Logoi dmgorikoi ddeka. Orationes de republica duodecim; cum Wolfiana interpretatione. Accessit Philippi epistola, a Gulielmo Allen. Ed. nova

발행: 1817년

분량: 153페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

και σφοδρα δεῖ των λοιπῶν ημιας, ω ἄνορες Βηναῖοι, φροντισαι, να ταῖτ' πανομωσαμενοι την επι τοῖς πεπραγμενοις ἀδοξίαν ἀποτριψώριε2 α. E 6 προησο ρε-2α, ω ανδρες 'ABηναῖοι, καὶ τουτους τους ἀνἹρωπους, εἶτ' O λυνbον κεῖνος κατας ρεψεται, φρασάτω τις μοι, τι το κωλύον τ' αὐτ6 ες α βαδίζειν ποι βουλεται.

Ἀρά γε λογίζεταί τις μων es ἔνδυες Βηναῖοι, και

Βεωρεῖ τον τρόπον, δι' ὁ μεγας γεγονε ν, ἁσBενηλων το καταρχας Φίλιππος To πρωτον 'Alαφιπολιν λαων, μετὰ ταυτα Πύδναν, πάλιν Ποτίδαιαν, Μεbώνην αἶbις, εἶτα Θετταλίας πεδε μετὰ ταύτα εοὰς, Ιαγασας,

μάτων ως λυσιτελες, και την φιλοπραγμοσύνην, q*ξυς απαντας χρηται καὶ συζη Φίλιππος ὐφ' ς ουκες ιν πως ἀγαπησας τοῖς πεπραγμενοις, συχια σχη σει. ι δ' ὁ μεν ως αιεί τι μεῖζον των ὁπαρχόντων δει

ται δέδοικα, Αἰνδρες 'ABηναῖοι, μη τον αὐτο τροπον,

62쪽

τη χώρα.

μασιν μῖν, ω τε τὰς πόλεις τοῖς λυνΗλις σώζειν, και τους τούτο ποιησοντας ρατιωτας εκπεμπειν καιτco την ἐκείνου χωρα κακω Πτοιεῖν, και τριηρεσι, και ρατιώταις τεροις' εἰ δε Βατέρου τουτων λιγωρησετε,οκνῶ μη μάταιος μῖν η ρατεία γενηται Εἴτε γαρ

τῶν πολιορκουμενων Δεῖ δη πολλην και διχη την βοηἹειαν εἶναι Και περὶ μεν της βοηἹειας αὐτα

γινωσκω.

63쪽

κευασbηναι, και ταυτ' εἶναι ρατιωτικα, και λια συν

ταξιν εἶναι την αὐτην, o τε ιαμ νειν, και του ποιεῖν τα δεοντα ὁμεῖς δε υτω πως νευ πραγμάτων λαμανετε εἰς ας εορτάς. 'Eς δη λοιπον, οἶμαι, πάντας εἰσφέρειν, αν πολλων δεη, πολλά αν λίγων, λιγα. Δεῖ δη χρημάτων, καὶ νευ τουτων οὐδε ες ι γενέσB αι

κοινὰ τῶν Θετταλῶν ἀπο τούτων δεο διοικεῖν, οὐ Φιλιππον λαμςάνειν 'A δε τούτων ἀπος ερη2 τῶν χρημάτων, εἰς ς ενον κομιον τα της τροφης τυις ξενοι αυτωκατας ησεται. Ἀλλα μην τόν γε Παιονα, καὶ τον 'Ιλλυριον, καὶ ἁπλῶ τούτους απαντας ηγεῖσ2αι χρν αὐ-

64쪽

56 ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ- .

τονομους ηδιον ἄν και λευἹέρους, η δουλους εἶναι καὶ γαρ ἀηθεις του κατακουειν τινός εἰσι, καὶ αν Ἱρωπος ὐ ις ὴς, ω φα . Και μὰ Δί' ουδὲν ἄπισπου ἴσως.Τ γαρ υ πράττειν ταρα την ἀξίαν, ἀφοομ τυ κα- κως φρονεῖν τοῖς ἀνοητοι γίνεται' ιόπερ πολλάκις δοκεῖ, φυλάξαι τἀγαb του κτησα rBαι χαλεπώτερον εἶναι Δει τοίνυν ὁ μας, Ἀνδρες 'ABηναῖοι, την ἀκαι- ριαν την κείνου ocιρον μέτερον νομίσαντας, τοίμως συνάρασἹαι τα πράγματα, και πρεσςευο λεγους ες αδεῖ, καὶ ρατευομενους αυτους, καὶ παροξυνοντας τους ἄλλους παντας, .ογιζομενους, εἰ Φίλιππος λάσοι καb'ήμ.ῶν τοιουτον καιρον, καὶ πολεμος γενοιτο προς Ii χωρα, πῶς ν αυτον ΙεσB ετοίμως ς' ημα ελbεῖν Eis οὐκ σχυνεσἹε, εἰ μηδ' ἁ πά bοιτ αν, εἰ δύναιτ'

66쪽

ΥΠΟΘΕΣΙΣ.

ARGUMENTUM.

I ROMISSUM Olynthiis iuxilium Athenienses procrastinabant, veriti Macedonis inimicitias. Iis Demosthenes ad sit uni Inos, ostendit que Philippitii socioruna viribus jam destitui, Deo

suis Vulere.

67쪽

ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ

εχοντας, ως τας προς κεῖνον διαλλαγὰς, πρωτον μὲν ἀπίς ους, εἶτα της εαυτῶν πατρἴ6ος νομίζειν ἀνά ςα νεἶναι, αιαινία τινὶ καὶ Βεία παντάπασιν ἔοικε ευεργε- σια Δε τοίνυν, es 96ρες Ἱηναῖοι, τουτ εδη σκοπεῖν αυτους, πως λη χείρους περ ημας αυτους εἶναι δόξω χεν των παργόντων ως ἔς των αἰσχρῶν, μαλ-

λον δε των αἰσχίς ων, μη .6νυν πόλεων καὶ τόπων, νημεν ποτε κυριοι, φαίνεσ: γαι προ iεμένους, ἀλλα καιτων πο της τυχης τα ασκευασἹεντων συμμάχων τε και καιρῶν.

68쪽

καιρον του λεγειν α δε και χωρις τουτων νι, και βελ- τις ον Πν ἀκηκοεναι πάντας ILας, και μεγάλα, νάγ-

ορες Aηναῖοι, κατ' κείνου Φαίνοιτ αν ὀνείδη Θουλο- μενοις ὀρBως δοκιριάζειν, ταῖτ' εἰπεῖν πειράσομαι.

τα ες απασι τούτοις ελεγχειν, καὶ βοαχ εο λόγου συμσαίνει δεῖσAαι, και δυοῖν νεκα ἐγουμαι συμφερειν εἰρησBαι, του τ' κεῖνον, πεο και ληΗες πάοχει, ς αῖλον φαίνεσ ναι και του τους περεκπεπληγμ.ενους, ως ἁ μαχόν τινα τον Φίλιππον, δεῖν, τι παντα διεξελήλυἹεν, οίς πρότερον παρακρουόμενος, μεγα νυν ηυξη-Θη, και προς αὐτην κει την τεῖ. ευτην τα σράγματα αυτῶ 'Eγὼ γαρ ω avo ρες Βηναῖοι, σφόδρα αν et γου- μην καὶ αυτος φυσερον εἶναι και αυμ.ας υν τον Φίλιππον ει τὰ δίκαια πράττοντα εωρων αὐτον ηυςημενον νυν δε εαγρων και σκοπων ευρίσκω, την μεν μετεξαν εὐηbειαν τυ καταοχὰς, τε 'Oλυνbιους ἀπηλαυνόν τινες ενbένδε βουλομένους μῖν διαλεχBηναι, τω την Ἀριφιπολιν φάσκειν παραδώσειν, καὶ το ρυλλούμενόν ποτε ἄπορρητον κεῖνο κατασκευάσειν, τουτω προσαγόμενον τη δε ολυν: ιων φιλίαν μετὰ ταύτα τω Ποτιδαιαν, ουσαν η μετεραν, ξελεῖν καὶ τους αεν πρότερον συμμάχους ζ μας ἀδικησαι, παραδουναι δε κεινοις Θεττα- λου δε νυν τὰ τελευταῖα τῶ Μαγνησιαν παραο α σει u

70쪽

Πολλην δε την μετάς ασιν, καὶ μεγάλην δεικτεον την μετα λην, εἰσφεροντας, Ἀξιόντας, ἄπαντα Πτοιουντας ετοίμως, εἴπερ τις μῖν προσεσει του νουν. Καν ταυταἐBελη τητε, ς προσηκε και δεῖ, περαι γειν, οὐ μόνον, ἄνδρες Βηναῖοι, τὰ συμμαχικαέσ2ενῶς καὶ α τίστως εγοντα φαμησεται Φιγάππφ, ἀλλα και τὰ της οικείας ἄρχης και χυνάμεως κακῶς εχοντα ξεγιεγχ' ησεται

SEARCH

MENU NAVIGATION