Hellas

662쪽

Μία των μεγαλητερων νησων του Αἰγαίου εἴν καὶ 1 αξος, ητις κατα τους ἀρχαίους γεωγρά*ους το μονοπολις ' καλεῖτο Στρογγύλη, Δῖα, ως καὶ ο χμηρος ἡ ανα φερει, Διονυσιας, μικρα Σικελία καὶ Καλλίπολις. νῆσος αύτη το πρωτον αἱγεταιοτι κατωκηθη πο Θρακων. ἰδού δε ἱ λεγουσι περὶ τούτου οἱ χυθογραφοι ορεας σχε δύο υιούς τε ρομητριους, τούτων ὁ νεωτερος καλούμενος Βούτης επιτεθεὶς κατα του πρεσβυτερου δελ*οὐ Λυκούργου καὶ φωραθεὶς παρα του πατρός , παραυτα λαβεν εντο- λην πως λαβων πλοῖα, μετα της συμμορίας του πέλθη εκεῖθεν, καὶ τερα προς οἴκησιν ευρη γην. Βούτης θεν λαβων τους περὶ αὐτον Θρακας, καὶ διερχόμενος των Κυκλάδων κατεσχε τηννησον Στρογγύλην, ν η κατοικῶν λυμαίνετο πολλούς των παραπλεόντων. Ο Θρακες οντες θηλυμανεῖς καὶ φιληδονοι σφοδρα, σπανίζοντες ε γυναικων, τε των Κυκλάδων ρημων κατα την εποχηνεκείνην οὐ σων η ρλἱγον κατωκημένων, περιεπλεον ἁρπάζοντες γυναῖκας καὶ κόρας που τῆς Ἐλλάδος δύναντο καὶ π με της Ευβοίας ἀπεκρούσθησαν, παραγενομενοι δε εἰς τὴν Θεσσαλιαν οἱ περὶ τον Βούτην πεβιβάσθησαν εἰς την χώραν, καὶ εὐρόντες τας τροiob του Διονύσου περὶ το ρος Δρίος, συνελαβον αὐτων την Κορωνίδα, μη δυνηθεν τε ν άρπαξωσι αλλας ' η Κορωνὶς πόχρεως

ουσα να συζηση μετα του Βούτη ἀλλα μη εὐαρεστουμενη διατοὐτο , πεκαλεσατο την βοηθειαν του Διονύσου , ο επεβαλε μανίαντ Βούτη οστις ηὐτοκτόνησε . . . ριφθεὶς εἰς φρέαρ βαθύτατον. ιδε περὶ τον Βούτην Θρῆκες λαβοντες μεθ' εαυτων δ αρπαγης εν- νοεῖται, την σύζυγον του Ἀλκεως Ιφιμέδειαν καὶ ἡ θυγατερα

Παγκράτιν πεπλευσαν εἰς Στρογγύλην, καὶ αντὶ του αὐτοκτονη- σαντος βασιλεως κατεστησαν τον 'Aγασσαμενόν, δοντες αὐτω σύνοικον την ραίαν Παγκράτιν, περ ης οἱ πι*ανεῖς ηγεμόνες Σικελὰς καὶ κητορος ερίσαντες ἀλληλεφονεύθησαν ' ο δε Ἀγασσαμενός συνώκησε ἱλ του τινὶ την Ἀψιμέδειαν, καταστησας αὐτον παρ

επεμψε προς ερευναν τούς υἱούς M. τον καὶ Ἐφιάλτην ρῖτινες πλεύ-

663쪽

σαντες εἰς Στρογγύλην καὶ τους Θρακας πολεμήσαντες νίκησαν καὶ ξεπολιόρκησαν την πολιν ' στερον απεθανεν ἡ Παγκρατις, ιδε περὶ τον M. τον καὶ Εὐιαλτην κησαν ν τῆ ἡ σή, ην μετωνόμασαν Δῖαν, καὶ γεγοντο αρχοντες των Θρακων Μετ ολIγον παλινοι Θρακες γένοντο κύριοι της Δίας, ἡ ηναγκάσθησαν να εγκαταλείψωσι διὰ τὴν νομβρίαν. ετ αυτους κησεν ο αξο ηγετη των Καρων, ξ ου η Δῖα νομασθη Ναξος καὶ ουτω μέχρι του νυν λέγεται. M P ξο ητον εὐφορος καὶ ραία, πληρης πορτο καλλεῶν, συκων,λεμονιων, μυγδαλεῶν καὶ λλων ὀπωροφορων δένδρων, προς δεμεστη λιμνων, ποταμων καὶ θελκτικωτατων κοιλάδων καταρδευομένων πο ποιητικων ρυακων, κοσμεῖτο δε καὶ π πολλων ρόδων καὶανθεω 'δικαίως θεν πο των αρχαίων καλεῖτο μικρα Σικελία καὶ Καλλίπολις. το ἡ πρωτη δυναμεθα να εἴπωμεν, κατα τὴν εὐρό- ρίαν πασων των Κυκλάδων, o κῆπος του ιγαίου κατα την ανθηρότητα, διὰ τοὐτο καὶ πολλοὶ ποιηταὶ την ξύμνησαν, εν οἷς καὶ ὁ Προπέρτιος εν τ προ τον Διόνυσον ποιηματί του λεγει Et tibi per in uitiam bene lenti flumine Naxon, unde tuum potant

Naxia tucta nerum. Οι εἰς την νησον διάζοντες μυθοι χουσι σχεσιν προς τα περὶ τῆς γεννήσεως καὶ ανατροφης του Διονύσου ναφερομενα, υτινος η ραία καὶ γόνιμος Νάξος θεωρεῖτο πατρίς Κατα την μυθολογίαν, κεραυνωθείσης της Σεμέλης εγκύου ρύσης του Διονύσου, ὁ Ζευς ελαβε το εμβρυον καὶ ρραψεν εν ω μηρ αυτρύ, κατατον χρόνον ε τῆς κυοψορίας ξηγαγεν εν Ναξ το βρέφος καὶ παρέδωκεν εις τα εγχωρίους νύμφας Φυλίαν, Κορωνίδα καὶ Κλεἱ- δη ' διὰ τούτο καὶ ο Διόνυσος φόρον εὐγνωμοσύνης τοῖς Nαξίοις

αποτίων, κατέστησε την νῆσον αὐτων εὐδαίμονα Κατ' αλλους

Διόνυσος ηλθεν εἰς αξο εκ τῆς καρίας ἐπὶ υραννικῆς ληστρικης τριηρεως. υθολογεῖται προς τούτοις τι καὶ αυτὸς ὁ Ζευς ε Κρη- της κομισθεὶς βρέφος τι, αγετραφη καὶ 1νδρωθη εν αξω, κεῖθεν δ' ὁρμηθεὶς κατέλαβε την βασιλείαν του Θεολ διὸ καὶ ψιερωθητο προς τὸ κέντρον της νησο ρρος οὐ Διὸς τα νὼ Zἱ τω θεν, ως παρα των ἀρχαίων ἀναφέρεται, σωζεται δε καὶ επιγραφή Ορος in ιλ λυμ πέου καὶ 4τέρα Ορος in Lo ηλωσίου. Καὶ αλλο ορος παρχει πρὸς τὸ βορειοανατολικὸν μέρος της Νάξου, καλούμενον τῆς Κορωνίδος, τα u Κόρωνος , εὐτολονοματος της . νύμφης Κορωνίδος μια των τρο*ων τοὶ Βακχου υθογραφοι

664쪽

τινες λέγουσιν τι επὶ της βασιλείας του Σμερδιος, ἀπερχόμενος Θησευ τῆς Κρητης μετα τῆς Ἀριάδνης , προσωρμίσθη εἰς Nάξον ἔνθα εγκατέλειπε την θυγατερα οὐ Μίνωος τω Βακχν, φοβηθείς

τας καθ' υπνους απειλας το θεοὶ ταύτην λαβων ο Διόνυσος νυκτός επι γαγεν εις το ορος Δρίος. Καὶ αλλοι πολλοὶ θοοι γραφησαν σχετικοὶ προς ἡ γεννησιν

καὶ ανατροφην οὐ Διονύσου, στις ητο προστατο ς της αξου καὶ μεγαλως παρα των κατοίκων ξετιματο ' εννοεῖται δε τι ευκόλως εγενετο δεκτη χ λατρεία οὐ προστατο της ἀμπελουργὶας εἰς την

νῆσον εν - αμπελοι ηκμαζον Καὶ αλλος λόγος τῆς λατρείας

προς το Βακχον εἶν ὁ ξης, τι ὀ θεος ουτος ἡτο εκ των πρωτων τῆς Θρακης καὶ Κρητης, ξ γ καταγονται οἱ κάτοικοι τῆς Nάξου. n. ς προείπομεν η νῆσος αυτη 1το α μαλα εὐφορος κατ εξοχὴν μως εἰς την αμπελουργίαν, ως δεικνύουσιν ηψιν τ νευρεθέντα αρχαῖα νομίσματα, τινα καὶ την προς το Διόνυσον απὸ δίδομενην λατρεἱαναπεικονίζουσιν. m οἶνος της αξο τ ὰληθεία τα νύν διακρίνεται μεταξύ των πρωτων τῆς Ἐλλαδος διά τε την εὐσιν καὶ το ρωμα Γεν εἶχον δ' 'δικον οἱ αρχαῖοι να παραβαλωσιν αὐτον προς τό νεκτα των θεῶν ου μόνον δε σταφυλας , αλλα καὶ ραῖα σὐκα παρῆγεν 1 άξος καὶ γλυκυτατα σκληρας ἀμυγδαλας ἀς οἱ αρ- χαῖοι θεωρουν , επακτικωτάτας προ ρ νον' προεσθιομενας, Δίδου μασασθαι Ναξίας μυγδαλας Οἶνόν τε πίνειν Ναξίων π αμπελων.

'Aφθονεῖ δε καὶ ξύλων καὶ γαιανθρακων 1 άξος ' κατα δὲ τον Πλἱνιον πῆρχον καὶ ρυκτὰ ἄμμος τις ην μετεχειρίζοντο οἱ τεχνῖται προς πρίσιν οὐ μαρμάρου, καὶ αἱ ἀκόναι αἱ κατα την αρχαιότητα καλούμεναι μαξ α λίθος ἡ πεπλα, ετ δε καὶ νὼν η πετρα αυτη σώζεται, ἐξ ἡ παραγεται ἡ σμύρις σμυρίγδα)χρησιμεύουσα ως δρακίνη ' ονομασταὶ ησαν καὶ αἱ αι γε της Νάξου, χῖτινες κατα τον Ἀριστοτέλην εἶχον διπλῆν χολην.

ΓΙλην οὐ Διονύσου λατρεύετο καὶ ὀ ράγιος Ἀπὸλλων, πηρχε δε καὶ ναος Δηλίου Ἀπόλλωνος ξω τῆς πόλεως, προ δε καὶ

τεμενος το ' Ω.του καὶ 'Eφιάλτου. vi Νάξος επὶ των ἱστορικων χρόνων θεωρεῖτο νησος Ιωνικη, διότι κατ*κηθη ὐπ' 'Iώνων ους δηγησεν εἰς αὐτ h ὁ ηλεκλος καὶ ὁ Ἀρχέτιμος Κατα δὲ τον Αἰλιανον κατα τον 11ς π . . αἰῶνα, τε ὁ ηλευς πετυχε τῆς αρχης , περιελθούσης μαδελφ*Μεδοντι κατα χρησμον οὐ Μαντείου, καὶ γκατέλειπε τας Ἀθήνας

665쪽

πεμπόμενος εἰς ποικίαν, προσωρμίσθη εἰς αξον ενεκα των φο δρῶν πνεοντων ἀνεμων βουλὀμενος δε ' αναχωρ ησι εκεῖθεν καιμη δυνάμενος διὰ τὴν τρικυμίαν συνεβουλεύθη τους μάντεις, ο ινες ειπον αὐτ* πως πλεύση αἰσAP ἀνάγκη να καθαρθῆ το στρατόπεδον, διότι συνεπλεον πολλοὶ καθαρτοι τας χεῖρας ' τότε προσποιηθεὶς ο Νηλεῖ c τι απεκτεινε παῖδα τινα καὶ δεῖτο καθαρμοῖ,απεχωρέσθη των λοιπων, παντες δ' οἱ αλλοι συνειδότες ε εαυτοῖς εγκληματα μιμηθησαν τουτον ' μετα δε ταύτα γνωσθεντων των μω καθαρῶν οἶτινες πέμειναν εν αξω, ενθα κατώκησαν, κεῖνος α*ἱκετο εἰς Ιωνίαν vi αξος κατα τους χρόνους κείνους κεκτητο μέγα εμπόριον καὶ βιομηχανίαν ου την τυχοὐσαν, τε κεντρου ἀγορας εν αὐτῆ ἱδρυθεντος, εν η πολλοὶ κατα καιρους συνερρεονε των πειρωτικων πόλεων καὶ λλων χωρων, ἀλλα μετα καιρόνεξελειπεν ἔνεκα πολιτικων διχονοιων, ως κατωτέρω φόμεθα. οιαὐτακέντρα πηρχον καὶ ε Δηλω, ηνω, Σίφν Ἀμοργω καὶ Παρν. Ἐν Ἀμοργω μάλιστα καθ' α ἱστοραται, ἀπεστάλησαν ποικοι κ Νάξου, καθόσον καὶ κεῖ σπουδαῖον πῆρχε εμπόριον καὶ βιομηχανία.

N αξος ως καὶ πολλαὶ των νησιωτικων πόλεων ητο περιστειχισμενη δι' οχυρων φρουρίων, διὰ το φόβον των πειρατων, καὶ ου- τως ηδύνατο ν ἀντιστῆ εἰς πασαν πίθεσιν οἱ νάξιοι ἀπο των παλαιτα των χρόνων εἶχον τάσιν προς ἀνάπτυξιν καὶ πολιτισμόν, οι δε σχετικοὶ προς την Θρακην καὶ Κρητην ἀναφερόμενοι μύθοι,δεν εμφαίνουσιν ἄλλο η την σχεσιν ην εἶχε μετ' o τῶν η Νάξος. Πόσον τῆ ἀληθεἱ λυσιτελεῖς εἰ γε οἱ bθοι οἴτινες ποκρύπτουσιτ σαοτα γεγονότα καὶ Ἀληθείας lvi αξος συν τοῖς ἄλλοις εἶχεν ἐναρετους καὶ ανδρεἱας γυναῖκας, αἱ τινες λεγεται τι τοσαύτην κεκτηντο δύναμιν, στε τικτοντον ογδοον ἀπο της συλληφεως μῆνα G δε Πλούταρχος ευ τῆδιατριβῆ αὐτο ,, γυναικῶν αρεταί εξυμνεῖ τας ἀρετάς, τα γευ- ναῖα φρονηματα, καὶ την εχεμυθίαν των Λἰαξίων καὶ ηλίων γυναικῶν Ἀρχαίοτατον πολιτικον γεγονος εν άξω ἀναζέρεται δεξης, περ γενετο αἰτέα του μεταξυ Ναξίων καὶ Μιλησίων φονικωτάτου πολεμου, καὶ το ὁποῖον μ*αἱ νει ἡ ἀνδρίαν εχεμυθίαν καὶ αὐτα πάρνησιν Ναξίας τινος γυναικός. Nάξιος Προμεδωνεύρισκόμενος εἰς Μίλητον καὶ παρα φ ἱλ αὐτο 'Υψιμέδοντι ξενιζόμενος, ηράσθη τῆς γυναικος αὐτού, ην ἀπηγαγεν εἰς Νάξου και κάθισεν κετιν της Ἐστίας Βαρέως φέρων την προσβολην ταύτην ὁ ὐπερηφανος Mιλ ησιος , ἀπέστειλε πρέσβεις προς τους αξίους

666쪽

1των την σύζυγὸν του τούτων δὲ μ ν διδόντων ταύτην προρασιζο- μενων τὴν ἱκετίαν, ὁ Υψιμέδων ξεστρατευσε κατ' αὐτων, λαβων συμμάχους και τους Ἐρυθραίους πο τον στρατηγον Διόγνητον, οστις πολιορκῶν την πόλιν της ἁξου συνέλαβε παρθενους πολλας μεθ' ων καὶ ΙΠολυκρίτην η εν τάξει θεσε γαμετῆς 'Hμέραν

τινα εν το στρατόπεδον των νικητων ωρταζεν, η Πολυκρίτη γν -

ρισε τοῖς ἀδελφοῖς αἰχμαλώτοις οὐσι, τι οἱ χθροὶ θύσαντες ἀφθονως τ Βακχω πεκοιμηθησαν 'Iδου δε τίνι τροπ διεβιβασθηη αγγελία αυτη ' εντὸς της μερίδος των φαγητων α τινα προς τους πολιορκουμενους ἡδελφούς της η Πολυκρίτη πεστειλεν, θεσε μολύβδινον γραμματίδιον, ε*' ου γραφεν , τι η σύνεσις, ανδρία, καὶ φιλοπατρία τῆς νέας κείνης πέταττεν Ἀναγνόντες το γραμματίδιον οι πολιορκούμενοι, παραυτα ποι σαντο ἔξοδον, καὶ πιπεσόντες κατα των δίκην τεθνεώτων πο της πολυποσἱας διατελούντωνεχθρων, κατεν κησαν αυτους καὶ πολλους διεφθειραν, κτος του Διογνήτου κατα παρακλησιν της σωτείρας Πολυκρίτης. Ἀμα τῆεἰσόδω των νικητων ε τη πόλει, παρεσκευασθη ποδοχη τη Ιολυκρίτη1, ανταξία τῆς γενναίας καὶ φιλο πάτριδος πραξεως της παντες σχεδ ν ι πολῖται σπευσαν εἰς προύπάντ)ησιν αὐτῆς μετα χαρας

και ανθέων καὶ στεφάνων θαυμάζοντες καὶ γεραίροντες την ἀξίαν τῆς γυναικός αλλ' η Πολυκρίτη εἰσερχομεν καὶ βλέπουσα τὰ πλῆθος μετα τοσαύτης γαλλιάσεως ποδεχόμε in ν αὐτην ρυς εγκετο μεγεθος της χαρας , ἀλλ' πέθανεν κουσίως περὶ την πύλην πεσουσα, ἔνθα καὶ ταφη καὶ ε τω τας αὐτῆς επιγέγραπται λα καλου τάφος' δ δε μέρος κεῖνο κληθη ρυτως. πολεμος δ' κεῖνος ως διὰ μοχθηρέαν συνηφθη, υτ δι αρετην γυναικός

επαύσατο.

Δεν γνωρίζομεν ἀκριβως ποχην του ἱστορι κου τούτου συμβαντος , περ βεβαίως λαβε χωρα προ των ηδικῶν, καὶ δη σχεδόν καλύπτεται πο τον μυθικον πεπλον καὶ αναφέρεται ς ὐθος ἡ ως ερωτικη διηγησις εν τοῖς ρωτικοῖς παλμασιν 'Iσως ὁ χρὸνος εν μελλούσαις ἀνασκαραῖς θ φανερώση ημῖν την ληθειαν, καθοσον βεβαίως προ των ἀρχαίων τειχων της πόλεως θα εὐρίσκωνται

σημεῖά τινα καὶ Iχri του πολεμου κείνου , εαν γενετ τριοὐτος,

τῆς πολιορκίας, τῆς σφαγης, καὶ οὐ ξανδραποδισμο εξ ἀμφοτέρων των διαμαχομένων μερίδων.Πολίτευμα εν ῆάξ καὶ ταῖς λοιπαῖς το Αἰγαἱου νησοις κατατον Ἀκτον tr. α αἰωνα Ἀπεκράτει το ὀλιγαρχικον καὶ τυραννικόν,

667쪽

συχνακι δ' εστασίαζον οἱ ὀλιγαρχικοὶ καὶ δημοκρατικοί κατα δετ 532 ως γνωστον αἱ δύο διαμαχόμεναι μερίδες συνεπλακησαν

καὶ αλληλεφονεύθησαν ἔνεκεν σμικροτα της τινος αἰτίας , τῆς ξῆς. οἱ λιγαρχικοὶ s επὶ το πλεῖστον κατήκουν την πόλιν, τα δεκωμα οι δημοκρατηκοὶ, ν τινι δὲ των κωμων ε 1 κατα τὸ ν εποχ ηνεκείνην ὁ ελεσταγορας, νηρ πλούσιος , αγαθος καὶ υγενης , πολ- λακι τον δῆμον ευεργετησας, καὶ παρ' αὐτο τα μαλιστα τιμω - μενος ' ον ελεσταγόραν τουτον θολησαντες τινες των λιγαρχικων

προσεβαλον, καὶ τα δύο ε γαμους αὐτο θυγατέρας χυδαιως υβρισαν, καὶ ἡ ἐν τω οἴκ αὐτων. κατα οὐ τότε σεβαστοὐπροσώπου του ελεσταγόρου προσβολη αυτη ηγειρε τὴν δικαίαν ἀγανακτησιν των αξίων δημοκρατικων, οἶτινες λαβοντες α πλαὐπο την αρχηγIαν του Λυγδαμίδος προστατου οὐ δήμου, πετέθη σαν κατα των ὀλιγαρχικων καὶ ρυκ λιγον βλαψαν αυτούς. Συνεπείας της στάσεως ταύτης κριβως αγνοούμεν, εἰκαζομενομως τι νἱκησεν ὁ Λύγδαμις, καθαπερ καὶ τύραννος κατατην εποχην κείνην νεφανη. Ο πως καταστῆ τύραννος τῆς Nάξου

Λύγδαμις εζήτησε καὶ λαβεν πικουρίας παρα οὐ Πεισιστρά του, καθ' ον χρόνον οἶτος διετριβεν εν Ἐρετρίφ, διωχθεὶς τοδεύτερον ξ Ἀθηνων, διὰ τοῖτο καὶ τε το τρίτον πήρχετο προς καταληψιν τῆς εν 'Aθηναις τυραννίδος, ω εδωκε χρηματα καὶ στρατον, ηκολούθν , δε καὶ αὐτοπροσώπως ὁ Λύγδαμις Γενόμενος ὁ Πεισίστρατος τύραννος το τρίτον εν Αθήναις διετελει εἰς φιλικωτάτας μετὰ του Λυγδάμιδος σχέσεις, τυχούσης ε πολλάκις εὐκαιρίας τ παρεσχε συνδρομην Καὶ μετὰ οὐ Πολυκράτους φιλικως εἶχεν ο Λύγδαμις , τε δε μάλιστα ο πρωτος ηγωνίζετο πως

καταλάβη την της Σάμου τυραννίαν τω παρέσχε πολλὰς επικουρίας καὶ φθονα χρηματα, καὶ κατωρθωθη τῆ βοηθεἱα τούτου ναεπιτευχθῆ ὁ σκοπος οὐ Πολυκράτους.

Ἀναντιρρήτως η άξος ἁ ητο σχυρὰ καὶ μεγάλη ἐπὶ τῆς εποχης του Λυγδάμισος , ψο κατώρθου διὰ τῆς πιρροῆς καὶ δυνάμεως της να ελκύη την εὐνοιαν τοιούτων ἀνδρων Io ὁ Πολυκράτης καὶ ὁ Πεισίστρατος. n. δε κατωτέρω θα ἴδωμεν ἡ Νάξος εἶχε στρατον κτω χιλιάδων ἀνδρων καὶ πολλὰ πλοῖα, σπουδαῖον δηλονότι ἀριθμὸν ἰσχύος δια τους αἰωνας κείνους, καθὰ δε ' Ηρόδοτος ἱστορεῖ , ἡ μάξ ος εὐδαιμονέη των ν η' ω ν προέοερε' V τε δὲ μάλιστα ι Σπαρτιῆται ἀπεστειλαν πρεσβεις προς το Λύγδαμιν, πως συζητησωσιν, ἀγνοεῖται ἐπὶ τίνων ζητημάτων δὲ ε δέχθη

668쪽

αυτούς τοσουτον εὐμενως ἀλλ' ἀνεβαλλε συνεντευξιν, στερον δὲ μετα πολλα ημερας του δόκησε να τύχωσιν ακροάσεως παρα φύπερηφάνη καὶ κραται. τυράννω τῆς Ναξου γ ἀκμη τῆς ποίας καὶ δύναμις εκ τούτου καὶ μόνου του μικρου στορικοὐ γεγονότος εναργεστατα καταφαίνεται. ετ ολίγον η Σπαρτη, μετα την καταλυσιν τῆς εν Κορίνθη καὶ Σικυών ς τυραννίδος, πεδίωξε τον θαλερον καὶ ανδρεῖον τύραννον Λύγδαμιν, ἡ δ' αρχην κατελαβον καὶ παλιν οἱ ὀλιγαρχικοί. Tων ὀλιγαρχικων ἀρχόντων, πανελη*θησαν αι ριδες, φιλονεικίαι, καὶ ἀλληλοσφαγαί, αι ε παρατρι καὶ τελεύτητοι διχόνοιαι κατεμαστιζον την ηρεμον νῆσον οἱ δημοκρατικοὶ δε ηνείχοντο την δουλείαν των λιγαρχικων καὶ ταβαρη α συχνακις αὐτοῖς πέβαλλον, διο στασιασαντες φ 506 π. . θορυβωδως πεδίωξαν παντας τους ὀλιγαρχικούς τῆς νησου 'οι φυγάδες οὐτοι παραυτα ἀπ ηλθον εἰς ἱλητον, καὶ πεκαλεσθησαν την συνδρομην τού 'Αρισταγόρου, γαμβρου επὶ θυγατρὶ καιανεψιού του σατραπου τῆς M. ιλητου Ιστιαίου, προ δε επιτρόπου του Ἀρισταγόρας ουτος ητον εὐφυεστατος καὶ πολυμηχανος, ταμαλιστα δε προς την δόξαν καὶ το συμ*έρον αποβλεπων πηντησε τοῖς ψυγασιν τι προθύμως α αν αὐτοῖς οὐδεMμος, καθόσον σκε*θη ἔτι εαν ξεστρατευε μετα των φυγαδων ὀλιγαρχικων κατα των τῆς Ναξου δημοκρατικῶν, θα κατελάμβανε την αρχην γενὀμενος κύριος τῆς νησου. 'Oρθαὶ αἱ σκέψεις του καὶ γλυκεῖαι ησαν αἱ ελπἱδες του , αλλα πως ηδύνατο ' αντιταχθῆ ναντίον κτω χιλια - δων ὁπλιτων ἀνδρείων, μετα τόσων λίγων δυνάμεων Δεν απε- θαρρύνθη, αλλ' σπευσε παραυτα προς το 'Αρταφέρνην δελφόντου Δαρεἱου εἰς Σαρδεις, καὶ διὰ λόγων κολακευτικωτατων ρῖτινες εα ησαν ληθεῖς ου ὀλίγα θα παρεῖχον κέρδη τω κρατε του Δαρείου, πεισε τον 'ΑρταφέρHην προ εκστρατείαν Πρόσθες τ οι

φυγαδες τῆς Ναξου πεσχέθησαν πολλα δῶρα καὶ τα δαπανας

της ἐκστρατείας, ελπίζοντες τι μ' ως η θελον φανῆ τα πλοῖα μετα των πολεμίων, θα πεδουλούτο ἡ τε Ναξος καὶ αἱ πέριξ μικραὶ νησοι. Ἀλλα τίνες οἱ λόγοι οι πείσαντες τον Ἀρταφέρνηνν ἐκστρατεύση καὶ πόσα ηδύνατο ν απολαβη κ της ἐκ-

στρατείας ταύτης Ἱδρύ πως μέλησεν ὁ Ἀρισταγόρας πρός τον δελφον του τότε φοβεροῖ μοναρχου τῆς Περσίας, καὶ παρώ

669쪽

ἔχουσα πολυ καὶ ἀνδραποδα Σ μεν ου στράτευσον επὶ ταύτην κατα-

γων εἰς αυτην του φυγαδα Ναξίους ' παρχουσι δε εἰ τοῖτο πράξω ς, ετοιμα παρ' μοὶ φθονα χρηματα , πλὴν των δαπανῶν τῆς στρατιας α δίκαιον ημεῖς να παρασχωμεν Διὰ τῆς ἐκστρατεἱας ε ταύτης ου μόνον αυτην ἡ Νάξον τ βασιλεῖ προσκτησει, αλλα καὶ τας κταύτης ηρτημένας Ιαρον καὶ Ανδρον καὶ τα αλλα τα Κυκλαδας καλουμένας εντευθεν δ' ορμωμενος ευκόλως επιτεθησε κατα τῆς Εὐβοίας, νησο μεγαλη καὶ εὐδαίμονος , οὐχὶ λάσσονος τῆς Κύπρου ευκόλως κυριευομενης. ρεία δὲ, πως πασαι κυριευθωσιν, κα-

τον νηων. - Δεν i νε αληθες τι η Πάρος καὶ Ανδρος ἡρτηντο κτῆς Νάξου, οὐδε τι ἡ κατα τῆς Εὐβοίας πίθεσις ητο εύκολος, ἀλλα ταύτα ειπεν ο πολυς 'Αρισταγόρας πως πιτύχη του σκοπούτου, ως καὶ πέτυχε αλλως τε καὶ οἱ Περσα ουδόλως γίγνωσκον 11 ελαχίστην εἶχον δε αν της γεωγραφικῆς τῆς Ἐλλάδος θεσεως, καὶ δια τοὐτο δεν δίστασαν να πεισθωσιν εἰς τους λόγους του 'Eλληνος στρατάρχου G Ἀρταφερλης παρεσκεύασε διακοσίας τριπιρεις, καὶ στρατηγο αναδείξας τον εγαβατην, πέστειλε μετατο Ἀρισταγόρου κατα τῆς Νάξου 50l r. .). Κατα τον πλουν Ἀρισταγόρας ερἱσας προς το Mεγαβάτην, μήνυσε τοῖς Ναξίοις, οὐδε περὶ τῆς εκστρατείας ταύτης γιγνώσκουσι καὶ παρασκευάστοις ρυσι, τὴν λευτιν του πολυαρίθμου στόλου τούτο δ' ἔπραξευοπως ματαιώση τα σχέδια οὐ Μεγαβάτου καὶ ποδείξω κακόν

στρατηγόν. οἱ δημοκρατικοὶ της Νάξου κρύσαντες τα τεκταινόμενα, πάραυτα εἰσ1ἡγαγον εν τῆ πόλει φθόνους τροφας καὶ πολεμε*οδια, παρεσκευάσθησαν ως οἷόν τε κάλλιον, καὶ νεμενον του πολεμίους οι δε Πέρσαι ψιχθέντες αὐτόθι μάτην προσεπαθησαν να ποδουλώσωσι τους αξἱους , οὐς νωψελως πολιορκησαντες, ηναγκάσθη - σαν ν ἀπελθωσι μετα τεσσαρας μῆνας, λύσαντες την πολιορκίαν και τοῖς φυγάσι τεῖχος ἔξωθεν τῆς πόλεως οἰκοδομησαντες. ζετατην πρακτον ναχωρη σι ν των Περσων, ηρξαντο καὶ πάλιν αἱ ριδες

μεταξύ των ὀλιγαρχικων καὶ δημοκρατικων λινες ἡρχον, καθ' εκάστην δε νε σκάνδαλα ν άξω ανεφύοντο. Ισως εν πολλοῖς θα γεννηθῆ το ερωτημα διατί οἱ ψυγάδες Νάξιοιδεν προσῆλθον εἰς τους Ἀθηναίους ἡ Λακεδαιμονίους ἡ ἄλλους Ιωνας, αλλα κατεφυγον εις ἱλητον καὶ ζητησαν βοήθειαν παρά ξένων καὶ ἐτεροθρησκω : Διότι οἱ φυγάδες ουτοι λιγαρχικοὶ ντες

ουδεμIαν παρα πόλεων δημοκρατουμένων ἡλπιζον βοηθειαν, καίπερ την αὐτην λαλοὐντες γλῶσσαν, προ αὐτην Ἀχοντες θρησκείαν καὶ

670쪽

τ' αὐτοι σχεδον ηθη καὶ θιμα κολουθούντες ' ἄλλως τε οἱ νησιῶ - ται αὐτόνομοι ντες προ των Μηδικῶν, εἰς μείζονας διετέλουν σχεσεις μετα των της 'Aσίας μερων νεκεν ο εμπορέου, περ εν ταῖς νήσοις το τὰ μαλα προωδευμενον, ἡ μετα των ηπειρωτικων της Ἐλλάδος πόλεων. τε μως φάνη εἰς τα ημετερα δατα ρ κοινός εχθρός, τότε ἀπέδειξαν καὶ ουτοι δια της ανδρια καὶ των τολμημάτων των οτι ρε ει Ἐλληνικον αἶμα εἰς ας λεβας

Μέχρι της εποχης κείνης η άξος ητο μία των πρωτευουσων νησων του Αἰγαίου κατα τε τον πλουτον καὶ την δύναμιν ἀλλ' επειδὴ κατα την η μετεραν γνώμην παν θνος σου ἰσχυρον καὶ νῆ, πασα πόλις, πασα νησος, δεν εἴγε δυνατον να διατελῆ ες ἀεὶ εν τῆ ακμῆ , αλλ' περχεταί ποτε νεκρωσις , μαλθακότης, παρακμή, καὶ της Νάξου φθασεν 1 ημερα τῆς καταστροφῆς, της πτώσεως, του ξανδραποδισμού. D πο την ἀρχηγίαν το Δάτιδος καὶ Ἀρταφέρνους περσικος στόλος , κατερχόμενος εἰς Ελλαδ επὶ σκοπωνα ερημωση αὐτην, καὶ διερχόμενος της Νάξου, δε ελ ησμόνησε την επὶ Μεγαβάτου ματαίαν κατ αυτης πίθεσιν, διὸ πο=.ιόρκησεν αυτην Οι άζιοι δοντες την πολιορκίαν, καὶ η υπομένοντες ποτοιούτου βαρβάρου χθρο να πολιορκῶνται, κατεφυγον εἰς τα ρη

καὶ τὰς περιξ κώμας οἱ ΙΠέρσαι εξελθόντες εἰς την πόλιν ἄνευ

της λαχίστης αντιστάσεως. λεηλάτησαν, νέπρησαν, δρωσαν, καὶ

ρσους των Ναξίων ευρον ληλεῶς ξηνδραποδισαν οἱ Νάξιοι πρός εκδἱκησιν τῆς βρεως ταύτης, απεστειλαν κατα το ναυμαχίαν του Ξέρξου ν Σαλαμῖνι τεσσαρας πεντηκοντόρους , ων ηρχεν ο ἡ-μόκριτος, στις ηγωνίσθη γενναίως, πολλὰς αὐ βαρβαρικὰς κυριεύσας, καὶ λευθερωσας μίαν Δωρικὴν συλλαμβανομεν ν πο Περσικῆς καὶ κατα τὰς ε Πλαταιαῖς καὶ υκάλη μάχας 479, . .),

οἱ Nάξιοι πεμψαν τοῖς Ἀθηναίοις πλοῖα καὶ ἄνδρας , ο ινες ηγωνίσαντο καὶ πάλιν γενναίως εν δὲ τ αγάλματι του Διός, περ ἀνέθηκαν οἱ εν Πλαταιαῖς ἀγωνισαμενοι, αναφέρονται μεταξυ των πολλων συμμάχων καὶ οἱ ανδρεῖοι xάξιοι. Γνωστὸ βεβαίως τοῖς πλείστοις τυγχάνει 1 διαiρεσις του Ἐλλ η- νικοὐ λαου 477 . . εἰς δύο ηγεμονίας, τη των θηγων καὶ τημ τῆς Σπάρτης , καθ' ἡ ρλαι σχεδον αἱ νησοι του ιγαἱου γένοντο σύμμαχοι των Ἀθηναίων, ε ων καὶ ἡ Νάξος η τις ητο ηπρώτη συμμαχίς. Λόγον τῆς τοιαύτης συμμαχίας οἱ Ἀθηναῖοι ἐπρόβαλον κατα του κοινοὶ εχθροὶ μέλλουσαν ἐκστρατείαν,