장음표시 사용
31쪽
J recensi et Moldonsi episcopis sit dilocto filio abbati Latiniacensi Parisiensis iocosis, salutem et apostolicam benedictionem Ex parte di locii lii Cluniaconsis abbatis sui propositum coram nobis, quod cum ipse ad probandam coram dilectis filiis . . . abbato Sancte Genoveso Parisi sensis ac conjudicibus suis monasterii de Caritate lesionem enor
mem, quam in alienatione possessionum suarum incurrerat et inve
niendam pecuniam Templariis refundendam diligenter et sollicite laboraret, jamque magnam partem pecuni sine ipsius monasterii axamine invenisset, ac spem concepisset de inveniendo residuo meliorem Gaufridus, tunc prior ejusdem monasterii Altisi odorensis diocesis, ne ipsius abbatis studium super hoc sortiretur essectum, nequiter studuit impedire nam cum abbas precepisset eidem ut de hiis 1 aliis quo ad ordinem pertinent tractaturus ad capitulum generale accederet, quod instabat, ipse quendam clericum alienigenam et ignotum post eundem abbatem apud Seganniam ad appellandum transmisit sicut idem clericus asserebat. Tunc abbas predictus per hujusmodi machinationes et studia vid sens super probatione lesion 18 enormis et solutione emplariis facienda, necnon et aliis utilibus procurandis impediri processum disciplinamque monasticam dissolvi penitus et olidi versus idem monasterium licet jam instaret dies celebrandi capituli generalis duxit celerius festinandum volens super hoc
cum ejusdem loci conventu habere tractatum de mandato noStro corrigenda corrigere ac statuere statuenda, presertim cum de noxo nostris fuisset litteris redargutus quod se in corrigendis excessibus
subditorum in abbatiis et prioratibus sibi subjociis x hiberet tepidum
et remissum, ac nos mandassemus eidem, ut appellatione remota cor
rigeret et reformaret in illis quo correctionis et resormationis ossicio cerneret indigere. Verum Gaufridus predictus captato favore SerVientium nobilis viri comitis ivernonsis provenit abbatem et conventum suis mendaciis circumvenit in capitulo asserens quod abbas de monasterio ipso omnes proponebat eicere et de Cluniaco inducere alios numero pauciores. Cum ergo abbas predictus per servientem quem premiserat, Suum ipsis annuntiasset adventum iidem servientem ipsum
32쪽
cum injuria expellentes villo et claustri portas firmiter obserarunt, et cum illi abbas postmodum advenisset ipsi et aliis viris religiosis qui
comitabantur eundem ville impudenter et claustri denegarunt ingres- Siam Verumtamen quidam de monachis monasterii ant0dicticiolo devotionis accensus, quandam portam ville, postquam abbas et socii ipsam et alias circuierant, reverenter reseravit eidem, quam idem ingressi, primam portam claustri quam quidam monachi odem gelo ducti aperire curarunt, Secundum consuetudinem ordinis intraverunt. Hoc comperto, Gaufridus et monachi ac servientes armati, quos idem G aufridus ad hanc preparaverat victimam de campanilibus et eminen tioribus locis in abbatem o socios lapides grandos et densos crudeliter projecerunt Verumtamen misericors Dominus miraculoso abbatem
servavit illesum, licet in equin ejusdem plures magni ponderis projecti
lapides extitissent, adeo quod idem equus in quatuor locis apparuit vulneratus. unc abbas tam atrocibus assectus injuriis cum illi pro jicere lapides non cessarent censuit furori cedendum et equo laxato fugam petiit et se recepi in villam, quem quidam burgensis errantem inveniens et quasi de mortis periculo erutum, trementem totis artubus et pallentem misericordia motus duxit in domum suam et curam ejus ogit filialtior sit devote . In illo autem conflictu quando abbatem et socios lapidibus voluerunt obruere quidam servientes et monachi majorem portam cum gladiis et fustibus exeuntes sarcinulis oneratos retinuere re equos, uno de abbatis servientibus vulnerat, sod sit hiis Gaufridus et ejus complices non contenti quin immo malis adiciontes priora, balivos comitis memorati in grave rejudicium monasteriiat suo die ad suorum defensionem facinorum et juris oppressionem, necnon abbatis et ordinis advocarunt, quorum presentia et favore campanilia et alia loca editiora, armis arcubus balistis et lapidibus munierunt, de nocte ita celebrantes excubias cornibus cantilenis sistulis et clamore, etsi castrum obsessum ab hostibus custodirent,
33쪽
quamquam abbas per violentiam irrumpere claustrum, et Si posset nullatenus voluisset sed nobis vindictam potius reservare. Attendens igitur id om abbas quod auspidus se sui nullam ammonitionem admitterent, Semper claustri curi ac majoris ecclesie necnon omnibus aditibus obfgratis per quos ad eos haberi posset accessus habito
religiosorum virorum consilio ipsius G aufridi et complicum ejus
culpis clarescentibus evidenter ipsum tanquam inobedientem rebelutem contumacem et dilapidatorem sententialiter amovit a regimine prioratus et tam ipsum quam omnes sibi taliter adherentes vinculo excommunicationis innodans ecclesiam supposuit interdicto donec redeuntes ad cor condigno satisfacerent de tam enormibus excessibus et ossensis. Ipsi vero semper proniores ad prius sententias in eos sic latas rationabiliter non servantes pulsatis campanis, divina presumunt sollempniter celebrare. Ceterum cum equi abbatis ducerentur ad aquam ab hominibus comitis antedicti quos introduxerunt in villam, contra ipsius et monasterii libertatem, septem ex eis capti fuerunt
reliquis effugatis iidem otiam ceperunt strvisentes abbatis in villa in qua comes prefatus nullam habet justitiam licet in nullo prosali
excesserint servientes, omnes preterea ville portas et aditus per quos intratur in eam postmodum obstruxerunt, non patiente intrare
quempiam peditem vel equitem ad abbatem. Quod si quisquam portas ingrederetur ignotus custodes perquirebant ipsarum, ne ferret littora vel mandatum. Abbas igitur aliter impeditus et assectus odio ac langore quoniam Cluniaci capitulum annuum non poterat celebrare, in quo de sopodioli monasterii reformatione potissimum et pecuma Templariis refundenda tractare ac ordinare cum abbatibus et prioribus disposuerat ne tunc abbates et priores inaniter laborassent, neve propositum ejus circa relevationem ejusdem monasterii suo privaretur
esse tu vocatis adci abbatibus et prioribus idem capitulum apud
Caritatem celebrare decrevit credens auctoritate ac presentia tantorum virorum posse prefato rebelles a sua pertinacia revocari. Venerabilis quoque frater noster . . Gebennenensis episcopus et Η ugo Remensis archidiaconus sicut suis nobis litteris intimarunt accesserunt Clum
34쪽
cum ad capitulum generale, etc. y Ν igitur ante presumptionis excessus remaneant incorrecti, discretioni vestre per apostolica scripta precipiendo mandamus, quatinus ad locum ipsum personaliter accedentes et inquisita super hiis plenius et cognita veritate, si rem inveneritis ita esse prolatam in sepedictum Gaias ridum depositionis sententiam a regimine prioratus, auctoritate apostolica confirmantes, et approbantes nichilominus quod de sub stitutione prioris et sigillorum dampnatione per prefato diffinitores est actum excommunicationis sententiam in prefatum G aufridum ac complices ejus promulgatam faciatis appellatione postposita, usque
ad salissactionem condignam sirmiter observari contradictores quos- libo aut robolles sive monachi vel clerici fuerint sive laici, per censuram ecclesiasticam sublato cujuslibet contradictionis et appellationis obstaculo compescendo. Et quoniam audivimus prosatum Gaufridum multas sibi pecunias congregasse volumus nichilominus et mandamus, quatinus ad resignationem earum per districtionem ecclesiasticam, appellatione remota, compellatis eundem facientes ipsas pecunias in solutionem debitorum converti vel in aliam utilitatem monasterii memorati. Eo Vero, quos excommunicatos constiterit temere celebrassedi uia pena canonica percellatis Testes autem qui fuerint nominati si se gratia, odio vel timore Subtraxerint, per censuram eandem appellatione cessante cogatis veritati tostimonium perhibere nullis litteris veritati et justitio projudicantibus a sed apostolica impetratis Quod si non omnes hiis exequendis potueritis interesse, duo eStrum ea nichilominus exequantur. Datum Signie, uti kalendas ulli pontificatus nostri anno quintodecimo.
35쪽
idii H eriveus , Trecensis, etsi ausfridus , Meldensis divina permissione 'Ρyh ministri humilos situ riusdsem miseration Latiniacensis dictus abbas, ' sitisii albili IV. Cluniaeonsi abbati sit universis monachi de ari' late spiritum scientio et pietatis et spiritum amoris Domini. Estote memores od Dominus ait in Evangelio Beati pacifici quoniam filii Dei vocabuntur u etc. Mandatum enim apostolicum suscepimus in hac sorma Innocentius , etc. P a pido pitacέdente , hujus igitur auctoritate mandati vobis diem dominicam post octabas Assumptionis beate uarie apud aritatem assignamus ad quavi personaliter propter
executionem precepti apostolici Domino concedente curabimus inter-eSSe te, abbas, ex bono corde commonentes, ut ad Deum habeas respectum, qui ait: Beati misericordes, quoniam ipsi misericordiam consequentur u et ait psalmista: Niserator et misericors Dominus paciens et multum misericors istis Miserationes ejus super omnia opera ejus n. 4464.
ijia re absit Universis Christi idolibus presentem paginam visuris R. Carnotensis, in Vol la notora de la page 9.
36쪽
B Gebennensis Dei gratia episcopi B vicedominus Remensis, J ohannes Dolensis uido ineomensis abbatos salutem in Domino. Otum a cimus, quod . de Boneio Stephanus de Rodolio O. de exennia, Th. de Onastello Th. de Venesio et Belloloco m. do Vitariis et de Monteigniaco dicti priores, professi sunt in nostra presentia constituti se obedire venerabili patri suo . abbati Cluniacensi et ecclesio
Cluniacensi matri suo voluntate plena, et contradicere peromnia toti facto Gaias ridi quondam prioris de aritate, et complicum ejus veniendo contra abbatem Cluniacensem, propter quod excommunicatus est ab eodem abbate asserentes in eadem voluntate monachos sibi subjectos persistere dicentes illos esse multos Proposuerunt predicti priores se non habere ratam appellationem, quam fecerat subdecanus Aurelia nensis, sicut dicebat, ex parte omnium monachorum de Karitate qui Se SSerebat esse procuratorem eorum. Multi otiam monachi alii in nostra presentia constituti, qui se asserebant esse de conventu Kari tatis similiter proposuerunt se non habere ratam dictam appellationem nec illum habere pro procuratore volentes, ut dicebant, abbati Clia Diacensi pei omnia tanquam patri fideliter obedire Actum apud aritatem, anno Domini M. C. duodecimo, mense auguSto, Sext kal. Septembris. 4465.
Innocentius, episcopus, Servus Servorum Dei, dilectis filiis . . . Pru 1212.
et couventio Cluny anno Domini, c 'nonagesimo sexto indictione x die dominica anto soslum beati Barnabo apostoli ,
37쪽
liacensi Cisterciensis ordinis . . . Sancte Columbe et ... Sancti Satiri abbatibus Senonensis et Bituricensis diocesiam, Salutem et apo stolicam benedictionem. Cum olim grandes et graves, deformes et enormes injurie quas Gaufridus, tunc prior, et conventus monasterii
do Caritate diluoto silio Cluniacensi abbati dicebantur temere irrogasse, Sertatim fuissent exposito coram nobis nos isdem in apostolici lii teris per ordinom comprehensis venerabilibus fratribus nostris . . . re censi et Meldensi episcopis ac dilecto silio . . . Latiniacensi abbati per ipsas dedimus litteras in preceptis ut ad locum ipsum personaliter accedentes, et inquirentes super hiis plenius veritatem, si rem invenirent aliter se habere latam propter hoc in dictum G depositioias a regimine prioratus sententiam auctoritate apostolica cons1rmantes, et approbantes nichilominus substitution0m do illo mo in ipsius loci priorem et dampnationem sigillorum eorumdem . ac conventus per diffinitores generalis capituli factam, excommunicationis sententiam in jam dictum G ac ejus complices promulgatam ab
ipsis facerent usque ad satisfactionem condignam firmiter observari contradictores quoslibet aut rebelles, sive monachi sive clerici sive laici essent per censuram ecclesiasticam appellatione postposita, compescendo. Cum igitur idem judices ad predictum monasterium accessissent, mandatum apostolicum impleturi monachi loci ejusdem sicut nuper Helyas monachus et magister Guido procuratores Clunia censes, in nostro auditorio recitarunt, ipSi janua monasterii, quem admodum abbati Cluniacensi fuerant, obserantes, eosdem ingredi nullatenus permiserunt'. Ipsi vero mandatum nostrum exequi cupientes in villa ipsius loci curaverunt super prepositis sollicite inquirere veritatem et cum plene constitisset eisdem prefato monachos ea que de ipsis nobis insinuata fuerant, et graviora etiam commississe dictam depositionis sententiam ac substitutionem prioris dampnationem etiam
38쪽
sigillorum appellatione cujusdam, qui Se pro conventus procuratore
gerebat, reputata friVola, confirmarunt, excommunicationis sententiam
in sepedictum G ac ejus complices promulgarunt, precipientes 1rmitor observari. Set ipsis divina nichilominus ossicia celebrantibus iidem judices attendentes quod per districtionem canonicam eorum semolliro duritiam non valebant Larissimum in Christo silium nostrum Philippum regem Francorum illustrem, per Sua littera rogaverunt, ut nobil0m virum Herueiam , comitem Nivernensem, qui dictos monachos in hujusmodi fovere malitia videbatur ab ipsorum injusto favore compescens, regali potentia insolentiam comprimeret eorumdem. Cum ergo idem rex prefato comiti precepisset, ut Substitutum priori, temporalia faciens assignari, dictos monachos in sua ulterius malitia non foveret, ac idem mandatum disseret regium adimplere rex gelo ustitie ac servore nostre devocionis accensus, contra dictum comitem,
cujus fuit potentia monachi memorati latis auctoritate nostra Sententiis temere obviabant, precepit exercitum congregari cujus metu licet temporalia dicto priori per prefatum comitem fuerint assignata, monachi lamen in sua nichilominus contumacia persistentes tam ipsi prior quam Cluniacensi abbati debitam sex hiber obedientiam contradicunt. Unde nobis humiliter supplicarunt ut ad rebellionem hujusmodi obviendam apostolicam manum apponere dignaremur. Pro monachis sero do Caritat fuit a Johanne et icholao, monachis pro- Curatoribus eorumdem ex adverso responsum quod jam dictis sententiis in eorum priorem et ipsos hos appellationem ad nos logitime interpositam promulgatis Clunia censes nuntii prevenientes, ter minum qui fuerat ad prosequendum appellationem prefixum nostras ad prefato judices litteras impetrarunt, multis expressis mandatas, et suppresso quod ipsi episcopi, nostro non expectat mandato, quod in litteris continebatur eisdem jamdudum auctoritate propria fuerant exequii Licet autom dicti prior et monachi non solum suspectos haberent judices memoratos, verum etiam manifesto adversarios repimiarent, pro rexerentia tamen apostolico sedis, ipsos in monasterio cum moderat numero sociorum benigne ac devote recipere volue-
39쪽
runt set quia ipsis a pluribus fuerat nuntiatum, quod abbas et monachi
Clunia censes, qui non parva multitudine Stipati adVenerant, monasterium per violentiam decreverant occupare idem Volentes hujusmodi
obviare periculo prefatis judicibus humiliter supplicarunt et obtinuerunt ab eis, ut in eorum ecclesia Sancti Petri sita juxta dommonasterium, convenirent Partibus igitur ibidem in eorum presentia constitutis, monachorum proposuit procurator quod dicti judices
litterarum nostrarum auctoritate procedere non debebant quia si nobis reseratum fuisset eosdem quod emendabamus in ipsis auctoritate jam esse propria exequiOS, causam nullatenus comississemus eisdem. Unde cum impetratores ipsarum talem Supresserint veritatem,
qua expressa jam dictas litteras ad ipsos minime inpetrassent eis non erat auctoritate illarum ullatenus procedendum presertim cum ejusdem monasterii nutici propter hoc dudum ad sedem apostolicam accessis sent, opponens nichilominus alias exceptiones legitimas et multiplices contra eos causas suspicionis allegans ad quas probandas arbitros postulant instanter, quibus contempte, jure canonico pariter et civili sibi ponitus denegatis nostram audientiam appellavit personas et bona monasterii sepedicti appostolice protectioni supponens; et iidem
nichilominus una eodemque die ad receptionem testium et publica tionem deliberationem consilii et decisionem negocii temere prope rantes quod per abbatem et dissinitores predictos factum extiterat pro sue voluntatis libito confirmarunt. Ad hoc apostolici mandati finibus non contenti cum comitem supradictum ad oppressionem monasterii, utpote qui processus iniquitatem noverat, inculcatis precibus et preceptis inducere nequivissent, ad regem e conVertere pre dictum et regiam puritatem circumvenire multipliciter presumpserunt, suggerentes eidem veritati contraria, et ipsum quasi ex parte nostra precibus onerantes. Qui credens eosdem accensos et justici sic instare, comiti memorat precepit ut substituto . predicto temporalia faceret assignari. Set jurisperitis, quorum consilium idem comes accedens Parisius sollicito requisivit processum judicum predicto rum extitisse iniqui concorditer respondentibus, eodemque comite
40쪽
propter hoc mandatum regium exequi disserente rex ipsorum judicum
sit Cluniacensis abbatis suggestionibus iterum circumventus, contra comitem predictum precepit exercitum congregari et sic comes vi metuque compulsus, ad monasterium accessit cum regio marescalco mandatum regis contra propriam voluntatem et conscientiam expleturus Monachi vero, subito visa multitudine armatorum, contenti, se vestibus ecclesiasticis induerunt et sic induli occurrorunt ad monasterii portas opponentes armatis magines crucifixi et reverendas sanctorum reliquias ac ipsum Christi corpus Sacratissimum obtendentes, ac ex parte Dei et nostra prohibentes eisdem ne monasterium apostolice petitioni suppositum presumerent violare. Qui licet primo facinus exhorruerint, postea tamen per alium competentiorem aditum calcata reverentia irrumpentes, sacras ecclesie valvas ausu temerari confregerunt, et insano tumultu Singula perscrutantes prefato, assignaverunt granarium cellarium dormitorium et ossicinas monasterii universas fratres loci ejusdem vix in oratorio claustri quo stupefacti confugerant, relinquentes, ubi necessariis nova eis inhumanitate subtractis, et prohibito ne quisquam ipsis audeat aliquid ministrare in tanto sunt necessitatis articulo constituti, ut ad vite sustentamentum non habeant nisi quod quidam boni viri eisdem misericordia moti furtim porrigunt per fenestras. Unde nobis fuit ex parte ipsorum humiliter supplicatum, ut tam gravi calamitati et calamitoso gravamini,
secundum consuetam apostolice sedis clementiam, succurrere dignaremur. Nos igitur hiis et aliis que a partibus fuere proposita, plenius intellectis, quia manifeste cognovimus predicto judices perperam proce88isse, Cum, ut exceptione alias taceamus, causam nullatenus commisissemus eisdem si nobis revelatum fuisset, quod ea que per ipsos exequenda mandavimus auctoritate propria publice denunciaverant per dioceses suas, et districto mandaverant observari. Unde occasione rescripti per talem subreptionem obtenti nequaquam procedere de buissent quia etiam fines nostri excedentes mandati brachii secularis