Poetæ graeci;

발행: 1828년

분량: 286페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

Ἐκ των νητῶν βίον. d.

'Yδεν ἐν ἀνθρώποισι μένει χρημ' ἔμπεδον αἰεὶ. Ei δε το κάλλιςo XAς ειπεν ἀνὴρ

253쪽

T αυτὼ ἐν IOΝΥΣ1 Ωι, περὶ συνθέσεως νομάτων. Αια πελάγου φερομένη, Λανάη τὰς ἐαυδῆ ἐπι του Περσεως τύχας ἀποδύρῶαι.

o TR λάρνακι ἐν δαιδαλεα ανεμος Βρέμη πνέων, κινηθέισα δε λίμνα

ΙΠαρειαῖς, ἀμφί τε Ιερσεῖ βαλλε

254쪽

V. 13. Contina post χλανίδι tollit Stephanus, vertitque pur-pitrerin funicitia conditam hctens faeten pulchram. Vertam. αρύσωπον καλὸν vid major sit affectus vocandi casu poni Uptorius.

Ἐν πάσαις, πολλῶν κείμενος εν όμασι.

255쪽

Και σε συν αυλίσκοισι λιγυφθόγγοις νεοι ἄνδρες Εὐκόσμως ρHo καλά τε καὶ λιγεα AtσονΤαι καὶ oταν δνοφεροις π κευθεσι γαίης, Byς πολυκωκύτους εις ἴδα δόμμς, 10 Οὐδεποτ εδε Θανων ἀπολεῖς κλεος, δε γε λησεις, AφθιΤον ἀνθρώποις Γεν εχων νομα,

V. 2. ἀπονισσομένης Sic est in Stobino. In Theog ntris vero libris, tum scriptis, tum impreSSis, ἀπανις αμένης. Bmιnck.

256쪽

Atε δε Τερην χειρ Vetr ἀπημοσυνη, λο τ αθαναῖοι μάκαρες Θεοί. Αὐταρ Ἀπολλων 5 Ἀρθρώσαι γλῶσσαν καὶ νόον μετερον Φόρμιγγ υ φθεγγοιθ' ιερον μελος, δε καὶ αυλω 'Mμεῖς δε σπονδας Θεοῖσιν αρεσσάμενοι ΓΙίνωμεν χαρίει Τα με ἀλληλοισι λέγον7ες, Μηδεν τον M. δων δειδιότες πόλεμον. 0

V. 7. Praestare videtii Bratnckii conjectura legentis, Φόρμιγξ δ' Ἀυ φθέγγοιθ' 4ερον μελος, ηδε και χυλός Si retineatur φόρμιγγ' nominativus em φθεγγοιθ' erit Apollo quem tamen nun piam avitivi tintcinen fuisse. V

257쪽

'Ωδ' εἶναι, καὶ ἄμεινον ευφρονα 2υμον χ0VΤαῖ, Νόσφι μεριμνάων ευφροσυνως διαγειν Τερπομένους, τηλου δε κακας ἀπο κῆρας ἀμῖναι,

V. I0, ΙΙ.J Brunckius ita hunc locum edidit,

σύνως.

258쪽

Ταῖ ἐσορῶν, κραδίη εἶ πείσομαι, φρα ἐλαφρα Γουνία και κεφαλVν τρομέων προφερω. 30

Ἀργαλέως μοι θυμος ἔχει σερι σης φιλοτη7os Oμε γαρ εχθαίρειν, τε φιλῶ, δύναμαι, Γιγνώσκων χαλεποὶ μεν, ταν φίλος ἀνδρὶ γένη7αι, Ἐχθαίρειν χαλεπον δ' ἡ ωέλονΤα φιλεῖν.

259쪽

Καὶ τον inor μελεας ποσιν Εκ7ορα, τον περὶ τείχη 5Eιλκυσε διφρεύων ταῖς ἁλίας Θέτιδος. Aυτα δη κ Θαλάμων ἀγομαν επὶ 2ῖνα Θαλασσης, Δουλοσύναν υγερὰν ἀμφιδαλουσα καρα. Πολλὰ δε δάκρυά μοι καὶεω χροος, ανις ελεαπον Aspi τε και Θάλάμους, και πόσιν ν κονίαις. I0Ω. μοι εγω μελεα τι μ εχρην τι φεγγος ρῆσθαι, 'Ερμιόνας δουλαν, - πο τειρομενα ΓΙρος τοδ αγαλμα Θεὰς κετις περὶ χεῖρε βαλουσα

260쪽

παιάνων.

ΓΙλουτον, καὶ μελιγλώσσων αοιδῶν ανθεα, Δαιδαλεων τ επὶ βωμῶν Θεοῖσιν αἴθεὶαι βοῶν Ξανθα φλογὶ μηρία εὐτρίχων τε μηλων Γυμνασίων τε νέοις αυλῶν τε και κώμων μελει. Ἐν δε σιδαροδετοισιν πόρπαξιν αἰθὰν ἀραχνῆμἹςo αελονΤαι' Ἀγχεά τε λογχωῖα,

Σίφεά, Ἀμφάκεα εὐρὼς δαμνίαι χαλκέων δ'

SEARCH

MENU NAVIGATION