Orationes adjectis demadis qui fertur fragmentis

발행: 1888년

분량: 161페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

5쪽

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΕΤΙΑΣ

ITERUM EDIDIT

IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI. MDCCCLXXXVIII.

7쪽

Satis miro casu factiun est, ut et inivsiastis inter oratores Atticos et novissinii ea quae supersunt opera, iisdem codicibus nobis aestina sint quomani codicum inter se non alia in Dinarcho atque in Antiphonia condicio stivae rati est. QuaTe curii ad ea quae in praelatione Antiphontis editioni praemissa de hac re exposui fortasse ablegare possim, satius inanen videtur hic quoque eam reri paucis

exponere.

Eoram vitioriun quibus Aldina editi princeps orationes Dinarchi confoedatas praebet mama pars omnium sex codicum AB L Z consensu sublata est alia Invita, tribus codicibus ΑΒ comvicta sunt etiam loci non aues quibus soli ΝΑ vel . pr. Verani lectionem servaverint; denique

persaepe unus Oxoniensis N Vitium ceteris omnibus commune sustulit; Vomam, sicut in aliis quoque scriptoribus accidit, accuratius re inVestigata Vp

mi et L ΖΜ codices cum Aldina ex B pendere et ipsum B exis itaque luattuor his codicibus trannihil indigemus, et id scire solum interest, qui ii Oxoniensi si in C psiano, vel nunc legatur

vel pinno fuerit. Horum enim neutriam ex utero descriptum esse plane est manifestum, quaam quam ita sunt eminis inter se vel in minimis rebus plera lue similes, ut ad idem exemplum

redire liquido perspictatur. Quod autem de Oxoniensi tanta inter viros docto contentio fuit, cum

8쪽

I PRAEFATIO. alteri ammarent ineri negarent eius Iectiones prae Crippsiani quatenus fieri posset sequendas SSe, ea contentio haud scio an uam1uam exstitura fuerit, s Crippsiani prima manus ab initio melius cognita fuisset ac enim siligentius explorata numerras earum lectionum, de quibus ambigebatur, et in Antiphonte et in Dinarcho valde deminutus est, neque negari amplius potui quin eius arietatis quae restabat non parVM pars ex archetypes ipso repetenda esset, qui non aliter atque nunc rip-psianus nultis locis coraectus Variaque lectione auctus fuit. In universum in dies maM edocemur, interpolatas lectiones illas quibus et oratores ei alii scriptores conflictantur, non XIII ' demum saeculo neque X ' exortas esse, sed in antiquiora, tempora plerasque recedere, quibus et titilium horum auctorum 1εις florebat et melius graeco homines vel sciebant vel scire sibi videbantur, ut etiam comapta sanare se posse confiderent. Quam immerito nostros codices culpa re facile sis possit, uno exemplo luculentissimo docebo. Apud Di-tarchum 1, 74 de Thebis eversis haec in Oxoniensi

scripta sunt: τότε - πασα ἡ πόλις μετὰ τωναλλων Ἐλλήνων ἀπώλετο καὶ συνδιεφθάρη. Crippsiano notatum erat των Ἐλλήνων πάντων pro Q ἄλλων Ἐλλ et διεφθάρη pr συνδιεφθάρη.De H ore corruptela nemini suspici obortu est, donec halhelmi sollertia, patefactum est ἐκ των E. ἀπώλετο inis primo fuisse. Iam si compares 24 do isdem Thebis: πόλις - ἐκ μεσης της Ἐλλάδος ἀνήρπασται, reputesque Veritati renim plane contrarium esse quod in corr. legitur, nullus dubites quin et μετὰ et ἄλλων et πάντων et συνfoedissima interpolatione invecta sint. Fac igitur nihil correctum esse inis clamarent omnes, librarium Oxoniensis in manifesta interpolatione teneri.

9쪽

PRAEFHIO. Et vide quan difficilis sors defensio iniustissimi eriminis Nunc autem videmus in ipso archetypo

fuisse εκ των Ἐλλήνων ἀπώλετο καὶ διεφθάρη, sive

ex antiquiore Xemplo utra lue lectio translata erat sive ex alius collatione altera, adscripta. D;a lue si recte in his oratoribus artem criticameXercere Velis, neutri testium neque diffidendum nimis neque vero confidemium est. enuria testium maxime laboramus: qui si plures essent, et variae lectionis plus et in ea farragine saepius Vera quoque lectio servata esset. At est in liuies, ubi necessario ex auctoritate alterius testium res diiudicanda sit, cum in neutram partem ratio inclinet. Audi si concedo Verinui madentis critici est Iam minima, quam1ue paucissima ea ratione iudicare, quae ut

est expeditissima et in promptu maxime, ita inceditissima et errori maxime obnoxia uua in re gaudeo mihi cum viro doctissimo Τheodoro Thathoim

Prorsu conVenire, qui ante hos duos annos dei, narchi codicibus luculentam commentationem scripsit, superiore anno ipsas has orationes edidit. Ceteriam cum uterque liber correctorem manus expertus sit, saepe , rarius , ex simpliciore res

aliquanto intricatior facta est. ropter sane nulla est difficultas; nam et antiquus eius codicis corrector Nin. corr.' idem est qui scripsit libram

et recentes correctores adeo sunt recentes, ut auctoritas eorrem plane nulla ait. Id tantum c vendum, ne inventis omani ludificari nos patiamur,

id quod in Or P 7 sq. et mihi et aliis accidit, ubi

quae evanuerunt initia versuum homo mediocriter doctus ex arbitrio refinxit Ino sunt qui tres manus Orrectrices agnoverint, anti tuas scilicet duas, unam recentiorem, sunt qui inter illas non distin

10쪽

vI PRAEFATIO. correctore, qui I unus M librarius ipse in non solum vitia sublata, sed etiam diversae lectiones, nimirum ex archetypo ipso, passim illatae sunt. Recentiori correctori in core. ), qui non totum

codicem sed partes tantum eius tracta in fidem non habendam esse inter omnes conVenit unde sumpserit cori ectiones suas ambiodiar. Nah ad eam rem haud parvi momenti esse videtur locus

Dinarchi I, 2, quem Ra exhibent ΝΑ a primis ma- γus οὐ γὰρ is ἐνοχλομεν μθς, ἀλλ' is μαλλον

οργίζησθε ὁργ μαλλον- παροξύνωμεν παροξύ-

νομεν ), δὶς περὶ τον αὐτον ἐρουμεν. Vitium Maod nest apertum corrector recens codicis tollers sibi visus est scribendo δργίζησθε nempe 6Mutas est mutare), contra Α παροiυνύμενοι co

rexit. In archetypo is μὰλλον παροξύνωμεν fuisse putes Vera autem lectio est, ut mihi quidem quam maxime est persuasum, is μαλλον παροξυνωμεν. do intur illud δργίζησθε Non satis est probabile, ut interpretamentum Vecti παροεινωμεν dadscriptum fuisse; sed eo potius inclino, ut antiquam fuisse cormaptelam suspicer παρο υνύμενοι, et cum desideraretur Verbum finitum, adiectum esse οργίζησθε. Ravae ' corruptam lectionem restituit, ex archetypo scilicet ipso, in quo putruidum eis; ipsum παροξυνωμεν infuisse. Nam quod ego olim finxi C librum ex A descriptum, deinde a.

Mammatico correctum, quem iam lacunis multis decurtatum ad emendandum ipsum A corrector Iubdam. aestibueris, eam coniecturam iam non teneo.

Simplicius utique Carolus Cucuet' archetypum

SEARCH

MENU NAVIGATION