum est regalem potesarem , c. quantum ad ordinem pertinet pubitiae disciplinae , ejus cui imperiumsperna dispos tione costatum cognoscunt legabus , ipsos quoque parere religionis antistites,inc cum ad verum ventum est eu dem regem atque pontifcem, ultra i nec Imperasorem ponti cis nomen impoluisse , nec ponti rem regale fastium vindicavisse, c. Chrsum memoremfragilitatis humanae, quod fluorumsaluti congrueret, dispensitione magnifica temperantem , sic actionsiuspropriis, dignitatibusque distincti officia potesatis distravisse, c. ut es Chrisiani I p. pro aeterna vita poni cibus indigerent, e pontifices pro temporalium cursu rerum Imperialibus di possitionibu terentur; quatenussiritalis actio a carnalibus d saret incursitas ct ideo militans a Tim. r. . De minime se negotiis saecularibus implicaret,scribens Apostolici Cor. 6. 3. loco nescitis quod Angelos iudicabimus 'quanto magi ecularia manifeste abusus Gregorius, eum in alienisesimum sensum detorquere cogitur propriam enim nullam sacerdotum qua sacerdotes sunt in temporalia a mκοὶ, testatem insinuare , sed communem fidelium omnium quihus in fratrum controversiis arbitrium deferre licet praerogativam asserere Paulo cum propositum fuerit; si quotquoti Melos apostatas in seculi fine damnaturi sunt, de regibus judicium ferant, non modo sacerdotum , sed privatorum quo ruimcunque si modo nomen inter pios profiteantur)fuerit de regis Capitibus pronunciare , quo quid absurdius fingi potest Gregorius Magnus anno Oa mense Novembri Regum