Observationes criticae in Diodorum Siculum [microform]

21쪽

se 1 , sive suo Memina ingenio, vertens de proditorium in alia de nev eoneione disquirenditin eum id a praesenti tractatione alienum videatur. 4 97. οἱ δ' Ἀθηναιο - μὸν - λώνν των πολεμίων ν ως ἐγνωσαν, υμαπρῶν ρμουντες διὰ δ το μέγεθος si πνευμώντων τὼ μἐν ναροι ζειν ἀπιγνωσαν, - δὸ την επιμενην Φώρων ητοιμώζοντο τὰ προς τῆν νουμαχίαν, τὼ αυτ πωOvντων καὶ των Λακεδαιμονίοσν, καίπερ ἀμποτέροις ἀποπευοντων τῶν μάντεων. Sermo est de tempore pugnae ad Arginusas, quam sedaemonii et Athenienses iam commissuri sunt. Verba non recte se habent qualis enim haec oppositio τὼ - νωνμαχεῖν ἀπεγνωσαν, εἰς δ την ἐχοριενην ήμεραν μοιριάζον τὰ πως . ν ροι. neque enim omnino pugnandi consilitum iecerant, sed eo tantundie propter Ventorum impetum pugnae per colum subire noluerunt, ut mihi quidem Ion sit dubium quin Diodorus seripserit τοτε μιν ωαροι. quibus respondent . εἰς δ τῆν ἐπιμενον ἡμιεραν Articulum quem

plerumque ad d-γιγνωσκειν addit Diodotis, ne quis requirat vid. XX. 110. πεζῆ μῖν

δεωσεως πραξεις ως ἐπὶ τῆν κατάλυσιν του τε Πελοποννησιακοὶ πολεμον αὶ τῆς θοναίων ηγεμονίας miror patienter tuisse interpretes ineptum istud ος, quod

mutandum erat in εως, cf. XII. 2 sin ἐν ταύτor γῆ βίβλω δε iano τῆς Ἀθηναίων στρατείας ἐπὶ Κυπρον ποιησώμενοι διέδειεν ως ἐπὶ τὰν νηοφισθέντα πόλεμον etc. XIlI. s. νεγρωψγαμεν τάς ἀπδ των rasium, πρωρεις ως εἰ τὼν - των Ἀθηναίωνφηφισθεντα πολεμον ἐπὶ Συρακοσίους et X. 2.

c. 21. sub sin Cyrus expeditionem intra fratrem iaciens concione convocata militibus, qui inscii ad evin diem quo ite tenteret secuti erant, expeditionis consilium et finem exponit atque his quidem rei magnitu in perterritis non admodum placuisse diaeit Diodorus, quare Cyrus δει- πάντων μi καταλιπεῖν εαυτόν, ἐπαγγελλομενος ἄλλας τε μεγάλως δωρεάς, καὶ - παραγεwμενος αντος εἰς Βαβυλωνα κω ἄνδρω ς σνον δωσει πέντε μνῶς ργυρίου constat pronomini υτὼ in nominativo casu ibi tantum locum esse, ubi eum vi quadam et 'positione graviori subiectum Prosertur et hoc quidem ab hoc loco prorsus alienum est; παραγενδμενος tu nomiuativo serrem, additum ei συτὰς non serendum puto, quare aut fallor aut scripsit Diodorus προσγενο-

22쪽

- εμένοις αυτ σοῦς. De re tam Anab. I. 4. 13. rus a et D m disse ἐκώ-

e. 93. Narrat Populinti Romanum Pocutam p.ravisse, quod in templum Delphia eum mitteretur. Sed qui missi sunt ut hoc negotium exsequerentur a piratis capti et in Liparam insulam sunt abducti, qua de re utitur his verbis πώντες ἰάμαλωτισθεν--ατήντησαν εἰς ιπώρο . quae scio suisse minus recte dicta viderentur. Me tamen

etiam nunc mirum habet o καταντῶν, qud parum aptum ae sertasse ne sanum Diadem existimo. Frequens quidem et ereber adnodum huius verbi est usus p Diodorum, nusquam tamen ita positum vidi, dictum utasset de eo, qui aliorum iussu ac voluntate abducitur, sed ubique de eo, qui sponte sua nulla necessitate eoactus, aliquo prosciscitur, cf. V. 2. 62 67 71 all. Quae eum ita sint videndum ne Diodorus pro κατήντησαν potius Scripserit κατήχθησα .

τειω ἄκοντα, τὰς δ τδν σῖτον κομιμσας - ἐλώπων τριακοσίων. Dicia,tur Dionysius maximis copiis expeditione in Italiam secisse, secum ducens Iusquam XX millia peditum, ter mille equiae et quadraginta naves longas. Et is quidem navium numerus iusto minor est, nisi fallae. Cui enim eredibile est, Dionysium, qui ut viam sibi in Italiam pararet contra solo neginos 12 naves eduxerat vid. c. 100. , ad ipsam illam, quam tanto studio paravi erp ditionem Italicam quadraginta tantum no

longas adhibuisse, quamquam multo phile habebat Siciliotas certe Carthaginiensibus

subiectos o navibus bello persecutus diitur XV. 3. Nec contemnenda erant mar timae Italorum inpiae s. e. 1Do. xcidi igitur, ut videtur, altera pars numeri, quem credibile est fuisse ἔκανὼν τεσσαράκοντα, usi, quod suspicor, etiam maior fuit.

c. 11ο sin. καὶ δοιὸν βασιλευς δαλυθεὶς τῆς πρὼς τοὐς Ἀλληνας διεπονορος παρειμεν ζετο τὰς δυνάμις εἰς δ α ριακὰν πόλεμον haec constructio verbi διώσλύεσθαι insolentior visa est Dindorfio mire, is hiae casui, inquit, congrue ἀπολυθεὰν est διαλυθεὶς requirere τὸν διαφορὰν seu τὰς δ πορὼς existimo. Mihi qu que iam locus emendatione videbatur cere, quare facili emendatione corrigebam δε λοεισης τῆς v. . E. διαφορῶet se Hormannus, etsi non improbabilis ei videbatur haec suspieio, defendi posse doeia vulpitam monstrans Eurip. Orest. 1695. d. r. χωρειτ νυν καστος, I προς-σσομεν, νείκους τε διαλυεσθε et Diodor Sic

23쪽

19θα τῆ παρὰ των ωμαίων - μ i . . . . . m. s. Iphinintes una uin P λδ D Ag adversus Aemtos missus enm audivisset, vinem Memphin defensoribus esse Vacua raua it PharnabaEo, ut non exspectans alteram erritus partem, qua tema er 3 im um meam urbem faceret. Neque tamen persuasit qua re magnopere iratu3 Iphicrate διεμ ε ἀρωτο, λεγων εὐ ἐών παρωσι τῆκω in πήτων καιρων, - πον ποιησq ' τῆ πολλην γρατιών ouae verba vereor xehementer ne sana non sint. Neque enim se opinor, dictitavit Iphicrates, eo maiorem exercitus partem iacturos esse ορο νον quod, de ea parte exercitus diutum putetur sum qua castellum Expugnaverant, nec Aest aliter tutelligi, etiam salsum erit, nam multo minima pars cum Pharuabaa et labierate Pr essa erat, remanserat major , Seghoc potius, si hanc opportunitatem praeteti litterent, nec celeriter rem gererent, Omnem

expeditionem ore irritam, i. e. ἄπρακτον ιν μυσε τήν - λην στρατείαν, ita enim scripsisse puto Diodorum. Quae suspicio infirmatur etiam eo, quod minime salsus ast Iphicrates, aed revera accidit, quod praedihat, quare Diodoro c. 44 sin dixit: λμὸν οὐν ἐπ ---ον στρατεία των Περσῶν ἄραντον επε ν τελος. i. F. 69. Narrat Corinthios a Boeotis roelio eas victos Beotorumque aliquot in ipsam urbet introire esse ausos, qua re Crinthios perterrito aedibus sese condidisse, Chabriam vero Atheniensem resinime soIuni is igitur οὐ μῖν ἐξεβαλεν ἐκ τῆς πο- λεως, πολλονς δντων Βοιωτῶν κατεβαλεν Quae verba aut salior aut habent aliquid perversi scilice iis, quos Chabrias ex urbe euerit opponi Diodorus Boeotos, quorum multos idem Chabrias interseeeri Atqui q. ex urbe iecit, ii quam maxime et ipsi erant Boeoti, ut modo dixit: νων δῖ Eo-- διὰ τὸ ν ευκυ ρίαν μετεωρωθέντων μίτινων προχείρως τολμησάντων διὰ τῆς πύλη εἰς την πολιν εἰςβώζεσθαι opponuntur ergo Boeotis Boeoti, quod neseio an isceat aliis, mihi displicet maximo opere. Quare aut ipse perverse locutus est Diodorus aut vitii quid verba coutraxerint necesse est. Ut paucis dicam, pro Bo-των scribe-m coniicio βοηθουντων, cui emendationi egregie concinunt sequentia. Nim in res ita gesta est Pauci Boeotorum in urbem intrant hos eiicit Chabrias eleetia alii veniunt auxilio, quorum multos Chabrias Matorsicit. Iam exardent Boeotorum animi omwmque exercitum in acient educunt, τῆν δυνώ - συν- αντες ἐπῆρον ἐπὶ τὰ Κνρι--. Facilem autem esse lapsum si' brariorum in utroque vocabulo commutando fhonte patet, eiusdemque eonsuSioni e em-

24쪽

pro Ug. Βοιωτίαν correctum est βονθείαν, et XIV, 2 admodum probabile est quoa Biaskius pro B ω- restituit βοηθους. Ceterum vix est quod moneam recte omnia se habitura verbis ita ordinatis: πολλοὐς δὸ κατέβαλε - μα--. XVII. 4. Οὐ συνορίζοντα των ἐθν- -- indors immo τὼ συνορίζοντα MMiror virum doctissimum immemorem fuisse eius Graecorum moris, quo verbano ad id, quod oratione est expressum, sed ad eam, quam animo insor natam habent notionem, solent reserre. Qua de re cum a plurimis sit expositum sussiciat unum laudasse Schaolarum ap. Porsonum ad Eurip. Phoen. v. 1730. Quae rati cum pateat latissime, minime tentandus erat Iocus Ithr. XIX. 44. πλησίον EU-ανων , ἐν η τῆς χωρας κεινης ἐστὶ τα βασίλεια, ubi iterum fallitur DindMfius annotatis immo ἐν ις

vel ενθω. non Ραα ritiatiui trabet πολει. ertinet huc etiam XX. 3 extr. τὰς μύλων ταχυναυτουσα των ἐκολουθηκοτων ἐμποστελλειν, ubi Dindorsius cum Schaos scripsit , κολουθηκυιων haud scio an praeter necessitatem modo statuatur, scriptorem positi generis seminini immemorem Pergere quasi V. πλοιον s. σκάφος usus esset, sPlut Cat. min. C. 4. - τῆν των νεων ' γεμονιωπι ἐσαν δ πεντακοσίων μεν ουκἐλώττους αἱ μάχιμοι, λιβυρνικὰ δ καὶ στασκοπικὼ καὶ ἄφρακτα παμπληθῆ. Actum agerem plura si adderem. c. 90. p. med. Ia δἐ καὶ η χωρα φεων πλῆθος haec etsi me non sugit aliquo modo defendi posse, tamen addita sunt, quasi serpentes quoque in virtutes, quibus

hanc terram eminere modo dixerat, numeraret, ut vel hac de causa non ineptum sit conitacere ευε δἐ καὶ αυτ η χώρα etc., nempe hae quoque terra, ut illa, de qua ineunte

capite dixerat, serpentum copia abundabat. XIX. 82. Demetrius proelium commissurus cum Ptolemaeo et Seleuco praecipua cura firmat cornu sinistrum qua de re postquam Diodorus pluribus exposuit concludit: τὼ μὸν - νώνυμον κερας οντω κατασκευάσας διενοεῖτο τουτω κινεῖν τῆν μύχην:quae verba neminem animadvertisse corrupta esse et leni ac facili emendatione corrigenda, satis mirari non possum. Vertunt autem hoc modo ita sinistrum cornu inst tuerat eoque pugnam inceptare in animo habebat. Atqui κινεῖν τῆν μύχην ut esset pugnam inceptare neque Diodorus ullo dixit loco nec quantum scio quisquam alius; deinde quod gravius est diserta scriptoris verba, quae mox sequunt indicant, Demetrium non inceptare voluisse proeliin hac militum parte, sed rei summae facere morue

25쪽

- εὐσωτα immo in is me. - o. T. - ' ἄλ-ἔχουσιν ομε σειον ουτ ο - ων ἄλλο τι ἄπλω οὐδἐν τῶν παρ' -- --μαρο- νη--ων τι auctoritate Reg. 2. et Baalh uneis inclusit Dindo sua. Non asMutior vid. Herodot VIII. o. pro σε ἐλεπομίσαντο O. δὸν οντε οπεφωντο. en Anab IV. q. s. o M Kα oinos sis. αλ a -- νδὸν ἐπώδε- ubi vid. Κmegerias Add. quae Hermanuus annotavit ab Seidlero allata ad Eurip. me. v. s. de quo lam aliter sentit 8M1aeser ad Demosth. . II p. 619. XX. 2 rari ει ταντα διὰ τῆν ταραχῆ και τὰν φόβον ἐγκαταλιπόντων ων- των στρατιωτῶν ad γε σωθεὸς π τῶν Συρακοσίων συνηρπαγη sermo est de rumileare ab Syraeusanis deviet atque capis. Locum ipsum non sanum existimo, ut qui perversam et ineptam habeat sententiam. Nam verba μόγις σωθεὶς ut bene diei possint de eo, qui ex Mnerum mortisque periculo vel mediis ex hostibus vix salvus evadit atque ineolumis, non videntur diei posse de imperatore ab hostibus apio. Quid enim eri ille vix a Syracusanis servatus est, cum a nemine nisi ab ipsis perieulum immineret Syracusanis, ita ut nihil obstaret quominus Deillime, si modo vellant, posset

servari. Inde patet, opinor, ineptum esse μόγις, nec magis placet σωθείς. Ne mulis, a d quid requiri totus nexus, maxime V. - μὸν πρωτον υπέστη - συγγινδυνενειν et ἡροσταλιπ3ντων αυτ, τῶν στρατιωτῶν demonstrant. Id ego mutatione non iis magna restituendum puto pro μόγις σύνθεις seribens μονωθεις, quae coniectura, cum omni bus, quibuscum communicarem, placuerit, pluribus ommendare supersedeo. Simili in re Plutaretius dixit λαθεν ἐν πολλο --μονωθεὶς πολεμιοι Philopoem. 8.e. 30. 'ν των πρινιτῶν χώρα ν ἐπῆλθον δενδροτομουντες καὶ παντα τοπον -- θείροντες - malim πάντα τρόπον. me ut eo sisterem loci ac temporis rationes me a Minuerunt quae restant alia ore mimitate pertraminuatur.