Quaestiones de perfecti Homerici forma et usu [microform]. Dissertatio inauguralis quam ... scripsit Richardus Loebell ..

21쪽

Nec tamen . quamquam e triginta una II stirpibus in vocalem desinentibus a luibus apud Homerum persectum activ. derivatum est, unde Viginti littera instructae sunt, duodecim I carent, illam rationem formandi iam vulgarem esse, Concludere licet. Quibus enim maxime formis locum habeat. Primum S Videndum. Atque Videamus licet apud Homerum, totum Singularem numerum Porsectorum. quae ab huiusmodi Stirpibus derivata sunt uti littera κίδί- δη-ε quum a radice Prosectum Sit non huc pertinet: δεί-ε ῖ-ι in ceteris UO JUC Obus a communi ratione recedit. Nec mirum luidem lGXPonendum aenim ist. in Iersecto

amplificatam Vocalem. Cui nulla littera interposita, addatur terminati ut ' ιε-lDj-Ω ' i i'-i 6- 'rh-λη- al. locum habere non POSSC. Quae amplificata vocalis firmetur, interposita

exitum duXerit in persecto haec littera , quam minime Ciatium illius Persecti propriam esse iam vidimus. Quae et in plus quam perfecto apud Homerum non invenitur nisi in tertia persona singularis quatuor sunt huiusmodi

Inde et in dualem et pluralem numerum Paullatim irrepsisS verisimil est. Sed apud Homerum dualis hac littera caret in latrali numero Sol a tertia perSona ea utitur

nunquam invenitur Pud Homerum quae a quatuor Uerbis derivata est, ita tamen ut multo Saeptu forma, quae κlittera non iam instructa est, inineniatur. E quibus unum Pors CCtum ἴ- GOG ἐ-κ-Ω6 1 a Uerbo Contracto de iUatum St. 'rba autem contracta Homeri aetate κ littera iam ultro in Structa es, nao Videbimus. Praeter hoc Persocium CX-tant haec: ἔ- πίν -κ-HG, Γ quod Semel 1434 legitur; Contra Gr ista quinquie Sτε - Γ, -κ-as P. quod Semel O 664 legitur, Contra Thy να βιν quater rh- IU-κ-ΩGέν quod Semel VII 4 legitur meque plane

22쪽

Ih-ἰβα-ia Πν in tribus sorma, quae illa littera inStructa St, multo Sit rarior, quam quae Caret, Concludamu Certe licet, Homeri aetate non plane irrepsisse in tertiam PerSOnam Pluralis , Sed irrepere incepisse an litteram. Coniunctivi uertia tantum serSona Singularis legitur instructaque est littera derivata est a tribu stirpibus: προ βε- , -κ δι

Th- 'h- Th Hηκε la d 34 salse in nonnullis libris traditum est

23쪽

3 Participium verborum quae non sunt contracta Cmel

S a. infinitivus b. mPerativus

in hymnis Homericis, apud Iesiodum 'oerstemania de dial. CSi Id. p. 334. lyricOS, qui cluantopere imitati sint dialectum Homericam nemo nescit, Pauca tantum ornans inveniri instructas littera, qua ni la CXtent Pud Homerum.

hi venimus nihil aliud nisi

quae eius iit motio. Neque in hac ae pertractandi ita ordiendum nobi esse videtur ut quid grammatici et vetereS och de augmento apud Homerum omisSo diss. LiPS.I868, Seqq. et recentiores te universa Ni ac matura

periecti iudicent. Xplicemus. ia omni enim quaestione Syntactica ab Homer in quippe Cuius Carmina antiquiSSima Sint monumenta Iraecae in nae ordiendum CSSe nem NUNC neget Si vel de universa Ni ac natura graeci perfecti URCrCnclum est qualis Sit apud Homerum, Primum videndum sit. Idemque aegregie diXit OrnhardyUS: RrROCH Syn-tRXi non unum et Perpetuum corpus efficit Sed discretos in ordines ac suapte matura Circum Scripto. dividitur quos deCursus temporum inter diversos populos definiit et variis dicendi generibus accommodavit: Sequitur ut omni ha CC doctrina rationem et methodum 3 oscat histori Cameaque Cum historia litterarum debeat accurate Coniunx i. Non enim olim antiquitatis fata monumentaque desiderant artem historicam sed quidquid i iisdem fontibus in sormulam et SVSi Cma redactum materiem tradit mutabilem et diversorum SACCUlorum testem Paralita Synt. r. I, l). 3. Neque IJiS- Senio, quamquam Considerate de hac re egit. Plane RSSOntiendum Si qui Sic iudicat: .no quamquam Sy Stomat Philosophico hic facile inrebimus philosophia clamen inrore non Poterim US. luit PC XPlicaturio otiu quam narratur res grammaticas tem l)oribus et modis verbi graeci oeti. Ι 8O8 P. 4, non mire cluidem dictum quil P ea aetate, qua Confirmata at tu exculta l)hilosophia amantio Cetera omnes SVPeraret littera eaSque, quum nondum Corroboratae CSSent subtilissimis cuius lue generis factis obserUationibUS, ProrSUS

regeret Constitueret lue. Quid quod vel in praeclaro cillo libro a Godos redo Hermania conscripto, qui inScribitur elementi doctrinae metricae , philoSophia flux aequo Valet SaCPiuSque ad mentem Cogitationesque refertur quod ad aure erat referendum Quare non clam philoSophia, micenSet DisSenius, quam doctrini formarum, ut cita dicam,

24쪽

notione sersectae inction prodii SSes demonStrari possit, 'naliis id nullo modo posse ut in κάκ0crra κεκυ rQ l. Similiterque iudicat . Cherus Clym tinterStich. Ι. Hal. 86I, P. 63a ha 27 Iam ut quae Sit primaria natura perfecti demonstraret Curtius quique factum CSSet, ut satillatim ad Perfectum spectaret tempus hanc attulit Sententiam BOppii: diere luplicationssili, he struende bios Cine stet eruns de be- risses, glebi der urZC einen naclidruch, de Von dem Prach- cist l. typus des De Ordenen, VOllCndeten im ue ensaigni dem erest moerclen egrissenen, Ochisicht Zum Zie ge-l: uigi Cn aulaesa est Miril Quibus Nerbis nuce Clarius sXPi CSSum CSt, quomodo Per Ctum, quod rinatim ad praeSens pertinebat tempus, satillatim ad teri perfecti ,ensum per-xenerit. Ceterum reduplicationem primum non ad tempuS significandum spectaSse, Sed ipsam actionem ea amplificatam C se elucet e eo, quod oristus, Si hac utitur reduplicatione minimo Carere poteSt augmento, quo ad quod tempti Spectet significetur uri temP. m. Od. P. 78. Heb Se SyStem d.

si rachwiss. p. 489 Recteque Stoico persectum εGTO raio ovo v appellaSS tradit Stephanus Scholiasta ad Dionysium

praeteritum tempuS BCkker nec t. p. 638 . Constat igitur persectum a Simplici praeSenti primum eo tantum diversum fuiSse, quod i eiu magi erat amplificata, ita ut perfectum sere dici poSSit praeSen amplificatum. CuiuS modi perfecti multa eXtant Xempla apud Homerum; UO-

25쪽

ipsum cresceres id quod inde concrevit Frit η ches Curi. Stud. P. 346 de reduplicatione graeca uod ut Pro-ccSsCrit apud Homerum videamus licet. fiunt nim perfecta

τne Diorε h ἐπὶ TaDFD LUD Toc Gl T ri. Qua de re uberius egit Curtiu tem P. . Od. P. I 74-I78 . Ac quum iam appareat, a PraeSCnti notione PrΟ- sectam CSSO notionem Persecti, non OnStat, quae Vi ac natura fuerit huius praeSentis. Sunt enim, qui, quum PraC-sens instructum intensiva notione plane abiudicent linguae in logermanicae. O iterati Ua notion Uerum Cr Ctum manasse X istiment. Quae est sententia Gerlandi, exposita in libro elegantissime conscripto , intensi Ua uni iterative unditi Verhaelinis Zu in ande ' LPZ. 869 P. 4 Seqq. Cui adversatus Si nuperrime ritZSchiu . Curi. Stud V P. 279Sc l . 346. IS enim istierativam notionem durativamque et intensivam Ct quae inde Crevit causativam iam in logermanicae tribuit linguae. Quam rem disceptare non attineta nos neque omnino disceptari poteSt, nisi omnibus inter Se Comparatis in uis, quae e in i 'germanica manaUerunt. Graecae enim linguae solius ratione habita, perfecta et iterativa et intensiva in Structa notione occurrunt ne non quae ad utramque notionem fere accedere videntur ut nihil

disceptaveris. Atque egregie Lobeckiu Elem. I, 78 , quae est eius elegantia doctrinae, descripsit notionem iterativam

ho modo istine nominum fictio non solum imitandis sonis introducta St, quae Graeci loto tiara ἐχοD Vocant, Sed etiam motibu rerum quae uno tenore oculo Crebrius feriunt; quod genu anadiplosis Continuativum vel frequentativum et intentivum appellare possumus. In hoc primum inveniuntur Ο-cabula actionum quae non uno quaSi ictu perficiuntur, Sed quodammodo tractu continuo decurrunt ἰχω, χέGGω, κaTα να- ,LTot Hastio D λελis Ioa Huic non diSSimilem notionem volvendi habet ἐκιννοι cirri Crispi undulati. His vicina Sunt verba terebrandi per rendi. deinde tremendi verbum

Atque extant satis multa persecta Pud Homerum, quae hac iterativa aut frequentativa ut dicit Lobeckius uti notione

26쪽

luni de iis persectis agendum erit quae veri quod licitur perfecti notione incluta sunt, id est quae Spectant ad persectam et absolutam actionem atque ad finem Perductam; quamquam meliu sere Pro vero perfecto posterius Perfectum dicio otest, in quo usus est Vere temporaliS. APParet autem, non rePente aut uno tempore Persecta notionem praeSentis abieci SSO accepiSSeque notionem Ueri persecti, sed paullatim hoc actum esse. Interdum enim vel in uno perfecto notio et praesentis et veri persecti invenitur Cuius rei certa Xempla asserenda Sunt. ReStant denique perfecta, quae longiu discedant ab eo genere actioniS, quae praesenti significatur. Praesentia enim inStructa sunt notione actionis alterum afficientis, id est si uti licet verbo, transitiva Persecta notione actionis alterum non afficientis, ut sere Status quidam aut condicio iis Significetur, ut λίπω ui I Perare iubCO, Dia SPCro. Quae eorsum tractanda Simi.

Persecta PaSSiva quibusdam e caussis ab activi seiungenda Unt. Atque hunc in ordinem quaerendum Sse Uidetur: I de notione persecti activi I. PerlaCtum ad Praesen tempta Spectat A notio iterativa esse videtur Η. notio intenSiva esse videtur C. notio utrum sit iterativa an intensiUB UiX OS- sumus diiudicare. 2. Crum PCrsectum. Spectat ad tersectam ractionem.

3. Peri Cta quae rei praesentis et persecti motione

q. ratio actioni in praesenti transit iv. alia est atque in perfecto intranS. med. II de notione persecti passivi

Antequam vero ad id quod nobis est Propositum CCC damuS, OmmCmorandum nobi est, OnSCriptum iam CSSelibellum a Warschauero, quo Plane eadem re in quaCStionCm vocata est de perfecti apud Homerum usu DisS. ratis. I 866 AC re vera ille idem atque nos tractandum ibi ProPOSuit ne PoteSi negari, quaestionem eum recte omnino Sciteque instituisse. Neque tamen ita rem e omnibus partibu perfecit absolvitque, ut non aliquid possit addi. Quaerit quidem arSChauertis, ad quod tempti SPeCtent Singula perfecta apud Homerum; Sed quaerendum quoque CS in uno quoque Perfecto, quomodo a praesenti disserat notione ut quae Propria sit vi iterationis radici perspicia

tur Denique, quod quidem maxime desideramus in illa

' Quo tenapore hoc scripsi, quod disputavit Fritgschius de hac re Sprachw. abhandi hervorgegangen aus Geor Curtius gram geSellSch. LPs. 874 P. 43 nondum notum mihi erat.

27쪽

dissertatione, omne Persecti sormae omnibus locis quibus eXtant apud Homerum inspiciendae sunt ut sitne Cilia persecti quaedam notio inter notionem praesentis et Veri Persecti CXCut intur. I. De notione Persecti activi. I. per icctum ad raracus crustI S scctat. A. notio iterati Ua esse Videtur. Egregiam obeckii Xplicationem quaerentis. UnCnam sit vis a natura notionis iterativae sive frequentativae Supra iam attulimuS. Lobeck Clem. I P. IIS. Quam notionem CR RXim PCrsecta, qua derivata Sunt a Verbis voci serandi Praebere non Si quod miremur. Si Inificant enim actionemo qua non uia quaSi ictu perficitur , ut lingua decursum actionis forma, iterata radice verbi, imitata sere quodammodo esse videatur idt ouar toli , D C APoll. CN. O8,8 λε Dcκε ret. κε tria i it 6 6 Ο DU πεπειtur ci h G.

mam ad persectum refert quod sit instructum notione noristi. Est potita pluSquamperfectum Sive imperfectum γε ri Icυνον'. Totum verbum reduplicationem praebet eademque notio omnibus est temporibus. De notione cf. ekker hom. l. Ι283 seqq. Lehr AriSi P. I .

κλ troa r Vocem larum ἰVium .lugubriter et interrupte Sonantem . Non Per totum certamen Ve Vocem edunt Sed eo

tantum uncto temporiS, quo altera in alteram irruit, quum milites 432 iuri κεκλ, Ioντες continua aedita voces in hostes impetum faciant Similiterque assidue continuoque

obiurgat Thersites Ulixem B 222 et strepit ventus I O8).

Quare actio, quae Significatur dorma κλύ οντε. Commode cum uncto, quae Significatur Orma κεκληγέως, AEum linea, quae X Singuli iunctis continetur Comparari potest ut

de interrupta voce dictum est praeSenS, quae quali Sit, ineunte Uere ravibu peregrinis terris ad ios redeuntibus,

28쪽

. 3I6 τ ν δ ελιχιζε ιιενoc πτερυγος cri εν ilιτιαχροιαν. Sola terminatio huius formae ad perfectum Pertinet, ut vi pro recto iuStoque Persecto haberi possit. cuo Doti Ε343 plane idem valet atque tμνιο Dia. Porro huc reserenda esse videntur nonnulla Persecta, quae motu quoSdam rerum Significant, ,qui uno tenore oculo crebrius feriunt . EX hoc genere Sunt , vocabula luci et uigoris' Lobeck elem. ΙI73).

cribendum reserendum videtur hoc Perfectum, qui X transitivis contineatur serfecti. derivati a VerbiS quorum praesentia transitiVa utuntur notione. Quod tamen huc retulimus, quod imple quoque forma primum intransitiva instructa suisse videtur notione s. Eo 4 καὶ ai 'Aχauia - ἴδεκομha O , Contra A 88 ου τις μευ ς Γντος καὶ π χθoau ,ε ,α liba ot Quod non eXPlicari licet: me in terra vidente , sed inest aliquid notionis lucendi in hoc participio: oculi meis lucentibus Vita enim cum luce artiSSime Cohaeret. ut ea sublata et illa esse de8inat et quum lumina ocula rum iXtincta Sint homines vivere iam Mesierunt cs. Curi temp. . Od. P. 76. Lobeck ad Aiaci p. 79 . Iam iterativam notionem praebent haec Persecta:

29쪽

USurpatum S atque κεκοποί. V O. Quo persecto vis tactus, quo facillime sormae hominum mutentur, Significatur. Formae quae reduplicatione non inStructae Sunt, unum ictum alicui illatum esse significant ut II 265 minatur UEXes, se Thersitem verberibus abacturum SSe de Concione, miS-que suis ut gravitatem quandam addat, uno ictu eum Per

stud. 33 proprie motum fluctuandi, undandi qua

radice persectum, quod formatum Si τετρηχα, ad raeSenSSpectat tempus et iterativa utitur notione. Certe enim hoc persecto actio Significatur, sequae mox uno quaS ictu Perficitur, sed quodam tractu continuo decurrit ' Lobec elem. I73 Quo verbo demonStratur, quantum aleat ad penituSperSpiciendum CognoScendumque Homerum eiusque ingenium Sana quaedam enodatio nominum. Butimannus enim censet leXi I p. II 3 nativam notionem verbi esse turbare, Confundere, tum efficere ut aliquid iniquum, asperum fiat, fluctuet. Sed quam exilis ieiunaque locutio est: ἀγορὴ τετρη-ῖ turbata concio', quanta in ea inest vi poetica Si Uertimus: Concio fluctuans , ut a mari similitudinem petitam esses statim oculis obversetur Nec non aliis quoque locis Comparatur concio cum mari apud Homerum, idemque Verbum et de concione et de mari usurpatur, ut κινειν Γ μ

30쪽

ακτὴ ν' Ἐνὶ λ r κινίν6M NOTO ελιλέων. Rectius utimanno de nativa huius verbi notione iudicavit Heynius ad B D. Quodsi quis ad adiectiva illa Homerica plane enodanda via a ratione accesserit deteXeritque unde Prosecta sint, quidque sibi finXerit cogitatione poeta in iis adhibendis, certe uberrimus praeclariSsimusque sonSPoeSiS, ut ita dicam, e his vocabulis quae tralaticia illa

atque ieiuna ratione vertendi pro nostro Sensu quasi obriguCrunt, Acutietur atque redundabit. B. notio persecti intensiva esse Videtur. Vidimus Supra persecta a praesens temPUS SPectantin, Si actionem significant, quae sensibu noStri Concipiatur, iterativa esse sere omnia. Si vero actio in pS animo noStra ΟSita est, persecta inten Siva notione instructa esSevidentur. Quibus non significatur iteratio quaedam actioni S, quam omnes Culi aut auribu Percipere OSSint, quaeque iterata radice verbi commodissime notetur Sed iteratione potior quidam gradus condicionis animi describitur. LehrSius quaesit epic. 289 iterativum genu ab inten-Sivo non plane Seiungit; neque negari potest, artiSSime Ο- haerere quodam modo hae genera inter Se in graeca lingua, ut vi possint interdum discerni. Cuiusmodi iam supra nobis occurrit Xemplum κεκοπως quod et iterativa et intensiva notione instructum est. Atque infra nonnulla persecta af remuS, quae utrum iteratiUo sensu an intenSivo praedita Sint, omnino disceptare non possumus. Sed ut facilius perspiciatur vi atque poteSta persecti graeci, haec genera aperte inter

Sunt huc ea maXime persecta reserenda, quae motu Sanimi significant.

laetitia.

distare apparet, Si comparaveris VI IV cum si 56 'Huν

utrique verbo radi di κ subiecta est, quae cernitur in dim trepidare, agitari iugor ut X so oui ἔτι νιλέος in φοβη6ομm ω το παρος περτρὶ πω 6τυ μέγα Πριάμου δέον οὐδέ ro ετλην tua a ἐπερχομενον quo loco descripta est trepidatio fugientis; et herus quidem