[Codicis Ambrosiani carmen Theocriti] [microform]

21쪽

IIII

quemadmodum supra πελμωλικι scriptum, ubi πεδ μαλ ων debebat nisi sorio ooles μοι ελον olim dixerunt. V. 22 singularis est sorma se , siquidem alias apud Aeoles tertia persona etiam eorum verhoram, quorum prima est ημι, in ει cadere solet velut Sappho

Fr. I, v. 23 φαει. r. I κάλει dixit, cum φίλημι et ἁλημι dicere sit solita. Nec lamen propterea es immulare ausim fortasse Aeolensium sermo fluctuabat; cs etiam Cram. An Ox l V. 352, 4: οἱ χολεῖς ἀποβολῆ το ς ἐπὶ τούτων τὰ τρίτα ποιουσιν Io τέθης τιθηΤστης, ἔστη. δίδως δίδω, γύννους, ζεύγνυ, quamquam largior huius estimonii exiguam esse fidem. At v. 23 quomodo restituendus sit, ambigo quamquam insillula senientia quid requirat, non est obscurum scripsi igitur πανσασθαι δ' ἐνιαττος χαλεπῶς οὐκ δύας λις), cum antea lentassem αυ πῶς ἐκ κανος νοσω. Celerum os, quod os ἔνιαντος in codice legitur, ab ipso librario est expunctum. Νeque difficile sui proximis versibus pristinum nitorem reddere v. 24 προτ' ipsa VerSuste requirit v. 2 et 26 δοκίμοι alere in libri scriptura δοκε μοι manifestum est; simili errore apud Herodiaum . μον. a. 7, 28 in Sapphus versu δοκεῖ μοι ρανω legitur ubi

δοκίμοιμ ράνω restitui. Quod deinde scripsi τοις πἐρ ωμμεων μετρεῖν βραειδέως στέρας, sortasse alii tuebuntur ευρεῖν, mihi interpretandi argutiis missis proprium Vocabulum omnino requiri videtur: nam proverbii loco ἀστέρας αριθμεῖν dici solebat vid. Paroem Graec. . I. p. . velut est apud Platonem in uthydem p. 294 καὶ τὰ τοιαττα ἔπίστασθεὶ τοῖς στέρας, ποσσι ει σέ. καὶ τὴν αμμον qui locus hunc heocriti versum commode illustrat. Hinc etiam Catullus 62 206: Ille pulveris Africi Siderumque micantium subducat numerum prius, ut vostri numerare vult ulla milia ludi. Itaque non dubitavi μετρεὶν scribere, Theocritus etiam hic Alcaei vestigia legit vid. Pholius p. 264, 3 μετρῆσαι ἐπιτον ἀριθμῆσαι Ἀλκαῖος, neque enim ad comicum, sed ad melicum poeiam haec adnotatio

reserenda est. Dixit ipse Theocritus ad eundem modum XVI, 60 ἀλλ ωος se ὁ μοχθος

ὲπ' ονι κυματα μετρεῖν, quod non est sollicitandum. s. proVerbium τι νατα μετρεῖς aroem,

Gr. I. 345. l. 82. Poetam de numerandis maris undis cogitavisse salis arguit quod addituris oνι, et praeterea o Ἀνεμος χερσόνδε μετὰ λατκῶς λος ωθεi. nam etiam paulo aliter xusscto θάλασσαν μετρεῖν dici solebat vid. Ol. Paroem l 34b quorsum spectat etiam Apollinis oraculum oIδα δ' ενι φύμμο δ' ἀριθμὸν καὶ μέτρα θαλάσσης. - Deinde βραiδίως

leviter corruptum a librario, L esych. βραιδιον, ρέμιον Aloλεῖς. ustath ad Il. 63,2l ἐπεὶ καὶ ρύδιον χολικως βρύδιον λέγεται. Sed v. 24 novissimo quo pacto vitium laedum tollendum sit haereo apparet poetam fere idem dixisse, quod Callimachus in Del. v. 175 significavit his verbis: νιφάδεσσιν ὲοικότες Ἀσαριθμοι τείρεσιν, ἡνίκα πλεῖστα

κατ' - βουκολέονται. Iam nova luna, si quidem coelum serenum nec nubibus obductum est, plurimae stellae comparent, itaque ausus sum οπποσσάκι νοεὶς νέα scribere sormam

μεὶς Aeolensibus vindicant veteres grammatici vid. Ahrens . I 22 vulgo quidem est masculi generis, sed ubi non tam mensem μῆνα signiscat, quam lunam μήνην), quemadmodum hoc loco, poterat commode semininum genus asciscere extat autem aliud praeterea exemplum apud Hesychium Μέσπλη ἡ σελήνη παρὰ Σκύθαις neque enim hoc barbarum est vocabulum. sed

22쪽

Graeeum, quod Scythae a Milesiorin 3 colonis asciverunt quilius plenilunium erat μεὶς πλέη. δ)Ceterum componendus cum hoc Theocrile versu Homeri locus I S. 5bb:

sed non recte φάει cum 'ν iungunt, quae vocabula vel versus incisione separantur reserendum est φάει ad ea quae proxime sequuntur. Quod si verba in hunc modum collocata ambiguitate laborant, siquidem imperitis pronum sui φάει νην in unum coniungere, id hic poeta neque enim antiquae iliadis ista sunt non tam imprudens admisisse quam consulto instituisse idetur. Neque duo versus qui subsequuntur ad pungendi sunt, ut Zenodolo, Aristophani aliis visum est; nam his sublatis hiat oratio, sed antiquum vilium de medio tollam, neque enim iθὴρ scripsit poeta, sed:

eademque medicina etiam infra II, 29 adhibenda. V. 28. quamquam Sappho ei Alcaeus promiscue ἐθέλω et θέλω dixerunt ei ad eundem modum variavit heocri ius XX lX. . . , lamen hic εἰ ἐθέλω malui scribere quam quod codex exhibet is θέλω. Deinde σχόντα scripsi quod non solum versus ex sed etiam sententia flagitat: nam hoc dici poeta se cum antea superbia suerit elatus iam fractum esse. Quod codex planissime praebet μνενα, firmatur grammaticorum auctoritale apud esychium exlai: αμφήν, αυχήν, τραχηλον. is et ibid. υμφήν, αυλήν ubi recte corrigunt αὐχήν. quamquam ipse grammaticus iam reperit αὐλὴν atque hoc vilio in errorem inductus hanc glossam tanquam novam reliquis addidit. Quod oli. Gramin. Ahrens . 42 Aeolensibus tribui αυτην utrum

germana sit forma an sic la. amhigas. Forma contracta πλῆ etiam Diogenes Ai,olloniata rasus see. morodianum περι μον. χε p. 7. I. Formam νη erod. n. μον λέξ. 7, 9 ex Samiorum Ginitalibus t ex Aristophane concite affert. . Musurus τράχηλος scripsit. Ἀμd cum Callimaelius pluraliter τραχ se dixerit, fortasse illi mutandum M. Selim id non recte de his disputavit.

23쪽

V. s. et seq. facili negotio resiliui, sublatis quae in codice Ambrosiano vitiose sunt scripta sed graviter corrupta est extrema pars poematii elegantissimi, quod commod clausula absolvisse poetam consentaneum est, sed invenire quid poeta Seripserit periculosum, neque

confido me ipsius poetae Verba restituisse interim scripsi, quod nec a liliterarum vestigiis nimis reeederet nec ab instituta sententia abhorreret. Hoc enim videtur poeta dicere: Cum re dii

amoris imperio obn ii sint nonne me par es amicum parum constantem qui levissimo momento

impelliιur, ferre Au ρας in codice ut videtur extat, quamquam littera o incerta Est autem oratio plane ad eum modum consormata quo usus est Ilidas sophista c. 3 τὰ ι ἐν δια των πουλειον ἐω τὰ δὲ κοινα τα 'Fλλάδος, τα ἐκ Λελφων και τα εξ υλυμπίας μέλλοντος ω βαρβάρω τὰν Ελλάδα λαβήν. καὶ τα σωτηρίας ἐν χρημασιν εουσαc. O δίκαιον λαβὸν καὶ χρῆσθαι ἐς το πόλει ιον; nam ille auctor est, ut his opibus ad belli necessitates tantur quando opus esse videntur. ν δίκαον quod scripsi ortasse ex hoc ipso loco petiit Hesychius ot δέκαον ου δίκαιον β Deinde φέρειν sane usitatum si, sed φορε i quoque olim Graecos ad eundem modum dixisse indicio est adiectivum φορητον velut apud Aeschylum in Prometheo v. 98l: εἴη φορητὼς οὐκ αν, et p. urip. Hippol. V. 44I: Κυπρις γὰρ ν φορητον. Item insolens est δεύμενον, sed metro satis uium ambigi autem potest haec forma utrum ex vocalium contractione an syntheticae litterae ecthlipsi orta sit, hoc tamen verisimilius videtur nec dissimile est σευμενος Amicum φήριερον Vocat, cuius animus in dies mutatur, nec prorsus dispar, quod dixit heognis v. 965: πολλοί τοι κιβδηλον ἐπίκλοπον θος εχοντες, κρυπτουσ' ἐνθέμενοι Θυμον ἐφημέριον. Denique superest offensio in producta priore syllaba vocis φίλον isane apud Homerum D. I, 155. E. 359. Q 308 φίλε κασίγνε ε legitur atque hinc veteres grammatici ancipitem huius syllabae mensuram dictitant, velut ustathius. In epico poeta praesertim in prima versus sede eiusmodi productio videtur serenda esse non item in hoc carminum genere et in medio versu. quidem suspicor Aeolens e praeter Vulgarem formam φίλος etiam φίλλος geminata littera dixisse fidem faciunt nomina propria, quae antiqui talis esse tenacissima solent, velut Φίλλος. Herod. m. μον. . l. 26 παρα Ἀνακρέοντι το νομα), Φιλλω mulieris nomen

Ephem Arch. n. 3500. ωίλλις Delius haud ignobilis musicus, qui passim minus recie Φύλλις scribi solei, ιλλις mulieris nomen restituendum p. ippocr. Epid. V. 4 ubi vulgo σιὼς scribituri item Φιλλίδας alia de quibus vid Keil Syll. Inser Boeot. . . um etiam

apud Homerum secundum hanc Aeolici sermonis consuetudinem φίλλε κασίγνητε sit scribendum, nunc in medio relinquo. Sed fortasse aliquis ambigat, quo iure hoc carmen, quod in codice Ambrosiano seriuradespoton. Theocrito vindicaverim siquidem eo libro, quemadmodum in multis aliis trium

Etiani in Titessalico titulo Ahrens II. 329ὶ δικαor leginur, Sappho tamen Fr. 29 4 δικαίως scripsit, item in titulo Lesbio apud Congium t xl l A. 28. πάντα δίκαια ε εμριεναι, et similiter . 4 et 17. Illud memo. rahile, urbem Φωκαίαν, quam Sappho Φωκών vocat, etiam duabus syllabis esseri in titulo Lesbio p. conetium t. VI, 1 ha Φώκα δ ἐ- αις αρχαις παίσαις ταῖς ἐμ Φώκα παρ' στων αιμίσεων et similiter deineeps,

quoi ex . 19κα contraetum videtur, quemadmodum ex Λαναχ ortum Λανα, Ἀθην ex Αθηναα.

24쪽

bucolicorum poetarum carmina indiscreta et temere eonfusa extant, ita ut omnino etiam nune muliorum carminum auctoritas si incer a. Sed mihi quidem non videtur dubium esse, quia tria haec aeolica carmina, quae in codice Ambrosiano deinceps leguntur aeolieo sermone ad exemplum Alcaei et Sapphus composila, Theocriti sint. Ε primum quidem carmen XXVII lj, quod missum est ad Theugenidem uxorem Niciae Milesii, quo familiariter usum esse Theocritum Fnstat, nullus criticorum Theocrii abiudicare ausus est praeterea etiam scriptor argumenti hoc ipsum testificatur Alterum carmen XX lX locuples auctor Platonis scholiasin p. 377 Theocrito tribuit, quocum etiam Schol. retrae ram. n. Ox. II l. 3I5. consentit. Iam tertium carmen, quod nunc primum edidi, ad prioris XX lx similitudinem proxime accedit, ut utrumque poemalium eiusdem esse scriptoris omnino sit consentaneum. Accedit aliud: carmen XXVIII inscriptum ἀλαauτα παιδικὰ αἰολικα, sed haud quaquam in puerorum amore versatur igitur illa inscriptio non ad singulare hoc poematium reserenda est sed quicunque haec praemisit, omnia Theocriti melica carmina comprehendere volebat: neque vero παιδικὰ αδολικὰ lantum ad carmen XXIX spectare credo, sed simul ad tertium carmen, quod edidi, et fortasse ad alia similis argumenti, quae interciderunt, perlinet: nam ingulare carmen potius παιδικὸν lολικον dicendum fuit, quemadmodum ἐρωτικὸν ἐρωτικὸν μουριον alia id genus. Quamquam sane is, qui alterum poemalium pariterque tertium hoc carmen pluraliter παιδικὰ lολικὰ inscripsit, illud discrimen neglexisse censendus est quemadmodum etiam in Anacreonteis ἐπιθαλάμια singulare carmen inscribi solet adversante sermonis graeci proprietate. Denique ut Theocriti tria haec carmina esse credam etiam hoc me movet, quod neque Bion aeque Moschus melicae poesi animum adiecisse videntur, si discesseris a versibus Anacre-onieis εἰς νεκρὸν Ἀδωνιν, quod poemalium quamvis vulgo Theocriti nomen prae se erat, lamen ab hoc poeta prorsus est alienum Ac mihi quidem videtur Bionis esse.

25쪽

a. Professorum ordinariorum.

I. Pub'ice camina Ebria histor is snserta interpretabitur . Sat. h. II. II. rivatim I Genesta interpretabitur quinis diebus h. II.; et archaeologiam is setaraphiam et antiquitates Hebr orum duce de eitio tradet quaternis diebus h. III. ΠΙ. In geminario eg theologico eaeercisatisne elegeticas V. T. Odorari perget.

I. Publice Pro gomen ad theologiam dogmat am d. Merc. et Sut tradet h. Ι-VII. ve8P. II. Privatim in theologiam dogmat am senis p. hebd h. Oeobit h. IX-X. 2 theologia eprace a Partem priorem tradet quater . hebd. h. VIII - IX.

I. Publice ex instituto Lenetiano Gnosi orum systemata exponet ratione habita testimoniorum quae insunt de libris . . dieb Merc. et Sat. hor. XII-Ι. ra epistolam a Colosse ea scriptam interpretabitur . Mart. h. Ι-VII. II. Privatim historiae ecclesiast a partem priorem a Gregorii VII. tempora rusque enarrabit sexies p. hebd. h. XI-XII. 2 introductisnem in libros N. . tradet quater p. hebd. h. ΙΙ- I. III. In seminario eg theologico aereo ultiones historicas moderari perget.

I. Publice de theologia philosophis aevi chriatsens usque in saeculum XVIII disseret d. Sat. h. IX-X et ΙU-V. U. Privatim Ethicem chriaesanam tradet quinquies p. hebd. h. ΙX-X. III. In seminario regio theologico exercaa tiones theologiae systemat rae moderari Perget. b. 'ofessorum 'aetraordinariorum.

I. Publice hiatorcim ecclesία recentias ae adumbrabit hora definienda. II. Privatim hiatoria ecclesλsticae partem alteram narrabit senis p. h. scholis h. XI-XII.

I. Publice historiam artis homileficae narrabit . un. h. II-ΠΙ. ΙΙ. Privatim artem homilet am Occbit d. Mart. Merc. et Iov. h. ΙΙ- ΙΙΙ.