장음표시 사용
21쪽
Aui suiχe' , Nani cur quadrigas, inquit Doedorlinus p. 398,
addere placuerit Ciceroni, lausam video nullani, iis sorti certum cuiuspiam Scriptoris, quem aliqua de causa ne significare quidem voluerit locum perstringi putas Posmeridia asautem quadrigas Verba cuiuspiam scriptoris moti esse. 40d Cicer0nis verba ipsa Deil perspiei polos sex verbis: tib0ntius dix0rim μ. Atque a se causa oedorlinus iure ,quadriiugas inter verba posmeridianas et , liboni ius se interposuit.
auctore Seribendum est atque quadrigas et .,postmeridianus atque quadriiugas ' vocabulo set ' coniungenda esse. otus igitur locus nune ita legitur .,Ethposmeridianus' et ,,quadriga Ase, quam postmeridianus' set quadriiugus' liboni ius dixorim. Eodem Od in usus Sermonis tropior murium iudicium postulat, ut meli0rcule' ii O melioreulses dieatur quamquam Romani in vorbis alius iuris iurandi in dius fidius
Suavius erat Seilicet ob sepotitam syllabum diri d littora in mutata est. ln quo origin0m vocabuli illud dubio ruet Cicero indieavit et riseam somnum modidios ' in usu suisse testatur Varro de l. l. 4: semeridies μ ab eo quod m0dius dies se ii antiqui, non in hoc dicebant ut lanensesiuineisum in Solari vidi. ' Neque vor propter sequentem Syllabam i in x mutatum est, sed sa0pius in aliis quoque voeabulis eadem mutatio invonitur.' Prusetorsea huius sileeroniani o 'i
Longus d. latseli p. 232. In his omnibus exemplis, quorum Cicero mentionem sueti, id sibi proposuisse vid0tur, ut aurium iudicium iuverbis formandis ab oratore plurimi habendum esse atque suavitatis causa innos illas leges proportionis neglegi posse
Postquam ea, quae Cie 'ro de singulis verbis onsuetudine dicendi contra rationem eoniraei is vel mutatis dixit, consideravimus, sequitur ut videamus, quid de verbis eum praepositione compositis praeceperit g 58 sqq. Nam eum saepe in eis verbis, quae eum praepOSitionibus composita essent, quaedam mutari animadverteret, quae se ipsi eum proportionis regulis convenire non vid0bantur, alia verba propior aurium iudiei iam eoninuitatu sesso sensuit. Atque hae in se tractanda iterum utque iterum praedieat suavitatem; voluptati, inquit '). aurium morigorari se , t oratio. uirum autem si 'teoronum in his qua ostionibus diiudi eundis, quid verum PSSei, aene SemperierSpeXiSSe, quamquam qua do ausa illa verba, de quibus agit, Ommuturentur, plerumque neSeivit. Iani illius ommutationis exempla, quibus licero usus
Prinnim igitur dicam de is, quae Cicero de raseposithum asse Orat. 47, 5 disputavit. Vorba autem olim ita
scribebantur: Linnira 'positio est ,, abs ea tuse nune tantum in eoopti tabulis manet, ne his quidem omnium, in reliquo Sermone mutata est. Nam amovit dicimus ot abo sit ' thabstulit ' ut iam nescias ab ' ne verum sit an abs Quid . si etiam abfugit ui pse visum os set absor noluerunt, hauser malu0runt Quae praepositio prasetor a se duo v0rba nullo alio in verbo reperietur. Haec corrupta Sse, Omnes viri docti, qui hunc librum emendare studuerunt, intellexerunt. Sed codices, quorum
praestantissimi Vituborgonsis instediensis rosdensis Erlangensis absentur, ita intor se diserepant, ut ad verba emen-
22쪽
. D praepositione , as' hoc loco diei, quamvis a in eo-d bus eripia non sit, primus perspexit reundius, qui do anaepositione disputavit di terbuel dor latoinisoli 11 Spraeli
iuerant Pulsellius: .p0 b itora iii. quam ab alitiqui: Aitatam ait maxini in rationibus t in aecepti tabulis nani quotiens aeceptam pecuniarii reserebant, non dicebant a Longo
hanc seribondi aliud paucissimos remansisse Saeculo Suo. Dubitandum noli est, quin coniueiura reundii, Cie01 6-nem hoc loco praepositionem , af ' commemoravisSe, Vera Sit, praeSertim eum grammaticorum votorum testimonia his in- Seriptionum exemplis confirmentur. 0gimus enim in pistula
Sed iam ad Ciceronem redeamus, alia quoque in verbis corrupta esse apparet Nam primum hulia' prorsus ineptum est neque 'ta fefendi 40test re vera isso ira0positionem 'significet id quod vobiit undius Turs0l I p. 2. Nam quo iuro alle se unus ' idem quod verus se significare voluerit. omnino non intellegitur. Non magis probari pot0st lolgi ratio Kaysero probata, ut una' coniungatur eum eis, quae praeeedunt: heredo quod orat insuavius una.' Nam ne lino quidem intellegi possunt, ut una ' ad geminatum di thibum pertineat Quam faeti autem adduci aliquis potorii ut 0rbum una, quod neque eum iraeeodentibu neque eum sequentibus unetum aptam senioni iam prusebet, Omnino delendum censeat ud probabilis est latinii contuetura, qui putavite Verbo una Ss restituendum vocabuli ini insuavissimari Nam eum ante verbiani una uia toe sedat insuavius librarii saelle 'i 0rrorem indue poterant, ut omissis litteris. quae Praecedebant pro insuavissima seri horoni una' uum otium
23쪽
, aba vel hau mutatam esses dieit, quod . ast aurium iu
cliueiZm 'me au8 in quae nunc tantunin mutavit. Inutilis etiam anili coniueiura sest, qui ad oniun renitum accepti tabulis manet i ne his quid0m Nam sa0Diuq
uneti0ne sequentia adiung0ret praecedentibus; unum oeum
habs Nam Cicero, cum ipse nesciret a- ne verum SSeian ab ' an ,,abs certe non misit tertiam formam a s. Verba quae sequuntur in codicibus sic scripta sunt: hquid, si etiam , abfugit turpe visum est et abfer se noluerunt, , aufer maluerunt, quae praepositi praeter haec duo verba nullo alio in verbo reperietur ' Cicero igitur dicit praepositionem .au nullo in verbo adhibitam esse nisi in his duobus verbis, in eodicibus tamen legimus modo hoc Ununt Oeabulum aufer quod praeposition0m hau exhibet. Itaque recte Schuelgius Seribit: ,haufugit' et , aufer mahlerunt. am duo verba positu SSe, non unum hauser ' en, quae Sequuntur, , praeter haec duo Verba indieant, seque omitti a Cicerone poterat aufugit OStquam Ormam hab- fugit' posuit. Itaque iam sic emendata Seribantur verba Ciceronis: Iu- suavissima praepositi est af eaque nunc tantum in aecepitiabulis ianet, ne iis quident. Omnium, in reliquo Sermone mutui est; nam amovit' dicimus et abegit' et ,abstulit , ut iani nescias , a se ne verunt Sit an ab μ an , abs Quid, si etiam abfugit' turpe visum S et , abfer Ohierunt, haustigit' et , aufer ' maluerunt quae praepo8iti liraeter hae duo verba nullo alio in verbo reperitur. Cicuro igitur cognovit has quinque formas, quibus Ro- Duilii Sua elato uterentur ): ., ns, a, b, BbS au. his antiquiSsima forma est si quae nusquam exstabat nisi in tabulis expensi et aecepti. Nam eum diligenter observitiis formulis veteribus a tabulae a Romani conficerentur, propterea quod saepius in ausis privatis et publicis tamquam documentu, quibus debita eoruni probarentur adhibebantur, suetum est, ut in eis totissimum Priscae verborum formae more maiorum radii ne retinerentur. Quod quidem quale sit, uitam nunc animadverti potest in eo Sermone, quo apud DOS iudidos uti solunt. Illi nim uti Solent urbis et verborum formis eis, quae in cotidiano Sermone ani diu inusitata sunt. ἡ Λs uuioni tium iii inseriptionibus, quae Ciceronis aetatefactae sint, Saepius inveniri iani supra commemoravi. Itaque
24쪽
erit. Sed haec tum a Varron0, leui uellerus voluit Oh- Serva in Sint, non quaeri inus. Cicero eri eas leges, si quid coitieum seripturae in ea re tribuendum est, vel non Obser vavit vel potius omnino nescivit. Nam ut 1 auea X0inpla
asseram, quae facile augeri pot0rant, in optimis odistibus logii litur aue: ha diis in Vatin . .), a stirpe d. l. agr. contra iussum 2, 35. . a libidino Vorr. I 'T 8 a
adhibendis casu potius vel sensu quodam, qui seriis rationibus circunt seribi non potest, quam logibus quibusdam uetus
se Au praepositionem, qua in duobus verbis hausero μet aufugio' reperitur, euin Cicero ex pra0position ab μderIVet, Secundum analogiam dicendum esse absoro ab fugio' existimat. Quia autem abforo t abfugio pora iam uni nidicium non leuis, ab μ tu hau commutatum est. Jutiatilianus ea in re explieanda eum Cicerone consentit, ain haec de illa praeposition I, 5, 6 praecepit: frequenter autem praepositione quoque compositi ista corrumpii inde abstulit aufugit amisit uni praepositio sitis ab se sola. Sequuntur Ciceronis praecepta de praepositionibus hin, e , e, Sub', in c0mpo Sitione uitatis.' Et praepositionem sem' quidem verbi se totus, navus, Durus' adiunctam a Latini in igμ mutatam esse ieero censuit. Cuius mutationis quaniquali ullam ala Sum non indicavit, quam qu0d dulcius videretur, anten redi non potest, euin antiquiores ei pleniores formas 1lloriani Verborum gnotus, navus, gnaruS non novisse, uti visum est ideritio. am non solum in publi- eis monuin0ntis legebantur, sed etiam in illis fabulis, qua os Iceroni aetate in eaena agebantur, saepe adhibebantur. Sed ' rat. 47, 158 48, 59 idoris in Cic. 0rat p. 120.
25쪽
quoniam ea loqtiendi consueti ut Ciceroni aetate erat, ii iusimplicibus verbis gμ omitteretur, in compositis adderetur, illud propter suavitatem soni ita fieri dixit. De ex vel ,e praepositione has duas tantum formas, quam ium vulgo in usu erant, commemoraVit, iri mariam autem Ormam , ee', qua etiam ieeronem in eoinpositis verbis Sum 8Se compertum habemus omisit. De illis autem duabus formis ita statuisse videtur ut , eXμ tamquam lenum et genuinam formam ante vocales Servari, Si consonan Sequeretur, , X litteram vastiorem ' propter asperitatem soni omitti putaret Forma 0x ante Augustum usitatior erat, quani he' et in verbi compositis quoque Ormam ,ex' Saepe ante consonantem mansisse probatur his forniis in Fosio '
suti, exgregiae Forma e tantum quater reperitur in inseriptionibus ante Augustum ductis et hae quidem in eoniunctione: e Vero Momnis C. I. L. I, 10 ll.)
In 0numento autem Ancyrano numquam invenituri forma o saepissimo , DX . De sere' et , sub' liraepositionibus inue in odii ilius Scripta Sunt . , resecit, rottulit, r0ddidit ad iuncii orbi primam litteram praepositio commutavit, ut , Subegit, Sumnmiavit, sustulit' Apparet autem hoc volitisse Ciceronem, Ormam raepOSitionum in Ompositione mutari propter primam litterani verbi adiuueti. Quare uel Selineidorus Et lamentari. P. Hi 2 ii Verba mundavit: ,, res rei ruitutii seddi sit adiuncti verbi prinu littorii pru0positionum commutavit. aetereat 'idoritius uni seu diuiteli' addidit ita . cuius rei causam non video. Nam cum neglegentius Cicero Oium uinc locunti ruetaret, iuub neglegentius iae ita Scripsit, ut primum, resecit et Subegit' unus uim XPmphi praepOSitionum re ut Sub' non mutatarum lioneret, deinde de utraque prae
positione duo exempla mutata sorniae subieeret. Ex his igitur intellegitur, Ciceronem, cum in hac quoque re Vulgarem Suae aetatis Sum Sequeretur, rimariam formam praepositionis habuisse re', eum satis eo Stet genuinam formam esse ,red Euni formam praebent verba rettulit et reddidit s. De sub μ praepositione nihil addondum st, nisi Oelleriam pro Summutavit seripsisse summovit. Et hae qui dem coniectura probanda esse utilii videtur. Nam Cleuronem hoc loco illud raro usurpatum Verbum , summulare' Xempli gratia commemoravisse veri Simile non est. Fortasse autem, SummutaVit verbo praecedente commutavit ortuni est. Exempla mutationis in ipsis verbis eum praepositione compositis saetae quattuor posuit Cicero: insipientem, iniquum, tricipitem, concisum'. Et ut consuetudine contra rationem eam mutationem laetam esse probaret, addidit aliud, in quo non recepta SSet mutatio, pertaesum De hac re legimus apud Festum p. 273: redorguisse per e litteram Scipio Africanus Pauli f. dicitur nuntiasse, ut idem etiam h pertisunt cuius meminit uellius, cum ait quo facetior Videare et Scire plus quam ceteri pertisum hominem nonis pertaesum dicere. Restat de compositione verborum unum, quod non iam ad scribendi, sed ad pronuntiandi rationem pertinet, con et in praepositiones in aliis verbis produeto, in aliis eorrepte pronuntiandus esse. De hac re etiam Veteres gramniatici, qui post Ciceronem floruerunt, seripserunt Legimus enim apud Dionaudem d. Leil. p. 434 haec: eon quoque rue- positio complexa f vel f subiuncias litteras producta O pronuntiabitur ut confido eonfer eonfestim consertus eodem modo , ut OnSub conscendo Onsono Onsisto Onsul et versa vice Pudent aliis litteris praeposita corripitur, ut contio
grego. rum apud Servium comm in Donatum sed Keil 1'. 442 leguntur linee: ,ilhid vehementissime observare debe-mUS, Ut con et in fluotienscumque post se habentis vel litterum, videamus quem ad modum pronuntientur plerumque enim non observantes in barbarismos incurrimus nam eum ipsa ruin matura irevis sit, ininen si sequantur supra dictae
26쪽
anni huius saeculi XLIX patre Fridorio Augusto matro 'U'', qηδ' ita praematura mori erepta est
Fidei addictus sum evangelicae. Halis primis litterarum to mentis inbutus discipulis soliola Latinas uor X annorum p re rectore adscriptus sum. Quattuor anu: intorthoii e parentibus ipsiam profectus sum, ubi schola Thomanae per quinque annos interfui. estimonio quod dieitur maturit is instructus m. Octobr. a. MDCCCLXVIII inter cives universitatas Lipsiensis receptus sum viae in urbe per duos annos