Doctrina accentuationis hebraeae 6. regulis accurate & succinte inclusa, earumque perspicua explicatione ubique declarata, exemplorum bibliocorum inductione comprobata, & facillima methodo concinnata, ... autore M. Daniele Weimaro, P.N. Edita studio

111쪽

dum praecedens membr. HI. n. r. lit. N IL& inditi

ne mediata sumunt pro vel in subdistinetivum majorem in , qui deinde suam obsem

vat consecutionem.

Sic in ditione reliquorum ducum, ut T anteri

. Soles hanc anomaliam retinet, licet in ditione sua semel tantum sit istingvat. Job. X.is. Psalm. XLV.3. XIX. a. XCIX. &9. Cur. 23. Et ter hoc facii in sequentibus locis. Job. m. s. Ps rix. s. Cix. 16.di s .) E contrario autem quilibet horum in ditione 4mmediata, interdum locota in majori subdistinctionum sederepetit jam positum 1 L, si prae- cedit adhuc vox conjungenda, vel 4 , si ea non praecedit, ut:

112쪽

. expulisti gentes tua manu Tu

iod Dux major in ditione duarum vocum per servum conjungendarum s C adhibet a) plerumque, si vox Rbblata non laborat; M perpetuo,si etiam vox servo afficienda non laborat,ubi pro CC se s- sistit.

- Excidit itinen rarius Hia in monosyllabis, ut Ps ux. 34.

Dux IL in tali ditione hanc anomaliam etiam observata,

Et duo loca pro i habent ri xxxix. H. xLII. 6.

113쪽

ubdistinetivus Rbhiae sereschati via

praec. mem, nimia. J ante se denuo assumit subdistinctivum minorem , Oajus prae vius servus est scit. Psalm. XI IX. i. LXVI. et semel tamen ministeres Ps. XXX. αα

Subdistinetivus Munachi vicarii , mel habet denuo minorem siridistin x

vum praevio servo π , n mirum Ps. MV.F.

Quandocive in voce tertia distinguenda pro i habet s , licet nulla voxconjungenda praecedat, de pro servo assus est

. ut:

ii ini quas Nicarius est riseri i ii consecuatione anomalica Athnachi proprium siuum retinet stibdistinctivum baronem,stit

i l Vel l . Vid. exempl. meis III. γ membr. IV. n. 6. adducta.

INstriptio seu titulus Psalmi una voce constans vi communiter accipit vel & si stil. hic t jam postus est, aut si tituIus pluribus con stat vocibus, ut 'T ibi stare debuisset. ut:

114쪽

sic Psiliis. XCI IX. r. semel tamen i repetitur loco Pastri. Ps. CXLIV. r.

Conser parall Ps XXX. i. CXL . I. Tiria etiam loca occurrunt , quae citra inis spiAnem ha bent, ubi . stationem suam habere posset, Psai. M IX.

. REGULA V

Accentibus Euphonicis

A Gemus Euphonici tres impriuiis sunt, 41 ti.) Psk, vocem targius efferensiam esset

. . . . docet, dc semper accentui servo intec duμ oces adjungitur, ut:

115쪽

t, a Metheg, qui syllabam vocis, cui apponitur, decore suspendit , dc moram lectioni injicit. Metheg

lisa primarium, quodvocanti longis, vellongar m vicariis in tertia syllaba ante accentum tonicum, vel eae ante Suva, si tonum non habet, adpribitur, m. Nn, in secundarium, quod vocalibuου brevibus ante .s a compositum elantesim ex insuturis eterborum 2' n vel etiam ante Dage forte apponitur, ut , n

sid E duplici causa interdum dantur duoMethe inuina Voce. ut na IN' .D.J Metheg etiamSchvamobiit ab initio In quibusdam so cis apponitur. & vocatur e. g. Esse. IX. 7. s. 9. Ni, ubi decies reperitur. Haec vox excuti Maserethae vocant) esse videtur, &litene eius, si iuxta potestatem numericam in unam coniiciantur summam, conficiunt 8 . toties quoq; Meth puncto vaadscriptum esse creditur.

ita a Mal kaph, qui lectionis cursum promovet, d voces paucarum syllabarum syntaetice constructas copulat, ut a, r

L Omini pro Methego ptimario substituunt

servos suos : , dc si praecedit vox secun

da coim

116쪽

, da constructa, Gentilatiunt' tersa disti

χα Dominus unius tantum vocis pro Metheso secundario substituit - , ut:

117쪽

TAlis scistitutio servorum pro Methego datur etiam nolinunquam inlibb. sub certis do

minis, ut r

MI Sic et reiicit in I In praecedent vocenis notandam . t tonus sua vocis incidit uiminiam 6sabamaut vocem monosyllabicam, ut et

118쪽

QQu Fim voces in Codice Hebraeo arcanioris sciasus gratia inventavianir uno vel pluribus punctis superne notatae, pro quibus nonnulla exemplaria ' habent, ut Gen. XVI. a ta Gerux Ly. 'i', Gen XXXIII. e l. Reliqua loca lantsenes xix. H. xxxvii. n.

119쪽

Duplici Accentuation

o. a versi a. usque ad In Deuteronom. V. a si usque ad M. 3cinnonnullis locis aliis, quaelascalassiciuntur, o currit peculiariter de ea agendum est Habet idem parem rati nem cumi prosaica simplici ni quod ad dictamen Grammaticum N Ia, cum,quam quod ad consecutionem accentuum regularem& irregulare attinet, sed ob duplices terminos versus sci & praeco pti,duplex quom accentuum sectes vel expressa veIsi Intellecta apparet. Et hoc etiam nindamentum duplicis accentuationis in Decalogo est, quod alius versuum, & alius ibi detur praecepti reseminus. Unde&accentuum consecutio tum versicularis en tum ecepti ci. Sciendum est, quod in libb pros viniculas brevissimus tribus constet vocidus, & Iongissimus ultra m era ima voces non excurrat, via regiam mem, II. num. c. Quia vero longiora etiamsunt ecepta, quae qVadragenarium ccedunt vocum numerum,ut pro I. &III.& breviora, tuae duas tantum habent voces, ut praec. V. H. VIL duplex datur accentuatio, ut hoc modo praecepta a Versiculis, &versiculi a prae .

ceptis dignosci possint; Nisiterminus versiculi &praecepit coii Edat, mod fit in praec. H. &Im ibi enim simplex accentuum positus , subduplantam respectu, tam versiculi, qVam praecos retinetur. Ut autem res fiat manifestior, tribus membris ea ur- cludetur, & exemplis illustrabitudo.

QVilibet in Decalogo versiculus eodem modo, ut ais in libb. pro lais iuxta regulas accem

MEMBR. Linato

120쪽

maiorias accentuatur, v. g. primi praecepti versiis sint

ventes: