Viridarium sive allegorica virtutum effigies

1쪽

VIRIDARIUM

EFFIGIES PATAVII

2쪽

. . . Rimo avulso non desieit

3쪽

mireris, praeclarissime Antistes, me rudem et ignotum hominem in ruristat ebris delitescentem tot publicis laetiatiae signis i Tui obsequium ac laudem est sis Hiquid addere potuisse. Scio equidem de iis, quia Te metu αttingunt, digne aliquid ei teque dicere ni lius imgenii esse, nisi summi ideoque opus

4쪽

meis tribus arde maius. Quames amtem e me desciat dioendi uis, quae t est dignitati par meisque Otis res ondeat, nihilo tamen secitis in tanto ut

honore, in tanta bonorum omnium gratulatione tantoque Oeneia Cloitatis gaudio nolo ossicio deesse meo; ibique tantis ausibus impar rideri mala, quam nuLIus ti enim ego homo sum, qui multis nominibus se ibi maxime obstrictum fatetur, quique proinde Te summa obse

pantia colit, tinnique erga se human talem grata recordatione Prosequitur.

Atque hic quidem nollem Te suspicarim Tibi fetosis blandiri uerbis quod quum ab honesto quouis proboque homine, tum ab animo quoque meo quam longissime alienum est mn Tibi assentor, egregie PRAEs e Tua ipsa irtus, quae tanta est, quanta Praesulem decet vere summum latere nequit sua ipsa luce se

prodit. Quantus sis, quanti aleas, elme tacente, loquuntur omnes Una de Te omnium opinio, una sententia est, uncto . Sunt in omnium oculis quae gessia

5쪽

5sti, itire igitur in omnium Ore Liceat igitur mihi quoque, liceat, quaeso, quod publici juris est; quia edum sciliae de Te Poetice loqui, et quod jamdiu in animo

est, aliquando Parere. Istud itaque exiguum carmen alternis numeris scriptum, quod non consuetudinis ratio, aut moti assentandi libido, ut plerumque sit, sed ingenuum peperit Tibique dedit in eor, non ideo ibi mittere consilium ce i, ut Tuarum intutum, quα nunquam satis laudari Possunt, pra eo sierem, sed ut aliquo saltem modo me erga e muneri satisfacerem Utianam praestantius aliquid utique auriabus dignitis quod maxime ellem campestris mus Tibi tradere aluisset quae quidem, utpote suae in firmitatis conscia, nescio quo rubore suffusa se ibi pauideSiatit, suumque, quodcumque sit, munus-etitum ut benignus exc*ias, ibique ignoscas sunt ex exorat. Sed iam hoc idem mihi, Te Tu illa humanitas syondet, quae et alia eiusdem Maae conaminatam benevole ac liberaliter obuit, ut

6쪽

6 tanti booris muneri nullum esse possit grati animi ossicium Par. Hoc nooum g tor litus o uscudum hiabeas, quaeso, AmPLI IIu mos , in nooum erga e mnerationis meae testimonium, litasque animi pignus, qui quum jam uti esse coe erit , totum iterum se ibi dicat e

Diti interim mihi magno solatio sit, quod olim ambo annaetario:

rus honos summo se Praesidis ossct Neri Rurior, surrim Praeside osse Dota.

7쪽

ELEGIA

9쪽

inunte, minis, insoli speciem mirari, vir eu: Laetaque iucundo pascere imaginibus. Vix borium impaessam capiet te mira miratas, ni ibiisquo dabit pabula grata tuus. Est morae loeus isto meor Floramque secutae

Hospiuum Charites hic posuere suam. Comiter excipiens meritos, arcensque profanos Vestibulum servat o tribus una soror.

meo sibi uno, blando velut obvia vultu, seque ruam praebet qua lubet ire ducem. Ergo age rumpe moras avidisque ingressa tuere meum eulis quidquid pulerius hortus habet. Oh quales tripli ei consurgunt ordino plantaeqQuot motus quaevis, quo gerit arbor post Aspiei in platanus laeum sua rachia Pandat, Et socia laxo vertice ligna erat 'Aspicis ut frondes putres re neses cedrus cet aeremas, perpetuumque decus λ

pie quot auriis, quot praebeat aemula myrtus

Seria coronandas implicitura comas

10쪽

Alia salix sagusque patens, ait rnaque utriquo Fraxinus umbrifero tegmine vestit humum. Aspice quam varias peregrino e semina plantas hala ab extremo littor cyntha tulit. Omne quod ludiis habet, quod Persa, quod Aser, Arabsque,

Hie viret arboreum luxuriatquo euus. Non tame hie uixus, ne adest funesta cupressus:

inis inlausu quaelibet arbor abest. Plurima pampineos vis eurvatur in amnis, Ei quod iam peperit, vix grave gestat onus. Ne tantum indigetios omis dat vinea laetus: Est alienigenas quae dare gaudet reos.

se ilicet insilio, ramum qua ramus adoPiat, Emicit ut vitis nota sua dona serat: Naturam siquidem, succos oblita priores,

Palmitis inserti emitur illa sequi. rivulus illimis purisque argenteus assis ecundo sitieus pumicis e gremio Hortum ambit, lenique fluens per saxula lapsu

Gramina roranti munere amic' gat.

Quam multus piscis pinnis caudisquo eoruseis S se agitat vitreis irrequietus aquis lHic atat advorso, fluvio natat ille secundo. Et forma et vario quisque colore nitet. Ho avi, in speculo ludens plaudentibiis alis Se videt, et soriam credula adesse putat; Alituumque genus vocat in sertamina cantus, Dum te argui gutture dulce melos.