장음표시 사용
11쪽
eendi de honis ciuium eXportandis non esse nexum, ut, qui it in habet, hoc non frui non possit. Qui vero magistratibus, inferiorem tanthm, non superiorem iurisdictionem exercentibus, ius toties nominatum Competere negant, iisque solis qui meruiah mixtumque imperium habent, illud uiodicant, hac utuntur ratione, quod detractio illa de bonis extra ciuitatis fines tranuerendis, sit genus quoddam vectigalis, cuius constituendi ius illis tantum esh amrrnant, qui mero, mixtoque imperio striR instructi. Ac ne auctoritas assertis dost; prcs Hre solent ad scita ICtorum Italorunni qui vectigalium impositionem a mero mixtoqtae imperio pendere tradiderunt. REn hic Arvs )'ui tem, quem in primis huius sententiae delensori
bus numero, BERTA CHlNVM antes atur. Hic
vero ius vectigalium imperatori et regibus. superiorem non agnoscentibus, praeter hos vero ciuitatibus mero mixtoque instructis imperio adscri-hit. Enim vero scripta ICtorum Italorum quemque facillime edocent, illos meri imperii appellae tione non solam animaduertendi in facinorosos
potestatem, sed plane ins quoddam ipsa maiόstate
raud multo inferius, hodie superioritatis territo rialis nomine insignitum, intellexisse. Sane cum obseruamus summam illam potentissimarum Italiae ciuitatum potestatem, qua medio aeuo gavisae sunt, merum imperium dies, illoque ius leges con dendi, ) collectas indicendi tabelliones creandi, spurios legitimandi, magistratus Constituendi, veniam aetatis concedendi, ) hona ciuium facino-xosorum publicandi omnia denique regalia II.
12쪽
ivRI D s TR A cΤvs OBNO xiis. si F. 36. enumerata, I una meri imperii vo e comprehendi, manifestum est, eam fuisse lCtorum Italorum mentem, Ut vectigalia quoque, quae meri imperii esse dixerunt, illis tribuerent, qui summa poli imperatorem potestate in territorio quodam praediti essent. Indeque consequitur, ea, quae Icti transalpini de mero mixtoque ciuitatum suarum imperio asseuerarunt, a nostratibus non satis commode ad ciuitates Germaniae, earumque merum imperium, seu iurisdictionem, quam luperiorem et criminalem dicimus, applicata esse. Quandoquidem vero a sium mi imperantis pendet arbitrio, qui finibus circumscribenda sit libortas ciuium, tum aliarum actionum contemplatione, tum in emigrando bonisque aliorsum transferen-- dis. utrumne gratis, an soluto demum censu quo- qam, abeundi, bonaque asportandi licentia sit fa-dienda, illinum sententiam praeferendam esse, isti mo qui ius e trachionis ex regalibus esse, et ad principem vi maiestatis vel saltem superioritatis territorialis, pertinere assiirmant. Quid enim prohibet, quo minus detractionem illam, de bonis exportandis fieri solitam, poenis annumeremus3 Romani saltem dum orbos solidum capere ex hereditatibus legatisque noluerunt, id in poenam fieri dixerunt.') Mulctarum autem compendia: csse fisci, adoque principis, extra controuersiam est controuersiam est constitutum. '
a κ Nips cui L D de iuribus et priuilegiis nobilitatis h
III. c. a. n. ra . RHETI Us de sarcina emigrantium
13쪽
P. I 4. HERT Ius in dis . de luperioritate territorial g. ss. Vol. I. T. lI. p. 3Ia. CHRISTOPHORYs BE-soLDus in thesauro practico, voce: AbZug. SI M. PETE R G A ss E R in der Einteitung Zu den Oeconomischen, Politischen, und Camerat.Wissenschaisten, C. XIII. f. 7, o 3 Acon. THoMINGIVs in decisionibus quaestionum illustrium quaest. XXVI. n. 37. 38. BER LICHIVS RIII. cones. sa. n. I9. ERNESTVS COTI MAN. resp. acad. XIX. n. II. ME VIus in commentario ad ius L . , hecense P. II. tit. I. ut. 4. n. 14. P. 1 4. id) vid. RHETI Vs l. c. g. s. n. I 3. 4. s. p. 626. add. FRIDERI C. MuLLE R in practica ciuili March. resolui. 3. H BER LICHI Us l. c. D I o. n ERT A e H I N V s in repertorio. P. II. p. 77. voce: Gabella a quibus imponatur. . - M PRAEs Es in dissertati de iure fisci, quod mero adhaeret imperio g. IX. P. 18. IN BARTO Lus in commentario ad l. 3. D. de iurisd. i) BALDus in commentario ad i. s. C. do exeα rei iudii M IDEM. Vol. III. coni. 439. ' I IAS O N in commentario ad I. 3. D. de iurisd. In RE GNE Rus si x TINus de regalibus L. II. e. 8. ει
oi Q vLPIANus in fragmentis institui. tit XVI. g. a. cons. HEI NEC CIus in Commentario ad legem Iuliam et Papiam Poppaeam L. II. c. a I. P. 338. seqq.' G II. F. 56. '. f. V. Interim ut experientia, optima rerum magistra edocemur, non raro accidisse, ut principes iurium suorum exercendorum facultatem cum
iniuatis communicarim, ipsaque fisci emolumenta
14쪽
IvRI DETRAc TVS OBNOXII S. Ueomplura magistratibus inserioribus concesserint, sic, certe etiam census nostri de quo disputamus, Contemplatione factum est, ut eius exigendi, et in usus suos conuertendi nobilibus aeque ac collegiis decurionum in municipiis secerint potestatem. Non est, cur quis a me requirat documenta publica, in fidem talis permissionis eYarata. Quae e si non omnino deficiunt, ipse tamen Vereor, ut omnes illi, qui deductionem de bonis exportandis faciunt, expressa sese principis concessione tueri Dossint. In Marchia saltem nostra et ducatu, Magdeburgico, constitutiones principum e ltant, ad firmandum ius tum nobilium, tum magistratuum municipalium comparatae. Nec alibi Omnino desiderantur vel leges, Vel recessus prouim , ciales quibus ius hoc magistratuum inferiorum in tuto est collocatum. Si tamen vel maxime albcubi deficiat ius scriptum , in quo praesidiuinquaerant inueniantque magistratus, quos diximus, non erit tamen. Cur Continuo de caussa desperent. Etenim cum leges nostrae tueantur ea, quibus auctoritatem vetustas dedit, tametsi ius non prob tur, non poterit controuersia magistratibus nostris cum enectu moveri, qui, non Contradicente
principe, ius detractionis per tempus, cuius ini-
. tium memoriam hominum eXcedit, exercuerunt.
Vt vero frequentissimum est, ut magistratus inti riores, iique mox simplici iurisdictione, mox m ro imperio instructi, ius dotractus vel expressa principis concessione, vel praescriptione, muniti, exerceant, ita consequitur, ut, si vel maxime ce
tum sit, ius detractus in aliqua prouincia usitatum
15쪽
i6 DE BONIS; NOBILIUM esse, nihilo tamen minus incertum maneat, num
emolumentum inde redundanS vel princeps vel magistratus sibi vindicare possit. Atque etiam, si plures alicubi extent, quorum alter iurisdietionem tantum Civilem, alter merum imperium hahet, dubium erit, utrum huic, an illi. lucrum ex deducti ne facienda cedat. Tanto facilius igitur in illorum Concedo sententiam, qui, quotiescunque quaestio incidit, utrum principi, an magistratui, eique vel superiore vel inferiore iurisdictione instructo, census detractionis et emigrationis de-- beatur, ad diuturnum usum et obseruantiam cuiusque loci respiciendum esse monent.'
nomia iuris L. I. tit. a. I 8, P, m. 88.
- . S. VI. Patet ex iis, quae de ratione introductae detractionis diximus, non minuS nobiles quam igno-
16쪽
2 ivna: DETRA Tvs os Novit s. i' biles; si forte sedem fortunarum inutare adicensum emigrationis soluendum obstringi, hereditates etiam illorum, si exteris heredihus delatae e portantur; deductioni obnoxias esse. Si enim longe maius damnum res publica sentit ex discessis virorum praeCipuorum, ipsis maiorum suorum cxemplis ad patriam virtute et prudentia iuuan- , dam incitatorum quam vilissimorum quorumque
de fece plebis hominum, tantoque plus de rei publicae opibus decedit, quo ampliora senti quae in in
exteras prouinciaS transferuntur, patrimonia, non 'video, Cur lege non comprehendantur, ad quos tratio legis prae ceteris pertinet. Quodsi igitur li- ιhertate cum honis suis discedendi, quam aliqua ex parte circumscribi e re publica est visum, nihilominus uti cupiunt, non habebunt, Cur se subducant legi sine exceptione Cuiusquam latae, qui
principi eius auctori pariter ac ignobiles sunt subiecti. interim haec de aliis accipienda non sunt, quam de iis, qui in loco principis deducentis superioritati lubiecto, domicilium adhuc habuerunt,
Vt Ut ceteroquin, utrum praedia equestria possi- eant, adeoque ex numero ordinum prouincialium sint, nec ne, minime distinguendum esse putem. Hospitibus igitur, ut accessus, sic abitus liber esse debet, cum nihil detrimenti capiat reSPU-hIica ex absentia illorum, qui eo animo ut sese Ciuitati adiungerent, non aduenerunt. Nec aliud sentiendum est hereditatis contemplatione, quam hospes, vel etiam viator, dum forte fortuna perterritorium transit, a morte occupatus. relinquit. '
17쪽
in loeo, quo mors oppressit peregrinantem, perpetuo esset, nec ipse defunctus ullo iure obstrictus Lit, ad necessitates rei publicae exterae opibus suis subleuandas, pessimi sane res exempli foret, et in perniciem ciuium euasura, heredes defuncti ho-1bitis exteros parte bonorum mulctare. .
L. VII. Non autem aeque ut principi parent, quotquot in territorio eius domitium Constituerunt,
magistratus quoque i inferioris iurisdictionem agnoscunt, qui habitant in loco, iurisdictioni eius alias subiecto. Neque enim incognitum est, inueniri in magistratum inferiorum territoriis a iurisdictione illorum non minus exemtoS, quam qui extra territorium morantur. Cum igitur non latius pateat ius detractus, magistrati hus inferiori hus competens, quam ipsa iurisdictio, ex qua magistratus appellantur, non erit ab instituto nostro seiunctum. disquirere paullo accuratius, an et quatenus nobiles, de quibus in primis nobis sermo. est, iurisdictioni magistratuum, quos diximus, inferio-
rum obtemperare teneantur. Regulariter enim in .
iudiciis prouinciae cuiusque superioribus sunt conueniendi, si Cui forte cum illis controuersia intercedit. Ac in Marchia inprimis obtinet, ut actio, qua nobilis petitur, in iudicio camerali vel :allio, in quo principis nomine ius dicitur, institu ., thr. 'ὶ In aliis autem prouinciis inter schristisassios, et amisassios distingui solet, quorum illi in curiis prouincialibus, et coram regimine, hi in praefecturis principum, primam instantiam sor- L
18쪽
IvRI DETRAe Tvs OBNOXII s.' isti tur. 3 At haec tamen de iis, qui praedia tam tum equestria possident, aut saltem in loco, iuri dietioni principis immediate subiecto, habitant,
intelligendum videtur. Illud Contra etiam nune in dubio versatur, num illi, qui in ciuitatibus municipalibus. aut Vico, cuius iurisdictio ad alium nobilem pertinet, morantur, vel bona inmobilia ibi possident, in iudicium vel municipale vel vicanum efficaciter vocari possint. Ac quod ad aedes quidem attinet, quas forte in oppido comparant, vel praedia rustiea quae possident, Vix operae pretium erit, verba eam in rem facere. Neque enim ficile erit quisquam. Aui assirmare audeat fundos et praedia a nobilibus acquisita iurisdictioni eximi, cum notissimi iuris sit, mutatis posses ribus, non continuo mutari qualitatem rerum, ' nec ius, quod tertio cuidam in his competit, interuerti. Personae saltem ecclesiasticae, etsi forum alias habeant priuilegiatum, nihilominus tamen, si in rem agatur, rei sitae iudicem recusare nequeunt, q) acine. lege uuidem, Oua iudicia ciuilia subire orohine. lege quidem, qua iudicia ciuilia lubire prohibentur, sese musarω postunt. Quod autem ad ipsas qersonas nobilium spectat. minime crediderim. illas propter aedes aut praedia, intra limites iurisdimonis, quam magistratus inferior habet, aequisita, in eam redigi conditionem, ut in personalibus etiam ad iudicem inferiorem venire, vom
ti teneantur. Solam enim domus pos Iessionem, quae in aliena ciuitate comparatur, domicilium non facere, auctor est PAPINIANV s. Ceterum
si in his ipsis aedibus domicilium constituant, ViXouidem detrectare Doterunt. Quominus iudici loci
19쪽
rabitationis sese sistant, actionem excipiant, seristentiamque litis decisoriamexpectentia ε) Ad pra rogatiuas sutem nobilitatis frustra prouocabunt, i qui nullo priuilegio, quo iurisdictioni iudicis domicilii exemti sunt, sese tueri possunt. Et, quod
ad ivdicu municipalia, in hac ipsa sententia mam gis confirmor, dum superiorum saeculorum me moriam repeto, ipsosque principes olim per prae, iactos et aduocatos suos in oppidis ius dixisse video. Nullus enim dubito, ea saltem aetate nobiles, qui ex agro in oppida concesserant, non magis se potestari aduocatorum urbanorum, a ignobiles, subducere potuisse. Cum igitur postea tum gratia, tum pretio, obtinuerint ciuitates, ut, remotis aduocatis principalibus, delecti ex decurionum ordine homines iurisdictioni intra urbis moenia praeessent, facile mihi largietur quiliber, hos ipsos in iura pristinorum iudicum successisse. Quae vero cum ita se habent, minime inuito iurea legum peritis asseuerari puto, nobiles illos, qui ciuitates inhabitant, esse membra ciuitatis, huiu lue iurisdictioni non quoad res tantum, sed et quoad personas, obnoxios, ) Tametsi enim minime infitias tuerim, fuisse aliquando, qui nobilitati non
satis conuenire rati sunt, in unam cum iis societatem coire, qui et Origine et vitae genere longe essent inseriores, ciuitates tamen non minore Contentione laborasse, animaduerto, ut iura sua integra et illaesa seruarent. b Eamque ob caussam in quibusdam ciuitatibus usu est introductum, ut qui intra Certum temporis ispatium sese adscribi ciuitati non curarunt, eXcedere urbe iubeantur.
20쪽
Aliae priuilegiis principum consecutae fiant, vel vis introduxere, Ut nobiles, vel omnino non, ')vel non, nisi praestitis iis, quae a reliquis in ciέitatem cooptandis praestanda sunt, ') recipiant
tolerentve. FRANC FvRTVM certe contradicto
aliquando iudicio obtinuisse lego, ut nobilis, domus cuiusdam in urbe possessor, nomen suum inter ciues profiteretur, sacramentique religione fidem magistratui obligaret. y Tanto minus igitur rebus ita comparatis, sorum ciuitatis declinabunt nobiles, in oppido, quod tanquam ciues incolunt , delinquen es. Sane usu fori nostri obtin re nouimus, ut etiam exteri in loco delicti prehendantur, iudicentur, et ad poenam rapiantur. '
lf Io. fCHIL TER in comment. de Selirissi assiis e. I. quae extat in eius praxi tur. R. in foro Germanico T. ,
o M vvlvs P. III. decis. I 8 I. n. 9.d ANDREAs GAI Llvs L. I. Obs. 37. n. 4. IVS TVS HENNINGvs BOEΗMER iur. ecclesiastici protest. L. II. T. II. g. 38. p. Ioa I, seq.