장음표시 사용
521쪽
GREGORIUS DE DIALECTO IONICA. III.
522쪽
q. XIV. οῖς παρατατικοῖς και το ς ενεστwσιν, ὁμοίως και ταῖς μετοχαῖς ταν περιο et wαενων, και πλῶς εἰπεῖν πάσαις εγκλ τεσιν εντελῶς κε - χρ ται. ως ν τοῖς Ἀνακρεοντείοις' - οἷον
Δοκέει, κλύειν γὰρ ηδε Δαλέειν τις εἰ SEλησει. καὶ ε τα ρησμάi καὶ οὐ λαλεοντος κούω. και Nρόδοτος και νησιωτεα μάλιστα πλούτεον.
q. XV. T ὁρά ὀιέω λέγουσι, καὶ το εχράοντο χρέοντο, το εἰς
h. XVI. ο ν ἀντι του οὐ λεγουσιν. ρόδοτος - καὶ ων φασι πολέες. q. XVII. Tu ων, ' θααἰνει το πάρχων, ὼν λέγουσι και μηρος A τά τ' εόντα, τα et εσσόμενα, πρό τ' εόντα. καὶ ρόδοrοι g αὐτοῖσι τὰ παρεόντα γαθὰ οἱά τε εστ πολὰν χρόνον παραμένειν. q. X III. Tὰ ψιλὰ ντι των δασεχν σπάζονται, ἀπιγμενοι λεγοντες, καὶ ἀπἱκοντο, καὶ ἁπηλιώτης, καὶ ἀντ αδου οὐ μη δε εν ταῖς συνθεσεσι μόνον, λλὰ καὶ ε ταῖς συναλοιφαῖς Mρόδοτος ' χυ ο οἱ τε σαν. q. XIX. Tὰς ηας νέας λεγουσι, συστελλοντες το ' εἰς F. h. XX. ὰς εἰς ος γενικὰς τὰς πο τῶν εἰς ευς εοθειῶν γινομε:ας, διατου ς προφέρουσι, βασιλη ς λεγοντες καὶ Πν ς.
523쪽
GREGORIUS DE DIALEC MONICA. 53
h. XXI. ὰς εἰς ως ληγούσας γενικὰς τὰς ἀπο των ει ις εὐθειαν γι- νομενας, διὰ το εο προφέρου ν, φεος λέγοντες δια του, μικροῖ καὶ πρέ- σβεος, καὶ μάντεος, καὶ πόλεος ως εν ρέστη Εὐριπἰδου 'O αν δύwηται πόλεος, εν Ἀρχαῖον M. και εστιν ὁ τρίτος τους δακτυλος ὁ δε τέταρτος tau βος καὶ ε ἄλλω δρά-- σπειρ Ψεος εν αἰα Θέρος. Φααὲν ουν, ς Uriae ἐστὶ το γράφειν και λέγειν φεος, πρέσβεος, καὶ τατοιαυτα το - γα λίγειν Οὐιος, πόλιος κοινον, το δὲ οzεως και πόλεως διὰ τού ω μεγάλου Ἀττικον, το δε φεος καὶ πόλεος δια του ο μικρου ανων. Ἱστι δὲ τε και τα κοινα χρωνται, καὶ τούτω μάλιστα, ας μηρος - ἐξώγιο νόσφι πόλιος. καὶ Ἱπποκράτης πο θἱσιος κατεχομέν οιάρροια ἐπιγενομένη Θανασι -
q. XXII. Τὰς εἰς ου ληγούσας γενικὰς τὰς ἀπ των εἰς ος ευ θειων γινομένας, διὰ το λοιο προφέρουσι Mενελάου Μενελάοιο Θείου Θεἰοιο κυδαλί- μου κυοαλίμοιο. q. XXΙΙΙ. ἰωθασι συναρ χρομένους ποιεῖν του παραχημένους τοῖς δ οις ενεστασιν, ἐξ es και ἐγένοντο. Iον Tύπτε δ' ἐπιστροφάδν. - - Ωρι Θεῖνε.
ενθεν τοι καὶ τό - ὀλέκοντο δὲ λαοί. καὶ το Σανθὰς δ' εὐκεφαλῆς λεσε Πίχας.
Καλον δ' ουτω ἐγίν ουπω ἴδον φθαλμοῖσιν,
πρὸς δε καὶ Ἐνθα με δεξάμενος Πηλaus, Eτρεφεν ἐνδυκέως, καὶ σο Θεράποντ ονόμηνεν. καὶ τό Ἐνθ' δυσηα γὼν ἰδόμν, καὶ ξεἰνιαίωκα.
q. XXIV. Καθόλου εἰπεῖν, αἱ συστολαὶ των ωνων εἰσὶν. ως τό - νέας,μφιελίσσας. ἀντὶ του ηας, καὶ φεος, καὶ πόλεος -τπερ αἱ κτάσεις τα 'Aττικῶν.ως τό
ΓΙωλεῖταί τις δευρο γέρων ἄλιος νημερτης. καὶ τό Οὐοίποτ' ἰς γορν πωλέσκετο κυδιάνειραν.
'Eκτωρ δ' ἀμφιπεριστρως καλλίτριχας liramus. οἶμαι δὲ, τι καὶ τ εθωχια Ἀττικως κτείνεται και γραφεται διὰ του μεγάλου, χη γὰρ λέγεται τὸ τρος η και ευωχία η υ χρουσα το σωμα καὶ συγκρατουσα. υτως και τὰς π ταν εἰς ευς ευ θειων γινομένας γενικὰς ἐκτείνουσι, Πηλεας καὶ οι νεως λέγοντες. q. XXI . α δεύτερα πρόσωπα των νικων παθWικων κ του τρίτου
524쪽
φωσα-υς χι τας πο ταν εἰς ας ευθειαν οὐδετεραν γοεμάτων, διὰ του τος κλινομάνων, καθ' et οστολη του , κρέαος, γέραος λέγοντες. q. XXVI. ο τε et γ εονάζει τας αὐτοῖς καὶ παρέλκει. ρόδοτος ' πεισε γίνοντο ταυτα. V ἀντὶ του et εἰ εγένοντο. q. XXVII. Tu si ἀντὶ του εν τοῖς ρατημ ατικοῖς καὶ ἀναφορικοῖς
κεχρησθαι ἰαθασιν. Io πόσα κότα, πόσα ὁκόσα οπας κwς. I, καιεν τοῖς αλλοις.
q. XXI III ' ρ πουσι δὲ και τα δασξα εἰς ψιλὰ και τὰ ψιλὰ εἰς
q. XXX. ω Ἀντὶ τού 49 γ ῆ διφθόγγω χρῶνται, ωὐτος λέγοντες ἀντὶ τολαυτος, καὶ Θαυλάσας ἀντὶ το Θαυμάσας. ντεύθεν ἐγεται καὶ το φωριαμος, αριαγλος γάρ στιν η τὰ φάρεα ἄγουσα καὶ χουσα κέατός. q. XXXI. τέανειν καὶ διαιρεῖν τὰς λέξεις Ιωνα ἴδιον. ντὶ γὰρ του εἰπεῖν Ιελοπόννησος ΙΠέλοπος νησος λέγουσι, και ντὶ οἱ εἰηουῖν ἀγριέλαιον
ἄγριον λαιον, καὶ ἄγριον αἰγα ἀντὶ τολα αγρον, καὶ σοῦ ἄγριον ἁντὶ τοὐσυαγρον.
q. XXXII. Αἱ παραληψεις των παρεμφάτων ἀντὶ προστακτικῶν Ἱάνων εἰσὶ.IΠάντα λάλ' ἀτρεκέως ἀγορευέμεν. ἀντὶ τολάγόρευε καὶ Πειραν δ', s κεν ρῶες ὐπερκύδαντας Ἀχαιούς. ἁντὶ το πειρῶ καὶ 'Acκεῖσθαι παιό εοῖς, των δ' ἀλλοτρίχν π χεσθαι. ἀντὶ το ἀρκοὐ καὶ et ἐχου καὶ ιμυρὶ ἄλλα τοια τα καὶ παῖ μηρα και
q. XXXIII. A παραληφεις τῶν ρσενικῶ αντὶ Θηλυκῶν Ἱίνων εἰσὶ.
525쪽
GREGORIUS DE DIALECTO IONICA. 5
Ηρόδοτος Nξοδοτου Ἀλικα ατηος ἱστο ης ποδεξις η . ' σαύτως καὶ ε Aτων μετουσιαστικα και κτητικαν πεξαιρουσιν αὐτ0, αργύρεος καὶ χρύσεος λεγοντες. 'Οαηρος Ἐκτόρεον - χιταγα περὶ στηθεσσι δαί αι. τουτ και οἱ Δωριεῖς ποιο σιν. h. XXXVII. ἱ παναοιπλώσεις ταν δευτέρων corio τανδείνων εἰσὶ. τετυκοντό τε δαῖτα. λάχωσι λελάχωσι. λελάχωσι Θανοντα. κλυθι ἐκλυθι. Κεκλυθι δη καὶ εμε A. καμὼν κεκα λών. εἰσὶ δε καὶ Δωρικαι.
q. XXXVIII. η μεταθέσει ταν στοιχειω Ἱας χρWαι οἰον καρδία κραδίη, τραπητος ἀταρπύος, τάφρος τάρφος. q. XXXIX. ο δισσον ὴ εἰς τρεπουσιν οἱ Ιχνες, ισσὰ διξὰ και τὰ τρισσὰ τριξα λέγοντες. q. XLi. υτοι πολλαπα ἐκφξρουσι τὰς εἰς ι ληγοίσας εὐθεἰας ταν
επεὶ ὁ δὐ βραχεῖαν χει ν λήγουσαν, καὶ ο ξὐ κα ὶ τὰ τοιαυτα τὰ γαρ
526쪽
q. XLVII. ει ων συλλαβη περισσο τιθίασι μεταξλτων προθέσεων, εὐων εἱλον καὶ π άν δοντο, ντὶ του ξεῖλον καὶ πεδοντο ξεξωνεῖλον καὶ ἀπαγέδοντο, τογα. q. XLVIII. Oτι α πρωτα φων ντα στοιχεῖα των λέξεων φαιρούν- ται οἱ Ιωνες' κεῖνος κεῖνος, χθὲς χθὲς εορτη ὁρτή. q. XL. IX. kάναστρέφειν τὰς λέξεις Ιωνα εστὶν ἴδιον, οἷον
527쪽
άλυους, η γενικη των πληla γ τι κω αλτ αν, και τροπη οἱ εἰς ἀληθῶς, και ταλλα μυuwς. αυτα οἱ καὶ τὰ τοιαυτα δαχιρουσιν οἱ Ἱανες ὁμοίως τοῖς νόμ ασιν, ἀληθέως λέγοντες, καὶ τρεκεως, και εὐσεβίας. etes δὲ του ὁσιωνίσἰως καὶ δικαίων δικαίως καὶ Θαυλαστῶν Θαυμαστως ἱκέτι τούτων γὰρ αἱ γενικαὶ οὐκ εἰς ους λη γουσιν, ἴνα σι ιη τὶ μεγαι και κατα τα ὀνόματα, καὶ κατὰ τὰ πιρρηματα. q. L. II. O μὰν Δωριεῖς, ως εἴρηται, ἐκτεινουίνω χρανται ἀεὶ τα ,
FI ν δ' εἴνατός ἐστι περιτροπίων ἐνιαυτός. LIρόσθεσιν δε λέγω, ταν γ ἀρχη του λόγου καὶ ετερον παραληφθη στοι- ον, οἷον - μούνος ἐάν ων v. σταφὶς ἄσταφις, πῶς ἄπας, εἱλόπεδον Θειλόπεδον εστ δε σολο καὶ Ἀττικόν καν τε γουν Ιρόσθεσις η καν τε Ιαρ νθεσις, ω Ἱώνων ἐστιν. αλλὰ καὶ τὰ ναντὶ τούτων. εστ δε ναντὶ τούτων, ως εἴρηται, Πρόσθεσις vi Ἀφαιι σει, νοε Ιαρένθεσις τὶ Ἐλλε ἱψει. Εστι δὲ Ἀφαιρεσις η κατ αρχὰς ἄρσις, κεῖνος κεῖνος, ἐUE Uες, ἐα μὰ ἐκεῖσε κεῖσε ἐορτη o τω Ἐλλειψις δὲ ἀποβολη φων ἔντος κατὰ το μέσον οὐ ποιούντος συλλα- β , olivi: Θυξαι Καύξαι, ἐταῖρος ταρος εστ δε τούτο καὶ 'Aττικόν. αὐταγο ν ἴδια ίνων εἰσὶν, η τε Πρόσθεσις, ἐγw, καὶ Ιαρένθεσις, καὶ ηἈφαἰρεσις, καὶ Ἐλλειψις, και r Συγκοπη γ τις ἐστιν ναντία τη
Εστι δε Συγκοπη μὲν ενδεια λιας συλλαβῆς κατὰ τ μέσον της λέξεως οἱον ἴληχα Oiμα, κακόμυοξος κάγαορος, ἐξαἰρετο εξαιτος ἁρμόσαν τε ἄρσαντEς. 'En ἐκτασις δὲ η καὶ Ιαρ ἐκτασις, πλεονασμος μιας συλλαβης κατὰ τ μέσον οἰον ἀδελφος ἀδελφεος, κενος κενεος, τυμος ἐτητυμος εστ δεοτε γίνεται καὶ Συγκοπη δύο συλλαβῶν οἰον Δευκαλιων δης Δευκαλὶοης. ταύτη δὲ τη Συγκοπη χρῶνται και οἱ λιολεῖς, χρῶνται δε καὶ ταῖς Διαιρέ
' ιδε γαρ κατὰ Θυμον ἀδελφεὸν ως ἐπονεῖτο. η Διαίρεσις δε τη Συναλοιφ' εναντία. Eστι δε υναλοιφη δύο φωνηέντων συν ηρημένων εις μια συλλαβ
Eνwσις. οἷον το νομα του νομα. καὶ εστιν ἴδιον τούτο των Ἀττικῶν.
χωσι, καμῶν κεκαμῶν, χλῶν πεπαλών.
528쪽
Ἀλλα και γ Ἀρσις αὐταν ἐστὶν οἰον βεβλημένος βλημενος εστι δὲ
529쪽
GREGORIUS DE DIALECTO IONICA. 59
q. ILXX. φεἰς και σφῆς και σῖαν διαιρουσι καὶ ουτω προφέρου σφέες σφέας σφέων. lληρος ' Ἀλλά σφεας κρατερος Διομ-ηδεὶς ξενάριξε. q. LiXX1. Και τον νουν καὶ τον οἱ καὶ τον χρουν διαλύου , καὶ λέγbυσι νόον καὶ ρόον αἰ χρόα Olμηρος
q. J XXIII. ἰρωτα διὰ διφθογγου γράφου καὶ οἱ χαι διὰ τουτο, ἐπεὶ
συναρχομένους ποιουο του παραχημίνους τοῖς οἰοις γεστῶ ν εστι παραυτοῖς ὁ παρατατικος εράτα, καὶ πλεονασμ, του εἰρατα. υτα και τοεπανείρετο, παρ αὐτοῖς διὰ της ει διφθόγγου γραφόμενον η ἀπο ου Θεμα τος προσλαμβάνει se ει δίφθογγον εστι γαρ ερωτῶ καὶ εξω, καὶ ἰνεται παρενθέσει του εἰρωτῶ καὶ εἴρω, και το et χθη ικον εφομαι, εἰρό' , εἴρου,
εἴρετ0. q. ILXXIV. Ἐτι οἱ Ἱωνες α τρίτα προσωπα των πλουντικῶν παθροι κῶν παρακειμένων ουτω ποιοῖσιν. ε τοῖς τρίτοις προσαποις των νικῶν, γα ἔχουσι προ τολοῦ φιλον, τρέπουσι τ ψιλον ει το ἀντιπτοιχούν δασυ, καὶ ποιουσι προσθηκ του ' ἐνισται νεν φαται, λέλεκται λελεχαται, γέγραπται γεγράφαται παν γαρ τρίτον νικῶν, χον πρὸ το τ ψιλον, τροπη τού φιλου εἰς δαο καὶ προσθέσει του Ξ ποιούσιν οἱ Ἱωνες το τρίτον τῶν πληθυντικῶν εἰ δέ τοι εἴη το κοινον διά του τ βαρίτονον, τότε καὶ το Ιωνικον εχε προ του ται τυ χαρακτηριστικον συμφωνον οὐ μίσου παίακε γενου, πέφρασται πεφράδαται, τι πέφραδα ηλευτται λεύθαται, υτ ηλευθα εἰ μέντοι ἀπο περισπωυ ἐνων φύσει λακρῆ παραλέηγόμενον, ταυτη συστέλλουσι πρὸ τολαται εἰς se φειλουάνην συστολη'. πεποὶηται πεποιέαται, βεβόηται
προφέρου , Λαερτιάδης λέγοντες και Πηλεiάδης Πτα κατ εκτα τι 'AττικνIIηλυάδης γίνεται. q. L.XXVI. ρῶνται δὲ καὶ ταῖς μεταθέσεσιν. εστι δὲ Μετάθεσις, ταν το πρῶτον στοιχῶιον τοῦ ἰδίας συλλαβης γίνηται δεύτερον, οἰον τραπητος άτα πητός' εὐγαρ οἱ τρέπεσθαι γεγον καὶ τοὐλα στερπικοῆ καὶ σημαIνειτν εὐθεῖαν ὁδον εἶτα γεγον μετάθεσις το πράτου στοιχε ἰου καὶ ἐγλται
530쪽
q. ILXXVII. Is τέον δε ώς δια et ἐρει ετάθεσις Υπερθέσεως η μεν γα Μετάθεσις εν τη αὐτη συλλαβῆ ἱνεται γ δὲ Υπέρθεσις εν τε α ίς το θνεῖος , γαρ νόθος νοθεῖος καὶ καθ' πέρθε τιν θνεῖος και πάλιν γόνυ γόνυος κά δόρυ δόρυος, καὶ καθ' ὐπέρθεσιν γουνο καὶ δουρός. χρῶντα ι δε καὶ -υτα τα πάθει οἱ Iωνες. l. 1LXXVIII. Eτι χρῶνται και ουτοι παραλήγουσι εὐθειαν ἀντι γενικαν, σπερ οἱ Ἀττικοὶ οἰον οι δε δύω σκόπελοι, ὁ μεν ουρατο εὐρὰν ἰκχνει. ἀντι το των δύο σκοπελων ὁ μὲν τοδε, ὁ δὲ τόδε. q. LiXXIX. ἰδεναι δεῖ, λή με αρχαία 'Iὰς μετεπεσε παεἀ την τῶν
κατοικούντων περιτροπην διέμεινε δὲ εως κε νου του καιρου, εφ', εποὶησαν οἱ Ἱωνες τὰς ποικίας, καὶ διεσπάρησαν εἰς τοπους πλείονας.
q. L,XXX. Λέγεται δὲ παρ' αυτοῖς το μεν γι αἱ νειν, οὐλεῖν. θεν καὶ τά γιντων τραυμάτων ουλὰς λεγομεν.
h. LXXXII. Και το μαντευεσθαι, ἀνελεῖν. q. ILXXXIII. Και οἱ τόποι, ν οἶς ἀναστρέφονται, γη θ.
q. ILXXXVIII. ο Θυμωθεὶς καὶ ταραχ εὶς, σπερ εἰς .
h. L.XXXIX. εγεται παρ' αὐτοῖς ὁ εποικος πίστιοί. q. XC. Και δυσφορχν, ημεκτέων. h. XCI. Καὶ τὸ ἔνιοι, μετεξετερ οἱ φα . q. XCII. Και ὁ ησυχάζων, λιγνυαν.
q. XCIII. Λέγουσι δε καὶ τὰ κατὰ δημους καὶ ἀριθμὸν τῶν τριάκοντα ἀνδρῶν δεῖπνα, τριηκάδας J.
h. XCIV. Καὶ τον διανοηθέντα, γνώσαντα. h. XCV. Καὶ το ἀνέπεισεν η δἰδαξεν, ἁνEγνωτε.
q. XCVI. Καὶ τὰς βαφὰς φάρμακα.
q. XCVII. Καὶ τὰ ἀναλώματα τέλη. q. XCVIII. Λαίρας τὰς ρυμας, γουν τὰς ἀμφόδους. q. XCIX. Σαγάρεις, τους πελέκεις, τὰ εὐχειρὸς πλα. q. C. Ἀρδεις, τάς φαρέτρας. h. I. Φάλαρα τὰ περὶ τὰς γνάθους σκεπάσματα. h. II. νας δε τὰ εν τοῖς λυνθοις γινόμενα ζωύφια. h. III. Σχοι τενες δε τὸ μακρὸν καὶ ὀρθόν. h. V. Συμ φησας δε λαμβάνουσιν αντὶ τοὐ συντρίψας. h. U. ἱμασιὰν δε τὸ εὐχαλὶκων κοδομημένον ανε πηλοῖτειχίον. q. CVI. Φαρρος, τὸ κλάσμα, τὸ τρυφος, τὸ ἀκρωτηριον. q. CVΙΙ. Ταρσοῖς δε καλάμων, Ρ τρασιὰν ου ξηραινον se πλίνθον. q. CUΙΙΙ. Eμβολον δε τὸ χάλκωμα τὸ περιτιθέμενον κατὰ πράξαν