장음표시 사용
21쪽
huc illuc extrinsecus cernebantur maculae rubrae e livido et vasa venosa ampleta. Intes .ina CraSS a parti in aerem continebant, partim autem, et imprimis Cola ascendens et descendens, copiam haud mediocrem si uidi subfusci, acide olentis; quod si uidum stillabat quoque ex pluribus aperturis in coli ascendentis transversique margine libero sponte ortis; intestinoque ad accuratiorem explorationem protracto gelatinosi horum foraminum margines sub digitis dilatabantur. Mollities autem in membrana praesertim mucosa inventa e St.
3. ObSσυationes castium, in quibus uentrictilus tantum emollitus fuit.
Obseroatio Prima '). Puella quatuordecim hebdomadas nata, mortua mense Septembris anni 1824. Aiebatur uberibus matris, quamvis levi perito nitide die post partum Secundo a flectae, et satis bene crescebat. Mense Septembris tussi convulsiva insans corripiebatur, cuius frequentes Vehementesque Paroxysmi cum vomitu saepius siniebantur; propter parvam lactis materni copiam lac vaccinum recens mulctum ei dabatur. Inde a die Septembris decimo nono tussis multo gravior, respiratio dissicilis, lacies pallida et frigida,
pulsus tardus. Emeticum nonnisi unum Vomitum provocabat. Tussis frequens, brevis, sicca Sine Spa Sino. Serena aegrotae lacies nullum prodere videbatur dolorem. Die 22. mane eadem Symplomata; manus tantum frigidae et pallidae, respiratio non videbatur dissicilis; tussis non redibat; emetici nullus essectus. Mors versus meridiem. Sectio triginta horas post mortem. Levato ventriculo in superficie eius anteriori iuxta sinistrum cardiae latus foramen rumpebatur. Dimidia pars Sinistra universa erat emollita digitisque conteri poterat. Supersici ei internae color subfuscus. Latus ventriculi dextrum prorsus sanum, sicuti et cetera abdominis viscera. Obseruatio secunda ' ). Puer quinque menses natus, mortuus mense Aprili anni 1824, sanus, Camerer pag. 49. Nro. 7. ) Ibid. pag. 61. Ni o. 15.
22쪽
lacte materno alebatur. Tussis mucosa versus finem Februarii eum invasit, mox tamen desinens. Die 5. Aprilis Convulsio nonnunquam oculorum; sequente nocte magna inquietudo. Versus noctis sequentis finem convulsiones universae, oculi fixi, CutiS sublivida sudore obtecta; clamor abruptus, vomituritio magna Sine vomitu. Meridie sequente mors sine novis symptomatiS.
Sectio viginti septem horas post mortem. Canalis intestinatis subalbidus ; volvulus in intestino tenui mucum album continenti. Ventriculus speciem ostendebat flammeam; loci quidam violenter extensi magis erant lucidi, fere pellucidi. Parvus fundi locus ita emollitus, ut levando rumperetur; tunicae facile dilacerabantur iasque ad cardiam sero. In posterioribus ventriculi parietibus versus fundum et cardiam aperte vasorum sines apparebant; ventriculus tenue continebat liquidum, coloris fusci, Odoxis acidi. Glandulae abdominis tumidae, partim solito solidiores. Obseroa fio fortia '). Unius anni puer, mortuus mense Martio anni 1819, indolis rachiticae, morbillis et pertussi assectus est, satis tamen resectus. Eruptio per aliquid temporis scrophulosa durans, quae die vigesimo tertio Martii vesperiarescebat. Celeriter accedebant respiratio dissicilis, tussis sicca cum labri
postridie valde crescenti dyspnoea cum roncho coniunCta erat, mu eiiciendo vires deerant. Hic status, debilitate semper crescente, ad diei 27 . horas usque matutinas durabat. Vomituritio, nullus tamen vomitus B derat. Sensim sensimque in statum syncopae similem incidebat insans, torpebat; pulsus inaequalis, saepe vix sentiendus. Mors Sine symptomatis vehementibus.
Sectio viginti sex horas post mortem. In levati ventriculi fundo
foramen rumpebatur; tunicae eius in curvatura minori sere ad pylorum usque et ultra maioris curvaturae dimidi iam in gelatinam subflavam pror-Sus erant emollitae. Pars reliqua ventriculi dextrorsum S ita, et cetera abdominis Viscera sana erant. In ramis bronchialibus, quorum Superficies interna valde erat inflammata, mucus continebatur purulentus. ) Camerer pag. 89. NrO. 31.
23쪽
Priusquam nil symptomata huic morbo propria tranSeamuS enumeranda, signa mollitiei anatomica praemittamuS.
In primo mollitiei gradu tunica villosa invenitur tenuis et pallidiorimo quam in statu sano. Non in mollitiei circuitu, neque infra eam, neque in loco assecto, neque etiam in mesenterii parte ei respondente ulla reperiuntur vasa iniecta. Villosa per lentem dioptricam observata apparet saccida; prominentiae eius villosae sunt collapsae, pallidae, subalbidae; Propriam tamen texturam retinet; levissime autem rasa, ipsis imo digitis in Superficie trita in mucum convertitur crassum pulti similem. Si in
parte emollita prosequimur ramos Vasorum Sitos Sub tunica villosa, imminutos eos videmus, ubi sub partem emollitam progrediuntur, et minus aperte rariusque sanguine rubra repleto S, quam in Statu sano. Nullum quoque in parte emollita observatur fluidum adhaerens, mucosum et SpiSSatum.
In mollitie persecta color tunicae villosae pallidus est, albus, sub-COeruleo plerumque appropinquans, aut continuo apparens, aut in longis arctisque vibicibus, aut in maculis imo plus minusve arcte sibi adiacentibus, irregulariter rotundis. Loci hi subcoerulei tam visu tam tactu per prominentiam percipiuntur, et in sinibus eorum partes Sanae aperte cernuntur impressae. Loci tunicae villosae morbosi pallidi sunt, valde tenues
et. molles, et conversi in mucum quendam clarum, pallidum, semitrans- parentem. Qui mucus tenuius format stratum, quam membrana in Statu sano, ita ut negligenter investigantes saepe possint tunicam villosam prorsus credero destructam, et telum cellulosam nudatam. Tunica villosa nonnunquam per bilem, in canali intestinati cum ipsa contiguam, flava est colorata; interdum etiam per decoctum chinae aegrotis datum. Inde haud raro e subfusco rubra invenitur. Productum mollitiei si evanuit, cohaerentia in tunica villosa invenitur dissoluta, marginibus laevibus, quasi praecisis, in quorum fundo tela cellulosa tunicae x illosae subiacens cernitur pallida, sine vasis iniectis. In quibusdam casibus magna pars tunicae villosae evanuit; tunc quidem Cohaerentiae solutio non accurate est circumscripta; membrana enim magis magisque emollitur et extenuatur ium arginibus, qui irregulares ideo et acclive decisi videntur. In pluribus
24쪽
simul amissae substantiae locis, tunicae villosae apparent reliquiae ita emollitae, ut non plus habeant consistentiae, qua in mucus in canali intestinati plerumque inventus. Mollitie parum extensa, nullum eius vesti gium remanere solet in circuitu dissolutae cohaerentiae, cuius margines laeves sunt et accurate quasi decisi. Tunica muScularis saepe et peri- Ionaeum eam obducens plus minusve emollita sunt et pallida, et progrediente mollitie persorabatur tandem canalis intestinalis '). Mechel haec docet: Pars ventriculi emollita a normali plerumque distinguitur laevitate, tenuitate et maiore pelluciditate. Color simul ab- Dormis, e gri se o-subviridis, subruber. In inseriori gradu omnes ventriculi
tunicae illaesae sunt, dissolutae ac laxae tantum et emollita . In gradu superiori membrana mucosa et muscularis destructae, ita ut.per solum Peritonaeum ventriculi forma servetur. In summo tandem gradu foramen invenitur in ventriculo, cuius margines molles sunt, pulti similes, villosi, speciem prorsus adaequantes substantiarum animalium sere Corruptarum, sive in quas hali causticum egit. Nonnunquam, etsi non Semper, locus omollitus vel eius circuitus plus minusve rubor est. Ventriculus per aerem value in status substantias continet pulti similes, mucosaS. Extra ventri culum haec degeneratio in aliis quoque canalis intestinatis locis observatur, raro tamen, et semper, ut videtur, cum iisdem in ventriculo signis. Meissner profert, insantes haud iusto modo nutritos in pallorem nonnunquam, in marasmum et maciem incidere. Sectis post mortem talibus infantibus membrana mucosa pallida invenitur et proprio colore carenS, sicuti cutis externa, neque etiam satis consistens, Cum abradi facile possit:
Verum parteS abra Sae adhuc membranosae reperiuntur. Hic membranae
mucosae Status est primus gradus mollitiei minime confundendae cum illa mollitie, quae oritur ex sanguinis congestione et inde nata inflammatione. In hoc enim casu membrana mucosa rubris maculis vel vibicibus sparsa est, et facillime potest abradi. Secundum Hartess aut membrana tantum mucosa ventriculi et intestinorum praesertim tenuium invenitur emollian pultis instar, quasi gelatinosa, et tam mollis, ut sub manibus dissolvatur; aut membrana
25쪽
nervea, ipsa imo tunica muscularis pari modo in gelatinam stant emollitae, Praeter Dod non raro multa singula adsunt ulcera et maculae decolores fuSCae, subrubrue vel Sub nigrae. Syn tomata huic morbo sero nia eorumque decuVSuS. Prodromi saepe hunc'morbum praecedunt, quales sunt deficiens Ciborum appetitus, fastidium, morositas, inquies, insomnia; lingua muco subalbido, vel subfusco obducta, odor acidus ex oro, in cuius Cavo Aph thae quoque frequenter occurrunt; continua accedit diarrhoea, in qua mirum in modum infantes macrescunt; collum sit rugosum, et Sicea Pi tuitos ave tussis aut aderat ab initio, aut postea accedit. Sitis plerumque magna; eiulant infantes, aut virilius maxime consectis incent in dorSO, oculis fixis, semiclausis, facie deformi, perpallida, exsangui. Diarrhoea in breVe tempus Saepe minuitur, vehemens autem mox redit; Cuti S manUum et faciei admodum frigida; pulsus irregularis, parvus, vix numerabilis; respiratio accelerata, brevis. Tacto molli ab domine nullum infantes edunt dolori S signum, et moriuntur tandem consecti, viribus exhaustis, et quieti sine ulla convulsione. In aliis casibus a febri morbus incipit; sitis non extinguenda ade St, Pul Sus Valde acceleratus, si equens di arrho ea; inquies in gemitum et V a gitum, vel in continuum clamorem brevi tempore transit. Crura ad abdomen durum et tumidum attracta et crescens pressu externo Vagitus Vel faciei distortio satis manifeste dolores abdominis indicant; crescit macies; ultus pallescit, saepe quoque rubicundus, et proprium atque peculiarem ostendit doloris faciem. Somnus per multum continuumque Clamorem atque Vagitum plerumque interruptus ac torpidus, vel, si in breve mommentum Venerit, levis tantum quies est. Diarrhoea postremo TemIttit, convulsiones superveniunt et oculorum distortiones; extremitates restI-gescunt, interdum et caleScunt, pulsus frequens, parvus, irregularis, Saepe vix sensibilis, interdum duriusculus. Tussis et ronchus mucosuS accedunt, respiratio dissicilis, brevis, Stertorosa, tandem sopor et mors. Multis in casibus f gna adsunt, quae morbum pectoris inflammatorium, saepe etiam,
quae hydroencephalum indicant.
26쪽
Symρ tomata singula. l. observationes supra propositae inter se Collatae ostendunt, vomitum
partim mollitiei ventriculi esse proprium, partim cerebri morbis, si quidem hi cum illa sint coniuncti, etsi eum in intestini quoque tenuis mollitie
PoSsis suspicari, cum praesentibus huius intestini ulceribus occurrat. Cogitari Saltem potest, morbis similibus similes provocari effectus, cum Cloquetus et Ahercrom hius ulcera in emollita quoque membrana mucosa nasci dicunt. T DOCent Observationes a nobis prolatae aliaeque, continuas illas alvi deiectione S tenues, acide Olentes sat constanter per totum morbi decurSum Bpparere. Deiectiones semper Sunt abnormes, modo aquosae, modo INUCOS ae, modo virides, modo subgavae, innatantibus ovorum quasi concisorum floccis. Nonnunquam etiam cruentae sunt, 'praesertim Simorbi sedes est in intestino CraSSO.3. Dolor abdominis aut levis est, aut prorsus nullus; at et vehementis Si mum eum eSSe posse nonnullae observationes docuerunt. Huic rei accommodatur quoque maior minorve inquies et clamor gemitu Sque aegro torum infantum vehementior et continuus aut intermittens et minus vehemens. Abdomen hic tumidum est, aut in statu normali.
4. Tussis et respiratio dissicilis. Relatio illa canalem intestinatem inter et
pulmonem tracheamque etiam in hoc morbo manifesto agnoScuntur.
Quemadmodum scilicet versus sinem phthisis pulmonalis, imo in bronchitide et piae uino uia frequentes oriuntur di arrhoeae, Sic canalis quoque intestinatis agit in pulmones et tracheam. Inflammatio aut irritabilitasAUCta ortae in membrana mucosa bronchorum et tracheae tussim et respirationem dissicilem provocant. 5, MacieS enormis apparet et praeter modum celeri S. Actio membranae muco Sae canalis intestinatis in nostro morbo turbata praeter eXcretionem frequentiorem et copiosiorem, imminutam quoque provocat alimentorum re CePtionem, quae ad conservandum organismum nullatenus susscit. II an C abnormem secretionem et excretionem atque receptionem mani festum totius corporis detrimentum sequatur necesse est. MaCieS eo maior eoque Celerius est superventura, quo magis duodenum est morbi
Sedes per propriam atque peculiarem nutriendi actionem.
27쪽
6. Signum sere nunquam absens est frigus faciei et extremitatum, quod
saepe mortem longe praecedit. 7. Convulsiones e contrario, et sopor non constantes sunt morbi comites. S. Febris hunc morbum comitans in casibus acutis admodum vehemens
est. Pulsus valde frequens, saepe vix numerabilis, parvus, interdum duriusculus, inaequalis. Hartess et Cruve illi ter tardum quoque pulsum ob Servasse volunt. Caput calidum, sitis magna, saepe insatnabilis. In casibus chronicis febris modica est et crebrae eius apparent eXaeerha tiones vespertinae. Raro autem prorsus defuit. Aetiologia. De causa huius morbi proxima diversissimae a viris doctis prolatae sunt opiniones; quarum praecipuae, qUae quidem ad meam pervenerunt cognitionem, hic proponantur. MOnendum tamen antea erit, multos scriptores de ventriculi tantum mollitiei causa proxima loqui, quia fortasse canalis intestinatis mollitiem, deficiente occasione, non ob Servaverant. Cum viri docti tamen, ut videtur, eandem ponant Causam proximam eiu Silem morbi in alia tantum canalis intestinatis parte orti, si quidem veram putant eSSe opinionem suam , hos quoque enumerabimus. Jaeger gastro malaciae causam proximam ponit paralysin quandam nervorum, qui ventriculum circumdant, nervi vagi scilicet et sympathici. per hos alienari tam succum gastricum, quam reactionem Canalis intestinatis in materias contentas. Inde essici immodicam acidi acetici generationem;
destructionem ipsam essectum esse processus cuiusdam Chemico-animalis, CuiuS. phaenomena, Orta e morbosa mutatione, iam in vivis appareant. Fleischmann succi gastrici acrimoniam in nostro praesertim morbo occurrentem derivat a turbato nexu ventriculum inter et lienem, quorum
prior Oxygenationis, posterior hydrogeni sationis est organum; ita ut hae enimia succi gastrici aciditas per splenem morbo se assectum provocata per niciose agat in ventriculum hac dispositione turbatum in propria reactione. Ex hoc tantum consensu ventriculi et lienis organico-chemico idem Fleisch- mann vult explicari posse, cur parietis ventriculi superficies lieni contigua Sit lacus, ubi et oriatur metamorphosis, et unde longius propagetur. Aliorum
canalis :ntestinatis locorum mollitiem sympathiae legibus putat illustrari.
28쪽
Secundum Mechelium haec tunicarum ventriculi degenerat o essicitur digestione earum per Succum gastricum ; adiuvatur haec digestio per ventriculi debilitatem a systemate nervorum proficiscentem, et Permati inmaciditatem succi gastrici, in quo acidum aceti cum contineri verisimillimum est. Eadem degeneratio Semper, ut videtur, post mortem demum incipit, sensim sensimque longius progrediens. Cruveilliter putat, per morbosam membranae mucosae irritationem provocari amuxum alborum humorum, qui cum exhalationi destinati sint, retenti teneram ventriculi telam extendant et destruaui. Rhades assectum nervi vagi et sympathici primarium totius morbi CauSam eSSe Contendit, eum medullam oblongatam et pontem Varolii ipse fere semper invenerit induratos. Henke, Jorg, Gali diaer, Polit, Vest, cum in cadaveribus tam ruborem, quam duritiem nonnullam invenerint, inflammationis generi nostrum morbum annumerant; cuius inflammationis postremus exitus sit mollities.
Cui opinioni Voget oppugnat ').Rombergus et MeiSsner per analogiam magis, quam desinitionem
morbi nostri naturam explicare studuerunt, similitudinem proferentes, quae exstat inter putrescentiam quae dicitur uteri, et ventriculi mollitiem. Viti mannus et Sieboldus causam esse volunt gangraenam vel Sphaestium. Vies e mannus morbosam bilis secretionem arctius cohaerere credit Cum succi gastrici essicacitate acida et corrodenti, eo praesertim HSuS argumento, quod vesicam felleam bili plerumque spissa et atra invenerit repletam. Pitschast et Felier morbum nostrum putrefactionem esse opinabantur mortuo homine apparentem. Cum infantum enim ventriculum in univer- Sum Valde propensum putarent ad degenerationem putridam, incipientis eiuS Signum esse sermentationem acidam contenderunt, quam ipsarum tandem membranarum mollities Sequatur. Bicliter gastro malaciam putat esse reconstructionis quendam procemum
et regressum ad priorem aliquam evolutionis periodum, quem quidem infantibus eo magis proprium existimat, quo magis regenerandi vis in illis vigeret.
29쪽
Inde seri, ut singula organa celeribus mutationibus obnoxia essent. Cuivis autem resorptioni necessario praecedere mutationem in massam aequabilem , mollem, Certu forma carentem. Peritonaeum plerumqud Sa num remanere, dirumpi tamen per vomitus.
verum existimat reconstructionis processum, natura Sua Comparandum Cuni
mollitie cerebri, rachitide, fortasse et scropitulis. Insantis canalem intestinatem dissolvi in coagulum gelutinosum; et id quidem in periodo, ubi
Dervorum vi Privatur, quam summa eius receptivitas atque gravitas Continuam poscit eandemque validissimam. Lonhosseti in annotationibus casui cuidam emolliti ventriculi additis haec profert: mollities ventriculi nequaquam e succi gastrici essi acitate dissolventi chemica deducenda est; morbi hanc des organisationem PraecedentiS eamque provocantis symptomata malum cerebri in dicunt haud exiguum. Cerebri autem malum, sympathice agens in ventriculum. Partim organi sationem eius ita immutat, ut dissolventi humorum animalium vi non ampliuS possit resi Stere, partim acres praeter modum et causticos reddit succos canalis intestinatis, et id quidem, ut videtur, per nimiam acidi acetosi generationem. Ah normis haec secretio cutis partes SuScipere poteSt, suppressa Scilicet eius transpiratione. Camereride causa proxima hanc sententiam proposuit: ventriculus debilitatus est; paralysis eius adest, aut certe appropinquatio ad paralysin. Hic debilitatis status duplicem habet originem, primum, causas ad hune morbum disponentes; et secundum, quae praecipua est morbi cauSa, immediata aflectio nervi, praesertim vagi, fortasse et sympathici. Nervi vagia flectionem ex processu inflammatorio ortam credit, cum in cadaveribus fere omnibus encephalitidis et pia eum Oniae signa reperiantur, Cum detractio sanguinis utilitatem praebeat, et morbus cum miliaria sit coniunctus, frequentesque sint abdominis dolores. Post inflammationem accedit paralysis, quod inde apparet, cum vomitus Saepe et diarrhoea aliquamdiu ante mortem iam subsistant, et data imo emetica nullos amplius vomitus provocent.
30쪽
Essicientia igitur systemalis nervorum, quae in ventriculam agit, prorsus interrupta ; systematis lamen vasorum esticaritatem perdurare ipsa dii rans ostendit febris: ideo qnoque secretio succi gastrici durat, quem tamen propter debilitatem ventriculi acidum esse supra modum vomitus acidi, di arrhoea viridis et chemica succi gastrici analysis ostendunt. Ventriculus quasi mortuus igitur per acidum succum gastricum processu chemico dissolvitur. Mollities tunicarum canalis intestinatis eodem modo explicari potest. Hartes s Prosessor causam mollitiei proximam vocat pseudophlogosin
quandam adynamicam tunicae internae ventriculi et intestinorum, cuius maior antea irritatio citius lentiusve transit in Secretionem morbosam mixturae sere causticae muci et lymphae plasticae: quae irritati ommutatur tandem in ca hex iam Vere splia Cel OSam.
Albers Professor in illis, quas de palliologia speciali habuit prae-
Iectionibus causam proximam putavit esse complicationem diversorum Statuum: auctae praecipue excretionis acidi cuiusdam, inflammationis scropbulosae et febris vehementis cum vi nervorum imminuta. Causae dis orierit C S. Morbus noster insantes scropitulosos praecipue invadit; observabatur quoque ut sequela morborum cerebri in hydroen Cephalo Praesertim acuto , quorum et causa esse poteSt; minime enim ignota est relatio quae exstat inter Ventriculum canalemque intestinalem, et Cerebrum. In pneumonia
praeterea et plithisi pulmonali occurrit, quod explicari potest per nexum
Idiopathicae morbi causae praecipue sunt mala lactis materni conditio, dentitio dissicilis, nimis matura ablactatio, cibi dissicile digerendi. Inde quasi domesticus est morbus apud egenorum infanteS, et arcebatur infante sanae nutrici tradito; quamvis ex hereditaria quoque organorum digestionis debilitate hic ortus esse possit. Alia quoque causa est exhalatio cutis Suppressa e tempestate humida et frigida aliisve causis orta. PommerDOCtor Sic observabat nostrum morbum in diebus modo calidis et siccis, modo humidis frigidisque, grassantibus simul diarrhoea, cholera, sebri intermittente et biliosa. Causae fieri possunt et exanthemata aetati praem