Observationes criticae in Diodorum Siculum [microform]

12쪽

Quod Vonis has observationes ins ribere ausu, sum non factum est eo, quo s TR A motofitate dignas censerem res ineas sed ut gratum meum VOBI testare animum. Nam qui plures per annos studin mea adjuviastis multis modis, iidem Vos quod rumae augentes VEsTRA beneficia auctores suistis, ut praeceptoris superiorum ordinum dignitas atque honor

13쪽

in me conferretur, secistis quod et gratissimum mihi et valde esset hono-ellieum. Quare etsi intinuebam, nihil me habere, quin Vovis diuina, esset tamen eo magis voli Pti cum aliquoia gratissima ammi ed re is eumentum, quo Certium Hs TR A in humanitate ae thenevolentia remanmearum positum vi rem praesi mi. Hoc igitur auximo in hunere libebium excipiatis, etiam atque thun Vos volo rogatos eis.

14쪽

ui diu neglectus iacuit Diodorus Sicatus, scriptor nequimam contemnendus, ei nuper demum aliis tecto tenebris salubris inaesit lux egregia Ludovi et Dindor fit

opera. Qui vir linguae graecae peritiastam ac sagacitate et acumine excellens ante plurimo tantum eontulit ad emendandos modi i libros, quantum post Rhodo mannum et esse Iingium qui praestiterit scio neninam. Nam qui unus p aeter hos novam eonditurus erat recensionem, Eiebat adius, peia in in finem non imposuit, egregie is adjutus a Setinofero, qui non de ρων-- tantum meritus est de hae diatione Dindoinus autem, ut ad eum reuerar, num Linoa verborem ambagibus ad explicationem scriptoris raro aut nunquam evertit emendationes sua plerumque verbo commemorasse, qui est mos hujus te os philologorum, satis habui Quam rationem ego magni viri eonunendatam exempla uinimm rehendo, bene sciens, etiamsi reprehenderem eminem id eurniueum. tamen in majori editione, quam audio nunc ipsum eum maxime parari, paulo verbi iurem sore Dindoinum, idque eo magis cupio,

quo magis eius disputationibus delecto Priusquam autem ad rem ipsam ae o illud mihi video faciendum esse, ut dicam qua de causa Diodorum potissimum neo assum elegerim, de quo disputarem, Script rem. Nam cum Itineydidem et mutares 1m ex graecis scriptoribus discipulis meis ena ratum sim et in Plutarchi Themistocie is me nuper edito mulis me in promptu habere

MDifieaverim, quae luco non indigna aerentur, quaerentes audio cur talem nunc iu eriptorem inciderim, qui neque cutim audiat apud plurimos et a schola alienus Sit, cum Paratior multo atque aptior situm esset disputatio ea, qua de rebus ad scriptores modo memoratos proxime pertinentibus dissererem eaque re discipulis meis aliquam X-

biberem, πωγήν. Ad hos quae revondeam habeo haec. Cum qui apud O reε

1 v. Schaeseriis ad Choeri Meta in appem p. 274. et ad Demosth. . . . 617

15쪽

ineum esse arbitratus Sum, ut gratum animum aliquo testare documento Constitui igiatur aliquid critie de genere conscribere, nam idonea εἰ emori ne sic quidem carebunt alumni disciplinae meae Commissi. Cum autem circumsp erem, unde desumerem materiem, plura Sese obtulere argumenis Aderant Thucydidea, Xenophontea Plutarchea,

inulta praebuit scriptό quem inprimis diligo Arrianus, Plura Diodorus, alia alii. Et Thucydide quidem veritus ne aliquid proferrem, quod non Satis perpensum esset, pr pter ipsam hominis auctoritatem seposui me RMarcho dicetum aini ad illa studia reversiliouerit reliquis scriptoribus praetuli iocorum, quoniam ab ejus loctione ,ecentior

eram. oc deterreri me passus sum eo ab hoc consilio, quod lateae honos seriptores Minus vuIgo lacus conceditur Diodoro nainsuas profecto nec paucas illas atque xiguas habet virtutes. Atque cum criticam aliquas επι λιξιν exhibere molirer, ne debebam quidem anxie solliculus esse. de sopiptore, an ,,ut mediet GScium est, nobiles iuxta μrie ignobiles, divites et pauperes, optimi memque et pessimum curare; sic etiam eriatici est, quoquo vocetur, non gravate opitulatuu ire nec qui siv, quem curare jubeatur,

sed an opis sit indigens quaerere . ta . . t . . .

Diodori hcripta cum foede corrupta ad nostrai tempora pervenerint ac mon Sigua corruptelam par etiam poε Dindorfium refiata sit neque enim unius est profligare omnias ego ubi me timi deprehendisse mihi vid iee interdivri non dubitavi aliquid audere. Notinuuis in Acis mon Iovi ex in aenistitia me onfirmatus sum eo, quod assensum in ejus viri, cui qui sapiunt principatum in his sitris .ibuunt omnes quemque ego dici non potest quantopere colam atque diligam. Hernn uno igitur, Meleatin eum a me significari, Pars mearum conjecturarum haud displiruit .aliis in locis aperiora me docuit M'summus, cuius quod disciplina atque amisitia iures per annos sis inibi concessum erat, summum ut atque felici imum om um quae mihi eontigerunt i Sed vereor φ de Hormanno narrare iracipians obliviscar Diodori, quare ab illo, cui omnia debeo, tras eo

ad hunc, cui an opis quid seriae possim ista ex eriar. 'i Labr. XI. 4 15. Narraverat suasisse riemstoclem ducibus Graeciae, quitia desi- ,-bndum OHVenisseMt, ad Salamina pugnae poriculum 5 ire, plurimum enim o uno ex locorum Mgustiis ad ipsos esse redundauirum. Quibus diu reluctatis andem Persua-

eth sunt verba Hermanu Emend. Coluui. p. 4 seq.

16쪽

μαχεῖν οἱ μιεν Ἀλληνες φοι-ευώζοντο τὰ προς τους mρσας καὶ προς νον κίνδυ- νοπι ὁ δ' υν υριβψης πωρωλαβων τον θεμώστοκλε παρακαλειν ἐπεχειρει ταπληθη καὶ προτρεπεσθοι προ τὼν προερομενον κίνδυνον. Os μῆν τὰ πλῆθος υπήκουεν, λλὰ πάντων καταπεπληγμενων το μέγεθος των Περσικων δυνώμιεων - δεὶς προρεα τοῖς ἡγεμοσιν, ἀλλ καστος ἐκ τῆς Σαλαμῖνος ἐκπλειν σπευδεν ἐς την Πελοποννησον. Narrantur ergo Graec parasse quae ad rem pertinerent atqui sta lim post iidem dicuntur quam maxime huic consalio obstitisse nec Voluisse pugnare eo loco, ut illud quiden appareat, nimis late nec satis recte dictum esse Ἀλληνες. Quare corruptum puto hoc Vocabulum, neque enm ipsum inepte conformatae orationis aucto rem habeo Diodorum. Quod si, uti spero, concedatur, non ditacile erit indagare, quid

eius Ioco ut recte atque Ordine procedat Sententia, Sit restituendum monstrat enim cum ros ipsa, tuiti quae e triuntur Verba ονδεὶς 2Oςe AE TOις γυιοσιν, uia Aritie vero capito

praecedenti verba τους ἐφ ἡγεμονία τεταγμενους, pro Ελληνες Scribendum esse ηγεμόνες, qua emendatione iustae verborum Pp0sitioni aeque ac sensu cousulitur. Libr. XI. c. 33. Vulgo leguntur baec οἱ δ' Ἀλληνες ἐκ τω ν λαφυρων δεκάτην ἐξελόμενοι κατεσκευασαν χρυσουν τρίποδα καὶ ἀνεθηκαν εἰς ελφον ἐπιγράφωντες ἐλεγειον τοδε Ἐλλώδος υρσορου σωτῆρες τόνδ Ἀνεωλκαν δουλοσυνχνς στυγερως ρυσάμενοι πολισς.

κείμεθα τοῖς κείνων πειθομενοι νομίμοις.

Ad quem locum quae annotavit Dindorfius transscribam integra. Illud αυτοις, inquit, nihil habet quo reseratur quam ipsum Λακεδραμονίοις, ab quibus tamen distinguuntur illi αυτοὶ tanquam ab genere species. animvero ut nunc haec scribu

17쪽

μυριάσιν ποτ/-ῆδε τριηκοσιαι ἐμάχοντο ἐκ Πελοποννήσου ζιλιάδες τετορες. ταντα μελ od τοισε πῶσε ἐπιγεγραπται, 'oισι δῖ Σπαρτιήτησε διη, ο ζεῖν Ἀπόλλειν ἄκεδαιμονίοις τε νῆεικείμεθα τοι κείνων ἡ μασι πειθόμενOLAακεδαιμονίοισι μῖν δή τουτο. Recte haec atque acute sunt disputata, ita ut de vitio loci non liceat dubitare: illud quoque concedeadum est, recte de sententia loci virum doctum praecepisse, magis vereor ne tam violenta medicina adhiberi non possit, praesertim eum alia ratio, multo illa lenior atque facilior in promptu esse videatur, qua IOCO Succuratur. ΟSSunt enim minore ac paene nulla correctione haec ita restitui ἐπέγραφα δἐ καὶ τοῖς ἐν θερμοπυλσις ἀποθανουσι σακεδαιμιόνιοι κοινὴ μἐν σπασι τόδε

ἐκ Πελοπονν σου χιλιώδες τετορες. ἰδο δ αυτοις τω etc. ut nihil amplius mutetur quam Λακεδαιμονίοις in Λακωδαιμόνιοι et αυτοῖς correcto spiritu in αυτοῖς. c. 36 med. οἱ μῖν περι τον Λεωτυχίδην καὶ Ξάνθιππον ἐπικείμενοι τοῖς ἡττημενοι κατεδίωξαν οὐ βαρβαρους sic ex duobus codd. et Stephani margine post Rho- domannum ediderunt interpretes Vulgo egebatur ἐττωμένοις, quod etsi hic quident non tuebor, cum alterum libronim commendetur auctoritate, utar tamen hac occasione, ut de usu quodam huius verbi moneam, qui non satis cognitus videtur plerisque Nimirum proprius ac singularis verbi ήττῶσθαι usus est is, quo non solum vinci significat,

18쪽

sed etiam victum aliquem esse denotat. Eodem prorsus modo verbum Desiis in prassenti habet vim persecti, qua de re monuit rueger ad Xenoph. An . p. 83 cf. muti Demere. e. 17. sin ubi is, qui victoriae nuncium affert, χαῖρε, inquit, βασι υ --τιγονε, νικωμεν Πτολεμαῖον ναυμαχέμ. Nec mirus hic usus videbitur ei, qui reputaverit, re vera praesentis Otionem inesse, nam εττώμενος nihil est aliud quam γνωμῶν τινος. f. Thucyd. VIL 34. I 'Aθηναῖοι νομιζον ήσσῶσθαι, τε Ου πολέλενίκων. ΡΙut Amphin p. 199. C. νικωντας μἐν γὰρ αποδω- ου παρ αυτῶν, ἀλλὰ παρα των

πολεμιωμ' ἐττωμενων δε μήτε του σπλFOUμενον μήτε τον ἀπαιο υντας σεσθαι, quam eandem rem narrans iu Cat. mai. c. 5. utitur Perfecto μνημενων. Huius usus quod immemores essent interpretes multo locos citra neceSSitatem tentarunt. Ita in

Plut Comp. Nic. c. Crass. c. 4. inde ab Rebhi editum e. Καίσαρα - σε emtγλευεν ὁ κατ- ώδουναι - ηττημενοις' repone 3ῆττωμενοις Diodor. XV. c. 80 in περὶ δετους αυτοὐς καιρους θετταλοὶ προς ἈλεIανδρον τον σεένων τυραννον διαπολεμουν- τες καὶ πλείοσι μάχαις ηττωμενοι, πολλοί e δὸ των στρατιωτῶὸν ἀπολελοκοτες, πρεσβεις ώπεστειλαν, ubi non opus ut quod maluit indorsu ἐττομενοι, nec magis probo quod eiusdem libri c. 81 ex Schaesei correctione scripsit πρὼς απαντα εφασαν ἐαυτοὐς ἡττῆσθαι pro vulg. ῆττασθαι Contra XVII. 34 sin προλὶττημένων γα τῶν ἱππων οἱονεί τις προαγὼν ἐγεγονε τῆς λης νίκης propter Plusquamper ἐγεγονει non potuit dici προηττωμι-ων. e. 56 med. διὰ τῆς τῶν νεανίσκων υνοίας τε καὶ κακοπάθειας κατήντησεν εἰς τῆν μίαν Narratur hemistocles adiutus duorum iuvenum assidua opera ad Persarum regem iter fecisse. Quibus in verbis quod Dindorfius κακοπάθεια mutatum iu συμπάθεια aptius putabat, in eo ego non adsentior, Cum κακοπ percommodam admittat explicationem Nimirum iuvenes isti nullas detrectarunt molestias neque dubitarunt omnem quemque pro eo suscipere laborem. Ceterum quod ego scribi malim διὰ τὰς . . ευνοίας τε καὶ κακοπάθεια non mirabitur Diodori loquendi generi adsuetus, qui permultis utitur vocabulis in plurali numero, quorum singuIaris tantum aliis

in usu est sin iptoribus hic quidem quo sensus discrimine utrumque dicatur sponte patet. Atque hoc ipsum in causa videtur fuisse, ob quam vir doctissimus in his verbis ostendit εὐνοι tu plurali, ut duobus locis defungar dixit XI. 1. XIII. 93. Altero voc in plurali utitur ΣΗΙ. 52. Ceterunt ut hoc quoque utar contra Dindorsum, voc. κακοπάθεια etiam aliut Diodorus de Iaboribus et molestiis, quae iter facientibus su

19쪽

eundae. Mihi est usus, ita XIV. 28. μαστὸς γὰρ τῆν ἐκ τῆς Oδοιποριας --αθειαν

' Mi XII. c. 42. Belli clopou Desiaci tempore constat Lacedaemonios in Atticain incursiones secisse agrosque Atheuiensium devastasse. Quod cum primum fieret Athenienses perterriti iraque concitati Periclem vituperarunt, quod Obsisteret quominus ex muris egressi vi hostes repellerent. Ac Pericles quidem id effecturus, ut et hostes arcere et vero simul civium saluti Consuleret classem parat parataque Lacedaemoniorum terram mari adiacentem iubet vastare ), quo illi perterriti extemplo exercitum ex Attia reducunt. Hic cum sit loci nexus Diodorus utitur his verbis διὰ και τῆν ἐκ τῆς Σάττικῆς

δυναμιν σχεως μεταπυι ραμεενοι πολλην σφωλειαν τοῖς Πελοποννvσίοις παρειχοντο ex quibus me non satis expedio propter Sequentia. Necessario enim hic tradi debet, iii- nam ructus ex illa navium expeditione ad Athenienses redierint, quod a tena vulgo legi tur πολλ. o F. . Πελοπ παρ habet etiam per sc aliquid incommodi. ii uirum hic dicendum erat praestitisse ericlem quod spopouderat, se ἄνευ κινδυνων ἐκβαλεῖν τους Λακεδαιμονίους. Ne vereor ne quis mihi obiiciat, haec dici verbis τουr δε τω

τροπω etc., ea enim omnem excipirant orationem. Gravissimviri auten amrimentum,

ob quod illa verba stare nequeunt, hoc est, quod sic quidem omnia res falsa esset et prorsus sibi me ipso contradiceret Diodorus. Hic enim diei Lacedaemonios discessisse ex Attica eaque re effecisse, ut Peloponuesios tutos praestarent ab Atheniensibus, mox autem initio capitis sequentis narrat contrarium his verbis: δ τῶν Αθηναίων στρατηγὼς ον διελιπε τήν μεν χωραν των Πελοποννησίων λεηλατῶν καὶ καταφθείρων, τὼ δεφρουρια πολιορκῶν ' προπενομενων δε αυτ πεντήκοντα τριήρων ἐκ τυς Κερκυρας, ποδε μῶλλον ἐπ-θει και τας ἐπαυλεις ἐνεπυριζε etc. s. hucyd. I 25. Quare ego quidem exspectabam potius τοῖς Αθηναίοις παρεικον, quo secum conSeutiret Diod rus. De qua suspicione cum olim disputarem coram Hermatino, in re ipsa quidem ille non videbatur dissentire, verisimilius tamen putabat scripsisse Diodorum τοι πολεμίοις pro νοις Πελοποννησίοις, quod omnino propter palaeographinas nationes multo est eredibilius. Si cui vel haec iusto maior videatur mutatio, is ovolvat variantium couSPectum lectionum in Diodori libris multoque graviora huius seueris videbit commissa. 47. p. in ἐπόρθησε τὴν κουραν καὶ τὰς κατὰ ταυτnν κτήoMς ἐλυμήνατο Din- dorsius Corrigit κατ αυτην, quae sane multo usitatior est dicendi ratio. Neque tamen

20쪽

rus est miratione: nam cum ab liis scriptoribus Oilio interdum additum reperitne,

ubi vel omitti poterat, vel severior usus post labat αυτος tum vero familiaris est haeo dicendi ratio Diodoro, LAX, 86. 'a θη--ις ωσὶ Πελοποννησίοις πενταετεῖς ἐγένοντο σπονδαὶ Κίμωνος του Ἀθηναίου συνειρα-- παντας . et sic e 89. XV. 5 . et

c. 66. o δε στρατηγοὶ Ἱπποκρατηγμὸν καὶ Λημοσθενη σ-θέμενοι περὶ τῆς

προδοσίας, ἐξέπεμφαν νυκτὰς στρατιώτας -- ους εἐς τὰν πόλιν, καὶ οἱ συνθέμενοι παρεδέ -- τοὐς Αθηναιον ἐντος τειρον κατ φανον ὁ τῆς προδοσιος γενωμένης - particula μῖν non habet quo restatur et Per se etiam non apta est, quare delenda videtur. Apta esset post ἐξέπεμφαν ranspos . - Simili modo male se habet particula δῖ c. 73 sin καταστρατο δευσαςM πλησιον πόλως μονος σπεκουσης δεώπ τῆς Ἀμφιπόλεως σταδιους ως τριώωντα, προμολώς ἐπομιτ τῶ πολίσματι:quam ita positam serri non posse audestu est, quare vel delenda erit, vel nonnulla excidisse indicio est. XIII. 6. αυλιζομένους ἀπ τμ πιον - scr. Aes et ita scribendum P. Τhucyd. VI. 1. pro Uig. τοὐς Αθηναίου αυλίζεσθαι - των πλων. c. 3. Postquam in universum de eicitate terrae Agrigentinae narravit opes pie maximas praedicavit, de unius viri divitiis inibusque immensis exponit quod dum iacit cum aliis utitur argumentis, tum eo, quod Eemis tempore aliquando quingentos ex Gesaurbe equites exceperit his usus verbis: κὼ δή ποτε πεντακοσίων ἱππέων παραγεν μιλνων - ἔλας χειμερίου περιστάσεως Ουση , καθάπερ φησὶ ἱμαιος ἐν τῆ πεντεκαιδε--τη βέβλε', πάντας αυτοὐς υπεδέ ατο, ii quibus etsi nihil inest, quod sensum turbet, multo tamen aptius pro αυτοὐς, quod saties abundanter additum est, scripseris αυτ do Eo enim sententia loci egregie adjuvatur: a s omnes tam mulios solus ille vir excepit. c. 94. τὰ δὸ περὶ τῶν προωτων ἐν κλησία φυλμεσθαι, των γαρ ἐνεστιυνων καιρῶν ἀλλοτριον ιναια haec non integra sunt sed manca quasi enim nunc quae geruntur nou gerantur in concione. Atqui modo dixit: τῆ δ' υστερα-χυνυχθείσης ἐπικλησία etc., ut apertum siti, haec quoque agi in concione. Inde manifestum est au-

quid excidisse Diodorum suspicor scripssse ἐν ἄλλ' ἐκκλησίφ, quod cum mula nexus, tum vero commendant sequentia. at id ipsum expressi Modomannus, sive Odd.