장음표시 사용
21쪽
LIUS ipse, quamquam partes elementares secretionis urinae, serpentinos scilicet renum corticis canales uFERREIΝIO et SCHUMLANSCIO observatos, recte describit, non poteSi non Suspicari, ductus uriniferos Serpentinos cum corporibus Malpighianis cohaerere, eorundemque esse canales excretorios. Nec tamen difficile erat demonstratu, ncinos MALPIGHII in aliis etiam organis, ut in hepate, modo ex minimis arteriolis constari, siquidem Bcini MALPIGHII longe maiores sunt, quam qui glandulurum parteSelementares esse possint. Iamque NOERUAVIUS ipse frustra folliculos MALPIGIIII maiores in visceribus a RUYSCIIIo artificiose repletis quaesivit, ita ut tandem pro sua ingenuitate fateretur, nihil se videre in hepatis acinis praeter vascula. Neque minus ALBINUS acinos ud VRSorum congeriem nut glomerulum revoca it. Ita sensim factum est, ut eausa RUYSCHII omnino praevaleret plurimisque illius nevi anatomicis persuaderetur; Verumenimvero RUI SCHIUS suam de glandularum structura hypothesin non satius, quam MALΡ1GHIUS demonstravit. Transitus enim materiae iniectae ex arteriis in ductus excretorios non mumi ponderis eSt, quum primum certum sit, materium injectam maiori impulsu ultra Omnes Organorum transgredi parietes. Ductus excretorii glandularum tanquam internae orgnnorum excavationes profecto non Seem Sehabent, ac intestinorum cavum, cuius ipse mucus in repletione felicissima penitus materiam coloratam imbibit.
MALPIGHIUS quidem ductus eXcretorios replere non poterat; verum fatearis, RUYSCHIUM et ipsum non Inngis cnnales eXcernentes artificiose replevisse, sola cum impleverit vasa sanguifera. Nihil autemnde nptum eSt, ut quaecunque propria glandularum substantia omnino removeatur utque Obnubitetur, quam Vnsorum sanguiferorum nimia repletio. In praestantissimis eiusmodi praeparatis, uti in celeberrimis illis uLIEBERΚUEΗΝIo confectis, in tanta vasorum sanguiferorum copia difficile est, ut ullum ceteroquin structuram cognoScas. Enque praeparata, utut Ρrnesinntissima ad vasorum sanguiferorum decursum demonstrandum, praeter Rrteriarum et Venarum coniunctiones Omnino non possunt quidquain dilucidare. Quae quum ita sint, immerito laudata illa ars Ruyschiana omnium fere nitimos convicit. Recte quidem tam sedula es subtilis peritia omnium movere mirationem debebat; attamen RUYSCIIII argumenta longe absunt, ut eius de glandularum structura hypothesin ultra dubitationis ut eum demonstrarent. Liceat RUYSCHII sententiam hypothesin nominare, donec vasorum secernentium et excernentium ipsorum repletione de veritate aut errore alterius ulteriusque sententiae diiudicatum sit. Sane non huius Ioci est, RUYSCHII sententiam tanquam errorem refutare, moneam solummodo, ex Mia hypothesi aliam non ΡοSSe rejici. Verum enim vero MALPIGIIII nr menta ex anatomia comparata desumta, praestantissimae ipsius de structura hepatis et pancreatis in quibusdam animalibus selliculari, observationes, singula quidem non sufficiunt, sed revera pro illius sententia aperte loquuntur, etsi modo veritatem hypothesis Ma Ιpighianae in illis animalibus demonstrant. Quod in ovi incubatione observavit, embryonis hepar ex liberis utriculis Constare, evictum est, Sed omnia eiusmodi argumenta RUI SCII10 alienissima erant, satiusque erat, illa penitus evitare, quam sibi ipsimet contradicendo prosequi. In epistola ad BDERMAVIUM conscriptu pag. 53 RUYSCHIUS contendit, sese demonstravisse, quod ipsae extremitates arteriurum recta eXporrectae affundunt secretum humorem, exemplum sese dedisse inductibus hygrophthalinicis ME IBOIIII, quos repletione se invenisse sic factOS, Sic ngere, sine ulla intercedente omnino glandula, sed mera simplici vasculorum tantum actione. In quibus profecto Blienissima celebe1iturus vir commiscet, Seque Suamque Sententium invitus impugnat, pro ipsa MALPIGHII sententia disserens, quam ceteroquin non penitus recte intelligebat. Etenim folliculi glandularum MEI BDIIII aeque vasis sanguiferis ac omnis alia membrana investiuntur; secernunt parietes folliculorum mera Vasorum sanguiferorum actione; sed revera MALPIGHIUS nihil aliud, quam hoc ipsum, folliculos in glandulis compositis admittendo, voluit. Quare non miretur aliquis, MALΡIGIIIUM eodem argumento de structura glandularum MLIBOIIII in epistola de gland. conglob. p. 11. pro sua Sententia consaemanda fuisse usum. Eadem ratione HUYSCIIIUS Thesaur. VI. nr. 73. Thes. VIII. nr. 34. ad testiculorum revocavit structurnm, demonstraturus, Viscera modo ex vasculis sanguiferis constare, Cum tamen nullum Viscus sit, quod aperte adeo Iuculenterque MALPIGIIII de glandularum structura sententiam confirmare videatur. Nimirum secretio in testiculis undique a parietibus canalium contortorum sit, qui coecis sesibus desinunt, vasorum sanguiferorum retibuS undique investiti, ita ut vasculorum sanguiferorum minimorum ad canalium Secernentium parietes sit eadem, atque ad aliam quamcunque membranam, ratio.
MULLER de suructura glandularum.
22쪽
uuae omnia si quis secum reputet, concedet, Omnem de internu glandularum structura quaestionem modo ex comparata et microscopica Observatione, longe In teque per uniVerSum unimantium Orbem extensa, exspectare solutionem; quod quidem neque RUYSCHIUS neque nituS quiSpiam, Sed, Si ullus unquam, modo MALPIGIlIUS et SWAMMERDAMMIUS tum temporis praestare Poterant. Verum Viri immortales modo fragmenta singulasque observationes posteris reliquere. Interere admirrendi VRSorum Sanguiferorum iniectiones artis ciosas omnium erat tanta proclivitas, omniSque ni in Subtilior diSquiSitio plurimis nimis incognita orat, quam ut de hypothesi nova admittenda magnopere dubitarent. MOX RUT SCIIII causa omnino praevaluit. Cum primum autem hypothesis admissa eSSet, non defuere, qui isSam Varie eXornarent. Quod quam certe quantaque prona sducia factum sit, miretur aliquiS, cum RUFSCHIUS plurima reliquerit adhuc demonstranda. se Viscera nempe Secretioni deStinnin, eorumque inprimiS ReinOS glandulasque conglomeratas meris componi vasculis, in quolibet praeterea acino VnSOrumVe glomere eSSe ductum excretorium pluresque ductulos, qui de arteriola minima, tanquam ramuluS minor et Sanguini imΡerVius, decedere videantur. Secretionem adeo a vulgari sanguinis circuitu hactenus differre, quod in iSto quidem arteriola minima, cylindrica,
in venam sibi aequalem continuetur, in humorum Vero Sepnrutione ductus excretorius vasculo arterioso minor innquum ramus ex eo Vusculo prodeat.
Quam multa haud probata, imo scia hac sententia pronuntiata suntl uuantum autem hypothetici hoc ipso in anatomicam experientiam ceteroquin adeo Sobriam Subrepserit, ex libris una tomicis satis superque demonstrari potest. Undique enim glomerulorum utque Rcinorum tunquam earundem rerum nomina feruntur; ad unum fere omnes minimos ductus excernentes tenuissimis VRSculis sanguiferis minores hu-bent, scilicet quia secundum hypothesin alteri niterorum ramuli esse debebant. Nihilominus vascula secernentia glandularum minima in Omnibus organis Vnsculis Annguiferis tenuissimis certe mMora sunt, quametsi
folliculos a MALPIGulo hypothetice utque false admissos magnitudine haud attingant. Sed experientiae anatomicae ceteroquin etiam neque hypotheses neque theoremata falsa deficiunt; jam vero non hic locus est de liberis vasorum sanguiferorum sinibus false admissis, de Vasis cnpillaribus exhalantibus, resorbentibus, utque ejusmodi aliis verba facere, nut VRSa lymphatico - arteriοSn, lymphatico - Venosn, lymphatico - se- rosa et quidquid aliquis opinari aut fingere potuit, dilucidare et refutare. Liceat solummodo acinos, qui in omnibus visceribus obvenire dicuntur, et ipsos hypotheticos nominare. Quid, si in una omicorum ore faciles adeo ucini in multis glandulis Omnino deessent, quid, Si etiam, ubi revera obveniunt, ab illa, quam Inudant, structura granosa essent ulienissimi Profecto res ita se habet.
Inter primos novae sententiae auctores fuere LOSSIUS, ΡΕΥΕR, ALBINUS, NERGER, VIEUSSENA, HELVETIUS atque Angli, quorum opiniones in HALLERI Elem. phys. T. ΙΙ. p. 395 fusius recensentur. Neque HALLERI aevo fere aliter docebatur; HALLERUS ipse, quamquam infirma RUT SCIIII argumenta bene noverit, quamqvnm MALPIGHII Sententiam ingenue recenSent, imo nliqua ex parte suffragetur, in ulteram tamen sententiam, propriis novisque destitutus experientiis, inclinat. Sed HALLERI pro Ruyschiana hypothesi argumenta theoreticu non inngni ponderis esse Videntur, cum ex fulsu nuturae interpretatione eXoriantur. Primum quidem observat, etiam absque folliculis arterias inter et ductus excretorios humores e Sanguine posse secerni. Verum falsa propositio est, minimus arteriolas liberis apicibusnpertisque finibus in intestinorum cavo et membranis serosis exhesare. Etenim praecipuum Mnlpighianae sontentiae nrgumentum non in suppositione machinulae cuiusdnm inter urterias et excretorios ductus intercedentis consistit, cum glandulae notionem potius in innjori et complicata pinnitie quaerat, ex rumificatione ductus excretorii oriunda, ita ut in tot rumorum, qui coecis undique finibus desinunt, parietibus internis iniiqunm a mnxima interna superficie in minimo spatio secretio neque ac in planis parietibus intestinorum Simpliciter procedat. Itaque quod HALLERUS Opposuit, secretionem quippe absque folliculis inmeris membranis fieri posse, revera MALPIGIIII sententiam longe abeSt ut eXpugnet, ut potius illam confirmare videntur. Omnis vero secretio neque in tractu intestinati et membrnniS mucosis Serosisque, neque in secernentibus glundulis a liberis arteriolarum apertisque finibus sit, quos certe nemo unquam vidit, quique nullibi obveniunt; imo organorum et ductuum parietes, sanguine imbuit ipsi humores ultra limites organicos Secernunt. Nimirum Vnsa sanguifera nullibi libera atque aperta desinunt, sed ultimi tenuissimique ramuli seniper lutas undique riVulorum unustomoses retiaque formiant, per quae sanguis urteriOSUS in Venurum initia transit. Hoc docet microscopica observatio ope microscopii simplicis ex 3 Ientibus compositi in omnibus partibus impellucidis Tritonum larvarum vivarum, imo in ipso hepate, ubi transitum ex vaSis
23쪽
advehentibus in revehentes venas optime conspicere Poteris. Docet micrοScopica observatio in omnibus pellucidis aliorum animalium partibus sospite Vita eXuminRUS, e. g. in membruna nututoria ranarum, in pulmonibus ranarum, tritonum et Iacertnrum, in reliS VeSpertilioniS, in meSenterio mnmmalium, in vestea urinaria seu abdominali ranarum, in ovo incubato, in pi Scibus junioribus, in branchiis tritonum et Protolanguini, in animalibus tandem inferioribus, e. g. hirudine Vulgari. Docet Prneterea microseopica observa tio omnium injectionum felicium, ne dicam de injectionibus praeStantissimis LIEBEREUEΗΝIi et Dopi Lix GERI. Certe, qui hodie de apertis arteriarum sinibus loquitur, hypotheseS magis amni, quum facillimam autopsiam Obvio quoque Vel Simplicissimo micrοScopio facilem. HALLERUS nntiquam hypothesin de apor tis arteriolarum finibus, proh dolori omnium maxime confirmaVit. Quinque modos terminationis urieriarum celeberrimus vir refert, scilicet in ductum excretorium, in telnm cellulnrem, in cavens internas, per cutem, in vasa Imphatica. Sed omnes hae terminationeS arteriarum praeter naturam et oculorum testimonium petitae et fictae sunt; neque in ullo Orgnno alii sines dantur Rrteriurum, quam per Vasculorum continua retia in Uenns. Atque ΗΑLLERUs atque alii argumentum Itypothesis RuySchianae in eo posuere, quod etiam in vivo interdum corpore sanguis ipse in majoribus glandulis per ductum excretorium effundatur, id quod continuum doceat, conterminumque ex nrteriolis minimis in ductus excretorios transitum. Quis autem est, qui sanguinis ex hepate aut renibus effusionem viderit; quis eSt, qui demonstraverit, in mictu cruento ABnguinem per renes ipsos neque aliunde eSSe Secretumi Quod si etiam demonstratum esset, neutiquam tamen pro Ruyschiana hypothesi loqueretur. Aequo enim jure ex crebris udeo membranarum mucosarum haemorriiugiis contra Veritatem demonstrare poSSeS, in membranis mucosis Vnsu sanguifera liberis
membranarum mucosarum haemorrhagiis demonStrnre Studet. Verum enim vero haemorrhagine insuper ex organis glandulosis sat rarae Iongeque rarioreS quam linemorrhngine membrBnurum mucosarum sunt. Quidni vero sanguis interdum in ductus excretorios irBngrediatur, cum lacilius etiam ultra membranarum mucosarum limites effundaturi Verum hodie nemo contendet, haemorrhagines ex apertis naturalibus vasorum sanguiferorum sinibus fieri, ceteroquin mucum Secernentibus.
Disquisitionum de interna glandularum structura historiae periodus tertia incipit inde a ponitiori ductuum efferentium observatione et disquisitione, qui in diversis organis tam diversi ab omnibus, qui
RUI SCIIII partes sequebantur, neque ac u prioribuS negligebantur, cum tamen de iis, nec vero de vasculis sanguiferis, quRestio Versetur. Primum fundamentum FERREINIUS posuit in praestantissima dissertatione: Observations sur Ia structure des glandes et pari. des retiis et du Di. Mem. de Ι'acad. rοy. des Sc. de Paris v. 1749. hist. p. 92. mem. p. 489. 521. Ed. Oct. a. 1749. hist. p. 136. mem. p. 709. 757. Unica et prima haec est de penitiori glandularum structura versata unatomica disquisitio et quidem in renibus felicissima, cum corticis cunales serpentinos Bellinicis tubulis contermitios FERREINIUS detegeret. Sed immerito aevum huiusmodi disquisitionibus fere adversum erat, etenim ad unum fere omnes celeberrimns vasorum Sanguiferorum iniectiones
FERREIΝIUs ipso suam ad MALPIGIIII atque RUYSCIIII doctrinas rationem distinctis verbis exponit. Dicit enim I. c. p. 491: On me taxera peut-etre de temerite, si j'ose m'elever contre I'un et I 'autre systemo; Je noernitis pus d'assurer, que Ia partie cortiente dii rein, que In rute, Ie rate et plusleurs autres parties ne soni composees Di de unissenuX sanguines, ni de glandes; j'ni trouve, quiis soni formes d'une Substance, qui leur est propre et que celte SubStance ne Se reSout nul lement en urteres et en veines, comme RUI SCII pretend Ι'avοir demontre, quelle en est Ru contraire tres distincte; j'ai uussi observo, que In substance, doni je parte, n'est pus non plus falle de glandes, que MALPIGHI et tant d'autresnnntomiStes crotent y uvoir vues; en un mot de pretendS, que ces surties Soni un usse lage merueiΙΙeux de tuyaux blancs, cylindriques, dissereminent repties, que je demonise sensiblement dans Iesreins, que J'ai Vus, si je ne me trompe, dans Ie rate, dans Ies capsules atrabilaires et que je erois devola conuolue dans d'autres visceres cet. I. c. P. 492.
24쪽
' In renibus profecto FERREINIUs naturam bene observavit, nimirum canales uriniferos corticales uFERREIΝIo dictos invenit, qui multo minores quidem, canalium Seminiferorum fere speciem mirum in modum simulare videntur. Tota enim substantia renum corticalis ex longissimis illis inflexis serpentinis canalibus constat, qui in rectos BELLIΝI tubulos substantiae medullaris continianiatur; et tamen RUYscuius
contendere poterat, renum substuntium ex mero VRSorum SAEnguiferorum contextu consuri. FERREINIUS
etiam ductuum uriniferorum in uvibus decursum Sat bene descripsit, de qua re etiam GALVANI in comment. Bonon. voΙ. V. eximias Observationes exhibuit. CanaleS enim urinis Nos post ureterem Iigatum urina cretacea penitus fere repletos observavit.
Maxime autem de penitiori renum structusa cognoscenda SCHUMLANSΚY meritus est, praestantissima sua de renum structura dissertatione inau rati s Argentorati 1788 edita, in qua originem tubulorum BeΙΙinianorum in pupillis renatibus, eorum deniqὶ se ex pyramidibus FERREINII trpnsitum in ductus serpentinos
uriniferos corticales distincte adumbravit, effigie insuper superaddita, quae tanquam eximium specimen in plurima nitatomicorum operu tranSmigravit. Pauca iam nunc post accuratam adeo disquisitionem supererunt, nisi celeberrimi viri eXpositio denuo assertionem falsum. Deque ullibi probatam, contineret, canales scilicet corticules snibus in corpora Mulpighi unu sive RUI SCIIII glomerulos transire. Magis etiam mi-r mur, virum celeberrimum hunc connexum etiam in effigie indicasse, cum tumen nulliui ipsum exquisite demonstraverit. Snne ratio, qua renum structurum inquisivit, sine ductuum uriniferorum repletione, minime sufficere poterat, ut rem tanti ponderis dijudicaret. In dissertationis suae pagina 132 transitus illius obiter meminit, sed ut videtur ex mera suppositione. R e liqui, inquit, in fasciculo medii ductus ad superficiem usque, vel ad dimidium circiter ab ea I in eam pervenerant, ibique neque
in serpentinos degenerarunt, utque introrsum demersi ad suos glomeres tetendere. Conferus Verbu paullo nuteu pronuntiata: donec tandem Omnes et singuli suo grano glomerato hucusque flavo, magis minus remoto obvii suum ibi sortiti sunt finem. Videtur autem,SCHUMLANSCIUM nut ductus uriniferos non circumspecte satis lateque esse persecutum, aut Omnino falSe observasse; sed ex suppositu RUXSCIIII hypothesi fortasse assertio illa exoriebatur, quae quidem certissime naturne oppugnat. Etenim inflexi contoriique corticis ductus uriniferi semper modo corpora Mulpighinna praetereunt, Omnemque cum illis connexum evitant, id quod tum microscopica observatione accuratiori, tum repletione cnnalium corticulium ipsorum inde ab uretere ope nulliae pneumaticae perfectu evincitur, Siquidem coeci cantalium corticulium sines materie coloratu repleti in superficie renum uvium omnino liberinpparent; niqui avium renes neque Bo mammulium corporibus Malpighianis, quae urteriolis cohaerent, instructi sunt. Praeterea etiam in mammulibus injectio canalium corticalium ad superficiem usque renum ope nniliae pneumaticae succedit, quin corpora Malpighi anu unquam repleantur, quam rem no iSSimo tempore ΗUSCΗΚIUS pulcherrime argumentorum momentis eXΡOSuit. Postremo et ipsi canalium fines liberi absque ullo cum corporibus illis conneXu microScopice ΡοSSunt observari; nam ductus uriniferi in renibus animalium inferiorum saepe permngni sunt, neque minoreSSunt in Rujis adultis quam canales seminales testiculi humani. Ceterum SCHUMLANSCII icones cunnitum uriniferorum mirum est, quam eximie et eleganter expressae sunt, sed dolendum est, illns non nnturum
imitari, Sed disquisitionis eventum eXprimere, ita ut merae servationis Veritate et praefiniatia indigeant. Quod facile aliquis sibi persuadebit, qui figuram viri celeberrimi eum ipsa microscopica nuturne ObSerVntione comΡnrnre Velit, Imultusque singulas experientius perpendat, quibus SCIIUMLANSΚΥ tandem ad identem qui nilum de interna renum structura iconem pervenit. Hic etiam particulus diversissimae magnitudinis,nemse ductus Serpentinos et corpora Malpighiana, aequali diametrΘ false e reSSit.
Jnm Vero nunc Ant accurate interna glandulosa structura viscerum duorum, testiculorum scilicet et renum, innotuit. Itaque structurae complicationem tantam tamque mirabilem cognoVere, qualem neque MALPIGII IUS neque RUS SCHIUS unquam suspicabantur, quibus etiam cognitio intern ne mi inmurum Structurnendi umeruri poteSt. Jumque enim anno 1751 Dux LRKo1 in comment. academine scientiarum PetroΡ. ' Innm- murum in Drlanceo Structurum dilucidavit, quippe quae ex rumificatione ductuum lactiferorum conStant,
' AllimadVersioIies Variae in erinaceorum terrestrium anatomen, quarum nonnullae nunc ad structuram VeSicularem Viseerum, nonnullae ad novorum renum Succenturiatorum illustrationem perii uent. Comment. acad. sc. imp. Petrop. T. XIV. 1751-
25쪽
undique in vesiculas racemosus desinentium. Neque vero clarissimo viro notum erat, hanc conformationem mammis plurimorum mammatium aeque ac Erinacei convenire. Verum MASCAGNI et CRU1ΚΗΠΑΝx viri celeberrimi hanc structurum in mamma ipsius hominis demonstravere, mercurio in canales Iactiferos injecto. Vesiculae Mementares, auctore CRUIΚSΗANK, racemorum in modum Sibi cohaerent, Iaguncularum formam singulae simulantes. De ejusmodi vesiculis elementaribus saepiuS dubitaVere, HUNTERus ipso
MASCAGNI partes MALPIGIIII secutus, ductuum excernentium ramiscatorum in glandulis coecos cellularesque sines admisit, prorsus ut partes elementares hepatis, renum Cet. uVRrum in modum conveniant, caveis vesicularum Versus ductus efferentes porrectis. Quam structuram eXpreSSiS verbis. de hepate, de renibus, de mammis descripsit, cum tamen in mammis modo illam evincere potuerit, quas quidem per ductus Iactiferos ad vesiculares usque ipsorum sines mercurio adimplevit, quin mercuriuS in VRSa Sangnifera aut lymphatica transiverit 'μ'. Parietes canalium et vesicularum aut cellularum Secernentium eX contextu VaSorum Sanguiferorum et lymphaticorum constare contendit, Secretionem autem n pnrie ibus seri cellularum et canalium efferentium, transsudatione humorum ex inorganicis poris Vusorum ganguiferorum utque lymphaticorum in caveas cellularum elementarium. Ne tamen nimium ponderis in IOVn hypotheSe ponas, seVerius vituperanda. MASCAGNI 0 revera merito est, primum falsas de liberis apelatisque nrteriolarum exhalantium sinibus opiniones profligasse. Profecto veritatem sequitur, minimnS rritus nrteriolus continuo in Venus Sibi aequales modo retiformi transire, notamque illam ex vasorum finitras secretionem nullibi obvenire. Itaque demonstrare conatur, in glandularum parenchymute, in cellulRrum cnnaliumque secernentiumpnrietibuS, eundem inter arterias venasque connexum locum habere. Srd doctrinae novam addidit hypotheSin non probatam, in parietibus vasorum sanguiferorum continuorM 1 soroS Secernentes admittens.
Accedit novae MASCAGNII secretionis theoriae I. HUNTE auctoritRS, quid quod incI. S. TH. u
SDEMMERRING ipse adseiitire videtur Adversarii autem et CALDANI Sunt ' '. Theorium secretionis ab illustrissimo vivs prolatam fusius illustris c omittimus. Sufficiat cognovisse, Cl. MASCAGNI cum MALPIGIlII Gententia de glandularum fabrica plurimis convenire. Facile enim nliquis MALPIGΗII hypotheSin SuScipere potest; cum tamen de ratione, qua secretio in cellulis canaliumque parietibus si, admittenda ab eo disserat. Posset aliquis opinari, Cl. MASCAGNI doctrinam suam de interna glandularum fabrica in opero ΡοSthumo: Prodromo della glande una tomia, Firenge 1819, eXperientia anatomica demonStravisse, Sed Iaudatum opus inter praestantissima auctoris scripta minorem locum obtinet, quametsi splendidissima tabularum copia exornatum sit, ita ut liber potius testetur, quuntum splendoris luxusque in iconibus tabulisque impendi possit, quae tamen parum contineant eruditionis, quantumque inter obServationes microscopicas
pretii atque dignitatis intercedat discrimen. Praeterea internam glandularum anatomiam tanquam difficillimam partem in iconibus auctor penitus praeterivit.
Neque minus aliquis opinari posset, internae glandularum nuntomiae ex progreSSu anatomiae generalis inde a celeberrimo BicΗΑΤ aliisque, qui ipsi succedebant, plurimum augmenti necessisSe, quod tamen omnino non est verum. Cl. NICHAT in unatomia promovenda longe eximia quidem praestitit taniumque Suo pro tempore profecit, quantum ingenium felicissimum atque intima eorum, quae nnatomiam, PhySiologium atque simul medicinam promovent, consuetudo praestare poterat. Perinde de omnibus, quae nobis reliquit, scientiae gratulandum est, et si in anatomia generali non omnem movit Iapidem, non dolendum eSt, quod falsa et praepostera, imo quod de quibusdam argumentis nulla fere nobis tradidit. Ceterum quae Cl. vir perfecit, ea sine microscopio, sine embryonis evolutionis historia, sine incubationise erimentis, Sine anatomia comparata. ipso excolebantur, neque ille immensa, qune unatomin et phy-Siologia ex historia evolusionis embryi utque ex anatomia comparata cepit augmenta, Vix SuSpicnbatur.' V. CRUIKsHANκ's und anderer neuere Belirago gur Geschichio und Beschreibung der Saugadem. Leipet. 1794. p. 20. ' ΜAscAGNI Geschiel te und Beschroibung der eiusaugenden Gesasse, alis dem Lat. Von LUDwIG. LeipZig. 1 89. p. 22. Rissessioni sopra alcunt puliti di un miovo systema dei vasi assorbenti cet. da FLOR. CALDANT. In GadoVa 1792. NOVa Per Poros inorganicos secretionum theoria vasorumque Umphaticorum historia P. MAscAGNI, iterum Vulgata et parte aItera Ruci', in qua VBSortim minimorum vindicatio et secretionum per poros inorganicos refutatio continetur, auctore P. LUPI. Romae 1 93. Germanice Lips. 1799. 8. vide DoLL1NGER liber die Absonderung. Ipse enim haec Italorum duo opera non Vidi. ΜULLER de Gructura glandularum. 4
26쪽
uuae cum ita sint, non mireris, illius de textura glandularum eXpositionem non minimis vitiis laborare. Etenim controversiam MALPIGHiUM inter et RUYSCIIIUM tanqunm nimis audacem anatomiae generalis atque physiologiae fabulam saeculi praeteriti vituperabat'. Nihilominus IIICIIAT, loco ut unatomicis argumentis demonStraret, coniunctionem ductuum excernentium atque nrteriarum in glandulis hypothetice admisit, qub-niam scilicet ulterarum repletio in alteros transeat. Quidni, postquam hypotheses Saeculi praeterlapsi tanquam Vanas vituperaverat, similem etiam hypothesin proposuit, ductus excernentes scilicet in acinis gladiadularum radicibus originem ducere, atque acinum quemque ductui excernenti, Brteriae simul et venae, praebere ortum. Ita tandem de mysteriosis illis obscurisque acinis iterum iterumque Bgitur, qui ex hypothesendmissi, utique apti sunt, ut tanquam notiones et nomina obscura subintrent, ubi cognitio et experientiae exquisitae deficiant, quaeque pro libitu quisque potest interpretari. Haec autem Cl. B1CΗΑΤ nominat an tomiam glandulaium incipere, ubi Sensibus tandem obversetur, jamque nunc texturam glandularum more physicorum inquirit, quomodo scilicet glandularum Substantia ad rengentia se habent, quomodo Innee- ratione, calore, coctione cet. afficiatur. Quae cum ita sint, immerito problematis solutionem a. Cl. viro exspectabis; profecto modo accuratior glandularum secernentium notio illi debetur, quas quidem cum glandulis duetu excretorio destitutis saepissime hucusque commiscuere, ita ut ex ultera ulteraque glandulammparte indiscriminatim pro hac vel illa sententia argumentarentur.
CL BICHATI asseclae quaestionem non ulterius promovere; atque hodierna Bnatomia generalis m-dem etiam Vitio laborat, quod organa pnrenchymntosa, utpote cerebrum, OVaria, lienem, ginndui RS, quorum laterna structura inprimis explorari debebat, modo massae cujusdam sub specie inquirat. Certe unatomia generalis hactenus modo de membranis certiores nos fecit, in quibus jam BICΗΑΤ multum praestitit. Ita tandem fieri pinest, ut hoc ipso tempore vir de anatomia generali meritissimus dubitare possit, utrum substantine testiculorum cunules mirabiles texturae glandulosne nn vasculosae rectius necensent; cum tamenit Ia tubulorum formatio, ut posthac demonstrandum est, plurimis unimalium glandulis natura conVeniat. Non majori jure texturam VasculosBm tanquam glandularum labricae typum pronunciures. Nam ductuum excretoriorum textura Vnsculosa non omnibus, imo paucis tantum glandulis' convenit. Nihilominus atque hae atque illae glandulae stabilissimum formationis archetypum Omnium glandularum sequuntur, ut in minori spatio magni in internam secernentem planitiem exponnnt. Divisionem glandularum etiam Cel. CUVIERUS in an atomia Sua comparata protulit, non magis prObatam. Mirandum est enim, quomodo membrBnus secernentes cum ductibus luctiferis, seminalibus, biliferis conjungere potuerit, in quibus scilicet omnibus modo unus vasorum ordo adsit, scilicet nut ipsae arteriae, aut ductus luctiferi, seminales, biliferi illis conneXi. Non magis recte in ulla glandularum classe cryptae et folliculi cum glandulis Iobatis et renibus conjungrantur, quia scilicet liquores secreti in alterum vasorum eXcernentium ordinem transeunt. Certe diversissima hic commixta, simillima autem disjuncta praeter naturum. Verum si corollaria haec eXigua sunt minorisque pretii, tamen magnam singularum Observationum copiam de externa glandularum formatione longe insignem vix summus et illustris pro praeclaru Sua eXperientia et mira eruditione exhibuit.
Iam vero nunc ad praestantissimum DOELLINGERI '' de secretione commentationem convertimur, ubi primum tanti ponderis functio secundum sinceram physiologiae doctrinam perspicua concinnaque dicendi ratione illustratur. Attamen non hic locus est, ut, quantum huic dissertationi debemus, exponamus, certe inter praestantissimus physiologiae institutiones illa recenseri debet, sed observationes insuper de glandularum fabrica continet, quas equidem non omnino probare possum, quaeque ud accuratiuS eXRmen
CL D DEI LINGER MAACAGNII de vasorum sanguiferorum poris opinionem oppugnat, liquores eX Samguine ortoS, ratus, canalibus quoque vasis sanguiferis conterminis posse secerni, ita ut Secretiones Vario modo et quidem inde a superficie folliculorum secundum MALPIGIΠI doctrinam, alias denique secundum RUS SCIIII Sententiam procedant, id quod etiam BECLARD in libro de anatomia generali, observationibus quamvis propriis deStitutus, probare videtur. DOELLINGER quidem concedit, connexum nrteriarum et du-
27쪽
ctuum efferentium ex transitu nititeriae iniectae ex Brteriis in canales excretorios non posse probari. Laui. datam enim observationem facile aliquem interpretari posse, reputantem, arteriolarum partem liberis finibus deSinere, contentumque liquorem, ubicunque non maius impedimentum obstet, posse transgredi. Nihilominus conneXum illum in renibus admittit, vasorum emulgentium plurium anim0lium uisus repletione. ArterioIae, inquit, maiores in vasorum glomerulos discedunt, in quibus inliquum arteriurum continuationes ductuS BELLINIANI oriuntur. Sed sententiae armmenta salis firma Regre desideramus. Quod enim pro argumento adfertur, ductus Bellinianos scilicet non modo ex Rrteriis Sed etinm ex Venis oriri, magnopere dubium est. Post renum per Venus repletionem, contendit Vir illustrissimuS, Optime obServari posse, venas in reticulares maculas abire, ex quibus ductus uriniferi neque nc ex Arterinrum glomerulis proveniunt. Attnmen quaero, num haec sententiae prolatae urgumento esse possint. Quid enim ex maculis reticulatis Vennrum glomerulisque nrteriarum provenit, uirum recti canales SubSinntine medullaris BELLINIANI, an, qui hisce continui sunt, ductus uriniferi serpentini FERREINII substantiae corticulisi Vasorum sanguiferorum unsae reticulares singulos quidem ductus uriniferos utque eorum fasciculos circumdant, Sed longe ubsunt, ut ex alteris alteri oriantur. Corpora Malpighi una sive R UYSCIIII glomeruli utique inde ex arteriis replentur, sed haec corpuscula hiodo serpentinis ductibus uriniferis interjacent, ex quibus tota renum substantia corticulis, testiculorum in modum, conssatur; nullibi autem cum ductibus uriniferis conveniunt. PraeStantissimos illos a LILBERLUΕΗΝIo artifice manu repletos renes, qui in Spiritu vini in Museo unatomico Berotinensi asservantur, inquirens, nullibi unquam ex pulcherrimis vasorum retibus aut glomerulis in SubStantiae corticulis serpentinos ductus uriniferos transitum Observare potui. Nimirum ductus uriniferi ubique Vacui sunt, neque ullibi materiae iniectae Vestigium osserunt. Neque Antius probnium est, rectos BELLIM in substantia medullari ductus inde a vasis sanguiferis posse repleri. Si enim post urteriarum repletionem passim in substantia medullari canales recti visui se Offerunt, qui in renum corticem transeunt, ibique cum corporibus Malpighianis et vasorum sanguiferorum retibus conjunguntur, demonStrandum est, repletos substantiae medullaris canales revera esse ductus uriniferos, nec potius Arterias minores quidem, Sed etiam recto cursu per substantiam medullarem procedentes, quae facillime, cum inter ductus uriniferos progrediantur, utque cum illis confundi possunt atque saepius certe pro illis habitae sunt. Disserunt tamen a ductibus uriniferis, quod tenuiores sunt, Interalesque hic inde tenuissimos breviores ramulos promunt, id quod ductibus uriniferis ulienissimum est. Itaque saepissime aliquis duetus uriniferos ex arteriis replevisse opinabatur, cum tamen modo rectas medullaris Substantiae nrteriolas impleverat. Jumque Cl. HUSCΗΚΕ ' in praestantissima de renum fabrica commentatione jure hoc monuit. Perinde ΗUSCHLIO teste in subtilissimis Cl. PROCHAALA injectionibus pro ductuum uriniferorum repletione venditur, quod modo id nrterinrum connexum pertinet. Eodem jure LIEBΕRΚΓΕΗΝII injectiones Inudatas Bliquis asserre posset; nninque nrteriolae medullaris substantiae recte procedentes pulcherrime upparent. Verum enimvero hae nrteriolae protractae in repletione arteriarum felici semper etiam replentur. Itaque SCHUMLANSΚY jamjam earum decursum juxta ductus BELLINI uriniferos recte indicavit. Quae cum ita sint, non miretur aliquis, Si Cl. DOELI INGER contendit, ductus uriniferos facillime ex vasis sanguiferis materiam Suscipere. Ηnec jam antiqua illa ex BERΤidio ab HALLERo recepta falsa sententia est. Profecto serpentini corticalis sub- stnntiae ductus uriniferi nunquam ex arteriarum repletione inficiuntur. DOELI INGERUM et ipsum eos non
replevisse, fere certissimum est; scilicet modo de ductibus Bellinianis loquitur, qui omnibus recti pyramidum canales audiunt. D DEI LINGERUM canales corticis serpentinos non replevisse, eXinde quoque elucet, quod eorum existentiam non testatur, dum simul EI SENHARDTIi dissertationem laudat; quippe qui ductus uriniferOS serpentinos negat, neque multa ceteroquin de renum structura bene ObserVRVit. Sunt etiam medullari substantiae suae venae recta procedentes, eaeque certiSSime Sunt, quRS CI.
DOELI INGER ex venarum injecisone repletus invenit. Ideoque Cl. DOELLINGER ductus uriniferos duplici modo coloratos conspicere credidit, postquam diversis materiis venus simul et arterias impleverat.
In disquisitionum de interna organorum fabrica historia de variis plurimorum pro altera alterave
Sententia Sustragiis certe non agitur. Ideoque novissimi temporis physiologorum atque unRtomicorum recensionem jure Omittimus, qui aut MALPIGIIII aut RGYACHII partes ex argumentis jamjam cognitis Sequuntur. Juvat etiam methodum vasa sanguifera injiciendi in illustranda glandularum structura toties frustra repetitam, omnino relinquere. Itaque ad monogTaphicas temporis recentioris observationes comertimur, quibus Isis 1828, Η. V et VI.
28쪽
vurium substantiae glandulosae ipsius structuram et conformationem in diversis glandulis illustrare unus ultorque conati sunt. Hic autem fere unice Celeberrimorum Virorum, EISENHARDT, RΑΤΗΚΕ, E. H. WΕBER et uiisCΗΚΕ disquisitiones sunt, quae recenSenntur. , i ' EISENIIARDTII viri meritissimi de structura renum Observationes microscopicae in dissertatione inaugurali Berotini 1818 editae, aliquam celebritatem consequutae sunt. Quod tamen modo ex maxima rei confusione atque obscuritate explicari potest. Laudata enim disquisitio, quametsi ingeniose instituta sit, inter magna Viri Cl. merita, modo tanquam specimen eruditionis habenda est. Neque satis mirari potest, quomodo hisce observationibus auctores tam ingenue uti poterant, quum Cl. EISΕΝΗARDΤ in ipsa microscο- pica observatione instituenda ne quidem ductus uriniferos FERREINII et SCIIUMLANSCII conspexerit. Nihilominus scriptorum nonnulli EISENHARDTII Observationes cum accuratiori FERREINII et SCHUMLANSCII descriptione fere contraria, propriis destituti observationibus, non abSque mRgna confusione conjungere potuere. EISENPIARDT persuasus, vasorum Sanguiferorum repletione de interna glandularum structura non posse' dijudicari, methodo alia eaque tamen mala, microscopicae scilicet observationis in laminis substantiae renalis subtilissimis instituendae usus est, quo factum est, ut ductuum Miniferorum dissecta solummodo Iumina posset observare. Neque mirum, si praestantissimas FERREINII et SCIIUMLANSCII Observationes non recognorit, si ductuum corticulium serpentinorum ne vestigium quidem observavit. Quin vel ipsos medullaris substantiae Bellinianos tubulos non satis recte vellit, rei evictae novam insuper adferens confusionem. Ansae reticulares in superficie renum utque in cortice ipsorum EISENHARDTIO observatae atque depictae, quas pro ductibus uriniferis habuit, revera nihil aliud ac consuetae vasorum sanguiferorum ansne reticulares Sunt, quales per totam undique substantiam corticalem inter ductus uriniseros Serpentinos eOSque multo maiores, obveniunt. Serius Cl. EISΕΝΗARDT vasa prius urinifera nominata, utique Venosa nuncupisit, ductus urini seros, ratus, ex ungis venarum reticularibus ducere originem'. - Π . Unum est, quod EISΕΝΗARDTIUS Omnino secundum naturam descripsit, corpora scilicet Malpi Phiana, 'uti iam prius ex aliorum observulionibus innotuere.
Iam vero non sine magna laetitia merita ΗΕNRICI RΑΤΗΚΕ '' de anatomia renum interna compuratu recensemus. Huicce enim indefesso atque intimo nuturne scrutatori praestantissimas observationes de
evolutionis historia utque interna renum fabrica apud pisces et batrachios debemus, in quibus scilicet renes ex tubulis constant, parallele simul deinceps ab uretere progredientibus, qui paullulum sinuantur atque, quin tenuiores sunt, ramosque edunt, coecis sinibus desinunt. Maioris etiam momenti Cl. RATΗΚΕ obseruntiones sunt de historia evolutionis genitalium in animalibus vertebratis, de pulmonum evolutione ''', neque minus disquisitiones de piscium genitalibus, deque testiculorum in iisdem fabrica interna, qunm rem etiam Ill. G. R. TREVIRANUA propriis observationibus confirmavit. Singulas observationes de glandularum variarum fabrica etiam Ill. I IEDΕΜΑΝΝ jam praestiterat '. Sed novam disquisitionum periodum Cl. HUACΗΚΕ de interna renum structura obServationes initinntur, eui quidem post tot irrita experimenta primum feliciter successit, novae methodi ope, nntlia pneumatica scilicet udhibita, ductuum uriniferorum ipsorum inde ab uretere repletio; quibus tandem evictum eSt, ducisS uriniferos a Vnsis sanguiferis omnino non dependere, quibus etiam contigit, ductuum urini serorum VR-rium in diversis animalibus fabricam ultra omnem dubitationis aleam intueri. Felicissime autem nova methoduS in avium renibus illustrandis adhibebatur, quorum penitiorem structuram quiSque deSiderabat. Jum Vero nunc nemo est, qui non facili negotio adhibita antlia pneumatica, in ductibus uriniferis perureterem replendis, sibi persuadere possit, fines ductuum uriniferorum liberos pnrullele in Superficie convolution im et DTorum renum avium propullulare pinnatifidos, ramulosque ultimos coecis finibus deSinere, multo Scilicet majores, quam vasa sanguifera subtilissima, quorum omnem penitus abnegniat communionem l . Tundem ERNESTUs ΗΕ nicus WEBER, Professor Lipsiensis, injectionem mercurii adhibendo, feliciSSime internum glandularum salivalium in avibus mammatibusque structuram, puncreatis in avibus fabrienni, Rique Parotidis simul primum in mammatibus evolutionem tanquam simplicissimum ductus excretorii
Nov. act. acad. mes. L. C. nat. Cur. Τ. XIV. P. I.
' De glandula Iac inali testudinis. MEcxΕL's Archiv sir Phys. Τ. V. p. 353. de glandula laciali vespertilionis Ibid. Τ. II. p. 112. Τab. II. fag. 9. 10.li Isis 1828. H. V. et VI.
29쪽
ramiscationem aut emorescentiam illustravit. Perinde ex Ili. WEBERI injectionibus elucet, ramiscationes ductus excretorii in laudatis glandulis neque ac in conglomeratis cryptis ultimo coecis finibus utriculorum aut vesicularum in modum desinere, quae Vesiculae et cellulae glandularum Sullivalium et puncreatis vasis sanguiferis subtilissimis longe majores sunt Id. a BAER solus originem hepatis primitivum, ex tubo intestinati propullulantis, felicissime ob-
CKELIUS quoque in ornitho rhyncho paradoxo Observavit, ex maioribus ruinosis constunt intesti- nulla coeciS. Tandem disquisitionum anatomicarum complurium de glandulis inferiorum animalium, utpote insectorum tubuliformibus memoria superest; sed immortalis ille SWAMMERDAMM plurima tumiam in hac repraestitit; ceterum non poSSumus non fateri, praestantissima recentioris temporis de anatomia comparata opera quaeStionem noStram vix ulterius promovisse.
ruodsi in fine expositionis historicae quaestionis nostrae ad hodiernum tempus rationem Indicaro juvat, ingenue fatendum est, glandulas, quibus interna structura Malpighi unum secundum sententium conVenit, numero magnopere esse Ructas, Ruyschinnum contra hypothesin in totidem glandulis tanquam irritum falsamque esse demonstratum. Profecto MECLELIUS '' ipse quaestionis et controversiae stutum et rationem hisce, quae sequuntur, verbis Optime exposuit: Wenn es auch Leinem Zwedet unierworsen ist, dass gluelitici, gelungene ElaspritZungen undsor allige Macerationen die grosseren, von MALPIGIII ungenommenen, Bulge uls Rine GesusAverZwei-gungen Zeigen, so schelat,doch die Malpighi sche An sicht im Wesenilichen bet weitem mehe fursich Eu haben, ias die Ruyschi sche. Es glebi Σwar Leine grosseren Bilige nn den ungegebnen Stellen, allein hochst wahrscheiulich sangi das System der Ausmhrungsgange mit einer Menge blin-der, liberali verschlossener Wiiraelchen an, welche sicli Ewlachen die Rinsten GenssuerZweigungen1egen und mit ilinen aus dieselbe Weise die Meinsten Κοrnchen und Κnauel bilden, uls die gange Druse uberhaupt aus Blut - und uusfithrenden Gefassen bestetit. Sehr mi hat schon MALPIGIlI den Bauder Leber bei den niedrigern Thieren und beim Embryo der hohern uls Haupigrund fur diese Mei-nting benutEt, und man Lann hinEusetzen, dass die Anordnung des ganzen Drusensystems dieser Thiere fur dieselbe sprichi, solam sie bei itinen deuilich bloss nus einlachern umr, AmmengesetZtem, in gOSSerer Oder geringerer Menge vortiandenen, holiten blinden Gangen bestehen, Melche in der ass- gemelaen ZWischen den Organen ergossenen Nahrungssiissimeit Dei schwimmen. Die einfac isten Schleiindrusen, Melche bloss ais holite Stiche erscheinen, geben den Prototypus der DrusenbiIdung ab. Denkt man sich den Sach, Melchen Ate biiden, veri angeri, VerZwelgi, Seine ZWeige ZWiSchen die ZWeige der Gefasse ausgeZogen, so Lunn man, Ohne je Eu einem unmitteibaren Uebergange dexululgesisse in die nusnilirenden Gange Eu gelangen, den eiulachsten holiten Sack in die Eusammen-gesetZteste Druse umgestulten. Eandem sententiam novissime Cl. E. II. WEBER laudatis eximiis observationibus maxime confirmavit. Nihilominus rationes haece modo opinionem sustinent, nisi omnium glandularum structura interna exquisita sit, nisi quae in penitiori earum fabrica apud plurima animalia discrimina obveniunt, oculis
Itaque anatomia glandularum per animantium universum orbem absoluta, in tanta scientiarum naturalium progressione, necessario desideratur. Jam vero si anatomici complures anatomiam hominis omnibus fere numeris absolutum non sine Vanitate praedicabant, in glandularum structura illustranda maxima illius scientiae debilitas observatur, ita ut feliciori investigandi arti nova, ut lia dicam, lateque patens disquisitionum provincia superSit. Haec autem disquisitio, si quaestionem omnino diiudicare atque absolvere debebat, omnes, quae in animantium Orbe glandulae obveniunt, necesse erat, ut complecteretur. Neque enim Solum de nutura et
30쪽
conformatione cuiusvis glandulae illustranda atque de altera RIterme hypothese admittenda agebatur; imo
summum problematis argumentum erat, ut diversissimae ginndularum labriene formae in quocunque organo exquisite enuclearentur, quibus tandem diiudicandum erret, utrum natura in glandularum conformatione iuxta diversitatis maximae speciem, eundem tamen unumque tysum ObserVet, nn inaequali modo et inconstanti procedat, quomodo denique glandulae SuRS Secundum Ieges in embryone evolvantur, quomodo per unimalium classes sensim sensimque magis in exquisitissimam formam adolescant.
Faciliorem quidem partem in animalibus inferioribus plurimum iamiam praestiterat anatomia comparata; in animalibus vero superioribus Vix prima Staminu ΡοSuernt. Nemo enim hactenus unatomiae internae organorum compnratne ViX moVerat Suspicionem, ita ut opera copioSiSSima, CUVIERII praesertim de anatomia comparata classicum opus, glanduΙnrum Structuram Vix et ne Vix quidem illustrarent. Quamvis exquisite unatomiam glandularum externnm, Iobulorum nimirum et ductuum excernentium fabricam, formam utque situm in tam multis commentationibus ScriptoreS illuSiraverint, nemo tamen penitiorem vasorum secernentium structurum extricavit. Sedulus equidem magnam illam operum udenologicorum copiam, quae tum in REUSSII repertorio commentationum de Anatomia, phySiologia, Eoologia exstant, tum quae ub HALLERO et BLUMEXBACHIO aliisque viris recenSentur, perlustrnvi; neque minus bibliothecas universitatis literariae Bonnensis utque Berotinensis, splendidissimumque illum RUDoLPIIII librorum apparatum perscrutatus sum, ita ut enarratR historia absolutum utque integram eorum, quae ab omnibus prolata sunt, quaeque ndhuc desidernntur, continent recensionem. Quantum igitur operae supererat, facile aliquis inde concludere potest, quod ad novissimum usque tempus prDeter recentisginans observationes virorum CI. TiEDEMANN, RATΗΚΕ, ΗUSCΗΚΕ, E. H. WEBER, MECKEL, TREVIRANI, R BAER Vix quinque observationeA exquisitae de structura cunnlium Secernentium Apud nnimnlia Superiora praesto essent; memini enim eorum, quae a viris Cl. FERREIN, SCHUΜLANSΚΥ, DUUERNOT, CRUI HANK et MASCAGNI jam pridem
Iam dudum anatomia interna totius systematis glandulosi, per Bnim tium regnum compBrata, continuo animum occupaverni. Iinque ex Knt longo tempore, postquam anntomiBm et physiologiam organorum sensuum tractaveram, indefesso studio in dies Operam in omnis generis glandulis utque udultorum atque embryonum inquirendis navavi, microscopio, injectionibuS, Minque omni nnntomica arte pro quaestione diiudicanda adhibitis. Iam vero quomodo difficultates, quae in glandulis aliis ullo modo adversae erant, superavi, quid adjumento, quid impedimento, quid tandem irritum erat, haec omnia in peculiari libro exposui. Cum autumno a. 1828 plurimis iungerer, quos ex universis scientiarum naturalium provinciis propositum generosissimum Berotinum convocabat, inprimis consilium erat, ut in museo regio disquisitiones in animalibus rarioribus perficerem. Praeterea in concilio medicorum et naturae scrutatorum contigit, ut di quisitionum conspectum in prolatis iconibus exponerem. Quodsi inndem, quae parata sunt, judicibus committo, minime tamen silentio praeteream, quam multa praecedentium laboribus praestaniissimisque observationibus virorum BATHLE, HUSCΗΚΕ, u BAER et WΕBER debui, quantum denique eorum virorum Observata de glandulis singulis ud proprius observationes absolvendas contribuerunt. Ita vero factiun est, ut gravissima magnaque anatomiae difficilioris pars solis fere GERMANORUM indefessis laboribus excoleretur.
II. De variis au penitiorem glandularum 8tructuram indagandam anatomicae artis praesidiis.
Prius quam descriptionis initium faciam, necessarium puto, omnis quod hucusque tum ab aliis, tum a me ipso ad quaestionem solvendam adhibebatur anatomicae artis praesidii uccuratum proferre recensionem, unde elucent, quid quaeque methodus aut profecerit, quid impedimenti obtulerit, quae in quocunque euSu con eniat, quae Omnino vitiosa sit, qua tandem ratione in quocunque glandularum genere illustriando usuS Sim. Quo fucto in anatomica glandularum descriptione brevior esse possum, eum liceat ibi deIegare ad methodum disquisitionis atque observationis fusius hicce enarratam.