De comparativis et superlativis apud poetas Graecorum epicos omnibusque quae in eorum similitudinem incurrunt, ut thesiteros, arioteros deque adverbiis ut anotero, protero [microform]

1쪽

a par of the Foundations of esterii Civiligation Preservatio Project

Funded by the

NATIONAL ENDORMENT FOR THE HUMANITIES

Reproduction may not be madebithout permission rom

Columbi Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

States Cod concems them ing of photocopies orother reproductions of copyrighted materia . . Columbi Universit Librar reserves the right to refuse to

accepta copy ordecis, in iis judgement fulsitiment of the orderwould involve violation of the copyright law.

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Master Negatives

BIBLIOGRAPHIC MICROFORM TARGET

Restrictions o USe: Origina Materia a Filmex Existin Bibliographic Record

5쪽

Centim et Er

in che S

. 25

iiiiiiiiiiiiiiiiiii et

6쪽

ullo

7쪽

D Comparativis et Superlativis apud poetas

Graecorum PiCOS.

Caput T. De comparativis et superlativis adjectivorum in o exeuntium. ζ1. dam primum satis constat, nominum in comparativos, si legitimam formandi rationem Sequuntur, taliter abiecta, finiri in τεροσ, ita tamen, ut si syllaba sive natura sive positione longa ante exitum nominis anteit μικρον Scribatur, Si breVi ο μεγα. Eadem lex, quae de comparativoni formatione, valet etiam de superlativis nominum in ο desinentium. Ab hac autem lege grammatica principali ita dessexerunt poetae epiei, ut interdum legum metri auctoritatem secuti syllabam longam iuberent sequi literam co.

8쪽

β2. Jam de iis agamus, quae legitimam formalionem est IIuir, de et tamen o μικρον ante exitum litera. Quo in numero habendi uilf γεραιοσ, παutoσ, σχολαῖοσ. Ac de Voce soαto Eust ad Il. 13 3, is haedio euit: εκ του γεραιο δ γεραίτεροσ, συγκοπεὶ εκ του γεραιοτερο σ, id quod comprobatur a Tammatico Etym. m. p. 22T 23 γεραίτερο παρατ γεραιο γίνεται γεραιοτερο ω παλαιότερο καὶ κατ Oυγκοπὴν γεραίτεροσ. aec quidem, quae sine dubio re et perSpe Xerimi Vetere grammati ei, valelit etiam de παλαιο et oχο- Melarum. Forinam autem γεραιοτερο in Su fuisse, id quod a Butim. Ut ampl. 65, d negari videtur, ex Il. , o Satis perSpicuum e St. Ηue autem arbitror pertinere formas cyIτερο et plDrατοσ, quas C placaτερο et φιλωτατο enata eSSe per Deopen jure contendam, prae Sertim eum etiam gramm Elym. m. S. v. φίλτεοo p. Tob, si et Eust ad Od id di idem fere sensisse intelligam' . σ3. Cum his, quae in priore para apho iraelata simi, si uitale quadam consociata es Sevidentur adjectiva in o de Sinentia, μέσοσ, σοσ, ησυχοσ, διοσ, ευδιοσ, πρOMOS, PLOS, quae ea omparationis forma uimatur, ut prora et coraeeipiant diphthongum t. Et hane quidem comparationis formam ex Ioui ea et Dorie diale et adscivisse Atti ei videntur. De his autem Eust ad Od. dat 2s, postquam de adjectivis, quae forinant Tadus in laτεροσ,ίστερο et έστατοσ, στατοσ, Salis copioso diSSeruit, hae addit: εἰσὶ δε φασι σχνατισαοὶ

καὶ δια του Oαίτατον γαρ φασι καὶ προυργαίτερον Πλατων δε εν πρωτα ποώτείασἀσαεναίτατα λέγει καὶ ισαίτερον καὶ ἐν Σαρα δὲ = συχαίτατα εστ δε καὶ πλwιαίτερον. ε- νοφων δε καὶ φιλαίτατον ἐν βδομθ φησί, id quod a gramm Elym. m. p. I, I iisdem fere verbis probatur: κοίωσ Se. χ αατίζουσιν οἷ 'Aττικοι κῶ διὰ το αι, ἰσαίτατα, α συε- ναίτατα, προυργιαίτατα, (Oυχαίτερον, καὶ ἰOccίτερα κ αὶ πλMσιαίτερον καὶ ησυχαίτατα. ε- νο*ων ε καὶ φιλαίτατα. Recte quidem grammati ei Vetere illis, quae ex Buttinantii gramm.(ela j b, p. 25s attulimuS, adjeetivis adnumerant φιλαίτερο et φιλαίτατo formae Atti eis propriae. In universum Si quid Statuendum est de his adjeetivis, vereor ne a vero aberrare videar, Si antiquiorem formam cycλmο fuiSSe contendam, unde eonSequitur, ut eadem de lege, qua παλαιο e γεραιοσ, formulae Sint. Sed hujus comparationis generis unum tantum legi exemplum; μεσωτάτη pud Apoll. IV, sos.

Tentatas magis quam probatas fuisse adjeelivorem in o desinentium aerminationes in Uτεροσ, detατο e tanta e Xemplorum, quae e Stant, paucitate colligere ieet po-

. o.

Itane enim formam hi usu fuisse apparet ei Eust loco ad Od. dis, s dicentis rotiro καί σύι -

του ἀκοατο et quae q. De plerisque id genu nihil habeo, quod de pernam, sed doc κρατο ejusque comparativi et superlativi omis, Si qui ab ἀκρατns profectos et ita ad-jeetiva κρατο et ἀκρατη inter se commutata esSebon et erit, libenter eoneesserim.

De eomparatione in o adjeclivorum in ίστερο et iστατο Sati erit, ea tetntummodo in medium protulisse, quae grammati ei veteres memoriae prodiderimi. Idem Eust ad Od id di n. haec: ωσπερ δέ φασι διὰ το ε σχηαατίζουσιν 'Aττικοί, υτι κῶ διὰ του σ. ποτίστατον γαρ φασιν 'Aρlcrocyάνγησ' υτω καὶ λαγνίστατoν καὶ κλεπτίστατον 'κῶ λαλίστερονευρηκά σε ώ κῶ λαλίστατον κῶ πολυ πτωχίστεροσ, καὶ ψευδίστατοσ; quo eum facit granam. Elym. m. I, 2 ωσπερ δε υτοι Se Ione S διὰ του ε σχηματίζουσιν, υτ κῶ οἷ'AτNκοι διὰ του σ, ποτίστατον, λέγουσι καὶ λαγνίστατον κῶ V ευδίστατον καὶ λαλίστερον ευ ο Vκά σε καὶ πτωχίστερον. Non alienum hujus loci esse videtur admonere, Eustathium ad Il. 2ili, ilde his formationibus in ea sententia suisse, ut eas ex legitima Superlativorum forma παραγωγικα prplaeta e SSe Si Stimos, praebentem haec: λαλίστεροσ, ο παρειLκ-m δοκει

jecia, terminatione S τερο ef τατο adjungi Vetere grammati ei eXeenties praeeipiunt. Gramm Elym. m. S. V. κυντερον 5 6 de comparatione exeuntium in adjecti vin umpraeeipit haec: κυντερον παρα τ=ην κυνο γενικὴν γίνεται κυνοτερOC κῶ συγκοπὴ, - ρον,

ά μελαν, μελανοτερον καὶ μελάντερον, quae terminatio etiam Si per Se Veritatis et probabilitatis poetem aliquam habeat, certe tamen longior et impeditior St, quam quae nobis probari l)OSSit. Ita lue praeserenda videtur eorum Sententia, qui horum adjecti Vorum generi terminationes τερο et τατοσ adjungi Velint, id quod etiam EuSt ad B. 622 6 Spectare videtur.

9쪽

Comparativi et superlativi ab aleetivis in i propagati eam sequimtur formandi rationem, ut a po SitiVis singularibus neutrius generi prosiei Seantur. IIuc pertinent, quae

apud D amm. Et m. m. Sub V. ἀνιηρέστερον leguntur: τα εἰ η ληγοντα τριγενῆ πέρθεσιν δεχοντια καὶ συγκρισιν, οἷον ευτυχήσ, η υτυχησώτ ευτυχέ καὶ τὰ συγκριτικόν ευτυχέστεροσ,ευγενέστεροσ, ευαελέστεροσ. Sed re et addit idem gramm haec: αμαρτάνουσιν αρα οἷ προφερομενοι πενέστατοσ' ἀπαρασχηαάτιστον γαρ τομένη ονομα τω ουδετέρω, nam πένησ Stomnino substantivum, id quod et ex forma genitivi πένητο et ex seminino πένησσα, emus mentionem facit e Syehius, fastile perspicitur. Itaque πενέστερο e πενέστατοσ, quae passim leguntur, forinis non legitime saetis adnumeranda Sunt.β s. Adjeetiva in i exeuntia in formandis gradibus correpta terminatione i in στεροσ

Adjeetiva in Ceam formandae comparationis formam sequuntur, ut adjungant εστερo et στατοσ, de qua re ela. Butim. i et Matthiae , a 2s Adde Elymam. 6 5et 2 S. V. πλειοτερο σ Sed derat co ejuSque eomparationis formis infra disputabitur.

De eomparatione aleelivom in D eontraetorum, quorum nulla in Venimus exempla apud Epieos poetas, conseras Butim gr. ampl. i5 T, ob ad Phryn et Elym. m. p. 3s , s. V. D νοέστατον. Celerem tu modi adjectiVorum omparationem proseminatam quidem esse, Sed non admodum alias radiees habui SSe, non pu e Sl, luod pluribus demonstrem quoniam, quae inest in iis notio, comparationem haud facile patitur.

12. Comparativi ab aleelivis in Europagati Sunt tres iique proprio quodam sapore

Adjeclivorii iura comparationis unum tantum exemplum legitur apud om. Od.2U, s αχαρίστερον, id quod non ut re eentiore grammattei efr. Butim. a d et Matthiae nys 6 volunt ab ἀχαρισ, sed ab ἀχάριστοσ, oeabulo haud raro dueendum esse statuo. quam sententiam aeeedere Videtur etiam UStathiu8, qui ad Od. Ss haec adnotavit: ἀχαριστερον δε τ ἀηδέστερον , ε τοπο - το λαλίστερον καὶ κλεπτίστερον. Et hae quidem aeteDUS.

Susceptae materiae ordo me jam ad id addueit, ut transeamus ad alteram et comparativorum et superlatiVorum formationem in hoo et ιστο exeuntem, quam uti m. gr. a.d T l paullo rariorem apud Seriptores inveniri recte contendit Grammati ei veteres sexcenties de hac formatione adjectivorum in D potissimum propria disputant, veluti gramm. Elym. m. p. 23d, d 8 S. V. γλυκυσ, quem loeum uerae Seribere animuS St: γλυκυ παρατ γλευκοσ' τὰ δε εἰ υ τριγενῆ ποιουσι συγκριτικὰ καὶ περθετικά οιον ο βραδυσ, i βραδεῖα, το βραδυ τὰ συγκριτικον βραδυτεροσ, βραδίων, βράδιστοσ ουτω ουν καὶ γλυκυσ, γλυκεῖα, τὰ γλυκυ καὶ το συγκριτικὴν γλυκυτεροσ, γλυκίων, γλυκιστο σ. Idem praebet Elym. m. i i. 25, 28 et aliis locis. De prima quam oereti ammatici comparandi ratione, quum jam Supra Xpositum sit, Statim ad alteram transeamus, quam Butim. P6T, si semper SerVare βαθυσ, βραδυσ, βραχυσ, γλυκυσ, παχυσ, ωκυσ, πρεσβυ Suo jure contendit.

positivo βραδυ apudies. O. 528 βραδιον, Il. 23. 3 βάρδιστοσ, de quo EuSt. p. 262, do haec: δ δε βάρδιστο ἐκ του βράδιστο μετατέσειται διὰ μέτρον, quod probatur

ab Elym. m. IS S. v. βραδιστοσ' καὶ ἐν περθέσει, βάρδιστο σ I de iura re ela. utina. 65 5. a. 2.Ηorum vero adjectivorum comparationi tertia forma sive, ut dunt grammatici veteres. τριτο τροπο de Sinit u σσων.Ηud referendum est, quod Eust ad B. 62 adnotavit: γίνετm δὲ τ ὰσσον ἀπο ου

10쪽

I S.

Eandem omparationis formam, quam inb nomina, praeterea Seeuta SSe nonni lain o exeuntia grammallei ut utlm. I 6 6 et Matthiae hs i tradiret. Quo in numero

referenda Sunt potiSSimum αἰσχροσ, εχθροσ, οἰκτρόσ, κυδροσ, quo tamen legitima quoque eomparationi forma uti posse et jam Supra monilum est et Salis nolima. Et primum quidem Sermo Si de αἰσχρο aleetiyo, de quo Ollium Elym. m. haec . . loχιστOS

κράτιστον. Sed nihil, opinor, his terminationibus opus est, quoniam quin obsoletum ad-jeetivum αἰσχD in usu fueris, vix in dubium voeari posSit, quippe cujus memoriam Sinon nomina αἰσχυνη, α σμνω, at certe tamen deminutivum Aἰσχυλοσ, quod in nomen proprium ali iit, fortasse demonstrent. Gus adjeetivi comparationis unum tantum legimus exemplum Il. 2 2s αἷσχιστοσ. Neque de comparativi forma et superlativi nominis iχθροσmihi a vero abereare videor longius, quam gramm. Et m. m. 65 5l, S. V. εχσιστοσ' , Si al)ud antiquiores forma Ira fortasse in iv exeuntem in usu fuisse statuam. At ne hoe liuidem meum inventum pro vero venditare ausim. imus o eis comparativi non leguntur, superlativus lamen χθιστοσ reperitur in atraeli. Id in n. 2, 226 B. 5 8s et Il. s. scis . - Formae οἰκτίω nullum inveni exemplum, sed superlativus sκτιστο eXStat in

Legitimum hujus vocis comparativum jam supra in medium attulimus. Comparativi forma κυδίων apud Epi eos poetas non legitur, sed superlativi κυδιστοσsaepius. De quibus formis in errorem et vituperationem non illapsurum me esSe Xi Stimem. Si ex aeυδυ Ob Soleto Voeabulo duetas esse statuo, praesertim quum huic origini haud dissimilia, Velu κυδαίνω, κυδιά et alia id genus usque ad nostra tempora X Sisent. Restat ut mentionem laetamus ale etivi μακρο ejusque superlativi formae de quo Elym. m. p. 5S S. V., κεστο haec: ZUκιστοσ, inquis, παρα τὰ χακροσ, μακρίων καὶ μακίων καὶ τροπ μηκα ω ' θεν καὶ μηκιστο σ. Non est, quod grammatie de hae reaSSentiamur, quum Sine dubio μηκίων η μηκιστο formae prostelae Sint ab ob Soleto 3ιηκυσ, quod Verbo μηκυνω Suam dedit originem me forma si iacio i jam supra satis expoSitum eSt.

dam reliquum est, ut distendum sit de superlativi forma in ατοσ Xeunte, quam grammati ei non antiquiorem modo, sed et rariorem esse praecipiunt Cujus generis formae