장음표시 사용
181쪽
Vide Gramma ticos ad Homer. l. I. V. 6II. Idy II. TI. V. 4. πόνος. Verum Videtur πόρος. Hae VOCes Passiin commutatae sunt. V. Ves seling. ad Diodor Sic DI. III. c. 95. et Brunch ad Apollon. nod. IV. V. 586. V. 59. υκέτι post μοσα notandum nam ver Da iurandi μη, μηκέτι etc. cum infinitivo poni poscunt.
I ll. XXIII. V. M. πλ2η. Vulgo πίπτει. Saepissime νίκα iungitur su Diuncti Vo. V. statim post et infra XIX. v. 33. Longi nus P. I 78. Or. νίκα δε η τελευτὴ παραστη. Sic inpiuiuis Grammatici. V. Eumol M. c. 142 I6 202 9. 11. I 2 686, 2 688, 1. Ita pae in He
V. IO4. Vulgo sic distinguitur: μελεδωνευς, δεθυπνος θως.
V. 32. παιδευσατο. Interpres edoctiit. Accurati iis edo Cen dura cara Vit: nam ei cules
182쪽
τον υἱὸν ὁ πατήρ υ παίδευσε δε, διδάσκαλος iubi V Al Deri. I II. XXV. v. I. φυτῶν πλουθος ἄροτρευς Sic duo Codices. Vulgo βοῶν ἐπιβουκόλος ἁνῆs, linae
Garammatici 1 Videtur Voci ἐπίουρος adscripsisse. Cons. Eustauit iis ad Iliad. o. 406 17. BRS. V. 27. Oύρους. Male Vulgo υ- ρους. V. 36 37 δμώων τινα χά, συ
- , oroι εασιν. Acitverte simplicem ii Dertatem epicae orationis: nam , quod 1ro exin1i placet, maiorem
vim et ἐνάργειαν vel Dis tali modo conciliari, Vix dicam. Homerias ΙΙ. ΣΙΙΙ. V. 482.4πιόντα o μοι πει- σιν Cons. RulinKen Epist. Crit. P. 56. V. 47. φράσον. i. e. ἐλευ ον. Dionysius Hali C. Ant. Rom. V.C. 62. φράσασα τηρεῖν πιμελῶς. Ac ne quis offendatur accusativo
183쪽
daeo placuit. Nec sine caussa, opinor Festive et signincanter Lucianus T. I. p. 23. υτ δ εμβιβάσας ὁ δάμανθυ πεντῆκον Taetων θί- ει ναυν μονόξυλον, αG-φοδελίνην, παρῆγγειλε διώκειν Mycle in .exica inser Milectivum ἀστodi λινος. V. 17. γνυ'. Rarior somna accusativi. ἰχθυα restituenditia Bianori II. V. 2. στυ iis a pat Strato LV. V. I. Nox idem XAVIII. V. I. scyll. XXVII. V. 7. θέλει. Vidgo θiλοι. Mali In etiam 2νγει Pro P γοι. V. 21. δώσει. Vulgo δίση tua raserimam egas, ubi facile tuleris, in Epigranimate inferioris Graecitatis, adesp. DCXCIV. in quo etiam εν - θῆσης, plane genaellum illud. V. 22 νόον δ' μὰν Usus poscit
datur ni esse. V. Uunuertich. O laser V Crit. p. 77. Cui p. II vulgatam in Longo scripturam Ontra coniecturam του δεῖνα iure tuetur. Cons. supra V. 34 et v. ReisH
oli σου κλχω. Sed μμἐνειν ni non magis de Debam attrectare, quam in Herodoti l. m. c. Im exti'. Cons. Theocrit. Idγll. XXI. V. O. et Vassii Addemia ad Thucvdi d. p. 330, 76. in praefatione Daheri. Lucianus T. II. p. 56. υμοσον, O , η μζν φυλάξαι τας υνθ καe. Herodotus III. c. 24. Str. Mns σατ επιτελia αυτ γενiGOGι. Apte Uanderlichius in litteris ad me datis Comparat Terentii Heautont. III. I. 78. dare denegaris. Cuiusmodi exemplorum nubem XLLatinis scriptorious coegerunt an clius et Perigi nitis in I. c. I 4. Idyll. XXVIII. V. 2. πόνος. Vulgo νόος Cons. cuneideri Lex. Gr. V. επη'ohoc. V. 3 μίλεω Tuetur hanc sorinam Vesse lingius ad Herodot. m.
C. 7. P. 35. V. 13. αυτοετε Lexica non lia Derit.
184쪽
tentandum. V. L. Bos EHIps. r. P. 777. Est gr. VII. Doricas forantis in ioc poematio ex Codice Vaticano quater restitui.
Hercule . Nam de Herculis lina gine non cogitem. Insolens autem nutus Verta usus de Poeta. Eadem Constriactione, sed, ut adsolet, de
tier. Gazophn. p. 19. ,,τα ζῶντα et
et θνήσκοντα, i. e. animata et in animat in Paus. Hac I. P. 391. pro θανύντα et in νεκρά. Ita etiam πίπτων Pro πεσών. Home-xus I. X. v. 199 200. νεκυων πιπτόντων Eaderiaque est ratio alio ruria participiorum temporis Prae-ε eritis.
V. 36. ανὰ παν νάπος Feliciter hoc ciuit Walceueldius ex scriptura
editionis Aldinae. In idem incidit
Car. Gotti Lengius. V. Miscellari. Ρltilolog. 1. 2. p. 186. Vulgo καὶ ανὰ πτόλιν. V. 61 ε μηνας. enuinum Videtur Bruncxii μηναo', quod etiarn V esset dias recepit. Antiphiliis XXV. V. 2. κην χiρσήεις με μηνάμενος.
185쪽
μοι Iacob sius o Eleganter Runnx.aυria μοι. Vulgata genuina est. Homerias II. IX. v. 474 - 476.
Vimsius Georg. Ι, V. 202 203. si bracina sorte remisit, Atque illun in praeceps Prono rapit alveus amni. Ad VII. V. 2. Homer. HVmn. in Mercur. V. G. - ' φόρει ξύλα πολλα, πυρὰς δ επεμαίετο etiχνην. V. 4. ναλθέα. Significatione actiVa, quam exicograpni negle
Idy II. I. V. I. - χρωτα τον υἱέα alcxenarius minus Tecte, opinor, 1ngit sequentibus ι τις εἴδεν Iungenda, ni fallor, verbo εβώστρει est amando quaerebat. Sintiliter Euripides noeniss. V. I 161. II62. βοῶ ου καὶ δικiλλας. quod Valoxenarius recte interpretata est an di isti t. Post εβώστρει subaudiairois τάδε. Home
bent; cuiusmodi est ἱππαλίδας Theocr. XXIV. v. 27. Eiusdem cominatis est προςαγωγίδης de Uao V. Vos seling. ad Diodor Sic T. I. p. 45 et πολυχαρίδης, de quo V.
not. ad Dionys Halic de Ompos . Vector P. 203. V. 15. εμπεπύκασται Moschi auctoritas cnneiderum in rectam 1 ad ducere Poterat.
186쪽
,, Praeferrem cum manchio μη τυ
comparatio tauri cum naue. Et multae gentes eodem Vocabulo taurum et navem designant. Hanc comparationem tangit Mos claus quoque Hyll. II. V. 102. V. IOD. ανεπiλνατο Hemias ad Honier. II. T. V. p. 431. D ανεπήλατο praeclare restituunt vir docti Mos cno II. 09. pro νεπίλνατο. Advertit tamen animan scripturae titionis Iuntinae, νεπίμα r .
subsilie Dat Simplex quidem, significata, ut videtur, sal Iendi, reperias in manethon. Apotelesin. VI. V. 444. πιδναμiνους et viτευ ιν. Quamquam Dormitius adinaritori. p. 667. de hoc loco: Dignoratillis est VOX πίδναμαι - - legendum igitur ut o πιλναμένους τε iτε -
tur Osclius cum ceteris picis forma trisullana Eustathius ad HomerGIl. p. 800 28. RO in Σημείωσαι,
187쪽
coniecturum Vir Sarninus recepit. Mili vulgata scrip thira satis Commoda videtur. λίρροος elairn n. pus sive dicitur, ut passim περίθμεοος Sic Hero tu I. c. 174. Ου-Gης τε πάσης της Κνιδίης, πλην ἰλί
gni 1. V I98. Ita sine Venemetiter mi Tor, Cum εντυον, ut dece Dat, un- soliis editio vulgasset, nuper id pro errore t Pitu et a nauit una esse. Audianaias Vaheuel clium: Sta stuli, inquit, metricum DPI D una craticoriim ἐντυνον prout dudum Corretaeram epig. incePl. LXXX. Erlanch. anal uni Vertini viati editor iit mIreris eum in Moscii mendam foedissimam reli quisse.
V. 94 95. F. πάντες, σοι καπυρ ὁν ελέθει στόμα βωκολιασταῖς Ἐκ Μοισῶν'. ut iungantur τελεβειεκ Μοισαν. V. II 6. F. φάρμακον ειλκες In idem akefiet 11um incidisse video. V. Ira Malim ως iis ἴδοιμι. Ira I 29. Dedi emendationem Boinclai Al. Αἰτναίαισι - πιόGι. Pro hac voce in Cod legitur ἄγγεσι, unde facile fuit genuinam scripturam elicere. V. not. ad Dion Us. Halic de Compos Veruor P. 208. et ad ruptii odor'. V. 537. Idy II. IV. v. 27. τόκον. Sic Cod. Vulgo τεκος , quam dictio nem pro Deris eo litis in P a in legit Waxe fi et dat s. τεκοςs filius aut Hia; τόκος, 'lera, etiam vi collectiva, ut Oe
V. 67. Fortasse nihil novandum. Interpreter tu i calculator assideat nostris, da mentis. V. 76. ὀμόσση Sic olim de Datur recte. Vim haec oti nauent, non item formam. Cons. Ol. ad Tneocr. Idyll. XVII. V. 137. V. 77. χερειότερον. i. e. TTον. minura. - σι PTO μαῖς, quo et Suhoc pronomen Apollonio nodio passim restituendum, . I. 226. et 7 6 coli. mancx in Append. P. 224. Veris sinae Hevnius ad Homer. II. T. IV p. 185. V. M. Oιος. alcxenarius e coniectura ιος. V. I. δια γλυκυ - πνον. Idyll. V. V. 23. κνώσσουσαν Homerii sal ΙΙΙ. v. 510. δια υκτα ni nil aliud quam noctu Theognis V. 68O Brinnex. νυκτα δια δνοφερζν. V. 93 ερ . Vulgo ερδοι.
188쪽
V. 117. πρorisην. F. κρατερην, maod etiam Iaco usio Placuit. Herodot de Vita Homeri p. 753 97. Λει- νη γαρ μετ' οπις ξενίου Λιός. Idy II. V. V. 7. Vulgo τάχα duanus ultimis litteris praecedentis vocabuli male iteratis.
Certam emen d ationem, si satis com mentini, ante ui ultos annos Praestantissimus Relatus in cnolis Pu-
peram. Si passit legas , etiarn in castigatissimis editionibus, ιχθυν,οφρυν etc. V. 13. τον αγριον. Barior hic vocis usus neque probatus Grammaticis Ammonius . . alchen.
In annotationi Dus, quas Poetis Ducolicis adiecisti, ut pleraque mini visastin egregia, de cimi Dus emendationes in neocr. VII. O. XIV. 38. in textum illatas vellem, quae tam Peperi, in uitius a te dissentiendunt Putarem. Haec benevole excipias
Ad p. 5, 16. Est sane ni vitium
sed non in τυχαν, Veriam in sequenti Das Verbis. Neque enim ni Versus Ileroici sunt, sed mapeii. Veram Iectionem, in quam, P um nos e sus adspicerem, statim Cotilectura
incidi, totidem litteris extranet editio Zacn Calli ergi, δεξαι ταν γίειαν. Tneocr. I. I 50. nini In utatulum esse, docet Eustainius ad Homer P. 1349 4. Deo criti Vei Da interpretans προς κράναις ωρῶν. II. I 50. με nus quam inVenitur pro κάγε. Et sic potius Verna collocat i debuissent, a diis ετιμε. Qiuare aut defendet, luna erat κis i ii και ἐμi, aut alia i uci eiulaemendatio. In priore Versus Parte non ILLO O quin scri Dendum sit νυν μέν μιν φίλτ9οις aetaθυσομαι, ivo tu Inalis νιν de luarum formamimus nescio an unquam certi futuri simus.
III. 33. Cur γκειμαι, PersequorslIrge O, in Cum Do mutatulum rit, non video. 4I. Rectissime vulgo λών, Νam 1 ornaturii poeticum naisisset, non μἀλ' ενι χερσιν εἶχεν, sed εἷλε dixisset. IV. 3. Ne ni iluidem scio, Cur Doriculi αμiλγεο impro Detur, nisio codices, tuorum exigua in iocgenere auctoritas est. T. πώπη, nisi fallor, agnoscit Greg. Cor. p. II7. Nec alii noctu in hoc perfectiam sit, Herodoto III. 37. πώπεε dictum. Inde Hild VerDurn natum est πωπiω, bis in Orpnei Argonauticis occvreens. Ne que in licocr. IV. 4O. V. 33. I. I. λελόγχει ut Ἀμφυκει mutilae ait Silu
189쪽
ut praesentia Dor1ca Monet enim maxi in Versus I. I. in Mi s πέφυκεν Scriberetur,Vereor, ne idonea exe inpla desint, quilius in illa nexa- nacto Versus sed sylla Da per Paragogi crina rodacta inveniatur. 33. Non potest OInpaeram Oποταῶον , τὐ Λακίνιον. Sic eni1 nintea pungendum. Hic vero quidni Perversita orationis meliore distinctione tollathiis αἴθε λάχοιεν τοι τω
Aαμπριάδα, τοι δαμόται κκα θυ-οντι τι 'πιρα τοιόνδε.V. 47. At in vulgata lectione oratio longe magis poetica St. - Ι48. Recte vulgo legi πριν
'ἐμi, Versiis docet, alite mala Caesura laborallirus. IX. 21. Non dunito quin vulga ta multum Praestet coi rectioni Val-
se noliastes agnoscit, nec quiduuam calissae Video, quare male tui . incis titilio Guaesita ambiguitas ita, ut Vulgo, neque aliter legi postulat. 37. Non inutati dε est Vulgata
distinctio, non solum o Caesuram Dacolicam, sed etiam quod utrum tueorationis memoriri nomine ἀλλος incipere deuet maxime vero, quod υποκόλπιος, se claudamum vocabuliarii, niillo modo in initio poni potuit. XVI. 4. Certissimum est apud Homerum Iliad. VI. 479. recte legi εἴπησι, apud luem et aec formula saepius invenitur, et aliis locis coniunctivus pro futui' est.
XVII. 66. Ali lilii similitii linis
hali et Eum p. t Oad. 229. ω πότουσα καλλίνικε μῆτερ. XXIV. 68. Vereor ne καὶ ως sci ipserit, post versuti autem 69. exciderit aliquid. - 'Gτεμβλω et propterea displicet, ouod non additam est, quanain re, et quod Parum cressi trito est, ac Iam non simplici ramo, sed vittalo sparsam esse 'πιτεμμένονίδω θαλλῶ ericlinis ite ictam puto de aqua uuique uulnaerentes 1Oliis rami. Nam στεφειν proprie est nostium stori en Inde idem fere
insolenter dictam est, ut Nisi gravissima auctoritate mliniatur, non
videatii defendi posse. XXVII. In no carmine Intratus
ella, singulos apsuis naueat, ea lex ter violata sit. Epigr. VIII 3. iror πολλας quoquaturae sendi potuisse. oschi locus nullo Pacto comparari potest, in a noλλὀν adverbialiter dictum
esse picus se ''In docet. Nec de ea
re dubitari potest. Fortasse in lie-OCrato Crauendum αντὶ δὲ βώλου πατρίδος. Alos cn. I. 22. ora debebat codicis lectio ενι αυτ recipi, quae
nullum prorsus sensum Praebet. Recte Vulgo modo recte crabatur,
tetigit Apollonius Dys colus de syntaxi. Paullo ante V. I9 neceSsarios crinendum τυτθόν οἱ.II. 125. Nullam Vide necessitatem, quae Vulgatam reli Cero cogat.
potuisse, non crudam. Imrno De quens poetam triau Sus tantia lana natationem,
ut αλίρροθος mihi quidem etiam e flagitare Videtur. III. 75. Si sic egeretur, ut it
corr1gis, ego Corrigeri Glum arbitrarer,
ut vulgo legitur. Nam ita longe magis poetica est oratio. 125. illi semper Visa sunt coniungi de uere, ς κεν ἴδοιμι καὶει ΠλουτN μελίσδεις, sic ut per hyperbaton και εἰ Pro ει καὶ dictuin sit ut Videre in an etiam Platoni
caneres Certe a saepe mirunt in modum non suo loco Ponitur.
190쪽
Magna cum Voluptate et Basti doctam epistonna, et ea legi, quae tu ad eam adiecisti. In his tamen ea, uuae P. 29. seq. de μη δε adnotasti,duuit an non ex inni pari Vera sint. Nam etsi in Herodoti locis μηδε rectissime repositam est, tantum abest tamen, ut id in IIomeri versi-Dus seri possit, ut id ipsi dii Hero- cote loci prohibere iacantur. Ego sic de a ac re sentio. 21ε, quod alii pateticula μηδε copula est, tuae riuum utrique, Dis ulli μηδε significat ne Guiderm ad Veruun Primarium reserri debeat, neri non potest, quin, ubi μη ad ali ad Vectum spe ctat, divisim μ δε scrIDatur: μηδε ποιευντα ταυζα, μηδε ἄποφαίνοντα δικαίην ζόην ἰθυνεσδαι θανάτω:i. e. θυνεσθαι δε ανάτω, μη ποι-ευντα ταυτα. At D et μη et o adiuem eruum pertinent, ibi, si ali
ciuem ego usum Graeci sermonis na- Deo, nuIn tuam μη t, sed semper
μηδε dixeriin Graeci, non quod μηo dici non potuerit, sed quod in istis loquutioni lius μηδ ut copulativum, non ut adversativum cogitare soliti fueriti t. Eodem modo Latini ac non lixeriant, et nos undisicht, uui, si laec aliter mento concipermatur, adversatium particulae lociis foret Epicae i ationi, δε ac magis etiam υχε Prorsus rePugnat. Ne iue ullum in Homero naenii nilo cuni, uui μη δε sci iri postularet, si Vero sic, ut Poeta Voluit, intelligantur. Illud enim, μη δ' υτως, alias est is putatonis, cognatae forsitan, se lati iis tamen patentis. P. 34. Lepicia mini visa est du-nitatio ue usu vocis ti M. Nam tui factum est, ut nec BitisRius, nec Bu-Stius, nec tu recordaremini, quod centies legeratis,
φi0ουσαι εἴδαt πολλ' ἐπιθεῖσα, χαριζο-μ, παεεόντων, et alia non pauca exempla, quae ille fons omnis Graecitatis stuppeditat 3 In sine adnotationis tuae non feliciter Puto, Cris Se as. P. 49. Vocabuli ot Mooπληξ in Uentor, ut videtur, AescItylus est in Prom. 682. vlai Milgo ιστρόπληξ.Sed B ob olsetθόπληξ cod. Viteli οἰστροπληξ. Al Aes cliylo accepit So-pliocles Elect. . . ubi est οἰστρο- πληγος In Theocriti Ι 85 sc 1ibendum puto ζάτευ': quin quaere ea Πι. Utuntur lio vecto Hom. n. Apoll. 215 Merc. 392. Hesiodus . et D. 398. Vulgatae lectioni res ipsa ου pugnat. Neque enim quaerebat, Sed