De venarum intumescentia atque pulsatione : dissertation inauguralis physiologico-pathologica ...

3쪽

ALMA LITTERARUM UNIVERSITATE

UT SUMMI

BITE SIBI CONCEDANTUR

H. L. 0. S.

PUBLICE DEFEΝDET

AUCTORVINCENTIUS RNAnNSILESIUS. OPPONENTIBUS:

5쪽

OPTIMO, DILECTISSIMO

7쪽

Ρriusquam ars auscultandi morbis cordis, obscuritate quadam fere arcana involutis, per stethos c0pium lucem admirabilem attulit, nemo unquam venarum phaenomenorum, Vari0S morbo S Saepissime comitantium, nec raro n0s ad diagnosin rectam traducentium, mentionem faciebat, quippe sanguinis venosi m0tus parum erat intellectus, quam ut phaenomenon quoddam invenis observatum ad diagno Sin formandam cujuspiam momenti esse potuisset. Haller, de vasorum sun clionibus agens, de venis haec dicit ci): ἡNon pulsant, nisi obstructo alicubi canale, si si des his loriae, aut inimorientibus repulso ex aure cordis dextra in cavas venas sanguine, aut de cerebro relapso, μ unde huic medico insigni molum sanguinis ven0Si Hu Sque principia sere obscura suisse, neque eum pulsationem venarum interdum intra vitam intrantem cognovisse apparet. Quum autem Laen nec vitiorum c0rdissigna auribus percipienda nobis docuit, quum centrum circulationis morbis asseclum melius exploratum est, tum quoque phTSi0logia circulati0ni S n0r- malis em0lumentum hausit summum ex novo lante uberrimo, quo factum

est, ut basi physiol0giae firmiore reddita, etiam illa pars diagnos lices physicalis magis respiceretur et a mullis n0strae aetatis medicis exploraretur. Eorum ex numero, qui de venis earumque Signis auscultatoriis meritum

quoddam sibi comparaverunt, Mogk, Kreysig, imprimis vero IIam mer knominandus est, et quamquam SLoda jam prius multa de eadem maleria disseruit, ille tamen princeps fuit, qui omnia in hac re investigata collegit,

composuit, judici0 suo et ratione pertractavit, nec minus explorationes in aegrotis et eXperimenta in animalibus factitavit, quibus circulationis physiologiae adminiculum quoddam certum, palliologiae autem varia criteria l) Primae lineae physiologiae. Pag. 19.

8쪽

paravit diagnostica. Attamen ille Vir illustris singulis rebus majorem tribuit auctoritatem, quam re vera habent, quapropter non paucae ejus sententiae magis a priori acceptae, quam observatione et experimento nili videntur, quae judices sunt omnium disserentiarum certissimi. Itaque mulla phaenomena dubia reflant, partim propter mechanismum circulali 0nis sanguinis venosi complicatum, partim pr0pler viam experimenti in hac regione difficillimam, partim denique pr0pler 0bserva li0nes paucaS, quae in Venarum systemate factae sunt. Quantum in Venis culaneis ob Servatum, maj0re ex parte chirurgiae est, dum ea phaenomena, quae in venis jugularibus animadvertuntur, internos morbo S indicant gravi S Sim0s, quare c0gnilio eorum haudesnegligenda sit. In hac igitur dissertatione de phaenomenis auscultatoriis quaedam scribere mihi proposui, praesertim quum praelerito semestri aestivo duce Exper. Traube exemplum pulsationis venae cavae inferioris exquisitum observaverim. Omnia aulem, quae de ea re cognita habemus, in regionem venarum jugularium et minori gradu venae subclaviae cadunt, quam0brem disserens semper ad venam jugularem internam respiciam.

9쪽

In nulla vasorum systematis parte tot tantasque circulationis normalis inconstantias reperimus, quam in venoSo et imprimis in venarum cavarum systemate, cui quidem longe aliae vires ud Sanguinem movendum exi Slunt, quam in reliquis venis, modo adjuvantes, modo impedientes. Dum enim sanguinis arteriosi motui et ex c0rdis actionibus et ex parietum vasorum arteriosorum contracliti late causae subsunt plane destinatae, Sanguinis Ven0si circulationi multae res auxilio venire debent, quas illis mula lis perturbationes mirificas gignere necesse est. Praecipue in venarum cavarum S lystemate respiratio aut adjuvans, aut ratardan S molum sanguinis constituit, et quamquam in normali statu vis ejus non tanta est, ut perturbationem quandam in vicinis venis spectabilem producere possit, tamen pressum sanguinis ita augere potest, ut phaenomena quaedam in venis jugularibus conspicere possimus. In sano homine vena jugularis interna nullo modo prae Super scie culis prominet, nec sanguinis columna aut quieta respiratione, aut cordis ictibus, quod normam attinet, alteratur, sed Sanguis c0ntinuo sine reactione in vasorum parietes in venas anonymas fluit. Quare nunquam in lumescentia ejus existere potest, nisi sanguinis inseriae Sili motus retardetur, quo laclo eliam in vena jugulari interna omnes circulationis sanguinis Venarum thoracis maxime cernuntur perturbationes, quae Stagnatione majore Stipantur. Causas, quae Stagnationem vehementem essiciunt, nunc omittam, p0stea de iis aliquid commemoraturus; hic vim lanium respirationis inflatu normali breviter exponam. Primum respiratio magni momenti est in m0lum sanguinis propter dilatationem et coarctationem thoraci S.

Ex legibus quidem phrsicalibus satis elucet, dilatatione thoracis et

pulmonis ipsius vacuum quoddam existere Spalium, quod externe aer, in terne humores vicini replere student. 0uo major igitur inspiratio est, eo majuS Spalium oriri necesse est, eoque magis sanguini ex peripheria confluenti th0racem intrare licet, atque eo magis denique Venae cavae replen

10쪽

tur. Itaque etiam venae jugulares celeriuS sanguine eVacuantur, quamobrem interdum venas in exspiratione modice lumidas subito detumescentes vide

Vone bewirhen 1). Qua navis autem hoc phaenomenon nunquam Viderim, lamen intelligere non p0ssum, qu0 mod0 hic m0lus mirifice acceleratus es- sciatur, nam si res ita se haberet, aut vena cava superi0r sanguine sere denudata, qui status nunquam reperiri p0lest, aut dilatatio thoracis ad procreandum spatium, quod sanguini influenti resp0nderet, permagna esse deberet. Assectiones enim levi0res dyspnoeam cum tanta thoracis expansione conjunctam provocare nequeunt ac praeterea con Stat, pulmones c0ntractili tale insigni praeditos parietibus thoracis convenienter expandi. In exspiratione spatium thoracis repletum contracti0ne pulm0num diminuitur, quo

necessario omnia, quibus cavum pectoris repletum est, quare eliam venae cavae premuntur, unde iterum evenit, ut Sanguis earum, pressum pulm0nis fugiens viam quoque centrifugalem petat. Normali statu pulmones n0n parietibus thoracis pressi se in se ipsos contrahunt, quare ille etiam Venarum cavarum Sanguinem non ita premere p0tost, ut ex eo dilatationem venarum et pressum sanguinis notabilem derivare possimus, praesertim quum pulm0nes usque ad finem exspirationis ultimum vim contractionis observent. Attamen pres Sus in Sanguinem, etiamsi exiguus, existit, quo sanguis superne reprimitur in omni exspiratione, quo m0do venae jugulares interdum magis impleri deberent, nisi valvulae ad peripheriam thoracis existerent, quae