Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

271쪽

T d. Cliari. VII. 465 466. Ed Bas. III. 289. ταυTα τα 'ευρα γιγι ώσκοντες υτ τα καθ' καστον μέρος ολου του δέρματος οἱ ἰατροὶ παρον αυτοῖς ἐλαχίστω μορίωτω κατὰ τον αρχ'ὶν του πιυρου προσψερειν τα βοζoqματα, τοῖς οὐδε πιπονθόσιν ἐδε οχλουσιν. ἐγω δε μῖν δειξα πολλάκι ἔνια ε ἐν ἐν αυτ τω νωτιαίω την οἰον Καν ἐχοντα, τινα δ' Io ε κλάδων μεγάλων ποσχιζομενα, πεφυκοτων ἔκ του νωτιαίου, καὶ πύλιν αυTα αὐτα, σχιζομενα τε καὶ διανεμόμενα, τα ἐν εἰς πολυ πανυ μέρος του δέρματος, ενια δε εἰς λαττον ' στέ με θαυμασα των νατομικῶν

dici vero 1ieque iu)usimodi nervos neciti eo situ per Ulgu-Ias cutis paries vispersi sunt cognoscentes, qui an in prona Piti eis esset militinae 13articulae Dixta nervi inittriin acillibere in enaedia, partes illapsas molestant. Ego ero saepeiriture Vos naoniti, alios quidean in ipsa spinali araeclulla veluti ra dicem liabet'e, illos Vero vellit ex Dagin Tann e spiria I medulla exoriis procedere cisii Hirsus divisi distribuuntur, alii per Valde naultas cutis paries, alii per pati Ciores, ut natre anatomicos Viros illos non cognovisse, atque in nervonii resolutione quaerere, quam ob au sana resoli itarian partitu non senaper et notus et sensus Pereat, sed a Miando motus, Ilvitando sensi is , aliquando et sensus et 1notiis. Ailiti anthi nain iii 11erVomini in InUSCu-Ios disicit,utoruin reliquias ad cuten tendere , Ob diuae, quian1nerVu perranusculana distributus asse itis ost in Diagnis D

sectibus ipsitis utri intriue, et sensum o motuna, simul laedi; in levibus aestu servari quiden sensitin, utpote les non tan-

272쪽

luna roboris desideret; notuna Vero , eo citio 1 1 olbi istis ege M. Virilbus, peri 1 e. Intercluna enini uniis uias chiliis vel totuin Cois Vel 11ani in no Veiis , ac proli1 de viribus titiligens, si a IIici Alui', ID Uiliis si iii in e 1 cere nequit, aenil minaque ipsi mi innioli iterae nisut 1 mittetuli vero sacilitas parti lini sectio nes di Sceri Ion , illaesa tinc perinanet, ii viae non Vati dis

egeat vitibiis , quippe illa naintis, inio uagis etiana, patipolriint aries debiles, dignotio iii asso tionis usucienter sit etialia per lint,ecillas vires. Igitii ratio ipsorum in iiij us modi si idem nervoritin paralys protia bilis est; ibi vero de pol dita senti earini facilitate, ni otiis non perit, tonnulli illi'

dein adeo ' anas additXere rationes, ut sati iis fuisset eos conticescere; nonniilli vero cognita illaestionis dissicultate, noli gravati sunt iacere, lati lusceinocti paralysiis speciein, citia ser

Nain iiii sibi sectae alicujus principίrtii in iistirparit, ad artis Ver opera non accedunt, ilii non aiulent, sed iiidvis pronapte mentiuntur, atque criti ut illaionnulla, periucle ac li

273쪽

τζν ιμορ2αγίαν, ς αν του πνευμονος ἰσχυρῶς πεπονθότος ουδε γαρ μικρολτινος αγγείου ρύξιν εἰκος γίνεσθαι κατ αυτόν.

ipsis qilotidie conspiciunt UT. Ga la. IIII. Jain convenit qui leni inter 1edicos an

gi sinen e gula Ventriculoque volnitioile, ex spiritalitatas PaY- tibiis tussi, ex salicibiis et glirgidione cieatu, ut X IesuNplici expilitione expelli 11Os Veio Quin a Capite Per guT-guli otiis praecipue a1tes inteinas ad fauces assatim descen delitein, lassiuncto ediici saepeni unero Consperiimus , HRIII stibito gutturi 1 ruens iussini Diovet Oriare dilige11 te ad- inter auimiun oportet, ne ali itiando hu)usimodi angi unem ex spiritalibus organis ascelidere putemus, quen1aclinoctuin

sane quosdain novi medicos so opinatos, ex quibus ipsi decepti Rint 1 edentes non recte naultos praestantissimos messicos Teruilla, 1ujusmodi sanguinis eruptionean esse periculosissiluana, tanquana pulnaone velaementer assecto neque enim par esse, exiguam in ipso venaan diruptam.

274쪽

υφολου συμπεσουσης η ἐν ἀγῶσιν η παλαίστραις φο- 467 δρας πτωσεως, ἀλλα μηδ' ἐπιπεσοντος ινος τω θωρακι βάρους, ἄμα βηχὶ πολλον αἱμορραγίαν γενέσθαι συμ , καταλοιπον αν - δια την ἀναβρωσιν ξιολογον γενομένον ἀναβηχθονα πλεῖον αἷμα. πολλοὶ δε των ουτως παθόντων

μορια αττα του πνευμονος ἴμα ω αἶματι συνανύνεγκαν καὶ δια του Γο προσηκε παρα κολουθεῖν ἐπιμελῶς, εἰ αφρῶδες τι συνανεπτυσθ' καὶ γὰρ και τουτο βεβαιοrατον εστι γνωρισματος εκ ου πνευμονος αναγωγος, σπερ ταν τοι βρογχίοντι μέρος, Ἀρτηρίας χιτῶνος, η φλεβος καὶ si σαρκος

οδυν τις Σοῖς κ του πνεύμονος, ῶς αν λάχιστα δυο νευρα

Fieri citioque potest, aut Vel rosa, vel exesa, Vel utcilla citie non1irlίire Voluetis, Veneti satagius assatiin tussielido ejiciatur. Quuin inino et roactis teinporibus clitis ex interVallis cluoti die pauciana satigi linein iistietulo Xpuisse cernit Lire, si erue-1utque ei postea ni illi sangmnis iliter tussienduin eoiptio, ne ita ab alto delapso , ne Itie in certainirie, lectile palaestra graviter illa elato, Delio etiarn stila illo gravit Oilalere ola prestb iliorace, reliquum est, ob insignean erosionein liui muni angitineri tussiendo sti se re lectuna. AtPae Non ari Cisic assecli pullatoriis i ii lasciana particillas iniit cuni angitiue feceriirit. Quocirca diligenter considerare poclet, 1 spii- mos uin iuppiana Liniit educatur id inna efficacissianiana eliindici uin eductionis e pilina orie cilienaamaa Odiana tibi aut broncliti pars quaedaira, Ut alteriae, aut Venae lalniCae, Ut etiarn pulmonis ipsius carnis ei citur. Nihil alitein horiama :Odit iis, vi ex orace saligultieni exiti situit, ii nec dolor aliquis iis, ciui a pulinone, hil pote qui duos IlerVO Perquam

275쪽

Ed Chari. VII. 467. Ed Bas. III. 29o. Cras τος krζς συζυγία των α εγκεφαλου λαμβανοντος,τω μελῆ ξωθεν DTOν μίνι πεοιέχοντι διανεμομενα, τω βάθει δε υκ επεκτεινομενα του σπλάγχνου ' τω θωοακι δ' , ὼς ἴστε, πολλα μεν κ των ἐνδον μερον εστ νευρα, πολλα δε ξωθεν,ελων αἰσθανεται ταχιστα των δυνορῶν διαθέσεων. αλλα

κα διοτι μυωδος με ὁ θώραξ στὶ καὶ στωδ ς ὁ πνευμων

δ αθλιπτος τε καὶ χαυνος, πιτείνεται μεν η του θωρακος, ἀνίεται ὁ ζ του πνευμονος δυνο οτ αν υ αλγύσειέ τις

εν ὁτιουν μερος κ του θώοακος, ἀναβοττη τε μ πολυ, μοδερυθρον ὰλ ηδ μελαινόμενόν τε και θρομβουμενον αἶμα,

τούτω πρωτοπαθεῖ με ὁ θωραξ, ανάγεται δε δια του πνε μονος ουτως ο αἶμα, καθάπερ καὶ το πυον εν τοῖς ροπυλκοῖς πάθεσιν, ε ων μεταξὴ Πρακός τε καὶ πνευμονος αἰσθητῶς περιέχεται. ουτως δε καὶ το κεχρωσμένον οπωσουν πτυ λον εν πλευρίτισιν επιφαίνεται, καὶ καTὰ, μετὰ τουτο υπομνύ- μα το πεμπτον εἰρησεται νυνὶ δε περὶ των πιγιγνομένων ελκώσεων ταῖς του αἶματος ἀναφοραῖς ἀκόλουθον ειπεῖν. εν μεν

γὰρ τω πνεύμονι καὶ μὰλλον γίγνεται, καὶ τισὶ μἐν ἀθεραπευτα

Tecipit, per menabranam extrinsecus ipstiari continentem di spersos, Ied per visceris profunditatem non extensos Verum thoraci, ut scitis, Daulti H inter is niuiti etiana ali externis partinus sunt 11 3rvi, tibiis sacile dolores percipi possunt. Praeterea Ida thorax natisculis ossibusvii albundat, pulmo vero Iaxus est, atque a Compressione, ait Contusion tulUS, ilioracis dolores tilensiores sunt, pulinonis renaictiores. Quum i ut dolente thoracis parie Iriapiam, auguinetia quis Dassiendo ejecerit, neqII navit tuni, Devae mmmina , sed jam nigricantem, ruinosii lue lusio thorax priinaria assectione infestatur, at sanguis per pulmonean ita educitur, iit in Uppuratis assectibus iis, quod inter thoracein et pulnaonem sensus tulicio contineri percipitur. Sic et pleuraticis sputum quoius modo coloratum apparet, idque sequenti quinto litam licet hir. Nunc vero de iliceribus sanguinis ejectioni supervenientibus deinceps dicenduna est. Nan ii pulmone creberrini fiunt, ac curationena, ut quibus lana Videtur, ne-

276쪽

clejectione excernuntur; sed ex spitii alii, iis instruna entis bietiisti Xpui ion possunt. Diiod si lii talaus deinceps stielitis

aliquis cruorena et sola re ait et enuin Xerit, citra capi is Veldo Iolein se gravitat ean . sive pi ac seriter sive praeteri talia, citi aciti ictu ni illic in Ilictuin latii iis et toturn uarilina naea tiat in , ut quo ali Oris arterit, Ilia ad nares solaniet leti Iit,

277쪽

e sonte Pio lana non adnaoditin uinclain aquati Continente,

agitain l)il)iisse a servo sibi simulant allatani Vilibus amittis, sciscitatus sinu, apparitissentne ali tuan I sarighiilagae in Ipso

278쪽

βδέλλος Ουραν εγκατακεκρυμμένην τω πόρω βέλτιον ουνιδοξέ μοι καὶ ταυσίμῖν ἱστορ σαι.

στέον εστ τον βλαβον, εἰ καὶ μ' παντελῶς ἄπολωλὸς se το

γατα φυσιν εργο απαν Ου μορίου, πολλάκις εῖρρτα μοι, χεῖρον δ' οὐδἐν ἀναμνοσο ναι καὶ νυν or δ' o ταυτόνεστι νων καὶ διαλεκτος, αλ η μεν φων των φωνοτικῶν ὀργάνων eror, dιάλεκτος δε των διαλεκτικῶν, ων το μεν fonte Pii iuni se Indisse sateretur , dato ido11eo medicanaenio, iiiii 11ein Volnitione eduxi. At citium alius quis-yian liu liismossi Cm; Oren enaura geret et explieret, ac ipso IIa arate austiret euua rure, aestatis tempore, in stagno Pio dam una caetetis uUenibus juvetuli ludo, talem adoles centes in aqua ludere solent, exercitatiun scirenaque in eos aspio sanguisugas esse, duxi Iabo1 antei ad sple1HJorent; 'Ο11Verso Ille directe ad solis ramos narii in soramine, in eo loco. Db 11asiis ad oris rogionen perforatur, timi ni hi meatu Intentis caudi in Conspexi. Has igitur historias obis

Cap. IX. Eniin vero cliuod iis ii Iernaoniblis laesio

alem intelligere Oporteat etianali 11on penitus tota partis actio secundium atriram deperdatilae, saepe11Unaero ain diximus, nec ala re fuerit, in praesentia Dionuisse. Praeterea, 1anarias non i noretis, tonitos vos Veliam, Non eandena esse Teia vocen et locutioneni, sed vocen vocaliun instrumento1 vinopus esto, locutionen vero loqueri utina, quoruni linglia si

279쪽

Ed Cliart. ΙΙ. 468. Ed Bas. III. 29ο. 91. κυριωTατον ἐστιν η γλῶττα, συντελεα ου σμικρον τεχνις καὶ τα χείλη καὶ οἱ δόντες επισταμένους μῶς ἀναμιμνησκω καθ άπέρ γε και περὶ των φωνοτικῶν οργανων, τι λαθυοξ ἐστὶ καὶ οἱ κινουντες αυτον μυες, σα τε τουτοις νευρα TVν ἐξ εγκεφάλου παρακομίζει δυναμιν εα μεν οὐν οἱ κλείοντες οἱ ἀνοίγοντες τον λάρυγγα μυεγακίνοτοι γενηθῶσιν, φω

καν δυσκίνητοί πως η τινα παλμωδ κίνησιν η τρομωδο λα βωσι, κατα το του πάθους εἰδος φων βλαβύσεται παρα- ραπλοσίως ὁ καν σπασμωδῶς κλονωδῶς κινῶνται καὶ

μέντοι καὶ 291 ἀρρωστηση πονή δύναμις αυτῶν, τοι δι

οἰκεῖόν τι πάθος, η διά τι των κινουντων αὀτους νευρων,

αμυδραν καὶ μικρὰν ἐργάσεται ζ φωνον εἶν δ αλλος τις τῶν κινούντων τον λαρυγγα μυῶν τιον παθη, βλαβ σε- ται μεν πως η φωνο βλάβον μικρὰν ουτ δε αφωνος ο ουτως

δ' οἱ κυριω τοι μυες τῶν τον λαρυγγα κινουντων εἰσὶν οἴ τἄνοιγνύντες αυτον καὶ οἱ κλείοντες, ουτ καὶ τῶν φωνοτικῶν νευρων τὰ παλινδρομουντα, μορία μεν οντα καὶ αυτ τος

Naarime prinCeps, non pariam alite1 CODserrent et rares et labra et dentes: si eliani vocis instrunient esse littur et anusculo ipsun Imoventes , aliae nervos qui a ceret)ro ipsis facultatem deseriint. Igilii si vel clamientes Vol aperientes guttur mi ischil inanaobiles recidantiir, citii sic afficitur, mutus evadet nitian O; isti vero vel dissi idter nove11tur, Vel Palpitant, aut tremunt, pro assectionis nodo VOX Iaedetur; similiter, si convellemJo, vel concritiendo moveantuT. At vero si inabecilia fuerint ipsis vires, sive ob suam ipsoriana, sive ob nervorum ips s amoventium assectionena, obscuran et parvaim e icient vocein s uod si alius quispian ex moVeΠ-tibus ultu nausolitis, Ilio Pio Diodo assiciatur, laedetur IUidem VOX, sed parva laesione, atque sic assectus nectit Inuuis Omnillo Tit, ne pae aditi Odiim exiguam Ihabet, it vocena. I tautern e mascidis guttur a ventibiis piraecipui sunt 1 Pariplana perii iiii et Iaiuliint, ita ex vocalibus nervis si quos TecuGentes VOCainus cilii et ipsi portiones quidem sunt seX-

280쪽

ξ ἀμφότερον, κατὰ τὰς μεγάλα τρώσεις αυτος καὶ ψυχθέν

tae conjugationis nervor i PE a Vrebro mutatur, queINa J-rnodiun et alii vii in ipsunt insemiti tuus risCrunt lanaen adaillis eo quod non in cervico a 11emus sextae ConjUgatiolias,

Velaenaciis tuoque exclanaatio similitei vocent afficit, utpota