Doctrina accentuationis hebraeae 6. regulis accurate & succinte inclusa, earumque perspicua explicatione ubique declarata, exemplorum bibliocorum inductione comprobata, & facillima methodo concinnata, ... autore M. Daniele Weimaro, P.N. Edita studio

발행: 1687년

분량: 127페이지

출처: archive.org

분류: 어학

41쪽

genesis sunt alis, sepe cum s vente argumento cohae& non adeo per notas distinctioniim a se invicem disiunguntur, ut: Es XLIX.

Conser Jesur. XXX. 3. LIX. 2I. dcc. MEMBR. IL

anti quaelibet distinctionum sedes intra

propositionem sit, dijudicatur ex structura

vocum 1, quae enim intimiorem nexum & cohaerentiam habent, minus disjunguntur, quamqvae non adeo se respiciunt; inde & illis vel minorum vel majorum distinctionum sedes justa inter se propor tione juxta sensum magis magi que completum prae finiunulta

Postquam maiorum 4c minorum distinctionio sedes in terminis propositionum iuxta membr. I. hujus reg. sunt determina iae. etiam distinctionum proportio intra propositionem est des, gnanda: Nam & bic sedulo cavendum, ne immed te duae pluresve distinctiones aequales concurrant. Equidem iusta disti Hionum proportio intra propositionem E circumst tiis saepius potest dignosci expendendo praecipue subiectum & praedicatum. itent obie in , si quoddam est, an sitfersona, res, locuae, rem se. iuxta illud; inis, cq id, ubi, Wio auxiliis, cur, GVomodo, ando. avum vero hic modus nimis dissicilis, multisq; tricis sit implic, tus, facilior erit, qVem nobis praes s membrum ostendit. Nimia 4 uni singulae distinctiones iuxta reg. I. jam notatae hic peculiaru erasti 'tur, qvamae sint, furta auisauciores, prout proportio

42쪽

portio rem irit, virgulas recipiant. De us autem satis constabli,

si accentuator intimiorem vocum cohaerentiam bene observavo. rit, utri vox a pri dente vel sequente distincta, antea nexum

nta uni habuerit, an non; illa enim postmodum minus di iungitur lvamuae per nullam plane syntaxeos regulamconstrum fuit. Exemplis res fit clarior, ut Gen L as

In hac propoctione tres distinctiones dantur, & media postuli mana maior est prima.Construuntur quidem hae voces herreg. i. memb.2 na. sit. a. Ast Σ &' una plane inuriam si dent nexum syntacticum. Licet copula alias coniungat voces quia vero hic stat inter duo nomina diversi casus, quae syntactice non colverent, illa non copulat; inde& maioris distinctionis sed sinvocet minoris vero in est: illa duabus vimulis , haec uni a designatur. Ita quoque agendum est in iis latinoctionibus , quae e continuatis cons Alanibus enatae sunt, ibi ultimae voces propter potioresti respectum iuxta quem Istincts num si proportio, semper magis conpulina sunt, quam praeς

daneae, e. g. I Reg. II. 12.

inui atris Daulias sonum-Aper seris ML--ει Per integram hanc propositionem conuiniantur constructiones quia vero duae tantum voces immediate necti possunt, semper vel prima vel seounda accipi distinctionem. Et in eiusmodi quidem continuatis constructionibus, cum posteriores voces lant potio iis respectris praecedentes magis magisq; distinguuntur, nempe distinctione minori, maiori&denuo maiori & sic porro, ut in hoc exemplo patetis r nempe per appositionem manent coniuncta, ideo , po unam clivellitur vii lam,

pariter accipit dMinctionem ob regimen, quod N h : hinc datae adscribuntur vligulae. Tandem obeat cim rationem magis distingvmir a s ventibus quod fit per

'irgulas. Depreliendes tamen x alias continuatas constructio

43쪽

a . nes, in quibus voces quaedam ob propiorem ac relativam signi ficationis naturam per distinctiones maiores a se invicem non possunt separari, e. g. Es ANXVII. 18.

Ubi amicabili quasi vinculo priores tres voces sunt comatae; quare prima distinctionemrva abscinditur; duae vero mediae nectuntur, addita maiori dissinistione post vocalem M. Contra autem, si disti octiones intra propositionem ita comparatae sunt, ut voces per se distinctas & vi syn tactici nexus antea rion constructas occupent, plane alia habetur ratio, & inverso ordine distinctionum sedes locantur, quod& ultima membri hulus Verba docent; Id quod & hic exemplis illustrandum. e. g. V. s.

defcatorum convivium singulum coniivium

P hac propositione sensus absolutior est in vocibus πῖ adeoque, qyum in fine quinque. hicqvatuor Virgulae adduntur, quia persectior sensus ibi relinquitur, & proxime praecedentit 'um z, tres adscribuntur virgulae. Si vero prima verba lego rema sensus est impersectior; quaerei dum enim adhuc est, cuinam convit iumstparatum ρ & respondetur e textu . per sequentia verba 'uvn , , , adeoque magis distinguuntur, quam n mae, cui duae debratur, &pruinae voci una tantum adiudicatur. Haec erum cum sequente fuit constructa, & iuxta reg. I. membriu iterum divisa; Se , nullum habuit nexum syntaetacum, quare etiam iuxta membrum hoc soletius quam Uan distinguitur. Es XXV. 8.

Sensus est magis completus in voce rxu , quam in praecedentemn); hinc magis etiam dissinguitur,& itidem Maiorem ha- et distinctionem,quam n r. Hic enim iuit constructio ibi non.

44쪽

Tres priores voces semi propositioni ' quasi constituunt, & sic omnino maximam accipit disti: ctionem, &p ma rem, quam . Licet enim ultimae voces videantur magis pertinere ad Σ Ush C; attamen cum hic immediate non intercedat constructio, ara tanquam vox per se distincta, maiori distinctione divellitur. Plura non adseram exempla, qV n tam cuilibet sensui regularum ex allatis luculentςr constat 1. Sicut quoque cenouationis divinae indagator coniunctiones, distinctionum proporti0nes, partim ex subsequQuibus regi iis, quae ubique per empla, secundum has duas priores

las e minat', declaran ; partihi eri ipse praxi magis magis'; addiscere intera i

i) Titulus seu inscriptio Psalmi unica voce constans, qua ies sunt Ira' , & bis reliqm

illius versiculi argumento, cisi praefigitur, minus inter dum contradistingvi ur, accinendo distinctionem - . . . 'orem, ut: Ps XX, . r.

45쪽

Si enim duae essent propositiones . hoc modo fuissent v ces in iis distiis endae : Sederunt -- ρου lirum s sino ba - insen. s lPronomen relativum a suo nomine, nod respicit, distinctione maiori, ut apud tinos m) non du

qua gentem -- Dominus locut--Η alam mori. m. bel regi serris is o Parenthesis Hebraeorum invoce illa, qua clauditur, m d in aliquam constituit distinctionum sedem , nullac maior debet praecedere, ut: Jer XLI,

si auris D idis Deum quaerere cuit ConserJes XLV. 3. . Ps XLV. Prov. III. QTransponuntur etiam hic nonnunquam sedes distincti num, tum intrapropositi Mena, tum in terminis propositionum, quando scilicet ob moderamen sermonis, &emphaticam nec rerum divinarum gravitati incongruam prolationem, loco distinctioni minoris maior adhibetur, vel vice versa. :G

Gen.

46쪽

mn. I. M.

.magnos cetos Drau creavit-o

bonum-pνοd Deus vidis of Moeciem erundum Hic maxima distinctionis sedes esse deberet in voco sed illa, ut ex accentibus patet, ad voces traia lata est. Et hic est Spiritus Rasteriscus, quo lector iubetur contemplandis hisce DEI creaturis intentus esse, immensamq; in iis omnipotemtiam, sapientiam & bonitatem celebrare. in alis em - atica distinctio etiam iri Decalogicae Praeceptivae voce να - Exod. XX. 2. 'Deuter. V. c. occurrit a Sic &Gen L .EDDCcVII. 36. LIX.ar. Jer.X. u.Amos IRIO.dclivi Eb. Ps r. XLIV. 6. m. 3. M.

antegri vasculi sunt vel longiores vel breviores. In libris . prosaicis Versus ad minimum constat tribus vocibus, ut Genes XXVI. 1. XLII. o. YLIX.i8. Num. UI. 8.Deur. IIL is. XIV.3. ii. XXIIX. s. ir. M. Et semel duabus Malisaphatis. Num. XXVI. u. NunqVam autem ustra quadraginta voces excurrit. In libris vero metricis ersiculus ad minimum constat quatuor vocibin; nisi ' quod interdum titulus Psalmi, & in Jobo denunciatio personae sermonen. γrdientis tribus etiam absq- vatur vocibus.

48쪽

in qVa vocis syllaba quit et accentus sedent suam

pra in Prolegomenis sitit ostensum diHi tamen etiam notetur, quod V accentus in Voce natura penacula, auti ' exeunte in geminum Schva, , aut Patacti furtivum vel sequente Dilli, nonnunqVam gemini appareant , sintq: Pochta Ea rvdem in tali voce perpetuo gentinatur, ut: vin Genes L α. Reliqui interdinii , ut

Gen. XVIII. U. MEMBR. t

IMperator maximam distinctionum sedem

in fine versus semper 'ccupat, qui & in maxima ab hac cintra versum ponit situm vicarium

tit seires i. t.

o ari' facie uper recubans DG fini πι- cer Menipla alia ubique occurrunt .

num. L

49쪽

hic E libere vel eundem vel proprium vi im

ponit , qui tamen subdistinctivus Athnachi maximus assumendus ad minimum insua ditione duas v0ces requirit, & ordinarie in remotissima seu maxima distinctione adhibeturis

Si autem d, plures tribus distinetionum majorum sedes praecedunt, in intermediis repetunt etiam in ultima Athnach, vel hunc itςrum , 0 vel' data debis conditioris in Jibere assimi I, Ationec' JGα Ti. s; Σ ΙΠ

. elegantia

. - opero ' , stolium festinando conser par n. Gen. N. i. VIII. 3. XIV. ao. XX. IV.

50쪽

. a gescite fur secare et o M

SEARCH

MENU NAVIGATION