장음표시 사용
21쪽
molarentur, ad Laconas est Diana translata. Paulo secius postea instituerunt, in sacerdotis innere servus fungeretur, qui priorem sacerdotem singulari pugna interseeiSSet, ne numen saevum et sanguinis sisiens tributo debito fraudaretur Locus insignis est a' 'rab
zo ad Aen. VI i56: In huius Dianae templo post mutatum ritum sacrificiorum si tuebo quaintam, de qua infringi minum non licebat. Dabatur autem fugitivis potestas, ut si quis exinde ramum potuisse auferre, moliomaehia eum fugitivo templi sacerdote dim earet. Nam niuitivus illi erat sacerdos, ad pristinae imaginem fugae. Dimicandi autem dabatur lacultas, quasi ad pristini sacrificii reparationem. Vel Pausania aeta' hae ceditam a usitata e nt, ut expresse dicitat, 27 4 ενί, ἄχρι isto ποιονο ιαχιυς orio P ιερι σθαι τῶ Θευ τῶν Ana. υ δε αγών αυθέρων /ιἐν προέκειτο Dδενι, trirαις δε Gτοδρασι τους δεοζίτας Leeedos rex nemorensis appellabatur, dea, quae in nemore illo colebatur, ne-' ' Lemni quo dea simulacrum ea irone a Pelasgis portatum refert Plutarcitu de mu' lier viri. p. 2sTnsh. virgines immolatas memorat Stephan Byx. si nomen Sulae inditum L τῆς ιεγαυρ θεου Aij ινον φασι etai 5 δἐ καὶ παρθενους θιον, qune uti. Orchom p. Ilo ex Hecataeo desumta credit. Mira denique narratio occurrit apud Cedrenum historiarum comperi lio , p. . quam unde hauserit nescio κακεῖ λεν ἐλθον ἐπι dia ηειν τῆς Ια μένης κια νς ρεσro 3α- τος
mT-ὲ in, - χTῆν εἰσαντες οσαν δε τοπον εὐνοιιασαν. Malalas, qui eadem habet, addit . u. 45s ἐκαλεσε τὸ λ πολιν. Ni σσci ξ ιν ιγένεια, Mosi της a cet της σφGγιασθει--ὐκόprς, ποικσασα auri καὶ ιόν ἐν, ἐπ cit' ταντα Infυς ἐκ Σκυθις νευροπυς δεχνυσο, Icidia Nυσσύ' ' τινα Iob νυν ἐγγέγραπται orbem Tricomin frustra quaesivi nec ΛΥSSamin Palaestina investigare potui. Cedrenus igitur vocein τῆς Iaλωστένης, quam Malalas non habet, temere addidisse videtur. In fama si quid veri insit, quod in dubium vocare vix possumus, si epigramma animadvertimus Nyssam Cariae oppidum, intelligendam esse arbitror, quum hujus regionis incolae Jovem cognomine Agamemnonem venerarentur. Xyssa dea ortasse non diversa est ab Iphianassa, quam Homerus Agamemnonis filiam
Σκυθέας - 46 Lyeophe. Cass. m. Nor in . .. o Praeterea hue pertinent fabulae, quas Graeei prodiderunt de Andromeda et Hesione monstro expositis Hygin sal, si et Cassiope filiae suae Andromedae formam Nereidibus anteposuit. hid Neptunus expostulavit, ut Andromeda Cephei filia et obii retur. Quae eum esset obieet Perseus Nereurit talaribus volans eo dieitur venisse et eam Iiberasse a perieulo. et Conon
Deam Tauricam multis praeterea aliis Iocis venerabantur, ut Hermionae inaus I M.
lentii Herodot IV, 8B Sami Steph. γα. v. αυρο ιοψ Ieariae insula Dionys Periensim in Cappadocia et Lydia Paus III, 16, R. I De hominibus quidem ibi immolatis
nihil comperimus, tamen e cultus natura et commercio, quo conjunctae genios alia ab alia deam sibi iudicasse videntur, plures etiam piaeter regiones, quas perlustravimus isti consuetudini deditas suisse colligere lieet.'
Quae de monstro illo homines ad devorandum sibi poscente, a Minoe Labyrintho incluso indeque Minotauro του Μένω ταυρος nominato histheniensibus narrantur, ad Molochi sive Baali, numinis solaris, cultum a Phoenicibus Cretam ranslatum sine dubio revocanda sunt. Quam rem Bottiger p. II sqq.), och nreta II, p. 70 sqq. et L. Stephani de Eampr)wischen Theseus und Minotaurus p. 2 sqq. diligenter atque acute
Ita probarunt, ut revinci non sacile possint. Argumenta si breviter comprehendimus, haec sunt Minotaurus genitus dicitur Pasiphae et tauro, quem Neptunus ex undis misit Pasiphae Vero, i. e. omnibus fulgens, haud diversa esse videtur ab Europa, lunae numine, ne taurus a tauro solis symbolo, qui deam trans mare portavit. Unde apparet, Minotaurum ad antiquam siderum venerationem pertinere, tauro vero e mari surgente Si quis ere- Strab. I, p. 2 Cas. Steph. Bγκ. v. γοπ' Mela I, M. Cetum κῆτος , ni virgo devoranda deditur, deam Syriam Dorceto Atargatis esse eertissimum est. Plin. hist nat V, 4 6 oppe insidet ouem praejaeente saxo, in quo vinculorum Andromedae vestigia ostendunt. Colitur illi sabulosa Ceto; id. V 2I: Hierapoli prodigiosa largatis, Graecis autem Dereeto tela, colitur. Vocabulum Deaelo signifieare a 33ια, hiatum, eontendit noth I n. 295. De hae deavid praeterea Diod Il, , Ovid. metam. V, 44, Strab. XVI, uelan de dea Syri sqq.; Dupuis origine de totis Ies enues II, I, p. sm; dilige p. 4m Movera hon. I, p. 588 sqq. Virginem vero, quam devorandam exponebant, pro hostia habendam esse quem fugit Neque aliter famam explicandam enseo qua Laomedontis silia belluae marinae radita perhibetur, Praesertim quum virgines a Troianis magnae illi deae immolatas fuisse etiam alia fabula doceamur vid. praefat. p. m. Rem primus narrat Hellanteus p. schol Hom. II. V. 46: θανακτή
4M boeaeensium ritus, Mujus Clemens Alex. p. ST taeit mentionem, ad ahameliorum solennia pertinere videtur.
22쪽
dat flanistari culium per mare translatum, non dissentio. Deinde συριος et χωρέ- o- nan monstro indita ad siderum cultum spectant, quod probatur iis, quae Stepham p. zattulit accedit, quod Hecate Persei et Asteriae filia,' et Iereules Trrius dolis et Ast Hae, Latonae sororis, filius' appellatur. Hanc vero Asteria ui ab Astarte Astaroth non esse disi agendam ut aliis rebus, si nominis similitudine deelaratur. Ne non aura illius
Aema eum ea eongruit, qua Baulum sibi finxerunt ' Quae poem de Talo Cretensi narrantur ad Molochum respicere recte viderunt viri docti, custodem nutem hunc ueneum a Minotauro non diversum esse verisimillimum est.' Denique victimae luimanae, quibus an rova cum tauro ex Asia veniente, satis aperte declaret, unde solis et lunae cultus in Insulam prosectus sit. Vana igitur sunt, quae a. u. Os smylliolog. Orach unge p. It contendit Minotaurum esse Phrygum Sabaaium, i. e. Dionysum, qui ex Assyria in Aegyptum indeque per Orphicos in Graeciam migraverit. Et CreuZer, quod alteram mi, ilices editionen o lita, ensuit , in Betre de Minotaurus is es nun hoclis Mahrscheinlie, RSSsein Bouei uni nil vom Λegr ptischen 3phon-Apopis entietin ist es is de Sonnen-beudor, en die Montis au Pasiphae mi dem Stie eraeugi hal aber er is nichi leaener sonder ercis de versengende bose GhithWind dem die Junglinge ind Jungisauenals Opse salten. postea ipse improbasse videtur. Nec magis opus est, ut o mulieri Sententiam refutemus, qui pro studio, quo Graeco negat ab oriente deos accepisse, non S Apollinis Delphici cultum agnoscit.'
Huic numini, quod a Graecis Κρονος, a Romanis Saturnus nominabatur, Phostia GD- latas esse Himanas, iam e sabula cognoscitur, quae traditur de Saturno liberos suos devorante. Quam recte interpretatus est Diodorus XX, 14 Kαὶ ο παρ τοῖς Hησι δε ιυγος ἐκ παλ ιας σκεις παραδεδοράνος οτι Κρονος ἐφανιζε τους δέους παῖδας παρα Λαρχηδονιοις
ἱλασκοντο. vsob. de lavd Consi. 13 και ἐν κρορ ει αὐτὰ τούτο ρ ατον inotimo inum τε τε Κρον u. tiam quae Clemens Alex. p. 27 d. Syll, de Lyeliis scribit ex Antiolide is τιονς, Κητων δὲ μος εἰσὶν ουτοι ηντικωμὶς ἐν Νόστοις ἀποφαένεται ino ου cim γαπτει το - , ad deum potius Phoenicium referenda videntur .vm Graecis summum quodque barbarorum numen κεν appellaretur, ut Baal Babyloniorum, Syrorum, Phoenicum, Poenorum,' et laurus quoque solaris, Europae comes, eum Jove eonfunderetur. Denique Pariliemus II exin selepiadis Myrtea ni Bilhrniis historiis narrat a Cydone Minois nepote et Cydoniae urbis onditore, filiam Eulimenem heroibus vernaeulis esse immolatam. quamVa Lycasto assederante, se cum ea rem habuisse. Quum tamen puellam gravidam hostiam iusse vix eredi possit et sabula prorsus consimilis sit Pausaniae narrationi IX. 4. uti etiam Lyciscus quidum memoratur, opinio in promtu est, scriptorem nonnullis mutatis ex auctore, quem Pausanias secutus est, Sua desumsisse, nee rei ullam hoc Ioeo rationem esse habendam 'Inationem, qua aeriseia iaciebant, eandem fuisse, qua alibi Baalum seimus exulatum. docet u das, 'ui v. Σαρδανιος ram refert: Σιιι ori δἐ -υν ob γ αιστότευκτο Πανδα νων ο μυλλιενους περαιωσαι προς Μίνωα la πυρ καθαλλόμενον, ὼς ὼν λωιν mos ori ζειανο ανελ.ιν π νεως. Hae de statua aenea intelligenda Isso, ulus brietas ita sit homines urebantur, apparet. I Sic Carthagine moris suisse, supra vidimus, neque amer Ammonita Molocho victimas obtulorunt o deseriptione nabhinorum si Addas suae de Phalaridis tauro accepta habemus, et quae Bottigeri. 587 de Caco semihomine Vulcani filio, ignem vomente ad veritatem adumbravit. Quodsi iam immolationis genus ostenuit, alum alium non esse nisi Baalum, rem confirmant Mosychius v. T M o si V oh Zenobius V 85 νιδρο δέ, γι ob stio προ τῆς εἰς Κρήτην φέξεως, κῆσαι τὴν lando' καὶ bis i/ς των ε ταυτ διαφθειραι Accedit, quod omnia, quae de hoc Talo comperta 2 Movers I, p. 7 sqq. Infra sub sine hujus capitis. ad Irr eonfidenter Nor Vis plis et i, p. Id et IX, p. 20 etiam Idomenei saeriseivniave reseri
V1 se aerifieaturum de re quae ei primum oecurrisset, si reve sus suisset sed quum ea a iprimo filius occurrisset, et eum, ut alii dicunt, immolasset, , alii immolare Loiggo oh Uu ii, Mi Famam hanc asso antiquam vix fodid.Hi 'l4 Bottigeri. Ira das Bil selbs kount Deille nichi in a Fener springen aber es konnis daa. LIM Bottig. p. 7 . Nor VIII, p. s. 16 Causa, eur igne tantum hostias necarent, facile perspicitur, quum Baal nomine solem arden
tem venerarentur eumque isto idolo repraesentari sibi persuaderent.
aD oe ΙΙ p. 7d yiellelelit a Talos de avfden allatsehen Gebirgen wahrscheinlia in nord 8 De Sardis videas, quae in praefatione allata sunt. Si legimus, alum a Sardinia Cretam nee en Sse, eatum milem est ullum haud dissimilem ognoseer , tamen deum Gotonge PLj
23쪽
habemus ad aeneum simula reum reser i possunt. nil opus Vulcam ' vel unus e viris aeneo uenere natis, ' non habebat nisi unam venam, nominatur γυιοχ eo ουρος.
uin ingula gi legimus eum fuisse, e eonsuetudine rem saeissime potumus explicare peregianos idolo interfieiendos tradendi, i quam aliis quoque oris re Is Meus, ut nAethionia in Libva, si Iuba apud Mutarchum fide dignus, in Aegypto, Italia DCherso
ore, te, C pH in insula Sardinia ex opiniones uigeri p. ses, et, quantum orie-
versabatur, ansam dedisse, perspicuum est. Nomine ipso res ad iuvatur, quum eodem modo eompositum sit, quo Phalaridis laurus hune vero pro Molocho sumendum esse
nihil habet dubitationis. Et monstri sorma, qualis sui secundum Euripidem apud Plutarchum Thes. 15 Tui eo ιι-χθαι καὶ re ποῖ διπλῆ φυσει, ' alio modo explicari non potest, quum Graeci deorum nullum nuviis exceptis tauri capite insignitum fingerent. Ja- is Suid. I. I. Apollod. I, 7, 2, ad quem Io meyne jam ob reat, Talum tu insuisse 'die
nieilin iis promontorio Cretae positam. eundum Cinaethonem p. avs Vlli, Vulemius Tali filius fuit.
seribenduin fortasse Σαθδανέους βουλο ιενους. ri ε24 Plutareti par. 8, quaest nom. 2, p. 272 υ τοπαλαιον οἱ περι τον τοπον ικουντε βαρ- oo τους citi otiison. Eia νας ουτως-πώU-Vν - ..ti AM. M Italo sunt, quae Tuntur de Diomedis i. a. Martis, equis eam humana Veseentibus. Loos, quos evne ad Apollod Il 5, 8 eongessit, addantur Eurip. Here sur. 80 sqq. Hygin L U, Mela Il. 2. Notandum imprimis, quod Eurip. Ale. 49 et ueret V, 2 tradunt, agnem equos exhalasse Aeeedit, quod Anton. Lib. 2 e Boet ornithogonia resert Agrium et Orium Ihraces impie saeientes in deos et homines, si quem peregrinum epissent, domum suam metum devorasse. Etiam Amyeum, regem Bebryeorum in Bithynia, ab Hercule oecisum ue reserre possis Val. Iaee. Arg. V, 30. Maeobi . - Supra v. 8. Bottig. p. 39 4Waheselieinlieher durno die Muthmassvn aeru das die gange Gesehietite vom aerite ritiere des oris nec Phalaris vo Agrigent igentlic nur u e ineralis Sagebon de phoniκischen Mens henopserti, mi si dem alter Lo prage Moloen a gehrach murden, ahguleiten sei. Ceterum quod tradunt Clearchua apud Athenaeum A, P.
sed ad morem insantes immolandi, qualem Carthaginienses et alia aequebantur. Nam Pr molam Percrebruisse videtur, taurum insantes devorasse haud seeius a Saturnum et Minotaurum, sed deinde, quum magis magisque rea eonturbata et obscurata esset, regi, quiseum tauru
eonsociatus erat, has dapes tr buemui , ,
bula vero, quam Cretenses narrabant de Tauro quodam Minois imperatore, ' momenti parum habet et merum figmentum facile cognoscitur, quo incredibilia et invisa tabulae prioris tollere studebant. Multa quidem aliena Athenienses, qui famam primi in sormam decentem redegerunt, addulisse videntur Sed utcunque se habent, quae de Androseo occiso dentilois expeditione in Atticam, de Labyrinthi ambagibus inexplicabilibus ' narrantur. 1ahulae, ut ita dicam, medulla invollacris variis circumfusa proles est illa bisormis euiauvene et Virgines ad epulandum mittebantur. Optime et accuratissime rem Plutarchus exponit in hesei vita cap. 5 sqq. cuius verba hoc loco inserere necesse habemiis, etsi sabulae caput vulgo satis notum sit υτι tuis
ω Pherecydes p. schol. Hom. Od. I, 20 Isocr. Encom. Hel g. do e Behh. Apollod illo S, 8 Hygin sab. I. Catuli nupt. Pel. 7. Virgil Aen. VI, 20 ibique Servius Ovid. metam. VIlI, G et heroid. X, o sqq. Diodor. IV, s et 77. Pausan. I. 27, o Zenob. V s. Et quos praeterea citant Meursius de regibus uten. I, 2 Gronov. stes via. IV et heseo
24쪽
rim. -Mo aut Taurum Minois notarium vel imperatorem inserunt, scriptores
az nim Minotaurus elava armatus virgines septem ad aram ducit ti quium Sacris 'in i meeit sabula nostea non suppeditat, tamen e forma, quo Sibi 'ge't 2 i' honida tam apheo non otiosum It Minotaurum parite ne alum Molochi fuisse 2 is nono uisovis anno sestis diebus liberos pro hostiis offerebant Athen en
abii. ilium Attilina de Loestis Opuntiis omperia habeamus, i et memoriam ullus
rei pluribus institutis Athenienses reservarent. I
ris vi aDἱ aeeuratius exi,iorare velit, sortiisso non solum ad Saturni cultum Inamelia', seu
Exitum hi ritus habuisse videtur, ubi Dorienses insulam occuparuni et Apollinem suum Delplucum in diri numinis locum substituerunt. Inde explicanda sunt, quae Aristoteles narraverat, Cretenses puerorum illorum progeniem Delphos misisse. Non quidem comveniunt is, quae antea exposita sunt, Sed nisi Aristoteles aliena admiscuit, eos ita fouvenda st ut Athenienses tributum Minotauro debilum Apollini Cnossum ali amdiu miserint, lemdialia ut aliis locis in sacrificii locum substituta. Nec displicet, quod Stephani p. I sibi opinatur, cultus ministros ab Atheniensibus missos hae Bottiaeom Cretensium certe iam: non estim, quippe qui subulam ad arbitrium immutaverint Laudem vero istam. quam Orienses merit sunt, Athenienses ibi arrogantes Theseum, quem singulari avo praedicabant ae audibus et honoribus omnibus ornabant, Minotaurum superasse tae. cullum cruentum abrogasSe, Contenderunt, quamvis quomodo hoc perpetrare potuerit non satis liquet. erunt ex eo tamen cognoscitur quod Theseus, priusquam navem solveret Apollinem invocat he Delum appulsus immolationes eidem vovet M'Λdneelimus hoc loco, quia itidem ad cultum per Phoenices institvlum poesinere videmturi humana sacrisicia, quibus Cypri Jovem mitigarunt. Venus, i. o. siariora auea in hac insula divino honore imprimis ruebatur, quamobrem saeile est ad inlolliuendum Jovem Cyprium ' alium non esse nisi Phoenicum Baalum. Metimas homunci 22 T. oblatas adriano demum imperante sublatas esse testatur Laetantius insiit diu ab z. Apud Cyprios humanam liostiam Jovi Teucer immolavit, idquo saeriseium nosioris tradidit, quod est nuper Hadriano imperante, sublatum. mane consuetudinem non tile deletam esse, non mimam est . quum in hac insula, ubi Graecomam sapientia radieos
altius non egit, superstitionem Asiaticam contumacius retinerent occedit alia fama. ouam 4I Non improbanda quidem quae loe exponit is, p. 5: Athe ho steti, hohopopium nita mi dem Aunreten des onis en Stammes omnos. D. Cistia. -- mi '' ' VR '
Dor enmum in gra'ione cohaereant, constat. Tamen vellem, non Athenas latituri, α π
25쪽
Ovidius scriptis mandavit narrat enim metani. X, 22s Oinines σοem evase: Domi Iovi Hospiti πινιος, quod cognomen per ironiam deo inditum Amailliint urbe hospites
Ante fores horum stabat Iovis Ospitis ra, Lugubris sceleris quam si quis sanguine tinctam Λdvena vidisset, aetatos rederet illic Lactentes vitulos Λmathusiacasve bidentes:
Ilao ad Phoenicium cultum pertinere probatur Cerastarum i e cornutor us mino aspera cornu frons orat. nomine ad taurum solarem reserendo. Neque incrau
Peculiaris homines immolandi ritus in cultu Apollinis occurrit, dic morem Omines elestos et abiectos Deo vieiiii ad mortem dupondi. Nam, tuo incrementiam humanius et igontia edentiue totam civitatem piaculum ibi meritam SSe neque ' Nodo,' se exsolvi is graviore humano sacrificio sentiebant, sed num in Ul e Peculia is homines immolandi ritus in cultu Apollinis occurrit, dico morem homines
Dahantur, si nefarius aliquis, qui morte quas Di Syri i . . :-- ciuem mori veterum iudicio non ita multum intererat, culpa onustus Publica vicem liOstiae
qui purgarena sive expiarent, nominabantur 'i en 'ςΠῆς ' 'η iaά. I limis aliena sit, ritum apparet residuum esse e cultu antiquo, quo deum Iorm anxin sanguino humano sibi eoneisiabant. ho Apollinem iii numinibus numer dim
quae infesta et saeva hominum mentes terrebant ne talia sibi dona exigebant, vix crediderim, quum ea potius dei natura sit, ut pari atque eius cultum n Odo more ut tires R-
inus reopagato praelo illam Oxi aiionom Apollinis ultum caede liumana Mehendum mentatum, nam quae apud Plutarchum Thes t et quaest Gre Porhibentu :licet veris sacri speciem prae se erant, tamen elimitemve bo nix 'Σ 'α V
barorum Baal huic numini semper sere exaequatur. Res autem fit rata Romanorum more viros dunceos pro hominibus Saturno quondam immolatis de ponte Sublicio in Tiberim pro-aiciendi quod uisso sacrificium piaculare haud dissimile tui, quo Λpollinem Graeci placabant, cum aliis, tum eo cernitur, quod imagines triginta erant numero, singulae pro euriarum singulis.' Accedit, quod illud immolationis genus, quod accuratius considerare in proposito est, apud Rhodios ad Saturni cultum pertinuisse Porphyrius perspicue ducit. Nec praetermittendum, quod Athenienses, quorum imprimis hae in re ratio habenda est, Apollinis cultum cum tributo Minoi debito et hesei expeditione eoniunxerunt: in his vero momenti aliquid Saturni cultum habere recte monet Stephani p. ia. Denique Saturnum Apollini cessisse etiam eo cognoscitur, quod mensis, cui Hecatombaeo nomen erat a sest Λpollini colebrato antea Κρονι 0 appellabatur ' Quae quum ita sint, non temere Statuere nobis videmur, Saturno, cuius tutelae segetes commissae erant, homines olim immolatos suisse, ut benevolus et benignus messem sinere laetam fieri. Postea vero, quum cultu agresti paulatim sublato Apollinem, solis numen, avore singulari promovissent, expiandi ritum, quo continuo se expedire notas habebant, in cullum novum intulerunt prout tamen numen sublime et excelsum sibi fingebant, ultum priore ruditate et immanitate sensim purgaverunt. initus ille qualis uerit apud Athenienses, lexieographi certiores nos faciunt. In solemnibus, quae Thamelia nomine quotannis mense Thargetione ibi elebrabantur, duos ni culpa ἀνδρῶν,
26쪽
mus, homines de rupe esse dejectos, haud difficile colligi potest. Scholiastae Aristophanis si fides habenda est, non solum Thameliorum solemnibus, sed etiam alia tempestate, quando calamitas extra ordinem cive Vexabat, Per καθαρματα urbeminthenienses culpa exonerabant. Λdnectit enim verbis iam allatis equit. IR: γ τους
Ac res firmatur iis, quae traduntur de juvenibus duobus olymp. XLVI, quum Epimenides Atticam lustraret, pro publica salute immolatis. Quae lustratio, etsi singularis sit neque ad cultum nostrum pertinere videatur, tamen, quum eodem quo hargeliorum ritus
In hac lustratione, qua non utium numeli, sed deos superos et inseros placabant, homi nes duos diis averruncis devotos esse non est cur da itemus Celerum juvenes ultro mortem obiisse num pro vero habendum sit, in medio relinquatur, quum Diogenes ipse mitius considenter rem attingat, et thenienses, rem specioso obtentu tegentes, satiatas, quas victimis humanis prodiderunt, ' omnes ita exornaverint, quasi hostiae voluntariae pro patria mortem oppetivissent, vel saltem a patre ultro obIatae suissent. Ultra cognita habemus de ratione, qua ritus sebat in Asia minore, quo ultum Iones coloni transtulerunt Rem describit aetκes Chiliad. V TI : 5 Id. ad Ar Plut 4o4 κα9 ιιατα ἐλεγοντο οἱ ἐπὶ καθάρσει μιιου τινος ν τινος ερος
27쪽
Quibus illustrantur Ilipponactis Dagmenta ab eodem reservat V. 745 sqq.:
-μέ γενυναι ξζρος, ἐν δε ει θυιι βφαρμακὼς ἀχθεὶς πτάκις απισθεές. TZeriem si sequeremur, hae lustratio non certo tempore lacla oret, Sed quum gravior quaedam calamitas ingruit. Quum vero Eetae et Aristophanis scholiasta magnam partem inter se congruant, ad Iones ille transtulisse videtur, quae apud Athenienses moris suisse legerat. Ad haec caseus, panis et caricae, quae homini in manus dabantur, perte declarant ritum ad rem rusticam pertinere, unde conjecturam capimus, sacrificium in sesto
agrario actum esse, sive in thargeliis ut Mulle censet, sive in alio quodam simili, ut deum placantes mala ab agris et urbe arcerent. Quod vero lignis agrestibus' i vepribus rigarmacos concremabant, bene explicat Bem Deitrage ur riechischen Monatshunde p. 9: . die Suhnopser, die καθάριιατα, vi ubertinui' alles a de Gotter veritassi a mussie ἀγριοι ξυλοις verbranni Merden Phrynich. Behh. Λn. I, p. 10 27 ἀγριοι κατακαυ-
σαι ξυλοις τα τερ-ύδν τὴν φυσιν ἐν αγρέοις καιον ξυλοις. . Nam quum homo, udu mortem io pumaretur, perditissimus et numini infestissimus, neque igitur hostia integra et aecepta ιερεῖον τελειον haberetur, turpiore et indigniore, ut ita dicam, modo immolabatur, ut re ipsa Stenderent, quantopere eum detestarentur. Eadem de causa sicubus enede- D r. m Bergh. am r. 4. 20 Fr. 5 sqq.
batur, ' et cinis in auras dispergebatur, me ulla pars hominis impii in terra relinqueretur limbus, quibus flagellabatur, ' etiam ραδιοσέτην illium nominatum esse refert
ραβδι:οsιενοις Olla vero, quam idem ait pharmacis paratam, ' quid sibi velit, non satis elucet Fortasse vilis quaedam olla fictilis intelligenda est, quae alimenta illa continebat,
ut huc etiam re contumeliam in virum possimum inferrent. Λ v τρος iste intelligendus seminabu Impletus, quem Athenienses iis i nominabant es. n. I vir Hunc ritum per totam Ioniam dissusum suisse negari vix potest. Quamobrem quae apud Clementem lex. p. 2 leguntur: Dc0καεῖς. IDθοκλκὸς ἐν τρίτον περὶ μονοέας τῆ αυροπόω Dτεsuo ανδ Ptisrro ολοκαυτεῖν στορει, huc pertinere persuasum habeo. Notandum videtur vocaliutum λοκα τειν, nec negligendum, quod ritus, de quo loquimur, Massiliae, Phocaeensium color Ia, reperitur Petronius 141 et iisdem verbis Servius ad Aen. III, 57 sic seri-hunt Massilienses quoties pestilentia laborabant, unus se ex pauperibus Osserebat alendus anno antegro publicis et purioribus cibis hic postea ornatus verbenis et vestibus sacris circumducebatur Per totam civitatem cum exsecrationibus, ut in ipsum reciderent mala ci-VItatis, et Sic pro liciebatur. θIn Asia etsi coiisuetudinem pharmacos Omburendi invaluisse videmus, tamen et ait
Asia iunc relicta paulisper hodi insula commorandum est, ubi hominem scelestum et inortis iam reum Croniorum solemnibus reservabant, cuius morte numen placaretur et urbs lustraretur orphyrius de abst. II, 54 19υετο ἐν Ἀδε s rhi Μεταγειτναδνι κτη
num hunc pro numine agrario sumendum esse, quod ruges ad maturitatem perducebat, 22 Septies, quia hi numeius dei et Apollinis et Saturni sacer fuit propter septem planetas. 2M Similis sui ritus Aegyptiorum p. 2 et Trojanorum p. s καέοντες καρποις καὶ ἀγρέοις ξυ-
28쪽
cus, harmus ambographus, Artemisia regina Cariae, Rhodopis nescio quis, MaceS, qui quater periculum Subiens semper amore liberatus esse perhibetur, exponit Hardionsur e fauit de Leucade. ' Vonerem ipsam, quum agrante donidis mortui desiderio teneretur, de saxo desinisse et animi perturbatione levatam fuisse, nee minus Jovem iu-Sano erga unonem amore cruciatum in undis malum deposuisse tradit Hephaestion Haec maximam partem Apollinis sacerdotibus et poetis, qui pro consilio quisque fama utebam tur, deberi consentaneum est; sed quae de Cephalo narrantur, ad istum expiandi ritum respicere, bene observat O. Mulier roteg. p. 416: Da nun aucti nephalos de Sprungguersi gemachi habe soli, o wir dies in der repriinglichen Sage in Begu aut Apollons-diens ges asst ordei sein, an ir de Sithngobrauch hier speciei aIs Mordsilline an-gesehen haben, a Nephalos achmeIIanthos schol Eur. r. 1648 vom Areopa verum thelli uni aus dein Lande etrieben urde, und ais νυγὼς Strab. X, p. 456 459 nachaene Iusel ham. Apollinis Sacra cum Cephalidarum gente Dconjuncta suisse idem demonstrat Dor. I, p. 25l, quod si reputamus, viam, qua cultus Leucadiam pervenit, invenimus. Etenim si audimus, Cephalum ab Attica in illas regiones fugisse et primum de saxo Se praecipitasse, Sententiam subesse intelligimus, ah Λthenis Apollinis cultum et ritum in Thargeliis solitum illuc translatum esse. Quemadmodum vero in latibus sabulis e cultu
consormatis consuetum novimus, Cephalum Proeridis nece contaminatum et culpa oneratum ingebant, quandoquidem nonnisi nefarii homines deo isto modo consecrabantur.54 Locus eorruptissimus; hoe quidem errum, τον υ νεέος eum Κέφαλον iungendum reseri-hendum et Lucioλα falso pro fτερέλα positum esse Tgela ad Lye tamen si quoque