Epistola critica de Germanico Arati interprete scripsit Iosephus Frey

11쪽

Selisiubaeli ius nos docet in notis ad Eratosthenis Catasterismos p. io. etenim iam Petavius Varr. Diss. lib. III demonstravit, tam pusillam Vrsam coelestem Eudoxi non fuisse, cum arcticum circulum Pedes eius anteriores Secare docuisset. Defuerunt autem etiam in Eudoxi sphaera Vrsae astro Stellae aliquot, quae postea ad pictae Suut, atque has stellas, quae IIipparchus in stellarum tabulis Vrsae sideri iam adscriptas repperit, Aratua απλctg αυ am, uriti P dris ritia is voρεεσθαι dicit, quae Poetae verba recte interpretatus est scholiasia graecus r

inter eos nulla dubitatio esse Potest, ciui animum advertant ad poetae verba quae v. Ilo sq. leguntur haee: γὰρ κε i, δειrοὶ δἰ οὶ ἐγγυθεν ε ἰσίν γ ἀστέρε s' otia civ τονσγε iatur aeth. Nil enim potest esse magis Perspicuum, nil certius quam eas stellas a poeta enumerari, quae hyrυθεν etἰ Uemp i. e. extra A rario Sidus ,itae sunt. Vae autem stellae in Germanici sphaera iam in Helices astrum erant receptae, unde eur ab Arato eum dissentire noeesso merit tacito intellegas. noluit enim sequi cluae falsa esse cognoveraei. idooque, ne omitteret quidquam, sensu immutato dicit: niamque ullae quibu8 e. litur ceruiaeque evusque e.

q. p. quae eadem a vero non abhorrent. nam Stellas septem in Vrsae capito obseuras esse

Uyginus quoquo docet III c. l. luae cum ita sint, non est cur miremur, si quid in iis quae

v. I I sqq. apud Germanicum Ieguntur verba inest, quod eum Arati gententia non consentia L id vero te celari nolo, me susIaicari versum 1 3: quique Priora tenet uret bis quique .eeundo, qui in duobus libris mss. deest, esse subditieium, cum et quique vox quater repetita permolesta sit, nec omnino hie veratis expers elegantiae poeta dignus videatur.

Ad versus pergimus, in quos Cephei sideris descriptio desinit. (v. l8d sq.

Quid igitur, nonne Germanicum Arati errorem cognovis,o atque quae salsa esse intellexerit correxisse putas 3 nihil . ut mea fert opinio, potest esse magis perspicuum. Sediamen veteres Arati editores non idem senserunt. Euhlius Onim doeet ,in editionibus antiquioribus locum hune legi corruptissimo ita: tantundem et laeuo tot minor. utraque iuvit revulo. Cepheoa νει- tbici si leva iambit. qua latu/ e. q. e. quae Grotius ita emendavit utque distinxit:

12쪽

XIII

Veriuntamen huius ciuiniue viri doetissimi sagacitati nee successit emendatio melius. nec potuit succedere, cum in una hac re maxime erraret, quod Germanicum Arati ubique simillimum reddere studebat. quo errore ductus quae Proxima erant vola vidit, nam ut Ciceronis

verbis utar (Tusc. III c. l. opinioni confirmatae natura ipsa cedit. tuis enim, qui sola Germanici verba eonsiderat neque praeiudicati quidquam huc affert, dubitet, quin post retia voe. interpungendum sit, ut minor vox cum iis quae secuntur coniuncta ad repula pertineat At Festus Avienus Arati sententiam comprobat quo eum IIyginua liuoque consentit, qui Cepheus, inquit, . . tanto dissidet interuallo pedibus Oa mu J Areti minoris, quantum spatium inter pedes taphei videtur. Futemur ex interpretibus roinanis solum Germanicum ab Arato

dissentire, sed debere eum consentire negamus.

Delatum me sentio ad c assiepiae sideris descriptionem, quam ut paucis verbis attingam Vossius me adducit. qui ad Arati v. 28i sibi persuasit, Germani eum v. Isi sq.Ηipi,arehi aut toritate motum ab Arato dissentire. De Cassiepia enim Germanicus haec diciti

Neque haec Arati verba Hipparchi reprehensionem effugerunt, cum paucae quidem sed clarae et lucidae sint Cassiepiae stellae etiam si luna impletur. Non negarim igiturali pia ex parte erae veri simile, Germanicum Hipparebi verbis eo esse adductum ut aliter atque Avienus Arati versus interpretaretur, dicit enim etiam tempore Plenilunii claras esse sideris stellas, non deost tamen si quid video alia quoque dissensionis huius explicandae ratio. Vossius enim Germanicum, interpunctione posita post Ov μάλα που ii, Arato hanc subieci Me Putat sententiam: ,auch ala nielit selir sternreicii (breuis leuelitet gio heli anivoli mond. quae ego non probo. falso enim viri doctus breuia vocem ,nielit gehr sternreicii interpretatus est, qui est sensus verborum quae secuntur: et Paucia decor ratet in m re flammi quaeque respondent Arati verbis si, Mi P rro καὶ επ φισιβοὶ γανόωσιν ἀσrheE . unde nescio an conici possit, Germanicum verba Oil χάλα πολλii coniunxisse quidem cum proximo versurroi csΠεινομέrs aeri. Sed parvum eorpus potius ac non fulgorem Cassiepiae exiguum ab Arato tecte significari sibi persuasisse. Et ne in hac si vocum significatione offendaS,

13쪽

XIIII

quao Festiis recte bio interpretatus eSt: num quonti luminis ct tro P mu εolent, ne em quis os rea Iuno retundit i more det lamperi f. tum 8e formo 3ub cturorum ederit, Germanicus nutem haud aceurate ita reddidit: elum nee est illi Deira nec 3idem PoHunt v o iei it 3 no ouo M tute nitere.') - V. 2 2 Grotius, pro Planici ercet que de Strct, quod eodices exilibent, Plan quctereris Ainistria scribendum esse cοniecit, ne Sibi ipse repugnaret Germanicus, quae nec ni firmare nec refellere in animo est. totus enim hie loeus miserius est eorruptus, ilitatu quem codicis Bambergensis ope destitutus emendare ausim.

Ita Vo sius. eodice, enim versus 2Is verba ultima si e seripta exhibeni: τὰ δε σι ε'tχειρ, xt irimi Praeter unum eo litem Mosquetiseni. in quo eniendate et ologanter seriptum est: id , Direrε, raret ali Priri, ut valde miri r quam ineonsiderato egerit Vos ius. quippe qui Poniecturam fluam adeo cidama vel ii. ut optimi in hanc scripturam reiceret. quod autem eam Reholiastae tantum probatam neminem romanorum interpretum cognosse dicii, fugit virum doetum eod.M q. lectioirem a Germanico coiiiirmari, ut qui dicat: multa rid his

3tellarum i ctouit in coeno. mul et Onera rur/i anus medii suboris Prunt. Pennia Nircique Ictelia e. q. R. Cieero autem et Festus Avienus ceterorum codicum scripturam secuti sunt. quam BPkkerus

Et imit in Atiuilae sidero deserit,eiido Gerinali eum ab Arati sententia dis,entire dicerem, nisi verba eius hoc loeo lacuna laborare tu illi persuasum e vet. Id cpiidem trulliustisse momenti indico. quod omisit illiam Aratus et qui accuratissime eum sequi solent Cicero et Avienus in iecoriant Cycni inelitioilem facere. sed ea quo tuo neglexisse videtur. quae de ortu huius astri apud Aratum leguntur v. . t D. huius quao sunt de Sagitiae nique

14쪽

Recto igitur Cieero Arati sensum eruit, cum vertat: non nimis iussenti cum mi ore, sed stratie moestis Ostendit nautis Penturhoria raequoret /bnum. Germanici verba haec sunt v. ala: Est etiam incertum quo eornu mi ct Sustra, qu m rerum Iovis alea. habet Diboeula nulla

at metum etinere it Iouia et, more. t lie tamen 'dum unctussiua innomia Firmium rvuid Gonymeden. Verba hie tamen ordum corrupta sunL Codex Bambergonsis, id quod maxime dolendum est, tres priores versus ut in unius cuiusquo sideris deseriptione hic quoque omisit, reliqui autem libri in emendando hoc loco nil nos adiuvant. Primus hos versus. qui desunt etiam in editione principe a. CIDCCCCLXXXVIII et ceteris editionibus antiquioribus, Grotius e codice

Susiano antiquissimo edidit versum tertium et qui eum sequitur in hunc modum refitituens:

unquibus se noeuia rarisium rvuit Ganymeden. quam coniecturam . partim improbabilem partim perspicue salsam in uv. se nobis' Orellius recte reiecit, ipso colliciens scribendum esse: hic tammirum, cui voci velut per epexegesin subiungeretur Pirmium Ganymeden. quod quamquam belle excogitatum est, vix tamen Probabile erae iudico. nam si latino Ganymedis nomine uti voluit poeta, quid opus fuit graeciani nomen adicere 3 Mihi iterum et denuo hos versus perlegenti suspitio exorta est, post Ortam Telci uum vocem vergum excidisse, quem aequo ac versus Ciceronis, quem supra attuli de Aquilae Signo nautis gravi egisso puto. desiderari enim quidquam quod oppositum sit verbis: habet miraeula (i. e. stellas eximiae magnitudinis nullo, nec quemquani fugiat, qui animum advertat ad Sententiarum ordinem atque nexum, nec fugisse videtur Grotium . quem id egisse facile intellegas, ut duas res contrarias invicem se excipientes emeeret. verum autem eum indaga Sevalde dubito, cum emendationi eius unquibua is noeuia ipsa ratio sententiae obsteti Quid

15쪽

enim. num Aquilam eam ob causam , inmortali honore nobilitatam' esse putes a Iove, quod Ganymedei, unguibus laceratum deo amanti tradiderit Z si quis autem noei ua voeabuluin ita interpretandum esse putat, ut sit epitheton quod vocant ornans. profecto nil potest excogitari. quod mitius sit elegans et magis molestum. neque id omitti debet. totam vim sententiae uno vocabulo innoeuia deleto esse exstinetam. Nervos autem ea quoquo verba non habent, in quae desinit apud Grotium v. ZIT: fanian or Diva ram per hie ecl. Mistra enim quaeris. eurarmiger hie or uva vocetur. Adice quod arduum notio interpretatio est vostis quae apud Aratum exstat, unde legentem me hunc locum haec cogitatio usque subit . eandem hententiam hic sequi oportuisse, quae ab Arato in voeabulo infertur. et qui ratione sententiae diligenter examinata quae tandem oppositio hoe loeo requiratur perpenderit. eum non dubitaturum puto. quin optimo omnia se habeant, si versum adiecerimus talem. quali est apud Ciceronem de Aquilae signo nautis gravi. Quare conteuturi u al,si inens, ubi multa coni Oi possunt, Ciceronis verbis. quae forte fortuna optime quadrant, Germanici versibus inserti. - nam non eadem ibi idem sed similia Germanicum seripsisse iudieo - toto hoc loco

in hune modum Neripto poetae sententiam me a Aeetatum esse arbitror: habet miroeula nullaei eoelum o luendit Iouis munimem hie tamen orduum i fendit notitia Per vi sim sequorct sonum. Mutissup unoenis Phristum rogu it Gonymeden e. Y. F.

Neque vero id tibi ostensione in ii arare debeti quod tam subito Re repente Poeta versu ultimo ad fabulam quam profert transit, eum hoc fere semper facere soleat. Versum autem facillimo i,otuisse hoc loco excidere ex iis intellegas. piae Mus. Rhei . l. s. S. P.

tu disserui.

t roditum est apud Aratum v. 36i sqq. inter Pistricem Guberiiaculum Leporem

tellas multarum et exiguas .tenui cum lumine' esse, idiibus nec nomen nec formam certam

Paullo ultior Eudoxus wtellas illas siεiii r et oi Ποταμ o P mi et ob mi δαλίον etii; Merobe seror ii rerisor Volloeaverat, qua re Hipparchus I P. I malitiose magis quam vere Aratum vituperat ipiod Eudoxum non secutus sit, Attalum piod hoe silentio Praetermiserit. Non ignoro, Pa piae apud Araium relata tegimus nihil aut non fere multum ab Eudoxi sententia disterre, ne pie uitulissem hos versus. nisi Germanteus hic cum Eudoxo consentiret. dicit Onim v. ait: pinu libero coelo Oiderct sim ullam metae reddentia foranam pub lumnia lutua reuer rem imis uenique I, Gynni infer et Eridunt flexo elatiumqtie rarisse. Cicero et Festus Avienus eum Arato tonsoniiunt. Etiam v. I : sqq. Germanicus multo accuratius stellarum aliquot situm Pireumferipsit quam Araius v. 388 sqq.

16쪽

XUII

Rursua stellae quaedam quae .obscurae sine nomine cedunt' disputandi materiam praebent. Aratus enim postquam Aquarium et Amnem .exiguo qui stellarum candore nitescit descripsit pergit v. ass sq. his verbis: γεωθι 'ξενrgi eos uend-ποδεσσιν

Etellaa notat poeta quibua Eratosthenis aetate nondum in imaginem stollectis Postea Coronae xustrali nomen inditum est. αrnoro. Grotii coniectura est ab editoribus recepta, libri senim mss. δnrevios vel δεινωχοί Praebent, quod scholiastae quoquo testimonio confirmatur: τό δἐ

δινωτοι-vo5 ε κυκλυν. nddit et Tinν νεωr 'ν Πνε; ουρανίσκυν καλουσιν, OL d. νόψω, σανχνον. Reete autem Vos,ius animadvertit, si AratuR Coronam nolninasset vel significasset. Eratosthenem quoque hoc sidus fuisse allaturum. Romanorum interpretum neque Cicero neque Avienus Coronae mentionem sepit. immo testantur interpretatione sua se non divitimi sed hiris rot legi, P. (Ci ero: Obaeum. a nomine eedunt. Avienus: gtieis fore aut tenvi te, eho ita moremf On . unus caermanicus posterioris aetatis astrologorum doctrina imbutus Coronae notionem Praebet. distit pui uir ere et sene honore Corona. neque vero indodimuroi Gerinani cum legis e recte conicerPs. cum verba eius /ine honore et viros Potius voeabulo respondeant, Red vocabulum coronae notione interpretatus eat quam in tabulis auia a tronomicis host loco eum repperisAU vorisimile est.

Altaris signum in quo deseribendo Arato brevior est Germanicus missum faciens Centaurum paueta absolvam. de cuiuA situ Germanicus eum v. dii sqq. haec Prosere:

Sunt MMDi Immania conmiam iamran et membra Centctur . eo ite osque Atratiso Pectore et iam Rubter candens a hominem reddentis Chelm,

interpretatus Pst Arati verba quaP leguntur v. 36 sqq. liaested' ἀσχρον ἐκεῖνο δυχ νnoκείμενον αλλοι iob Ide etοι τὰ μἐν ἀνδρὶ ἐοικοτα νε-θι κεῖ Σκορπίου, 1ππονραια δ' υπο σφίσι, ἔχον ν. quam Arati Rententiam reprehendens Hipparchus Centaurum fere totum aul, virgine emedoeet. Germanicus igitur utrum Hipparchi libros ante oculos habuerit, an e stellarum ta-hulis quibus usus est quae tirofert hauserit, dissicile est intellectu . certe in iis quae secuntur eum Arato consentit Rc non etiam Hipparcho. ut qui id quoque vituperet, quod Arat Centaurum uiamim Arae admovero dieit. inter se enim et mietav et magnam partem Scorpionis. Qui apud Germanteum paullo post secuntur versus duor hie erit ille pisa Chiron Otiae nina omnea l, later nubiaracta et muni doctor Actitiis, apud Ar&tum frustra quaeres, reliqui autem TerSus tres et hie humero me tum e. q. a. apud Aratum v. II aqq. Centauri sideria descriptionem antecedunt. neque vero in his versibus cum Arato omni ex parte consentit

17쪽

XVIII

Gerniati iciis et fortasse concedamus necesse est, veram Ps8e eorum opinionem, quibuafiuspitio orta est. Germani eum Arati verba quid valeant non esse assecutum. nam quae apud Aratum exstant verba haece: rere e εο--α σήμ πα τενχοι επὶ παμ-oci mΘμrrietas, . Op lii De re eror, ἀυ εDeoto res et oπευν αi Fluctio, quaeque et Theonroete sic explieavit: si iti icti in dε ε ii ny ΘP erit, et te ne to liελ α σηφιεῖα ἀn Πελοίη ὴ νύξ, et Avienus reete interpretatus est v. 8id sqq. prorasus dirumsentiens Gorin anicus sic reddidit: hi (se. Centaurus ... R. teuum te is nubem Meli reque m oeulit l, toto clarua equo uenietura nuntiat euro', piae toto eoelo distant :ib Arati si latentia.

Haec de rumideribus. Fequitur pars altera carminis Aratei, quae est de quinque circuli v (Iεni rior or Otrererit , orditur poeta a ei reuli solstitialis vel tropici Caneri deseriptione quae apud Normani Puni multis iisque maximis laborat eorruptelis. in quibus emendandis diei nequit quantum viri doeii se torserint . quicunque Germani et carmini ope

ram navarunt. Porum tamen nominem vera Poetae verba assecutuni esse Puto. nec Potuerunt

quae vera haberi possint a qequi . eum hac una via ad veritatem se Perventuros iis Persuasum fuerit, si id agerent ut iterinanielis tamquam altor Aratus evaderet, quam longissime is vero abhorrere rationem iam sex iis perspieuum est quae adhuc proposui. Vt vero uno in conspectu videas quae Sit horum versuum condieio. totum circuli deseriptionem quantum seri poteste eodiee Bambergensi lovibua nonnulli milia statim eorreetis infra scribam, uneis includensen quae in eodice illo optimo et antiquissimo desunt. Ita lar ad Boreon qui uerpit eheulua ctis et Iiem m t metu/ uirinia Actud Proeul per Genitam currit medi . Meatirici tam U

s lilii dit et Sagittiferi medium pernicia cruraJ 6 3

et Geminis humeroa et Tauri ungula dextra.J .sradit Ophiuchi humeros vastos fulgere notabis. i5

18쪽

XVIIII

Vergiis did et di 5 Huresue; delendos esse viri docti sere omnes consentiunt. iiiii praeterea in eodice LambergonSi desunt versiis tres priores nemo dubitabit quin veri sint (cf. tiuae M. Rhen. l. l. p. o2 Sq. disputavi . vel lini di si nutalia. quem Groitus atque Eclina ita ius partim imimitatum servarunt, deleudum esse iudico. hunc ut cicerem non solum codi eis Bambergensis auctoritate adductus sum, quamquam inaxima est huius codicis auctoritas, od aliis quoque rationibus haec sententia mea constrinatur. Eudoxus enim, i diem cum filias tum in circulo quoque Cancri describendo Aratus Neeutus est. quid de hoc circulo docuerit ex Ilipparchi verbis quae I P. I 6 leguntur potest cognosci, undo intellegimus Eudoxum a circulo tropico Caneri tangi docuisse Cancrum Leonem 3 irginein Anguem Engonasin Ophiuchiun Avem Equum Andromedam Perseum Aurigam Geminos. Eadem signa praeter Engonasin et Anguem ordine inverso Aratus affert, cuius verba ne longus essem omisi. rotat ut quae Mirci a Gemiavi eo euulnerentur, liuo ordine Aint disposita, in quibus denique Germanicus cum Eudoxo Aratoiiue Consentiat, in quibus dissideat exponeudum cesse videatur. quae omnia ex brevisSimo ho quem insta posui conspectu apparebit. Arati ordo Eucloati ordo Germaniei ordo

Geminii einini

Leo Auriga Auriga

Virgo

Perseus Perseus

Anguis Andromeda Andromeda Engonafilii Equu S

OSagittiferi

Ophiuehus Avis Equus Avis Ophiuchia Avis Equi gVirgo

Engonasin Andromeda Leo

Virgo

Auriga Leo

Gemini

Cancer

(Cum Arato consolitiuut Cicero Avienus Hyginus. Quae lineis incli i ordini repugnant. unde quod iani Supra irodicis numberge Rauctoritate nixus statui, spuria haec rase, comprobatur. Duo astra ab Eudoxo allata Arsitus omisit, Engona,in et Anguem, quae ambo reperiuntur apud Nerin anicum, qui ipse Ophiuchi nullam mentionem fecit, quem et Eudoxus affert et qui eum Sequitur Aratu . Grotius igitur ne quid deesset versum ilia levi niuisitione adhibita Suseepit, qui idem Engonasin prorsus reiecit. quae si iusta est emendandi ratio, ea quoque quae de Anguis Imimiai codices

19쪽

exhibent salsa sint nec 3e est, quare haec quoque Grotius delevit, ne utique pedem ab Arato Germaniens discederet, quod quomodo esseeisso sibi visus sit, ex ipsis poetae verbiae Grotii emendatione infra scriptis intellegas.'r Geminoram humeroa currit, tirat sta tangit l Aurbae plantamque tegit Perseida laevom tranaveracie Andromedae recat et lateret utraque metu l, et totam cita e humero dexetram: tum eandi a ora

enua habet, Presterque feri Pern eici crura. hae Oph uehi humerod ti me Fulsere notabis. urit in rivo: totva Leo, mitig in O O l, onere; ab hereia omnem aecat uti Leonem elan va hirretique istam per pectoria eae t. Canem D. Iubent oeuli inter repula eis, Animadversas quaeao quot quantisque mutationibus hic opus fuerit, et mecum dubitabis numGrotius, cuius immortalibus de Germanici carmine meritis, quod ingenio gagacissimo sordibuamultis liberavit, minime obtrectare audeo, rectam viam in hoc loco emendando sit ingressus Sed singillatim hos versus persequamur necesse est, ne leviter egisse ac parum confiiderate viri illius doctissimi coniecturas reiecisse arguamur. V. 6I Grotius e v. id suppositicio humer vocem suscepit, neque sic tamen quin dissensionis quidquam remaneret prohibena, cum non per humeron Sed per capita Geminorum tropicum Cancri eurrere Eudoxus Aratusque tradiderint. adice quod proximi quociue versus a Graecorum sententia discrepant. Germanicus enim Aurigae verebia et Peraei Haniam laeuum a circulo tangi vult, Aratus autem in circulo esse dicit, ut Hygini verbis utar, ,Aurigae genu utrumque et sinistrum Peraei Crua et humerum sinistrum Neo minus in verati . G et qui eum secuntur emendandia Gratium

fefellit opinio. quid adduxerit virum doctum ut Germanici verba adeo immutanda esse sibi persuaderet, facile perspicitur, putavit enim poetam salsum erae in eo quod Cygni ora iuxta circulum esse dicit, cum reliqui qui do stellis scripserunt, eius caput vel caput et alam sinistram a tropi eo Cancri tangi doeuerint. versum sis autem, ut in iis libris quibus Grotio uti contigit scriptita est chine alius rapiet orbis iter nemo eme potuit quin falsum putarin Engonasin deniquo et Anguia sidera ne se ipse deforeret Orotius debuit dedere.

quae qui post eum huic loco operam dedit Schwartatus servanda esse recto iudicavit. suopte enim iudicio posterioria aetatis sistrologorum disciplina ac praeceptia instructug Germanicua in ipso carmine vertendo magis magisque uti didicit, ut stellarum tabulis nixus Arati in

rebun ipsis ratione vix habita, sed rerum tractandarum modum tantum atque seriem ab Arato umens, quae ipse vern esse cognoverit Moivisve videatur et prodidisse. Quam sententiam meam ut exemplis confrinem, locon non nullos e tropici Capricorni descriptione inerre satis habeo. eum singulti titiaevi A rerensore longum Ait. inde enim aeceptissimum nobill ratioVinationis nostrae Ruppetit firmamentum, quod hic accurativa interdum Germanicus Sidorum Partes, iluae ei reulo hiemali tanguntur signi fierit ac describit. exempla infra scripsimus. Germanicuu ei reulum Melaeiu erum Loportu contingere docet, cum Aratuq nimis attenuate

dicat: si Ny ἐσιι Aur,oc (Ηyginus IIII diuidit etiam I eporem fugientem a curribus.

20쪽

Germ. Deaerat et acieme me, et v tria pum . Arat. A M or 'dem. (Ηyg. ,et nisuis ipsi puppim. Eudoxus: καὶ τῆc veroM η πρυμνα κm o - Germ. ciam aluum Edue . . m. m. Mati Ah --c oo M in Q αῖ-ται du gno P ἔχει ποσίν. (Ηyg. ,et cania sequentis pedes. Eud. και συ κυνόσ or Ac και η θν,. Plura exempla circuli aequinoctialis descriptio praebet, unde Germanicum non temere Arati autoritatem sed suum ipsi iudicium sequi perspicitur. versu igitur 65 deleto quae secuntur intacta relinquo. Iam pervenit nobis disputatio ad vergus d 2 et qui eum sequitur, qui quomodo emendandi sint multum abest ut viri docti consentianL A codicis Bambergensis acriptura quam supra attuli celeri codices ita discrepant, ut Canem qua Iubene oeuli et currit Praebeant unde quae

Gratius versum a d omittens effecit, Conem quo Algene Octili inter repula eurrit, parum habent eommendationis e regula voce haud apposito tam nude pro circuli notione usurpata. accedit quod per medio vocabula cum iis quae antecedunt tam arte eohaerere videntur, ut vix quisquam recte ea a Grotio deleta rege concedati propior mihi e redicis Bambergensis scriptura ad veritatem aditus esse videtur, unde sua sponte hice se praebent versus emendati: Cmero fulsentae oculi, em regula currae , , per medim, pia dissei logeret utraque invunt,

ut gententia evadat similis ei quae apud Aratum exstat v. si sqq. -ν δε διηνε-ms υπένερθε πλείου Καρκίν (go. τεμνει M o-abo. κυκλον ἔψmecte, io . Cf. Ηyg. Im 2. ,Cancer autem gio diuiditur medius, ut inter duos oculos eius circulus traiectus existimetur. Et vel sto, ut dicam quod gentio, non desunt quae offensionem habeanti vix enim quemquam do circuli latoribus hoc modo Iocutum esse mihi possum persuadere, neque vero quamvis multa coniectaverim adhuc mihi contigit, ut quae quis aliqua cum fiducia posset amplecti eruerem. Revertamur necesse est ad versus ua et d6 , qui licet Primo aspectu integerrimi esse videantur, magnam tamen moverunt suspitionem. valde enim dubito, num vera sint verba in quae desinit v. ua hae et laetera utroque remeae cietua vel sum utraque taetera tia M. di erepant enim hic codicea atque ipsa hac scripturae varietate animo obicitur cogitatio, verba illa a librario liquo esse profecta, cum praesertim mira exalet gimilitudo inter haec verba atque ea de quibus modo locuti sumus, tageret tit, e tangunt, ut vel ad eundem versum varias han scripturas pertinere auspiceris. Sin autem vera esset haec aententia, ea quoque lalsa esse laret necesse quae secuntur et totam ata umero demtroem ista enim Gratius coniecit, ut numeria satis facereo et fuit cum putarem hunc in modum versum esse restituendum:

trinummet Andromeriae dearem. gummia Mnsula Pulm e. q. a. iterum autem sic denuo hos vetati pertractans prorsus diversa emendandi ratione usus sum, neque sic tamen omnem amhiguitatem removPre Potui, quare ad aliorum sagacitatem rem reiciendam putavi. Resini nobis eaminia pars tertia περὶ τῶν ἀ--r δνσεων καὶ συναναμλων, qua

de Grotius ait versum S 2 haec adnotavit: Iam dudum observavi in tertia hac parte aut Germanicum admodum negligentem fuisse in Arato transferendo, aut exscriptore8 quie litid