장음표시 사용
11쪽
in Sed quoniam loligunt si u innia, qua Cicero pluri- tuas locis vel se singulis voeabuli vo do logibu somnoni luatini vel di universu gi annia uti ea i uti an ii rotulit, Olli sol oet quid ex eis probati iliani, suid falso dieitina sesso vid0atur diludieare, in is, quae in orator a tiara gratilio Ui usque ad paragrat lautia D: Serilita sunt, laser a in nostiurn Ontini'- imiis. Et euin o litui iniis i obus, ita Ciesero lauet vorbis tetigit, uni longo alii se iudi 'setur non siros,osii uni sest nobisonalie recolitio ni gratii illatii Oriiiii ii seisiterno eluis sententias s erit soniontia xplicemus Haes in is exsiliounda xenil,la qua Cie0ro in certo consilio uirotulit isodoni ordin quo inihi restituendam esse putavi, tuli eius sententiani, utrinii lirobans la Sit an non, urpendere conabor. Do aiori nullis rebus, quibus plus tribui, ac ratius hae iii lisi, utationuagam aliae quaestione paucis tantuan verbis a me eonime
Initium aruin quaestion uni saei Cicero ab eis vocabuli quae propter Suavitatelli soni contracta osso uiui Nam illersitastini fra plena verboruit a. suis o tritioipio postea autem plena illa voeabula, quia auribus ,robata noti
essent, contracta esse. Juam iliani auto in do paueis exeinpiis
illae aestura illi ex illirantiir, liropterea quod Cicoronis iudieiiiiii de si te et veritate nonnullorum verbomini in uxini ni Onienti est eu iam ad singula ne 'odamiis. Priina in igitur ausa in Oi verba eontraheretitur in hiuua
Latina, Cicero putavit fuisse harie, ut vitaretur hiatus. iniantiquiSSina iam tempore maxiniam operant OnSunipsisse ioratores e po0tas constat, it litatuni vitarent, i uiniquati iii
tuiti iuuia hiatus et concursus vocali uni iiiollo quiddam tquod litiscet noli tigratu in ii0glegotitiam hominis de ro nia is quam ' verbis laborantis ' Gravissiniani autoni quasestionsem de hiatu a veteribus posetis admisso vo vitato fruetur ab hoc loco alienum si Verunt illud ilis uni quod Ciosei oex0inpla qua sed an illius n0glegotii tu attulit, satis do 'ot iam noti legatini uni iudieiissi hiatuni, stetit tonnullis visum ostηed eglegenter contra leges v0rsu uni admissum. Iani M. Poroiulii Caton0iii 0nsori uin iii illis ipsis torrium rationibus atque annes veteres li00tas illii in Oeali uiticolicursum 'eeurate Movitasse it raro miseiriques noesessitato ad duetos iam admisisso diei Ciosero. Et a novi , quidsi hiatus udniissiis sit in hoo orsu:hVos que adeolitis Histruit fluvium ut tu illuidam se in otin hoo IhQuam latiniquarii vobis ruitiis atque barbari. Ennius auteia senio litatu ustis est, o in his itidem verbis: Seipio invicto. Denique Cicero vorsiim columemorat, quem ipse
i ieero enim adulescens Arati poema patv5μευ καὶ biocnuεium linguain Latinam transtulit se vorba rati :
hoc Diodo Latino roddidit: ἡ Ηoe notu radiantis Etesia in vada miti. Cicero igitur exemtila, in quibus hiatus iniuria adniissus est, iv0iulit in vorin exemtila praeb0nt diversa onora hiatiis, an in illo Cicerotiis versu hiatus non vituperandus
est 'u0d in ultima syllaba dactyli illo ita adhibori pologi
ut longa voeules t diphthongi in sine vocabulorum sequ0nti vocali eorripiantur Praeterea ex rationia in reliquiis selinus Uutonori non sevitavisse litatuni iam neeurat quam , seius hi versibus '
12쪽
κω ον uici ut Latinum exemithim sesumptum id a tur exEnnii Hecuba. Quibus vero ex poeniatis o sabulis o ua
ΝΡd etiani nomina tonain uni contrahebantur, eodem enim
devicit, Bellius nominatus est.
13쪽
Verba sunt haec: G, Sodes ex Si audes, quod pro si audies. Nam pro audire antiquitus in usu videtur fuisse audere tertia coniugation0 Similiter parere et parire dixisse videntur Veteres, ubi tertiam coniugationis fornia obtinuit Dubitarii Ulaiotest, quin Sodes Ortuni Sit ex si audes et nudo re
sere deni significet ut , vello Apud Mnauium Trin. 244 legimus Si audeS', quamquam sodes' usitatius erat. Dulii' vocabulis quid improbandum sit in Cie 'ronis sententia
facile apparui Iu exsilicanda inuisensi forma , capsisse uni erravisse tum Quintilianus intellexit de verbis enim composi- iis l0queu uiue protulit I, 5, 66 Nam e tribus nostrae utique linguae moti Onc 'SSerim, quamvis capsis Cicero dicat compositum Hsse ex Papo si vies' . Nunc vero iniuromne conStat capsiΝ esse sormani coniunctivi pori et uetivi, ut , saXis, uuXis Non minus errat ieero in formis dolii et exin' explicundis, illus nim putat factus esse ux deinde ut , exinde Oriasse ut hiatus vitaretur, si liost deinde otis exinde' oculis si si Di Diui Meliora te ei. forniis priuius docuit Fridericus Ritescholius ' Dein nim ut 0xin saeta sunt ex de-im et eX-im ui suo id 'm Significunt, quod do o otis exeo' somnii ini' auten derivata Si e pronomine is 'et signiscat motionem , aliqui, loco. Formn duim quamquam ueque in inscriptionibus neque in odicibus votustissimisi ii venitur. iamlim quin usitatu suurit. dubituri non potest. Nam formam exim citro exiu' saepius legimus Lachmannus Lucret. p. 4 exempla, quae nobis usum formae exim demonStrant, collegit. Pro nequire quod Ciceronis aetate usitatum erat, Enalium dixisse , non quire se commemorat Vietorius arr. 40et. XVI, 8, vique in reliquiis tragoediarum legimus nunc versum: , Qui ipse ibi sapiens rodeSSe non quit, nequiquum sui it. Cicero his in formis nequire ' et nescire explicandi errat, quod tutat ea vocabula formata esse ex formallegationis , non et X verbis quire se et , seireri Illa nimvoeabula esse coniuneta antiquisSimae Orniae negationi isne '
ex qua non hoc modo lactuti Sit , ne-OinUm, ne-Oenum, non ' hodie inter omnes constat. )Tum Cicero praepositionis cum mentionem fecit. Quem quidem locum accuratius a nobis inspici necesse est. Ciceronis verba sunt haec': Qiuid illud non olet unde sit, quod dicitur , cum illis cum autem nobis non dieitur, sed nobiscum quia Si ita diceretur, ObSeentu concurrerent litterae, ut etiam modo, nisi autem interpOSutSSem, concurriSSent. EX HO Si mecum et tecum non eum me et cum te ut esset simile illis vobiscum ue nobiscum. odicum hoc Oeo nulla diserepuntia est, nisi quod pro vobiScum ac nobi Seum quod ex optimo odie Vite-bergens vulgo receptum St, alii vobiscum et nobiscum alii vobiscum atque ObiSeum praebent. Sehuelgius tamen miratur neminem in hoc loco haesisse. hQuunt enini, inquit, toto hoc capite agatur de vitando vocalium OileurSu, quomodo Cicero reliente devenerit ad exeni- liliin', in quo concursu litterarum Obscenitati causa vitatur.
Aptiorem J0cunt hoc invenisset cini Ciceroni. opistola cilla sestiva ad Pueiuni IX, 22. Eam videtur in eodem argumento ruspoxisse Quintilianus VIII, 3, 45 aut igitur otia in exemplum aliunde huc translatum test; aut hiost verba exinde dicimus quaedum verba intereiderunt. quae iransitum sacerunt ad hanc egressionem. llis Seliu0igii verbis adsentiri non possum Cicero inim citi tota lues disputationes do
quaestionibus grammaticis non uetus est certo consilio neque certum aliquem ordinem in eis rebus tractandis secutus est Neque se vitando tantuni vocalium ioncursu igitur, Sed etiani se contractionin sine voeulibus saeta et do fuga litterae vastioris omnique consuetudine elegantiore 4ermonis Latini. Itaque neque aliunde hune iotuni locum de praepositione eum huc translatum esse, neque post verba ,, exinde dicimus quaedam verba intereidisse puto. Cicero igitur affirmat lomanos nobiscum obscenitatis vitanda causa dixisse. Quia Romani m ante Sequentem consonantem in nobis non sed i pronuntiabant,
14쪽
autem Ciceronis aetate vitabant non solun jSum Veri oriani Obscenomina, Sed etiam nanus Ormas mi coniunctiones verborum, quibus auditis verbi Obsceni commonefieri tot0rant.' Cicero ipse puram dedisso, ut talia κακε tu paTaevitaret, scribit in epistoli, ad Paulun IX, 22 ego Servo et Servabo, Sic uni ni SSuevi, Plutonis vere iuridiam. linquulecti verbis ea ad te cris Si is uul ulteriisSiniis agunt Stoici. Ea igitur de causa Nonnini non coniunxerunt iraepOSitionem secum' et verba quae litteris senti mi, i incipiebant. Numquani et lini dixerat ut eum notis sed secum hominibus notis. rum etiam de ea re confersenda sunt verba Quintiliani Vllt 3, 45: vitium est, si itine iura deformiter Onat, ut Si heu ni liominibus motis do pii nos didimus, iis L ho ipsum ,. hominibus medium sit. in praefanda videmur cincidere, quia ultima prioris Syllii hau littera, quae exprimi nisi hi liri coeuntibus moti liotest, iniit intersister no indecentissime cogit ut continuata cum insequente in naturam eius corrumpitu Cicero itum alio loeo iusdem rui iterunt mentioliem fecit, quid, inquit in pistola ad I tutum, quod vulgo
dicitur cum Os te voluimus convenire ' num Obscenum est 3μ ieeroni autem senteritiam , cuni Obscenitali vitandae causa
post nobis' positum AESSe atque proportionis causa etiam is vobiscum ieeum tecum' dictum isses Priseiunus probavit lib. XII. p. 594 Quomodo igitur si dican propter te et te propter ' idem significo et eum quibus et quibuscum Sic eum me se et mecum Nam antiquissimi utrumque fidebant, 'ed plurali primuin personae iacemphati causa solebant e uni Strophen dicere nobiSeianis pro eum u0bis' 'tuque uiropter ioc reliis iurum quoque erSonarum abhitivos similiter iraepostere proferre cooperunt teste Plinio,
qui '0 in I sermonis dubii stendit et Cicerone . qui du
orat0re his utitur Verbis: noluimus cum m00 et eum te dicere, ne eadem conputatione adiungendum esset eum nobis 'Sed potius mee uni et tecum et secum' diximus, eunt praepositione, quae facit obscenum, assidue postpositu. μ
Ea qua a Prisciano tamquam Ciceronis verba asseruntur, errori grammatici tribuenda esse videntur. Nam ea in libris de Oratore non leguntur. Nec magis probabile est Plinii verba omissis ipsius Ciceroni Verbis ex Orato grammatico posita ess0. Itaque, nisi re vera illa in libris do oratore olim seripta fuisse putabimus, riseianum non recise intelloetis Plinii orbis a tamquam Ciceroniana posuisse statuendum St. Quamvis autem et veteres grammatio Latini se a rocum Cicorone consentiant et postea etiam communi omnium consensu diu illorum sententia probata fuerit, tamen eam falsam esse nune nenio ignorat. Nam praepositio cum non obscenitatis vitanda causa postposita est, sed ut aliaul iure praepositioneS: ad per in tenus, propter circa interdum verbo antecedenti, ad quod speetant, adiuneta sunt vique postquam accentum miserunt quasi orba ne litieus acta sunt. y
isum' Xeuntibus, quas X horum se Ontruetas osse dicit atque sermonis consuetudi non desolidit contra eos qui propiseri roportioni rationem formas, quae per saecula in otidiano Sermolle usitatae erant, damnabant. Et de origine qui domearum formarum fie0ronem irravisses hodie mento noscit Neque enim uno eodemque sui saxo duas eiusdem asus formas saetas esse 'eimus Eius suffixi antiquissima forma irat,ant', quae forma deinde, antequam Graeeorum et Italicorum lingua Separaretur, in om ' mutata est Apud Latinos serva-iuni est honi usque ad saec. VI ab i. e. post litteras seu et V iam alitem aue VI etiam pro Om invenitur um . Ab illa formationin gen0tivi insui diversa est ultera, euill terminatio est rum', quae antea soni in Has rationes igitur eum veteres grammatici ignorarent, fuerunt, qui una in formam iri horum' essendi posse putarent eamque restituerunt talibus in verbis vulgaribus. ut deum atque hominum fidem aut duum vii uni iudicium aut trium 0xssen '5 sqq. Orat. Mi; 155. 156 47. 157.
15쪽
Supra cominet oravi, set in his quidem versibus: se Consiliuni foeti augi Irium atque sextum iiiii rni se so8 quum prodigium lio irarum. Ortθnium pavor. )Neque Cicer probat , armum' laro armorum' quod invenitur 'pud Pacuvium in a Tabula, quam inseripsit Iseueri')nomine, Verba autem Pacuvii sunt asee: ,, Iathae ad te di iudiei armum odidit γ- Τ)Summo aut0m iure diei potest, ut Cieser putat, centurias abrum et procum UO ,eenturia subrorum o si Oeorum ). in tabulis nim censoriis Ormno , fabrum et , procum Sitatae sunt atque a de causa consuetudo sermonis elegantis lieontium arum adhil,sendarum odii in illis autoni iurisiurandi 0rbis Cleor et , pro deum set pro deorum se se dicere posse affirmat, nam utramque formam in lingua ius tpotestatom habere. lam Vero a primo loco ponam, quase eertis loquendisormulis se priseo sermonis usu continentur utque tiam inscriptionum sestimoniis ei inprobuntur. De Du in orbis doum atqui hominum fid0m. in mi num sentis lingua Latinae semo legimus deum f. Momnas. . . . , 4lu:
16쪽
Speraram M. i. e. 10 19.)Supera Se M. l. e. 3.)terminarunt M. l. e. 609. 10. 11. 13.)μCum liae quaestione de eontra etiones in formis tui 10eii temporis usurpata coniunxit Cicero duas alias de tertia persona plurali eiusdem temporis it Me ioniunetivo siem μ. Et ex duabus quidem formis tori in porsonae in , erunt et heres priorem diei esse veriorem, aliorum autem in here μeXeuntem, quam Ennii X0ml,l lirobavit, consuetudini indulgendam 88 putat. Ennii autem verba loguntur in Annalibus:
VOrSibus, quo olim Fauno vatesque canebant. ')Sed etiam in inseriptionibus, qua Ciceronis temporibus factae Sunt, Saepius illa forma tertiae Hrsonae pluralis perfecti in heres eXiens operitur. Exempla inius rei collegit Momnisenus C. I. L. I, p. 60l: is enSuere M. l. c. 185. 186. 96, 3 9, 18, 26 consuluere M. l. e. 185.)contulere M. l. e. 1343.)eOiravere M. l. c. 568. 72.)eOeravere M. l. e. 569 1131. 114 l. 161 1162.)euravere M. l. e. illi. 192 1406.)
17쪽
torminavere M. l. c. 1111.)vixsere M. l. c. 1012.)Delmi Cicero siet pleriorem formam, pro qua brevior orma sit tum iam sola sere in usu erat, exemplo poetae tragici cuiusdam probavit. Siet plenum si, inquit Cleoro is si iniminutum licet utar utroque ergo ibidoni: is quae quani Sint cara, post carendo intellegunt, quamque itinendi mugii dominutus sioni. ' Nomen autem poetae cuius versus Cicero adseripsit, posthergo' excidit Ciceronem autem lianc formam sient quae ea aetate ab usu sermonis cotidiani iam diu romota' ossos non repudiavisse, apparet ex eius studio et amor vot0rui
habeo quod addam. Sed dubitari nequit, quin ille poeta,
cuius versus Cicero attulit, tantum metri ausa in altero versu forma plena sient usus sit. Mirari autem non possumus, quod Cicero certiani iudicium de illis formis non sedit, sed utramque formam adhiberi posse dicit. Quamquam enim ipso et in orationilaus et in reliquis libris tantum forma imminuta Sit usu est, tamen veterem formam siet se contra illos OVOS OetaS, qui eam damnaverunt, defendere videtur. Sequitur brevis Observatio de pronomine idem Orat. 47, 157, qua longiorem disputationem requirit, proliterea quod et Odices certam lectionem non praebent, sed alite inter se diScrepant, neque viri docti de verbis emendaudis consentiunt. Ac primunt videamuS, quomodo ea Verbuiu eodicibus Scripta sint, deinde de Oniecturis virorum doetoriani dicamus. In eodie igitur Vitebergens legimus haec: ident anisu habet inquit Ennius et in templis silomprobavit . at iisden erat verius . nec tamen isdem ut optimus male sonabat iisdem impetratum est a consuetudine, ut peccare suavitatis causa liceret. Codex instediensis: ., idoni eampus habet inquit Ennius et in temptis idem probavit ut iisden erat verius nec tamen sileni ut Optimus Diale sonabat iisdem . impetratum est te. Code Erlangensis hisdem canisus habet inquit Ennius et in templis idem probavit ut eiSileni erat veriuS, nec tamen eisden Opimius niale sonabat iisdem . impetratum est te. Ode DresdensiS: ident eampus habet inquit Ennius ut ii templis isdem probavit . at eisden erat verius nec anten iisdem ut Optimius male O- nubat . iis impetratum est te. Ode MonacenSiS: , identeumpus habet inquit Ennius et in templis idem probavit at
18쪽
isdem erat verius nec tamen isdem ut optimus male sonabat
Ernestius hunc loeum ex codicibus sic restituit domeampus habet inquit Ennius et in templis isdem probavit Sonabat, Silem, impetratum est te. Sehuelgius in altora editione frat0 hane 'oetion0m exhibuit Idem campus habet, nimiait Ennius: it. In templi. isdem, probavit. Itisdem erat verius; sed tamen opimius Mul sonabat iisd0m Impetratum est 'te. mae addita interpretatione: Cicero hoc ignis ea , pro idem in genere masculino veriti, suisso
eonSentit Ennium Ormas, isdem' et pro norninutivo sin uilaris
et x dativo vel ablativo pluralis usum ess0. Putat: haec uisse Ciceronis verba hisdom danipus haliat in ii probavi ut opimius male sonabat isdem impetratum est acon Suetudine iit peccare suavitutis causa liebros ii ii nux emendati0nis haec est, sormam iis loni hoo ac in Omusam esse. Ad quam ration0m probandum Illis
lius scripsit haec: male sonabat profecto iisdem ' sed tum male, ut ne reprobandi quidem caussa ulla esset. Certum ostenim labant demum latinitati ii iis iisd0m formas deberi Ciceronis autem saeculo an ignota fuisse, ut ne in mentem quiduni illi ventro posset, Medita opera vitata in quoquam dicere. Sed quoniam triori illa lausa, quam vitisehelius uitulit, iisdem Cicerone miSSum Sse propterea quod nsorma permale sonuisset, fortasse nonnullis viris non satis probabilis esse videri poteSt, puto quaerendum SSe, utrum Ciceronis aetat formae ii iis iisdem' oninino ignota fuerint necne. Itaque necesse est nos inSeriptiones, qua Cieeronis temporibus saetae sint. inspicere Ciceronem iniui ipsum numquam illis Orniis usum esse pii morum Odicum auctoritate comprobatur. In monumentis auteni prisca Latinitatis legimus tres fornias euis, ciuis milis' ad dativum vel ablativum thiralis significandum Forma 00is invenitur in epistula ad Teuranos de bacchanalibus, quae ab u. c. o68 Seripia est, hoc St Octogesimo anno ante Ciceronem natuni
L 5, 8, 5, 7, 8, 20, 24, M. II, 16, 24, 33, 34.), tum lex
Lilia municipulis anni a. u. c. 709. Septie praebet formani
hiuis M. C. I. L. I, 200, 56, 9 70, bis 5 76, 155.), atque in lege Rubria de civitat Galliae Cisalpinae anni a. u. c. 705 quatΡ illa Torma ruperitur M. C. L L. I, 205 I, 249 II 42 43.) Praeterea legitur , ieis' in titulo consulari saeculi elavi M. C. I. L. I, ,24, 10), atque in elogio, quod Momnisenus I log XXXII ididit Forma lautem
holois bis invenitur in pistula praetori ad Tiburtes, quae eXeunte Saeculo sexto serispia est M. C. L . , 201 11 12 ) Quia igitur omnibus illis in exemplis, quorum mentionem feci, numquam exstat forma hiis puto iis exemplis nobis Hemonstrari, formum hiis Ciceronis inelai omnino
19쪽
Ciceronum lio loco formam iisdem misisse putat. Ituti ue
eS8 Scribendum arbitror: BIS lem caniplis liabet μinquit linius et, In templis isdem ui eis lum frui verius nee 'amseu probavit, it opimius
l eccare Suavitatis ausa lihordi 'Ciceri igitur dieit Ennium oriani his lem non Ohnupri nonia nativo Singularis aseillini generis, sed tinni pro lutivo vel ablativo lituralis sunt osse, verioreni uini Gallam eis dum ' Opimiorem visunt esse Ennio qua de cauSa
Nitschelii se refutavisse arbitratus est suam sententiam his verbis protulit hac mihi quidem persuasissimum est Simul luxit risdem plui retitor id in Caesarem praeserit Sisse dicendum, quod quum Optimin conveniat uni uota ratione ranalogiae, quam Seniper Sequutum SSe Caesarem multis Xemplis demonstravimus, hoc quidem modo idolui statuiss0 ut is, ita isd0m. liliitioliis in verbis emendandis non adsentior, villati1Vi ea, quae ille coniecit ad defendendam raeripturam nostri Ciceroniani loci his leni iampu. habui magni ἡ0monti essu nemo negare ῬOSSit ac potiti rea robo, quu0 RitSehelius et ellius statuerunt, Caesarem commendaviSSe hiden1μ pronominativo Singularis et isdem pro nominativo illaralis. Nam multis aliis locis illud , is lenis pro nominativo singularis invenitur, qua de cauSa dubitari non possumus. quin Cicero inis in verbis Ennianis adferendis scripserit hisdem campus habet f.
,Verum eaden Si isdem iurigas patiunda sunt, quo in versu isdem servavit codex Ursinianus Denique non pauca monumenta prisca Latinitatis demonstrant formam isdem ad nominativum singularis masculini generis significandum Surpatam esse. Quorum monumentorum nonnulla adseribani. irim loco nominandus est titulus Delmaticus ex saeculo
20쪽
Ex his autem exemtillis simul illud cognoscitur in om-ΡOSit pronomine isdem' non compensandae litterae es ausu vocalem 1 produeiam osse, sed nominativum singularis is a principio eadem mensura fuisse, quam Semper prima syl
conSOnantibus ulterum Stirpatum esse videtur Apud Quin
Tollim autoni locum ieer protulit, ut Xomplo probaret, qui in sermandis vocabulis consuetudini aurium iudicio ob- Secundanti morigerandum esset praeter regulae vel veriloquii Severitatem. Quare haec eo pertinent, ut demonstretur anOmaliam in vocabulis sectendis magni momenti esse. Cum pronomine se idem Cicero eomponit duo j0l iri a Vocubui posmeridianus, quadriga mehercule in quibus eodem modo u onsuetudine impetratum esse dicit, ut pestea re suavitatis causa liceret In eodicibus autem haec ita scripta Sunt et Omeridiana quadrigas quam postmeridianas dixerini t mehereule quam meherculos. At vero reeitus haec scripta sunt apud otium Longum d Pulsel p. 223T: S0- quenda At nonnumquam elegantia ruditorum, quod quasdam litteras 'enitatis ausa imiserunt, sicut Cicero, rudi verbisit Sili utamur ΡOSmeridiana quoque riundi igas inquit, ,, libentius dixerim quam postmeridianas. Quibus is vorbis ruet Baiturus tri pomeridianas seripsit posmeridianas s.
Deindi intellegi 0quit, quid filii velint , posmeridianae quadrigae se tu senim probari possunt quae ad eam Seripiu-ram defend0ndam attulit rosellorus in seditione Orat. p. 340:ἡ Romani diesebant matutini inseridiani, non addito quod cogitabant, Omine hidiatorum Dieebant autem si a tem-ΡOre, Ni in gladiutores idebantur Matutini idoni tostiarii dicebantur, quod erat poetaeulorum omnium in illa foeditato
Romanorum Ohipiatum so0dissimum Hine sequebantur meridiani. dein post meridium interdum ludi Circenses. quae
hie dicuntur positieridiana quadrigae μ. Goeliori suntontia probari non potest. Ea de ausa rectius Flecheisenus ' pro se posmeridianae posuit nominativum Singularis G, ΡOSmeridianus ' eodeni modo, quo idoro Orat. 8, 59 dicit: G, indoctus dicimus brevi prima litiora, insanus producia, inhumanus brevi infelix longa. iam optime de hoc loco emendando meruit Ludovicus Doedea sinus, qui in programmate Erlangensia. 183 ita seripsit: et posmeridianas quadriga quam OSt- meridianus quadriiugas libentius dixerim. mane mendatio