Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

102쪽

eum Cicerone aemulatio, nec sum contentus eloquentia seculi nostri. Nam stultissimum eredo, ad imitandum non Ptima quaeque ProPonere.

Sed tu, qui hujus judieii meministi, or illius ohIitus es, in quo me interrogasti quid demetii Μodesti pietate sentirem ExpaIIuit notabiliter,

quamvis palleat semper; et haesitabundus inquit: Interroga vi, nou Ut tibi uocerem, sed ut odesto. Vide hominis crudelitatem, qui se non dissimulet exstiti nocere voluisse subiunxit egregiam 'causam. Scripsit, inquit, in epistola quadam, quae apud Domitianum recitata est B ea udi somnium bipedum nequissimus. Quod quidemmodestus verissime scripserat. Hi sere nin his sermonis terminias. Neque enim ΟIui Progre- Η longius, ut mihi omnia thera servarem dum matulcus venit. Nec me praeterit, esse Regulum δυσκαΘάιρετον. Est enim Iocuples, factiosus, euratur a Ditis, timetur a Pluribus quod Plevumque fortius amore est. Potest tamen fieri, ut hae eoncussa Iahantur nam gratia maloriun tam infida est, . quam ipsi. . Verum, ut idem saepius dicam, exspecta maurieum. Vir est gravis, in. --οa ενον ἐέtilet Isin a subverte dum.

104쪽

- I dens, multis experimentis eruditus , et qui futura Possit ex Praeteritis providere. Μihi et tentandi aliquid et quiescondi illo auctore ratio oustahit. Iae tibi seripsi , quia ae um erat, te Pro amor e mutuo non solum omnia mea laeta diotaque virum etiam eonsili cognoscere. sale

Ridebis, et Iieet rideas. Ego ille, quem no-

fiat, apFos tres et quidem pulcherrimori ep U- se , inquis P Ipse, non tamen , ut omnino Minertia mea et quiete discederem. Ad retia sedebam. Erant in proximo non venahulum aut laneea, sed atylus et pugillares. editahar aliquid enotahamque, ut, si manus vacuas, Ierias tamen cerati Te- Portarem. Non est, quod eontemnas hoc studem di genus. irum est, ut animus agita love m tuque corpὀris excitetur. Iam undique salvae et solitudo, ipsumque illud silentium, quod venationi datur, magna oogitationis incitamenta sunt. Pro ude quum venabere , neebit, uotore me ut pana

106쪽

Experieris, non Dianam magis Montiruas, quam Allinervam inerrare. Vale.

VII. ἐν

Vide in quo me fastigio collaearis, quum mihi istem potestatis, tilemque regni dederis, quod Homerus Iovi Optimo aximo:

Nam ego quoque simili nutu ac renutu remonde Te voto tuo Possum. Etenim sicut fas est mihi, Praesertim te exigente , exeusare Baetieis contra unum hominem advocationem ita nec fidei no-btrae, nec constantiae, quam diligis, eonvenit adesse eontra Provinciam, quam tot ostietis, toto horibus, tot etiam perieulis meis aliquando de vinxerim. Tenebo ergo hod temperamentum, ut ex duobus, quorum altarum petis, eligam id potius, in qu non olum studio tuo, verum etiam judicio satisfaciam. Neque enim tantopere mihi onsmerandum est, quid vir optimus in praesen-

108쪽

- Io ela velis, quam quM semper is x plumas. eire idus et res spero Romae futurum, eademque hae praesentem tua meaque fide auo eo firmaturum en tamen iam nune ieet sponde de animo meo. Cur enim non usquequaque Homericis versinua agam ieeum quatenus tu me tuis agere non pateria quorum tanta eupiditate ardeo, ut videae inuit hae sola meroede Posse eorrumpi, ut vel eontra Baeticos adaim. Paene praeterii, quod minime Praetereundum fuit, accepisse me cariotas opistimas, quae nuno eis et holetis extandum hahent VaIe.m.

c. PLINIUS POΜPEIO SATURNINO SUO β.

Pexopportune misi redditae sunt iterae tuae, quihus flagitabas, ut tibi aliquid ex seriptis meis mitterem, quum ego id ipsum destinassem. Addidisti ergo calcaria sponte currenti, pariterque et tibi veniam recusandi Iahoris, et mihi exigendi verecundiam sustuIisti. Nam ne me timide uti deeet eo, quod oblatum est; ne te gravari, quod

110쪽

depoposiasti Non est tamen, quod ab homine desidioso aliquid novi operis exspectes. Petiturus

sum enim, ut ursus vaces sermoni, quem apud

munie pes meis habui, ibliothecam dedicaturus.

memini quidem , te a quaedam adnotasse, sed generaliter ideo nune x se, ut non tantum uni. versitati ejus attendas verum etiam Partieulas, qua solos dima, persequaris. Erit enim et post emendationem liberum nobis, vel publieare veleontinere. Quin imo fortasse hanc ipsam unota- 'tionem nostram in alter aream sententiam emendationis ratio delueet quae aut indignum editione, dum saepius retractat, inveniet aut dignum, dum id ipsum experitur , efficiet. Quamquam huius eunetationis mea causae non tam in seriptis, quam in ipso materiae genere eonsulunt. Est enim PauIIo gloriosius et elatius. Onerahit ho modesti. am nostram, etiamsi styrus ipse Tessus demissus que fuerit, Propterea quod cogimur, quum de munificentia parentum nostrorum, tum de nostra dis-Putare. Anceps hio et Iubricus orius est, etiam quum illi necessitas enoeinatur. Etenim si alienae quoque audes parum aequis aurihus aceipi

solent, quam diffieil est obtinere, ne molesta videatur oratio de se aut de suis disserentis Nam