장음표시 사용
2쪽
um tempus instaret illud, ΗΟM MELIDOCTISSIME, AMICE SPECTAT iSSIME, quo Tu ingenii dilugentiaeque fructum dulcissimum caperes, ego vero ossicium TIB meum, amoremque nouo aliquo documento probare posilam non dicere nunc possum aeque acitum sensi, quam diuersimode animus anfectus sit meus. Quamquam enim excitari in me sentiebam voluptatem maximam, quod mox allaturum intelligebam diem eum, quo laetitiam diu iam praeceptam, Lficiumque i Ri meum longe iucundissimum declararem; tamen, quoniam hoc ossicium, per se dulcissimum, Commentatione aliqua illi seribenda erat peragendum, eras enim, a me eius eneris munere aliquo remunerandus, qui a cisto hum nitatis genere eram prouocatus suauis ille animi sensus quodammodo debilitabatur sollicitudine, qua eodem tempore angi videbar. In quo quidem non est quod putes, A MICI MSIME OMMELI graue mihi futue ad TE , praesertim
hoc temeore Tuo, scribere ossiciosam aliquam epistolam nihil enim obtingere mihi potest ad voluptatem animi suauius, quam scribere ei, quem unice diligo, quemque mei perspexi amantis simum sed huius sellicitudinis caula erat haec, quod animo per-rndebam, Commentationem esse scribendam HOMMELIO, e. homini doctrinae elegantissimae, iudiciique acutissimi, cui facile intelligebam, quam dissicile esset satisfacere cum dilecur verborum instituendo, tum re descripte exponcnda, quin a
gumento ipse seligendo, quod nisi ellet eiusmodi, ut dignitatis gratia aliqua commendare se Tilli, probareque posset, putabam a sore
3쪽
sore vi non nisi disseilem aditum in animo haberet so ouid
ergo distrahebatur diuersarum rerum cogitatione animus. Hiconicium aliquam commentationem TIBI scribendam, a me non tam postulabat, quam exigebat illic metus iustus, dorus meque Tu A debitus, denegabat hic humanitatis ratio id suadebat, illic imbecillitatis meae conscientia dissuadebat. In hoc
cogitationum bivio eram tanquam alter Hercules Prodictus comnitutus, nec, quo progrederer, certo constabat cum v Α,
HUMANISSIME O MELI, Humanitas, blanda
illa et efficax animorum conciliatricula mihi occurreret, omni que timore adempto, persuaderet, ut commentationem ingre derer. Vide quid Tu possit humanitas: Quae certissime co fidebam fore, ut, quemadmodum iudicia, v acumen meos ineommentatione hac admitas errores perspiceret ita eosdem comiter corrigeret, humanaeque imbecillitati condonandos putaret. Haec Tu humanitas, etsi inprimis me commouit, ut manum huic Commentatiunculae admouerem, tamen, etiamsi non credidissem me fauorem ipsius esse consecuturum, idem a me exegisset cupido, partem aliauam aeris alieni, quo rarium obstrictus, ea re persetuendi. Quid enim debeam P
RENTI TUO PTIMO, PATA ON meo, summa
animi obseruantia colendo, quid Isi, cuius suffragatione auctus ab Eo,imatusque sum, etsi gratus animus gestit praedicare, tamen, quando verendum estne v EsTRAM offendam modestiam, omnem eam orationem praetermittendam puto.
Illud vero, quomodo facere possum, ut non iucundissima, moria repetam, gratissimoque animo praedicem, quod anno superiori, cum iidem mihi, qui TIBI nunc, quemadmodum 1 rius, ita dignius, honores tribuerentur, me ornasti munere aliquo quod etsi erat per se longe iucundissimum, ut omnia esse Gebent, quae ab homine doctissimo, nobisque amicissimo proficiscuntur, tamen, quoniam ab T veniebat, maiorem dignitatem sui gratiamque afferebat. Non igitur selum amicitiae leges aut ossici religio, sed vel ipse humanitatis ratio postulauit a me hoc, to hoc die vo remunerarem aliquo munere, si
non pari, tamen, nisi mihi ipse abblandior, grato. Mum si ego essem is, qui praecepto illi Hesiodio latisfacere posset. Is Iprosecto non soli eadem, qua a T accepi, mensura, sed
4쪽
mulat ore, etiam redderem, nunc vero cum re non possim satisfacere, non dubito quin voluntate remetiendi satisfieri illi patiare. Hoc itim v, HUMANISSIME ΗΟ, MULI, iterum a me es, iterumque rogandus, ut hanc commotatiunculam non tam ex eius dignitate, quae est nulla, quam ut animo consilioque ausoris metiri, eamque non tam erudiatam velis, quam officio in existimare. Caeterum etsi huius
Disputatiunculae argumentum leuius quam pro Tu eruditione videtur, tamen, quando in E eruditam illam popularitatem cognoui, quae nihil contemnit, rebusque etiam minutis pretium suum ponit, non est Quod verear, ne huius Commentationis a gumentum aut ab ea egenda, deterreat, aut eius lectionem efficiat Tia molestam. Siclitas, homines apud Athenienses, capitis poena damnatos, nostraque aetate obliuionis quasi tene-hras sepultos, in lucem constitui, adspectumque producere, eorumque rationem exponere Agam de his hominibus, sed ita, vi in cretionibus scribi Blet, quibus scio potero e T v vero,
grauiorum rerum cogitationi, et dari mihi, animumque vuΜligendae huic Commentationi quam oro ut semper recordere non esse scriptam ita, ut inanem doctrinam iactarem, sed ut iussum, visque erga me meritis debitum ossicium declararem meum. Qia' nomine si eam sese probasse, Laa intellexcro, non
solum officiosam, sed felicem etiain existimabo.
Cum autem hunc de Stetitis locum elegerim, in eoque illustrando temporis aliquid, studiique ponere constituerim, facile intelligo leges, quarum auctoritati omnis Disputatio, via et ratione instituenda, parere debet, non mihi permittere, veprius de Stetitis ipsis eorumque poena agam, quam explicatam istorum hominum notionem tradiderim. Quod quidem mihi negligendum est eo minus, quo magis verendum est, ne fore,
unus et item alter non satis cautus, limilitudine vocis deceptus, confundat hos Stelitas cum iis, quorum mentioncm in historia Ecclesiastica fieri constat. Stetitae apud Athenienses homines dicebantur ii, quorum nomina una cum Elogio columnae inscri-hebantur ita, ut ipsi ab unoquoque impune possent occidi. Quam deiuriptionem veram esse non solum Demosthenis locus, paullo
5쪽
post addueendus, sed Grammatici longe dossissimi onsensis
Q, voea ostendit. Describit hos homines vi Hesychius his verbis. τρολἰ- ακτ- εκαλου 'Λττικοὶ λώι ἐπ α ιν τι- leg cum Stepv.
' sha 2 uesd simileat quae ratio horum hominum e
rumque poenae fuerit, et quam vim ista in columnam inscriptio habuerit, age Demosthenem, quo quis elegantius potest, accur tiusque exponeres excitabimus ita, ut totam istam rem nos doceat Qui postquam de corruptillimis Atheniensium, tuae aetatis moribus locutus, deque muerrimo reipublicae statu veheo 'lillipp. menter esset conquestus, pergit ita β τα 'D G -- τε
, σιν τον ta τῶν Mi1δων - Πελοπονησον η γ Caci Hoc dicebatur urit μων τινα Quoniam hic locus elipraecipuus, qui illustrando toti Commentatiorus meae argumento facit, non possum, quin breuitatis quasi fines, quibus includere hanc Disputationem constitui, transgrediar, in eoque exponend paullo diutius inhaeream. Et primo quidem possum ex hoc loco auctoritatem petere, quae confirmotiorum esse, quod dixi, nominibus hominum proscriptorum pilae inscriptis adiectum uitae Elogiuma causim damnationis, quod diserte docetur verbis his, ἡ αἰτία προσγεγραπτα - ἡ τῶν γενετο Quae autem poena fuerit his Stelitis imposita, ea indicatur a Demosthene cum victi, hunc Arthmium cum suo genere pronunciatum futue τ crimis igitur est ατ μος 3 Huius enim vocis tam incertus saepe, tamque vagus cum apud Demosthencm cst, tum apud mereros Oratores Atticos significatus, ut nisi unus constituatur, ad cuius tanquam normam huius loci interpretatio dirigatur, tota fere disputatio si ematura. Cum autem in huius vocabuli significatu diuerso obseruando fuerim curiosus, eaque res neque ad cognomscendum sit inutilis, neque ab hac re praesenti abhorreat, Veniam, opinor,
6쪽
Epinor, Tu humarsitate, HUMANISSIME HowMELI, impetraho, si in hoc significatu vario, a me in lectione Veterum obseruato, asserendo paullulum lasciuiam. Et, AEnam 4 In Lrator quidem graecus Demosthenis nonnisi triplex esse puta Tom ἄτι- genus quod describit ita: - ἀτιων-νων Quis τὸ is is T
ρο. Sequitur huius auctoritatem δ Petitus. Ego etii non sum ob in Cominas, qui neget triplicem hanc ἀτίων ab Vlpiano traditam distin mentario in tionem Veterum auctorum tanquam staragio posse confirmari, dis tamen non facile persuaderi mihi patiar, ut credam, tripliei illo 377'-h- genere ab Vlpiano constituto omnes ἀτIuae a veteribus
commemoratos possie comprehendi, qui Veterum lectione edoetus sciam, esse quosdam, qui in numerum οἰ huis sint relati, neque tamen triplici illo genere inclusi, Ego quo saepius diligem
eiusque mecum reputo, quae vis sit Voci μιάοις et oua interia pretatione latina eius sententia exprimenda, eo magis inclino eo ut putem, pom m illam, quae muta nomine apud Oratores Attico catatim in avii Mari e Latinorum poenae, quae dicitur
diminuti capitis: Quae quemadmodum apud Latinos poenam diuersi generis indicat, ita ut si quis v. c. iasuram aliquam existumationis, aut libertatis, aut bonorum, aut honorum, aut iuris ciuitatis, aud vitae denique ipsius fecerit, capitis diminutionem paΩsus dicatur, sic vox ἀτιάα Graecis Vsurpatur ita ut poenam variam, et aliam grauiorem alia significet. Cuius quidem poenae, voce ἀmulae indicatae, non tria sunt, Vt Vlpianus eiusque a ectoritate commotus Petitus faciunt, sed plura genera conssumenda. Primum genus, idque omnium leuissimum est, si quis, nis omnibus integris relictis, non omni iure, unicuique ciuium concestis, sed aliqua tantum eius parte priuatur, ita ut v. c. non potestatem habeat ad populum pro concione dicendi, neque possit in Senatum Quingentorum legi ita enim capio verba da My- docidis πῶν -- o as et λευσαι qui de hoc istain ge- steriis p. aQ9.nere quam diligentissime exponit Alterum genus iaria. com edit. M vi x. plectitur aerarios Deos, qui aerario debebant, qui ab omni omnino reipublicae administratione remouebantur, sed ad certum tantum tempus h. e. eousque dum soluiuent, Quod publicola
hebant D his enum homicibus lex a Libani in argumento
7쪽
Androtianae laudata diserte pronunciat, τυ ορε λο α νοῦρ Diam. - - πολα ερα , quod Piale sit c docet Demosthenei. Noneon Aristo licebat aerariis suffragia terre, non iudicis partes sustinere novis OLI,4δPque licebat iis verba facere in eontione eodem Demosthene η ' is auctore. Quid ρ quod iidem non poterant quemquam in ius donii, A i vocata, quod idem Θ auctor grauissimus testatur. in harum
stog. p. p3. autem rerum iure aerarios non diutius fuisse exclusos quam.d si orat bitum soluerint, id me docuit ι 'libamus. -'iπειλεινα, inquit
'm P 09nere M. Cimon. Tertiae, Ius classi adnumerantur, qvi cum
ita o Iliberis suis ab omni reipublicae administratiqne arcebantur ira, zz Urri omnis spes huius tuis recuperandi praeeideretur ragit praepo hominum qui ab Upiano ολλλω - , a Demosthone,ssio. ἔπαξ α his dicuntur, rationet in u&utatissine descrip am ha m . te My-apulis Andocidem. In norum τί ais nunerum referetrantur steriis p. o8. cum multi alii tum ii, qui corpus situm vulgauerant, de quibus, an eat. agit locus egregius λ Aeschinis, qui docet, a quot, quantoruΠΡeontraΤimadiuue munerum societate id generis homines fuerint exclusi. mehum. 173 rum hominum calamitatem non facile vidi qui iliguntius expo-- orat suerit i Demosthcne, cuius locum, etsi paullo longiorem , quid adu Midiam impedit quo minus ad rem praesentem transferam pras igitur ubi P 397 dixit Stratonem quendam tuisse Driuatum omni iure cita Atheniens dato, et factum καΘάπαξ τιμον paullo post docet quam vim ista poena habuerit cum de hoc Stratone hoc α - γ-nere notato ita loquitur. με λαχῶν δνον τι-λ, of η νοέBM MA hae ολαι τήν αυτὴν δαν - δειν - εο- . . Oin V, φαλέ Et paullo post de eodem, ο μεν ητἰμωται Dd laud P 398 Cit, κω παραπολ eo quoniam auctore E Vlpiano ii, qui nul-ι R 'lius in republica mimetis participes fieri possunt, a moretiis nori' multum differunt. Et paucis interiectis versibus de eodem Str
dem vim habent, quam ea, quibus paullo ante erat usus -απαξ
8쪽
is equis γενέθα . Quod diximus homines eos, qui Meωτι dis gerere fuerint puniti, ab omni omnino reipublicae administratione fuisse exclusos ita, ut nullam pristinae dignitatis unquam recuperandae spem retinuerint, id etsi hie ocus Demosthenis satis luculenter Ostendit, tamen alio quodam, eoque non minus dilucido loco πὶ Auctoris eiusdem orat. confirmare possum, in quo diserte οἱ ἀλ--τῶ -iως'ntra Aristo- quos supra testibus satis, ut opinor, gravibus ostendimus in
tos ruisse, guuntur a τοῖς κοβαποιεpore aditus ad honores consequentsos, muneraque publica obeunda erat interclusus. Horum autem -- - non una se Per erat, eademque ratio. Quidam enim a re publica capessenda in perpetuum arcebantur ita, ut bona ipsis integra et salua manerent, quod cum ex multis aliis, tum ex loco Andocidis paullo ante adducto intelligi potest quidam vero Cum munerum publicorum priuatione, etiam fortunarum suarum iacturam 1etiliebarit, Cuius rei exemplum illustre commemorat e) Demosthenes, ubi de acerbitate legis a Leptine latae e Ino .Lconuueritur, cuius violator ipse ἄτιμος fiebat, eiusque boni nix; rpublicabantur, ατι-ς mi, inquit, is i. δημοσία ἔσω 333. propterea Demomenes adiicit, ei μι-τα ταυτο Sed indicatur praeterea voce inuiso aliud quoddam poenae genus, quo in triplici illo, de quo huc usque disputauimus non est comprehensum. Est enim ubi vox erim usurpatur de eo, qui patria sua eiectus, extorrisque viuit Quem significatum deprehendisse mihi videor apud Plutarchum ex in In Ita
σφαγασιν ἡ επὶ παννίδι ἔφυγον, τε Θεσμος εφάνη οδε, quorum verborum sentum ego puto esse hunc Qui aliquam capitis diminutionem passi sunt ante quam Solon Archon factus est, ii pristinae suae dignitati restituantur, exccptis iis, qui apud Areopagitas, aut Ephetas aut in Prytanae caedis aut . regni
9쪽
regni assectati erimine damnati solum verterimi, patriaque extorres vixerunt, Quum ista lex fuit proposita. In quibus verbis ouis non diserte dici intelligit, priores illos inhos dignitati suae fuisse restitutos, sed posteriores illos mansisse ἀτί in h. e. non fuisse reuocatos ex exilio in quo vixerint tum, eum ista lex sanciretur. Neque me poenitet eius esse sententiae ut putem, eodem significatu vocem τιμος esse adhibitam. In Vita in alia lege a Plutarcho, adducta, quae est haec: Amrae sisn. P. 163. ἔσω ο -ἀ- μηδ'kας ι -δος γενομoος Huius legis se tentiam puto esse hanc: Qui in seditione ciuili medios se gerere, domique sudere quieti velint eos patria sua esse eti- ω Lib. II. ciendo In quo quidem me mirifice confirmat Gellii H Ia auctoritas, qui ultima huius logis verba interpretatus est ita: Is domo, patria, fortunisque omnibus careto, ExuI, extorri que esto. Neque est, quod uuis sententiae meae infringe da obiiciat Ciceronis auctoritatem, qui huius legis verba, ατιμος - , latine reddit ita, Solonem capite sanxisse. Quis enim nescit capitis poenam etiam dici de exsilio. Quod ad
In Disp. legem ipsam auitiet O Plutarcnumulio loco Gm orat παρα- ερ - - λοίποιτιν votum, sed prudentiae Solonis in hac lege sanciendaT 'desensionem suscepitri Gellius. Cacterum haec Solonis OR EA . lex succedente tempore vim suam amisit, quod intelligi potest Sthph. ex ili Lysia. Sed quorsum haec disput, quorsum nempex Lib. II. eo, ut videamus an possimus veram voci απινιο notionem' i inuenire, quae conueniat illi Demosthenis loco, qui docet . . rita Arthmium eliten cum suis τιμον fuisse pronunciatum.
'' ini igitur conuenitne ex illis quatuor τὼ rima gnim Catabus, quos indicauimus, satisque luculentis, ni fallimur, exemplis confirmauimus, unus qui nos doceat, quo poenae genere fuerit Arthmius affectus cum factus er e scitur Mirum vero. Habet enim in illo Demosthenis loco vox ατιμος significatum paullo insolentiorem Quem igitur phunc, ut significet hominem secrum Deum, qui ab unoquoque potest impune occidi. Quae quidem sententia mea ut auctori- Invocetatem aliquam accipiat, adducam testem αὐ Harpocrationem, ut eam suo assensu confirmet. A , inquit, τῖτο α Digitia ' Corale
10쪽
Ρ Δηιώθενης φιλοππαοῖς, ποῦ is in Ar,resseaee 'κυποκωτα is alas. Sed quid attinet in inBlenti huius vocis significam inue liendo ad aliorum auxilium decurrere, cum Demosthenes ipse optimus profecto harum rerum interpres, dilerte dicat, quae vis huic voci in hoc loco sit, potestasque tribuenda: Qui cum dixerat Arthmium istum fuisse ἄτιμον Pronunciatum , veritus, ne huius vocis significatus usitatus animis auditorum obuersaretur, explicandae huic voci asiecit haec: σῖτο δ' ἐων ἄν - - - σιμίαννα me R. ignominia a ei, non est si ea ignominia, quam quis
vulgo et ordinarie patitur, quando quis R. ab administratione rebrubi remouetur H γάρ - ελώνη - εμελεν, τῶν ΑΘ,
Quid gitur probauine illi HOMMELI D in
C DI S SI MAE . Oriremeiam meam , qua Cranzendebam
ατιμον in hoc Demosthenis loco significare hominem sacrum eum, quem occidere impune mcuique licet' Mihi quidem videtur. Hic locus, significatusque vocis in eo o currentis Paullo insolentior si animo Petiti obuersatus tuisset rem, cum eiusdein vocis τι ras interpretationem ab Vlpi no profectam legeret, non profecto hunc Enarratorem graecum eiusque sententiam reprehendendam putasset eum enim legem quandam, a in memosthene laudatam, cuius senis . In M.tentia erat haec, ut si quis in perniciem Populi aut daret, aut a d n P. 4or.
ciperet munera, is inet τι is κώ πουόες καὶ - ἀ-g, hancastitur legem cum εβ Vlpianus interpretatus esset his verbis,
hanc vocis τhia interpretationem ab Vlpiano traditam sel ZZ'sam esse vult ex eo, quod lex nihil dicat nisi ἄτιμιος quod etsi de grauissimo ignominiae genere si intelligendum, tamen nihil gpauius indicari quam hoc huius legis contemptorem ab omni publicorum munerum administratione esse rem Bis uendum: