Rheinisches Museum für Philologie

322쪽

Miscellen.

Ad Sinionis Atheniensis fragmentum p. 67-69ὶ addendum. In fragmento Simonis, quod in primo fasciculo publici iuris

seci, duas maculas typothetae Errore scriptoria Verbi η aspersas

elue sodes: p. 69, 13 dederam εὐκολποτε po v pro εὐκολπίτε povide qua lectione infra agam , ib. 15 in laxi v primam litteram

323쪽

μοτώτη 'sphr soli ars a uage prsigi', quod in C traditum eri.

de equino capite diei potuisse: reicienda igitur emendatio, sinam amplexus sum, cΠlGiμOTuTη, in qua plura displicent: et super i sitivus merito Blassio improbatus et ipsa vocula, Simonis est enim

es. 'Αneedota Cantabrigiensia' i progr. Berolin. 96) p. 32 ann. At graviora restant. Sero enim vidi Simonis fragmentum etiam in hippiatricorum codice Londinensi L. cf. p. 55, ann. Isnpra aetatem tulisse, cuius mihi apographum a Busse mavero anno I 861 sactum praesto suit. Bussema ker autem in universum diligenter officio iunctus non modo novas particulas codicis Lancurate descripsit, sed etiam in eis capitibus. quae in s quoque κ rvatn sunt, do te discrepantias, quae ex L accrescunt, graves leves adnotavit et codicis C eapita eiusdem argumenti respexit. Et ad sol. 222 b - 223 h eodicis L ubi rettulit Simonis fragmentum extare, i gentes ad codicem Cantabrigiensem relegare satis habuit ne syllaba quidem addita. Itaque putavi frustulum Si in onianum ex C descriptum in codicem L, qni est recentioris aetatis, venisse. Paulatim vero apographo libri Londinensis alibi a cnratius perlustrato eius non pauca propria esse cum cognovissem, ut de si mone certior fierem, optare coepi. Itaque Fri edericum Kenyon, virum Rummum, per litteras adii, ut, qua est incomparabili humanitate, mea causa fragmentum Simonis in codice musei Britanniel inspiceret et de libri natura pauca adnotaret. Eius igitur esse scito, quae hic grato animo prolaturus Rum. Codex in catalogo manu scriptorum Mus.-Brit. bibliothecae

Sio an innao no 745 ita descriptus est: Codex Graecus, ex charta bombycina in ', soliis 246. sape. XIV teste Κenyone potius saec. XIII desinentiu l, quondam Hieronymi Seripandi, Cardinalis, postea Johannis Wittit. I o veterinaria Medicina libri duo squorum laterque τμη ματα habet 49l ex operibus Apsyrti Clazomenii e. q. s. sse'

cuntur nomina triginta quattuor mulo medicorum . Praemittitur tabula contextorum copiosissima sis. 2-2lJ'. Qui hus addit Kenyon: 'codex ben8 plerumque consstrvatuR Pst atramento nigro conscriptus, rubri A nutem litteris initialibus. et rubris capitulorum titulis, ornamentis sere nullis. Mensura soliorum 25 cmκ16V, em. Scriptura ieetu facilis'. Contextus autem fragmenti Simoniani, qui in L invenitur,

quam mire a Cantabrigien Ri discrepet, ut cogno cas, omneη ter ticinos a C alienas brevi in conspeetu ponam :

324쪽

dissentit et ita dissentit, ut praeter paucas, quas praebet, leutiones aperte vitiosas se. g. p. 67, 18. 68, 1. 10. 11. 69, 8. 223 sere ubique meliora quam Cantabrigiensiκ memoriae manduverit. Qua SRne pleraque ita comparatu sunt, ut librariorum incuristo in C debeantur, nunc a Blassio sint emendata. Restant vero nonnulla graviora neque quidquam magis memorabile quam quae p. 69, 1η

eorum hubet, nam quo 'lura possides, eo maiorem praebet tilili- tutem . Codicem L ita secutus sum, ut nihil ni-i 6σα et τοσα0τα mutarem. Praeter expediationem ergo novum enuntiatum adepti sumus. quod in C scribarum socordiu perspicua abreptum est: immo ibi inaudito monstro, quod effinxerunt, gavisi ἔχει πλεiστας xui ῶσας με Tio Tas exaraverunt. Libenter quoque cum L

φov bc hio opus esse iam vidit Blassius). Et gaudemus, quod 69, 12 bc et s-10 in loeo interpolato octo verba maxime Rb-εurda et molesta μὶκ96TaTOV .... Iia16Va in L omissa sunt. 69, 13 habet C ολirinv crκολλῶτεpov. l. oλirou εὐκολλῶτεpov. Blassius dubitaverat, utrum oλirin au 6λiΥOv restituendum esset: nuno non iam dubitamus. Ego cum eodem viro docto Darembergium secutus εὐκολποτε poV scripsi, ad quod sane L propius quam C accedit :nunc Vero nescio, an etiam εὐκολλοτε pov vel ἐTκoλλοτεpou 'wohigelelmi' 'angelei mi' ita defendi possit, ut dicamus illud idem significare atque συμπεΠiεσμέvos vel συυεσταλμέvος i. e. 'subsidens' vel substrictus. Prima sententia fragmenti 67, 2 non extat in

habeat belu, iam omnia hene fluere videntur; neque tamen mihi persuadere poηsum bεiv genuinum esse, quoniam frustra quaerimus,

quomodo ἐπiθυμεi istud pro bεiv intrudi potuerit. Itaque putonos in L manum deprehendere doeti cuiusdam hominis, qui Graeci

sermonis peritus non sine vi verba scriptoris corruptissima flRDRre

dubium, quin etiam hic cum C sacere debeamus, cuius in verbia

325쪽

Miscellen.

nihil offensionis insit, cum in L et sententia minus arrideat et εiπεiv ex in v depravatum et iuxta opiciui molesti Asimum perferri nequit. Berotini. Ε. Oder. 1 ε Phoenicis loco. Athenaeus 5 IO' cum haec exhibeat: moiviE d'b Koλo visc

deinde ultimum versum aio

seripsit Mauricius Nauplius, in emendando epitomatoris verbis usus εἰxε xpυσiou Ttiλavra Πολλω ΠλέOva Κασπiου ψὰμμov. Ac recte quidem καi abiecit, sive ad metrum supplendum additum fuit, postquam Τώλαυτα in ταλλα abiit, sive iam antea insertum erat a lectore, qui versus tertii verba ad xpuIiου ποVTOv accuratius explicandum apposita esse non intellegeret. Verum quoniam a genuina Marciani traditione proficisci utique praestat, cum in epitoma adhibenda cautione opus sit, rectius versum sic hibebimus :ε ε xyυσiou ΠdVTOV, ταλαυτ', Aπολλοv, Πλcova Κασπiou ψdμμου, neo dubitabis de 'Aπολλοv exclamatione, si eadem tragicos quo que usos es8e memineris, velut Euripidem Hel. 1204

ne quid dicam do comicis in unaquaque occasione deum testantibus. Ceterum cum dicat κασΠiou ψὰμμου, iecirco necessarium non est statuere φἁμμος substantivum Phoenici masculi suisse generis. Certa documenta sunt μOvia Δίpios, Asbioς, .poriος, Boiiurioς es. Plui. de mus. 1136 Atheneat 624'. schol. Arist. eq. 989. Alia quidem res est in communibus, in quibus

sunt quae apud antiquissimos auctores vel rarius vel saepius in genere seminino non mutentur, sicut ΠsiTyiος, apud recentiores vero magis magisque ma8culini terminationem retinere consuerunt, quod cum exemplis sat multis demonstrare liceat. chartae et tempori parcere malo. Unum moneo, quod exstat Athenaei 629' παρὰ

lbio ς καi αύληIic, cum Ibioς Kat bello corruptum videatur, hoc eodem pertinere, id quod probat Plutarchus m. 933 hτiς Ibio ς ἐστiv, Marii o. 25 Ibio ς h vixη. Sed ut in viam redeamus, eum apud Aelianum in varia historia I 28 'Ρobio v b6ξαv traditum sit, Hercherus 'Pobiciv do av se malle profitetur ' etsi legitiir miostgopuTius apud Alciphr. III 59'. Idem v. hist. XIII 21 74v

326쪽

Miscellen.

lasse manu scriptorum lectionem ΦyύTiou concedit. Recte quidem, ut idem docet Aelianus in animalium litui. X v I 15 καὶ ὰς ε inεivosis irraς AiTυΠTiους - sic entui traditur, nec recte secerunt editores Gegnerum σύ piTTuς AlΥυπriac emendantem secuti. uuaereκ si cui dubia videbitur, ipsum Aelianum adeat his t. animulium

κui xpoμβ' 6vOμu, quam scriptoris inconcinnitatem non toleravit Hercherus, nimium, Opinor, suo concedens iudicio. Nec recte Tuc

329쪽

Miscellen.