장음표시 사용
21쪽
sentiet. An eundem putabimus poetam, qui, ubi similitudine illi strare rem aliquam studet liae ipsa re quasi ex oeulis dimissa, nihil intueatur atque Proponat, nisi id, quo omparandi caussa utitur eundem consebimus illa affectata paene ratione, qua fit nostro loco, remos fuisse deseripturum ut mittam, quod non modo plane superflua ii talis illustratio videtur, sed etiam ipsa imago parum apta est ad eos remos describendos, aluos posta vocat ἔρετμοι ἐν ρεα. Fortasse meus me sensus allit; sed egi rgie mihi displieent hae verba, quae probe intelligo non ita magni Diomenti esse ad meani rem defendendam. attamen dieendum erat, quid de iis sentirent. Iam vero Progrediendum est ad majora et gravior 3 nam quae ad lit C disputavimus, iis labefactasse quident versus, in quos inquirinius, nobi vi dentur, nec tamen commovisse atque ex Odysseae libro, uiranteus antiquitus fuere, ut Par est, expulisse. Diximus auloni supra, si qui locus Prae Prsorinonis quasdam suspieiones id quoque habeat offensionis, ut ab eo poe-μis picae ingenio, quod Homeri arminibus ontinetur, haud dubie abhor
T at, eum, quamVi stratiquis 3 uni luna testinioniis, jure in interpolatio itis. riminationem vocari. Id quoque ii nostrum locum adere, nune demo ,
Et prianum qui dein si vaticinii, quod Tilesias edit, habitum a rationet 1 eonserimus eum illa Protei praedictione, quae est Od. 8, 349-570 quanta. st duarum valἱeinationum divorsita. In Protei verbis , si aliquot exceperiri versus, ab interpolatore aliquo intextos, omnia plana sunt ae dilueida: omnia ad res vel gestas Pertinent vel gerendas quae vero proponuntur agenda, ea nihil habent dissicultatis, nihil ambiguitatis, sed legit,us parent Poe-Αis picae, q arum SMPremam SSe Perspieuitatis legem supra vidimus. Varias poetae pie est, aetiones enarrare sive gestas sive gerendas, ne ninen , quid narret, debet fugere. Porro armini pleo non Ileet, res eontinere eas. quae cur reserantur, nemo sacili negotio intelligat. Ex quo genere Tiresiae, orba sunt Nam quid attinet ad Odysseae auditorem Iectoremve, ii nihil
multo aptior a dilucidio haec linago est AesehyIeaci Agam. v. oo πτερυγων ἐρετμοῖσιν ἐρέσσομαι et, quam Virgilius habet Aen , IDD. Volat ille Madae ius per Erat magnum remigio alarum. Ct. I. III, 20 velorum pandimus alas. In qua re non est parvi aestimandum, quod praete nostrum Ioeum et qui ex eo origitimistravit d. ψ, 2GB. 272. uno tantummodo Ioeo qui est od με, d. illud 'eesimu usurpatum Ies imus, sed ibi apsius ad rem, quae refertur.
22쪽
aliud ex Tiresiae ore Iiercipere gestiat, quam num et quomodo domum Uliarie redituru Sit, quaque ratione sit procorum iniurias ulturus quid attinet ud illiini, ea praeter exspectationem ognoscere sala, quae Post desideratum illuni reditum procor unique interitum liaci immineant Denique quum ab rerum ordine declinare varietatibusque carmen suum ti lini 'uore non modo licitum sit poetae, sed etiam , ut id fiat, morito al, eo postulari Possit, tamen Piusmodi egressiones esse debent eae, quae eum ipsam aliquo vinculo contineantur, vel praeparantes sutura vel accelerantes prac- ,entia vel etiam ita actionem clardantes, ut quasi devertieula quaedam, 'lii uni admodum Livius ait, requiescendi caussa audientium legentiumve aut-DD prael, cant. δ Quorum niti it labet illa vaticinii pars, qua de at linus, Di e Ssioni haud dissimilis: nam neque uim rebus ipsis cohaeret, Messiiunctioriis perpetuitatem adjuvat, neque ita interposita est, ut requiem quantia in i luelationemve asserat immo, quum sensus Iahorcidi meu Italibus, et inminerili ac molestiae. φ)
Sed quod tertium vit, quo ab senuino diximus in Homeri carminibus
lis litisci POSS ad Seitiei ulti, exelu Sum lio ac remotum esse a tota Poematum illo Puti descriptione, id tuale sit, ex nostro loco quam uiaxime elucet. a tu i ii os varix otia et i cararii ilius seritentiam reviter aperiamus, non ii orti tu Parte concedirnus, qui conflata esse a consuta illa poemata opitian
23쪽
sibi vestet, probe sentiens, tam certo a firmo iudicio res illas, qiras narraturus esset, elegerit, digesserit, diSposuerit, ut omne carminum artes arctissime inter se conjunctae atque implicatae sint ut vel prima rhapsodia, immo vel Primi utriusque carminis versus, quo tendat Poeta, significent ut is a proposito cursu nunquam aberret denique ut, ubi ad exitum utriusque poema. tis lecto pervenerit, id ipsum, quod evenerit, Se exspectasse ab initio sateatur necesse sit. Quam rem ita se habere, egregie demonstravit in Odysseae
deserἰptione Annotati ad Od Vol. II. p. XXX lL LXIV. Nitκsebius, qui alio quodam loco, neminem, nisi qui majoris operis deseriptionem in
universum informatam accurate exigere voluisset, in interpolationibus reperiendis quidquam proficere posse, suo iure dixisse mihi quidem videtur. Sequitur autem necessario, ut, quiequid cum utriusque arminis argumento atque descriptione non intima societate sit copulatum, pro supposito labendum sit a Pro serioris aetatis additamento. Si quis igitue Odysseae primos nonaginta quinque versus e urate onsideraverit perspexeritque repetita saepius earminis lectione, qua arte, qua constantia, qua religione poeta adumbratum illis Versibus argumentum Persequutus sit, ei non permirum modo videbitur illud Tiresia vallei nium, sed magnam habebit ostensionem. ullo ante loco signiseavit poeta lare, ut audiret Ulixes ab Tiresia, quae ibi instarent post procorum internecionem in continenti aliqua terra sata a Iabores nonne iter ad in eos Ulixem
eo tantum consilio suscepisse, ut de reditu suo a vate comperiret, multi Ioel
testantur, velut Od. X, 50 89 161 488 sqq. 539 sqq. l. 2 sqq. Praeterea si aliquid haberent Tiresiae verba vel ad arminis perpetuitatem vel per Se ipsa momenti, non minus ea iteraturus poeta fuisset, quam Io Io- eos, qui caussam et onsilium ejus itineris operiunt. At vero tantum abest, ut aliqua vis in iis verbis insit vel dignitas, ut, ubi legentes ad extremum earminis pervenerint, excidere sibi illa potius, quam haerere malint, ne, quam illud extremum habere debet tranquillandi vim e Potestalem, ea perditum eat e eerte imminuatur.
24쪽
IIae igitur quum ita sint, vix neeessaritim SSe utamus, ut alia praeterea proponnmus, quibus inagis etiam certa atque evidentia sant, quae de non Alranda uin psi inus. Urium lacere noluinns. Sexcenties ita Homeri ear- in inibus sorino est de sacris eorum in alieni vel pluribus actis sed cur, ut a So, nusqlta in id Sarrorum gentis coinmemoratur, cujus in nostro loco
montio fili uni quis illoruin poetarum, qui proxilue Ιomerum Scripserunt, illam ituus sacrificii tabuit nolitia in Naim, tiae de illis τριττυσι sive Suovetaurilibus, quae vocabant Boinanἰ, asseruntur Graeca antiquitatis testimonia, tiltra Epicharmum et ristophanem ascendero rios sinunt 'bUt igitur absolvam iis rem, quam ad liquidum perdueere, quantum seriliosset, iobis PropoSuinius, ad postremam lituus dispulationis partem pergi- nus, inde Posterior illa vaticinalionis, vani Tiresias edit, pars in undecimuira d1sseae libri in venerit, ii aes ituri. In qua re inprimis respiciendariobis est sententia Lauerἰ, et ita in , ii illitis Viri docti consor exstitit, Faerberus iniit, explicandi ratio. Censet enim illo, uuin materia rhapsodiae undecima tum forma, sive a Boeoto aliquo sive inter Boeotos Νεκυιαν compositam esse, probari. Cui sententiae ita cibas alii Faerberus, ut Boeoti eam Hiis rhapsodiae originem probe demonstrari OSSe neget; nam satis
fuisse aussarum, Me Boeotἰae Heroes et Ieroina Etiam minoris Asiae poetae carminibus suis celebrarent. Vos ut aut altero aut aerbero adstἰpuIemur, vel idcirco adduci non possumus, quod et plane alia nostra quaestio est, atque illorum, qui de totius Libri undecimi origine exponunt, et ipse
Lauerus, num omnino tali quaestio in Pro VerSari possit, videtur addubitare. Nostrum enim est, demonstrare, qui facturn Sit, ut Versus illi, quos alienissimos ab Homericorum carminum ratione esse declaraviSSE nobis vide vive, Odysseae insererentur et quando. In quam rem ut nee rate inquira
nans, paucis agendum Videtur de iis Poetis, qui ambiguo ornine voea nive Cuclliei. De ea re tiae acutissime ae opiosissime disputavit 'ilasebius, iis nunc extra nanem dubitationem posita videntur, significari ii Io nomitio poetas, qui Iomerum aemulantes, quae Sutnmus Poeta intacta reliquisset belli Trojani tempora, ea carminibus sui exsequerentur, neque id lanienita, ut, quemadmodum multi opinantur, armen ab Homero institutu in peetexerent, sei antiquiora carmina novae arti aemulatione Studerent supera- ' Vid. itaseluus Alinotali in I d. Vol. III p. 201.
25쪽
Iorum armina et argumento et sorma intere eret eo unetio, eo propius ad celebratissimi poetae laudes aetnuli illi aecederent; unde id meitur, ut et eas ex relo Trojano celebrandas sumerent fabulas, quae eum Iliade et Odys- Se aretissime e haererent, et, quoeunque modo possent, eum his arminibus illas implicarent. Sie saetum videmus, ut earmina componerent, quibus et iam Iliadi et dysseae munirent, veluti Cypriorum scripto et ille, qui NAτους eonfecit, et, quae post Ilii interitum et reducis Ulixis eum procis certamina saeta serebantur, traetarent ornarentque, ut retinus Aethiopide et Ilii Perside, ut esches Ilia parva, ut Eugammon Telegonia. Is Telegoniae scriptor nobis multum habet moment; quippe u Poemale suo a Perte ue rit, quae praedicta ab Tiresia nune legimus versibus illis, quos in quaestionem Vocavimus, sed ita pertexuerit, ut salsa verborum ἐλάλος interpretatione, quemadmodum supra eos novimus, Ulixem faceret a Telegono filio intersectunt. Videinus igitur, fuisse illa Tiresiae verba in Odyssea, quum Telego
aliam Eugam mora composuerit, quod verisimile est saetum esse circa IFn P. quinquagesina am tertia in nati illo erto tempore Iiἰadis et Odysseae conditionem fuisse cana, quam habemus nunc, salis exploratum est. 3 Eugammo Iieni vero Ion imitatum iodo esse, Sed coni pilasse aranei quoddam an tiquius, cui nomen Dierit Thesprolis, aitelo res Clemens Λlexandrini μ, salso id
tribuens tisaeo. us arminis quicunque fuit serἱptor, id ertum videtur, elebratum ita eo suἰsse 1ἱxein, saetis, qua Tiresias Praeceperat, sacris, iter ad Thesprotos si scipietilei inneloque eum Callidice, Thesprotorum regina, matrimonio, illain gentem solle ae diuturna domination regentem uitae omnia eum loci, do quo disputamus, arguanent laria egregie concordant, ut aut originem inde Thesprotidem raxisse aut ho ex armin verba illa nobis suspecta in d3sseam venisse statuendum sit. Est hae nostra sententia, brevibus iam Explieanda. Ut enim Ha-
26쪽
gias Tiresiam in μου introduxit, quo, quae in Odyssea de Tiresia
eo minerit orat i r, inherent, quibus niterentur, ita limprotidis auctor, Tiresἰae vaticinio, quale in dysseae libro I. v. 100 - 1l8.roiiiiii tur non eo Ityntufi, arripliora illurn et quae ultra Odysseae argumen itin propoderent, vaticinari voluit. Sed quae alta poterant, perfunctis maris ea lani ita tibiis in nihi R. exantlanda Ulixi Iala fingi, quam quae in eontinenti terra ei aceiderent Itaque in πειρον iter saetenduin Ulixi orat h. e. in Epirotaria ui terrain, ' risius pars fuit Thesprotia, tibi post longam doini nationis
enim eodem jure pro certo ita here licet, tro, altera in Dd Ssseae Νεκυιαν ex uagiae οστοιο alioSque lotueri eorum poemalum locos ex aliis armini hunroeentioribus desum Plos ab hapsodis atque conjungendi caussa iri textos tuis fuisse, hodie vir docti statuunt. Illud alitet argitinentura Telegoniae Scriptor novis Tabulis dati xit atque exornavit. γ)Λiqii haec quidem habiti in iis, quae de Tiresἱa vaticinatione ser heremus nune aut in Pniendum est ad eam partem mei nostri, quae posita est in indicendis orationibus, quibus novi anni initium ex pio majorum more atque instituto crastino die hora XI. antemerid in Auditorio Gumnasii
maiore elotirabunt cives Secundis elaSSi t S, quorum qui Primus sugge-Stum ascendet,
ohereall. 8 Sama at Geranus, latἰne expono de eo ob lἰssἰmocillonieipsae, Numidarum regis, dicto concordia amae res erracunt, discorditi Maximae dilabuntur; post eura 'iuro hau Tisor, ei dethergae natus, de linguae Francogameae imtutibus quibusdam praecipuis Francogallice disseret Postremo
ne eri pueritia patrio sermone verba iaciet. Adraias gἰtu orationes audiendas rinvertoren Gymnasii tarn IM- lino et quoseunque schola nostra Pistromon a Misistoren habet, qua par est observantia invitamus.