장음표시 사용
11쪽
perambulabis astra Sidus aureum. Nam non eadem utrobique vis est particulaeae vel ine, sed posteriore loco 39 alteram adnectit condicionem, priore autem 38 exaggerationi inservit, ad eum modum quo Tibullus scribit 1, 6, 21 exibit quam saepe, time, seu visere dicet sacra bonae maribus non adeunda deae. Quae fuerunt qui prave intelligerent, dicit autem hoc quotiens exibit timo, vel tum si sacra bonae deae se dicet visere, quae maribus adeunda non sunt. Idem in alteram rationem particula utitur 2 4 43 quin tua tum iuvenes spectent incendia laeti, nec quisquam flammae sedulus addat aquam; seu veniet tibi mors, nec erit qui lugeat ullus, nec qui det maestas munus in exequiaS. h. e. incendia spectent laeti, vel si tibi mors veniet, nemo sit qui lugeat. Simile genus in Propertii elegiis Lachmannus perstrinxit p. 102. neque secus Seneca in Hercule etae 1653 arcu poposcit aecipe haec, inquit, sate Poeante dona et munus Alcidae Cape.1650 has hydra sensit, his iacent Stymphalides et quidquid aliud minus vici malum.
victrice felix iuvenis, has numquam irritas mittes in hostem, sive de media voles auferre voluere nube deScendent VeS.
In quibus versibus quidquid statuitur de verbis tetmee fetiae 1652 quibus r. Leo crucem appinxit, nobis non inepte Philoctetes qui Paridem sagitta occidit tetrice εagitta fella iuvenis appellari videtur, et miris modis his versibus et proximis arcu8, utroque numero 1656), et agittae, denique pharetrae l720. 22 inter se miscentur, sed quidquid de illis verbis iudicatur, iue 1653 h. e. velis non est
quod aut mutetur aut alterum is desideretur. Ad moratii tarmen inde exorsi Sumus aevertimur; cuiu paenultimam Stropham quis Martem tunica tectum adamantina digne Scripserit, aut pulvere Troico
15 nigrum Merionen, aut ope Palladis Tydiden superis parem ΘΡeericampo adsentien Hauptius secluserat ut spuriam, nos uecheleri et tess- litigii v. c. iudiciis obsecuti interpolationis indicio liberavimus; sed in interpretando ab illorum etiam inter se dissidentium sententia paululum discedimus. Quorum Etessiingius Philol. Unter/uchung. p. 97 quod his verbis legentem revocari ad Varium initio carminis laudatum putavit, ut largiamur id huic loco consentaneum fuisse, hac interrogationis sorma, quippe quae vim habeat negativam, id fieri non potuit:
12쪽
eoque nomine Bue chelerus Coniectan. a. MDCCCLXXVIII p. 18 melius et orationi satis secit, cum ad illam interrogationem hoc responderi par fuisse scribit nemo haec digne scripserit, ne Homerus quidem optimus heroici carminis auctor, nedum Varius etsi forte epo acer ut nemo ducit, minime ego qui ne Vario quidem aemulari possim', et Sensui, Si quidem summa sententia inest in eo quod tertio loco ponit. At ipse paene plus tribuere Homeri vituperationi videtur, ut Horatius Διομγὶθους ἀριστειαν ne sibi quidem ab omni parte probari exemplis inde petitis et suo modo ornatis Significet. Verum Horatius neque Homerum aut illam ραφω- θίαν reprehendere neque de Varii laudibus detrahere voluit, quod utrumque ab huius carminis consilio abhorret, sed quoniam se nolle dixit Caesaris et Agrippae laudes culpa ingenii deterere, hanc sui tenuitatem ingenii fortius confirmat utpote imparem talibus memorandis rebus bellicis quales nota et ob hanc rem solam deprompta Homerica exempla repraesentant. Ergo plus dixit Verbis quam cogitando intelligi voluit quippe universe cum interrogat quis digne scripserit hoc sentit qui digno scripserim ego' neque enim corrigendo nos hane Sententiam reddi verbis iubemus, verum Sic putamus, universa negatione quae est in illo interrogandi modo gravius etiam hoc, quod de se uno Horatius valere voluit, denegari. Vergilius cum scribit ecl. 10 pauca meo Gallo sed quae toga ipsa Lycoris carmina Sunt dicenda neget quis carmina Gallo 3 severius aestimanti plus affirmare videbitur quam praestare potuit; et Antigona
Polynici vetanti μή τοι μ' oθυρου respondens και τίς αν ' ρρμωμενον ἐς προυπτον 'Aιθηνου καταστενοι, κάει , hoc quod Sentiebat se non posse non deplorare fratrem, isto
modo gravius sibi visa est exprimere Tibullus quoque cum dicit 2, 3
Rura meam Cornute tenent villaeque puellam: ferreus est, heu heu, quisquis in urbe manet, in oratione si recte intelligimus plus est quam in Sententia, etiamsi non premas quisqui pronomen, quod saepe abit in vim simplicis relativi, velut apud Horatium C. 3, 24, 25, ubi non recte iudicat Bentleius immemor eorum quae C. 4, 2, 1
leguntur. Quidni igitur Horatio concedimus, in sententia haud obscura ad carmi-
Vis interrogationis dispicitur etiam ex his quae Vergilius Aeneam facit dicentem 2, 36l
quis cladem illius noctis, quis funera sando explicet aut possit lacrimis aequare labores 3
aut quae illum imitatus Silius Italicus scribit 5, 20
quis deus, o musae, paribus tot unera verbis evolvat, tantisque umbris in carmine digna quis lamenta erat 3 qui hoc modo se posse quod posse cupiunt abnegant.
13쪽
nis consilium roserenti, exaggerando ut nonnihil orationsem extollat et quam longe quae dicit quis digne eripserit distant ab iis quae in similem soni titiam in satira libri secundi prima posuit cupidum, pater optime, viros deficiunt nequo enim quivis horrentia pilis agmina nee fracta pereuntes cuspide Gallos 15 aut labontis quo describit volnera Parthi. II. I. Behherus in schedis Homericis 1, 204 scite observavit in oratione qualis asto est Homerica
satis inepto interrogationsem signari ubi osso interrogationem iam paene Oxciderit legenti; neque utilius apud Vergilium in georgicis 1 104 cum interrogativi nihil sit in oratione praeterquam quid dicam 104 notam istam ex optem vorsibus interiectis 110 ad parenthosin applicari. Similia inmoratii carniinibus ocurrunt et attente legentem impediro possunt velut C. , O saepe mecum tempus in ultimum deducto Bruto militiae duce, quis te redonavit Quiritem dis patriis Italoque caelo, 5 Pompei, meorum prime Sodalium,
Cum qu morantem Saepe diem mero fregi coronatus nitentes
malobathro Syrio capillos variant editores et nonnulli, in quibus einehius et Hauptius, post odalium . interrogandi indicium secerunt distinguentes quae intime conneX Sunt, meorumprime odalium, cum quo aepe diem fregi. alii in extrema orationes post apiLDo, quae iam nihil habet interrogationis nos neutro loco interrogationem satis indicante pronomine v. 3λ notandam duximus Similia sunt C. 4, 14, 1-6, ubi notam ad vocativum adiectam melius afore sentimus C. 2, 12 vulgo sic intor- pungitur, num tu quae tenuit dives Achaemenes aut pinguis Phrygiae Mygdonias opeSpermutare velis crine Licymniae, plenas aut Arabum domos 325 dum flagrantia detorquet ad oscula cervicem, aut facili saevitia negat quae, OScente, magis gaudeat eripi,
14쪽
Sed invita sententia partes duae orationis unius hac distinctione separantur. Quam cum tolleremus, noluimus tamen ando extrema alteri orationi adhibere, quae pars est interrogationis, ipsa notam non fert nisi cum incommodo sententiae Subtili arte compositae. In simili consormatione quae est . 1, 29 extr. nemo mediam partem orationis notavit, notarunt oxtremam idque ibi tacilius serri potest.
die G I, 24, quid tristos querimoniae,
si non supplicio culpa reciditur, 35 quid logos sino moribus Vanae proficiunt, si sequo servidispar inclusa caloribus mundi nec borea sinitimum latus
durataeque solo nives 40 morcatorom abigunt, horrida callidi vinciunt aequora navita0, magnUm pauperie opprobrium iubot quidvis et aesere et pati, virtutisque viam deserit arduae 3 ut mittamus eos qui iam in reciditur v. 34), io os in imperi octa oratione, interrogationsem indicant, quis erat an interrogationem notatam, cuius Par maior interrogatio non si Et mittunt lori quo in simili causa indicium C l l 2 quom deum cuius recino iocosa nomen imago 5 aut in umbrosis IIoliconis oris, aut super indo gelidove in Haemo, unde vocalem temero insecutae Orpho silvae arte maiorna rapidos morantem 10 fluminum lapsus plores tu VentOS, blandum et auritas fidibus canori S
quoniam qua IIaemi v. 6 illustrandi causa adduntur ab interrogatione aliena Sunt, neque tam i ita ab I Laenio seiungi possunt, ut, quod Moinokius instituit, huic nomini notam a fingore liceat. Rodiiquo adem dubitatio in proximis, quid prius dicam solitis parentis
laudibus, qui res hominum a deorum, 15 qui maro ac terras variisque mundum temperat Oris, unde nil maius generatur ipso nec viget quicquam simile aut secundum:
15쪽
proximos illi tamen occupavit 20 allas honores. Sic nos edidimus editores dissident, nonnulli laudibus v. 14 , alii ho1 is v. 16), quidam aeeundum v. 18 nota interrogativa ornant Sed qui sententiarum cursum curiosius perspexerit, intelliget, nullum horum locum graviorem istam distinctionem sine dotrimento recipere. Sint haec Satis speciminis loco, ne persequendis minutiis quae tamen interdum nonnihil utilitatis habent taedium legentibus si quierunt asseramus. Unum addimus ex altero genere in iambo primo orationem Politissimam ita interpungendam euraVim IS,
5 quid nos, quibus te vita si superstite
iucunda, si contra, graViS, utrumne iussi persequemur otium, non dulce, ni tecum Simul, an hunc laborem mente laturi decet 10 qua ferre non mollis viros 3 seremus, et te vel per Alpium iuga . . Sequemur. o putamus hoc poetae Sensui convenientiu eSSe, quam quod ante vulgabatur, quid nos quibus te ita iis erδtite iucunda, i contra, gravia utrumne iuδε cet. Orationem, ut hoc addamus, si expediendam cenSemus utrum otium persequemur, an hunc laborem laturi sumus mente qua decet laborem ferre non molles viros.' Sic enim demum recte responsum feremu ad hanc artem interrogationis relatum subiicitur; neque laturi non addito uniti verbo vicem verbi finiti gerere dubitabimus nam quod in e8 et unt saepe cadere notum St, idem a uin et uniu3 non alienum esSe exempla probaui, neque Solum Ennius Scripsit vidi videre quod me αδδα aegerrume aut Plautus nunc quid facturus dicam, sed otiani Vorgilius po8tquam introgreερ et coram data copia fandi, murrera praeferimu8, et Horatius felicem dicere non hoc me poδsim, caδ quod te ortitu amicum.
III. In epistola docima libri primi Horatius fabulam Stesichoream do quo ot corvo ab Aristotele in rhetoricis 2, 20 relatam lepidissime narravit ibi adovulgo leguntur. Cero equum pugna melior communibus herbis35 pollebat, donec minor in certamine longo imploravit opes hominis frenumque recepit. sed postquam victor violens discessit ab hosto, non equitem dorso, non frenum depulit ore. Sic qui pauperiem veritus potiore metallis 40 libortato carot dominum vehit improbus atque
Serviet aeternum, quia parvo nesciet uti.
In versu tricesimo septimo qui primus offendit Bentleius epitheton ad uietorem tu hac oratione multis frequentata praeter consuetudinem adiectum vituperavit ue-
16쪽
posito victo pro victore non minus usitatam dicendi rationem Ssecutus est vieto uiolens diseeεεit ab hoste Verum no hac quidem acquievit, quin epitheton ipsum coniectura temptaret: 'cur enim' inquit 'equus hic violens appelletur, qui et perses impar erat cervo et nulla domum sua sed vehentis equitis virtute victoriam adeptus est. Quae scribenda proposuit, postquam victo onipe discesait ab hoδte, aut inducento quodam vetusto Horatii exemplari postquam domito victor discearit ab ho/te, nec ipsi satis secerunt et ab ea versus forma, quam consentiens fides librorum tuetur, longius discedunt Bentleium excepit Hauptius, qui in Summa re illi adstipulatus admirabili qua pollebat emendandi virtute cum paene una littera leviter detorta ex se torviolen efficeret victoridens restituit quod legenti non potest
non arridere, po/tquam victo ridens iaceδsit ab hoste, Simul hoc exemplo usus ut
in Horatii codicibus, in quibus nihil ad quadratam scripturam redire videretur, ex
minutis litteris motinumquam errorum causas et correctiones peti posSe edoceret
opp. 3, 46 Hanc scripturam Uauptius, qui initio isto violens posuerat auctore Bentleio, cum iterum et tertium Horatii carmina recognoscoret ocipiendam duxit eamque Meinckius, qui et victo scribit et violens depravatum esse apposita nota significat, memorando commendavit. Quos viros in his litteris primarios quamvis Suspicere iudicioque eorum phirimum tribuero soloamus, tamen Hauptii libello
quartum edito relicta coniectura versus formam anto vulgatam restituimus, non
quo illam improbaremus sed quia hanc opinabamur in Bentleio Hauptioque nouesse iustis rationibus repudiatam. Etenim Bonileius tum hunc dicendi usum negaret additu ni id victoria nomen opitheton recipere, non iuravit alio modo rationem aevolventi loc incommodum evitari: mompo non victorem violentem appellavit Horatius, sed hoc dicit postquam equus victior h. e. victoria reportat. νικ. σac violens sive violenti animo ab host discessit. Quo modo cum alii tum Horatius ipSe non raro rationem formavit, ut in ambiguitate legentium iudicium exspectaret Qui cum scribit Sat. 2, 3, 22 vincet enim tultos ratio insanire nepoteδ, non
εtultos nepotes coniungi sed hoc intelligi volitit ovinco ratio nepotos utpote stultos insanire', aut C. 3, 20, 3 dura poδ paulo fugis inauda proelia rapto'', non inaudacem raptorem Sed hoc potius dicit 'tu raptor h. o. qui rapuisti paullo post fugies inaudax. Quo genere loquendi adhibito etiam illa, qua sunt in C. 3, 6 21 motus doceri gaudet Ionicos matura virgo et singitur artibus
de tenor meditatur ungui: 25 mox iuniores quaerit adulteros inter mariti vina, ad probabilem ni fallimur sententiam revocantur: matvram virginem . . nubilem interpretantur; quo facto exsistunt difficultates, in quibus expediendis interpretos Dustra se torquent. Sed Horatius volitit 'natura gaudet virgo motus Ionicos edo-
17쪽
ceri Qui si matει re scripsisset . . maturo tempore, nemo hae vituperaret, Sed matura et metro flagitabatur et erat latinius, neque verendum erat ne ambiguitas oreretur ex positu in simplici sententia quam universa oratio haud obscure declarabat.' Ad hunc modum cum violen a victore egregamuS, non est quod victo praeseratur, immo non inconsulto equus qui ante minor erat in longo certamine nunc victor sive Superior ab ho/te potius quam victo ab hoste dici videatur discessisse. Quod si victor retinetur, Ona pars probabilitatis, qua Haupti coniectura nitebat, periit, et ut Verum fateamur, quamvis PectoSa Sit Sta emendatio et uuCtore suo digna, tamen non ita veri Simile est, ex siclo ridens per errorem natum csso eicior violen8, quae est vox inusitata et rara. Itaque hoc agendum est impensius ut opitheton ipsum a Suspicione falsi vindicemus Acmonileius quod Dogat apte equum violenten appellari qui et per se impar fuerit cervo et nulla sua sodvehentis equiti virtute victoriam adoptus Sit', quamquam IIauptius hoc a Bonticio verissimo die affirmat, tamen eruut fortasse quibus hoc ipsum quod equus quo diu inferior erat hostem quamvis ope aliena tandem devicit idonea causa esse videatur, cur violen diScessisse ab hoste dicatur. Ut enim pud Persium in satira
quinta cum Cliaere Stratus profeSSUS e velle meretriCem mutam relinquere quaerat ei cenδen plorabit, Dave, relicta servus intelligens iuvenem etiam haerere in
amori laqueis respondet nugaris, Olca puer obiurgabere rubra, 170 ne trepidare velis atque arto rodere CASSES Dunc ferus et violens, at si vocet haud mora' dieas', ita equus in fabula recte violens appellatur et ferox domito hoste, cum simul hoc pretio iugum Servile perpetuum receperit. Quae non aliter inter se opponuntur quam apud Persium qui nunc crus est o violens mox domina linperanti obnoxius erit A licet quus postquam malim diuturno adversario intulit ridenε
dici nimirum potuerit, ante hau violentis qui ob devictum hostem superbia magi etiam coniunCta S Se cum ea Sententia Videtur quam adhibita fabula Horatius declarare voluit. Ut verendum sit ne divinandi arte, ut sit ea quae proba
Iv. In satira tertia libri secundi haec edidit Meinekius. quisnam igitur sanus 3 qui non stultus quid avarus 3'stulius et insanus quid, Si qui non it avarus, 160 continuo sanus 3 minime. cur, stoice 3 dicam. non est cardiacus' Craterum dixisse putato hic aegor. recte est igitur surgetque negabit. non est periurus neque sordidus immolet aequis x Kies stingi rationes de tenero ungui non de tempore sed de penitissimo studio
accipientis universa sententia quae certissima tempori notatione continetur non adiuvat.' ae
18쪽
165 hic porcum laribus verum ambitiosus et audax: naviget Anticyram. Quae dum singillatim persequimur, mancam esse aliqua parte disputationem sentimus. Negavit stoicus eum qui non esset avarus sanum esse 160 interroganti causam respondet per exemplum a medico et morbis corporis repetitum hic aeger non est cardiacus estne igitur sanus negabit medicus. Sed iam, ne recurrat illud 'cur, stoice 3 et exemplum inutile suisse appareat, rationem addi exspectamus cur neget: quia alio quo morbo laborat. Nam hoc voluisse poetam res ipsa declarat utiturque tamquam demonstrato in proximis 164 non est periurus neque sordidus immolet aequis hic porcum laribus verum ambitiosus. Si vero hoc, quod desiderari dicimus o quod summum est in hac ratiocinatione, ultro egentem addere potuisse obiicias, simul lateare necesse est, Vana suisse has ambages quibus Horatius simplicem sententiam ornavit ita ut ex sermocinantium vice et exemplis aliquid leporis quaereret ac venustatis. Quorsum enim ista, si tamen id quod caput rei erat legentis cogitationi relinquitur Tam inconsultum consilium quoniam credibile non est uiisse poetam qui nil molitur inepte, recurrimus ad fidem librorum, qui istam orationem uno Versu auctam exhibent. quid, siquis non it VaruS, 160 continuo sanus 3 minime. cur, stoice 3 dicam. non est cardiacus' Cratem dixisse putato hic aeger. recte est igitur surgetque negabit, quod latus aut rene morbo temptentur acuto. Qua praeclara sunt et Horatium vel maxime decent. Sed versum qui mutilae orationi integritatem restituit, quamquam tam firmiter in sermonis tenore i aeret, vix ut avelli posse videatur, tamen serendum esse negant, quia idem paululum
mutatus legitur in epistola I, 6, 28
si latus aut rene morbo temptantur acuto, quaere fugam morbi. Quo loco cum abesse non possit, ne Horatius bis in eandem orationem incurrisse cum pudore Videatur, ex Satira eximendum instant Hauptius primum, dein Meinehius aliique Nos, si non Horatius addito versu Sensum absolvit sed nescio quis quo mancam disputationem suppleret aliunde petitum inseruit, laudabimus hunc interpolatorem, qui Horati stilum non leviter adiuvisse censendus est. Interim quod tam egregie orationi accommodatur ab ipso esse poeta profectum
In epistola libri primi duodevicesima idem exemplar einekianum haec
praebet. tu, dum tua navis in alto est, hoc age, ne mutata retrorsum te serat aura. oderim hilarem tristes tristemque iocosi,
19쪽
90 sedatum celeres, agilem navumque remiSSi, potore porrecta negantem Ocula, quamvis 93 nocturnos iure te formidare tepores. deme supercilio nubem plerumque OdeStus 95 occupat obscuri speciem, tacitumus Cerbi. In his quoque, nisi nos sensus decipit, ad sententiam quidem nihil, multum adorationem desideratur. Cum enim potore appellentur etiam cum non bibunt velut p. 1, 19, 3), sententia poterat illa quidem quam brevissime et ut ad superiorum formam accederet hoc modo efferri potores oderunt severum vel sobrium
et contra. Sed cum Horatius dicat non sobrium vel Severum Sed porrecta negantem pocula et is causam cur neget addat affirmans nocturnos Se formidare tepores, Certam Condicionem cogitare qua qui porrectum poculum repudiet et quasi quandam scenam depingere videtur, cum alteri potare cupiunt, hic vero se neget partem capturum causam quae dehortetur proseSSuS. Hoc autem conSilium poetae
ex illis verbis si recte colligimus, mirum est Horatium, cum potore nude appellaret nulla temporis aut condicionis nota adiecta, lepidam quam inchoavit imaginem imperfectam destituisse. Desiderio nostro abunde satis fit versu recepto quem libri testantur.
oderunt hilarem tristes tristemque iocosi,
90 sedatum celeres, agilem uaVumque remiSSi, - potores bibuli media de nocte Falerni Oderunt porrecta negantem Ocula, quamviS93 nocturnos iures te Ormidare tepores. In verbis additis nihil est quod iure reprehendatur. Nam Benile ius, qui suspicionem quidem movit de origine versus 1 in nonnullis libris omissi, sed tamen emendando ei succurrere maluit, nimi inique Singula interpretatur, cum vituperat potore bibuli, quasi dicas potores potantea at Horatius non potore bibulo sed potores bibulo Falerni appellavit h. e. potores qui bibunt vel bibere cupiunt vinum Falemum, quo nihil est aptius aut potore media de nocte bibulas, quo haec inepta esse evincat, icco a Sobrio esse affirmat aut maxime negotio Sos, quippe qui non solido de die sed de media nocte potare incipiant: at Horatius convivas significat qui ποτου προῖοντος circa mediam noctem meliorem notam bibere instituunt. Quare quae restitui iussit potore liquidi media de luce Faleret, ex versu sumpta
qui ep. 1, 14, 34 legitur, quem bibulum liquid media de luce Falerni scis suisse),
non est quod dedita opera exagitemus. At Meinekius illa verba non corrigenda sed delenda esse iudicavit itaque iam cum primum edidit Horatium a. MDCCCXXXV inductis mediis unum ex duobus versum essecit hoc modos potores bibuli media de nocte Falerni
oderunt porrecta negantem Pocula, quamViS93 nocturnos iures te sormidare tepores;
20쪽
o hoc illo consultius instituit, quam qui integro versu 1, quia a parte librorum
abest, omisso constare posse orationem sibi persuaserunt: oderunt hilarem tristes tristemque iocosi, 90 sedatum celeres, agilem navumque remissi, 92 oderunt porrecta negantem Ocula, quRm i Etsi enim ex porreetia poculis aliquo modo effici possit quem forem dicat poeta, tamen in hoc sententiarum decursu hoc satis non erat, neque quod in iliquot codicibus v. 1 non exstat nisi ad librarii errorem redire videtur simili duorum Versuum Continuorum initio potores, oderu=ι0 decepti. Sed Meinekius iterum edito Ioratio quo magis pristinam suam opinionem stabiliret haec adnotavit in praefatione p. XXXVIII 'oderunt post pauco VerSus nulla cum vi repetitum non magis placere potest quam operosa simplici sententiae amplificatio. Quae tacite redarguuntur, ut mirere talia a tanto viro argumenti loco assurri potuisso. Nam cum operosam simplicis sententiae amplificationem iactat, non vidit illud, mira aequabilitate hanc orationem nitere qua potores bibuli de media nocte Falerni et ex altera parte is qui porrecta pocula neget iuratus e nocturnos tepores sermidare quasi unius actionis participes componuntur; oderunt autem verbum aptius erat in amplior huius exempli conformatione repeti ae solet Horatius otiam sine vi ulla bis ponere verba in comparibus enuntiatis, velut ut pauca asseramus Sat.1 7, 23
laudat Brutum laudatque cohortem, solem Asiae Brutum adpellat stellasque salubres adpellat comites excepto Rege.
quodsi me noles usquam discedere, reddes forte latus, nigros anguSta fronte capillos, reddes dulce loqui, reddes ridere decorum.
Cf. p. l l 95. 7. Ep. 2, 2, 20 dixi me pigrum proficiscenti tibi, dixi
comis in uxorem, posset qui ignoscere servis et signo laeso non insanire lagenae, posset qui rupem et puteum vitare patentem. Quamobrem his quidem argumentis non tantum damus, ut versum ostitui velimus, quo deleto oratio pulchre concinnata in Signiter depravetur; neque magis eo argumento movemur quo Mei nokii rationes confirmatum ivit Hauptius qui rosectus a Lachmanni sententia, Meinehio quoque magnopere probata praes P. XXIV , qua is negabat Horatium . versus suos nisi certi consilii causa iterare, quoniam nostro similis versus alibi legitur loco necessario, repetendi autem consilium ub