장음표시 사용
31쪽
quum PraeSen apud Homerum non Xtet, Perfectum pro PraeSenti Surpatum Sse videtur. In quo Plane Cadem ignificatio primo obtutu inesse videtur atque in reliqui temporibus, Si comparaveri versum P 7, ουτοι Ιων Ἀρριγα
μαχην cuminos I ρι rh6ειν πολεμον γε Nec tamen plane eadem eSt. Futurum enim trί GO et aOriStus ερ ,irus de certo facto dictum CSt, quod quum adSpiciat, aliquis horret. Quare saepissime
additum est participium do v c A 279 II 6εν τε do Psimi l. Ε 396. II O8, persectum ostra Significat horreo
pro mea natura. Apparet igitur non plane eodem Sensu dictum eSS P 75 Γ ερρι Ia luχυὶν atque E 33 Pirζοεν π ύλεμόν γε Illud enim Significat: Omnino non horreo, quae est virtus mea, bellum quum huic enuntiationi trηώειν πολεμ γν γε adiectum Sit καὶ ut ετερωθι πυδ ηαι, ut trζώειν ad certum quoddam factum pertinere manifestum Sit Spectant igitur formae huius verbi reduplicatione non instructae ad certum tempus, quo certum quoddam factum, quod Sthorrendum, Oculi subiiciatur; persectum ad condicionem animi Semper quandam rem horrentiS; quae quaSi e Singulis puncti tempori Continetur. Quibu per pecti ερρίγει η 2I6, quod Sitne imperfectum deriVatum a ριγεω an PluS-
quamperfectum Curtius non diiudicat Uerb. 377 pro im-
32쪽
υπερθεν et ' 599 I9IUGO DG v ovscu Scit a Tri Ur- Iam ut horret quasi mare Ventum XOrientem, Sic homines, si adSpiciunt immane aliquid et foedum, horrent. Quae notio persecti propria est pertinetque hoc tempus ad Ondicionem animi ac naturam. Pertinet ad naturam caPrarum
Formae, qua re luplicatione carent, rePentinum Stuporem significant ut I93 τε νέων δ' εἴνειρον6εν - attonitUS, UUm Persectum ad condicionem animi pertineat ut 1 243 τιν' '
depravati tui more Sunt). Est tamen ubi simple forma eodem sere sensu utatura quae instructa est reduplicatione consera enim et II 66χετλιε καὶ δ' υτοι πολεμῆια ora μεμθλεν cum Γ338ννηπι χοις ὶς υτι ιελει πολεμηια εργα nec non ubi pro persecto Simplicem formam XSpectaveris ut 228 - πὰρ Ia μενοεικε πολλή
33쪽
I 2I3 in ιιον ου τι μετα φρε6 Tatra ιεlιηλεναλλα νονος τε καὶ illamia astraλεος τωνος ανδρο ν Achilles incensus studio ulciscendi intersectum amicti uicibos sibi oblatos repudiat . Sed suspicari fortasse licet, graviore utentem hac sorma a notione Poetam efficere studuisse, ut ii Ves I 28 et Achilles T II 3 per acerbiSSimam ironiam dicerent, non eos Se CSSe, quibUS, quae Sit it Sorum natura atque indoles epulae tanto discrimine rerum adeo sint cordi. Simple krma μελε Si adhibita esset, nihil aliud significaret nisi isnon curo nunCCPulaS . ReStat iam unum perfectum, quod motum quendam
Atque iam enumeravimu Persecta, quae motu animi eXPrimunt. Restant, quae eiuSilem intensiUae notionis speciem ferunt, ACC:
Schol. Aran tuod describitur apud Homerum 4:
t i ii d a υτ se aD τις περὶ πορτακι i/ TV P. Eodemque modo in pugna corpora interfectorum quae hostes auferre Student, teguntur ut α 477. Quare Pugna, quae ad interfectos defendendo eXorta St, Vocatur si I i a It ς
35쪽
C. Perfecta quorum moti, cincerta aest. Iam Supra VidimuS, notionem intensivam persecti cum iterativa saepius ita SSe coniunctam ut Vel in uno perfecto utraque noti cernatur Velut κεκοπ χὸς iterativa notione inclutum est 6 333, intenSiVa Aio, πεπλVr o iterativa X 497A 264, intensiva 238 a 486. Quibus addimus persecta,
Ut lilia dicetur, utrum notio persecti Sit intensiva an iteratiUR. perspicienda Primum propria Significatio Verbi est. Quae non est in Promptu. Coniecit quidem Curtius Elym.' P. 292 proprie Significare hoc Verbum attrectare aliquid, quae noti et in Irtliath Umu ab eadem radice derivato pateat. Concedendumque St, commode e hac notione RS, quae ad animum pertineant, emanare PotuiSSe. PleriSque Pud Homerum locis motum quendam animi hoc Verbo XPrimi. Sed St, ubi ut OODlia de celerrimo motu corporis ictum sit ut is II 8:ro ' Dio s/hliasi ro ε κόντιοὐ Ddhoi ΓέOcquod est comparandum cum II 83: tu i κίων Imr 9 ;κλεε 2 ιπποκελευθεε osvo καὶ Τρω ων cf. I7 66D ἐενος πολεμi ειν - Ε 244 μεμαωτε μάχε6θαι .Quae notio vice notione attrectandi, tangendi deduciq
36쪽
Iam Supra vidimus Persecto iterata radice, Condicionem significari, quae PS actione, quae mera radice CXPrimitur, Sit issecta, ut κεν culto aliquid, αεκε tofi occultum
habeo aliquid, ut nos quoque dicimus hicli habe et vas Verborgen . EX qua notione condicioni StatuSque acile sensus Persectae actionis emanare potuit, quod id quod effectum CAD condicionem dico ad PraeSens tempuS Spectat. Sed sentiri potius quam demonstrari dilucidi Verbi PoteSt, quomodo una notio X altera Prodierit. FortaSSe enim quasi mediam posuit lingua notionem veri persecti inter simplicem notionem actionis et auctam illam ad condicionem quandam pertinentem. Si enim valebat κε Di o τι - occulto aliquid una actio et κεκε ut τι occultum habeo aliquid condicio l), facile, ni fallor, intermediam notionem fingere potuit lingua occultavi. Quod Si qui aliquam rem occultaveria, nova quaedam condicio efficitur. E quo PParet, condicionem a persecta actione Graeco initio non SeiunxiSse; quod autem paullatim nihil aliud niSi Persectam actionem Per clo CXPrimunt, eo factum CSS Videtur, quod medium quiddam inter praesen ad inchoatam actionem et perfectum ad condicionem illa actione essectam Ortinen Ponere Studebant. Quod quum anticlutus CSSe Primo Obtutu sere videatur quam notio condicionis docto VirOS, UOS SUPra numeraUimus M. 27 , ita sallebat, ut notionem Condicioni semper ex notione persectae actionis Prosectam OSSC Statuerent. Verum si potius Xistimandum SS Videtur, Veri Persecti notionem, id est ad persectam actionem SpectantiS, flectam CSSe ratione, quae intercedebat inter Praesen utpote actionem inchoatam significans et perfectum quippe quod ad condicionem quandam primum pertineret. Namque lingua OUAS OrmaS, quibus novae XPrimantur notioneS, rariSSime rogignit neque lingua statim ab initio XCulta sui atque ad omne res idonea; immo menti quaSi luctandum erat cum materia, quam ut vinceret atque in poteStatem Suam redigeret in omnibus lingui non parem in modum contigit Floech de temporuna ratione verbi graeci et latini Confl. 852 4 P. ), Sed formis quae tona Xtant, novae notione Subiiciuntur, reSpecta maXime ratione, quae cinter Singulas sorma intercedit Sic
37쪽
incluta esse eaque sere omnia iam apud Homerum inveniri videmus. Quid i luod paullatim notio actionis persectae ita Praevaluit, ut Perfectum vel ad praeteritum tempus id est ad oristum Propius accederet. Tum quoniam non id agit lingua ut idem duabus Xprimat sormis perfectum Paullatim plane excidit e lingua graeca Mullacii grana. d. gri ech. Vulgaersprache p. 69 . Similiterque in nostra lingua persectum ad praeteritum tempus spectat ut schii e go sat-slip chlei-cher ComP. ' P. 333. Quare quum notiones persectae actionis et condicionis artiSSi me cohaereant iam consentaneum CSt, nePiUS ViX POSSCdiiudicari utra notio cuique persecto quod Xtat apud Homerum, sit tribuenda. Nam quo quis altius subtiliusque Per-SPCXerit Veram naturam atque Vim Perfecti. O incertiores, ut nobis quidem videtur, habebit terminos, quibus illa duogCnCra Seiungat. Quare non St cur miremur, CSSe PersectaaPud Homerum, quae utrum praesentis an Persecti notione ii Structa sint incertum est, neque nos de iis diSputante omnibus probatum iri speramus. Est enim ubi ipsi haesi-
38쪽
notio condicionis e notione veri persecti eXorta SSe Videatur. Ceterum nec nostra nec latina lingua quod Valet ε. ν rμεν χιPlan CXPrimi POSSe, quod Verbo auxiliari, quod dicitur adhibito vim atque naturam persecti minus SentimUS, XPonit Bel kerus hom. l. II p. 9 seq. cf. Aken grundZuege, teli re V. temP. . Od. 86 P. O. False igitur Vertitur id quod SaepisSim fit, τε 'ν ιιεν χ Sterben ut Irao rhi Path quod Uertit VOSsius: solcher sterti', cuius modi Xempla collegit Bel herus iom. bl. I ). Minime vero ipsam actionem moriendi Significari perfecto τε ν is ενat quum X Uni CrSanatura Persecti tum e multis Yemplis Licet, ubi nihil nisi condicio significatur velut P 33: ἰλλ' OL rh τ in ιενει si πεδον λ ' a Tvli so/ἀνερο ς ε 3Thκλὶ si νηότος νε Γν ζικός Cs or. Λ 433 . Νeque in argutiis versari nobis videmur. Namque Sine ligentiu Persectum τεθν is si a VertimuS Sterben' Pro istocli sein , quam disserant in hac re ingenia Graecorum anc Stri non perspicimus. Tamen vertere Solemti O 406τεην troa Ster er oss' aut illud Tyrtaei fragm. 397 gh lyr. τε, νε ειεν ti ac καλ νον προ ιαχοι γε πει όντ α δ ν' I to. ν Schoen sis u sterben' neque aliter HoratiuS dulce et decorum est pro patria mori ' Carm. II 2, 3 Si vero recte Uertimus istocli sein , iam videbimus, quam disserant nOStra ingenia a Graecis. Nos enim, quum dicimuS: SchoeniSis uer Vaterland hi Sterben . in ipsa actione moriendi
Summum CSS terrorem, qui tamen Pro Patria Sit obeunduS, SignificamuS, respicimusque ipsam actionem moriendi, Condicionem morte effectam non uranteS Graeci autem quum nati educatique essent sub serenissimo coelo et a pueris intuerentur lucidum aetherem raro ob Scuratum nubibu motumque maris ac Plendorem, non tam horrebant ipsam actionem
moriendi, quippe in qua iam liceret morituris intueri solem lucemque, quam terribilem illam condicionem, in quam, qui mortuus aest, cincidit, tenebra Sepulcri rigoremque mortis.
39쪽
Qua re Pro Summo malo quod Pro Patria subeundum Sset, non mori sed mortuum esse habebant, significabantque id lingua. Ceterum saepius Graeci condicionem o itant quum nos non condicionem sed actionem fingamus animo Cf. inst. ολ γλα).
Notionem huius persecti non attingit PitZn Crus CXCUrs. XXIII . In quod qui inquisivere inter se non ConVeniunt. Ut iam omittamus ineptiore quasdam opinion CS, quae traditae sunt scholiis et apud Apollonium CX. 39, 3 . de Doedericini tantum quid iudicandum sit Sententia, quaerCnclum CSt. Qui quum παντα accusativum Singularis numeri CSS CCnSeat, Vulgarem intCrpretationem semper in omnibus rebuS πύντα CC. l. demisso Capite incedit ' reiicit vertitque cuivis Subiectu est, obtemperat, ad Omnia Paratu CSt. Quod doctissimo viro concedere non PossumuS. Recte Uidem Doederieinius ah Dina non idem alere atquC GTU IUD/ cs Apoll. Rhod. III 399 θνει ν Draλιν νεό FIT Thi ιι tot 6ιν ελα ε iudicat, quum Praepositione L so et tria multum inter se distent. Negandum autem esse nobis Uidetur, e hoc concludi posSe, πήντα πεμνί με κεν idem Ualere atque arcii ri cuilibet Dποχειριο εGrta'. PerSURSU menim nobis est, hoc sensu non accusativum sed dativum adhibendum fuisse ut I 29 ro P νυν εἰ πτω IUDI Tac ν' τορι πύντας κοε Giat. Neque quidquam attinet, quod legitur apud Platonena: πε et με voa δὴ si Ἀώει πάντας ἀν- θρomor καὶ δουλε νοὸν Crit. 33 Se applicans ad omneS
homines iisque blandiens namque usu lasonico non XPlicari licet usus Homericus. Huc accedit quod ConsuSa quodammodo atque conturbata Videtur esse narratio Ir Dra rvast νῆ1ἐνκε - - δε η κθε Prat s Irashta cuilibet subiectus CS H genaeque SuffuSae Sunt lacrimis. Quare neScimuS, an vulgaris illa interpretatio magis probanda sit Verbum quidem sit Do per Se Significare demittere Se neque egere PraePOSi
ut facile credideris Apollonium aria praepositionem e Suo arbitrio Verbo proposuisSe, ut, quid Valeret plane obsoletum illud verbum, facilius sentiretur. Per pleonasmum igitur sort-ASSO dictum St ar Vs D λ. Si vero notio praepoSitioniSκ χτύ Simplici verbo ἐμ cm per Se inhaeret, Iro, quod Xtat in Persecto πε D sil Dκε. Certe alia utitur notione. Neque dubitamus contendere, Iro in hoc Persecto tale SSe, quale in Iroos si alvo Subcallacio II 333 Dπολεκaένω Ε Oa , IIoah Pa A 26 alii verbis. Qua praepoSitione addita, notio verbi attenuatur quodammodo ac deminuitur Uertendum igitur esse nobis videtur ille VerSus: SemPer Ir a rara omnibus ita condicionibus f 9 2I Ir ντα ra ουκaκός εἰ μι demisSo paullulum corpore incedit υπεμιυ μυκε genaeque lacrimis Suffusae Sunt quod melius certe est quam illud: cuilibet subiectus est genaeque lacrimis Sui HSae Sunt . Quae et Aristarchi fuisse sententia Uidetur, Si quidem recte tradita est scholiis , s ras Graρχος πὶ του κατανενευκεν
PraeSenti eSSent, non dubitaremuS. ιχομαι ut οἶδα in numero
40쪽
persectorum habere. Duot fu rad. ικ- οι hi rad. ριε Curi. Etyna. 46I . Est ortasse Persectum cuius terminationes, ut in activo saepius fit, ad praesentis similitudinem sormabantur.3. c ccta qua cado/ et pracscvns est Priccti uotiones
StratuS, Iris co SuScitare, I i, iro 'a vigilare al. Curtili temp. U. Od. P. 383. Sed extant apud Homerum Verba, quae quanquam in Persecto intransitiva notione sive passiva instructa Sunt, primum tran- SitiVa usa Sunt ut πεtyo persuadeo πεποιθα confido a radicea th in log bhidii Vincire, obligare Curi Elym. 246 quod si significat verbum, saepius additum SSe θυμον, φρεῖ ας rectissime observavit ut da tinterstich. eber . Om. ged. P. 38. Cuiusmodi persectorum quae sit vis, probabilitereXPOSuit Curtiti temp. u. Od. p. 77 Seqq. . Iterata radice actioni, quae Verbo XPrimitur, tantam Sse additam gravitatem, ut sere nova significetur actio, quae quum ad Seredeat, alterum assiciat non Sit necesse intrans. Huc reserendum esse Uidetur aha sint.
Tertium est genus perfectorum intransitiva Sive quod idem valet notione medii aut passivi Ulaiae gr. II. 99. I . O instructorum, quibus ad similitudinem aliorum haec notio tributa sit. Quum enim permulta persecta intransiti-Vam notionem praebeant, haec notio paullatim ad quaedam Persecta conserebatur, quae re era transitiva notione induta suisse ipsa graeca lingua demonstratur. E quo numero Sta TZ ira κεκε Γ a quod iam apud tragicos poetas intransitiva utitur notione cf Sophocl. I lectr. 869 . Cuius rei eXempla apud Homerum non inUCniuntur. 36 - - , aD Yεν κεν do ερατ εν αρμονινισι εαρ illi 833 t τε ν 'εὐι Γυι ρθρως
Quod participium ioclem sensu utitur atque latinum vocabulum ar-tus ab eadem radice prosectum: