장음표시 사용
551쪽
I 3 QvINT. G. 5, cap. io Vtrum quum Cottam appetisset, aut quum ipse sese conaretur Occidere, telum ei e manibus ereptum est 2
incliterit declarandae suae in illos Perpetuae voluntatis roditam antem ah illo eo eonsilio putem , quo postearat nimirum ut quemadmodum illae consulatu . sie haec quaesturae ipsiua qtina monumentum exstaret in quo primo veluti gradu honorum administrandaeque reipublieae tantam sibi continentiae diligentiae humanitatisque laudem sibi comparasse videbatur, ut nullam unquam ullius quaesti ram praestantiorem et clariorem fuisse existimaret. Qua de re Plura chiis in eius vita . et ipse Cicero inde usione Planes. Tempus Porro. quo ea oratio habita Est quum ex Lis. dem quorum Paulo alite meminimus Pediani loeis colligi, tum ex ipsa quoque orationis inseriptione et libro de laris oratoribus plane cognosci
Quod non detrectare Moe fragmen. tum eruit Patricius ex Frontonis li-hro. qui continet exempla elocuti
quaestorem eius qui cum L. Lucullo consul Propontidem et Bithyniam sorotitus bellum adversus Mithridatem Ponti regem Parum selieiter est, litus, eumque Cottam ob insidiarum suspiciori a se removisse tradit Dioliti. XLV l. Defendisse autem hunc videtur de maiestate quum crimini duretur quod da ei hariis militum detraxisset, idque crimen M. ipsius Cottae testimonio premaretur. aee autem ex verhis maxime Quintiliani colliguntur qui lib. V e. ixita seri-hit obticitar mio, quod de mitita
cibariis detraxit; amertim crimen sed contrarium oste/ιdit Cicero. quia iidem accusatore obiecerunt Omio quod is Moluerit largiendo corrumpere exeriniatum. Et Fortunatianosci ει - - βω- eat qua iudicem nobis prae aramus, quum aut quaedam nobis obstine. et illis rimum occurrendum est ut
feci Cisero, MAPio contra M. Collae auctoritatem. Item Quintilianus lib. XI. eap. i: esto in Cottam graMissime dicturus, aliter agi P. Omii causasoterat, I n. M tamen praefationa excusaMa ού ii sui necessisatemu et lib. . c. x: Fortissime in Maseris quod ea iudicibus mala ericidosum et Pro mismone pluribus ne illud actionis ge
lib. X, e. o Fit etiam ex duobus quorum neces1 est alterum erum essendi adseemariololestas, si it-que ut utrum elegerie noceat. Ea rhoe ieero pro Omio; imitam a metisset eici. purgandas insidias quas mitis CG-tae Melas insimulabatiιr retinent.
Quo pertinere arbitror verba illa ex III libro historiarum Sallustii prolata Nonio Oreius postquam orana nihil ρ siciebaι, timide esis tectum ρο-
552쪽
34. QvINT. ibid. J Quos educere invitos in provinciam non potuit, eos invitos retinere qui potuit 2 5 uvINT. lib. I, cap. Jot enim verisimile non
est, tantum scelus M. Cottam esse commentum. Quid7 hoc verisimile est, tantum scelus oppium esSe eon tum 236 FRONTO J Questusque mecum est. 7. MARCELL. lih ACLEtenim multum posse ad salutem alterius, honori multis parum potuisse ad exitium, probro nemini suit. 8. QVINT IA. 9, ωρ. Lo amorem mirum Do benivolentiam singularem l
39. NON ivs Confiteor Hoc ego non solum confiteor,
gionem ex edire eonatus a Cotta ulis seioque immditur. Sis. Quos edueere inritos suintilianus eodem ita loco: Non dubito Meo quoque, care .nsequentia, quamina ex prioribus dent argumentationem ad ea. - risequuntur, quorum quidam esse, inerunt actionis die dueere inritos et . ero elant, ut Oppium
non a Cotta dimissum, sed invito Colla prosectum esse ostendat. SIG. At enim verisimile non est O . t. lib. V α xx Communem, qui prior dicit. eontrarium Iacit. Est enim eon trarius quo Mersarius bene uti P rastris Aeenim non erisimile est ela.. Lib. I. In utim est enumerare tit Cotta detraxerit auctoritatem; et V. I, Sumrba, ut in inpium ex πλIaceum. Addit Severianus . miserierediam πω mo ere. si ab iis nos impugnari aerimus, quo- auxitio tuti esse deberemus, ni dictum Midetur. Si . Etenim multum osse Sumtum ex Maree lino lih. XXX Is ratis Mox est Per tua, inquit, ocentis, ignoscietori, quam ivsitim quid sit ignorant . Vnde motum, inquit, existimo Tι lium raeelare Pronuntiasse , quum defendere in ium: Etenim mul tam Posse et PAT . i Manilium hune aecusatum fuisseeonstat, vel quod iudicium Cornelianum Per operarum duces turbavisset, Cominiisque Cornelii ac satori in mortem ntentasse ieeretur, traυ-dianus significat in praesutione Cornesianae primae, vel, ut Plutaretius
553쪽
uo. PRIM. lib. 7 D Non modo hoc a Villio Annale,
sed vix me hercule a Q. Mutone factum probari potest. vi. PRIM M. 6 Essetne id, quod Meno nun-22. SERVIVS 2. Georg. J Arcades se proselenos esse
seribit in vita Ciceronis repetunda-Tum Defensum fuisse a Cicerone illud quodammodo agmentum indieio est, quod in prima Corneliana exstat his verbis PeliMisse a se sisee Cornelium ut exponit Aseonius , si is purum ipsum , ut aeribit Plutarchus. tit eausam Manilii defenderet. Idem autem Uerte signis at tum Plutar-ctus ibidem , tum etiam fragmentum
bit ibidem seonius. Quo quidem in loco quaeri potest quando videri
possit a Cicerone esse de usus, auum iudiei non resnonderit oua de re ego saue ita statuerem vel revera non respondisse eum iudieio, atque ita Ciceronia oratiouem hane
scriptam tantum ad Cornelii petitionem, et deinde in commentarios ipsos eum multis alii orationibus resatam, nou etiam habitam fuisse vel quoniam habitam suisse orationem Plutarchus scribit quui priore actione respondisset, ad quam fortassis maiore spe patrono Ciceronerat, Itera non respondisse, ad iudiei a deinceps adsuisse quum iam videlicet non obscure intelligeret
ex iis , quae priore actione non dissicile animadverti poterat, se iudiei eotidemnatum iri Sicut Veserem quoque secisse Pedianus sua in secundam Verrinam latione scribit. ATR.
quamquam tenuis . tamen certa memoria est. Primum enim Quintilianus lib. I, c. si ita ait Cinero ρ- -- danio testem . qui primam eius literam dicere non posset, irridet. Deinde Ser- .ios in si Georg. itaci Arcades a re
seleno esse as erere . id est ante ει- nam natos esse Cicero in Fundaniana commemorat. Qui etiam Prisciauus
lib. VII ex oratione pro Fundanio verba Mn modo hoe probari, test, proseri, et Melthius ia libro de definitionibus ait, have descriptionem Ciceronem pro Fundanio adhibuisse. M. deuique Fundanii a Cicerone deseus meminit Q. Flatae in libelIo de petitione consulatus. Sic. abiis est haee oratio biennio illo ante consulatum Ciceronia, quod apparet ex eod.
locos. Fr de pet Cous. ATRL- Arcades Ausus sum hoe fragmen. tum recipere, Servii avetoritate conlamotus in lib. II Virg. Georg. De antiquitate Arcadum si cauit vid. IFastorum Orta prior linia de se ai
554쪽
23 sEa v I viii Aeneid. J Commissura. M. Acuo in Poet. J Puncta. 25. BORT. de definit. Descripsisti ne eius necessa rium, nostrum competitorem 2 istum ipsum, cuius nunc studio et gratia tota accusatio ista munita est.
cuius fragmenta seruauit Asconius.
ereditur ipsi A magno tellus Areade nomen habet. Et lib. II: Antea emgenitum terras habuisses nων -- des et luna gens yrior illa Dit. M e . initii huius loci etiam Lactantius
Plaeidus ad illud Thebaid Sist. IV:
Areades huc eterea astris unaque Priores Cicero Pro Fundanio Pini ni eius meminit, quum de nobilitate tractaret unde vides qua occasione Arcadum roselenorum mentionem
u ns sum et oeilem alteraim adi ieere ex eodem Servio in IX Aeneid. . ubi Servius eommissuram tabula rurn coniunctionem exponit ex uetoritate Ciceronis in Fundaniana utitur autem meterea commissurae vocithulo Cic. de N. D. l. t e. 56, et de niversitate. PATR.
Punctan ero inmoratii p. ad Pisones, puncta , inquit, dicuntiario uti austragia mus est hoc Merbo εα in Fundaniana. ID. i mobilissima in primis haec eati insa putatur quam Cicero dixit pro C. Cornelio de maiestate, quod quum eΕΑseonii elegantissimo commentario intelligi potest, tum vero etiam ex aliorum multorum , quorum verba
non pigebit asserre. Ac primum quidem, quod exstat apud Lactantium lib. VI, cap. a Ciceronis ipsius iudicium debet esse gravissimum, apud
quem Catulus in Hortensio philosophiam rebus omnibus praeserens, malle se diei vel unum parvum de ossieto libellisi i quam longam orationem pro seditioso homine Cornelio. quasi vero taee Crirneliaua defensio longe inter omnes alias maximis et quentiae laudibus abundaret, et eiusdem a ratore qui in exemplum earum de sensionum quae varietatem haberent hanc ipsam attulit. dde hue testimonitini Cornelii Nepotis, qui, ut scripsit Hieronymus adversus
errore Ioannis Hierosolymitan . . memoriae prodidit, se praesente iisdem paene verbis quibus edita est eam pro Cornelio seditioso tithuno defensionem peroratam. Quid de Taeito dieam qui in dialogo de oratoribus seripsit ita Satis constat C. Corne
titim, et M. Scatiriam, et T. flutonem. et L. Bestiam. et P. Vatinium conωrsu totius eiMitatis et aecusatos et defensos Possum etiam Commemorare, ut huius causae saepe meminerit Quintilianus atque exempla artisetosaeeIoquentiae inde saepe petierit, quod non nisi eognita et testata eius nobi- Iitate rei set. Hinc enim illa simi
Lib. V : me sortibus modo, sed
555쪽
etiam fulgentibus armis proeliatus est in eania Cornelii Cicero qui non
assectitiis esset docendo iudicem tan. um ae Latine Perspicueque dicendo, ut populus admirationem suam non acclamatione tantum, sed etiam plausu eonfiteretur. Praeterea lib. VI, e. s. ita ait Insnitum est enumerare, ut Cornelium ipsa ose ionis sidueia eri merit. Et lib. V. est, i 3 Testes in Cornelium accusator lecti a tri noeo meis milicetur Dei hoc Cicero su- PerMaeuum tila ipse fateatur. Item Quod autem mavi, referre . τι quid
que ac sator modo dixerit, huc pertinet, ut si est minus speiacuer loquuttis ins eius Merba ponaratim si aeri et Mehementi iastis heril oratione, eandem rem nostris verbis mitiori sproferamus, ut Cisero Pro C Cornelior
in eodacem auigil . Et LIV, e 3 Pro Cornelio, inquit, Omlaris illa inretitiam Cn. Pommi commemoratio, in quam ille dirinus Orator Meltignomine imo ductis cursu dicendi teneretur abrupto quem inchoaMer sermona , diMeriit. Hoc autem credo
fecit quod C. Cornelius Pompeii quaestor suerat. De quaestione porro huius causae idem lib. VII cap. iEst enim interim erat itio daqua inter utramque Partem conMenuria Cicero dicit: Maiestas est in imm-rio atque in omni viali romani dignitara quaeritur lamen an maiestas minina su .ur in causa Cornelii quaesitum est. Hane autem causam in duas
partea fuisse divisam, praeter Asconium Cieero etiam ipse et Priscianus signis ut Cicero enim in Oratore se ipsum in secunda Cornelianaeitat. Priscianua Ciceronis exempla profert in hune modum : Cicero reo Cornelio in primo et in secundo Iam vero causam quatriduo peroratam
tetidit eriam Plinius libro timopistolarum quum scribit Cicero pro
Cluentis ait, a loeam a usam elere insusum solum perorasse, et pro Corinnelio quatriduo egisse; ne dubitare Possimus, quae Per plures dies, ut necesse erat, latius dixerit, postea recisa ac purgata in unum Iibrum grandem quidem unum tamen maris
classe. At aliud est actio, aliud oratio. x his autem intelligi potest, quum longam orationem pro Cornelio in Hortensio dixit, priorem intellexisse. Quin etiam huius orationis meminit Boethius libro de disserentiis Topicis Cicero inquit,pro Cornelio. quod malam legem tulit, quod legendo eradicem intercessionem sMsistit.
qtio seimtionem Iecit. Postremo de nccusatore etiam Cornelii P. Cominio
sic ipse seriptum reliquit in Bruto et
amicos nostros, qui nuer mortui sunt, P. Cominium mulinum , amo accusante effendi Cornelium in quo et comi milum dicendi Sentis, et acreece editum fuit. Quod autem ita a glimento Asconius Cotta et Torqnato coss. hanc habitam scribit. Post a num quain superiores intelligit eas.
quas pro Q. Gallio, M. Fundanio et
Λ. Cluentio dixit, ut supra ex libro de petitione consulatus significavimus. Quod semo in eodem argumento vulgo lagitur Eam tulit inoιtis vitismatibus, qui et auoos gratificari
solebant, satis certum est Iegendum qui e patici; nam et sensus hoc Po- gluttit, et loquendi antiqua ratio Sensus ex Prioribus verbis exprimitur iEaque insa aenatusconsutia Per μα--los admodum sebant Locutionem
comprobat Livius lib. X quod, tili ius sit, iubeat inius, quam Patres aratis centiar. Quod scriptum est
Praetere . sequente deinde anno L. Torquato Cos quo haec Oratio a C cerone praetore dicta est, satis ap-
556쪽
turam ge erit, praetorio nota Prae
tore esse legendum. Quod etiam post scriptum est Ex S. Coa praesidebam et iudicio, malim ita legere: Ex S. e. onsules aerario praesidebant et iudiei, hoe enim post etiam factum est Pompeio eo utile in iudicio Milonis S G. Haec oratio implere poterat, ii ex Asconio coniicio, viginti amplius folia excusa, qua quidem magnitudine
nulla in sere reperies inle eas orationes, quae Cieemuis ni meraretur. Ita
que nou immerito in Hortensio hane istam orationem longam vocat, et
Plivios lib. II epist in hune grandem librum omnia quae per dira quatuor latius dixerit eoarctasse diei Cieeronem. Nune si frusta omnia lacera WArsimque dispersa unum in locum congerautur, vix solium ex ea retinemus. Meminit huius quoque orationis Fortunatianus lib. II Rhetor Hurm orae , inquit, Plenae νω-εaeque ponuntiar irridendi MMersarii gratia , si ho augeaι, de qua nulla quaestis est, ut Cicero pro Cornelio maiestatis. De dispositione autem eius orationis si scribit Martianus Capella lib. V ubi agit de dispositione:
In oratione, inquit, pro Cornelio primo restitata sunt erimina . quae sequuta sunt tribunatum. Ose ad istatim tribranarum rectaraus est Iacina quo.
dimositio inquit, arescivilia , ut dis
Cornelius homo non improbus vita habitus est. Fuerat quaesitor Cn. Pompeii, dein tribunus pl. C. Pisone consule hiennio antequam hae dicta sunt. In eo imagistratu ita se gessit, tit iustior, sed pertinacior ideretur. Alienatus autem a senatu ex hac causa. Retulerat ad senatum , ut , quoniam exterarum nationum legatis pecunia mutua magna daretur usura, turpiaque et famosa ex eo lucra fierent, ne quis legatis exterarum nationum pecuniam expensam serret. Cuius relationem repudiavit senatus et decrevit satisfactum videri eo S. C. quod ante annos aliquot Cn. Domitio, C. Caelio consulibus factum erat, quum senatus anie pauculos annos illo S. C. decrevisset, ne quis Cretensibus pecuniam mutuam daret. Cornelius ea re offensus senatui, questus est de ea re in concione, exhauriri provincias
usuris, providendum ut haberent legati unde in praesentia pe-euniam creditoribus darent promulgavitque legem , qua auctoritatem senatus minuebat, ne qui , nisi per populum, legibus solveretur quod antiquo quoque iure erat cautum. Itaque in
omnibus S. Q quibus tum aliquem legibus solvi placebat, adi ieierat solitum, ut de ea re ad populum ferretur sed paulatim
ci iustior sed pertinaeior Manutius coni ut iusto pertinacior.
557쪽
ferri erat desitum, resque iam in eam consuetudinem venerat, ut postremo ne adiiceretur quidem in S. C. do rogatione ad Populum serenda , eaque ipsa S. C. per pauculos admodum fi hanta Indigne eam Cornelii rogationem tulerant potentissimi quique ex senatoribus, quorum gratia magnopere minuebatur. Itaque P. Servilius Globulus tribunus pl. inventus erat, qui αCornelio obsisteret. Is ubi legis serundae dies venit, et praeco subiiciente scriba verba legis recitare populo coepit, et seribam
subiicere et praeconem pronuntiare passus non est. Tum CDP.
nelius ipse codicem recitavit quod quum improbe fieri C. Piso
consul vehementer quereretur, tollique ea re trἰbuniciam interocessionem diceret, gravi convicio a populo exceptus est. Et quum illo eos, qui sibi intentabant manus, prendi a lictore iussisset, fracti eius fasces cuncti, lapidesque etiam ex ultima concione in consulem acti. Quo tumultu Cornelius perturbatus eoncilium dimisit. Actum deinde eadem de re in senatu est magnis contentionibus. Tum Cornelius ita serre rursus coepit, nequis in senatu legibus solveretur , nisi CC affuissent, neve quis, quum solutus esset , intercederet, quum de ea re ad populum ferretur. Haec sine tumultu res acta est nemo enim negare terat, pro auctoritate senatus esse eam legem , sed tamen eam tulit invitis optimatibus, qui vel pauci senatusconsultum sacere solebant. Aliam deinde legem Cornelius , etsi nemo re pugilare ausus est, multis lamen invitis tulit, ut praetores ex edietis suis perpetuis ius dicerent. Quae res tum gratiam ambitiosis praetoribus , qui varie ius dicere assueverant, sustulit Alias quoque
complures eges Cornelius promulgavit quibus plerique collegae intercesserunt per quas contentiones totus prope tribunatus eius peractus est. Sequenti deinde anno M. Lepido L. Vol Cutio Coss. quo anno praetor Cicero suit, reum Cornelium duo Patres Comi uti lege Cornelia de maiestate secerunt. Detulit nomen Publius , subscripsit Caius , et quum P. Cassius practor decimo die , ut mos est adesse iussisset, eoque die ipse non affuisset, seu avoeatus propter publici frumenti curam, seu gratificans reo circumventi sunt ante tribunal eius accusatores a notis operarum ducibus, ita ut mors intentaretur, si mox non desisterent. Quam perniciem vix effugerunt interventu consulum, qui advocati rei descenderant. Et quum in scalas quasdai C inini fugissent, clausi in noctem ibi se occultaverunt , deinde per tecta vicinarum aedium profugerunt ex urbe. Postero die quum P. Cassius assedisset , et citati accusatores non adessent,
558쪽
exemplum nomen est de reis Cornelii Comini autem magna insainia flagraverunt vendidisse silentium magna pecunia Sequente deinde anno L. Cotta , L. Torquato Coss. quo haec oratio a Cicerone praetore dicta est, quum pri in pars M. Manilius qui iudicivi per operarum duces turbaverat deinde quod ex S. C. anno Coss. praesidebant, et iudicio non respondisset
atque esset damnatus recreavisset , iam accepta pecunia tollere ait Cornelium lege maiestatis. Res acta est magna exspectatione Paucos ante me ergo Cornelius , perterritus Manlii exitu in ivdicium adhibuit, ut ne clamor quidem illius ab adu eatis eius oriretur. Dixerunt in eum infesti testimonia principes ei vitatis, qui plurimum in senatu poterant, Q. Hortensius, Q. Catulus, Q. Metellus Pius, L. Lucullus, M. Lepidus. Dixerunt
autem hoc vidisse se, quum Cornelius in tribunatu codicem pro rostris ipse recitaret quod ante Cornelium nemo secus existimaretur volebant videri, se iudicare eam rem maguo perea crimen imminutae maiestatis tribuniciae pertinere. Etenim prope tollebatur tutercessio , si id tribunis permitteretur Cicero, quia non poterat negare id factum esse , eo contagit, ut diceret , non ideo , quod lectus sit codex a tribuno , imminutam esse tribuniciam potestatem. Qua vero arte et scientia orationis ita ut et dignitatem clarissimoruin civium , contra quos dicebat, non violaret, et tamen auctoritate eorum laedi reum non pateretur. Quantaque moderatione rem tam dissicilem aliistraetaverit, lectio ipsa declarabit. Adiumentum autem habuit, quod, sicut diximus, Cornelius , praeter districtum propositum adversus principum voluntatem, cetera vita nihil fecerat, quod magnopere improbaretur praeterea quod ipse Globulus , qui intercesserat, aderat Cornelio, et quod ipsum quoque diximus, quod Cornelius Pompei Magni quaestor fuerat apud duas praesecturas equitum Rom. et tribunos , et ex tertia quoque paries pud plerosque exceptis iis sa in iliaris principum civitatis. Res
acta est magno conventu , magnaque exspectatione, quis eventus iudicii suturus esset. A summis viris dici testinionium i et id quod ii dicerent, confiteri reum animadvertebant. Exstat oratio hominis accusatorisci quam sumere in manus est aliquod νperae preti uim non solum propter Ciceronis orationes, quas pro
Deinde quod ex S. C. anno Cosa malehat ex S. c. ambo Coss. Scri. praesidebant et iudiei Legelido inopinor, deinde quod ex S. C. eo anno Paucos ante me ergo Legendum C s. raesidebant iudicio. Popna videtur,aticos amicos et go. D.
559쪽
C melio habemus , sed etiam propter semetipsam Cicero ipse significat, quatriduo Cornelium defendisse, quas actiones Eo tulisse eum in vas orationes apparet. Iudicium id exercuit Q. Gallius praetor.
26. Risc. lib. 6J V ab Iove optimo maximo Ceterisque diis deabusque omnibus opem et auxilium
Petamus. Hoc fragmentum orationis Cornelianae ad primam refertur a Graerio.
Versu a primo Pester CLXIPostulatur apud me praetorem primum de pecuniis
repetundis. Prospectat videlicet Cominius, quid agatur. Videlicet homines laeneos in medium ad tentandum periculum proiectos. Quid Metellus summa nobilitate ac virtute, quum
mediae homine foeneos Simulaeta essigiesque hominum ex foeno seri solebant, quibus obiectis ad speetaeulum praehendum tauri incitarentur. Ακ. Quid Metellus ' omnibus rebus ornata I Hoc exemplum asser hoc loco, quod vult probare desistere eum debere ah accusatione, quamquam neque .ccusaverit, neque secerit paetionem. Nam Metellus et postulaverat Curionem et destiterat. Confugit autem orator ad Metelli nobilitatem et ad C. Curionis industriam, ut tegeret id quod illi utilius. quam honestius fecerant. Res autem tota se ale habet, in qua quidem illud primum explicandum est de quo Metello hoc diei Fuerun enim tune plurea Q. Metelli Ex quibus duo consulares Pius et Cretieus. De quibus apparet, eum non dicere duo adolescentes duo autem adolescentes Nepos et Celer. Exin hu uiane Nepotem significati ius enim patrem Q. Metellum Balearie filium , Macedonici nepotem, qui onsul fuit eum T. Didio, Curio is, de quo loquitor, accusavi Isque Metellus moriens petiit ab hoe filio suo Metello, ut Curionein accusatorem suum accusaret, et id facturum iureiurando adegit. Metellus fecit reum Curionem, quumque interim quendam civem idem Metellua servum esse contendens vi arripuisset ae verheribus allecisset, Curio ussertorem ei comparavit. Dein, quum appareret eum exitum iudicii illius suturii tu . ut Bhercia indiearettae quem Metellus verberibiis assectum esse negare non P ierat inter Metellum et Curionem saeta pactio est, ut neque nrbitrium delibertate urgeret in Metellum Curio, neque Metellus ,erstaret in accusatione
Curionis eaque Paclio ab utroque iuramento eonfirmata est. Hue ergo it Iod
560쪽
bis iurasset semel irivatim a patre, iterum publico:
pertinet, quum iurasse dixit semel privatim et iterum legatum i in sellieet quum in Curionem calumniam iuravit Cum hoe autem Metello ieero postea simultates gessit; evasit enim Metellus malus atque improbus civis Asconius.
emendanti Ego si legendum puto;
aemel struatim et uerum lege C actum.
Hoe enim Meonius his verbis vult ostendere Metellum his iurasse, semel Pr,atim, quum eiu patrem Q. Metellum Curio aceus asset, isque Metellas moriens peteret ab ho filio suo
Metello ut Curionem aecusatorem suum accusaret, et id facturum esse. iureiurando adegit. Iterum lege coa-citiam, Milicet quum in Curionem ea- Iumniam iurarit se non calumniandi via Curioni liι--OMere, sed quod existime aes iustam causam F-ere.
Nam et actores quoque, qui litem aliis inseruat, ad iuris iurandi de ea. Iumnia vitanda teneri, manifestius est, bari debeati T. PDPria.
l ὶ Semel riseatim a patra it pal. Vulgo sic legitur: Quid mistius
legis deiecitis est ratione an in an Mero, mendose siue dubio sed quae menda ex commentatione seonii fortasse tolli possia hoe modo semel
minatim , iterum publiea lege delevius est. Si enim ait Moonius. Hue igitur illud pertinet quum iurasse dicit,
licet, quum in Ciceronem calumniam iuravit. Si enim hic locus siue du-hio legendum est non ut vulgo : Et iterum legatum scilicet quod sine ullo Dei sensu fiebat Sin. - Locum esse vitiosum asterisci indicant, qui plu- sunt in meo seonio In resti- Primum sensus ipse requirit verbum itarum, idque eum aperte est in commentario Asconii. Cetera attingere vix audeo. Quid tame siste Quum bis iurassae, semel μι--tim iterum verte ei Gliue lamenia deiectus est accusatisne an vi, an Meritate. In quo suspicionem omnem tolli C. Curionis Mirius etc. Ex Pono: Metelliis his iuravit Curionem aceti-sare, semel privatim, aiatre moriente adactus, ut testatur sconius, ver
hum uerum aperte et publice, legatus ut habent vulgares libri in Aseonii
commentario ut ego autem legendum existimo, lege actuari respondet enim illi a mire adaetus significatque iuramentum calumniae, de quo multa in libri ICtorum et lamen destitit accusatione, sive vic metuebat enim ipse quoque Curio nis accusationem, de qua Asconius in commentario sive veritate ut qui Curionem non tam ob ipsius culpam vitam, quam ob patris sui imperium,
oratore causae uterim serviente di-etum existimari debet : Quin tu igitia quoque . o Comini ac sator, de
ιistis . inquit ac satisne tua prae- aertim quum in hoc Metelli acto ne quid prorsus tum subesse existimare possis. Usius Iacιa et Curionis probitas avia etservecta. Hoc enim addidit teste seonio , ut tegeret sic enim lego non ut est in omnibus quae vidi exemplaribus egeret , id quod illi utilius inter se quam honestius secerant. De hae autem eiusdem ratisaetiove vide in M. ait seripsissem, veni item alia