장음표시 사용
11쪽
ill l exemplis congestis quot poetas Apollonius imitatus sit, hoc est, quot ad poeta Studia illa ui sertinuerint, cognosci potest. Tamen etiamsi plura quam nos legimus fragmenta poes eos Graecae tradita essent, num uuam licto via illud efficeremus, id quod est officiendum de elocutione poetae alicuius epici disserenti, ut demo DNisit FiliuS, quomodo ipse poeta epistam illam here litalis neeeptam elocutionem commutaVerit, OVaverit, dita, erit. Quicumque enim operam dat ut vetusta et aliena a cotidiano sermone elocutione in carminibus Scribendis rutatur. facere non potest quin traditam
suae ipsius lingua auctoritate com-
illam limotus transformos et ductus sive Ilitanis sive verbis sompe novae res novas postulant 'imee 'siens humana novas profert noli 0nes Itaque S Urna Inoui 'Dque poetam ergo tantes hoc quaesiverimus, quibus robus. deinde qua de causa recedat ob IUΠIero, quan
valentes iidemum etiam im universae Ul rum Jn- quasi v0lutionse, ut nostrae aetatis o abuturo illi ill Rn vicissim ex hac in unius Iol sermonem quaest1One haud scio an lucri aliquid lis sivi rsam linguam Ognoscondam lilii Urtetur.
San hoo no oblivis amur cavendum quantum Apollonii locutio ab Homorte disserat'), dum adito cognosci potest, tum levioris Scire nobis m0menti est, nisi causas recedendi perspicere conabimur. Ulus autemus domonstraron opseram sederunt viri d0et1 0nnulli ut hoc, quod equidem videam, adhuc nemo. q. peumque igitur ad usum verborum, . . nil ἀ- Uos Alia Il0nii pertinent, ira tar aggrediar .
1 v. Wilamowitz, ultu de GegenW. VIII, 1, p. 2IT. 2 G. Hermann opusc. II, 36: tantum abest, ut Ap. Η0- merum utique sectetur, ut eius oratio ab Homerica mirum quantum discrepet de qua re qui plura, quam quae obiter inspectis utriu5que poetae carminibus currerint, afferre velit, satis magnum possit librum conscribere' 2 Ex libr0rum, quibus omnino in hoc opusculo conficiendo usus
12쪽
Iri 2 b. Cuni ni dium alii quo siue pici recentiores
Sulli. Huli Ur asseram tephani Thesaurum M. 0nstantinidis, μέγα Λεξικον γης Ελληνικῆς γλωσσης Athenis I901 - 1907 Veitch, Greel verbs irregula an defective. XL 1879.
et ob d it γ' omlio exstat, tamen ab ter quodam poeta Si
CUR EX EInplum Sestutus mutavit quia usitatus illarum ut 1 ab opica elocution abluri Tere ei Di Hli: tur uuas iam Zachius y a durate traetaverit tamen nonnulla
13쪽
2 si Lur esch. d. lal Agennamen p. 418. Qui idem inralii iti Id IIII itationis exemplum mecum communicavit; ss.
sed H0merus neque ceter Alusi linio antiquiores
Ap. umquam Oenbulum κοινος adhibuerunt;
2 ubi causam, cur scripserit Merhelius παρθενίην, non nori. 3 528 τροπικοι est Substantivum.
14쪽
J II i ii rea addam, quomodo alios versus duo emendari posse
pro A esset rας scribendum isse existimem collato versu I lli . ulli lis in ut 3 advenientium :llui: itione dicitur. I si legimus με δε oi βλοσυρί' υπελαμπε μετωπή νηλεε e duas asseu ui inur reS: pri inlli OGGε πελαμπε βλOGυρω μετωπα Se Illelit in VIX SatiS1ἰt iri videtur; quaerimus enim, qu modo fulgeant culi Deinde νηλης, etiamsi pro interiectione accipimus, tamen habet illi lud offensionis, quia tam absolutum a cetera viridis ritallo II POSItuIII St. duae νηλεες Scribente levare OSSumus.
esse existimans novam illa ita vi qua via se ullus quidem plint: Pu In seeutu 'Ri
forma saepius usi sint ut Opp. Hal. illi uniti l illa
15쪽
ii otionem tribuero minoris io
ti0nibus M) Tertium autem verbum, V. transitiva significationem usitat illius u rans Rebene novorit, dubitari vix potest, quod ab ippocrate VII, 578 L et postea crebro a multis scriptoribus adhibitum est I)k, - 46, 32 Luc. Mai. m. 10 4; si ra-
1 Gr. pr. II, p. 298. 2 quas idem utim annus collegit t. l. I, 16.3 κεχαρησεται ψ 266 0risti, ut ita dicam, suturum huc non pertinet, id quod ex O 98 κεχαρησεμεν cognosci posse adnotavit
16쪽
Ah deinde mediique lamas et usum SpectantIlion inti, Ununt i St. utrum Apollonius pro Homerico
mis unam eandemque cognoscimus rem: poei qui dii Ia-
17쪽
usitatum esse indicant lexica.
nis sti usum imitatus est Moschus Lo ulcis υτ τι
18쪽
Comi SUIlla alin Pulli ULI JΓἰ ill L, MI UA IOStea
l Γl L Udduci quum JURIll RI ID Ap0lloni uin nihil nisi pramordia nou DV pnire pririmit e St, talu n 1 nee pauenti l El-- llistimonii coniungamus licet atquel liuilius rebus recte coniunctis hoc efficimus, ut uix inu id is sint momonii poetae testimonia, ubi ludi tradi Iulioni Soeri Diorun pnon desunt. Si usus
D v. εκ rcti νωι α PISSiVi quoque UIIere Saepe functum est, . gr. Ar I vs. 674 Lil. 62, quae res haud scio an pro sua partemisse iit ut activum Ormaretur.
ταρχυσαντο et IV, 1500 γαίη, δ' ενι τ*b Vocis ταρχυειν usus est nisi ob illam causani rui I VII 6 cff. Qu. S XI, 65 τρία rini in iniri ni moti σασθαι - haud aliter ac si Latini notae metri causa lini laeti infinitivum pro praesentis usurpant. Ceterum hoc quoque dem0nstrat adultatem ii iudicandi, quid valpa a verbi genera, iam illa aetate Vanuis Se .
recentio in quoque adhibuerunt anni Ogia Prborum
19쪽
κέ τεαγεῖσα praebent hi nquam genuinas for Dul
20쪽
Uno Deo aliam rem asseram ieent, tune haud in- illas i suae tractetur videtur esse, usum die Optativi, liuilii III nuntiati, Secundarii exstat. x uultu luII enini in a Di VPrsum modorum usus bono colore t --m retinet, tamen haud pauci loci inveniuntur, ubi Optat ivli II ei quoque enuII tinti e gr. sinalibuS, quae praesentis aut futuri formis pendent, positus e St.
ῶς κεν ποι6IO μνησαίατο νόστον ἐλέσθαι. Ex quibus quattuor δ η θ' ι). Iali 2 κρυ PDRi IUDIest, enuntiata ad exemplum Homericum ' rivim tam
-poterat, ita ut optativus quam Sennyiae lui', inrat δὶ
restant l0di α, ζ ne ui mitior urent exemplaneque aliter Optativus explicari potest. Itaque hoc nobis statuendum est iam in Argonauti eis illum illi a-tix interitum, quem apud Polybium incipientem apud
N T. Scriptores paene perfectum ' Videm miri r Biatae 3 e eo cognosci, quod in illa Mymo nia Τηin quibus, si singula mittimus ε), ad ill RIn Et ut LII locum non habuisset, irreperet. Quod ut fieret quamquam forsitan pro sua parte effecerit con Scienti, une-dam generalis piuςtius aliquid Vetu, t
I cf. eber, Entwichiungsges hiclite de Ab SichissatZe p. 444.2 e. r. αλλα τι κεν ρεξαιμι 3 cf. Blas Gr. p. 224, 25; et dissertationem, quam de Optativi usu, qualis in Polybio et Philone exstaret, C. Rethius Scripsit, Lips. 1907. 4 quae invenias apud U. . Schmidi De l. US E Lutatant p. 406, et Statil, Synta des r. Verbum p. 482: man ird dies en Gebrauch sur en Zugeben μ.