Thoukydidou Xyggraphes E. The fifth book of Thucydides. Edited with notes by C.E. Graves

81쪽

δρας τὰς ε Mαντινεία τοῖς Aaκεδαιμονίοi αποδι sδόντας, καὶ ἐξ 'Eπιδαυρω εκβῶντας καὶ το τεῖ χος ἀναιρουντας α δε α μὴ εἴκωντι τοὶ Ἀθηνaioιεξ Ἐπιδαύρω πολεμίους ειμεν τοι Ἀργεαις καιτοῖς Λακεδαιμονίοις και τοῖς των Λακεδαιμονίων ξυμμύχοις και τοῖς των Αρ γειων ξυμμύχοις. και io αἴ τινα τοι Λακεδαιμόνιοι παῖδα εχοντι, ποδόμεν ταῖς πολίεσι πύσαις περὶ δε τῶ σι συματος εἶμεν λῆν τοι Ἐπιδαυριοις ὁρκον, δόμεν δε υτοὐς ὀμόσαι τὰς δε πολιας τὰς εν Ιελοποννάσω και μικρας καὶ με γάλας, αυτονόμους ειμεν πίσας καττὰ is πύτρια αἰ δέ κα των ἐκτος ΙΠελοποννάσου τις επι τὰν Ιελοπόννασον γαν ν επι κακω, λεξεμε- ναι Uμόθι βουλευσαμένους, tetra δικαιόταται δοκῆ τοις Ιελοποννασίοις. σοι δ' ἐκτος Πελοποννάσω των Λακεδαιμονίων ξύμμαχοί εντι, ν τω sto αὐτω ἐσσουνται εν ωπερ καὶ το των Λακεδαιμονίων κα τοὶ των χργείων ξύμμα χοί εντι, τὰν αὐτων ἔχοντες επιδείξαντa δε τοῖς ξυμμά χοις

ξυμβαλέσθαι, αἴ κα αὐτοῖς δοκῆ. α δε τι δοκῆτοις ξυμμάχοις, οἴκαδ' ἀπιώλλην. 78 Tosτον με τον λόγον προσεδέξαντο πρῶτον οἱ

82쪽

οις σπονδας καὶ ξυμμα χίαν εἶμεν πεντη-

α λαι πόλιες ταὶ ε II ελοποννάσω κοι- νανεόντων ταν σπονδἄν καὶ τὼ ξυμμα χιὼν αυτόνομοι καὶ αυτοπόλιες, τὰν αυτῶν χθοντες, καττὰ πάτρια δικας διδόντες τὰς ἴσας καὶ ὁμοιας. σοι δε ξω Πελοποννaσω Λακεδαιμονίοις ξύμμαχοί ἐντι εν τοις αὐτοῖς εσσοῖνται τοῖσπερ καὶ τοὶ ioAακεδαιμόνιοι καὶ τοὶ των Ἀργείων ξύμμαχοιεν τῶ αὐτω εσσουντα τωπερ καὶ τοὶ Ἀργεῖοι, τὰν αυτῶν χοντες. α δε ποι στρατείας δέη κοινῶς,

κα δικαιότατα κρίναντας τοι ξυμμάχοις. αἰ ε 3 τινι τῶν πολίων ' aμφιλογα, η τἀν εντος ' τὼν ἐκτος Ιελοποννάσου, αἴτε περὶ ρων αἴτε περιαλλου τινός, διακριθημεν α δε τις τῶν ξυμμάχων πόλις πόλει ερίζοι, ἐς πόλιν ελθεῖν ἄν τινα ἴσαν ἀμφοῖν ταῖς πολίεσι δοκείοι. τὼς δ' ἔτας sto καττὰ πάτρια δικάζεσθαι. 80 A μεν σπονδαὶ καὶ ' ξυμμα χία αὐτη ἐγεγενητο καὶ ὁπόσα αλληλων πολεμω η εἴ τι Πλλο

τὰ τείχη ἐκλισόντες, καὶ μη ξυμβαίνειν τω μηδε

83쪽

καν πεμψαν αμφότεροι πρεσβεις, καὶ ἀνέπεισαν io Ιερδίκκαν ξυνομόσαι σφίσιν ου μέντοι ευθύς γει πεστη πων Ἀθηναίων, ωλλὶ διενοεῖτο, χτι Ma ιτους 'Αργείους εώρα ην δε καὶ αὐτος το ἀρχαῖον ἐξ ' Ἀργους καὶ τοῖς Ἀαλκιδεὐσι τούς τε παλαιους ὁρκους ανενεωσαντο καὶ Ἀλλους -μοσαν. is επεμψαν δε καὶ παρὰ τοὐς Ἀθηναίους ο Ἀργεῖοι πρεσβεις, το AE Ἐπιδαύρου τεῖχος κελεύοντες εκλιπεῖν. o δ' ὁρῶντες ὀλίγοι προς πλείους ἔντες

κατέστη. καὶ προς εα ηδη αὐτα ν του χειμω- νος ληπιοντος, και τέταρτον και δέκατον το τω πολέμω τελεύτα.

84쪽

ἀπεστἹσαν Ἀθηναίων προς αλκιδεας, καὶ Αακε-

καὶ ἀναθαρσήσας επέθεντο τοῖς ὀλίγοις, τηρ Vσαν τε, αὐτὰς τας γυμνοπαιδιας των Λακεδαιμονίων , καὶ μάχης γενομενη in εν rL πολει Ἀπεκρύτησεν ὐ δημος, και τοῖς με απεκτεινε τους δε ξήλασεν. o δὲ Λακεδαιμόνιοι, εως μὰν αυτοὐς μετεπεμποντο Oot φιλοι, υκ ῆλθον ε πλείονος, ἀναβαλόμενοι δε τ&ς γυμνοπαιδίας βοήθουν καὶ ν Τεγεα πυθόμενοι ἴτι νενίκηνται οἱ ὀλι Ot, προελθεῖν μει οὐκετιὴ θελησαν δεομενων ων διαπεφευ γότων, ἀναχωρήσαντες δε ετ οἴκου τὰς γυμνοπαιδίας γον. και is ἴστερον ἐλθόντων πρεσβεων πό τε των ν τ'

πόλει ἀγγέλων καὶ των ξω Ἀργείων, παρόντων τε των ξυμμάχων καὶ ρηθέντων πολλῶν αο εκατερων, εγνωσαν με ἀδικεῖν του ἐν τῆ πολει κa εδοξεν αυτοῖς στρατεύειν ς Αργος, διατριβαὶ δε καὶ μελ- uri. λησεις γίγνοντο ὁ δε δημος των Ἀργείων ντούτω, φοβούμενος τους Λακεδαιμονίους καὶ τηντων Α θηναίων ξυμμα ψίαν πάλιν προσαγόμενός τε και νομίζων μεγιστον αν σφας φελησειν, τειχ ιγιμακρὰ τε χχ ες θαλασσαν ὀπως η της γης ειρ asγωνται, η κατὰ aλασσαν σφύς μετὰ των θη- ναίων παγωγ των πιτηδείων φελν ξυνηνδεσαν δε τον τειχισμὸν κα των ε ΙΠελοποννήσω τινες πόλεων. και οἱ μεν 'Αργεῖοι πανδημεί, και αὐτοὶ καὶ γυναῖκες και ἰκέται, ἐτείχιζον καὶ κ των o

85쪽

'Aθηνῶν υτοῖς λθον τεκτονες καὶ λιθουργοι καιτο θέρος τελευτα. 83 os δ' τα γιγνομενου χειμῶνος Λακεδαιμόνιοι,

ἀνεχώρησαν και διελύθησαν κατὰ πόλεις. στρύτευσαν δε μετὰ τουτ και Αρ γεῖοι, την Φλιασ&ν και γνωσαντες ἀπηλθον, τι σφῶν του φυγύδας

ὐπεδε χοντο ' οἱ a πολλοὶ αυτῶν εντaυθα κατω is κηντο κατεκλύσαν ε του αντο χειμῶνος καὶ λ Ιακεδονίας , θηναῖοι ΙΠερδίκκαν επικαλοὐντες τὴν τε προς Αργείους και Λακεδaιμονιους γενομενην ξυνωμοσίαν και τι παρασκευασαμένων αυτῶν στρατιΩν γειν επι αλκιδεας τους επὶ Θρύκης oκαι 'Aμφίπολιν, Νικίου του Νικηράτου στρατη- γουντος, ψευστο Ην ξυμμαχίαν και ἡ στρατιὰ μάλιστα διελύθη κείνου ἀπήραντος πολεμιος ουνην. και ὁ χειμὼν τελεύτα υτος και πεμπτον καιδεκατον τος τῶ πολέμω τελεύτα. 5

86쪽

χιλίοις και τοξοταις τριακοσίοις και T rοτοξοται io

σκευὴ ταύτχὶ οἱ στρατηγοί, Κλεομηδης τε ὁ Λυκομη -

si iv ' ἰυνε χεῖ in σε o πολλοὶ επαγωγὰ i Hur' καὶ νέλε γκτ εσάπαξ ἀκούσαντες μῶν s. πατηθωσιν, γιγνώσκομεν γαρ τι τουτο φρονεῖυμῶν η ἐς τους ὀλίγους αγωγή, μεῖς οι καθήμενοι ἔτι σφαλεστερον ποιησατε. καθ εκαστον γὰρ και μηδ' μεῖς νι λόγω, αλλα πρὸς το μη δοκουνεπιτηδείως λεγεσθαι εὐθύς έπολαμβάνοντες Ἀρί io

87쪽

86 οἱ δε των Iηλίων ξυνεδροι ἀπεκρίναντο m μεν

επιεικεια του ιδύσκειi καθ' ησυχίαν ἀλλήλους ου ρε γεται, τα δε του πολεμου raρόντα o καιου μδλλοντα ιαφεροντα αυπο φαίνεται. ορῶμεν γαρ αυτούς τε κριτὰς κοντας μως των λεχθησο sir ' μενων, καὶ την τελευτην ἐξ αυτο κατὰ το εἰκὸς περιγενομενοις μεν ' a δικαίω. καὶ δι αὐτο μηενδοὐσι, πόλεμον μιν φέρουσαν πεισθεῖσι δε δουλείαν. 87 ΛΘ. ι μεν τοίνυν πονοίας των μελλόντων λογιούμενοι η ἴλ ο τι ξυνηκετε Ἀκ των παρόντων

88쪽

μεν τούτου μιν ἀφείσθω κινδυνεύεσθaι' ς δε πωφελία τε πύρεσμεν της μετερας ἀρχης και επὶ σωτηρί νυν του λόγους εροῖμεν της μετερας 'IT ... πόλεως, ταυτα δηλώσομεν, βουλόμενοι ἀπλως μεν o

υμῶν ἄρξαι, ' ησίμως δ' ὐμῶς ἀμφοτέροις σωθῆναι. 92 ΗΛ. Και πῶς χρήσιμον ν ξυμβαίη μῖν

δουλευσαι, σπερ καὶ μῖν ρξαι f93 A . VOτι μῖν μεν προ του τὰ δεινότατα παθεῖν πακοῖσαι αν γένοιτο, μεῖς δε η διαφθείραντες υμβ κερδαίνοιμεν P., 'Μ ΗΛ. VsἹστε δε συχίαν ά γοντας ημῶς φίλους μεν εινα αντὶ πολεμίων ξυμμάχους δε μηδετερων, ου ἄν δεξαισθε; 95 ΑΘ Ου γὰρ τοσοῖτον ημὼς βλάπτει νεχθραυμῶν σον η φιλία μεν σθενείας το ε μῖσος δυναμεως παραδειγμα τοι ἀρχομενοις δθλούμενον.

89쪽

στραφῆναι ν παρασχοιτε, ἄλλως τε καὶ νησιῶται ναυκρατορων καὶ σθενεστεροι τέρων ντες ει μη περιγένοισθε.

υπακούειν πείθετε, και ημύς το μῖν χρήσιμον διδύσκοντας ει τυ γ χύνει και μῖν το αυτὸ ξυμβαῖνον, πειρὴσθαι πείθειν. σοι G νυν μηδετέροις ξυμμαχοῖσιν, πῶς οὐ πολεμώσεσθε αὐτούς, τανε τώδε βλεφαντες γησωνταί ποτε μῶς και επισφῶς ξειν a τουτω τί λλο η τους μεν πύρ- χοντας πολεμίους μεγαλύνετε, τους δε μηδε μελλή- ,σοντa γενεσθa ἄκοντας πύγεσθε

90쪽

λαγῆνa TVν ra ρακινδύνευσιν ποιουνται, μῖν γε τοις ετ ελευθεροι πολλη κακότης και δειλια μηπὼν προ του δουλευσαι πεξελθεῖν.

στασθαι.

102 M H Λ. Ἀλλ' πιστώμεθα τα των πολέμων et εστ ν O τε μοινοτερας τὰ τύχας λαμβάνοντα in κατὰ το διaφερον κατέρων πληθος και μῖν TOμεν ἐξαι ευθύς ἀνέλπιστον, μετι o του δρωμένουετι καὶ στηνα ἐλπὶς ορθῶς. 103 Θ Ἐλπις δε κινδύνω παραμύθιον ουσα,

τους μεν απο περιουσίας χρωμενους αυτῆ ci νβλάφ ου καθεῖλεν τοῖς δ' ἐς παν το πάρχοναναρριπτοὐσι δύπανος γὰρ φύσει, ἄμα τε γιγνώσκεται σφαλεντων και ν τω τι φυλάξεταί τις α αὐτVν γνωρέσθεῖσαν Ου ελλει πει. ο υμεῖς ἀσθενεῖς τε και επὶ ροπης μιας οντες μη βούλεσθε παθεῖν, μηδε ὁμοιωθηναι τοῖς πολλοῖς, οἷς παρον ἀνθρωπείως τι σώζεσθαι, πειδὰν πιεζομένους αυτούς πιλίπωσιν αἱ φανερα ελπίδες επι a iociφανεῖς καθίστανται, aντικ9ν τε και χρησμοὐς

104 3ΙHA. αλεπον με και μεῖς, ε ἴστε, νομίζομεν προς δύναμίν τε την μετέραν και την τύχην,ει μ' Ἀεπ του ἴσου εσται, ἀγωνίζεσθαι' δμως V.