장음표시 사용
141쪽
201 292 Πάντες σχεδον οἱ προγράς αντες ε ξηγήσεις
Oui prope omnes aptiorismorum enarrationes ante Osscripseruiit initio qui dena longius iam utilitatis ferat Tatio, Commentarios protraliunt in progressu vero fatiscentes ita remitti int, ut primo quidem ad utilitatem iisque soliana procedant; deinde serie id imperfectius naoliantur; postrena denique ex possitiones ita concidunt, ut ex aptio-xisinis nonnullos adulteranos esse palamiue falsos, De- Pi aqua in aniuio percipiant. Verum Paenaadmodum dispu-
142쪽
κάμνονος ἐν Τοῖς διαλόγοις ἐπινεύουσι πρυς Παν Ero ιμως,
- τοῖσιν ξέσι νοσημασι ψυξις ἀκρωτηρίων κακόν.tationibus sessi prompto ad nania adnuunt, sic etiam
quoscunque scriptos aphori si nos invenerint, nanes adnail tunt et ad ulti in alii propita in interpretationiana 1evi loquentia in devotii lint, piloris loqi iacitatis obliti. At Vero nos quum alias ipso rara ineptitas vitare conati su nata S, tum nanes explanatio tae aequabiliter esscere studii i-mus, uae iam vera tum simul arti ei ut dia spectarent et interpretatione in summam orationis brevitatem mi-NIIn Cogeientiir, haec enim concisa brevitas tibio, non Commer tam Cora Vetrat, Ne ille in tantam et borum pio lixitatem proferirent, qualita in illi per explanation in initas an stitii erunt. Sed quod in otia Dibtis coirimentat iis optime laudatur, quodque iniicitique tractatii synani et ria in
seivat, illud a principio ad sinem uniue servate studuinnis.
143쪽
et per hienae in et aetatena senilem X ire ima In corporis partes, veluti nares, auriculas, pedes et anima manus frigidas fieti dii absiti dum don auaen in acutis me diocre malum est, sed ad imodum perniciosum syna Ptonaa, mi od vellenientuli in is vi cerum insa uina alio tribus ob oratiar. Acutos autem morbos vocari pronunciat ipse, quorcina febres niaxima in partem sunt continuae in qui biis quum citra ni agnam inflammatione in uelint, non Diodo non refrigerari Xtrema, Veriam etiam pertii accidit. Quum vero inflanainationis calor adeo vehemens sit, ut ad se curcurbitulae instar ex toto corpore angi inem attrahat, iis ita si sectis viscera perii runtur, extrema Vero fligescunt
propter sanguinis intro ad viscera se recipientis inopiana, atque eorum plumnii ne operamenta riden ferunt propter incendium inflammationis viscera olbsidentis.
144쪽
Ed Chari. IX. 293. Ed Bas. V. 316. f293J 'E1πὶ ὀστεω νοσησαν τι σαρξ πελιδνη κακόν.O γαρ ἐπι μετρίαις βλάβαις στων, ἀλλα ταῖς ἰσχυραῖς σηπίδοσι To τοιου to εἶδος της χρόας ἐγγίνεται περικειμέναις σαρξι, σβεννυμένης δηλοιότι της κατὰ φυσιν θερμασίας ἐν αὐrola.
PrOFter os aegrotans caro dii id malum. Non enim ob me liocrem ossium laesionem, sed ob magnam cariem talis coloris species circuna stantibus carnibus oboritur, exstincto Videlicet calore nativo.
A vomitu singultus et oculorum dor malum. Qualis assectio musculis est convulsio, talis est stomaclio singultus, qui tumoribus Non tanquam tot una Ventri Critiam in se stantibus oboritur, saepius vero os ipsius et sto maCli una quibus per vomitiones ejectis stativi sinoultu liberatur; qui si neque per istas esset, ex duobus alterum denunciat aut cerebruin nervorum Irincipium inut
145쪽
A mani dys enteret aut hydrops aut eoas bonum. Dulanteriam quidem Udr pena translationis materiae TatiGne, maniae renae Liam esse rationi non relactatur, quam a capite deorsum noxia humores transierantur. Mentia intem retrocionem seu ectasin nullo modo maniae
146쪽
E l. Chari. IX s 293. Ed Bas. V. 316. 29sI Ἐπὶ ὀστεω νοσησαν τι σαρξ πελιδντ κακον. O γαρ επι μετρίαις βλάβαις στων, ἀλλα ταῖς ἰσχυ- ραις σηπίδοσι To τοιουzo ειδος της χρόας εγγίνεται περικειμέναις σαρξὶ σβεννυμένης δηλοιότι της κατὰ φύσιν θερμασίας ἐν αὐτοῖς.
En ἐμετιν λυγξ καὶ φθαλμοὶ ἐρυθροὶ κακόν.
χην των νεύρων τ0 εγκέφαλυν A Zην γαστέρα sid; μαίνειν i I. Proρter os aegrotaris caro lis id malum. Non enini ob mediocrem ossium laesonem, sed ob magnam cariem talis coloris species circumstantibus ax-nibus oboritur, exstincto videlicet calore nativo.
A vomu sngultus et oculor m raor malum. Qualis assectio musci ilis est convulsio, talis est stomaclio singultus, qui lauta oribus non linquam tot uita Ventri culum in stantibus oboritur, saepius vero os ipsi ius et sto macta una quibus per vomitiones ejectis statim noultu liberatur; qui si neque per istas esset, ex duobus alterum denunciat aut cerebrum nervorum principium inut
147쪽
Λυσεντερ αν μεν η υθρωπα in or της μεταστασεως ἴαμα ἰνεσθ&ι μανίας ου de αλογον, ε Σης κεφαλης ων λυπούντων κάτω μεθισταμένων, ἔκστασιν δ' υδαμῶς διάλυ- ventriculum Non mediocrem pati insam malionem oculorum vero rubor utriusque sequitur assectiones, sed illarum agis cerebri lilegua Onodem.
IV Horror os Iudorem non utilis. Decretoria quae non decerni in t partim letalia os partim dissicilis judicii ab ipso pronunciatum est, Pro Inatura in ejusinossi assectionibus vi moibi evicta succumbat.
A mani dys enteri aut hydiops aut fas bonum. Dysenteriam quidem laydropen translationis materiae Tatione , maniae remedium esse rationi non reluctatur, quum a Capite deorsum noxii humores transserantiar. Mentis autem emotionem seu ecstasin nullo modo Inaniae
148쪽
Ex tuber culi intror sum ιptione Volutio, ornitio et animi defectio Ob Oratur.
Tuberculum nominavit quod in aliis textibus ipse
empyema, ioc est suppurationein appellare consuevit. Ipsi a vero introruptionem in ventriculum effusionen intelligit. Hanc enim sequitii vomitio Phaena ad ui Odflua quae in thoracena et pulmonem sunt iliaberChilo ruta ruptiones, non vomitiones, sed iusina necessatio Concitant, saepe vero suffocationem in vellunt sic etiam Maae in intestina fiunt empyernatium ruptiones puris dejectione ira esl- Ciunt. Porro omni uin aptioniana communis est lina Vi 1ium exsolutio tum anitin desectus iopter vitalis spiratus XCretionem, ut alibi demonstratum est.
149쪽
confert, delirationem nonnunquam ob defectum fieri consimili modo tuo artuum tremores. Hi narNque artus propter facultatis ipsos moventis imbecillitatem infitarias Ilabent motiones, Cerebrum Ver errabundas. Quapropter neque vehemens est 1 o desipientiae genus, sed modera-
luna, alque, Ut quispiam diceret, delirium. Ipse quidem moderatam desipientia in delirationem appellare consti evit. Si quando igitur tali desipientiae convulsio accesserat, omnino desperata res est. Quaedam igitur exemplaria per et Conjunctionem Copulativam scripta sunt, quaedam emper et disiunctivam Nominatam labent, qua desipientia post sanguinis uxum synaptorna minime bonum est, etiarnsi sola conti serit. Multo sane magis convulsi , etiam si absque desipientia facta fue1it Maximum denique malum
150쪽
I. Is sius vero introruptionem iit illigit Hanc en in se quam in thoracem et