장음표시 사용
241쪽
Hoc ipsum mereri poenam, utut causa turbae justa possit existimari, Rem bonam & aequam, malam & iniquam feri, si quis iniqua ratione ius ejus perseqUatuti Itaque iustum hic aliquid & aliquid iniquum esse considerandum. Ju-hum in causa. 1niungendum ideo aucibus ut Militi, si quid oporteret satissa cerent, & suo etiam tempore ac loco de iniquis Ducibus sumendum esse stippii sutii. Iniustum in turba ac imotu. Im
ponendam igitur turbatoribus poenam. Neque enim nunc, cur tales sint Ad tales lautum Reipubl. causa considei rari.
placuit haec sententia, ut satisfieret &votis militum & pariter belli di sciplinae Votis, ut integra stipendia solvenda mi. liti imponerentur 3 Ditaplinae, ne deo
EVENTVS. Supplicium extremum de Turbatorum potioribus sine turba sumptuni est. Nam eodem decreto, quo inferabatur
242쪽
noxiis poena ob turbas excitatas, pariter vi tollebantur turbarum carisae.
nquissima cuiusvis privati & sub
clitorum causa iniqua est, ac idcirco me retur poenam, ubi quis eam persequiinr. sum praestente damno Reipubl. Pro uti litate mit in Imperiorum recte inter Gentes censit inu semper & receptum cst, ne subditis permitterentur accusationes eorum, qui Jam non tantum funiguntur Magistratu, sed in prauens et-sam expediunt,quae suae sunt functionis. multo minus excitatae adversum eos turbae, quaecunque tandem praetenda- iur causa ferri debent aut tolerari.
ω Impetuntes ex patrimonio Me Dom. nio aliquidpos int alien re donare, mimpis suis aut aliis exinandis.
243쪽
Galliae Rex ad excutiendam neceSsitatem quandoq; eVe- ruentem , singulis annis centum aureorum millia ex
C ASUS XXXVI. M H loria Gallica re u
Regio patrimonio alienare, ideoque in Comitiis Blaesensibus ordinum con sens
su idem expetere annitebatur ; ita tamen ut ista domantalia I gia autoritatu alienata a Succes re non deberent rovocari. NTENTIAE. Bellensius; si egis Orator, his ratio nibus petitum Regis sui stra abat. I. Regem ex plenitudine Majestatis in suis territoriis, quoad administrationem& alienationem omnia in sua pote-. state habere, adeoque etiam eorum conis tractus haberi pro lege.
244쪽
111. iniquum esse, Regem non ςum
aliis ingenuis hominibus parem habere libertatem, cum libertate cunctos praecellat. Praescindi autem per hoc libertatem, si alienandi potestas de Maiestate derogaretur. . III. Nullum virtutem magis splendestere in Imperantibus quam divinam Iibertatem, & proprium quasi principum esse dare. Adeoque qui principἱ libertatem denegaret , ipsum Nomini Regio gloriam invidere necessum esse. IV. Si privato liceret & auferre &transferre dominium suum praesertim ex causa; multo magis & Regi res suas alienandi arbitrium debeat reservari. V. Etsi etiam donare quid velit Rex ex fisco, tamen id etiam non fore incommodum aut iniquum, cum &Fiscus ista Dominio Principis sit constitutus.
IV. deuid quod si alienatio a potentissimo telo, necessitate urgeretur.
VII. Cum Episcopus, qui bonorum Ecclesiasticorum procurator & admini-sirator, non Dominus est; propter bene, merita
245쪽
murita res alieni iuris potest alienare, multo magis Rex, qui stricte possessarum rerum Dominus, & cuius proprium est, donare, bonaque me ita compensare . donandi libertate gaudeat. Contra haec argumenta insurgebat Emarus Bur legalensis praeses, & Ordinum nomine respondit; nullo modo aut casu alienari a Rege natiim unia coronae posse.
L Quippe cum Rex tantum usu ructuarius sit , penes quem non sit pro prietas, quam Regnum sibi soli reser
II. sic quoque hanc legem non a necessitate infringi, quod per exempla plura posset veris cari, si non solus Johannes Rex, apud Anglos captivus, id satis probaret. III. Connatam esse legem regno rquod nihil alienandum sit de Domanio: Sicut & in Polonia, ubi nulla necessitas at tendatur quae legem istam possit mus
246쪽
aas Ex HisTORIA GALLICA IV. In aliis quoq; Regnis istud statutum suam vim habere. Ut nemo Imperantium quicquam possit alienare. Hun- garos eo respexisse. An glos itidem ex Capitulatione Edvardi anno Ia 8. facta sciat&Hispanos. . V. Ad haec Reges Galliae nedum E clesiae quicquam potuisse donare praeter ordinum consensim, utut causa ista videretur maxime favorabilis. Dicebant enim Domanium simile esse corpori humano, cuius unica sublata parte, totum redderetur mutilum. Nimirum,naim-
ma parte Domanii alienata, minui quo que & mutilari iura regia i. V. Quamlibet alienationem Doma- nil expresse pugnare contra Principis promtisa, quibus sub ingressu in imperitium iuramento se obstrinxerit , quod nihil a Domaniatibus extra optimatum
consensum velit alie na re, quo certe periculum faciat fidei & subditorum amos
247쪽
bant Ordines, Amaro ora tore, net et iam Regis in ignationi quicquam con- Cedere volebant. Ita remissus est Belleriraeus, Regis Orator, & alienandae partis Domanii com mentum e an it.
AVENTUS.Invsolatum Regni corpus persistebat, quod rebus istius aetatiς commode inserviebat. Quippe cum, extincta in He inrico successionis serie, in Regno turbae mulli, excli rentur, tuae, corpore Regni non adhuc integro, sed in partes deducto tam facile non potuissent con
poni, iay aDICIUM. Geminum mihi videtui Regale bo-mian: alterum Regis alterum Regni: sive alteium imperatoris alterii mim perii. Illud appello privatu istud bonum quod absolute dici potest patrimonium Regis, seu bonum patrimoniale Regis: hoc vero publicum est, & dici potest Pisia
cale, quod Imperans accepit cum regi
mine & ipsi, territorio, per successionem aut elecitionem in se translato. Hoc
248쪽
possidet respectu dignitatis acceptae; illud respectu personae quod extra imperium &sine consensu potest ex arbitrio alienare. In res & bona personae , plenam alienandi potestatem nemo potest ipsi denegare. In Domani alia autem Imperii & Regni nullum ius ipsi
permittit Lex sundamentalis , quae ipsum obligat ad non alienanda, quae cu dignitate Regni accepit. Interim bona, quae Imperantis sunt qua talis, ex Iunio Bruto iterum in duplici disserentia postlimus accipereis, quarum quaedam sic spectant ad Regnum & Imperium seu coronam Imperantis , ut ad vitam Imperantis & ad su- Unenda onera communia destinata sint. I uaedam vero non spectant ad Domaniam, quorum loco habenturis bona Vacantia, quae omnino deseruntur
Fisco ; aut quae ex crimnae Perduelli- onis ad Principem devolvuntur, vela lia causa , quae si non incorporentu
Domanio, origine quidem fiscalia sunt; sed postea fiunt patrimonium Regis,
249쪽
quae ex voluntate Princeps alienare potest, aut retinere. Et hoc est , in quo multi falluntur, quod res quae in fructu sunt patrimonii, cum rebus patrimoniicitia fundant,& nonnulla sura Regi aut Impera uti propria non sine Judicii Iaapsu Imperantibus negent. DIS V IS IO.
momodo ministriPrincipum s Supremo rum Magi ratuum agere debeant, Vbi in remotiorib/u locis quaedam venda accipiunt in mandatis, quae vident creerio intelligunt se non ni curis maximo ου damno ου motu subditorum possedare essem.
politana risu IQ. a Emporibus Caroli V. Vice- Regi Neapolitano in manda- is datum est, ut de inquisitione Diploma promulgaret, Insquisitorum quo conses una aci
250쪽
Senatum Neapoli instituendum curaret. Sunt autem inquisitores Extraordinarii iudices, qui in cuiusque Religionem posthabita communi & recepta judicio rum formula inquirerent, quorum arti cum saepe sub falso Religionis praetextu in vitam&bona optimorum vis inferretur, Neapolitani memores pristina Libertatis, clam, palam magnis motibus asseverabant, haut unquat passuros ut
inquisitio in Ditionem suam invehere- proindeo Quid hic vice- Regi agendum, & quomodo Mandata Caesaris forent explenda. SENTENTIAE.
Alii, ut, in hoc negotio tam dissislsi
& praesenti cum periculo conjuncto, nihil quicquam moliretur, censebant consultissimum. I. QuiaVice-Rex rostituturus Caesaris Autoritatem videbatur, si talia ejus urgeret, proferretque mandata, quibus non effecti si intelligeretur Caesarem Ueble, quae exequi non posset.